Nationale Bankvereeniging
IMHI1S1IS
A. J. MEESTERS
Arrow Boord
JOH. DE WAARD
N.Y. Drukkerij Sinjewel
Handelsdrukwerk
Wiiiemsplein 11-16, IJmuiden
ARROW-COLLAR
JOH. DE WAARD.
Groote afslag bij
Ei MègesÉediis
N.V. IJmuider Agenturen- en
Administr atiekanto or
Hypotheken,
Scheepsverbanden,
S. VATEBD31NK EB. Btnijjk
Speciaal adres voor
net uitgevoerd
op elk gebied
Telefoon 153
Jn. KAPER Pzn.
Willem Barendzstr. 12
Kanaalstraat 65, IJMUIDEN. Telefoon 103
Directie: J. van Dantzig
TE KOOP,
Argonne
L. DE BEURS
FEUILLETON.
4 pCt. rente per jaar
Kapitaal en Reserve f7.500.000.
Kantoor te IJMUIDENSLUISPLEIN 28
Telefoonnummers: 350 en 417
Spaarbankboekjes ten Kantore verkrijgbaar
fi®STEI»®TR« 12, SJffiSISgSEl
BEVEELT ZICH BEUDEFD AAN VOOR
ALLE DAARTOE Mm
as— WeSKZAAMMEDEM.
SCHILDER EH KEHAH8ER
TELEFOON 286.
Directeur: L» M. OAMMAN.
Agentschap van de Nationale Hypotheekbank.
Agentschap van de Rotterdamsche Scheepshypotheekbank,
Verzekeringen, Bouwcredieten, Orediethypotheken,
Voorschotten, Boekhouding en Administration.
3 stuks f2.50 12 stuks f 10.—
Aanbevelend,
KANAALSTRAAT C 24
TELEFOON 171
ORdar Contrfile.
Hoofdkantoor
Julianakade 14rood - IJ muiden
Telefoon 411
10 Meter pracht ijzer kek, 3 weston-
t&keis, 2 bietensnijmachines, 2 kool-
snijmachines, koolboormachine, gr.
wasehmaehine, 10 stuks kussen-
blokken met koperen lagers, 5 stuks
nieuwe bascules, 2 brandkasten,
600 stuks tuinstoelen met taftls,
40 ijzeren iameu, 2000 losse ruiten
30 X 38 dubb. dik 4000 vloertegels
en een groote partij afbraak en een
partij brandhout kackelklaar.
JE ABRE8 IS
THE HEW
Ziet de Etalages en ge zult
dit model willen probeeren
per stuk 85 oent
3 stuks f 3 50
12 stuks f 10.—
Aanbevelend,
Kanaalstraat C 24 - Telefoon 171.
Bloemstraat C 34 Telefoon 95
Slagersfirma opgericht
te IJmuiden 1886.
BIEFSTUK 140
HAAS 1 40
ROLLENDE 1.20
LAPPEN EN GEHAKT 1.10
ROSBIEF 1.20
Varkansvlacsoh.
LAPJES EN CARBONADE 1.10
DOORREGEN VLEESCHSPEK 1 10
V«et Kalfsvluasch.
FR1CAN&AU 1.26
LAPPEN, GEHAKT, POLET 1.20
Ij. «ie Beurs.
door E. WELLN1TZ.
1.
Gaat meneer de baron uit vroeg
eon oude, bleek uitziende vrouw
over de trapleuaiur gebogen. Ik
heb 'c wel gezegd, 'c gaat vandaag
niet go-ö. Best mogelijk dat er
ee* toeval komt.
De aangesprokene zag er niet uit
naar den titel, waarmede brj ve
Eoemd werd. Zgn j-ugdig gezicht
met de me sjesachtige zachte uit
drukking paste niet voor een grond
bezitter, zoomin als de veelgebruikte
jis voor een mau van zQn stand
Vol ernst en zorg keek hij naar
het bedenkelijke gezicht van de
vrouw, die zijne moeder al jaren-
laag verpleegde.
Ik moet tegen tien uur in D. wezen,
waar DöseeouHds mij het geld voor
de rogge zal betalan. Ik ben er
benieuwd naar, want men zegt dat
ztjn zaken niet goed gaan. Wat. is
er met mijn moeder, Frauciska?
Ze zong vanmorgen weer. Het
was 'c liedje van 'c veriaten jon
getje, geloof ik, of van het graf in
den groenen grond nn haar oogen
schitterden zoo. Ik heb 't wel gezegd,
'twas altjjd zoo, voor do toevallen
kwamen.
Het ging ook dikwijls voorbg.
Ja, dat is waar
Ik dank tegen ééa- n weer terug
te zjjn.
Hij keerde zich nog eens naar
de trap. Zoo licht en zacht was
zijn loopen, dat de oude tredenniet
kraakten, terwijl de k eiue, magere
vrouw, die achter hem liep ze
duidelgk liet pit-pea. Hij ging door
eecige kamers, waarvan deinrichting
ouderwetsch was en ging toen een
vriendelijk hoekvertrek bianeD. Dit
was vau alle gemakken voorzien,
met tapijten belegd, lekker warm
en ooortrokken van een heerlijke
bloemengeur.
Hoe gaat 't moedertje?
Gord, Arnold, antwoordde de
ivgarde gestalte van de sofa uit,
kom je niet wat b$ me zitten? Je
weet, ik vlieg weer; als ik maar
niet juist op het graf daar beneden
neerval Ze groeven het zoo dicht
bij den muur. Ik ben hoog, hoog
in de lucht, Arnold, de wind drijft
me voort ze schreeuwde eens-
klap*, ik val, Arnold, hou me tegen,
ik val ik vall
Wees maar kalm, ik zal U wel
vasthouden.
Hij zei 't vrouwelijk zacht, maar
vastbesloten en sterk als een man.
Ze sloot de oogen.
De oude Franeiska stond op een
afstand, met haar hoofd knikkend,
zooals haar gewoonte was.
Ik heb 't wel gezegd, fluisterde
zjj bijna onhoorbaar.
Arnold, zei de zieke ca een
oogenblik, ben je er nog, kind.
Ze aaide zacht over zijn band. M'e
iieveiiog
Moeder j-
Toen hg zich over haar heenboog,
kon men duidelgk zien, dat hjj op
haar leek. Dezelfde droomerige oogen,
dezelfde lieve trek om den mond,
en de prettige bewegingen vond
men bij den jongen man, evenals
bjj de ouder wordende dame.
Nog steeds gleed haar hand over
de zjjne. Arnold, fluisterde ze,
het doet me zoo'n verdriet, ik gaf
graag mija leven, om jou gelukkig
te zien maar het is te laat tot
in het derde en vierde geslacht geen
geluk, geen geluk, Arnold 1
Het WE9 maar een heel zacht
kreunen en toch een angstgil, die
beide verzorgers door het hart
sneed.
Er gleed een oneindig droevige
uitdrukking over het vriendelijke
gezicht vau de zieke. Geen geluk,
herhaalde zij nog eens. Toen vouwde
zjj haar handen als in stille berusting
ze sloot haar oogen, het werd stil,
niets bewoog meer.
Na een poosje keek de jonge man
op en ontmoette Franciska's blikken.
Hg knikte haar vriendelijk toe.
Toen maakte hg met onbosehrgfe-
igke teederheid zgn haed los uit
die der geliefde slapende en ging
de kamer uit.
Ik heb het wel gezegd, meneer
mompelde de oude met vochtige
oogen.
Beneden stond den ouden koetsier,
die tegeigk de plaats van bediende
vervulde en wachtte bg slede en
paard, tot meneer kwam.
Ik was nog even bg moeder,
zeide de jongen man, toen hg de
teugels nam, ze slaapt nu en dat
is in haar toestand het beste teeken.
Als het soms erger wordt, dan moet
iemand me te paard de boodschap
brengen en dan kom ik met den
dokter. Is alles in orde Christiaan
Ja meneer de baron.
De oude man keek het tuig nog
eens na en krabbelde zich aohter
de ooren.
't Zal daarmee niet lang meer
duren. Joban, die schurk, heeft de
beste weggemoffeld. Uw vader za
liger zou zoo niet uitgereden zgn.
Zwgg daar maar over, Christaan,
dat zgn nu eenmaal gebeurtenissen,
waar niets moer aan te veranderen
is. MQn goede vader stierf te vroog,
de bestuurder lette alleen op eigen
voordeel en mgn voogd was geen
man van de daad.
Als 't alleen die kleinigheden waren,
zon ik geen klagen hebben.
Ja, bg den bestuurder had Johan
't makkeltyk genoeg.
Klaar vroeg de jonge man.
De onde streek nog eens lieftozend
over den rug van het dier. Het was
geen vurig rendpaard, zgn tgd liep
ten einde, bg bogon langzaam, een
der achterpooten wat sleepend, te
loopen.
De weg leidde naar de hoogvlakte
en de wind saeed koud over het
water. Ver beneden, zoo vor, dat
men het ternauwernood zien kon,
iaehtte de zonueschyn, hier heven
lagen de wolkschaduwen donker en
zwaar on er vielen enkele sneeuw
vlokken. Arnold de Tamar keek er
met een weemoedig laebje naar.
Hij dacht aan den tgd als de sneeuw
smolt, dan ontspruit beneden de
rijke oogst, gevoed door den vrucht
baren bodem, gedrenkt door de
stroomen en ger$pt door de zod,
die het dal verwarmt, maar boven
waaien de winden jaar in, en jaar
uit, ze nemen mee wat de bodem
aan kracht in zich draagt en de
armzalige halm kan met groote
moeite zich staande houwen.
Geen geluk I mompelde de jonge
man, denkend aan de woorden van
zgn moeder.
Een kraai vloog op en langzaam
zfln vleugels bewegend, begeleidde
hij het voertuig, vloog dan weer
vooruit. Hg had totaal geen haast.
Hg wachtte op een der armzalige
boomen langs den straatweg, tot
hg ingehaald werd, en dan begon
het spelletje opnieuw.
Een geweer riep Arnold, jg on
heilsvogel Hg sloeg zoo hard met
de zweep, dat de oude hengst voor
een poosje wat vlugger ging loopen.
De kraal vloog een eind hot land
in en liet zgn onaangenaam gekras
boeren. Schuw mg maar, zei de
vogel, het ongeluk schuwt jou niet!
Een zgsprong van het paard
deed den jongen man opschrikken
uit zgn gedachten, het dier steigerde
en bleef toen luid snuivend staan,
alsof het niet verder wilde. Een
roodharige vagebond was nit de
sloot gesprongen. Hg deed, alsof hg
het dier wilde kalmeeren, maar hg
maakte het nog onrustiger. Arnold
merkte het heel goed. Ga nit den
weg man! riep hg en greep naar
den zweep.
Is dat de dank voor mgn be
moeiingen, riep de roode. Dat zal ik
je., en hg maakte een onverwachte
bewegiBg voor den kep van het
paard, zoodat het over den sloot
vloog, tegen de berm op en het
scheelde weinig of de hengst was
met de omgevallen slede de akkers
overgerend. Een geweldige ruk van
de hand van zgn meester en het
dier stond stil, tot aan de kni»6a
in de sneeuw, vergeefs trachtend
zich los te werken.
Suizend ging de zweep over het
brutaal lachende gezicht van den
geheimzinnigen jODges.
Vervloekt! schreeuwde de ge
troffene, dat zal ik je betaald zetten.
Maar toen Arnold uit de slede
sprong om zgn paard bg den teugel
te pakken, ging hg toch langzaam
achteruit en verdween in een zgweg.
Arnold sprak het dier vriendeigk
toe en voerde het weer naar den
weg.
De jonge man dacht na, want in
het gezicht van den vagebond had
hem een geiykenis getroffen, een
herinnering aan vroeger tgdeD, die
wel is na te voelen, maar niet
nader te omschrgven. Vergeefs
probeerde hg de onaangename
ontmoeting te begrepen, vergeefs
zocht hg in zgn herinneringen, op
wien deze man toch leek. Hg vond
't niet. De onaangename indruk
verdween, toen hg het vrooigk
bellen hoorde van oen naderende
slede. Het wa? een mooi span, dat
op den hoofdweg, waarop de veld
weg uitkwam, in vollen draf reed;
wapperende pluimen versierden de
paarden, een tggerve! lap over de
slee uitgespreid, zgde en fluweel en
kostbare pelsen kwamen er boven
uit, ook door de koude rood geworden
meisjeswaugen en blauwe oogen,
die nog vol plezier het leven inzagen.
(Wordt vervolgd).
DE HOED AF &OOR DE
De meest volmaakte in dezen tijd
prijs per etak 85 «t.
