HEEREN MODEMAGAZIJN
d
A
J
In KINDERBARETTEN en STROOHOEDJES
1
■d
o
n
V
0
d
d
JOH. DE WAARD
STRQOHOEDEN
tec. wan Lleröp:
Manufacturen- en Beddenmagazp
Filiaal J. Spruijt, fa. M. Layers
KmPETTEM
-Tmil prpeppi mhu prima Villu LiidseU Bek»
SPRUIJT's Filiaal, Neptunusstraat 36
Beli Boon
geeft Vioolles
Grootst gesorteerd Magazijn in
EEN PRACHÏSORTEERING
Heden, Zaterdag, van 1 tot 2 uur gesloten,
is
0
Ontvangen een enorme voorraad
Van ?t Jaar
WORT MAN,
IJMUIBEN -:- ALKMAAR
Spcrciaal-zaak in fijn gemaakt witgoed en eigen
gemaakte ondergoederen, schorten, tricotgoe
deren, kousen, sokken, enz. enz.
Ziet de Etalage's Ziet de Etalage's
KNIPPATRONEN.
Dameshand werken, AJouren.
M. van Lochem-v. d. Wiele.
Eu Fiilis jndÉtós
KANAALSTRAAT C 24
TELEFOON 171
FEESTDAGEN GESLOTEN.
BELEEFD AANBEVELEND
855. |=s |_05> Tgtef. 855.
DAMESKAPPER. KAAIWERKER.
W'arrasoessitiTaa.'fc SÏ6. Haariew
PRINS HENDRIKSTRAAT 3 5.
in groote verscheidenheid en prijs.
Aanbevelend,
I!ll8ISS119il!8S8iSiI§Si
l-HJX, HOPST
FSLWEMSPIESMSI
umuiden:
gsan we ALLEMAAL naar
ENSCHEDESTRAAT 27,
om ons plafond te laten witten
D gez&men gke Huismoeders.
De nieuwe voori&arsartikelen in alle afdeelingen zijn thans
ontvangen. Evenals vorige jaren een rijke sorteering
in de bekende prima kwaliteiten en nieuwste kleurstellingen, groote ver
scheidenheid Matten, 1 oopers, Vloerzeilen, Gordijnstoffen, Vitrages enz,
R«lgordynen, Glaeg-ordyneK on Overgor-
dijnes? op maat. Xeiil^gg-en tegen billijke berekening
Uitgebreide keuze witte pqué- en fantasie-overhemden,
prachtige zelf bieders, bretels, fokkenhouders, enz. enz. enz.
Beeds ontvargen 'n groote zending Linnen Kinderpakjes en Blouses,
Witte Matrozenblouses, Speelpakjes en Kruippakjes
Draagt onze bekende ijzersterke SOilOOLKÖÜSEN
Gewatteerde en Molton Dekens.
Pres. Krug^rsiraat 76 IJmuiden.
KENNEMERLAAN 1 rood
Leerl. van A Lx Scfemuller
FEUILLETON.
door E.WELLNITZ.
13.
Teleurgesteld draaide zg zieh
om. Ze voelde, dat zij ieder der aan
wezigec, haar vader niet uitzocderd,
hier kon zien sterven, zonder dat
't haar zou onttroeres, alleen het
leed van dien ééae zou ze mee
voelen, dieper, gioeiender dan hij
zelf. Maar a's hij niet zoo sterk
voelde als zij, dan mecht hij ook
niet vermoeden, wat ze hem ge
offerd hai.
Lr zwijgzame wat onhandige bruide
gom werd geroepen, een handelaar
moest hem spreken. Oageduidig ging
hij naar beneden. Wat wilde men
nu we^r vaa hem, terwgi boven
zijn bruid msschien gelegenheid
vond, blikken van verstandhouding
te wisselen met de medeminnaar
l=e man kwam hem vreemd, maar
toch ook wel bekend voor.
Zijn er nog zaken te doen vro9g
hij aan Graadet. Ik verlaat de streek
binnenkort. Herkent U me niet
Heb ik mijn masker zoo goed
gekozen Ik wou U aan ridder
goed helpen mair toen berouwde
de handel U, en nu heeft U mjjn
hulp Diet meer noodig.
Niet meer noodig zei Grandet
in gedachten hem na. 't Leek me
vanmorgen zoo, daarom zond ik je
een brief, je plan is mislukt, hjj
kreeg onverwacht hulp en de beta-
lir.g yaa <j0 spaarkas heefc geen
bezwaren meer.
Laat dat zoo zijnLaten we dan
een aider plan bedenken, dat vlug
ger en zekei der naar het doel voert.
Hoe zullen wij 'Jt aanleggen, den
zachten jongen, dien U en mij in
den weg staat, onschadelijk te ma
kes Grandet gruwde van. zoo'n
rasd, Mij s'aat niemand in den
weg, antwoordde hg koel. Ik w; nsshtc
een goed te koopen, maar bon
vaa plan veranderd. Dat is &llc3.
Hij keerde nsar het gezelschap
terug.
HOOFDSTUK X.
Laat isspanneB, ik ben niet erg
lekker, zei de Luzy zacht tegen
Arnold. Hij zag er slecht uit.
Verschrikt kotk Arnold naar Rose
ze stond verderop en keek niet raar
hem.
HQ wilde naar haar toegaan, maar
hij voelde den ijze;en groep om
zijn arm en doordricgsnde oogen
van da Luzy keken kom zoo drei
gend aan, dat hij st 1 naar den
koetsier g ïg.
Toen i»ij terugkwam vond bij
de aanwezigen al met hun hoeden
en de pslzen aan op de trapman
nam afsehe d, alles riep door lkan-
der en 't was niet mogelijk nog
even met Rose alleen te spreken.
Haar vader stond naast baar, en
keek onder de borstige wenkbrau
w n uit, schijnbaar naar het wat er
om hem heen gebeurde.
Arnold begeleidde hem naar de
slede, hielp hem instappen en dekte
hem toe met de dierenvellen.
Het brandde den jongen man op
de» tong, de geliefde een waarschu
wing te gaven, maar ze bood hear
er geen gelegenheid voorze g*f
Graï det een hand, ram vriendelijk
afscheid van Edith, de oude vriend
sehen niet voor haar te bestaan.
Voort ging het doode, kale land
schap in avondschemering door. Er
zat een stil paar in dp slede. Hei
laatste licht viel op de boornen, zo
leken va»! ea spookachtig,
Als 't sterven, dacht Rose, Was
't maar alles voorbij O, als iK m»ar
niet meer aan hi-m behoffda te
denken
Va daag bad zij htm pas verlo
ren, nu ze zag, dat hij dragen kon
wat haar ondragelijk scheen. Wai t
vóór haar lag een leven, zonder
den glaes van het eecig vertrouwde
oogenpaar, nooit meer z u zgu
stem, Rose, lieve Rose, vleien. Ze
zou alleen staan in de af c'nuwr-
lijke leegheid van het leven, zonder
raad en troost gevonden bij hem
Het licht werd bleeker, biau vr
acht g als de lippen van dooden.
Een vlucht raven vloog door de
lucht, naar hun nest terug. Ze keek
hen na zoolang zij kon, haar hoofd
op zijde buigend. Toen opeens leek
haar vader'a hand' haar zoo vreemd,
ze bewoog zoo raar heen en weer
en toen Rose z'ch verschrikt voor
over hoog om zijn gezicht te zien
sloegen zijn tanden op elkaar en
zjjn oogen keken haar verstard aan.
Vader, vader, wat scheelt U?
Hfj antwoordde niet.
Rij vlug door Iriep ze den koet
sier toe; hjj draaide zieh om en
keek ontzet naar den zieke.
Rij zoo hard de paarden loopon
kunnen.
Ea zü vlogen voort. Rose had haar
arm om haar vader geslagen en ze
drukt!-* zijc koure hsndtn tf gen haar
Door de schemering werden alle
dingen schaduwen ea als spooksels
ptm zij !iv»gs de inzittend* n.
Weer kreeg Rase de gedichte san
een leven zonder een ander oogen
paar, niet zoo van gloed doordrom
gf n als bet ee-ste paar, msar toch
herl lief en vertrouwd koe zou haai
leves wezen zonder den steun, die
zij altijd gehoord had, wat zou zij
na niet willen geven om hem te
hoeren schelden 1 Ze zou geheel
alleen staan in het leven, troost
kon zij niet meer zorkeu en geen
raad vragen. Nu voelde zij geendiepe
weemoed, maar vertwijfeling maak te
zich nu van haar meester. In doods
angst wreei ze de slapps handen
van haar vader en ze keek n*ar
zijn bleek gezicht. O, zeg toch een
enkel woord 1 smeekte zij.
Het scheen, alsof hij het wilde
probeeren, zgri oogen gingen open,
de mond probeerde te spreken, maar
't was vergeefs. Zoo kwamen ze op
Luctéville.
Nauwlijks hadden zjj het landgoed
bereikt en de zieke in huis gedragen
of Arnold's paard werd zichtbaar
dampend van hitte. Arnold wierp
een knecht de teugels toe, hij bracht
het vermoeide dier naar stalAr
nold ging naar boven.
Qp den trap was 't een druk heen
en weer loopen, eeoige dienstmeisjes
schreiden, ook juffrouw Laré3 snikte.
Voor de eerste maal zag hg baar
zonder muts, haar grauwe hsar was
nu ts zien. Zeg ao toch, wat er
gebeurd is, smeekte zg, hem aan
houdend, niemand luistirt Eaar me,
niemand g» eft me antwoord Is hg
vermoord Heelt een paard hem
getiapt? Hg giog gezond weg en
ou brengi n ze hem zoo (huis.
Da tante c teerde bgra onver
staanbaar een paar versregels.
Arnold ergerde z:ch er aan, dat ze
nu nog zooiets deed; hij vertelde
baar kort hoe 'c gegaan was en
ging toen de slaapksmer binnen.
Hij kwam nog juist op tgd om
Rose en den bediende te helpen bg
't octkleeden van des bewustelooze.
Tegen tie* uur kwam de dokter;
hg verklaarde dat de aanval een
beroerte was, maar hield redding
toch nog voor mogeigk. Vóór alles
beval hij diepe 6t lte.
In da omgeving en op de binnen
plaats werd niets gehoord dan het
voorzichtig bewegen van de ver
zorgers. Alleen de wind huilde om
het venster en soms knetterde het
aachtlicht.
Juffrouw Larés had zich gekleed
op haar bed gelegd, een dienst
meisje moest bij haar bigven, daar
de angst haar dreigde te overwel
digen. Er was een boodschap ge
stuurd naar Grandet. Hg liet weten,
dat hg den volgenden morgen vroeg
zou komen.
Rose zat bg het hoofdeinde van
het bed, er viel eon straal van het
weinige licht buiten het schermpje
op haar slapen en lager op het
donkere, ruige japonnetje, dat ze
droeg. Ze had haar arm op het
nachttaie.tjo gestsutd en verborg
het gezicht in haar handen. Aan
het andere einde van het bed zat
Arnold in diepe schaduw, die ook
over den zieke l»g, in de aangren
zende kamer was een bediende
wakker.
Bewoog de Luzy zicb, dan stonden
de wachters op, angstig ziend naar
het gezicht vaa den ziekewerd
bg rustig, dac gingen ze zitten. De
lucht ia de kanier scheen zoel, en
alsof zg het ademhalen belemmerde,
hoewel er volgens voorschrift van
den dokter een raam open bleef en
tocht soms de portières bewoog.
Zou bg s'apen, daeht Rose, naar
Arnold zien, zou hg kunnen slapen
in zoo'n nacht, met zulke ge dachten?
Ze zag niet hoe zg a oogen, gloeiend
door koorts, aan haa- gez cht hingen,
maar een zucht, zoo zwaar, alsof
hg dreigde te stikken, preste uit
zgn borst en joeg haar het bloed
sneller door de aderen.
Wat was de nacht eindeloos lang
Ze stond op en ging zacht naar het
raam. Be wegsmeltende sneeuw wss
flauw te zien. Uit de wolken schit
terden een paar sterren en waren
dan weer verdwenen.
Arnold volgde haar met de oogen.
Geen enkele van haar bewegingen
ontging hem. Eén oogenblik vergat
bg geheel de vreemden toestand,
waarin hg zich bevond, een onweer
staanbaar gevoel wilde hem haar
doen volgen, haar tegen zich aan
drukken, ongemerkt zou hg achter
haar staan dan zou ze hem niet
meer kannen ontkomen.
Wordt vervogd.
k
DEUK. FtmtSIE-
MEUBELMAKERIJ - EN
^REPARATIE INRICHTING-
SPECIALITEIT IN
^MER EN KANTOOR
iETIMMERINGEN
■«mss
VOORJAAR
loeiend gezicht. Ze werden Dat van
tranen.
