'De beste wensen.
'insgelijks!
.weer of geen weer,
op nieuwjaarsdag
wordt er gespeeld...
door Eildert Stuut
In het begin van de jaren twintig degradeerde HFC tweemaal achter
elkaar. Commissaris voetbalzaken Karei Lotsy stelde alles in het werk
om zijn club terug te brengen in de Eerste Klasse. Het leek hem zinvol
om HFC uit te laten komen tegen een team van oud-spelers van het
Nederlands elftal. De Oranjeveteranen moesten zijn 'kerels' maar eens
leren hoe het spel werkelijk gespeeld diende te worden en op 1 januari
1923 vond op het terrein aan de Spanjaardslaan de eerste ontmoeting
plaats tussen HFC en de Old Internationals. Lotsy's initiatief wierp
vruchten af, want hetzelfde seizoen nog werd HFC kampioen van de
Overgangsklasse en mocht de 'Good Old' zijn glorieuze rentree maken
in de hoogste afdeling van de Nederlandse Voetbalbond.
Die nieuwjaarsmatch had iets magisch en zo werd 'HFC-Old Inter
nationals' een jaarlijks terugkerende traditie. Sinds 1923 voerde HFC het
midwinterspektakel zesenzestig keer op. Tijdens de Tweede Wereldoor
log werd er vier keer niet gespeeld. Eenmaal liet de spelersorganisatie
van Oud-Oranje het afweten en zesmaal ging het feest niet door wegens
extreem slechte weersomstandigheden.
'Weer of geen weer, op nieuwjaarsdag wordt er gespeeld' is niettemin
de lijfspreuk van de 1 januaricommissie en elk jaar staat er een leger van
vrijwilligers klaar om het veld bespeelbaar te maken. Tijdens het oliebol-
lenbakken, pleegt de voorzitter een laatste telefoontje met meteo-
Schiphol. Alleen als de voorspellingen werkelijk catastrofaal zijn, laat hij
zich doorverbinden, niet met De Bilt voor een second opinion, maar met
Apeldoorn. Enige weken voor de jaarwisseling van '50-51 vroor het dat
het kraakte en na Kerstmis viel er een formidabel pak sneeuw.
Op nieuwjaarsochtend belde terreinknecht Ravensberg voorzitter
Piet van Houten uit zijn bed: 'De beste wensen... Je kunt het wel verge
ten. De hele zaak ligt onder en de hal zit diep in de grond.'
Het was die nacht laat geworden en Van Houten begreep uit zijn
woorden dat de complete vloot van de Holland-Amerika Lijn op oude
jaarsnacht naar de kelder was gegaan. Al zijn kapiteins bezopen natuur
lijk... Het duurde even voordat Van Houten doorhad dat het niet om de
Rotterdamse H.A.L. ging, maar om de Haarlemse permafrost onder de
grasmat van het hoofdveld. 'Raaf, verwijder de rotzooi! De wedstrijd
gaat door!' Het korps vrijwilligers kwam in beweging en begon dadelijk
met sneeuwruimen. Fred Groot, denkend aan de oliebollen van de vori
ge avond, kneedde er een van sneeuw en rolde die voort over de witte
vlakte. Velen volgden zijn voorbeeld. Hun ballen werden groot, maar
echt opschieten deed het niet. Openbare Werken gebeld: of ze niet
ergens een gemotoriseerde sneeuwschuiver hadden staan. Binnen een
uur arriveerde een vrachtwagentje van de stadsreiniging. Aan de achter-
