DE ONDERVINDING
GrooteAfslag CADEAU
Ten Doesschate's Levertraan
varkensvleesch
Spaar- ea Voorschotbank Boaz
GEZ. WINTERS
heef! óde<?rd. v&n hen die eens by ons koch-
fen,döJ VR0ÜM&TO51Annher beste pdres is,
Wönt zy zfn vevste Klanten geworden.
li.5-0
Een bezoek aan onze magaz^nen, zal Uwe bewondering op
wekken, voor onze enorme keuze en onze verra&aenol lage pryzen
CENTRALE DROGISTERIJ
N.Y. W muider Agenturen
en Administratiekantoor
Hypotheken,
ScheepsYerbanden,
G. Daalhuizen
GELDGEBREK
itesar „Hillegonda"
DRIE ZUSTERS
Mo
ckzrnc
Asfnschen
Domeapaletol
mef gejpsloi
Hieuwe
Jonqedamci-
mwiVel.
mei- ecKh boni-,
(Öib<?reH-e),opzy
staf-ten rollen
^leclihs 1752
Chique
VELOURS
DE LAIhE
Kircdermd.nl
en opstegen. van
PS frac harc60+ 6 Ym
alecWs ö2J+l?op.6
Eleqanfe
VELOURS»
DE LAINE
DamespaleVoh
Prachh'ge bonl--
kra&groan c hel-ten
en op zy borclg&rn.
(I3iber<?lh>)sl<?ckb 29°-
JACOB VAN HEEMSKERKSTRAAT 49, achter da Jullanakada
VERBAND- EN VERPLEOINGSARTIKELEN
SPECIAL1TEITS-OENEESMIDDELEN
EXTRA AANBIEDINO
Ie Kwalltalt Straatbezems 70 ct., groote Moltondwijlen 35—60 et.
Kanaalstraat 65, IJmulden Dir. i L. M. CAMMAN e Telefoon 103
Agentschip vin de Nitionile Hypotheekbink
Agentschip vin de Rotterdimsche Scheepshypotheekbink
Verzekeringen, Bouwcredieten, Crediethypotheken,
Voorschotten, Boekhouding ea Administration
3 pond versch Spek 1.00
5 pond,Koppen en
Pooten 1.25
3 pond mager Spek 1.50
Per pond
40
40
60
60
80
80
Vette Speklappen
Vet geiookt Spek
Doorregen Varkensl.
Reuzel, rauw of gesm.
Carbonade
Sausijsen
Mageren Varkenslappen 85
Stukjes of rollade 90
Ossegehakt 50
Qehakt 3 pond 1.25
Ossevet rouw ot gesm. 60
Vet bij 3 pond 1.50
Lappen 3 1.50
Lappen extra mooi 70
Rib- of Baklappen 75
Roastbeaf 80
Rollade 80
Biefstuk 1.10
Willem Barendezetr. 26
Nieuw IJmuiden. Tel. 399.
WEOENS
en TE OROOTE VOORRAAD deze
week VERLAAGDE PRIJZEN
van il onze voorradige
boratela, bezema
klompenemaille
glaa- en aardewerk
toilet en andere
zeepen
ivas- en poeteartikelen
Bovendien geven wij deze week
bij elke gulden die men besteedt
een POND van de BESTE ZEEP
JAMES WATTSTRAAT 37
Zegt het voort I Allee moet weg t
Coöperatieve
Gevestigd te IJmuiden Kanaalstraat 37
Raad van Toezicht:
Mr. A.W. Hellema, Ir. W. Polderman, H. W.Creutzberg, F.j. H.Schneider,
Rechtskund.-Adviseur: Mr. A. W. HELLEMA, advocaat en procureur, alhier
Deze Bank verstrekt voorschotten tegen borgstelling of zakelijke zekerheid
Spaargelden worden tegen uitgifte van een boekje in bewaring genomen
tegen eene rente van 4 pCt. in 't jaar, voor een jaar vast 4'/i pCt.
De bank is geopend: Eiken Maandag en Donderdag van 70 uur n.m.
Roman van
XARL ROSNER.
Geautoriseerde vertaling van
Havr. NUIJS-P0STHUMU8.
32
Toen Andrea een uur later binnen
kwam, om haar zuster af te lossen,
sliep de zieke, en zijn trekken waren
rustiger, en hij haalde gelijkmatiger,
kalmer adem dan te voren.
Den volgenden morgen was Sibylle
bijna gekleed, toen Marianne die reeds
ontbeten had, de slaapkamer binnen
kwam en zwijgend een brief op tafel
legde. Verlegen keek zij daarbij haar
zuster aan en ging weer heen, doch
aarzelend, alsof zij niet wist, of zij
maar niet liever zou blijven en met Si
bylle spreken
Sibylle knikte haar toe, doch in haar
blik was niets, wat Marianne tot blij
ven uitnoodigde. Ook toen zij alleen in
de kamer was, vermeed zij het, naar
den brief te kijken
Haar hart bonsde, en haar vinger?
beefden. Zij voelde, hoe bleek zij werd
en zonder te kijken, zonder het adres
te lezen, wist zij volkomen zeker: die
was van hem
Aan haar vierden vinger zag zij de
plek, waar vroeger de ring had geze
ten. Hij was een beetje nauw geweest
er was een smalle indruk van over
gebleven. Zij wreef erover heen, alsof
zij dien kon uitwisschen dat moest
weg, er mocht geen herinnering over
blijven. De nabijheid van zijn brief
voelde zij als iets vreemds, dat haar
niet mocht naderen. Wat wil hij nu nog
van mij dacht zij. Alles is immers
uit! Wat heeft hij mij dan nog te zeg
gen?!
Zij bleef even staan in het ochtend
licht, met verzet op het bleeke gelaat
dat sprak van een vast voornemen,
om de scheiding door te zetten.
Zij wist het: op die bladzijden ston
den woorden, die haar bereiken wil
den. Zijn stem was in dat couvert ge
sloten en wilde tot haar spreken. En
hij zelf, de geheele mensch, wilde met
die woorden, met die stem de kamer
binnendringen
Zij klemde de lippen op elkander en
haalde diep adem.
Hier was geen plaats voor hem
Al wat in zijn brief kon staan, gleed
nu haar geest voorbij zij schoof het
terzijde. Neen, tusschen haar en hem
viel niets meer te bespreken.
Daar lag de brief
Wat wil hij nu nog? vroeg zij zich af.
En in haar hart sprak 'n stem, hard cn
toornig:
Vergoelijken wil hij, wat hij misdaan
heeft; met woorden wil hij zijn daad
bedekken, met redenen en verontschul
digingen zijn trouwbreuk verzachten!
Nogmaals wil hij verklaren hoe alles
gekomen is schoonwasschen wil hij
zich, omdat zijn geweten hem waar
schuwt
Sibylle werd kalmer met een vreem
den ernst in haar oogen zag zij neer op
het witte vierkant op tafel.
Toen kwam er beweging in haar. Zij
nam de brief in haar hand. Hij was
zwaar hij had zeker menig velletje
vol geschreven, om zich zelf te bewij
zen dat hij moest handelen, zooals hij
deed.
Dat lezen? Hem misschien zelfs ant
woorden?
Langzaam schudde zij het hoofd.
Dat alles was voorbij wat ging het
haar aan?Dat lag nu achter haar,
het moest blijven rusten. Martin von
Ungnad had zich van haar losgemaakt
hij had een andere vrouw lief: die
mocht hij opzoeken.
Nog eenige oogenblikken bleef zij
met den brief in de hand staan.
Zou zij hem terugsturen? Hem ver
nietigen?
Toen kwam zij tot een besluit
Sibylle ging naar haar kast, opende
de deur en nam er een houten kistje
uit. Dit familiestuk had haar vader
haar eens ten geschenke gegeven. Het
beeld uit de oude familielegende, het
hart met de zeven pijlen, was kunstig
in het deksel ingelegd. De sleutel zat er
in. Zij opende het kistje: daar lagen
zijn brieven, herinneringen uit haar
verlovingstijd: verdroogde bloemen, en
portretten, balkaartjes, concertpro
gramma's
Op al die voorbijgegane heerlijkheid
legde zij nu zijn ongelezen brief met
het gevoel, alsof zij het deksel legde
op een open doodkist.
Daaronder lagen jaren en zij wa
ren dood.
Het slot sloeg dicht,
Zachtjes streelden Sibylle's vingers
het inlegwerk; zij zette het doosje weer
in de kast en sloot die ook,
Een oogenblik bleef zij met gesloten
oogen staan. Zij had luid kunnen gillen
van pijni i:iu
Vader! dacht zij opeens.
Zij had haar zelfbeheersching terug
cn ging naar haar zusters, naar den
zieke.
Kerstmis kwam en ging voorbij
Doch de dagen, die voor anderen één
feest waren, bleven ditmaal klank- en
kleurloos daarboven in de nu zoo stille
woning, waar zelfs Marianne's levens
lust nog slechts als eeri vlammetje
gloeide, dat geen vlam wilde worden.
Bijna met zelfverwijt had zij op Kerst
dag den grooten denneboom in de eet
kamer uit den hoek hij het raam ge
haald, en een paar handen vol goud
en zilverdraad tusschen de takken ge
strooid. Blinkend hingen de fijne dra
den naar beneden zij bleven het eeni
ge sieraad van den boom, die veel witte
kaarsen, gouden noten en de glinste
rende asbestsneeuw had moeten dra
gen. En zwijgend, met een bitteren
glimlach, schoven de meisjes elkander
's avonds hare geschenken toe, vonden
geen woorden, om haar hart uit te stor
ten, en gaven elkander slechts een har-
telijken kus.
Sibylle had slechts voor een paar mi
nuten haar sluimerenden vader verla
ten de deur van zijn slaapkamer
stond op een kier, zoodat de zusters bij
het minste geluid in een oogenblik bij
hem konden zijn.
Zij hoorden echter niets.
Maar uit de woning boven hen klonk
nu muziek. Daar woonde de onderwij
zer doctor Fritz Lehmann met zijn ge
weldigen baard. En daar werd het
kerstfeest gevierd en er werd muziek
gemaakt. Duidelijk kon men de piano
onderscheiden: de blonde vrouw met
haai; breede heupen, met haar niets
zeggend, goedmoedig glimlachje, spee
de. Toen zijn een jaar geleden hi(
kwamen wonen, en een visite maal
ten, had dr. Lehmann haar -met vorst
lijk gebaar voorgesteld als: „Mij
vrouw Na dien tijd noemde Mar
anne haar altijd zoo. Nu speelde zij. E
boven haar spel uit klonk krachtig e
vast de weinig artistieke, maar zie
aan niets storende streek van zijn v
ooi. Zoo speelden zij samen het „Stil
Nacht Heilige nacht", met een zei
vertrouwen en een degelijkheid, als<
het de „Wacht am Rhein" wa3. 1
overstemden ook de twee kinderen, d
mee zongen.
Stil stonden de drie zusters bij e
kander, en dachten met droeven gliD
lach aan de duizenden hoornen, in wii
licht nu de blijde menschen zich ve
heugden, en aan de vrooijke kerstfee
ten die zij zelf gevierd hadden, toe
moeder nog leefde en vader nog in we
kelijken dienst was, en ook later, toe
de smart over het verlies rustiger wi
geworden. Vader hadden zij Immei
nog altijd gezond in hun midden g
had.
Boven, bij Lehmann, zweeg
muziek,
Wordt vervolgd,
