Bezichtigt daarom onze expositie.
Haarlem Lange Veerstraat hoek Anegang Haarlem
Nationale Bankvereeniging
ALLE BANKZAKEN
Adverteert in dit blad
Bi aralBFi Ti m
Kantoor IJmuiden Slnisplein 28 Telef. 350en417
W. BOEREE, PIANOHANDEL
U namelijk tot de overtuiging brengen dat wij in de samenstelling onzer najaarscollectie uitmuntend geslatgd zyn.
Door belangrijke contracten met „first class" EngoliC he hulzen verkregen wij den altesnvorkoop eener uitgebreide collectie
stoffen, welke in onze eigen fabriek als maatwerkverwerkt werden.
Hierdoor beschikken wij dan ook over een sorteering, welke zoowel wat betreft dosslns-kteuton als modellen ongeëvenaard
genoemd mag worden.
Bovendien willen en kunnen Wij, dank zij onze belangrijke inkoopen, zoowel voor ons als voor onze diverse filialen elders, al onze
Hoeren- m Klnder-Klaedlng, alsmede onze Dames- en Heerm-Kleedlng naar maat zóó aanbieden dat ook U onmiddelijk
zult getuigen, d$ prijzen van heden belangrijk gebleven zijn
F
Kapitaal en Reserven f 8.100.000,
WEB ER-ZOON
HftflRUEM
Te Huur.
N^eiume» p. aboB»9m.
Inrnilen»
Op termliribetalitig.
Heparatfên,
Schagcheistraat 16, HAARLEM
r
FifiUlLLETOJN.
door JULES VERBEEKE.
Hier?
Neen.
Dan moet je te Antwerpen biy ven
logeeren. Et is ergens nog wel een
plaatsje. Vergeet niet, dat ge geea
passen ferygaa kunt, en wil je toch
probeeren weg te komec, dan wacht
je inderdaad een gevangenis of mis
schien erger, je zult doodgeschoten
worden.
Ben ik dus vry.
Gedeeltelijk.
Maar waar moet ik dan logeeren.
Heb ja geen geld.
Neen, Excellentie.
Dan bigt je maar gevangen.
Weer had Jules een domheid
begaan. Hij kneep zijn nagels diep
in 't vleeseh zijner handpalmen en
w&s woedend op zichzelf.
Stom van hemmaar 't was
gebeurd.
Ik zal mij schikken, zei Jules
toonloos.
Dat is de begane grond, mompelde
Ju'es eenlge urea later toea kjj voor
de traliën van z^a cel zat en naar
buiten keek.
Hij z%t in de gevacgesis. Zoover
was het dan met hem gekomen.
Lam genoeg.
Be vraag was su, nu hy is ieder
geval zyn h&nden ter beschikking
had, om vry te komen.
Maar die vermsisdyje tralëndie
zaten hem in den WBg.
Door het bombardement evenwel
had de gevangenis in October reeds
veel geleden. Wei was het gebouw
nog hecht en gaaf, maar tochjdoor
de tellingen veroorzaakt door de
uiteeBspattingen der groote twee en
veertig s.M, granaten hadden de
gebouwen dus ook de gevangenis
geleden. Alles zat los, en met een
weinig geduld en beleid zou 'c best
lukken om eenige traliën te ver-
wyderen.
Jules greep een ijzeren stang aan
en ol vreugde, ket gzsr zat niet
vast het bewoog.
Met het geduid waarmede een
marmot honger ljjdt, begon Jules
aan het gevaarlijk werkje en zat
als eeu wrzeslooze het ijzer op en
neer, op en neerte bewegen
Een spijl iiet los. Jules namtoee
de losgewerkte kalk, vulde daarmee
het gat, zoodat niemand zien kon,
dat ket yzer los was. Zoo werkte
hij drie traliëa los en besloot nu
den avond af te wachten.
Hy werd voorzien van brood en
water, mei de boodschap er bjj dat
hij morgen beter voedsel kreeg.
Vandaag was er niet op hem gerekend.
Omdat hy evenwel geen misda
diger was, had de gouverneur gelast
hem goed te behandelen, en eenige
vryheid te geven
De avoad was gedaald en alle»
Jules luisterde ingespannen toe.
Hoe zou 't afloopsn?
Daaraan dacht Jules niet. Hy
heesch zich op en klom met snelle
bewegingen tegen den maur op en
zat schrijlings i» het smalle kozijo
voor de getraliede ramen. GerasfcCk-
loos nam hij de losgewerkte traliëa
weg, legde ze netjes in de zinken
bak, die nog ter bescherming der
ramen was aangebracht en opende
het tuimelraam.
Be opening was klein, doch Jules
wrong het bovenlijf er doorheen,
scheurde daarbij wel zjin jas, maar
al had kg ook 't lichaam bezeerd,
het zou hem op die oogenfolikken
niets gescheeld hebben.
Vry... Vry wilde hij wezen!
Eindelijk... eindelek, zat hij op
den zinken bak
Buiten I
Nu was hij vrij!
Jawel, dat dacht hy I
Ais een verschrikking doemde
daar de hooge muur voor hem op.
Komaan, ook daarover zou hy
wel komen, mits hij maar moedig was
Nooit iets opgeven.
Volhouden totdat hy er dood by
neerviel.
Vooruit!
Jules liet zich zakken en stond
eeoiga seconden later tegen dea
hcogeu gevangenismuur.
Voorzichtig sloep hy laögs het
gebouw heen ea naderde ku de
hokken met traliën voorzien, welke
dienden, cm de gevangenes te laten
„luchten".
Hier waren de yzeren staven
even hoog als de muur die de ge
vangenis omsloot.
Er was dus een weg om by en
over den muur te komen.
Als een kat klauterde Jules tegen
de traliën op en zat even daarna op
het bovenste afsluithek der hokken.
Op bandon ea voeten kroop Jules
verder es zat ruim eea uur, aailat
hy uitgebroken was, cp dea «uur.
De muur was esfcele metera hoog
e« 't was oemogeigk om t&ar ba-
Beden te springen. Bovendien was
de muur aan den bovenkast geheel
onbegaanbaar, door de scherpe stuk
ken glas en andere voorwerpen,
welke men op des muur had aan
gebracht.
De eenige weg was om lasgs de
traliën van de kool naar de buiten
zijde af te da'eu.
Hier w&s evenwel een soort gracht,
meer een stikkende modderpoel dan
water, doch Jules besloot liever te
sterven dan gevaogen te blijven.
Lasgzaam... las gzaam... daalde Jules
user... Nu had hy de laatste spijl
te pakken.
Aarzelend liet Jules de voeten
zakken op dea smalle» graehtkant,
es toen hy zich losliet, zakte hy
diep weg in de vieze modder van
de gracht. Juist greep hy nog eea
boomwortel, die van uit de bias en-
plaats der gevangenis naar buiten
groeide en zich aldus vasthoudend,
onderzocht hij cf er een vasten
bodem te vinden was.
Natuuriyk moest Jules ziek zeer
voorzichtig gedragen.
By ieder gedruisch hield hy den
adem angstig in, en wist niet beter
te does, dan zich zoo ineengedron
gen mogeiyk maar ta verbergen,
opdat niemand toch bemerken zon
dat hy wegvluchtte.
En toek!... toch moest hy voor
den morgen weg zyn uit deze
omgeving. Bleef hy hier dan liep
hjj immers weer kans dat hy op: ieuw,
gevangen genomen werd.
Na eenig nadenken besloot hy 't
te wagen.
Hij 1 et den wortel ios «s bag
gerde de modder door... Br... wat
smerigGüiukkig was er midden in
de gracht water, zoodafc hy daar
zwemmen kon. 't Water was koud
ea Jules had gaarne meer beweging
gemaakt met armen en beenen,
doch durfde niet, omdat hy vreesde
daardoor te veal de aandacht der
iSuit-sche schildwachten te trekken
Na wat heen on weer dralea om
aan de overzyde een goede plaats
van vasten grond te hebben, klom
Jules tegen den steiler walkant op,
en stonu eindfiyk goddank, op een
anderen bodem, das de gevangenis.
Het was doodstil op dea smalien
achterweg, die zich slingerde om de
gevaugenisgrscht, doch Jules begreep
zeer wei, dat er overal schild
wachten stonden.
Hy besloot dus om door den tuin
te gaan, die zich onmiddellyk aan
sloot by een groot hoerenhuis.
Was het keerenhuis nu bewoond
door een Belg, dan bestead de kans,
dat hy voor enkele dagen byvoor-
beeld zon verborgen kunnen bib ven.
Daarna zou hy wel verder zie».
Jules was op dit oogesblik vol
goeden moed.
Hy kiom over het tuinhek heen,
zocht zyn weg door de kalo heesters
die een klagend lied zongen en
kwam aldus aan het hooge heeren
huis dat doodseh en veriaten neerlag.
Hy naderde voorzichtig ee» raam
en luisterde. Hy hoorde of zag niets.
Geen gerucht werd vernomen.
Hij liep nu naar een deur toe,
die blijkbaar toegasg gaf tot de
keuken!
Warempel de deur was open!
Brutaal, doek voorzichtig trad hij
bionen.
Behoedzaam inspecteerde hg de
toestanden daar en opende de deur
di» toeg&Bg gaf tot deu gang.
Jules vergat iets.
De modder die aan zyn gaoscis e
lichaam was blgvsa hasgen, viel af
ea toe in dikke stralen neer, zoodat
alom waar hy zgu voet neerzette,
hy een spoor naliet.
Opiens hoorde hfj stemmen.
Snel liep hy terug.
Een kast, vry diep, openen en er
zelf in plaats nemen was het werk
van een oogenblik.
Meduakt ik heb iets gehoord,
hoorde hy een stem zeggen, die al
meer nader kwam.
Och wat sprak een andsrjeznlt
gedroomd hebben.
Neen, waarachtig niet.
Komaan dan zullen wij zoeken.
Hier ligt modder! Zie maar!
Jules' adem stokte, 't Hart klopte
hem in «le keel. Ohij was verloren.
Dan heb jy gaigk! Er isiem&ad!
Volgen wij het aaodderspoor.
Hé, Kyk eens de gansche keuken
ligt voll
Is die dan niet dicht geweest?
't Biykt vaa Biet.
Stomme kerels, die soldaten.
O! 't zyn de officieren of zoo iets
bromde Jules.
Wordt vervolgd.
BENEDEN DE PRIJZEN VAN HET VORIGE JAAR
DE FAAM's Heeren- en Kinder-Kleedingmagazijnen
PIANO'S
4.
WR3 Stil.
