Mijmeringen over HFC
i
90
door Jules Chapon
Ruim 70 jaar geleden werd ik door een wonderlijk toeval lid van
HFC. Dat was in 1927. De toenmalige huisarts van mijn ouders, de
legendarische dr. Goedkoop, leefde in de veronderstelling, dat ik een ast
matisch jongetje was. Sport zou daarom bijzonder goed voor me zijn.
Later heeft Herman Eysvogel - keel-, neus- en oorarts en rasechte
HFC'er - mijn neus, die ik als kind door een val gebroken had, weer
recht gezet. Geen astma dus. Omdat we in het Haarlemmerhoutpark
woonden, werd het vanzelfsprekend HFC.
Het was de inleiding van de geweldige jeugd, die ik gedurende ruim
10 jaar bij HFC heb mogen beleven. Een jeugd, waarop ik mijn hele
leven terugzie.
Als uiterst verlegen jongetje te mogen opgroeien in een club met een
bijzonder verleden, en daarnaast met een uitzonderlijke voorzitter als dr.
Spoelder, was een geweldig voorrecht. Hij was een begenadigd spreker,
een supererudiet, een man met een onvoorstelbare humor, maar de een
voud zelve. Een man waar ik mij bijzonder thuis bij voelde. Hij kon
twee werelden combineren, de erudiete en de sportieve. Als beeldend
kunstenaar heb ik daar in mijn latere leven vaak aan moeten terugden
ken.
Naast die briljante voorzitter de ietwat verlegen, beschaafde en uiterst
deftige John van Eeghen. Een man met een hart van goud, voortreffelijk
bestuurslid, die zich in het bijzonder voor de jeugd interesseerde, heel
bijzonder in die jaren. Hield van een goede borrel en mooie vrouwen.
Ook van hem heb ik heel veel geleerd. John daar ga je!
Feith van Lennep, een heel aparte figuur, penningmeester bij de gratie
Gods. Alles was mogelijk bij hem. Hij was een expert in het meer
publiek op het veld toelaten dan mogelijk was.
Enige jaren speelde ik met Ruud en Piet Jongeneel, Henk van Riems
dijk, Wim Denijs en Daan Smit, beiden omgekomen als verzetsstrijders,
Piet Hagenaar, Nico Dorsman, Constant Lamp, Wim Kruijer en Ato van
der Togt. Het was voor mij een feest om met die spelers op het veld te
staan. Een echte vriendenclub. Ben blij Henk van Riemsdijk en Nico
Dorsman nog te ontmoeten. Wat een heerlijke jeugdherinneringen.
Maar waar speelde dit festijn zich af? Wel, op dat wonderschone veld
aan de Spanjaardslaan, met zijn schitterende oude bomen. Eeuwenoud.
Zij stonden er allemaal nog. In die jaren was er praktisch geen verkeer,
een verrukking om daar te wandelen. Daaraan grenzend het veld, met
zijn prachtige tribune. De meest uitzonderlijke tribune die ik ooit heb
gezien. Door brand verwoest in de zeventiger jaren. Vreselijk.
Omdat die tribune op zo'n goede plaats stond, lag het HFC-terrein
zo uniek. Intiem, een lust voor het oog. Dit klinkt overdreven, maar
Dr C. Spoelder
i j
I
j
