IJmuider Courant
Zaterdag 14 April 1 1923.
3e blad.
MARK TWAIN.
DE VERZAMELAAR
OF DE TRAGISCHE HISTORIE VAN
EEN VERWOEST FORTUIN.
Arme, droevige vreemdeling! Er was
in zijn nederige houding, zijn treurigen
a eehmaal-deftige kleeren iets,
dat bijna 't korreltje barmhartigheid
deed ontkiemen, dat eenzaam on ver
laten was overgebleven in de wijde leeg
heid van mijn hart, niettegenstaan
de ik een portefeuille zag onder zijn
arm en tot mij-zelf zei: „Zie, de Voor
zienigheid heeft haar knecht weer over
geleverd in handen van een colporteur'
Die lui maken iemand altijd nieuws-
giei ïg. Eer ik goed wist hoe 't kwam,
was deze bezig, mij zijn geschiedenis
te vertellen, en ik was een-en-al aan
dacht en sympathie. Hij vertelde mij
zoo iets als:
„Mijn ouders stierven, helaas, toen ik
een klein, schuldeloos kind was. Mijn
oom Ithuriël trok zich mijner aan en he-
nandelde mij als een eigen zoon. Hij
was mijn eenige bloedverwant in de
wijde wereld; maar hij was goed en
rijk en edelmoedig. Hij bracht mij groot
in den schoot der weelde. Ik kende
geen behoefte, waarin geld kon voor
zien.
Te zijner tijd haalde ik mijn graad en
ging met twee van mijn bedienden
een kamerdienaar en een lakei rei
zen in vreemde landen. Gedurende vier
jaren fladderde ik op zorgelooze wie.
ken te-midden van heerlijke tuinen
aan verre stranden als u dezen vorm
van spreken veroorlooft aan iemand
.-wiens tong altijd gestemd was tot poë
zie; ik. durf gerust zoo spreken tegen u.
want ik lees in uwe oogen, meneer, dat
u ook begaafd is met die goddelijke in
blazing. In die verre landen genoot ik
het ambrozijn, dat ziel en geest en hart
versterkt. Wat het meest van alles
sprak tot mijn aangeboren aestheti-
schen zin, was de gewoonte daar, onder
de rijken, collecties te maken van sier
lijke en kostbare zeldzaamheden, fijne
o b j e t s de v e r t u; en in een onbe
waakt oogenblik trachtte ik mijn oom
Ithuriël op te heffen tot de hoogte van
sympathie met deze heerlijke bezighe
beid.
Ik schreef hem, hoe een heer 'n groo
te verzameling schelpen had; een an
der n edele verzameling van meer
schuimen pijpen; een derde 'n verhef
fende en beschavende collectie onlees
bare handschriften; een vierde on
schatbaar oud porselein; een vijfde
postzegels en-zoo-voort. Weldra
droeg mijn schrijven vrucht. Mijn oom
begon om te zien naar iets om een ver
zameling van te maken. U weet mis
schien, hoe zulk een liefhebberij plot
seling kan groeien. De zijne werd spoe
dig een hevige koorts, zonder dat ik 't
vermoedde.
Hij begon zijn groote spekzaak te
verwaarloozen; spoedig trok hij zich
geheel daaruit terug en veranderde een
rijk niets-doen in een verwoed zoeken
naar zeldzaamheden. Zijn fortuin was
groot en hij ontzag niets.
Eerst probeerde hij 't met koeklok-
ken. Hij legde een verzameling aan, die
vijf groote salons vulde; deze bevatte
alle soorten koeklokken, die ooit be
staan hadden behalve één. Die eene
'n antieke en het eenige exemplaar
dat nog bestond was in 't bezit van
een anderen verzamelaar. Mijn oom
bood enorme sommen, maar die heer
wilde niet verkoopen. Ongetwijfeld be
grijpt u, wat er noodwendig moest vol
gen. Een goede verzamelaar hecht geen
waarde aan een collectie, die niet com
pleet is. Zijn groot hart breekt, hij ver
koopt zijn schat, hij richt zijn geest op
een veld, dat nog braak schijnt te lig
gen.
Zoo deed ook mijn oom. Eerst pro
beerde hij 't met metselsteenen. Toen
hij een groote en buitengewoon inte
ressante collectie bijeen had, deed zich
dezelfde moeilijkheid voor; zijn groot
hart brak nog eens; hij verkocht den
afgod van zijn ziel aan een rustend bier
brouwer, die in het bezit was van den
oiitbrekenden klinker. Toen probeerde
hij 't met steenen bijlen en ander ge
reedschap van den voor-historischen
rnensch, maar toevallig ontdekte hij
dat de fabriek waar die dingen ge
maakt werden, ook leverde aan ander
verzamelaars.
Hij ging doen aan Azteken-inscrip
ties en opgestopte walvisschen al
weer mis, na ongelooflijk veel moeite
en kosten. Toen de collectie eindelijk
volmaakt leek, kwam er een opgestop
te walvisch uit Groenland en een Azte
ken-inscriptie uit de Cundurango-di
stricten van Centraal Amerika, die alle
andere exemplaren onbeteekenend
maakten. Mijn oom haastte zich, die ju-
weelen machtig te worden; hij kreeg
den walvisch, een ander verzamelaar:
de inscriptie.
Een echte Cundurango is, zooals u
waarschijnlijk weet, een bezitting van
zoo hooge waarde, dat iemand, die hem
heeft, liever afstand doet van zijn ge
zin dan van dat. stuk. Daarom verkocht
mijn oom alles weer en zag zijn lie
velingen gaan om nooit weer terug te
keeren; zijn koolzwart haar werd wit
als sneeuw in één nacht.
Nu wachtte hij en dacht na. Hij wist,
dat nög zoo'n teleurstelling hem zou
dooden. Hij besloot, voortaan dingen te
kiezen, die geen ander schepsel verza
melde. En na lang peinzen betrad hij
nogmaals de arena ditmaal om een
verzameling van aan te leg-
echo's aan te leg
gen
„Van wat?" vroeg ik.
„Echo's, meneer. Zijn eerste aankoop
was een echo in Georgia, die vier keer
herhaalde; de volgende een zesdubbele
Maryland; daarna een dertienvoudi-
ge in Maine; verder een negen-maal-
herhaler in Kansas. Een die twaalf
maal repeteerde, in Tennessee, kreeg
hij om zoo te zeggen voor een koopje,
omdat ze defect was: een stuk van de
rotswand die repeteerde, was ingestort
Hij dacht dit wel te kunnen repareeren
voor een paar duizend dollar, en de
uitwerking te verdubbelen door er nog
een muur boven op te zetten; maar de
architect die met 't werk belast werd,
had nooit eerder een echo gebouwd en
bedierf het heelemaal. Vroeger had de
echo tegengesproken als een schoon
moeder, nu deugde ze enkel nog voor
een doofstommeninrichting.
Vervolgens kocht hij een partijtje
tweeloops-echo's, verspreid in verschil
lende deelen der Vereenigde Staten;
hij kreeg de massa ineens met twintig
percent rabat. Daarna kocht hij in
Oregon een echo, die werkte als een
mitrailleuse, en 't kostte een vermo
gen, dat verzeker ik u! U moet weten,
meneer, dat op de echo-markt dezelfde
wijze van taxatie in zwang is als bij
diamanten; men spreekt daar ook van
karaats. Een enkel-karaats echo is
maar tien dollars waard boven den
prijs van 't land, waarop ze zich be
vindt; een twee-karaats of dubbelloop
echo dertig dollars; een vijf-karaats
negen-honderd-vijftig, een tien-ka
raats dertien-duizend. Mijn oom's
echo in Oregon was een twee-en-twin
tig-karaats juweel en kostte 206.000
dollars 't land kreeg men op den
koop toe, want 't was vierhonderd mij
len van een bewoond oord.
Inmiddels wandelde ik op rozen.
WITTE KRUIS.
Stel niet uit lid te worden van het
Witte Kruis tot dit noodig is. Ziekte
komt onverwachts, het noodlidmaat-
schap kost u dan f 4.
Voor f 1.50 Contributie per jaar dus
3 cent per week is men lid en heeft dan
recht op kostelooze hulp van een der
wijkzusters en tevens gebruik van ver-
pleegmateriaal.
Opgave van lidmaatschap gelieve
men te richten aan den Administrateur
den heer J. F. de Liefde, Lagerstraat 12
te Velseroord.
lui, die mij echo's probeerden te verkoo-i
pen. Ziet u dat geweer? Neem uw col
lectie on hoepel op; laat er geen bloed
vergoten worden."
Doch hij glimlachte slechts, een
droeven, zoetigen glimlach, en haalde
nog meer teekeningen voor den dag. U
begrijpt heel goed, wat het gevolg was;,
want u weet: als ge eenmaal de deur
geopend hebt voor een colporteur, dan
is het onheil geschied en moet ge de ne
derlaag lijden.
Ik kwam met dien man tot een ver
perste Gerechtshof. Daar gaf 't een
last zonder einde. Twee van de rechters
meenden, dat een echo roerend goed
was, omdat ze te zien noch te tasten
was en toch koop- en verkoopbaar en
bijgevolg te taxeeren; twee anderen
meenden, dat 't reëel grondeigendom
was, klaarblijkelijk verbonden aan het
land en niet te verplaatsen; andere
rechters vonden, dat een echo in 't ge
heel geen eigendom was.
Eindelijk werd beslist, dat de echo
eigendom was; dat beide heeren afzon
derlijke eigenaars waren elk van zijn
heuvel, maar gemeenschappelijke be
zitters van de echo; dat de tegenpartij
ten volle vrijheid bezat om zijn heuvel
te slechten, maar drie millioen dollars
moest deponeeren als waarborg voor
het mogelijk nadeel, dat er uit kon
voortspruiten voor mijn oom's helft
van de echo. Deze beslissing verbood
mijn oom tevens, gebruik te maken van
den heuvel der tegenpartij, om zijn deel
van de echo terug te kaatsen, zonder
toestemming van den eigenaar; hij
mocht alleen zijn eigen heuvel gebrui
ken; als zijn deel van de echo niet wil
de werken onder die omstandigheden,
was het natuurlijk treurig, maar 't hoj
kon er niets aan doen. Eveneens ver
bood het hof de tegenpartij, gebruik te
maken van mijn oom's heuvel zonder
toestemming. U begrijpt wat 't gevolg
was! Geen van beiden wilde toestem
ming geven, en zoo moest die verba
zingwekkende, alleredelste echo ophou
den zijn macht uit te oefenen. Sinds
dien dag is de magnifieke bezitting on
verkoopbaar.
Een week voor mijn trouwdag, ter
wijl ik nog zwom in zaligheid en de no
blesse van heinde en ver bijeenkwam
om ons huwelijk met hare tegenwoor
digheid te vereeren, kreeg ik bericht,
dat mijn oom overleden was, benevens
het afschrift van zijn testament, dat mij
over net algemeen meer hele
gelijk na een onduldbaar uur. Ik kocht toonen voor de Tweede Kamer en d
twee dubbelloops-echo's in goede con- Gemeenteraad, kan er niet genoeg op
ditie, en hij gaf er nog een op den koop, gewezen worden, dat ook de verkiczin-
toe, die hij niet kon kwijt raken, wijl ze gen voor de Provinciale Staten van
enkel Duitsch sprak. Hij zeï: „Ze was!Veel belang zijn. Vooral in dezen tijd,
eens volmaakt alle talen meester, maar, - 1 *-
De vergadering werd geopend door
den heer Van Veen, die van de gelegen
heid gebruik maakte te wijzen op bet
belachelijk groote aantal lijsten, dat
in Amsterdam voor den gemeenteraad
was ingediend. Z. i. was dit een bewijs,
dat deze menschen te weinig vertrou
wen in de S. D. A. P. stelden, maar ook
dat zij genoeg van de kapitalistische
klasse hadden. Hierna gar hij het.
woord aan den spreker.
Daar aldus spr. de menschen
over het algemeen meer belangstelling
TT/-»»»v.rtw»nHn f Inu fl&achthebers en werkgevers mee
verhemelte is op een of andere neilj (lat de
haar
manier verzakt'.
PLAATSELIJK NIEUWS.
Ik was de verloofde van de crJ tot eenig erfgenaam maakte. Helaas!
schoone dochter van een Engelsen lord i mijn dierbare weldoener was niet
en werd teeder bemind. In haar tegen-meerr j)ie gedachte drukt mij zelfs nu
woordigheid zwom ik in de zeeën vannog, na zooveel jaren. Ik gaf het testa-
zaligheid. De familie was m haar schik ment over aan den lord; ik kon niet
want men wist, dat ik eenige erfge- iezen, verblind als ik was door tranen,
naam was van een oom ,die op vijf mil- pje jag toen Sprajc 0p stren-
lioen dollars werd geschat. Doch me- j g0n toon: „Mijnheer, noemt u dat rijk-
mand onzer wist, dat hij verzamelaar- - - - - -
was geworden op zoo groote schaal.
Nu trokken de wolken samen boven
mijn onschuldig hoofd. De goddelijke
echo, sedert door de geheele wereld
bekend als de Groote Kohiji-noor of
Berg der Herhalingen, was ontdekt.
't Was een juweel van vijf-en-zestig
karaats. Als men er een woord sprak,
werd het een kwartier lang terugge
kaatst, als 't een kalme dag was.
Maar zie, een ander nieuws werd
tezelfder tijd bekend: er was nog een
echo-verzamelaar in 't veld. De twee
snelden toe om een koop zonder weerga
te sluiten. De eigendom bestond uit
een paar kleine heuvels met een ondiep
dal er tusschen, ergens in een achter
hoek van den staat New-York. Beide
mannen arriveerden tegelijk op het
terrein, en de een wist van den ander
niet af. De echo behoorde niet aan één
persoon; zekere Williamson Bolivar
Jarvis was eigenaar van den oostelij
ken heuvel, en zekere I-Iarbison J.
Bledso van den westelijken; het dal
was de scheiding. En terwijl mijn oom
Jarvis' heuvel kocht voor 3.258.000
dollars, kocht de andere partij Bled-
so's heuvel voor een bagatel meer dan
3 millioen.
U begrijpt wat hiervan 't gevolg
moest worden? De heerlijkste collectie
echo's van de wereld was voor eeuwig
incompleet, wijl ze maar de helft had
van den koning der echo's van 't heelal.
Geen van de twee was tevreden met
zijn gedeeltelijk eigendom, en geen van
de twee wilde het verkoopen aan den
ander. Er werd getwist, 'gezucht, ge
treurd En ten slotte begon de an
dere met een gemeenheid, als enkel
een verzamelaar kan uithalen tegen
over een mensch en broeder; zijn heu
vel af te graven! Nu hij de echo niet
kon krijgen, mocht geen ander die heb
ben. Als zijn heuvel weg was, zou er
niets zijn om mijn oom's echo te weer
kaatsen. Mijn oom protesteerde, maar
de man zei: „Ik bezit 't eene eind van
de echo; ik heb lust, dat eind kapot te
maken; pas u maar op uw eigen".
Mijn oom begon een proces en won
het. De ander appeleerde en gooide 't
hooger op. Zoo ging het tot aan 't Op-
dom? Zeker doet men dat in uw bluf
ferig land; u is universeel erfgenaam
van een collectie echo's, wijd en zijd
verspreid over bet heele Amerikaan-
sche vaste land. Dit is niet alles, me-
neer! U zit tot .over de ooren in de
schuld; er is geen echo bij, waarop1
geen hypotheek staat. Ik ben geen
hardvochtig man, meneer, maar ik
moet letten op het belang van mijn
kind. Hadt u maar één echo, die u eer
lijk uw eigen kon noemen; had u maar
één echo vrij en onbelast, waarheen u
kon gaan met mijn kind om ze door ne
derig, moeizaam werk te bebouwen en
te verbeteren en er zoo een levensonder
houd nit te putten, dan zou ik geen
neen zeggen; maar ik kan mijn kind
niet uithuwelijken aan een bedelaar.
Verlaat zijn zijde, lieveling. Ga, m'neer;
neem uw gehypothekeerde echo's en
verdwijn uit mijn gezicht voor altijd!"
„Mijn edele Celestine klemde zich
aan mij vast met liefhebbende armen
en zwoer, dat zij gewillig, ja gedwee
mij zou trouwen, al had ik geen echo
in de wereld. Maar 't kon niet zijn; wij
werden van elkander gerukt zij om
te lijden en binnen het jaar te sterven
ik om de lange levensreis eenzaam
en alleen voort te zetten, eiken dag, elk
uur biddend om hereenigd te worden....
Zie, meneer, als u deze kaarten en plan
nen, hier in mijn portefeuille, even wilt
inkijken? Ik kan u een echo verkoopen
voor lager prijs dan ieder ander, die in
't artikel doet. Deze bijvoorbeeld, die
mijn oom dertig jaar geleden tien dol
lars kostte en een der mooiste dingen
in Texas is, kan ik u laten voor
„Pardon, dat ik u in de rede val", zei
ik. „Beste vriend ik heb vandaag geen
rust gehad van colporteurs. Ik heb een
naaimachine gekocht, die ik niet noo
dig had; ik heb een kaart gekocht, die
in- geen enkel opzicht deugt; ik heb een
klok gekocht, die niet wil gaan; ik heb
motten-vergift gekocht, dat de motten
prefereeren boven eiken anderen drank
Ik heb een hoop nuttelooze uitvindsels
gekocht; en nu heb ik genoeg van die
malligheid. Ik zou geen echo van u wil
len hebben, al wilde u mij die cadeau
doen. Ik zou u hier niet eens in huis
dulden. Ik heb altijd 't land gehad aan
IJMUIDEN.
- Dinsdag 17 April a.s. zal de Volks
bond tegen Drankmisbruik afd. IJmui-
den, een propaganda-avond houden in
het Gebouw voor Chr. Belangen, waar
in als spreker zal optreden de heer
H. Ch. G. J. v. d. Mandere uit 's Gravcn-
hagc, met het onderwerp „Bob", roman
van Marie Corelli, terwijl IJmuidens
Mannenkoor, dir. N. Gonlag liare me
dewerking zal verleenen. Zie adverten
tie in dit blad.
Insinger Bewaarschool.
Donderdagmiddag heeft de opening
van de nieuwe Insinger-Bewaarschool
plaats gehad. Dit geschiedde in tegen
woordigheid van het bestuur der Ned.
Herv. scholen, het kerkbestuur, het per
soneel der Insingerschool, terwijl ook
aanwezig waren de personeelen van
andere Bewaarscholen, ook van de ge
meentelijke Bewaarscholen te Velser
oord, de heer Severs, hoofd der Chr.
school in de Keizer Wilhelmstraat, de
aannemers en de architect.
Ds. T. J. van Oostrom Soede hield een
rede, waarin hij in 't kort de geschiede
nis van de wording der Insingerschool
memoreerde en herdacht wat de dames
Insinger voor IJmuiden hebben gedaan
Spr. richtte woorden van dank tot den
architect en de aannemers.
Gistermiddag hebben wij eens een
kijkje in de nieuwe school genomen.
Deze is gelegen achter de bestaande
school en bevat drie lokalen en twee
speelzalen. De lokalen zijn niet over
groot, de lengte had zelfs wat grooter
kunnen zijn. Maar ze zijn vol licht en
de banken zijn volgens de eischen, laag
en gemakkelijk.
De speellokalen zijn 10 bij 7 Meter en
bijkans 6 Meter hoog en hebben stof
vrije houten vloeren. De closets zijn up
to date, boven de waschgelegenheden
zijn in tegels voorstellingen uit aller
lei sprookjes, als Asschepoetster,
Sneeuwwitje enz. Ook boven de kap
stokken zijn mooie tegels, met dieren,
visschen, enz. Aardig is het inkomen in
.de school, aan 't eind van de korte gang-
is een bank geplaatst en daarboven
zijn in het glas mooie voorstellingen
uit het kinderleven.
Het geheel maakt een uitstekenden
indruk Ofschoon niet met een royale
beurs gebouwd, voldoet de school tochj
aan a«!e eischen. Zij is gebouwd naar
plannen en onder toezicht van onzen
vroegeren plaatsgenoot, den heer W.
van Blitterswijk, gemeente-architect te
Wagenmgen, door de aannemers J. C.
Dunnebier en P. Bart.
De lokalen, waar de Bewaarschool
vroeger in gevestigd waren, zijn thans
bestemd voor het lager onderwijs.
In cle nieuwe Bewaarschool was het
juist openbare les, waarbij vele ouders
tegenwoordig waren. Het was een ge
not Mej. de Graaf f en haar personeel
met de kleinen bezig te zien.
De nieuwe Bewaarschool is een mooie
aanwinst voor de scholen der Ned.
Herv. Gemeente.
Woensdagavond is aan de Zuid
zijde der Visschershaven een droevig
ongeval gebeurd. Het 9-jarig zoontje
van den heer Sch., wonende Trawlka-
de, was daar aan het fietsen en is in
een onbewaakt oogenblik in de Vis
schershaven gereden en jammerlijk
verdronken. Hoewel men spoedig met
dreggen is begonnen en het rijwiel
werd gevonden, is het lijkje eerst Vrij
dag opgehaald.
SANTPOORT.
arbeidersklasse weer
Ihaar oude positie moet worden terug
gedrongen, m. a. w., dat de in 1918 ver
kregen rechten weer door de arbeiders
moeten worden prijs gegeven. Want
weet wel, dat er van Provinciale Sta-
I ten veel invloed ten goede en kwade
kan uitgaan op de gesties dei' gemeen
tebesturen. Als de arbeidersklasse niet
oppast, gaat zij 50 jaar terug. In het
Handelsblad las spr. dezer dagen een
aanbeveling voor de candidaten van
den Vrijheidsbond, die hier op neer
kwam, dat dezen de algemeehe belan
gen behartigden naar liberale opvat
ting. Wil men weten, wat deze laatste
toevoeging beteekent, dat denke men
aan hetgeen Dr. A. Kuypcr in 1874 bij
de behandeling van het Kinderwetje
Van Houten mededeelde, n.l., dat er
kinderen van negen jaar waren, die van
8587 uur per week werkten, 's mor
gens met koud water werden gewas-
schen, niet alleen met het oog op de
reinheid, maar vooral om ze zwakker
te doen worden, om welke reden ook
den kinderen een zouten haring gege
ven werd.
Komende tot de R.K. partij, deelde
spr. mede, dat dezer dagen een bekend
R.K. redenaar, zijn gehoor had mede
gedeeld, dat de geestelijken als Ncder-
landsche Staatsburgers volkomen het
recht hadden zich in het politieke le
ven te mengen. Tegen deze opvatting
aldus spr. hebben wij niet het
minste bezwaar, wel echter tegen hel
feit, dat deze geestelijken niet komen
met gewone argumenten, maar met
geestelijke dwangmiddelen.
Wat betreft de strijd in de Christelij
ke richtingen, zij opgemerkt, dat ook
hier de symptonen van den klasse-
strijd naar voren komen. Ilun, die di< n
strijd voeren, roepen we echter toe:
„Als gij toch in uw eigen partij de
grootste moeite hebt, zult ge dan niet
beter doen, met rechtstreeks onze rijen
te versterken? Want bedenk wel: Als
de minst erge van twee kwaden heeft
men liever met de confèssioneele arbei
dersklasse te doen dan met de S. D. A.
P., maar aan beiden heeft men een he
kel." En als bewijs, hoe spoedig men in
de oogen van de R.K. partij te democra
tisch is, voert spreker aan de woorden
van Baron van Wijngaarden, die van
Minister Aalberse getuigd, dat hij zich
de sympathie van één klasse had ver
worven, doch de haat van de overige.
Ook over het Alg_ Kiesrecht zijn al
wat woorden gevallen. Mr. Rommc zei-
de hiervan, dat alle menscheu dan wel
engelen mochten zijn. „Men laat ze", zei
hij, „met gelijke wapens op elkaar los,
terwijl ze ongelijk van natuur zijn. En
tenslotte zijn ze dom genoeg zich zei
ven te verwonden."
Al de aanvallen op de S. D. A. P. die
nen echter, om de macht van liet kapi
talisme te bestendigen of te herstellen.
Het ware te wenschen, dat de R.K. en
Chr. Arbeiders dit eens gingen begrij
pen.
Komende tot het militairisme merk
te spr. op, dat, als er iets was, waarop
bezuinigd kon worden, het op dit geld
verslindende monster was. Wij, S. D. A.
P.'ers, strijden voor een wereldorde,
waarin geen plaats is voor het militai-
risme (applaus). De inrichting van on
ze hedendaagsche maatschappij is ech
ter zoo, dat men zich nu reeds, terwijl
de wonden van den vreeselijken we-
reldkrijg nog lang niet geheeld zijn, en
de Engelsche pers bezig houdt met de
vraag, of een eventueele oorlog met
Frankrijk tot een goed einde kan wor
den gebracht. De tegenwoordige Paus
wordt wel eens de vredes-Paus ge
noemd. In een encycliek wordt dan ook
gesproken van de schandvlek van het
militairisme. Zijn volgelingen doen
echter niet naar zijn woorden, maar
gaan voort met het offeren op het oor-
Veel belangstelling in het politiek! w
gebeuren, toonen over het geheel onze logsaltaar. En ook Colijn doet dat. In-
plaatsgenooten niet. Nu zou clit even-dertijd wekte hij den indruk, dat hij
tueel zijn oorzaak kunnen vinden in voor bezuiniging was. Den volgenden
het groote aantal vergaderingen, datdag haastte hij zich echter te verklaren
hier op politiek gebied belegd werd.dat hij alleen het stelsel wenschte ver-
Niets is echter minder waar dan dat.7 anderd te zien.
Want vergissen wij ons niet, dan is j Ons S. D. A. P.-ers aldus spr.
hier dit jaar nog geen openbare poli-verwijt men, dat wij den prikkel van
tieke vergadering geweest. En toch het persoonlijk winstbejag weg willen
kon ook de heer R. H. Waterberg, die halen. En dit wordt ons verweten door
Dinsdagavond een propaganda-rede j menschen, die den mond vol hebben
voor de S. D. A. P. uitsprak, niet op j van: „Wat baat het, al wont gij goud en
een groote belangstelling bogen. 'goed, en gij leedt schade aan uwe ziel?"
