De Goedkoope Winkel
GROOTE BALANS-UITVERKOOP
M. BOSMA Wz.
i
Magazijn „DE ZON".
JJICL TELLIES
SIGAREN" en CIGARETTEN
K.Y.Industrie en Handel Maatsch^-
Noord-Holl. Landbouwcrediet
verkrijgbaar in
Prachtsorteerlng Kerstboom
versiering en Kerstboomen.
van alle voorradige Mantel costumes, Dames- en
Kindermantels, Blouses, Costnnmrokken
en Pelsartikelen.
Sigaren - Cigaretten - Engros
Volgestort Kapitaal I 2.000000
Reservef 345087.42.
bezorgt eerste verband op schepen
De twee broeders.
Alsmede eenige LAPPEN voor Blouses en Mantelpakjes.
Extra.lng,© pryzeB Pt Contant.
Aanbevelend, S. TIJSSEN.
8NELLÏUSSTRAAT 21 IJMÜIDEN.
KANAALSTRAAT IJMÜIDEN.
Levert op blanco vervoerbewijzen de meest
gevraagde merken
tegen fabrieksprijzen. - Beleefd aanbevelend.
Manilla
Sisal
Twine
g o 'S Staaldraad
De Bank verstrekt credieten, tegen borgstelling, hy
potheek of andere zakelijke zekerheid.
Agent voor IJmuiden,
D Baia Jnz. Aannemer en Makelaar
Scheepsvarband.
HET ASSURANTIEKANTOOR VA N
TRAWLERKADE C 37. TELEFOON 456,
CONDITIËN BILLIJK.
FEUILLETON.
- - /s~-u -i - -" -•• - -
KERSTBOOMKAARSJES
HOEK cxe.^rc.jjs zzsjs&xft^A/X'
AANBEVELEND,
Tel, No. 111 DirecteurJ. T. CONSTANDSE Tol. No. 111
r~~* (X CD
H L- fe O S I
2 k. Js> «K
CS ï-< JSZ
EH hfl
2C
BIJK^HTGOR H&üffLEfëf.
WILIIELX1XAKADE 79.
20
Diederik dacht aan de woorden
van zijn vader. Hij schaamde zich
diep voor zijn-bioer. Nog de izeitd m
avond zocht hij hem op. Hij bewoonde
in de Wiimeradorfer stiaszo een paar
eenvoudige kameis bij een arme
weduwe van een beambte, E m net
jes gekleed meisje, waarschijnlijk
de dochter der weduwe, opende Oe
deur. Een paar kokette oogen lachten
hem ti gen.
„Jawel maneer, da graaf is thur,"
zeide zg den klemtoon leggend op
'r. woord „graaf.
D edrik trot zijn broer alles be
halve ia een berouwvolle stemming.
Op de verwijten van Diederik ant1
woordde hij schouderophalend „tb t
is mijn schuld niet. Waneer man
i 40 ïa de maand verdient is men
op ean bijverdienste aangewezen."
Maar ik gaf je toch ook f riep
Diadsrik toornig uit. ,M ti moet de
tmicg n?.ar de nering zePen. En
wat w;l ja nu beginnen
„O, wwts daarover niet bezorgd.
Ik hes op 't bureau van Hagemann
eens kennis gemaakt met eene
stalmeester en die wil mij een der
gelijk baantje versehaffm. Dan bes
ik weer in mijn element. Voor
schrijver d*ug ik niet. Je weet, dat
ik eavaliarist b^n in hart en meien.
Men moet zijn natuur geen geweld
aandoen maar zijn eigenaardige
kunstigheden ontwikkelen."
Diederik was niet in een stem
ming om esn philosophiseh dispuut
aaa te gaan.. Hij haalde de schou
ders op gmg en heen.
Dit keer rebeen 0 to waarheid
gesproken te hebben, want reeds
eenige dagen later kwam hij tium-
feerend bij zijn broer aan loopen
nart de medsdeeling, dat hij in
Taifrsail „High life" ais Leraar in
't paardrijden aangesteld was op
sen aanvangsalaris van 120 gulden
per maand. Onder zijn tcholieien
waren bankierszonen, studenten
juris'en, kunstenaars en rijke buren-
ianders en hij Otto voelde
zich gelukkig met deze lieden ub
den b schaafden stand te kunnen
omgaan.
De ex-luitenant bad niot te veel
gezegd. Ziju betrekking was heel
wat aangenamer en voordeeliger,
dan die op 't bureau van den ad
vocaat Hagemann. Hij kon nu weer
zijn graventitel voeren, d m hij ais
kierk had moeten verloochenen, ja,
ziju patroon bezigde den hoogen rang
van zhn nieuwen leeraar a's recla
me. Het stond in iader geval deftig,
wanneer hst op de prospectus heette
„Leeraar ;<rraaf von likenstein".
Dat het Otto goed ging Lidde
Diederik af uit de omstandigheden
dat hij zieh heehmaal niet meer
zien int en 't maandgeld, dat hij
hem tot nn toe gegeven had, niet
meer kwam halen. Daar hij hst
zich, met fmt oog op da belofte
aam,zijn moeder gedaan, ten plicht
retende, zich op de hoogte te hou
den van O'io's lotgevallen, beg ff
hij zich ep zekeren avond naar de
Wilmers iorfersstrasz. Dit maal
kwam een oude, eenvoudig gekleedde
vrouw voor.
„Meneer de graaf is niet thuis"
zeide zij. Diedrrik stond aarzelend
in de deur.
„Ik zou een briefje willen ach
terlaten," zeide hij ten slotte. „In
de kamer van den graaf vind ik
wel papier en pen",
Mcar de vrouw maakte geen
aanstalten om h--m bicnon te laten.
Zichtbaar verlegen stond zij op den
drempel.
Dat weet ik niet," zeiae zij. „Ujjnog eens omwende om het meisje
ken n niet."
Ik ben de broer van uw commen
saal.- U kan mij gerust in laten."
Op dit oogenblik ging de deur
der kamer open, in welke Diederik
ie vonge nraal zijn broer gespro
ken had en 't jonge meisje, dat
hem bij zijn eerste bezoek binnen
gelaten had, verseheen in den gang
„Wat is er moeder?" vroeg zij.
D i vrouw vertelde. Hut jonge
meisje lachte Dieder'k toe als een
oude bekende.
„Ik ken meneer de graaf," zeide
zij bereidwillig.
„Kom maar binnen, als hef u
blieft, meneer de graaf!"
Met deze woorden opende zij de
deur van Otto's kamer en riep
„Paul."
Er verscheen een jnngm^nscb.
Het was iemand van ongeveer 25
jaren, gekleed ais een arbeider. Hij
droeg een blauwen kiel waarop o ie-
vb-kken zichtbaar waren, zooals men
dat bij machinisten aantreft. Op 't
hoofd had bij een muffi, die hem
sche-f over 't eene oor hing eu die hij
afnam, zoodia hij den vreemdeling
zag. De donkere, brutale oogen, hst
roode gezicht en de jeneverlucht,
die hij verbreidde, maakte zijn ver
schijning niet aantrekkelijk.
„Het is mijn broer," verklaarde
het meiïjk
„Ga. t u zitten, m neer de graaf."
Diederik merkte op, dat op de tafel
aan den kant, waar zich de sofa be
vond, een half dozijn bierfl 3schen
stond, maar hij sloeg daar verder geen
acht op. Dat Otto's kamer in diens
afwezigheid gebruikt werd kwam
hom, met h;;t oog op de geritg
ruimte in de woning, niet vreemd
voor.
Snel schreef hij eenige woorden
op ecu stuk papier en dan verliet
hij het huis. Het jonge meisje liet
h m uit. Toen hij zich aan de deur
te beg-oeten, viel het hem op, dat
zij voel gouden sieraden droeg
ooriogfiD, armbanden, en tal van
ringen, waaronder zrifs een met
fonkelende d amant.
T ots 't schriftelijk verzoek liet
Otf ook de volgende dagen niet i van
zieh hooren. Dit zwijgen vervulde
Diedfi-rik mff bittere gedachten.
B ijkbaar leefden er geen broeder
lijke gevoelens meer in O, to en
herinnerde hij zich zijn bloeiver-
wanten alleen, wanneer hij in nood
verkeerde.
ACHTIENDE HOOFDSTUK
Moordenaar
k
Het was ongeveer drie maanden
lat-r dat de B rlijnsche bladen een
ang relaa3 van een sensationeels
moord bevatten, waarin Die.denk
des te meer belang stelde, omdat er
de naam van zijn broeder in ge
noemd werd.
„Gisteren namiddag," zoo luidde
het „is het Grunewald het tooneel
geweo-t van een schandelijke mis
daad. Da ieera r in 't paardiijden
aan 't beke-de instituut Tassersall
„High lift", g-aaf Otto vo E ken
stein, deed met een zijner leerlin
gen, den rijken jongen Amerikaan
mr. Watsou ean ritje door 't. G u-
newald. Zij waren reeds op den
terugweg, toen tussehen PmUboru
en Halansee de jonga Amerikaan
't ongeluk had, dat het zadel br. k
en wei zoodanig dat de breuk niet
zonder deskundige hu'p te herstel
len was. G aaf Eikonstein hield het
voor het verstandigst naar 't insti
tuut te rijdeu en een meuw zadel
te halen. M-v Wa'son bleef intus-
schsn bij 't paard achter.
Toen de graaf ongeveer een half
uur later terugkeerds, was het
paard verdwenen, maar de jonge
Amerikaan lag dood aan den kant
van don weg, die om dazen tijd van
't jaar bij ongunstig weer zier een
zaam is. De trekken van mr. Wat
sou w& ea verwrongen, zijn kleeren
waren met bloed bevlekt Giaaf
van Eikenstam was natuurlijk uiterst
versehrikt den jongen man, éipn
.bij voor een baf uur schertsend
verlaten had, leversjflés terug te
vinden. Hij ijlde spoorslags naar 't
politiebureau te Halensee, De in
specteur en een dokter begaven
zich direct met den graaf naar de
p:aa's van de m sdaad.
De h eren constateerden, dat de
vers'agene van 'i leven beroof t was
met de bedo-ling hem van zijn geld
te kunnen borooven. Horloge rin
gen p utemonnaieen een portefeuille,
die mr. Watson volger s de ver-
k'aring van d n g'a f bp zieh go
dragen had, waren verdwenen De
dood was veroorzaakt door een
schot in da borst. Van den dader
was geen ?poor te ontrukken."
Diederik voelde zich onaangenaam
getroffen, dat zjjn familienaam in
zulk een-aLchuwrlijke moordzaak
genoemd werd. Hoeveel leed zou het
zijn vader doen, dit courantenbericht
to lezeE
Des avonds kwam Otto. Hij zag
bleek en ontdaan. F anciscaontving
h-m vriendelijk en betuigde haar
deelname, terwijl Diederik h-m
koeltjes bejegende. Maar Otto was
veel te nerveus om dsarop acht te
slaan.
„De schrik zit me nog in de
beenen", vertelde hy. „Het w .s
vreessljjk 1"
Hij sloeg de handen voor 't gelaat,
liet ze echter diiect weer zinken
en vertelde op zenuwachtigen toon
verder.
(Wordt vervolgd.)
