'Artikelen
Neptunusstraat - muiden
gua
Deze plechtigheid vindt niet in de kerk
maar in het koor plaats.
Het werk in het koor der Nieuwe Kerk
te Delft vordert uitnemend. Door harden
arbeid gedurende een vijftal maanden zal
geheel bereikt zijn wat het comité voor
het Nationaal Huldeblijk zich heeft voor
gesteld, n.l. dat op 21 September aan de
Koningin een volledig beeld zal kunnen
worden gegeven van het restauratieplan.
Inderdaad zal dit mogelijk zijn. De afwer
king van verschillende onderdeelen volgt
later.
Met het inzetten der ramen wordt groote
spoed betracht. De firma Schouten te
Delft garandeerde, dat op bovengenoem-
den datum alle ramen zijn geplaatst. Een
model der bekroningen in het triforium
zal zijn aangebracht. Ook in den koorom
gang vlot het werk. De zuilen en de
kapiteelen zijn grootendeels hersteld. Muren
en gewelven zijn klaar. Een 7-tal vensters
zijn af en de architect hoopt met vernieu
wing der overige nog gereed te komen.
Niemand heeft verwacht, dat de ramen
van den kooromvang reeds van gebrand
glas zouden zijn voorzien. Uit den aard
der zaak liet het korte tijdbestek niet toe
omtrent dit belangrijk punt een beslissing
te nemente meer nu plannen in verband
met de twee groote ramen en van het
transept groote omzichtigheid geboden
maken, wil men eenheid in het geheel
bereiken.
De plechtigheid op 21 September zal
worden opgeluisterd door orgelspel van
dr. Joh. Wagenaar, 's-Qravenhage, en zang
van de Madrigaal Vereeniging, directeur de
heer Sam Dresden, Amsterdam. Tel.
De kunst van Ioopen.
We leeren onze kleinen nog het Ioo
pen, maar het zal spoedig een overbodi
ge oefening zijn. Wie loopt er tegen
woordig nog; de meesten fietsen, tram
men, gebruiken een lift in plaats van
klimmen, en denken er niet meer aan
voor hun pleizier een paar uur te gaan
wandelen. Zijn er geen autobussen,
stoombooten en honderd andere ver
voermiddelen, die ons brengen, waar
we willen zijn, zonder onze beenen te
vermoeien.
Men heeft clubs voor allerlei soorten
sport; alleen enkele bizarre of oude:
wetsche menschen vormen nog wel
eens een wandelclub. De „Medical Re-
view" vind het jammer, dat er zoo
weinig meer geloopen wordt en prijst
het als de meest gezonde lichaams
oefening. Wie weinig loopt krijgt dun
ne beenen en een hangbuik. Soldaten,
die lange marschen afleggen, krijgen
een frissche kleur, hebben een gezon
den honger en lijden niet aan inge
wandsstoornissen. Gele, ziekelijke re-
cruten worden in enkele weken onder
dienst gewoonlijk gezonde, sterke man
nen. Daarom moeten we veel minder
zittend en meer loopend ons bewegen.
De lof van het ioopen wordt hier
wellicht wat overmatig gezongen,
maar het is zeker waar, dat velen te
weinig Ioopen en dat het Ioopen een
uitstekende lichaamsbeweging is. Be
wijs daarvan geven de meeste „post-
loopers", indien ze althans geen post-
fietsers geworden- zijn.
soenlijker tegen hem dan in Set Zuiden Salzburgen een laaghartige moordaanslag
Heel anders oordeelen de Franschen gepleegd op den heer en mevr. Ruben
over de negers. Zij hebben hen kostelijk dochter, wonende te Amsterdam,
geholpen in den oorlog; zij leveren ook De correspondent van de Tel. te Ulden-
nu nog hulptroepen in het bezette ge- Jzaal, meldt hierover het volgende
bied. Zij vormen ook de legers in de j De familie Ruben werd met ver van
Schiittorff door de twee bandieten Kalt,
een 20-jarige bakkersknecht en Pommer
een 21-jarigen koopman uit Osnabrück door
zware bijlslagen vreeselijk gewend. De he. r
Ruben kreeg zeven, mevr. Ruben en het
BUITENLAND.
koloniën. Nu de Fransche bevolking
achteruitgaat, althans zeer weinig toe
neemt, is de hoop op militaire kracht
en weerbaarheid voor een deel op den
neger gesteld.
Daarom heeft het in Frankrijk groo
te ergernis gewekt, dat eenige Ameri
kanen negers in een nachtkroeg be
handeld hebben, alsof Parijs in Ameri-
Negers en blanken.
Het aantal gevallen van lynchen
neemt in de Zuidelijke Staten van Ame
rika af. De volkshaat en woede wachten
vooral tegenover den neger, die een
misdaad begaan heeft of van misdaad
verdacht is, den loop van de gerechtig
heid, onderzoek, verhoor, verdediging
enz. niet af, maar men hangt den onge
lukkige aan een boom op, steekt hem
in brand of schiet hem dood. Vooral
negers verdacht zich aan een blanke
vrouw vergrepen te hebben, Ioopen ge
vaar door het wraakgierige publiek
vermoord te worden.
Het aantal lynchgevallpn neemt af,
omdat er minder negers zijn. Zij trek
ken uit de Zuidelijke staten naar het
noorden, waar ze meer als menschen
behandeld worden en hooger loon ont
vangen.
Maar dat is de blanken in het Zuiden
ook al niet naar den zin. Zo minachten
den neger maar waardeer lui hem als
een gewillige en goekdkoope werk
kracht. Nu er minder negers zijn, gaan
dezen hooger loon eischt-n en hoewel
reeds meer dan een halve eeuw vrij,
beginnen de negers in de zuidelijke sta
ten zich nu'ook waar lijk vrij te voelen
en zich als vrijen te gedragen.
Hoe leelijk en geringschattend er
door de blanken over hen gedacht
wordt, kan blijken uit dit oordeel uit
eet. Amerikaansche krant over hen:
„Een levende neger is als katoenpluk
ker toch altijd meer waard dan een, die
aan het spit gaar gebraden is of dan
een, die door vele kogelschoten door
boord niet veel meer kan uitrichten
dan de vergelijking met een zeef in ons
doen opkomen."
Over het algemeen kan men in Ame
rika den neger niet recht uitstaan, al
gedraagt men zich ia het Noorden fat-
De man met de bijl werd door het
publiek gegrepen, de andere eenige uren
later door de politie. Zij bleken de familie
Ruben beroofd te hebben van 30 gulden
ka lag. De Amerikanen waren- niet be- man was neergeslagen.
paald „droog" en hebben een paar ne- Met de meeste zorg werden de slachtoffers
gers, die met hen in de nachtgelegen
heid pret maakten, eruit geranseld.
Deze negers waren nog wel prinsen,
die in Frankrijk gestudeerd hadden
voor advocaat en dokter en bovendien
beiden den oorlog hadden meegemaakt
en zich daarin moedig onderscheiden
en de Franschen vinden het schande
lijk, dat Amerikanen de zwarte mede
burgers aldus mishandelden. Een Fran
sche grappenmaker schertste over het
geval: Wat hebben blanken in den
nacht tegen negers; in den nacht zijn
immers alle menschen zwart i Maar de
meeste Franschen dulden over het ge-
plaats had in tegenwoordigheid van al
le autoriteiten. De.rouw werd geleid
door den Nederlandschou consul, den
heer Cabiro, 'n Franschman uit Ba-
vonne, voor wiens onvermoeide zorg en
energie voldoende bewondering moei
lijk is neer te schrijven.
Voorts waren aanwezig de prefect
der Boven-Pyreneeën, de onder-prefect,
de hoogere districtsamhlenaren en ge
westelijke vertegenwoordigers, allen in
dochtertje ieder twee slagen op 't hoofd, j ambtsgewaad, evenals de burgomees-
Allen vielen bewusteloos neer Bij mevrouw ters der omliggende gemeenten, de pre-
keerde het bewustzijn spoedig even terug sident van de rechtbank en tal van ge-
zij verleide daarop, dat het eerst haar
meente-raadsleden, doctoren, enz. van
de streek. De enkele Nederlanders
van de familieleden was nog niemand
door het stationspersoneel naar het zieken-gearriveerd bevonden zich aan
huis te Schiittorff overgebracht. weerszijden van den katafalk, terwijl
het overige van het middeneeuwsche
tempelierenkerkje werd gevuld dooi
de eenvoudige berglievolking. Door
vervroeging van het aanvangs uur had
aan Hollandsch geld, 130 millioen markt men de plechtigheid volkomen vrij
in Duitsch bankpapier en een gouden j kunnen houden van de nieuwsgierige
horloge met ketting. Alles kon in beslag" belangstelling der toeristen,
worden genomen. Terwijl de klare alpenklok haar af-
Donderdagavond om zes uur was zoowel - gemeten tjinken deed wegvloeien in de
de vader als de dcchter nog steeds be- j ruimte van het melancholiek land-
wusteloos. schap, schreed de geestelijkheid bin-
Voor eerstgenoemde schijnt geen hoopnen, pater P. van den Tempel O. P. uit
op behoud te bestaan. Rotterdam als officiant, omgeven door
RGebr.B
OflANJ
tw
fcsa
HMMBi
stem van Frankrijk aan gene zijde van
gindsche grenzen haar echo hebben bij
die edele Holiandsche natie, welke ons
gedurende den oorlog steeds steunde!
Misschien meer dan andere, wist het
Nederlandsche volk ons te begrijpen «-n
van ons te houden, omdat het, als wij,
in de ernstige uren in welke het lot dei-
volken beslecht wordt, dezelfde be
zorgdheid heeft gehad zijn onafhanke
lijkheid te verdedigen en zijn natio
naal volksbestaan. Helaas, welke
droefheid voor ons in zulk een tragisch
ongeluk vreemdelingen-vrienden te
zien omkomen, op onzen bodem om
ons beter te kennen en te waardeeren."
En zich tot de Nederlanders won
dend zei hij met een groote bewogen
heid in de stem: „O, ik verzoek u, zeg,
zeg vooral aan de nabestaanden, dat,
zoo de graven dier ongelukkige slacht
offers in Frankrijk blijven, er altijd
godvruchtige handen zullen sijn om er
bloemen te brengen en dat hun aanden
ken leven zal in onze hergen en onze
valleien, evenals in onze harten."
Nadat de burgemeester van Luz in
woorden van ontroerende hartelijkheid
zijn gevoelens had vertolkt, sprak de
Nederlandsche consul namens de Ko
ningin, namens de Nederlandsche re
geering en namens de betrekkingen,
dankte de heer Cabiro in diep doorvoel
de woorden voor de bewijzen van deel
neming der Fransche regeering, daar
aan onmiddellijk toevoegend de meest
volkomen erkentelijkheid voor de held
haftige redding van en de lieve zorgen
besteed aan den eenig overgeblevene,
zoo wonderlijk gespaard.
„Bij ons diep gevoeld dankweten
willen wij gedenken den burgemeester
van Luz, den heer Laborde, den onder
prefect van Argèles, den heer Philippe
en diens ambtgenoot van Melle, den
heer Bailey, die het reddingswerk ge
leid hebben van de vrijwillig werkende
bevolking. Onder de redders hebben
sommigen daden van werkelijke held
haftigheid volbracht; hun in liet hij
zonder een hartelijk „dank"; en ook
aan den geneesheer en de eerwaarde
zusters van het ziekenhuis te Luz, die
den geredden heer Kuypers omrin
gen met zoo liefrijke zorgen.
Aan het slot der ceremonie gaf een
der aanwezige Nederlanders gevolg
aan het verzoek zijner aanwezige land-
enooten om ook uit Nederlandschen
mond een eenvoudig dankwoord te
zeggen aan die hartelijke Pyrerieeën-
bevolking voor de wijze waarop zij ha
ren deelneming aan den dag gelegde
ren moed heeft aangewend en hare
deelneming aan den dag gelegd.
Zeer onder den indruk bleef men
toeven, om den prefect gelegenheid te
geven den geredde te bezoeken, waar
toe ook enkele landgenooten werden
genoodigd.
Van dit bezoek zal ons een onver
woestbare herinnering zijn, het oogen-
blik waarop om de sponde van den ge
redde geschaard, de Predikheer en de
predikant met den geredde on de ove
rige aanwezigen gezamenlijk luide het
Onze Vader" ten hemel zonden voor
deze menschelijkerwijze ondoorgron
delijke redding.
val geen scherts en zijn ernstig veront
waardigd over het wangedrag der Ame
rikanen tegen hun zwarte vrienden.
Jammer genoeg, dat er aan die vriend
schap een luchtje is, het luchtje van
kruid en bloed en gifgassen en het
slagveld.
Het drankverbod in Amerika.
Drie leden der bemanning van het
Fransche s. s. „France" zijn, naar Reuter
uit New York meldt, bij een inval, welke
gedaan werd na afloop van een diner door
Oouraud, den voormaligen Franschen hoo-
gen commissaris in Syrië, aangeboden aan
een aantal vooraanstaande Amerikanen aan
boord van genoemd schip, gearresteerd,
terwijl een hoeveelheid van de fijnste
wijnen in beslag is genomen.
het diner was „droog" geweest en de
gasten hadden zich reeds naar de balzaal
begeven, toen douane-ambtenaren, die iets
verdachts opmerkten bij sommige leden
der bemanning, deze volgden en sterken
drank vonden in de bewaarplaats voor
vleesch verborgen.
Oeneraal Oouraud, de gezagvoerder van
het schip en andere officieele personen
gaven uiting aan hun verbazing enveront-;
waardiging over het optreden der drank-
leveranciers.
Wegens gebrek aan bewijs, dat de
buffethouder of de stewards sterken drank
hadden verschaft aan de gasten van
generaal Oouraud, werden de drie gearres
teerden in vrijheid gesteld tegen betaling
eener boete van 212 dollars.
De Fransche maatschappij nam de ver
antwoordelijkheid op zich voor het aan
boord hebben van onverzegelden sterken
drank en betaalde de boete.
Moordaanslag in een
Duitsche trein.
Woensdagavond omstreeks 9 uur is in
den trein naar Holland tusschen Rheineen
De toestand van mevrouw Ruben is
minder ernstigbij tusschenpoozen krijgt
zij haar bewustzijn terug.
De bevolking toonde zich zoo woedend
tegenover de misdadigers, dat de politie!
hen slechts met veel moeite kon beschermen.
Ze hebben een volledige bekentenis afge
legd. Hun doel was de familie te berooven.
Een der bandieten was ook in het bezit
van een zwaar bedwelmend vergif.
Beiden zijn naar de gevangenis te Bent-
heim overgebracht.
Het auto-ongeluk bij Saint Sauveur.
De Parijsche redacteur van „De
Maasbode" schrijft uit Luz dd. 16 Aug.:
De weinige Nederlanders, die aanwe
zig- konden zijn bij de plechtige uit
vaart welke zoo juist laat in den na- 1
middag in het stille, bijna antieke Py-
reneeëndorp heeft plaats gehad, zijn
diep onder den indruk van het bewijs
van Fransche generositeit, door de
autoriteiten en de geheele bevolking
aan den dag gelegd in hun deelneming
met het lot onzer omgekomen landge
nooten en de droefenis der zoo ver ver
wijderde zwaar getroffen families. Het
zou den beproefden betrekkingen een
balsem zijn geweest de diep-emotio-
neerende wijze te hebben aanschouwd,
waarop aan de omgekomenen de laat
ste eer werd bewezen. De hartelijkheid
heeft geëvenaard met den moed en de
krachtsinspanning tegenover het over
matig gebeuren.
De baren waren opgesteld in de en-
trée van het stadhuis, alle met een
zwarten met zilver-labyrinth door
werkten doek en met bloemen uit de
alpentuinen bedekt; die der geïdenti
ficeerde Katholieken bovendien gedekt
door het crucifix. Wegens de geringe
ruimte was slechts een enkeie kist in
de kerk geplaatst, in welke te drie uur
een indrukwekkende plechtigheid
den vertegenwoordiger van mgr.
Schoepfer, bisschop van Lourdes, de
ken Heche en de priesters uit de omge
ving, naar het altaar, waar zij de ves
pers en de e rste nocturnen van het
officie der overledenen zong:».
Nfa de absolutie sprak de eerwaarde
deken: „Slechts van één rust hier het
stoffelijk overschot; van één, van wie
de identiteit verzekerd is en die met
de vier andere geloofsgenootcn den
dag aan de ramp voorafgaand, heel'
gebruikt om gezamenlijk als voorbeel
dige Katholieken te Lourdes hunne
plichten te vervullen en zich onder de
bescherming van Onze Lieve Vrouw te
stellen."
De gewijde spreker schetste vervol
g'-ns kort het droeve van dit verschei-
d-n ver van het vaderland verwijderd
eu sprak een troostwoord uit dat als
Sursum-cordabevel van het requiem-
officie de harten trof.
Plechtig was de stoet in welken de
baar werd meegevoerd om ze weer hij
de overige te plaatsen. In de t ntrée
nam toen de predikant der Gerefor
meerde gemeente Tarbes het woord
om het bij de protestanten gebruikelij
ke ceremonieel eveneens met stichten
de plechtigheid uit te spreken. Ook
deze hield een toespraak die zeer ont
roerde.
De prefect trad vervolgens onder het
rouw-baldakijn, dat het Hollandsch
initiaal droeg om in een plechtig woord
de deelneming van de Fransche regee
ring te betuigen en die van de gewes
telijke besturen: „Zeker", zoo zei hij
„wij vleien ons niet, dat het officieel
rouwbeklag, ondanks zijn diepe welge
meendheid, den rouw der families, zoo
wreed getroffen, kan verkleinen. Maar
ten minste willen wij aan allen de ver
zekering geven, dat hunne smart wordt
gedeeld door ons vaderland. Moge die
In den avond zijn de kisten in rouw-
auto's naar het kerkhof te Lourdes
^overgebracht om in een voorloopigen
grafkelder de definitieve rustplaats
hetzij hier, hetzij in het vaderland, te
wachten.
Namens de aanwezige Nederlanders
werd een prachtige krans aangedragen
met de Nederlandsche kleuren.
De burgemeester van Lourdes voer
de hier het wo.ord en besloot zijn mooie
redevoering met deze verzekering:
„Zij zullen niet vergeten worden en
wij zullen blijven bidden voor aller zie-
lerust en moge het gebed, dat wij tot
den voor ons allen gekruisigden Zalig
maker richten, hun ten goede komen.
En moge ons broederlijk medelijden
een troost zijn voor hen, die wee nen!"
-*
Naar uit Parijs aan de Telegraaf ge
meld wordt, hebben de hoogïeeraar in
de philosophie Dusart en de heer Fres-
naye van het ministerie van financiën
als ooggetuigen geconstateerd, dat de
ramp te St. Sauveur uitsluitend te wij
ten is aan bovenmatige snelheid.
Daarentegen meldt de correspondent
van de Maasbode nog eens nadrukke
lijk, dat niemand de ramp heelt zien
gebeuren.
WITTE KRUI 3.
Stel niet uit lid te worden van het
Witte Kruis tot dit noodig is. Ziekte
komt onverwachts, het noodlidmaat
schap kost u dan f 4.—.
Voor f 1.50 Contributio per jaar dui
3 cent per week is men lid en heeft dan
recht op kostelooze hulp van een der
wijkzusters en tevens gebruik van ver -
pleegmateriaal.
Opgave van lidmaatschap gelieve
men te richten aan den Administrateur
den heer J. F. de Liefde, Lagerstraat 12
te Yelseroordj
