Een kenner geeft de voorkeur aan HEINEKEN'S BIER.
Grootsteedsoh© Collectie
Fa. GEBR. B1SCXXOFF
Twijfelt niet voor den kleinen voorraad welke wij U in de
Etalages kunnen voorleggen!
BIJ ONS VINDT U EEN
Blauwe Mantel-costuums, de allernieuwste idééën
f 12.75, 19.50, 22.50, 32.75, 47.50
Dames Mantels, met de moderne Gepssluiting
f9.75, 12.75, 17.25, 22.50, 2400, 29.00, 35.00
Bakvisch Mantels, de nieuwe lage taille
f 11.75, 13.25, 15.50, 17.50, 19,75
Blouses (zijden Tricot) Jumpermodel f 5.90, 7.25, 9.75, 11.75
Bestelt Uw drukwerk bij N.V. Drukkerij Sin je wel
In Katoen, Wol Monseline en Fjjne streepcn f 1.90, 2.75, 5.50, 6.25
DIMES-CONFECTIE
NATUURWANDELINGEN
(2e Serie).
Faaschgebrtiiken.
Wij beleven op natuurgebied nu in
alle opzichten een heerlijken en voor-
spoedigen tijd. Een buitengewoon zach
te winter was ons deel en nu gevolgd
- door een gunstig voorjaar. Als er niet
onverwacht verandering komt, dan
staat het te bezien dat wij een Paasch-
feest zullen vieren, zooals weinige ja
ren het geval is.
Alom lieerscht er reeds beweging in
de dierenwereld en groei in de wereld
der planten. Straks kan als het zoo
voortgaat, het vee in de reeds van jong
mollig gras voorziene weiden gebracht
worden en kunnen de stallen gelucht
en gereinigd worden van de dampen en
de dufheid van den langen winter.
De wilde ganzen en bonte kraaien,
die wintergasten, ze hebben reeds af
scheid genomen en vertrokken naar
liunne broedplaatsen in het hoogere
Noorden. Lustig vliegen de kievitten en
duikelen in wijde kringen boven de dat zoo bij Nieuwjaars-, Mei-. Midden-
groenende weiden, zoo ook de wulpenzomer-,St. Jans- en St. Maartensfeest
en andere 'steltloopers. Ze laten daarbij1-Iet ontsteken dier vuren is te verkla-
hun eigenaardige geluiden hooren, die!ren als afkomstig van den vuurdienst
van uit de hooge luchten als orgeltoo- der ouden en uit de omstandigheid dat
non klinken. De ooievaars zijn er ook'het ontsteken der vuren op de toppen
reeds, en betrokken hun oude nesten'der bergen het signaal was, dat de
van het vorig jaar. Sneeuwklokjes,feestdag was aangebroken. Zoo was
Groens en zelfs de gele Narcissen bloei- liet ook bij het oude Israël. Zelfs de Sy-
den reeds, terwijl de vroege tulpenhya--rische volksstammen vierden jaarlijks
cint.li reeds hare kleuren lieten zien.1 bij de komst der lente het groote vuur-
Er is op dit gebied en om dezen tijd tefeest van Astarte, hij welke gelegen-
veel aantrekkelijks, teeders en opwek-beid jongelingen, aangevuurd en opge-
keiids om in dit klein bestek op te kun-jwonden door het geschal der door
nen noemen.
Reeds in de vroegste tijden, toen het
heidendom nog alom heerschte, vereer
den de verschillende volksstammen,
ieder op zijne wijze do komst der lente
met buitengewone feestelijkheden en
nog tot op dezen dag heeft het Paasch
feest eenigszins zijne oude gebruiken
van vroeger behouden. Het bewaart
nog de herinnering aan het oude feest
zooals het in de heidenwereld gevicd
werd ter eere van Ostera, de lentegodin
aan wie het Duitsche „Ostern" en liet
Engelsche „Easternn" hun naam ont-
leenen.
En inderdaad was Paschen oorspron
kelijk niets anders dan het groote len
tefeest, het feest dat van nieuw leven
in de natuur sprak. Hoewel het voor de
eerste predikers van het Christendom
gemakkelijk viel van een lieideiisch
feest een christelijke beteekenis te ge
ven, onmogelijk bleek het de heiden
sche gebruiken geheel uit te roeien.
Zelfs tot in deze dagen zijn ze nog hiel
en daar in zwang gebleven.
In de eerste plaats zijn het de
Paaschvuren. Bij de oude volken was
het ontsteken van vuren reeds bij alle
groote feesten een gewoonte en bleef
priesters geslagen pauken, zich erger
lijk verminkten. Het Paaschvuur
moest steeds een nieuw, frisch aange
maakt, maagdelijk vuur zijn. Het werd
ontstoken door een hard stuk hout te
gen een zacht te strijken, of wel door
met staal vuur uit een steen te laan.
Vooraf moest het oude gebluscht wei
den. De heerschende meening was, dat
het vuur, na eenigen tijd onderhouden
te zijn, zijn reinigende kracht verliest;
zoodat men tot wering van besmettelij
ke ziekten ook een dergelijk maagde
lijk vuur, het zoogenaamde „nodfyr
ontstak. „Noodvuur is vuur, ontstaan
door wrijving van hout": „ignus Mea
tus de ligno, id est nodfyr" zegt de In
diculus XV.
De Kerkvergadering verbood de
Paaschvuren, doch het gelukte niet het
oude gebruik uit te roeien. In de berg
streken van Zweden en Noorwegen,
ook ill Duitschland ja zelfs op de Ve-
luwe en in Twente wordt deze oude ge
woonte nog volgehouden.
De Katholieke Kerk, haar accomoda-
tie theorie in praktijk brengende nam
het gebruik over in de Paaschkaars of
Paaschlamp, ontstoken door den pries
ter in het portaal der kerk, door mid
del van het uit een vuursteen geslagen
vuur.
Zoo is dit oude gebruik voor ons niet
van schoone beteekenis ontbloot, het
spreekt van warmte en gloed, van
nieuw leven en levenskracht, van rei
niging en loutering.
Een ander gebruik dat de eeuwen
door in stand werd gehouden, is het
eten van Paascheieren. Men zegt dat de
vroegste sporen van deze gewoonte
reeds in de 7e eeuw vóór Chr., In China
zijn aangetroffen; het gebruik bestond
daar om omstreeks den tijd van ons
1
Paaschfeest elkander gekleurde en be
schilderde eieren ten geschenke te ge
ven.
Het Christendom heeft dit oud ge
bruik van het Heidendom overgeno
men en het in mystiek gehuld.
Het ei gold in de oudheid als heilig
aan Ostera en Holda, het was het zin
nebeeld der dierlijke vruchtbaarheid.
Geen wonder daarom dat het niet
mocht ontbreken op het groote feest
der lente, sprekende van ontwikkeling
en nieuw leven, het feest dat invalt in
den tijd wanneer de bloemen ontlui
ken, de vogels hunne nesten bouwen
en de gelieele Schepping uit den doode
verrijst.
Een zekere Almanak teekent bij den
Paaschdatum aan: „Het ei is een nieuw
steenen graf. Dat er in is, schijnt dood,
maar 't kan weer levend uitbreken", 't
Is het beeld van onzen Heer's verrijze
nis." Door de Buddhisten wordt het ko
ken van eieren als zonde beschouwd,
omdat op die wijze het daarin schuilen
de leven vernietigd wordt. Eieren
werden als Nieuwjaarscadeau ten j
schenke gegeven, want Maart was toen
immers de eerste maand van 't jaar.
Zij werden als een soort van tiende aan
de geestelijkheid gezonden en wat den
koster, tevens onderwijzer betreft, de
ze ging elk jaar met een hengselmand
bij de boeren rond, die hem elk drie of
meer eieren gaven minstens drie,
want „drie ei is een Paaschei". Ner
gens klopte hij te vergeefs aan en dat
blijkt uit de zegswijze: „ergens zoo wis
van zijn, als de koster van zijn Paasch
eieren".
Dat de Paascheieren meestal ge
kleurd zijn, vindt zeer waarschijnlijk
zijn grond daarin, dat eieren eerst dooi
de priesters werden gewijd. Een ei,
door den priester gezegend, had gene
zende en onheilwerende kracht. De aan
de eieren gegeven kleur stemde over
een met dië van het mis- en altaar-
kleed, afwisselende naar gelang dei-
feesten, die in de R.K. Kerk worden ge
vierd. Het eten van Paascheieren bleef
in zwang, doordat oudtijds in de vas
ten het eten van eieren verboden was.
In Engeland heeft de Zaterdag vóór
Aschwoensdag nog Egg-Saturday,
daar op dien dag het verbod inging.
Het was niet te verwonderen, dat, als
de eieren weder op tafel kwamen do
vreugde groot was, vooral bij de jeugd,
die reeds op Palmzondag zong:
Nog één Zondag, dan hebben wij een "ei
Een ei is geen ei
Twee ei is één ei
Drie ei is een Paaschei.
Behalve nog eenige Paaschgebruikcn,
die wij in volgend artikel in 't kort
zullen vermelden dient ook de Palm
zondag in beschouwing genomen te
worden. Palmzondag, zoo heet van
oudsher de Zondag vóór Paschen, is de
dag waarop in de R.K. Kerk de palmen
worden gewijd en met die palmen (tak-
jes van den Buxus sempervirens) gaat
men op in plechtige processie, ter ge
dachtenis van Jezus' zegepralende in
tocht in Jeruzalem.
De geloovigen bewaren deze gewijde
palmtakken in hun woning of planten
ze op hunne velden, om Gods zegen
over huis en .akker af te smeeken en
van onweder en andere onheilen be
vrijd te blijven.
Uit F. W. Drijver's Mozaïk
S. C, L. Ps
