alles in mijn herinnering is geweldig en vertrouwd, zelfs de simpele
kleedkamers met die éne douche. Drie tegelijk eronder. Naast die tribu
ne het tentje van Van Rooij, met een soort pergola annex, waaronder je
kon zitten. Daar heb ik voor het eerst een borreltje gedronken. De
gezelligheid vierde hoogtij en er was een geweldige sfeer. Om als jonge
man in die jaren op het complex te mogen vertoeven was werkelijk een
voorrecht.
Maar het leven ging verder en mijn mijmeringen en bespiegelingen
roepen ook een heel triest moment in mijn HFC-leven op. Mijn gedach
ten gaan dan terug naar de oorlog, die vreselijke periode 1940-1945, die
mijn jeugdwereld zo wreed kwam verstoren. De Haarlemmerhout, het
HFC-terrein werden voor mij verboden gebied. De vreugde, die ik op
mijn geliefde terrein had genoten, werd in één klap verbroken. Op last
van de bezettende macht werd deze afschuwelijke verordening uitge
vaardigd. Dezelfde proleten die mede het lot van mijn familie bepaalden.
Eén zuster en ik overleefden deze nachtmerrie.
dat wonderschone veld aan de
Spanjaardslaan
met zijn schitterende oude bomen.
Jules Chapon
