HBS, Quick, VOC, Kampong, Hercules, Concordia, Black Devils (met onze eigen
'slome' Arie van Beekum) en Victoria zijn sindsdien ieder jaar tweemaal 35 minu
ten de zaterdagse opponenten. Tot in de jaren tachtig wordt deze competitie
gedragen en geleid door ras wit-blauwen Bart Blankenaar, Fred Groot en Willem
van der Zwaan.
Veteranen lijken gelukkiger dan jeugdiger voetballers; hun spel is meestal van
bedroevende kwaliteit, maar dat wordt door henzelf zelden of nooit als iets nega
tiefs ervaren. Het ultieme genot schuilt in die altruïstische, wat onbeholpen wijze
van elkaar de bal toeschuiven waarbij de tegenstander dat even knullig tracht te
voorkomen. Juist dat gezamenlijke doch niet uitgesproken besef van machteloze
onvolkomenheid schijnt een band voor het leven te scheppen. Een band die na het
ballen met een overvloed aan 40-procentdrankjes en vette leverworst steeds hech
ter lijkt te worden.
Pum, Bart, Miep, Fred, Hannie en Willem vormen een prachtig voorbeeld van
'vriendschappen voor het leven dankzij het veteranenvoetbal'. Of, zoals Fred het
zo kernachtig typeerde: "Veteranenvoetbal? Dat is meer dan de bal alleen."
Pum (van Bart), Miep (van Fred) en Hannie (van Willem) krijgen dan weer de
kriebels bij het zien van het fysieke (on)vermogen van hun geliefde: "Kijk 'm toch
lekker ballen" (Pum), "Dik lachen" (Miep), "Dat leuke loopje" (Hannie). Pums
loktrommel (tumtum van Pum) is voor elke veteraan een symbool van hartelijk
heid en vriendschap geworden. Want hoewel er niemand van de eerste generatie
veteranen meer speelt, zijn de contacten gebleven: het jaarlijkse meerdaagse uit
stapje is daar een voorbeeld van.
Steevast wordt door de ex-veteranen gewag gemaakt van de fantastische toer
nooien bij Be Quick Groningen. Dankzij Henk Pienter en Hans Thon kwamen de
HFC-veteranen daar op de invitatielijst terecht. Zo togen jaarlijks zo'n twintig
echtparen voor een weekend naar het hoge noorden. Sportiet gezien was het
optreden daar nooit zo'n succes. Vooral de zondagochtendwedstrijden toonden
aan dat lichamelijk verval en overmatig drankgebruik het spel niet ten goede
komen. Het nemen van penalty's om een van de treurplaatsen was meestal de prijs
voor een losbandig veteranenleven.
V.l.n.r. Fred en Miep Groot, Bart en Pum
Blankenaar en Hannie en Willem van der Zwaan.
V.l.n.r. Willem van der Zwaan, Fred Groot,
Bart Blankenaar en Pum Blankenaar met de
tumtum van Pum.
101
