IJmuider Courant
OFFICIEEL.
Openbare Vergadering
agenda:
PREDIKBEURTEN
IJMUIDEN.
VOOR ZONDAG A.S.
NED. HERV. KERK.
GEREF. KERK.
Reisindrukken uit Oostenrijk.
CHR. GEREF. KERK.
VELSEROORD.
NED. HERV. KERK.
GEREF. KERK.
VELSEN.
NED. HERV. KERK.
WIJKEROOG.
GEREF. KERK.
SANTPOORT.
NED. HERV. KERK.
EVANGELISATIE.
BINNENLAND.
NEDERL. NANSEN-COMITE.
Dagdienstbode
Twee heeren
Een burgerwoonhuis
Nette kamer
kleiaar dap pelen
een woonhuis
ivinkelhuis
Zaterdag|19 Augustus Tweede blad
van den raad der gemeente Velsen, op
Dinsdag 22 Aug. 1922,
des namiddags 7 uur ten gemeentehuize.
1. Belastingzaken.
2. Onderzoek geloofsbrieven nieuw-inko-
mend lid.
3. ingekomen stukken en mededeelingen.
4. Wijziging van het raadsbesluit inzake
de verpachting van het vischrecht in
de jan Oijsenvaart en de Delft.
5. Verleenen van ontslag en op wacht-
geldsteiling van eenige werklieden van
het bedrijf reinigings- en ontsmettings-
dienst.
6. Huur en verhuur van een gedeelte
zeestrand.
7. Qrondoverdracht voor wegverbreeding
te Velseroord.
8. Verlenging van den termijn van ont
ruiming van eenige onbewoonbaarver-
klaarde woningen te Velseroord.
0. Praeadvies op het verzoek van A. de
Oroot Lzn. te Santpoort, inzake wijzi
ging van den brandduur der straat
verlichting.
10. Subsidieaanvragen ten behoeve van de
R. K. bewaarschool, uitgaande van de
Roomsch Katholieke Schoolvereeniging
„St. Laurentius" te Velseroord.
11. Toekenning van een vergoeding voor
het bezit van het diploma gasfitter en
gratificatie aan J. J. Schliker voor het
leiden van een cursus ter opleiding
van fitters.
12. Wijziging der verordening betreffende
het gasbedrijf van- en de gaslevering
door de gemeente.
13. Vaststelling opnieuw der verordeningen
op de heffing en invordering eener
straatbelasting
14. Toekenning van een extra-subsidie
voor 1920 aan de Vereeniging voor
Ambachtsonderwijs in Kennemerland.
15. Verzoek van de R. K. Vereeniging voor
kraam- en ziekenverpleging „Het Wit-
Oele Kruis" te Beverwijk om een
subsidie voor 1922.
16. Financiëele besluiten.
17. Vaststelling-opnieuw der verordening
op den keuringsdienst van vee en
vleesch in verband met de vleesch-
keuringswet 1919, Staatsblad no. 524.
18. Aanbevelingen ter benoeming van leden
van het college van zetters.
19. Benoeming van
a. een gymnastiekonderwijzeres aan de
openbare lagere scholen.
b. een lid van de commissie van bijstand
voor de financiën.
10 uur: Ds. van Oostrom Soede.
5 uur: De Heer Doevendans.
Zaterdagavond 8 uur bidstond.
DOOPSGEZ. GEM. AFD. PROT.-BOND.
10.30 uurDs. W. Luikinga.
10 uurDs. N. Buffinga.
5 uurDezelfde.
door G. Voet.
VII.
Indien men niet voorzichtig is, weten
de Oostenrijkers de vreemdelingen
voortdurend te plukken. Voornamelijk
dan in restaurants en hotels en dan lie
den als koetsiers, pakjesdragers enz.
De eigenaresse van het gasthaus (niet
gasthuis, zetter, want dan denken we
hier aan een ziekenhuis) vroeg ons voor
één nacht logies in haar particuliere
woning 20.000 kronen. Wij zeiden dit rij
kelijk veel te vinden, immers hadden
wij in een der beste hotels van Weenen
12000 kronen betaald.
De welgedane Frau zeide dat wij eeri
kamer kregen met drie bedden, waarop
wij onmerkten slechts één bed noodig
te hebben. Hoe 't zij, toen wij den vol
genden morgen om de rekening vroe
gen, kwamen wij er af met de helft van
het gevraagde bedrag.
Hoe schitterend was het dien Zondag
morgen in Innsbrück. Wondermooi ligt
de hoofdstad van Tirol temidden van de
hooge bergen. Waai* ge ook wandelt in
de straten, overal ziet ge de toppen der
bergen.
Het was nog rustig in de straten,
maar des te drukker bij den Hauptbahn-
hof, waar honderden zich verdrongen
10 uurPreeklezen.
5 uur Idem
10 uur: De heer L.Bijvank van Amsterdam.
10 uur: Ds. C. Diemer, Em. Pred.
te Zutphen.
5 uurDezelfde.
10 uur: Ds. Eggink.
10 uur: Kinderkerk, Lokaal, Wijkeroog.
10 uur: Ds. Tj. Petersen, van Wolvega.
5 uurDezelfde.
10 uur: Ds. Trouw van Haarlem.
10 uur: De Heer Brandt, Theol. Cand.
te Amsterdam.
Een kwestie op Marken.
Op het eiland Marken is een niet onbe
langrijke kwestie op onderwijsgebied.
Vroeger waren daar een o.l.-school en een
Christelijke op Gereformeerden grondslag.
In 1921 werd nog een Vrije Christelijke
school gesticht, met gevolg dat op de o.l.s.
slechts acht leerlingen overbleven.
Met goedvinden van Ged. Staten werd
de openbare school opgeheven, met dien
verstande dat aan die enkele leerlingen
huisonderwijs zou gegeven worden. De
onderwijzeres, die op wachtgeid werd ge
steld, zou dan met het huisonderwijs
worden belast, tegen vergoeding van f 1000
per jaar. In April waren er nog slechts twee
leerlingen, wier ouders openbaar onderwijs
verlangden en dit dan ook aan het ge
meentebestuur mededeelden.
In de raadsvergadering van 5 April 1922
werd besloten niet in te gaan op het verzoek
van de ouders, om'huisonderwijs te geven.
Het raadslid, de heer G. de Jong, die de
eenige tegenstemmer was, is tegen dat
besluit opgekomen bij Ged. Staten, o.a. op
grond, dat reeds overeengekomen was,
huisonderwijs te geven en dat nu de ouders,
die openbaar onderwijs voor hun kinderen
verlangen, gedupeerd werden.
Daarop hebben twee leden van Ged.
Staten een onderhoud gehad met den Raad.
Na afloop dier conferentie is evenwel
wederom besloten voor die twee kinderen
geen huisonderwijs te geven. Misschien za!
het nu er op uitioopen dat Ged. Staten
ingrijpen. (Hbld.)
Pen verzoekt ons plaatsing voor on
derstaande correspondentie
Diemitriefka, 23 Juli 1922.
Thans tellen .wij slechts enkele we
ken later, en het is alsof het Leven is
teruggekeerd. Door de gunstige ligging
heb ik Diemitriefka als basis van mijn
actie in het oostelijk district gekozen
en waar ik hier nu woon, kom ik na
tuurlijk in nog veel nauwer contact
met de menschen hier, dan met die in
de andere dorpen. Daardoor leert men
de menschen eerst recht kennen.
voor de loketten. Wij kochten een kaar
tje naar Keulen en betaalden daarvoor
bijkans 60000 kronen, wat in Hollandsch
geld echter maar ruim v'ier gulden was
en daarvoor hebben wij in de tweede
klasse bijkans 24 uur gespoord.
Hier in 't station en op de perrons
merkt men op welk een druk interna
tionaal verkeer hier is. Uit de richting
Mürichen komen de internationale trei
nen en op de wagons leest men de plaat
sen van bestemming: Bazel, Weenen,
Milaan, Venetië, Rome, Napels enz. En
vanuit het Zuiden komen weer de trei
nen naar Keulen, Brussel, Ostende, Ber
lijn, Amsterdam enz.
Onze trein was heel wat overtijd en
wij hadden gelegenheid dit drukke in
ternationale verkeer een poos gade te
slaan. En dan daarbij de vele Tirolers
in hun mooiste dracht, die naar buiten
trokken, naar de bergen en bosschen.
Vlak voor ons hadden we de bergen en
ze lagen te fonkelen in den milden zon
neschijn.
Wij hadden ons neergezet op een bank
op 't perron, waarop nog twee dames en
een heer zaten. En weer-hoorden we
onze moedertaal, 't Was nu zoo'n ver
rassing niet meer, want treft men niet
overal Hollanders? En 't zouden niet de
eersten en laatsten zijn dezen dag.
Gaarne hadden wij wat van Innsbrück
en omgeving gezien, maar we moesten
weer verder en stapten dus in een trein
Prachtige typen zijn er onder. Zoo bv.
mijn ouden vriend Egor Ivanovit. Was
vroeger vermogend boer. Heeft door de
tijden en den misoogst alles verloren.
Nauwelijks het vege lijf gered. Woont
een paar huizen van mij af en daardoor
houd ik zoo 's avonds nog al eens een
buurpraatje op zijn bankje voor het
huis. De stumperd is bijna blind. Weet
ge wat hij gisterenavond tegen mij zei-
de? „Meen je dat ik blind ben? Meen je
dat ik niet zie, hoe Diemitriefka sedert
jouw komst veranderd is? Zie jij dan
zelf niet, dat de menschen uit den doode
zijn opgestaan? Zie jij dan niet, dat de
kinderen weer spelen en vechten?" „Ja
Egor Ivanovitch, is mijn antwoord, het
wil mij ook zoo voorkomen."
Het is werkelijk zooals de man zegt.
Het is gewoon verbazingwekkend hoe
spoedig een beetje goede voeding onder
onze strenge controle de menschen
wee)- in het leven terugroept. Evenals
zooveel anderen, heeft Egor Ivanovitch
een vrees en die is, dat Holland zich te
rug zal trekken. Reeds het woord Hol
land doet de menschen een kruis slaan.
Een ander goed vriend is geworden
de oude Djesdeska (oom) Fedot. Oud,
stram type, stapt op een goeden avond
mijn hutje binnen. Dient zich als volgt
aan: „Hier ben ik" ja, zeg ik, dat zie ik,
maar wie is ik?" „Wel, zegt hij, ken jij
Djesdeska Fedot niet?"
Op zijn rug had hij een zak, die hij op
den grond zette. Daarin bevonden zich
200 mooie frische augurken. „En die
kom ik jou nu brengen." „Maar Djedes-
ka, wat scheelt je toch, ik heb die niet
noodig." „Wat, zegt hij, jij zoudt niet
van mij aan willen nemen?" „Weet je
wat jij gedaan hebt?" als jij niet geko
men waart had minstens de helft van
mijn gezin reeds op het kerkhof gelegen
Dit is het eenigste wat ik voor je doen
kan, doch als het moet, wil ik graag
voor je sterven." Djedeska Fedor is een
heerlijk type, doch als je het druk hebt,
houdt hem buiten de deur. Als hij be
gint te praten en te vertellen van zijn
veel bewogen leven, en vooral de laatste
jaren, scheidt hij nooit meer uit
deze stippeltjes om aan te duiden dat
er een pauze in mijn brief intreedt.
Het is n.l. Zondag 11 uur. Terwijl ik
zit te schrijven hoor ik harmonicamu-
ziek voor mijh hutje. Wordt gevraagd
of men mij eenige Russische volksdan
sen mag laten zien. Natuurlijk graag.
In de eerste plaats omdat het werkelijk
aardig is, die volksdansen door het pri
mitieve volkje opgevoerd te zien, doch
oók omdat het een verder bewijs is dat
het volk weer tot het Leven is terugge
keerd.
Ik dus naar buiten. „Ja, zegt men te
gen mij, wij willen U de kracht van liet
Hollandsche brood eens laten zien." De
eerste die optreedt is een solodanser.
Kostuum niet erg salonfaehig. Op bloo-
te voeten en een pantalon, die erg veel
gelijkenis had met het bekende broek
je van Jantje van Speenhof. Danst ech
ter uitstekend. Het tweede nummer van
het programma is een Russische boe
rendans, door twee dorpsschoonen op
gevoerd. Evenals alles, is hier de mode
wat ten achteren.' Rokken, die in het
stof slepen, doch de bewegingen worden
met een Slavische gratie uitgevoerd.
Daarna een algemeene dans door ver
schillende paren uitgevoerd. Onder de
meisjes, schrik niet o lezer, een meisje,
dateen hoed draagt. Waarschijnlijk
de eenige op het dorp. Alle anderen dra
gen hoofddoeken. Nog een solonummer
en dan door een aantal jongelieden het
naar Bazel. Het werd een schitterende
tocht van 5 uur over Laudeck en St. An
ton naar Feldkirch, door lieflijke dalen,
over hooge bergen, langs bosschen en ri
vieren. Hoe wondermooi is het, als de
trein daar vele honderden meters hoog
overeen bergpas gaat en men ziet van
uit den trein in de diepte de dorpen,
waar de menschen in Zondagsrust voor
hun huizen zaten of wandelden langs
de wegen. Voorbij St. Anton gingen in
de wagons de electrische lichten aan en
gingen we een zeer langen tunnel door
In Bludenz stapten drie heeren in, die
naast onze coupé gingen zitten en't
waren Hollanders. Wij er heen, om een
praatje te maken. In den trein kregen
we reeds de Zwitschersche passencon-
trole en visitatie, waarvan wij geen last
hadden, omdat we aan de grens zouden
uitstappen. In Feldkirch wenschten wij
onze landgenooten goede reis en wij
stapten uit, terwijl de trein Zwitserland
introk.
We hadden een paar uur tijd in Feld
kirch en konden ons daar wat verpoo-
zen. Op het perron een restaurant in 't
klein, waar ook burgers uit de plaats
een uurtje komen zitten en een flesch
wijn drinken. Dat is o.i. niet zoo pret
tig, omdat in Oostenrijk het goederen
vervoer ook op Zondag steeds doorgaat
en hier op het emplacement twee trei
nen steeds aan het rangeeren waren.
Des avonds 9 uur konden wij weer
Wolgalied gezongen. Erg welluidend
was het wel niet, doch de goede bedoe
lingen moeten altijd geapprecieerd
worden, nietwaar?
Ik heb geen tijd meer de voorstelling-
bij te wonen, daar vannacht de brief
naar Samara moet met een boer, daar
er Dinsdag een koerier zal vertrek
ken voortzetting.
Ik was uitgescheden bij Djedeska Fe
dot. Die noodigde mij voor een paar da
gen uit, eens zijn tuin te komen zien.
Daar was ik wel wat nieuwsgierig naar
Ik dus naar zijn tuin. Hij ontving mij
en liet mij het hek binnen van zijn tuin
tje, waar enkele appelboomen stonden.
Direct bij het hek ontdek ik een slaap
plaats van stroo op den grond en naar
ik meen een slapende man onder een
deken, met dan pet nog op. Djedeska be
gon ondeugend te grijnzen. „Ja, zegt
hij,, Djedeska fopt de jongens. Die den
ken dan dat Djedeska slaapt en komen
niet in den tuin, want als Djedeska
wakker wordt en hen betrapt wee hun
gebeente. Een deel van zijn tuintje was
gereserveerd voor augurken en ver-
eischt een kolossalen arbeid voor het
aansleepen van water in dezen drogen
zomer, waar alle 'veldvruchten op het
land verdroogd of door sprinkhanen op
gevreten zijn. Ik betuigde Djedeska
mijn groote voldoening, dat hij niet bij
de pakken neerzat, zoo afs tot voor kor
ten tijd nog velen, die gelaten wachten
tot de Dood ook hen zou halen. Ook
Djedeska was eens welgesteld, analfa
beet, doch door noesten vlijt en een ge
zond verstand zichzelf opgewerkt, thans
arm als een kerkrat.
Een heel ander type is onze presi
dent van de Gemeentelijke Sovjet. Na
tuurlijk gloeiend bolsjewiek, doch in
zijn hart een goeie boer. Drinkt geen
spiritus onder 90%. Onder de klecren,
die ik ter verdeeling had, vond ik een
vuurroode damesmuts. Daar geen en
kele vrouw hier zooiets draagt en An
dree Ivanovitch mij in vele dingen
steeds flink behulpzaam is, dacht ik
niet beter te doen, dan hem dien muts
te geven. Hij paste hem precies. Daar
bij nog een vuurrood kinderkraagje en
onze Andree Invanovitch was in de
wolken. Dagelijks zien wij hem nu wan
delen met een vuurroode bontmuts on
der een zon van 40 tot 50 graden en
's Zondags nog bovendien de mooie
roode kraag om. Werkelijk de Russi
sche landmenschen zijn net groote kin
deren.
Wij hebben hier thans ook een kinder
tafel, waar dagelijks eenige honderden
kinderen een voedzame soep krijgen
van Hollandsche soeptabletten en mar
garine en wat meel toegevoegd. Een ge
not die stumpertjes te zien smullen. Zij
eten aan tafels buiten onder een over
kapping, steeds ten getale van circa 100
en worden door eenige nonnetjes be
diend, die ook voor de zindelijkheid en
orde moeten zorgen. Er zijn verschrik
kelijke liongertypen bij, waarvan kleine
Wasja een jongetje, waarvan de ouders
ook van honger gestorven zijn, wel het
ergste type is. Ik schat hem op 7 jaar,
doch hij weet niet hoe oud hij is. Vol
gens het gezicht kan hij wel 70 zijn. Dat
kereltje eet als een slootgraver, zijn
twee ons brood en drie borden soep
gaan er gesmeerd in. Het is enkel vel
over been. Ik ben nieuwsgierig of hij
er nog weer bovenop kan komen.
Zoo ziet U, dat het leven weer terug
gekeerd is, wat ook in de andere Hol-
verder met een boemeltreintje, dat in
ieder dorp en bij elke halte stopte. Dat
was echter alleraardigst, want zelfs in
de kleinste plaatsjes stapten tientallen
jongens en meisjes uit en dan begon er
vast een te jodelen, wat dadelijk door
anderen werd overgenomen. Om elf uur
waren wij in Bregenz, de drukbezochte
plaats aan de Bodensee. Hier vonden
wij een zeer goed hotel en kregen we nog
een heerlijk glas thee.
Des morgens vonden wij een ontbijt,
zooals we 't in Holland niet beter kun
nen verlangen. Heerlijk versch brood,
thee met suiker en melk, versche eieren,
kaas enz. 't Is hier dan ook heel wat be
ter dan in Weenen, de stad is welvarend
en 't is ook nu nog een zeer druk be
zochte plaats, hoewel er nu wel meer
vreemdelingen dan inwoners van Wee
nen zullen zijn, immers voor de meeste
Oostenrijksche beurzen is de reis van
Weenen naar Bregenz duur en onbereik
baar. Schitterend ligt de stad daar aan
het Bodenmeer. Fraaie, groote booten,
o.g. als die van Fop Smit te Rotterdam,
varen af en aan naar Lindau, Konstanz
en andere steden aan dit meer. Men kan
ook met den trein naar Lindau, maar
wij prefereerden de boot. Helaas hadden
wij geen tijd om tot Friedrichshafen te
varen, daar het ons anders weer een
dag zou kosten.
Op de boot weer een internationaal
gezelschap. We zagen ook nog een
landsche plaatsen evenzoo is. Er komen
ook vaak deputaties bij ons, om oo in
andere plaatsen hulp te verleenen, doch
hoe gaarne ik zou willen, ik vrees dat
de middelen zullen ontbreken. Het is
helaas een droevig feit, dat hoewel de
oogst in de meeste plaatsen zeer goed
is, een verdere hongersnood voor de
deur staat in vele andere plaatsen, Er
is n.l. nergens te veel gezaaid, wat te
begrijpen is na den hongersnood, terwijl
in de meeste plaatsen slechts zeer, zeer
weinig is uitgezaaid. Dat is ook in de
Hollandsche districten het geval. Kee-
ren wij den menschen thans den ru ïoe,
dan moeten zeker SO tot 70 in den a.s.
winter van honger sterven, daar zij
nergens hulp kunnen verwachten. Ge
lukkig hebben wij nog eenige reserven
en kunnen nog wel een tijdje doorgaan,
doch hoe lang nog? Wij houden stren
ge schifting, zoodat zij zelf iets hebben.
De menschen zijn het Hollandsche volk
zeer dankbaar, dat zij in het leven zijn
gebleven, doch zien met angst en beven
den tijd tegemoet., dat wij weg zullen
gaan. Ze zeggen gelaten: „Als Holland
ons niet helpt gaan wij allen het graf
in; ons lot is in handen van God en Hol
land.
En ik? Hoe voel ik mijzelf? ïk durf
er niet aan denken, dat al die menschen,
die ik hier in de verschillende dorpen
heb leeren kennen, en voor een groot
deel ook waardeeren, zullen moeten
sterven als wij vertrekken. Ik kom me
zelf voor als eon vroegere commissaris
van politie dien ik in het oude Rusland
gekend heb. Die noodigde mij eens uit
(jaren voor den oorlog) een terechtstel
ling bij fe wonen. Er zou een groot mis
dadiger opgeknoopt worden. Hij ver
telde smakelijk hoe dat in zijn werk zou
gaan. De man had veel moorden op zijn
geweten en zou daarom eens een extra
beurt hebben. Hij zou langzaam worden
opgetrokken, tot het leven nagenoeg ge
weken zou zijn. Daarna zou hij weer bij
gebracht worden (ui dan weer steiwen.
Zoo zal het ook gaan als wij de men
schen nu aan hun lot overlaten Wij heb-
Flinke
gevraagd. Adr. Neptuniistraat no. 1.
vragen zit-slaapkamers met degelijk
pension. Brieven R 118 met prijsop
gaaf, boekhandel P. F. C. Roelse.
te koop aan de Kanaalweg te Vel
seroord. Adr. bur. v. d. blad.
Door heer gevraagd
met pension Br. met prijsopgave.
No. 1572 bur. van dit blad.
Puik beste blauwe
a f 3 per mud van 70 Kilo. Steeds
verkrijgbaar bij Gebr. Boon, Velr.
Kanaalstraat 68
Te huur om onmiddellijk te be
trekken
staande op goeden stand in Nieuw-
IJmuiden. Het perceel kan ook zeer
geschikt tot
worden ingericht. Br. No 1749
bur. v. d. blad.
„Bergverein" uit Innsbrück, mannen en
vrouwen alle in Tiroler dracht, een
met het vaandel van de Vereeniging
voorop. Er viel een zachte, milde regen,
maar dat deed niets af aan de vroolijk-
heid der Tirolers, die naar dé Alpen
trokken, om in hun vacantie te doen
aan de geliefde bergsport. En ze jodel
den en juichten, dat het aanstekelijk
werkte op de omstanders.
Toen we de haven van Bregenz uit-
stoomden en Oostenrijk dus achter ons
lieten, klaarde het weer op en de zon
bescheen de heldere golven van de Bo
densee. O, hier hadden we wel uren
willen rondvaren en dan al die plaatsen
aan ^len oever bezoeken! Ginds, in 't
zuiden, rijzen de Zwitschersche Alpen
majestueus omhoog, steeds verder ver
wijderen wij ons van den Oostenrijk-
schen oever en naderen de Duitsche.
Als we in Lindau goed en wel in den
trein zitten, zijn we dankbaar, maar
toch is er ook spijt, het genieten is voor
bij: nu vangt de ï'eis naar huis weder
aan. Hoewel dat nog een kleine 30 uur
zou duren en we nu weer een ander stuk
van Duitschland zouden zien.
Wordt vervolgd.
