I Nationale Bankvereeniging
Bijzondere aanbieding Blauwe Serge Colbert-Costuums
Coupe en Afwerking
onder voile garantie.
H. A. Vb d. VELDEN
GEOPEND
Haarlemsche Bankvereeniging
Prima CHINAMATTEN
SPRUIJT's FILIAAL.
Afdeeiing Spaarbank rii!l4pÖI l'jtfl
Adverteert in dit blad
Ei Fniiii gochisdnis
Mevrouw
De Collectie Stoffen voor
M. BOSMA Wzn. - IJMUIDEN
is overweldigend
Vraagt eens Stalen
Op Maat: 8o, 85, 90, 95, 100 enz.
Rijwiel- en Motorhandel
Luxe Autoverhuurinrichfing
Dag- Uur- en Kilometertarief.
36. Neptunusstpaat 36.
EFFECTEN,
COUPONS,
DEPOSITO,
OIRO-VEKKEEB,
CSEDIETBRIEVEN
en alle overige Bankzaken.
rw^^^ÊÊaammÊÊÊÊÊÊÊmi^mm31
sluit ALLE VERZEKERINGEN voor
THANS SLECHTS f 315.
i
It*
-ir„v.;+oni f7Knnnnn
Kapitaal en Reserve f 7.600.000.
Kantoor te IJMUIDENSLTJISPLEIN 28
4 pCt. rente per jaar
Telefoonnummers: 350 en 417
Spaarbankboekjes ten Kantore verkrijgbaar
Lx at met het oog op de komende
Voorjaarsdrukte uw Gordijnen en
Dekens vroegtijdig Wasschen en
Stoomen door de
U 'is dan van eene spoedige behan
deling verzekerd. Aanbevelend.
COOP. WASCH- STRIJK- EN
BAD- INRICHTING
„IJMUIDEN EN OMSTREKEN"
IJMUIDEN
Sneiliusstraat. Telefoon 307
Assurantiebezorger
Telefoonnummers 156na 5 uur: Haarlem 3268.
jan Gijzenvaart nabij het Stationskoffiehuis. Tel. 108.
sgkMBteap UHUIREII.
lawailsiraal C
Haarlem,
Greote Koutctra»! 36.
groote voorraad 2x3 el
Mevrouw,
Al Is Uw kruidenier, die U zjjn eigen lliee levert, nog
zoo actief, kg kau onmogèlijk van elk artikel een speciale
studie maken.
Thee mêngen IS een speciale studie.
THEE E. Bit AN DS51A Is het resultaat van een jaren
lange studie.
Daarom Is de smaak zoo lekker en do pry*, lo ver
houding tot de kwaliteit, zoo ma'Ig, (f 1.80—f 2.50 p. Pond).
Probeert U eens een pakje bjjW. Helmieh, W. de Jonge,
R. Kofman, Wed. H. van Leeuwen en Wed. C. v. d. Made.
Verhuring van loketten in hare brand
en inhraakvrije
Öndergrondscbe B&te-Inriefating.
ÜMaargsr^s der L»k9tt«c vssaf f 9.— ptr jaar
FEUILLETON.
door E.WELLNITZ.
9.
Met eon gezicht vol l'stige vrien-
delghheid girg hij voert:
Hetzai U heel moeilijk vallen, het
geld ergens anlers te krflgen, boven
dien geeft de z*ak veel onkosten te
betalen I Wilt U een raad van rog
aannemen, beste vriend? Geef 'top
om water in een bodemloos vat te
scheppen! Het is zonde vaa Uw
kracht, Uw energie en Uw overige
goede eigenschappen, dat U ze alle
verspilt aan dat doodgeboren kind,
aan het behoud van Uw landgoed.
Verkoop het nest en b9gin opnieuw.
Wilt U het koopen? vroeg Arnold
moeilijk, het geluid siste tussc'ien
zijn tanden door.
J», maar voor een billjjk p ö"je,
want een dergelijk goed is met de
koopsom nog niet verkregen. Daar
komen nog andaro dingen bij te pas.
Maar we kunnen er eens over praten.
Komt U eens b£j mij thuis!
Ia 't ergst9 geval zou ik aan U
Idenken. Maar als ik Lenba houden
kan, dan doe ik dat natuurljjk, want
|k moet rekening houden met mijn
loeder.
Gaat U daarmee niel te overdre
ven te werk? Dergelijke zieken zgn
eter af in een inrichting dan ia hun
f ruis.
Zoudt U deze zaak niet liever aan
jajj overlaten, mr. Grande
Pardon ik bedoelde niet
Daar is Treptow, kij roept me,
Veel plezier. Arncli stond op. Hij
waggelde als een dronken man.
Wat is er, Alex? vroeg hij en
k'ampte zich aan den vriend vast.
Ik kom j aas j i plicht herinneren
alle dames vragen naar ja. Maar, wat
heb j«, ben ja ziek?
Ik li>b een onaangename tijding
gekregen, praat er mg niet over. Ze
gicgan de zaal bisnen. De cotillen
zou dadelijk bfginnen. Voor Arnold's
oogtn dwarrelde alles dooreen; de
vele stemmem uoa&kte hem nog dui
zel ger, Hrj ging op een stoel zi.ten
achter in de zaal en ke k strak naar
beoeden, zija gezicht was vcal, en
zijn haar hing slordig over zijn
slapen.
Toon hoorde hij zijn naam roepan.
Rose stond voor kern.
Wat is er lock, Arnold? Wat
scheelt je. Je bent niet ziek, neen,
maar er is toch wat... met je moe
der?
Hg keek op en zag haar aan, met
wilden plots opvlammende» g'oed,
zoodat ze verschrikt achteruit week
en verlegen wat met haar waaier
speelde. Hij zag dat ze een kleur
kreeg en hij herstelde zich weer.
Vraag me nu naar niets, verzocht
hjj, straks, als we dansen, zal ik 't je
vertellen. Het is een care geschie
denis anders niets.
Anders niets 1 Ze ging weer naar
de anderen, maar ze hoorde niet, wat
haar vriendinnen zeiden. Zs had een
angsti? gevoel in haar borst, dat
haar het ademhalen moeilijk maakte.
Ze had graag willen schreien, alsof
haar verdriet weg zou vloeien met
haar tranen en zjj wist niet waarom.
Tersluiks keek zg naar Arnold, bjj
zat nog op dezelfde plaats, maar ge
l&tener, met oen uitdrukking van
rust, die hjj gewoonlijk had, alleen
isg er groote vermotidheid in zijn
trekken en dezelfde motheid sprak
uit zijn loop ea houdiag, toen hij op
stond om haar naar haar plaats te
brengenhij girg naar haar toe, zoo
als men het lot tegemoet gaat, waar
aan m9n onmogelijk ontkomen kan.
En zij voelde ook, toen hg dichterbij
kwam, een angst die zij nooit te
voren gekend had.
Was dat haar Arnold? Haar trou
we vriend uit haar kicderjaren Haar
broer? Neen, niet meerNooit meer
Wat is er toch, Arnold? Laat me
niet vergaan van angst en vertel me
toch wat?
Het betreft mij maar alleen. Je
kunt gerust wezen, Rose!
Jou alleen ea moet ik daarom rus
tig wezen Waarmee heb ik dat ver
diend? Waarom sta ik ineens buiten
al jouw belangen?
Gelukkig als je er buiten slaat:
Bigf zoo lang mogelijk zoo kinderlijk
envroolijk. Ik hoop van tarte datje
nooit zult begrijpen, wat me zoo te-
neerslaat.
Je houdt me voor een kind, zei ze
gekrenkt.
Hij zweeg toen hg haar bedroefde
oogen zag.
Heb ik je beleedigd, lieve Rose?
Dat was in 't geheel mjjn bedoeling
niet. Vergeef me!
Ze zweeg, niet in staat, een woord
over haar lippen te brengen.
Hij wachtte een oogenblik en keek
haar vol hartstochtelijk ongeduld
aan.
Goed, zei hij eindelijk, ik zal je
avond niet verknoeien. Alfx Trep
tow is nog vr^j, want zjjn dame, de
kleine'Lsmond is naar huis gegaan.
Allicht vermaak je je met hem beter
dan met mg. Zal ik hem even waar
schuwen
Arnold? fluisterde ze hulpeloos,
terwijl zij baar kleine hand bevend
op ziju arm legde; de Tumar keek
aaar baar, weer hadden zijn oogen
dien vreemden glanzenden blik, hij
kon zijn oogen nifet van haar afwen
een, zooals een dorst ge met moeite
den beker loslaat, kon hij zich niet
onttrekken aan de beloovering die
van baar wezen uitging.
Het teeken tot den aanvang werd
gegeven.
We gaan dansen, zei hij, vraag me
niets meerLaat me alles vergeten
voor dit eene uur nog.
En ze dansten. Deinend op de mu
ziek gleden zij over den gladden par
ketvloer. Er ging een gevoel door
Arnold's leden, dat hg tot nu toe nog
nooit gekend had, een zalige warmte
doorstroomde hem. Met groote moei
te bedacht hij zich dat hg vooitdanste
en hg trachtte vergeefs zich de figu
ren te binnen te brengen die hg zich
voorgenomen had te zullen maken.
Het duurde niet lang of men ver
zette zich tegen de leiding.
Wat moeien de luitenants wel
denken? fluisterde Treptow hem toe
als je niets anders geeft dan die oude
dingen, waarover onzevaders zich al
▼rooigk maakte. Wat een vervelende
gedachte, dat van den zakdoek. En
altgd maar walsen! Zie je dan niet
dat Trémors 't niet kan. Je moet je
toch wat sehikken naar je gasten.
Arnold keek hem laettecd aao, hij
zag er uit aiscf dat alles hem tc taal
niets schelen kon.
Ik geloof, dat hg te diep in 't glas
geeft gekeker, dacht Al x, vreemd,
dat heb ik nog nooit van hem gezien.
Wees toch eens flink, fluisterde
hg hem toe.
Dat hielp. Arnold lette er op, wat
de gasten aangenaam was eu de dans
eindigde zeer opgewekt.
Men zag niets dan bigde gezichten.
Arnold gaf Suze een bouq t, hg
merkte dat zg wat ontstemd was,
maar dat maakte geen indruk op
hem. Hg voelde zieh onverschillig
tegenover alles, hg wist alleen nog
maar, dat zijn hart sneller klopte als
hg zgn arm om Rose legde of wan
neer zga lippen keur haar beroerden
in den dans.
Na den dans een vrooigtc gesprek
betrekking hebbend op vroeger,
maar toch in toon en gedachte zoo
ver ervan af.
Bestond er weikeigk nog eea
wereld buiten den kriDg, die
hem en haar gevangen hield?
Het feest was ten einde. Zonder
te spreken boog hij voor Rose, na
dat hg haar naar haar plaats ge
bracht had, een huivering voer door
zgn leden, toen hg bedacht dat alles
nu voorbg was.
De oude de Luzy stond op klei
nen afstand van hem en scheen hem
niet te zien; een beleefd gesprek
dat Arnold eenigszins verlegen be-
gOD, hoorde hg niet en hij ging den
anderen kant uit.
HOOFDSTUK VII.
De benauwde kamerlucht schrikte
den jongen man af, aan slapen gaan
dacht hg n;et. Hg verkleedde zieh,
floot den hond, die op de gewone
plaats achter den kachel lag en nam
zgn ge weer. In de stallen kwam al
beweging, de. knechts liepen over
het erf en het vee schreeuwde om
voedsel. Maar buiten lag nog het
nachtelijk zwggen, alleen het wild
snelde geruischloos voort, om in
het maanlieat zgn voedsel te zoeken,
voor den dag aanbrak.
Arnold stond achter struikgewas
verscholen en geen geluid verried
aan de woudbewoners de nabyheid
van den vgand.
Op het veld met raapzaad ging
het lustig toe, ze huppelden heen
en weer en zochten gverig onder
de harde, witte schors. Arnold's
hond rekte zich uit, een siddering
overviel hem, maar püohtsgetronw
stond hg stil zonder geluid te geven.
Wat sluipt daar over den witten
maanbellchten weg met spitsen kop
en langen staart, die door de sneeuw
veegt? Arnold neemt zgn geweer.
De hazen vermoeden den vgand n iet
ze eten rustig voort. De vos is nu
vlakbg, Arnold legt aan...
Er knalt een schot, dat als de
rollende donder weerklinkt. De hazen
vluchten, en Reintje valt voor de
voeten van den jager neer.
Echt vriendechappeigk wel, zei
een vertoornde stem op eenigen
afstand, de paar hazen die hier
loopen, op zoo'n af standje te schieten
Wordt vervolgd.
Hofleverancier.
