VAN HERWflARDEN'S Albion Mixture ^ooVtabak
SPOORBOEKJES
Boekhandel F. F. C.Koelse
Dames Kinder
Modemagazijn
Kousen en Sokken I
P. Crama Zonen
LOOP NAAK
Speciale PinksteraanMedingen
Kinder Mode-Artikelen.
BAD-ARTIKELEN ENZ.
Aanbevelend, J oh. de Waard,
Voor de Pinksterdagen
Veenstra's
Schoenen
I Jansweg 27 b|h. Station
magazp
Tel. 2918
Kinderjurken - - Jongensblouses
2.50
N oord-Hollandsen»
Bewakings- Mij.
Dir. J. van Dantzig
Fr. Hendrikstr.
BBEESAAF8TRAAT 24
ir
Katoenen, Zijden, Halfzijden en
Wollen Dames- en Kinderkousen
Yoor Tricotgoederen het aangewezen adres
DAT IS GOEDKOOP
Tweevlams Nieuwe Gascomfooren
Kleine Houtstraat 9, - Haarlem
de eerste Beyerwijksche Aardap
pelen-, Groenten- en Pruithal
Schitterende Collectie waschbare Linnen pakjes
LINKEN BKOiKJES, BLOUSES,
STBOOHOEDJES, LINNEN HOEDJES
FEUILLETON
De verborgen vallei
sy
hebben wij onze sorteering
opnieuw moeten aanvullen.
Wij brengen U dan ook de grootste collectie in dit artikel.
Zeer voordeelig is onze aanbieding in
ZIE ETALAOES. AANBEVELEND.
nieuwe dienstregeling van 1 Juni, voorhanden in den
Prijs
slechts
Adres: VAN KESSEL
HAARLEM JANSSTRAAT 25
HAARLEM
onder Contröle]
Kantoor
Julianakade wrood - If muiden
Telefoon 411
Levering van vertrouwde wakers
in fabrieken, werkplaatsen, schepen
en terreinen, in combinatie.
Zeer billijke prijzen.
UW ADRES VOOR
Kousen, halve Kousjes
Handschoenen (glacé en tricot)
Kanten KragenKinder
Stroohoeden, zijde Kapjes
Baiist Hoedjes
Napolitains-Badmutsen
Bad-Costumes
in Wol en Katoen onze specialiteit l
Prima Engelsche Wollen Kousen f
Zwart, Bruin, Orijs, en Beige mvJj
*t Goedkoopst Adres
ZIET DE ETALAGES!
Levert prima kwaliteit tegen scherp concurreerendt prijzen.
Dus Huismoeders doet uw voordeel
Komt Zaterdag 3 Juni allen naar de
v.h. Moderne Vleeschhal.
ZEGT HET VOORT. Minzaam aanbevelend, B. de Chump ft Co.
Magazijn van gebruikte Meubelen - Haarlem
Anegang 48, hoek Kleine Houtstraat
CS
c
et
co
to
ct
•a
TJ
93
IN ONZE AFDEELING
voor leeftijd 1 tot 13 jaar.
Zie onze Speciale Etalage!
Heeren Mode-Magazijn Kanaalstraat C 24 Telefoon 171.
Prima bruin glacé en boxkalfs dames molières vanaff 7.50 to
U
heeren 9 S
w t
Zeer elegante dameslakschoentjes6.50 o
Prima zwarte boxkalf heerenschoenen7.50 2
C
Wit linnen damesstrandschoentjes3.50 5
o> j-
heerenschoenen4.
Witte kinderschoentjes2.20 c
Prima sterke jongens- en meisjesschoollaarzen4.S u
44
Wordt vervolgd.
-2 O
C to
door HULBERT FOOTNER,
voor Nederland bewerkt door
L. ALETRINO.
„De man zat in de grootste verlegen
heid," ging hij voort. „Hij wist niet wat
hij beginnen moest. Op eens kwam mij
het Teer-eiland in de gedachte. Ik zei:
„Ongeveer tien mijl hier vandaan is
een plaats, waar de petroleum zoo
maar uit den grond spuit. Zouden we
daar niet wat van kunnen opvangen,
en er wat benzine Uit distilleeren?" Jij
bent mijn man," zei hij. Kom aan
boord!" Binnen vijf minuten waren we
op het Teer-eiland, maar de rest van
den dag was ik doof, zoo had de wind
in mijn ooren gesuisd. We schoten
maar heel langzaam op, want we had
den enkel een blikken emmertje, een
whisky-flesch en een paar berketak
jes om on3 met raffineeren te helpen.
Drie weken bleven we daar aan het
werk, toen hadden we de reservoirs ge
vuld, hij heesch >z'n zeilen en koerste
naar het zuiden; in Kimowin zette hij
mij af. Dat is alles."
Het verhaal, opgedischt in die soort
humoristische stijl, welke bij Maroney
het mee st gewild was, maakte grooten
opgang. Maroney zelf moest toegeven,
dat nu het woord aan hem was. In elke
gemeenschap van mannen is stilzwij
gend® overeenkomst van kracht, dat
ieder het recht heeft, zijn particuliere
aangelegenheden voor zichzelf te hou
den, mits hij anderen niet tot last is
door de stemmingen welke die zaken
in hem opwekken. Toen zij dan ook be
merkten, dat Ralph niet geneigd was,
hun te vertellen waar hij was geweest,
vroegen zij er niet verder naar. De klei
ne Stack beet zich op de lippen van
spijt. Stack was nog geen vijf minuten
in de gelagkamer, of hij was reeds het
mikpunt van een kruisvuur van spot
ternijen. Zijn prikkeldraad achtig,
muiskleurig haar verschafte hem wel
dra de bijnamen „Hooiberg" en „Stof-
ferhoofd".
Later liep Dan Reach met Ralph
mee naar diens huis. Nu werd de toe
stand voor hem lastiger: Dan had, als
vriend, een zeker recht op vertrouwen.
Ralph was reeds met zichzelf te rade
gegaan, wat hij den telegrafist op de
mouw zou spelden, maar voor hij daar
mee begon, moest hij eerst weten in
hoeverre zijn verhaal met de praatjes
die op Fort Edward de ronde deden,
klopte. Joe Mixer wist waar hij heen
gegaan was; Joe had waarschijnlijk de
bemanning van de stoomboot ingelicht
deze had het nieuwtje mee teruggeno
men, en zou zich wel gehaast hebben,
het hier bekend te maken. Toch had,
tot zijn verrassing en verlichting, nog
niemand bij Maroney eenige toespeling
gemaakt op, laat staan hem geplaagd
met een Indiaansch meisje.
„Wat hebben ze hier van me verteld?"
vroeg hij Dan.
„Niets," luidde het antwoord. „Na
Gisborne heeft geen mensch je blijk
baar meer gezien. Het heet dat Joe
Mixer weet, waar je bent heengegaan,
maar dat hij het niet heeft willen zeg
gen."
Ralph's gewetensstem riep hem reeds
verwijten toe over het verzinsel, dat hij
op het punt was op te disschen, maar
er was niets aan te doen.
„Ik wil er in 't minst geen geheim
van maken," zeide hij quasi-onver-
schillig. „Ik kwam een paar Indianen
tegen die de Campbell op voeren, en
die hebben me meegenomen. Ik had
een bepaald punt in het hoofd waar ik
heen wilde, in een mooie streek, en
vlak aan de daar ontworpen spoorlijn.
Ik 'ging de rivier op tot den Zwarte
Paardenpas, en verder langs de nieuwe
spoorbaan.Toen ik in San Francisco
was, heb ik gebruik gemaakt van mijn
claim, en nu moet ik nog weer terug
om een stuk grond daar te ontginnen
en er een blokhuis te bouwen; je weet,
dat staat in de bepalingen."
„Is dat het verhaal, dat je verspreid
wilt hebben?" vroeg Dan, een tikje
achterdochtig.
„Zoo als je wilt," antwoordde Ralph
stijf.
Zij keerden tegen den tijd van het
souper naar Maroney terug.
Bij het binnentreden van de eetka
mer zagen zij, dat er nog slechts twee
plaatsen aan de algemeene tafel open
waren. Toen Ralph' zijn hand op den
stoel legde, om hem onder tafel uit te
trekken, keerde zich een breede, dikke
rug aan zijn linkerkant om, en keek
hij plotseling in het glimmend, opge
blazen gezicht van Joe Mixer. Hij
wachtte ijzig, wat gebeuren zou.
Joe sprong op. „Hallo, dokter!" riep
hij joviaal. „Welkom thuis! ik ben
bier ook pas aangekomen op mijn vlot.
Er wordt daar juist verteld, dat je zul
ke avonturen hebt beleefd. Ga zitten, en
vertel eens op!"
Ralph was genoodzaakt de hand te
drukken die hem toegestoken werd,
wilde hij niet een hoogloopende ruzie
uitlokken.
Het souper werd zonder verdere in
cidenten genuttigd. Een groot gezel
schap is doorgaans niet rijk aan op-
merkers, en slechts een enkel paar
scherpe oogen aan de andere zijde van
de tafel ontging Ralph's afgemetenheid
niet, één paar slechts zag de kwaad
aardige glinstering in Joe's kleine
oogen wanneer hij zichzelf onopge
merkt waande.
Stack wachtte geduldig zijn beurt af.
Toen het later werd, vertrokken Ralph
en Dan in de richting van Ralph's
blokhuis. Stack manoeuvreerde net
zoolang tot hij er in geslaagd was, Joe
een eindje van de anderen weg te krij-
gen.
„Ik heb een flesch Schotsche whisky
op m'n kamer," fluisterde Stack. „Ga
mee die kraken."
Schotsche whisky kostte op Fort Ed
ward vijf dollar de flesch. „Graag!" zei
Joe, terwijl hij in het blijde vooruitzicht
reeds zijn mond afwischte met den rug
van zijn hand. „Niet aan de anderen
zeggen," waarschuwde Stack. „Er is
niet genoeg in een flesch voor de heele
bende."
Zij zaten op Stack's kamer, met de
flesch tusschen zich in. Stack speelde
de rol van den bescheiden vrager naar
inlichtingen betreffende de streek, tot
hij oordeelde dat Joe ver genoeg heen
was om uit hem te krijgen, wat hij
wenschte.
Voorzichtig tastend begon hij: „Er
schijnt meer achter dat reisje van den
dokter te steken, dan hij weten wil."
Joe sprong op als geëlectriseerd. Zijn
adem siste tusschen de tanden. Zijn
gezicht werd rood purper. „Je hebt ge
lijk, er zit meer achter!" riep hij uit
met een groven vloek. „Een vrouw-
mensch zit d'r achter."
„Zoo!?" zeide Stack, die zich den
smaragd-hanger herinnerde.
„Hij heeft haar door een smerigen
streek van mij afgetroggeld," ging Joe
voort. „Door den heilige voor haar te
spelen, die melkmuil met z'n zoetsap
pig gezicht. Een maand geleden zijn ze
er met z'n tweeën vandoor gegaan.
Ma-ar ik zal het hem betaald zetten, al
zou het mij m'n leven kosten."
„Hij heeft een boot bij z'n bagage,"
zeide Stack zachtjes. „Misschien is hij
nu op den terugweg naar haar."
„Natuurlijk gaat hij weer naar haar
toe!" knikte Joe, en met dronkemans-
geheimzinningheid liet hij er op volgen:
„Ik wacht juist, dat hij vertrekt!"
Het wilde Stack voorkomen, dat hij
nu wel meer gewaar zou worden, en
vroeg zich af, hoe hij dit het handigst
zou aanleggen.
„Ik heb het land aan dien vent!"
barstte hij plotseling uit, en onverholen
haat vonkte in zijn muizenoogen, „Hij
verbeeldt zich wonder wat! Een ander
behandelt hij als een stuk vuil! Ik wou,
dat ik hem eens een toontje lager kon
doen zingen!"
