Th. DIEPEN
Voortzetting der groote Balansopruiming.
Haar emsche Bankvereeniging
Grafmonumenten, Grafzerken
I VÉ.RT:
Wed. J. ZWAAN
salber
I
MÉiiijjpiÉal w iaiÉraigM
Joh. G. Scholier, Tandtechnlcue.
Moderne vleeschhal
MAGAZIJN „DE DUIF" WILLEMSPLEIN
IJMUIDEN
Denkt om de procenten die tijdens de opruiming gelden.
ZIE ONZE ETALAGES!
Loket
Kluizen
Grahamstraat 2
ZWARE TABAK.
merk F. Z. om te rooken.
merk Z. om te pruimen.
DE TABAK VOOR ZEELIEDEN
De verborgen vallei
DE NAAM
IN 1922 OP ALLER LIPPEN
Ip
ORANJESTRAAT 12 - IJMUIDEN
D. TACK k Zn
Beverwijk IJmüiden
Effecten en Coupons Vreemd geld
Buitenlandeche Wissels
Credieten Deposito's
Verstrekt credietbrieven op Binnen- en Buitenland
Documentaire Credieten
VLÏESISTRA Co. BEVERWIJK
ONTGE PRIJZEN
fjjglc Bruine suiker
frvt' i
MË Java
I Thee Javamelange III
II
||||i Gebroken rijst
B Groene erwten
B Geld. worst per pnd.
MARGARINE
li
83 WINKELS DOOK GEBHBL NBOKRL4SD R 833
Pï jjs 15 cent peir half onto.
Het vertruuwste adres is en blijft de
Breesaapstraat 2-t
Aanbêvelend, H ZWIER. TgrfceBB P. Dg B^ÜBS
Huls- m Kschai$m®derlJ. Lood en Zinkwerken
Aanleg van Gas- nn Waterleiding
FEUILLETON
Wordt vervolgd.
sy.^saagagaasgsa
MARMEREN SCHOORSTEENMANTELS.
1 rteeenwo«»rdfgT: P. VISSER Jan., Gebouw Ch'. Belane«n.
-"w-
Alle soorten BINDWERK In eenvoudig» j
es Modorse uitroeiing
DOOZüN voor sTe doeleinde»
PORTEFEUILLES
HERSTELLEN va» Hooze*, etai's, «i«z.
Spe«isl« inri«hti?g voor het R"p*r*«ren p?
Sthoo*EBs,k«s vss Schild en
Portretiy^ten
Conenrreerend In jr^Js en Kwslitel'
ALBERT HEIJN
ENORME PRIJSVERLAGING
PRIMA KWALITEIT
NETTE BEDIENING
cent
Witte suiker
26
My Basterd suiker
32
30
Africa koffie
45
|H Santos II
60
Santos 1
80
100
Préanger
120
60
yy yy
80
1
100
China thee
12
B Darjeeling thee
143
-175
9
Havermout
12
fpfgt Tarwebloem
11
tÉËf Gruttemeel
15
MS Grove gort
12
bJBB Zuiver boekweitmeel
20
14
Capucijners
13
R Vermicelli
25
95
per 1 pondspakje CC 23
i i> C
1 R
>1 S u
A
Bak en Braadvet
per 1 1 pond
Tarwe
Gerst
Stijfsel
A.H. huishoudzeep
per dubbel stuk
Ledcrwas per gr. doos
Wrijf was per pot
Linoleumwas per bus
Zeep No. Leidsche
Rozijnen zonder pit
met
Pruimen
Vijgen
3. M VORST Arte, 8p*«i>sl voor Tandheelkunde.
Spreekuur i* I'MUIDEN, Wilhnlmmakade 28
ÖIN-'©A@S var 2'/i41/, uur uitsluitend voor p*rti»ulieren
VRIJDAGS 21/,41/, Ziek^nfoedsprgz'», uitsluitend voor
win vermogende» eo z *k»ofondsleden
Met kvt verwfjdere* «as tas di>K en tonnen briest zi«S J. M. VORST, Arts.
D" b- f*ti - Ij g weik- soort!*- *oor h»t pia»tecc var Kunsttanden
tm Gebitten wordt-* s!u-t**d d'er rpdrrveh^k end* vepjen*.
JOH SCH5LL R Tend echneus
PRE8. KRUGERSTRAAT 10.
door HULBERT FOOTNER,
voor Nederland bewerkt door
L. ALETRINO.
7.
Nahnya zat rustig op het dek haar
avondeten te verorberen, zichtbaar
voor de mannen, daar het nog niet vol
komen donker was. Ralph die haar on
gemerkt zat op te nemen, voelde een
beklemmenden angst bij de gedachte
d t zij gedurende den nacht alleen op
de boot zou zijn. Als zij zelf bang was,
dan liet zij dit in elk geval door niets
blijken, en haar eetlust scheen er aller-"
minst onder te lijden.
Joe ving Ralph's blikken in de rich
ting van de stoomboot op, en barstte in
een uitbundig lachen uit. „Vooruit,"
riep hij, „trek er op af ze zal je niet
bijten."
Ralph had met liefde Joe de hersenen
kunnen inslaan. Hij was echter genoopt
zoo vriendelijk te glimlachen als hem
onder deze omstandigheden mogelijk
was. Op hetzelfde oogenblik kreeg hij
een idee. Hij zorgde dat hij eerder klaar
was dan de anderen, en ging op de
l oot toe, iets mompelend over tabak,
die hij moest halen.
.Flink zoo!" riep Joe. „En nu maar
;iaal zijn; met halve maatregelen
bereik je niets."
,.Eeu mooie avond," zeide Ralph tot
Nahnya, luid genoeg om door de ande
ren gehoord te kunnen worden.
„Ja," antwoordde zij, op precies de
zelfde wijze als ze tot de anderen had
gesproken.
Hij stond een oogenblik beduusd.
Toen ging hij het ruim in om tabak uit
zijn reiszak te halen. Terugkomend zag
hij haar onbewegelijk, ver weg over de
rivier staren.
Ralph naderde haar tot dicht bij en
liet zijn stem dalen; gejaagdheid maak
te haar schor. „Hoe doe je vannacht?"
vroeg hij.
„Waarvoor wilt u dat weten?" zeide
zij koel, zonder hem aan te zien.
Het bloed vloog Ralph naar het ge
laat; er was reeds veel van zijn kalmte
gevergd. „Ik dacht alleen maar aan je
eigen veiligheid," zei hij driftig.
„Dat is niet noodig," luidde het ant
woord. „Ik kan op mijzelf passen."
„Weet je dat Joe Mixer doet, alsof je
van hem bent?" ging Ralph voort. „Die
smeerlap! Wat denk je daaraan te
doen?"
„Het kan me niet schelen wat hij zegt,
ik weet wat mij te doen staat."
In werkelijkheid verdacht Ralph haar
niet, maar het paste beter bij zijn ver
drietige en booze stemming zich den
schijn te geven, als deed hij het wel: „Ik
heb je toch vertrouwd!" zeide hij bitter.
Dit scheen het pantser van onverschil
ligheid te doorboren. Een snelle, toorni
ge blik trof hem. „Wat dan?" zeide zij
zacht en haastig. „Als ik Joe Mixer een
klap op z'n gezicht gaf, zou hij Wes'
Trickett laten stoppen, en mij aan wal
doen zetten. Ik wil geen standjes. Ik
houd hem alleen voor den gek."
„Oh!" zuchtte Ralph, met zijn hou
ding verlegen, maar voelbaar verlicht.
„Ga naar de anderen," zeide zij. „Ik
heb u gezegd op de stoomboot niet tegen
mij te spreken."
„Maar ze zijn allemaal een praatje
met je komen maken," trachtte Ralph
zich te rechtvaardigen. „Het valt op,
als ik alleen het niet doe. Ze hebben er
al wat over gezegd. Je hebt net zoolang
met ze gepraat, als zij zelf maar wilden,
Waarom kan je niet ook zoo tegen mij
zijn?"
„Ga heen!" zeide zij. „U kunt niet zoo
tegen mij doen als zij. Ze zien het ver
schil. En als ik gewoon vriendelijk te
gen u ben, komt er ruzie. Ga naar hen
toe."
Daar viel weinig tegen in te brengen.
„Maar ik dacht er aanbegon hij
weer, nu op bescheidener toon, „hoe
doe je.
Zij haalde de schouders op. „Maak u
daar niet bezorgd over. „Ik kan voor
mijzelf zorgen. Het zijn niet de eerste
onbeschaamde blanken die ik voor mij
heb."
Ralph ging de loopplank weer over;
hij kon nog minder hoogte van haar
krijgen dan vroeger, maar hij was ook
veel minder ongerust. Haar zelfvertrou
wen werkte aanstekelijk.
Toen hij zijn plaats*bij het vuur weer
innam, zei Joe met een dikken lach:
„Niets loos, he?"
„Je kunt niet altijd den eersten prijs
krijgen," antwoordde Ralph.
„Ik ben je voor geweest, kameraad!"
knikte Joe, zelfvoldaan grijnzend.
Ralph glimlachte. „We zullen zien,"
dacht hij.
Lartgzaam, helder en stil kwam de
nacht opzetten. De zwarte vliegen had
den bij zonsondergang haar boosaardi
ge werkzaamheden gestaakt, en voor
muskieten was het te koud. Joe stelde
voor, op den oever te gaan slapen, en
dit plan vond algemeene instemming.
De pijnboomnaalden boden zachter
rustbed dan het plankendek van de
stoomboot. Toch voelde Ralph dat er
een geheime bedoeling achter het voor
stel school, en /oe's zeer doorzichtige
pogingen om het gesprek te stuiten,
versterkte hem in zijn vermoedens.
„We hebben geen haast," zeide Wes'
Trickett gemoedelijk.
„We hebben morgen den geheelen
dag voor de stroomversnellingen."
„We hebben geen haast is je levens
leus, Wes'," merkte Pete Staley op.
„Ik zou geen beter leus weten," ant
woordde de kapitein. „Dat komt omdat
ik uit het Noorden ben. De lui uit ande
re streken werken zich dood om maar
boven hun vrienden uit te komen. En
wat bereiken ze er mee, vraag ik je?
Misschien krijgen ze een met goud be
slagen doodkist en een marmeren
graftombe, met een engel erop, die naar
den hemel wijst. Erg pleizierig, maar
niet erg gezellig, als je mij vraagt. Ik
slaap liever onder een lekker warme
deken, en eet, als ik wakker word, een
lekker stuk ham. Daar had je Tinker
Beasley die werkte altijd, dat 't
zweet er langs liep. En ik herinner me
hoe Tinker...."
„Schei in 's hemelsnaam uit met Tin
ker, Wes'! Die geschiedenis hebben we
zeker wel twintig keer gehoord!" riep
Joe Mixer. „Het is hij twaalven. Haal
de dekens van de boot menschen!"
Joe kreeg eindelijk zijn zin. Zoodra de
mannen hun dekens hadden wegge
haald, verdween Nahnya in de dekhut,
waarbij zij de voordeur achter zich
sloot, evenals de deur in de zijde welke
naar het strand was toegekeerd. Er wa
ren geen grendels op die deuren te
harer bescherming.
De een na den ander klopten de blan
ken de asch uit de pijp, en nestelden zij
zich tusschen de dekens, de voeten naar
het vuur gekeerd. De halfblanke jon
gens lagen reeds lang bij hun nog na-
smeulend vuur. Ralph legde zich neer
met de anderen, vastbesloten zich niet
door slaap te laten overmannen. Hij
stopte een versche pijp, en staarde, zijn
hoofd op den elleboog steunend, in de
gloeiende asch. Toen hij even over den
schouder keek, zag hij door de spleten
in de wand, dat Nahnya in haar hut
licht had ontstoken.
Ondanks zijn besluit, begon de nach
telijke stilte haar rechten te doen gel
den, en een vreedzame stemming kwam
over hem. Het langzaam aan uitgloeien
van het vuur, de geur der pijnboomen,
en het gekabbel van den stroom, die
tegen den voorsteven van de boot klot
ste, dat alles was weinig in staat hem
wakker te houden; en het algemeen ge
snurk suggereerde hem onweerstaan
baar slaap. Dat was het kampleven
zooals Ralph het zich zoo vaak verlan
gend had geschilderd. Het was mooi.
Zijn angst van even geleden scheen
hem nu eenigszins dwaas toe.
Het zou waarachtig gaan lijken, of ik
verliefd op dat meisje was, dacht hij,
Wat een dwaasheid!
Hij herhaalde dit „dwaasheid" veilig
heidshalve verscheidene malen voor
zichzelf. Zijn hoofd gleed uit de steu
nende hand en legde zich op den ello^
boog.
