ORGAAN VOOR DE GEMEENTE VELSEN
Verschijnt Woensdags Zaterdags
F*mRINE-OLIE
j BIOSCOOP „FLORA' j
No. 29
Woensd»g 7 Februari 1923
8e Jaargang
jJMUIDER COURANT
Abonnementsprijs: tl.per 3 maanden, franco per post f 1.35
Abonnementen worden aangenomen aan het Bureau en bij de
Agenten. Tot plaatsen van advertentiën van Buiten de gemeente
VELSEN in dit blad is uitsluitend gerechtigd het Advertentie
bureau P. F. C. ROELSE, IJMUIDEN.
Advertentiën uiterlijk in te zenden
WOENSDAG tot 9 uur v.m. en VRIJDAGS tot 4 uur n.m.
Uitgave van de N. V. UITOEVERS Mij. „IJMUIDEN"
ADRES VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE
N. V. DRUKKERIJ SINJEWEL
Willemsplein 11 Telefoon 153 [Jmui den
Ingetonde mededelingen 40 ets. per regel - Advertentie. Tan lt.onm 5 regela
;Ll': n £YSS meeï 20 "HT.0"'"1"'?, eezctte "Iwrtentie. van 1 t enm.5
regela fl.S6, iedere regel meer SB ets. - Kleine adTertentiea en familieberi.hten
zoomede vereenigmgs adyertentiea uit de gemeente, uitsluitend bij Toornitbeta-
ling Tan 1 tot en met 5 regels f0.76, iedere regel meer 1B ets. Bij niet contante
5®. i',n5 ",od0? e PWOne PvJlen b.«okcild - AdTertentiea „adres bureau T,n
W-Hl ló ■TOOr bzzor61DB r«n op adTertentiea ingekomen brieyen
wordt 10 ets. in rekening gebracht - Borenataande regelprfjzen worden met
6 ets. verhoogd voor advertenties van buiten de gemeente Veisen
VOOR ADVERTENTIES
Vrijdags na i nnr ingezonden
wordt geen plaatsing ln het
Zaterdagnnmmer gegarandeerd.
Kleine Advertenties
Familieberichten kosten
VOORUITBETALING
slechts IS Gent per regel.
bi
DRINGEND VERZOEK
om bij verhuizing het ende en
het nieuwe adres, NIET aan
den looper, doch aan ans hu»
reau WILLEMSPLEIN tl, sp te
geven. De Administratie.
VAN DEN WACHTTOREN.
Tolstoy's vlucht voor zijn familie.
In het letterkundig bijvoegsel van de
N. R. Crt. worden nadere bijzonderhe
den uit een nieuw boek over Tolstoy,
geschreven door zijn vriend Tsjertkcf,
over de droeve voorgeschiedenis, die tot
zijn vlucht leidde, meegedeeld. Tolstoy
was 82 jaar oud, toen hij in 1910 zijn
huis en familie ontvluchtte, om in een
klooster onder bedel-monniken zijn
laatste dagen door te brengen in vrijwil
lige armoe met zjjn arme broeders, zoo
als zijn christelijk ideaal was.
Uit het boek, dat vele aanteekeningen
van Tolstoy zelf bevat, blijkt, dat deze
moderne profeet ten slotte eigenlijk
voor zijn vrouw gevlucht is. De gewone
voorstelling is, dat hij de nadering van
den dood voelende, zich evenals een
leeuw in de wildernis in de eenzaam
beid terugtrok, om alleen met al zijn
geestelijke kracht den laatsten zwaren
strijd te voeren. Deze voorstelling blijkt
thans veel te verheven te zijn. Tolstoy
schrijft over zijn vrouw kort voor zijn
heengaan: „Over elke beweging, die ik
maak, ieder woord, dat ik in den loop
van den dag spreek, heeft zij wat te zeg
gen en voert zij controle. Nu hoor ik
haar loopen. Ik weet niet waarom, doch
ik voel een onbedwingbaren tegenzin,
het maakt mij boos.
Wanneer hij zich gereed maakt voor
de reis, siddert hij, dat zij het zal hoo
ren; want dan volgen er scenes. Als hij
in den trein zit, verdwijnt de angst en
maakt plaats voor medelijden met haai
en hij begint te twijfelen, of hij wel goed
deed.
Dit alles is zeer triest, als men bedenkt,
dat Tolstoy zeker zijn vrouw eens lief
heeft gehad, zij heeft hem vijftien kin
deren geschonken en hij is bijna een
halve eeuw met haar getrouwd geweest.
Tolstoy heeft wel een zeer moeilijke
leerschool in geduld en zachtmoedig
heid in zijn huwelijk moeten doorloopen
Hij heeft zich niet verweerd, niet
kwaad met kwaad vergolden, maar den
booze niet wederstaan. Toch heeft hij
niet kunnen verhelpen, dat ten slotte
zelfs haat en woede tegen zijn vrouw en
kinderen (hielden het met haar) boven
kwam.
Zijn vlucht is eigenlijk een nede/iaag
geweest. Hij is de apostel geweest van
den vrede en heeft in zijn eigen kring
geen vrede kunnen vinden en brengen.
In de beginselen van het Christendom,
in hijzonder der Bergrede zag hij den
weg tot het ware geluk, maar de zijnen
wilden dien moeilijken weg niet be
wandelen en vonden hem een dwaas.
Zoo heeft Tolstoy jarenlang dag in dag
uit moeten leven met menschen, die
hem niet begrepen, bloedverwanten
maar geen geestverwanten.
Om zijn werken en streven te leeren
kennen, moet men zijn leven kennen.
Dit is het onaangename en pijnlijke der
grooten, dat de wereld doordringt ook
in hun intieme leven. Het ware wellicht
beter geweest, dat dit laatste boek over
Tolstoy niet verschenen ware. Toch
heeft het zijn nut, omdat het ons de
persoonlijkheid van Tolstoy, die met
zachtheid getracht heeft, de zijnen voor
zich te winnen en waarlijk tot de zijnen
te maken, heter leert kennen en om de
tragedie van zijn leven en einde, die ons
thans in bijzonderheden hekend is ge
worden, eeren we hem niet minder. Wij
bijten van ons af, als men ons te na
komt en zetten onze stekels uit tegen
boosheid en plagerij. Tolstoy heeft wel
eens gefaald, maar over het algemeen
ook in den omgang thuis den booze niet
wederstaan. Het is zijn grootheid ge
weest, maar evenals de meeste groot
heid is ook deze niet met succes be
kroond.
De grooten zijn als de bergtoppen, bo
ven alles verheven in eenzaamheid en
stilte. Niemand komt daar, niemand
blijft daar althans. Zoo heeft Tolstoy
wel vele bewonderaars gehad, maar
volgelingen slechts weinigen.
In een Egyptisch koningsgraf.
Men heeft wel gezegd, dat de woestijn
evenals de zee haar dooden niet prijs
geeft. Maar het wetenschappelijk onder
zoek rust niet, voordat het de geheimen
der woestijn aan het licht heeft ge
bracht en daardoor de kennis der his
torie van langvervlogen grootheid en
beschaving gediend.
Dicht bij Thebes in de Vallei der Ko
ningen hebben Engelsche en Ameri-
kaansche geleerden een buitengewoon
rijke vondst gedaan, den grafkelder van
den Egyptischen koning Tutankhamen
den zoon van Amenhotep III, die in de
veertiende eeuw voor Christus Egypte
tot het toppunt van politieke macht
heeft gebracht. Van dit tijdperk, waar
in Egyptes kunsten en wetenschappen
bloeiden, is nog weinig bekend. De
vondst, üi de.Koningsvallei leidt ons in
die gouden eeuw van een der merk
waardigste volkeren der oudheid in.
De Engelsche lord Carnarvon heeft met
een concessie der Egytische regeering
zestien jaar lang gezocht naa- het gra^
en vooral geholpen door een energie
ken, knappen Amerikaan Howard Car
ter eindelijk zijn doel bereikt. Er zijn
daar in de woestijn door hem schatten
van oudheidkundige maar ook van
geldwaarde gevoiuUn. De Egyptische
regeering is er ja joersch door geworden
heeft dadelijk-een wet uitgev-uu\h yr
- aarin zij het eerste recht opeischt op
de schatten, die ij baar boden gevon
den worden.
In de T.inie.s doelen ooggetuigen bij-
onderheden mee over de rijke vondst.
Wij ontleenen er ten en ander n-m LV
g-afkelder hes-taat uit verschil lende
ertrekken. Ze rijn nog niet allen ge-
jpend en gevondon. In Februari gaat
ven met g -oote voinzichtigheid vei.:1cr
graven en hoopt men ook de kamer met
iie mummie van Tutankhamen te vin
den.
De beide vertrekken, die geopend
rijn, maakten den indruk van een ver
huisboel; ze waren stampvol met meu
belen en kostbaai heden meest van zeld-
aam groöte kunstwaarde. Men vond er
prachtig uitgesneden stoelen en hedd'*n
met ivoor, eboniet en goud. versierd,
ievensgroote standbeelden van den kc-
niiig met glazen oogon en het lioofd met
kostbare delgestecnten versierd. Wan
delstokken met gouden knop in den
vorm van een Aziatischen kop. Muziek
instrumenten en albasten vazen enz.
Nog een paar rariteiten. Eenige been
deren, die als enveloppe dienst deden;
ze bevatten n.l. papyrusrollen, die wel
licht meer van het eens zoo glorierijke
verleden van het oude Egypte zullen
vertellen dan al die pracht en praal.
Dan nog een paar ldnderhandschoénen
in een doos, waarop jachttafi eelen zijn
afgebeeld. Het zijn de alleroudste hand
schoenen, die bekend zijn. Om de kon-
de behoefden ze in Egypte niet gedra-
gên te worden; ze zijn dus eens door de
mode voorgeschreven. De mode is een
macht evenoud als tie oudste Egypti
sche vorsten.
Het zoeken naar deze oudheidkundige
schatten is zeer spannend. Toen de eer
ste kamer ontdekt en opderzocht was,
vond men een zware verzegelde deur.
Eerst werden er een paar steenen uit
genomen en bij het licht van een kaars
Het beste adres voor
met [gegarandeerd 15°/0 verdikte raapolie,
HA.BINGKA.DE TELEE 298
I VELSEROORDI
Geeft altijd het mooiste, altijd
het nieuwste
keek Howard Carter en ontdekte bui
tengewoon rijke en schoone dingen.
Ons gevoel komt een weinig in verzet
togen dat woelen in oude graven en.ver
storen van de volstrekte rust, die daar
eeuwen gelieerscht heeft. Maar de we
tenschap schuift dergelijke gemoedsbe
zwaren ter zijde; immers ze ontvangt
hier een zeer kostelijk materiaal voor
de kennis van een hoogst merkwaardig
verleden. Voor ons ligt een portret van
koning Tukankhamen met een zonder
lingen muts op het hoofd. Het is wat
een week en slap gezicht, wellicht van
oen man, die door al te groote weelde
en macht bedorven is. De weelde, die
men hem in zijn graf heeft meegegeven,
is natuurlijk slechts een deel van die,
waarin hij zich bij zijn leven „gebaad'
heeft en wellicht is ondergegaan. Uit de
vondsten zullen we hem leeren kennen;
aan boeken en afbeeldingen over deze
ontdekking zal het straks niet ontbre
ken.
PLAATSELIJK NIEUWS.
IJMUIDEN.
Aan 200 arbeiders van de Amster-
damsche Ballast-Vtij. te IJmuidon en
Amsterdam is ontslag aangezegd.
Naai' wij vernemen zou deze
week weder een groot deel van die men
schen worden aangenomen, maar tegen
ren verminderd loon. Door leden van de
moderne, katholieke en christelijke or
ganisaties is een vergadering gehouden
ter bespreking van een voorstel om de
arbeiders om de andere week te laten
werken, zoodat dan het heele personeel
in dienst zou kunnen worden gehouden.
Deze vergadering gaat echter buiten de
lesturen van genoemde vereenigingen
Twee nog jeugdige beklaagden van
hier traden het beklaagdenbankje bin
nen. De een, een gehuwd man van 18
jaar, was vannacht juist vader gewor
den.
Beiden hadden zich alhier aan dief
stal van visch schuldig gemaakt, om
dat zij geen werk hadden.
Maar aldus de politierechter dat
is nu toch zeker allerminst de manier
om aan werk te komen!
Het O.M. vorderde tegen den ie bekl.
10 dagen ep tegen den 2en, de gehuwde
man van 18 jaar, 6 dagen gevangenis
straf.
De tweede bekl. vroeg hem een voor
waardelijke gevangenisstraf op te leg
gen.
De politierechter: Dat is nu net zoo
goed als vrijspraak, waarom doen jelui
toch zulke dingen?
Het vonnis luidde 8 dagen gevange
nisstraf voor den eersten en 2 dagen ge
vangenisstraf voor den tweeden bekl.
Ik had je graag buiten de gevangenis
gehouden, zeide de Politierechter tot
den tweeden bekl., maar de wet verbiedt
dat nu eenmaal. Laat het nu een les
voor je zijn om zulke dingen niet meer
te doem
Te Delft is geslaagd voor het can-
didaats-examen civiel-ingenieur de heer
A. v. d. Plas alhier.
VELSEROORD.
Wij hebben nog vergeten te melden,
dat bij het feest van „Euphonie" een
prachtig bloemstuk werd aangeboden,
namens één in Zwitserland vertoevende
donateur de heer B.
SANTPOORT.
„Wilhelmina", ons plaatselijk fan
fare-korps, gaat jubileeren. En al is dit
rrii fw" ^'cr®k'scll°kkende gebeurtenis,
zal het zelfs het overgroote deel van on
ze gemeentenaren „koud" laten, voor
ons dorp en Jan Gijsenvaart is het een
Wifh - Vljf en twintig jaar heeft
Wilhelmina het hoofd boven water
J.a: ,dit lijkt ons wij
wel de juiste uitdrukking. We weten het
wel iedere vereemging heeft haar „up
and downs maar dit gekit Santpoort-
sche vereenigingen wel in het hijzonder
„Op Santpoort kan niets bestaan", hoor
den wij meermalen zeggen. En 't scheen,
dat die pessimisten bijna altijd gelijk
moesten hebben. Vereenigingen kwa-
luon vereenigingen gingen. Niet al-
zoo „Wilhelmina". Zij kwam in 1898
en is er nu nog.
Of „Wilhelmina" dan nimmer een
malaise-tijd heeft meegemaakt? Zie
slechts hoven: „het hoofd boven
water weten houden." Meermalen
scheen het, of de vereeniging haar ein-
de nabij was, maar dan waren er weer
een paar van die „taaie rakkers", die
meenden, dat daar de tijd nog niet voor
gekomen was. De patiënte werd behan
deld en weer „opgekalefaterd". Vooral
die mobilisatie-tijd was een slechte tijd
v'oor ons fanfare-korps. Vele leden wer
den opgeroepen tot het vervuilen van
hun vaderlandsche plichten, huis en
haard en „Wilhelmina" zoodoende in de
steek latend. Maar de meeste hunner
xwamen terug: De aantrekkingskracht
van „Wilhelmina" was te sterk.
Een andere slag voor het korps was
de oprichting van een R.K. fanfare
korps te Driehuis. Niet direct, door dat
velen de vereeniging verlieten, maar
doordat adspirant-muzikanten llians
over twee korpsen verdeeld moesten
worden.
Ondanks, deze en andere tegenslagen
is „Wilhelmina" gebleven, ja heeft, ver
gissen we ons niet, het zelfs weten te
brengen tot de eerste afdeeling der fan
fare-korpsen.
Over het algemeen heeft „Wilhelmi
na" steeds de beschikking gehad over
een directeur met capaciteiten. Om
slechts even een paar bekende namen
te noemen: v. d. Molen, Polderman,
üa.m Vlessing en thans lieinier van 't
Hoi
Waar 't der vereeniging gedurende de
25 jaren van haar bestaan ook vrijwel
aan ontbroken heeft, is een geschikte
zaal om uitvoeringen te geven. (Thans
is deze kwestie echter opgelost). Komt
fanfare-muziek over 't geheel in een
zaal al niet bizonder tot haar recht, nog
minder doet zij dat, wanneer de zaal
niet aan de geringste eischen, die ge
steld kunnen worden, voldoet. Waren
de concerten in bedoelde zaal deson
danks nog al bezocht, dan was dit meer
om het bal en (of) komiek, dan om de
muziek. We herinneren ons dan ook nog
eens een concert bijgewoond te hebben,
waarbij we zoo weinig aandacht voor
de muziek constateerden, dat we wer
kelijk medelijden met de „blazers",
maar vooral met den muzikalen (Jirec-
teur hadden.
Dit leed is evenwel thans geleden:
„Zomerlust" biedt concerteerenden ver
eenigingen een schoone gelegenheid en
als „Wilhelmina" in dezelfde richting
gaat werken als „Caecilia", ons sym-
phonie-orkest, nl. haar concert-avonden
te wijden uitsluitend aan de kunst, dan
voorspellen wij haar veel belangstelling
Veel steun heeft het korps immer mo
gen ondervinden van nu wijlen den heer
J. R. Wüste. Na diens verscheiden aan-
WITTE KRUIS.
Stel niet uit lid te worden van het
Witte Kruis tot dit noodig is. Ziekte
Komt onverwachts, het noodlidmaat-
ichap kost u dan i 4.—.
Voor f 1.50 Contributie per jaar dus
1 cent per week is men lid en heeit dan
-echt op kostelooze hulp van een der
-vijkzusters en tevens gebruik van ver-
pleegmateriaal.
Opgave van lidmaatschap gelieve
men te richten aan den Administrateur
ien heer J. F. de Liefde, Lagerstraat 14
:e Velseroord.
vaardde diens echtgenoote, Mevr. O.
Wüstevon Gotsch het beschermvrou
weschap. Nog onlangs toonde deze haar
groote belangstelling in het korps door
het schenken van een prachtig vaandel
En als repetitie-lokaal heeft het korps
een der lokalen van de Bewaarschool
van Mevr. Wüste in gebruik.
Zomers, wanneer ons dorp zijn „bad
gasten" heeft, geeft „Wilhelmina" meer
malen concerten in de openlucht, hetzij
le Jan Gijsenvaart voor Café-restaurant
Klauwers of .Hotel „Longwood", o{ te
santpoort aan het Kerkpad, Tcrrasweg
ol' Voor café-restaurant „de Uilenboom".
Den morgen van den hemelvaartsdag
benut het korps tot het maken van een
muzikalen ommeganck' en eenmaal per
jaar, op den verjaardag van den oud
minister en gezant, geeft het op Duin
en Kruidberg een concert.
Een tijdperk van bloei hoeft het korps
gekend onder het directeurschap van
Jen hr. Poldermpn. Het was ook onder
zijn leiding, dat er naar 't concours te
Wormerveer getrokken werd. Jongens,
wat werd er geoefend! Heel Santpoort
en Jan Gijsenvaart kon het verplichte
aummer „Sous les Cityses" uit 't hooid.
Al gauw was bekend, dat „Wilhelmina"
oen prima vertolking van het stuk gaf
mi meermalen ontdekten we onder de
luisteraars musici van andei-e vereeni
gingen, die eens „poolshoogte" kwamen
nemen. „Soli Deo Gloria" zou in dezeli-
de afdeeling uitkomen. Van het ver
plichte nummer had haar directeur een
oenigszins andere opvatting en nu had
den zelfs dp jongens het er al over „wie
gelijk zou hebben". Zoo leefd men met
oen en ander mee!
Eindelijk was de groote dag daar. We
herinneren het ons nog als de dag van
gisteren, al is het nu zeker wel 10 jaren
geleden. „Wilhelmina" bestijgt de mu
ziektent en begint het voor ons zoo be-
kendé nummer ai te draaien. Wat wij in
spanning verkeerden! Vergissen wij ons
niet, dan moest Breek de pistonist, een
stukje solo blazen. Zou hij het halen?
Gelukkig, dat was voorbij! Zonder inci
denten! Eindelijk de uitslag der jury.
Van vier kanten werd deze bekend ge
maakt. Hoe wij ook luisterden, de naam
„Wilhelmina" bereikte ons oor niet „So
li Deo Gloria" hoorden wij wel afroe
pen, zij 't dan ook, dat haar slechts een
laag prijsje gewerd. Doch „Wilhelmi
na" niets! Wat donderdag, had onze fa
voriet dan zoo slecht gespeeld! Maar
wat is dat? Glundere „Wilhelmina"-ge
zichten? Hoe kon dat? „Eerste prijs"
wordt ons toegeroepen. Spoedig was het
raadsel nu opgelost. De „afroeper" aan
onzen kant had wel verkondigd: Eerste
prijs, E. S. M. fanfare-korps, doch er
vergeten bij te voegen, dat „Wilhelmi
na" eveneens in de tei-men van eersten
prijs was gevallen. Dat dit voor Polder
man en zijn mannen een blijde dag was,
is te begrijpen!
Ook onder zijn tegenwoordigen direc
teur gaat het korps naar onze meening
weer een goede toekomst tegemoet.
Reinier van 't Hof is een directeur met
groote muzikale gaven, die zich boven
dien bij zijm„onderdanen" zeer bemind
weet te maken. Aan hem zal het dan
ook niet liggen, of „Wilhelmina" neemt
spoedig weer een allereerste plaats in
de rij der fanfare-korpsen. Het resul
taat in Alkmaar behaald is daarvoor
wel het bewijs.
.Wilhelmina" gaat van 't jaar dus ju-
