Dames- en SCinder-Modes
Lakens, Kamgarens, Serges, Crêpe de chines, Voile Stoffen, enz.
C. W. Bottger,
L. van Basten en Zonen
Tafels. Buffetten, Bureau's, Boekenkasten,
N.B. Enyelsche Banden voorradig.
Verhuizingen onder garantie.
Scheeps-, Huis- en Kachel-
smederij
Voorjaarsstoffen (op stalen)
Ontvangen een prachtcollectie nieuwe STOFFEN
GROOTE KEUZE. SCHERP CONCURREERENDE PRIJZEN.
Prins Hendrikstraat.
worden vlug, solide en billijk vervaardigd door
Ameublementen
Prachtsorteering
F. VONCK, Pres. Krugerstraat 61
KOJtS VISSER
De huisbewaarster
Specialiteit in
Aanbevelend,
Oranjestraat 22-24-27-29 Telefoon 395.
Beleefd aanbevelend,
Prima keuze in
tegen zeer* lage prijzen,
Mej- BOOK-BRUIN, Costumiére
„Patrimonium" Noordzijde 34rood - - IJMUIDEN.
Agent voor IJMUID1N.
A. au be velend W. ZWIER.
m ARCHITECT MAKELAAR
m' TiXATEUR
Woonhuizen en Bouwterreinen te koop.
JÜLIAXAKAÜE 3 TELEFOON 310
FEUILLETON.
Sommigen geloofden vast in haar
onsehuid, en anderen zeiden dat
niemand anders dan zij het kon
hebben gedaan.
Inspecteur Offio zweeg en wa chtte
tot er een nieuw bewijs meer licht
op de zaak zou hebben geworpen.
Maar juist zulke bewijzen ont
braken geheel en hij zocht onver
moeid in alle richtingen.
Nauwkeurige nasporingen omtrent
het leven van Luke Watson hadden
uitgemaakt, dat hij toegaf aan alle
mogelijke uitspattingen en veelgeld
gebruikte voor een b°paald soort
vrouwen.
Sommigen van zijn dad^n gaven
't bewijs, dat hij geen slechte natuur
had, maar wel een zeer zwak karak
ter. Mauw hal de enkele dingen,
die aan den overledene toebehoor
den iu bezit genomen en sprak niet
meer over diens fouten en gebreken.
Hij wist weinig fraais van hem,
was hij gewoon te zeggen en daarom
zweeg hij maar liever, zoodat Offia
in die richting weinig baat vond.
Guihbert Jagard sprak nooit
kwaad van hem, deed integendeel
altijd zijn best alles zooveel mogelijk
te vergoeilijken. De geheele zaak
bleef echter een mysterie ea Offia
die met een verwoede energie was
begonnen liet den moed zakken en
twijfelde er hard aan, of de zaak
wel ooit opgehelderd zou worden.
Hij was nies erg gesticht over dit
geval, want zulk een succes zou
hem een aardige promotie bezorgd
hebben.
Silas Mauw drong er nog steeds
bij mevrouw Pinder op aan het
ongelukshuis te verlaten, ns aar deze
weigerde.
Niets, zei ze, zou haar er toe
kunnen bewegen „The Fuss" te
verlateü, voor 't donkere geheim
was opgelost. Zy bracht dan ook
niet de minste verandering in haar
manier van leven.
Kalm stond zij de menschen te
woord, die onder het voorwendsel
van het huis te willen huren, nieuws
gierig overal binnengluurden en ouder
gewoonte ging ze altijd drie- of
viermaal per week naar Zaram om
inkoopsn te doen.
De eerste tijd werd ze met arg
wanende blikken opgenomen, ook
door degenen, die haar onschuldig
achtten, maar tegen Kerstmis hadden
de inwoners hun gewore, onver
schillige houding tegenover baar
weer aangenomen.
In Januari scheen de moordge
schiedenis vergeten te zijn en hoe
wel er over mevrouw Pinder en
haar sombere woning niet anders
dan met een soort griezelige angst
werd gesproken waren er toch geen
uiterlijke teekenen van misgenoegen
meer.
Alleen Lena bes:fce, wat haar
moeder in dezen tijd doormaakte,
daar ze zoo goed den ellendigen
toestand van haar begreep, e" d
tijd van „Vrede op Aarde" was
voor de bewoners van „The Fuss"
donker en eenzaam.
Lauce Mauw was, voor de nood
lottige geschiedenis plaats greep
voor zaken naar New York gereisd
en bleef langer weg dan oorspron
kelijk het geval was geweest.
Hij had gehoopt de Kerstdagen
op „The Fuss" te kuuuea door
brengen, maar de eerste twee wrken
van Januari waren al verstreken
en nog was hij niet gekomen. On-
dertusschen was hij door Lena's
brieven en door de couranten op de
hoogte gekomen van wat wasvoor-
gevallen en hij schreef een oustui-
migen brief vol overtuigingen van
den ooschuld van mevrouw Pinder.
L"na had geen oogenblïk getwijfeld
of hij stond aan de zijde van haar
moeder, maar toch deed 't haar
goed zijn meening eens zwart op
wit te zien.
Kort daarop kwam er onverwacht
een telegram uit Liverpool meldende
dat Lauce onderweg was.
Dat was een zeer verblijdend
nieuws voor de beide vrouwen en
ze voelden dat er nu iemand kwam,
die heu helpen en steunen zou.
De verstandige, helder-denkende
Lauce was juist de man om hen
hierin te kunnen bijstaan.
Er woei een scherpe noordenwind
en 't was venijnig koud toen Lauce
eindelijk Zaram tinnen stoomde.
Vlug liep hij naar een rijtuig,
want hij brandde van verlangen
weer ia Lena's oogen te kunnen
zien. Het paard sukkt-ide door de
natte straten van het stadje met
zijn roodgedakte huisjes en ze
waren al spoedig op den rechten
weg door de wei anden die naar
do Fuss leidde. Z rover men ziea
kon was aiies met oen sneeuw
kleed bedekt en als een reusachtig
koepeldak stond do blauwe/lucht
daarboven.
Hier en daar aan den hoiizon
zag men de zich scherp-afteeke-
nende huisje van 't een of ander
gehucht en alles s caitterenden on
tintelden in de pure sneeuw.
De ijle, wazige lucht en 'b voor
uitzicht straks Lena weer te zien,
maakte Lauce opgewonden vroolijk
Toen, plotseling, dacht hij aan de
misdaad en keek ernstig.
Lauce was even blond als Lens
zwart was en maakte met zijn
vastberaden mannelijk gezicht een
zeer goeden indruk. Toen de stu
dententijd voorbij was, stelde zijn
vader hem voor bij hem op kantoor
te komen, met vooruitzicht later
deelgenoot in de zaak te worden.
Maar zooals steeds vergat Mauw
ook nu, zijn zoon evenals hy een
menschelijk wezen was. Hij behan
delde zijn zoon zoo hooghartig en
met zulk een „air de superiorité"
dat Lauee, opvliegend als hij was,
op een goeden dag bedankte dit
langer te verdragen.
Toen had er tusschen vader en
zoon een ernstig gesprek plaats
met 't gevolg, dat Lauce de ouder
lijke woning verliet en alleen zyn
geluk ging zoeken.
Sinds dien tijd hadden zij elkaar
maar zelden ontmoet maar waren
altijd zeer beleefd tegen elkaar.
Lauce zou nooit vergeten dat deze
harde man zyn vader was, en de
vader vergat nooit dat dit jonge
heethoofd zijn zoon wa^, hoewel hg
in aiies met hem verschilde.
Het rgtuig had The Fussbere kt
en reed de altijd groene deun nlaau
in, die naar het huis voerde, 't Zag
er uit als eeu Kerstmisplaa'je met
'c wit besneeuwde dik en groote
ijspegels, die aan de dakgoten hin
gen.
Lena stond gelukkig lachend in
de deur om haar liefste te begroeten
en lag in eeu oogwenk in zijn
armen met tranen van blijdschap
in de oogen.
Innig kusten zij elkaar en liepen
als kinderen hand aan hand door
de groote sombere hal, weer her
halende hoe blij ze waren elkaar
terug te zien.
Heb je me gemist, lieveling? vroeg
Lauce haar teedsr aanziend.
Gemist is 't goede woord niet,
Lauce, antwoordde Lena zachtjes.
Ik heb ontzettend nam* je verlangd.
Toen lagen de armen weer om
haar heen.
Toe zeg mg dan nog eens hoeveel
je van me houdt.
Kun je dat niet aan mij zien,
vroeg ze en ze nam zijn hoofd tus
schen haar handen en kuste hem
lang en innig.
Zooveel houd ik van je, Lauce.
Je ziet er nog mooier en liever
uit, dan ik me had voorgesteld. En
vertel me nu eens hoe 't hier gaat.
Is je moeder nu al ee-n beetje door
de ellende heen?
O, neen Lauee, en Lena schudde
't hoofd.
Arm moedertje is half ziek van
al de narigheden.
(Wordt vervolgd)
Marquises! - Zoitschermen
Rieten Serre-Meubelen
urgers E. N. R. Rijwielen
