VAN HERWAARDEN-S Albion mixture
UITBREIDIN6S-0PKUIMIN8
ion. DE VUHARD
Circusmenschen
rooktabak,
ECZEMA
I jeukende uitslaj
Handels- en Boekdrukwerken
spoedig, prima uitgevoerd en
tegen uiterst billijke prijzen
Telefoon 153,
Willemsplein II en 16,
van onze groote Balans-uitverkoop
op 31 Juli a.s.
Zie groote advertentie a.s. Zaterdag
ÉSüodwrsaic
Adverteert in dit blad
Deukhoeden Etalage a f 2.25 per istuk
egre jol j assen
Heeren- en Kinder-stroohoeden voor halven prys
Thalia Theater
GEURIGE VOORDEELIGE
Het Bestuur der Yereeniging van
Wasschery-patroons van Haarlem en
Omstreken geeft by dezen kennis, dat
door vacantie van het personeel de
Wasscherjjen 2
Wasschen welke elke II dagen
j worden behandeld, zullen nn een week
later worden afgehaald.
HET BESTUUR.
Fa. 3. Oostwald Za. - - Schagchelstr. 2 Haarlem
RhcumatlcR
TH ALI A-THE ATE R IJMUIDEN
CIRCUSMENSCHEN
PRIJSCOURANT
RUNHYLEESCH
i)e verborgen vallei
Geweldige Tragedie
6 Aeten.
J. FküCllX.
FEUILLETON
Ziet heden onze speciaal
Extra aanbiedingen inOverhemden Flanellen Pantalons Zomer-Onderkleedïng
Speciale Vacantie aanbiedingen in: Waschbare Linnen Jongenspakjes, Cheviot Broeken
Witte en gekleurde Truien, Sportriemen, Bretels
ZIE ETALAOES! AANBEVELEND,
Heeren Modemagazijn - Kanaalstraat C 24 - Tel. 171
Tel. 136.
IN
In de hoofdrol
RIA MARBECK.
Voor Huidaandoeningen
BELEEFD AANBEVELEND.
mmmmmÊmmm
A A iM
jicht, spit in de rug, stijve en
stramme ledematen, rugpijn
verstuikingen spierpijn, kneu
zingen, zenuwpijn, ledenpijn,
spierverrekkingen en verder
alle rheumatischeaandoeningen
en pijnen die ontstaan zijn
tengevolge van gevatte koude,
geneest men met het heerlijke
wrijfmiddel Wortelboer's Olie
van jacoba Maria Wortelboer.
Verkrijgbaar f 2.— per flacon
bij de verkoopers van Wortel
boer's Artikelen.
Telefoon 136
HEDEN WOENSDAG en DONDERDAO, aanvang 8.15 UUR
Boeiend drama in 5 afd. Een film vol afwisselende momenten,
in een prachtvolle omgeving opgenomen.
Vanaf ZATERDAG a.s.
van PRIMA
lste kwaliteit versch geslacht
I Doorregen Ossenlappen
Gehakt en Pouiet
Magere Lappen
Roastbeaf
Rollade
Biefstuk
aan den winkel afgehaald.
Aanbevelend,
Teif. 244 Breesaapstraat C 14
f 0.80
f 0.80
f 1.00
f 1.10
f 1.10
f 1.50
De driehoek.
Wordt vervolgd.
-
.V. Drukkerij
Een paar druppels D.D.O. het middel voor
eczeem, uitslag, jeuk, zijn vol-
I BA doende om die huidaandoeningen
volkomen te onderdrukken. Een
g|£ verkwikkende slaap zal U een
HÜmF aan8enaam ontwaken geven; gij
St zult U frisch en opgewekt ge-
voelen en het leven zal U opnieuw
toelachen. De genezing begint
f <net het eerste gevoel van ver-
lichting. Bedenkt, dat daar maar
een paar druppels D.D.D. voor
Br noodig zijn. Begin vandaag nog
wm de behandeling.
Hoofdagent B. ME/NDERSMA. Den Haag.
I van wien uitgebreide brochure voor huid-
I lijders gratis te verkrijgen Prijs f 0.75
I en f 2.50 per fl. bij alle apothekers en
1 drogisten. Vraagt ook de geneeskrachtige
j D.D.D.-zeep a f I. -
Verkrijgbaar te IJmuidca bfl8. Smit,
Ges. BargerbsaVelieroord: F». C, Sok,
C. Hitskes,
IS6EVI
per 5 ons
door HULBERT FOOTNER,
voor Nederland bewerkt door
L. ALSTRINO.
59
Zij noemde het in haar onschuld „on
deugendheid" en voelde zich aange
naam verward. „Wat zal ik doen, als
hij me een zoen wil geven?" dacht zij
verschrikt-verrukt. En toen ie dag
voorbij ging, en hij daar geen poging
toe deed, voelde zij zich, hoewel ze het
zichzelf niet bekennen wilde, toch m n
beetje teleurgesteld.
Als bij gemeenschappelijke, 'stilzwij
gende overeenkomst, bepaalden zij
hun gesprekken tot veilige oppervlak
kigheden. Herinneringen uit zijn kin
derjaren gaven hun genoeg stof tot
lachen. Ralph was het meest aan liet
v oord.
„Toen ik nog een kleine jongen was,"
vertelde hij, „braken ze de straat eens
on voor ons huis om een waterleiding
te leggen. Ze kwamen terecht op een
o a de begraafplaats van Indianen. Mijn
vriendjes en ik waren aan het kegelen
met de schedels op het trottoir, en e< n
agent nam ons mee naar het bureau.
Eu daar kregen we wat te hooren!"
Toe kwamen jullie er ook bij!" zeide
Kitty met gemaakte verontwaardiging,
„kleine kanibalen!"
„Waarom?" vroeg Ralph plagend.
„Cude botjes zijn erg prettig orn mee te
st elen. Ze ruiken zoo lekker naar aar-
j de of houd je niet van die lucht?"
1 „Ik vind het vreeselijk," zei Kitty,
j „Heb je Hamlet nooit gezien?" vroeg
Ralph. En hij citeerde, bij gebrek aan
'doodskop, een theekopje in zijn hand:
„Helaas, vriend Yorich! Ik kende hem
goed, Horatio. Hij was een man van
eindelooze scherts."
Ralph droeg het geheele tooneel voor,
nu en dan met inlassching van impro
visaties. Kitty zeeg slap van het lachen
op de bank neer. Zij was een van die
bedeesde, eenigszins dwepende, licht
gekwetste en goedlachsche meisjes, die
den geest van een man vonken kunnen
doen spatten.
„We spraken daar over botjes," ging
Ralph voort. „Toen ik in Mc. Gill colle
ge liep, hadden mijn kamergenoot en ik
ons het brood uit den mond gespaard
om een volledig skelet te kunnen koo-
pen. Al z'n gewrichten kon het bewegen
Aanbiddellijk was hij! We stalden hem
in de kleerenkast, daar hing hij aan een
kleerenhaak."
„Jakkes!" zei Kitty.
„De hospita had een dochter, <m de
dochter een galant. Dat stel verveelde
ons deerlijk. Zij hadden een half uur
werk om elkaar goedennacht te zeggen
als ze 's avonds afscheid namen, onder
aan de trap. Dan stegen er geluiden
naar hoven, net of een koe haar pooten
uit een drassig land trok."
„Maar Ralph zeide Kitty blo
zend.
„Dat begon ons te vervelen," ging
Ralph voort. „Daar moest iets aan ge
daan worden. Ik kocht ergens wat phos-
phorhoudende verf; daarmee beschil
derden wij mageren Hein van top tot
teen, en door zijn hoofdkaak sloegen
wij een touw. 's Avonds kwam het span
thuis, en draaide zooals altijd, het licht
in de gang uit, voor zij begonnen met
afscheid te nemen. Daar hadden wij
op gewacht. We slopen de bovengang
in, en bogen ons over de leuning. Toen
lieten we vrind Hein langzaam aan het
touw zakken, en daar kwam hij deftig
de trap af, stap voor stap. Hij glansde
blauwachtig; ieder bot kwam op z'n
voordeeligst uit!"
„Je had hun een doodschrik op 't lijf
kunnen jagen," vond Kitty.
„Dat geluk mochten wij niet smaken,"
zeide Ralph. „Zij hoorden hem pas aan
komen, toen hij al halverwege was.
Toén liet ik hem een beetje met zich
zelf klapperen. Goeie hemel! Je hebt
van je leven nog nooit iemand zoo hoo
ren gillen als die twee! Zij renden naar
de voordeur, en rukten er aan als beze
tenen, maar ze konden haar niet open
krijgen! Ik moest zoo vreeselijk lachen,
dat ik het touw uit mijn hand liet glip
pen. En toen legde Heintje de rest van
den weg in zittende houding af, als nam
hij een sneeuwhelling in een bobslee
Och, och, ik zal het mijn even lang
niet vergeten!"
„Ik vind het heelemaal niet aardig
om die menschen zoo bang te maken!"
zeide Kitty. Maar toch moest zij lachen
en haar oogen beleden haar bewonde
ring voor zijn brutalen durf.
„Den volgenden dag verhuisden wij",
besloot Ralph zijn verhaal.
HOOFDSTUK XVIII.
Den Volgenden dag, den vijfden na
Ralph's aankomst in Milburn-ravijn,
was hij sterk genoeg om wat rond te
Loopen. Jim Sholto nam hem mee naar
het terrein der ertsdelvingen. Jim koe
sterde heimelijk de hoop, dat hij in
Ralph een werkman zou vinnden, die
tijdelijk de plaats van een zijner zoons
kon innemen. Waar hij zelf den leeftijd
ven harte-stormen te boven was, kwam
hei niet bij hem op, dat het niet onge
vaarlijk was, een vreemden en niet on-
knappen jongen man in zijn familie-
Eden op te nemen.
Terwijl zij weg waren, werkte Kitty
in het blokhuis voort met een onregel
matigheid die haar zelf, anders steeds
kalm en rustig, vreemd voorkwam. Nu
eens stond zij, als in gedachten, stil
voor zich uit te kijken, een glimlach
spelend om haar mond; dan vloog ze
weer plotseling naar het andere eind
van het huis, als hing haar leven er van
af, of zij met het werk klaar zou komen
maar weldra stond zij weer stil te droo-
men..,. Gedachteloos nam zij de din
gen op, zette ze zonder reden op een an
dere plek weer neer alleen om ze
even daarna, zelf niet wetend waar ze
gebleven waren, weer te gaan zoeken
en op hun oude plaats terug te brengen.
Nu en dan zong zij melodiën die zij
nergens ooit gehoord had, die uit haar
hart schenen te komen, en steeds lioo-
ger en hooger gingen tot haar stem tril
de en oversloeg. Gedurig liep zij naar
den spiegel beurtelings angstig, kri
tisch, beschaamd, blozend en telkens
gerust gesteld door het beeld, dat zij ei
in weerkaatst zag. Elke drie minuten
liep zij naar de deur om den weg af te
zier, of hij nog niet terugkwam.
Met dit doel ging zij het pad een eind
je op, toen zij achter zich zachtjes haar
naam hoorde roepen. Zich omdraaiend,
zag zij langs het pad dat van de rivier
naar het blokhuis leidde, een gracieus
figuurtje naderen, gekleed met een rok
van bokkenleer en een blouse van rood
fluweel, het mooie, donkere gelaat rus
tig glimlachend, het zwarte haar om
het trotsch gedragen hoofd gewonden.
Het was haar vriendin en haar redster;
blij strekte zij haar de handen tegemoet
ernstig en zacht glimlachend, juist zoo
als zij haar de eerste maal gezien had.
Kitty uitte een kreet van blijdschap,
sloeg haar armen om haar vriendin
heen, en leidde haar naar het blokhuis
waar zij haar met geweld in een stoel
neerdrukte.
Annie! Annie! Annie!" riep zij ver
rukt uit. „Wat vreeselijk lief van je om
te komen! Ik heb er zoo naar verlangd
je weer te zien! Je moet zeker een week
hier blijven!" Glimlachend schudde
Nahnya het hoofd. „Ik kwam alleen
maar de kano terug brengen," zeide zij
met haar weeke, volle stem, die zonder
ling harmonieerde met Kitty's opge
wonden toon van spreken. „En ik heb
versch berggeitenvleesch voor je mee
gebracht."
„Heb je je eigen boot nu terug? Is ze
niet beschadigd?" wilde Kitty weten.
„Ze had alleen maar een kleine
scheur gekregen tegen de rotspunten,"
antwoordde Nahnya. „Ik kon het ge
makkelijk maken."
