Om negen uur wordt de meute bijeengeroepen. "Allemaal stil! Zitten en luiste
ren", commandeert Piet Stut. Dan legt Arend Regeer uit wat er gaat gebeuren. Er
zal gespeeld worden op acht kleine veldjes, uitgezet op veld 4. Dicht bij het club
huis, dicht bij de reddende koffie en dicht bij de poffertjeskraam. Alle grote
namen zijn er: Ajax, Bayern München, HFC...
Dan klinkt het beginsignaal. Zestien ploegen storten zich gelijktijdig op de bal. Er
wordt om elke vierkante centimeter gestreden. Een paar kinderen zijn te mini om
mee te mogen doen, maar ze rennen langs de kant met iedere aanval mee. Elk
doelpunt wordt professioneel gevierd en luidruchtig begroet. Zeven partijtjes van
een kwartier en dan is het tijd voor de prijzen. Alle spelers krijgen een HFC-jubi-
leumkeycord. Gaaf.
Hierna mogen de spelers 'hazen'. Dit keer niet tegen de vaders, maar nu eens tegen
de moeders. Dat is een verrassing, vooral voor de moeders. Maar al gauw volgt de
beloning. Spelers, moeders en vaders vallen hongerig op de poffertjes aan. De
mini's lessen hun dorst met AA en de ouders houden zich op de been met koffie.
De zon schijnt. Deze zondag kan niet meer stuk. Ouders en mini's, boffers en bof-
fertjes!