OVER EENIGE DAGEN II
WACHT DUS EVEN MET KOOPEN
WANT WU WORDEN GOEDKOOP
een Rund- en Varkensslagerij
Spaar- en Voorschotbank Boaz
Groote Afslag
Huismoeders
doet uw voordeel.
Yieeschha!
Groot® Afslag
NIEUWSTE LAAGSTE PRIJZEN
Amsterdamsche
Vertrouwd huis van alle soorten Manufacturen,
Karpetten, Bedden, Dekens enz., maar vooral van
onze bekende PRIMA
van Versch geslacht RUND VLEESCI
G. Daalhul
Jaeger, Tricot en gebreide Wollen goederen
KOUSEN - SOKKEN ENZ. ENZ.
Het zal te veel prijsverschil voor U zyn
komen met nieuwe vepsche prima
goederen en met de
N.V. IJmnider Agenturen
en Administratiekantoor
Hypotheken,
Seheepsverbanden,
goedkoop Ossenvleesch
ZATERDAG 20 OCTOBER AS-
WORST- EK FIJNE VLKESCHWAREN,
Adverteert in abonneert U op dit bad
N EPT UNUS8TB A AT 30.
DRIE ZUSTERS
FAILLISSEMENT f
N.V. Visscherij Expl. Mij. „SIRIUS"
Heden is door mij de eenige uitdee-1
lingslijst ter griffie van de Arron-
dissements-Rechtbank te Haarlem
nedergelegd.
Santpoort, 13 October 1923. j,
De curator,
DR. J. H. VAN MEURS.
Stephensonstr. hoek Huygensstraat
3 pond Oehakt f 1.00
Doorregen lappen 1.00
Mageren lappen 1.50
Vet (rauw) 1.50
Extra mooie lappen per pond 0.60
Rib en Baklappen 0.65
Rollade Roastbeaf 0.70
Biefstuk 1.10
1 pond gehakt 0.40
alle dagen geopend.
VOOR RECLAME
PRIJZEN VARKENSVLEESCl
»l
Ossengehakt per 3 pond f 1.—
Ossen- en varkensgehakt 3 p. f 1.25
3 pond Rollade I 2.
3 pond Ribstuk f 2.—
3 pond Ossenlappen f 1.25
3 p. Doorregen Ossenlappen f 1.00
Per pond
Ossengehakt f 0.40
Ossen- en Varkensgehakt f 0.50
Ossenlappen f 0.60
Rib- of baklappen f 0.65
Roastsbeaf f 0.70
Biefstuk f 1.—
Ossenvet concurreerende prijzen.
Aanbevslend
Willem Barendszstraat 26 Nieuw IJmuiden Telefoon j
Vette lappen
Versch spek, bij 2'/i pond
Doorregen varkenslappen
Reuzel, rauw of gesmolten
Carbonade
Sausijzen
Varkenslappen (mager)
Stukjes of Rollade
Mager spek of pekelspek
Ossenrookvleesch per ons
Rookstukjes per pond
timmerman, metselaar
i—i en aannemer 1—1
WILLEM BARENDSZSTRAAT Ifl
TELEFOON No. 467.
1ste 1JMUIDER BEGRA
FENIS ONDERNEMING
Opgericht 1896
Ondergeteekende bericht
dat hij zich heeft aange
schaft een KATAFALK,
welke de plechtigheid in
het sterfhuis ten zeerste
verhoogt. Voor de 1ste
klasse wordt deze kosteloos
opgesteld.
H. KROONSBERG,
Jullanakade 21.
Kanaalstraat 65, IJmuiden Dir.i L. M. Camman Telefoon)
Agentschap van de National* Hypotheekbank
Agentschap van de Rotterdamache Scbeepihypotheekbank
Verzekeringen, Bouwcredieten, Credisthypotbeken,
Voorschotten, Boekhouding en AdmlnlitriD
Vanaf heden ia bij mij
verkrijgbaar, en wel tegen de volgende prijzen
Ondergeteekende maakt het geachte publiek van IJmuiden bekend
dat hij op
ZAL OPENEN
KRUGERSTRAAT 58, tegenover de BOTHASTRAAT,
alwaar levens verkrijgbaar zullen zijn alle soorten
alles machinaal gesneden.
Hopende door een nette bediening een ieders gunst waardig te
mogen worden. Beleefd aanbevelend,
Coöperatieve
Gevestigd te IJmuiden Kanaalstraat 37
Raad van Toezicht i
Mr. A.W. Heilema, Ir. W. Polderman, H. W.Creutzberg, F.J.H.Schneider,
Rechtskund.-Adviseur: Mr. A.W. HELLEMA, advocaat en procureur, alhier
Deze Bank verstrekt voorschotten tegen borgstelling of zakelijke zekerheid
Spaargelden worden tegen uitgifte van een boekje in bewaring genomen
tegen eene rente van 4 pCt. in 't jaar, voor een jaar vast 4'/, pCt
De bank is geopendEiken Maandag en Donderdag vf.n 7—0 uur n.m
Biefstuk
Roasbief
Rib- en baklappen
Ossenlappen
Ossengehakt
Ossengehakt
Ossen- en Varkensgehakt
3 pond Rollade
3 Ribstuk
3 Ossenlappen
per pond f 0.90
0.70
f 0.65
f 0.50
0.40
3 f 1.00
3 f 1.25
f 2.00
f 2.00
1 1.35
Vleeschbeenljes met vleesch er aan voor de soep per pond 30 ct
Voor de boterham.
Deze week prachtig rookvleesch
per ons 20 cent
Metworst 10
Kookvleesch 15
Cornet Beef 12
Lever 15
Roman Tan
KARL ROSNER.
Geautoriseerde Tertaling van
Mevr. NUIJS-POSTHUlfiUS.
36
De woorden die haar vader eens
maanden vóór zijn ziekte tot haar
gesproken had: „Jij zorgt voor ons
je bent voor ons een deel van wat je
moeder voor ons was voor mij en de
beide meisjes stonden haar altijd
voor den geest. Zij gaven haar kracht,
wanneer de bitterheid in haar ont
waakte, de bitterheid, die gedurende
de ziekte van haar vader was schuil
gegaan onder den angst en de bezorgd
heid, en die, nu alles weer werd als ge
woonlijk, opnieuw te voorschijn kwam!
Zij begreep zichzelf soms niet. Vooral
wanneer zij aan baar vader dacht
vol dankbaarheid voor zijn herstel, en
toch soms w*as het, alsof haar iets
was ontglipt, of ontnomen. Alsof iets,
dat voornamelijk aan haar zorg was
toevertrouwd, nu weer algemeen eigen
dom was geworden. Zij voelde wel de
zelfzucht, die hierin school maar
toch was er iets in van een dieper recht.
Hij was immers ziek geweest, en had
haar noodig gehad. In die weken was
zij veel voor hem geweest en de zorg
voor hem was haar alles Haar zus
ters hadden immers haar eigen leven
gehad de eene haar smart over het
verlies van haar hoop en haar liefde
en Marianne was nog jong Doch zij
had niets gehad dan de zorg voor vader
en die moest zij nu missen De laat-
ste weken had haar leven een doel ge
had, en dat was nu weer voorbij. Voor
al des nachts, wanneer zij zich eenzaam
voelde naast haar zusters, kwam de
kwelling van onvervuld verlangen over
haar. En als zij hoorde, dat Sibylle zich
even hewoog, dacht zij in een plotselin
ge opwelling: Ook voor haar zou ik al
les kunnen zijn, zoodat zij zou vergeten,
wat er gebeurd is! maar ook zij wil mij
niet hebben. Zij sluit haar hart voor
mij en draagt haar leed alleen.
In de kleine studeerkamer naast het
slaapvertrek van de meisjes zong
's morgens en in het schemeruur Mari
anne's viool, evenals vroeger. Zacht en
gedempt drongen de klanken tot in de
kamer van den ouden heer en wer
den stiller en droomeriger, als het
meisje er aan dacht, dat ook beneden
in het groote vertrek met de vele boe
ken en het bronzen beeld misschien
iemand zijn werk liet rusten en naar
haar spel luisterde. Haar vertrouwen
was teruggekeerd: Alles kwam terecht!
Vader bleef voor ben behouden en was
weer gezond.
Ook haar muzieklessen had Marian
ne hervat evenals vroeger, keerde zij
zich eiken dag op straat om, keek naar
boven, en wenkte groetend als zij het
gelaat van haar vader voor het raam
zag.
En Sibylle ging nu ook weer eiken
morgen na het ontbijt naar haar ate
lier, en bleef daar tot den middag.
Toen zij voor de eerste maal daar
heen stapte, was het haar alsof zij
droomde, alsof zij voor een vreemde we
reld stond alsof alles wat het leven
haar tot dusverre gebracht had, dood
was en zij zich een nieuw leven moest
scheppen. Onwaarschijnlijk en onwe
zenlijk scheen het heden, zoowel als de
toekomst haar toe. De gedachte: Nu ga
ik weer aan mijn werk wekte geen
weerklank bij haar, deed haar kracht
niet ontwaken, kwam in geen verband
met haar wenschen.
Nu stond zij voor het huis ging
voorbij de portierswoning, het portaal
door
Haar hart bonsde in zooveel weken
was zij hier niet geweest Alles
scheen haar anders toe dan vroeger
uit de bovenverdiepingen kwam geen
geluid, alles was als uitgestorven. Be
vend zocht zij in haar taschje naar den
sleutel
Eindelijk vond zij hem Doch bij
het denkbeeld, dat zij nu het vertrek
zou binnengaan, waar alles nog was
als vroeger, werden angst en verzet
haar te machtig. Een oogenblik moest
zij de oogen sluiten zij voelde, boe
haar gedachten zich verwarden, hoe
slechts één wensch in haar bleef leven:
Nu niet alleen daarbinnen zijn
Ergens werd een raam geopend.
Toen schudde Sibylle snel het hoofd
en richtte zich op. Haastig liet zij den
sleutel weer in het taschje glijden,
keerde zich om en stapte met strakken
blik het portaal weer door en de straat
op. Verder ging zij, zoo haastig, dat het
een vlucht geleek.
Zonder doel; zij wist alleen, dat zij
hier niet kon blijven, dat zij zich van
dit huis moest verwijderen.
Weer stond zij te midden van men-
schen en rijtuigen, straten en pleinen,
en allerlei in elkander vloeiende gelui
den.
Zij spoedde zich voort. Doch zij voel-
de, dat haar zenuwen tot bedaren kwa-
l men, dat haar hart weer rustiger sloeg.
I Het werd stiller om haar heen, zij liep
langs villa's en tusschen kale voortuin
tjes. waar struiken en boomen met rijp
bedekt en de bloembedden tegen de
vorst verzorgd waren. Daar onder
sliep nu, wat nog in den zomer gebloeid
had
Het begon zachtjes te sneeuwen
heel kleine sterretjes, die aan haar
bontmanteltje en haar rok bleven han
gen, en zich voegden bij de sneeuw, die
hier nog niet weggeveegd was.
En opeens drong het tot haar door:
daar was nog iets, een weldaad, een in
nig geluk in haar lijden: zij was alleen.
Voor het eerst na die weken met de an
deren.
Wit waren de wegen om haar heen,
en aan de kanten rezen de hooge boo
men op. Slechts enkele menschen lie
pen er alleen twee aan twee geza
menlijk hun last of hun geluk dragend,
ver buiten de stad, niet lettend op haar,
die hier eenzaam liep. Niemand keek
haar heimelijk aan met oogen, die
troost en hulp wilde brengen, en toch
een voortdurende herinnering waren,
niemand droeg de vraag op het gelaat:
Denkt zij daaraan? Is haar kalmte wel
echt? Is zij er werkelijk overheen? Of
lijdt zij en bedekt haar leed met een
glimlach, een onverschillig woord?
Zóó zag haar vader haar voortdu
rend aan. En als de hand met den ze
gelring teeder haar arm streelde, dan
hoorde zij toch steeds een stem zeggen:
Meisje kom soldatenkind wij
helpen je, wij dragen het met je mee
En zij kon het niet met anderen deelen,
ook met haar vader niet. Al die i
deelneming was een kwelling voor|
Zij had wel willen roepen: Gunt
toch een paar uren eenzaamheid -
toch niet op mij raakt toch niet,
de oogen, met de handen, met gel
ken en ongesproken woorden aan
er gebeurd is! Jullie ziet immers
ik bet wil vermijden! Laat mij to$
rust komen, want slechts in dei
zaamheid en de stilte kan ik mi
wedervinden!
Sibylle verliet den straatweg
sloeg een zijpad in, waar de boa
nog dichter bij elkander atondei)
liep langzamer, en haar stemt
werd rustiger.
Het was hier ook zoo mooi
Zij bleef staan en keek om zich
Nergens was iemand te zien zij!
eenzaam in dit afgelegen gedeelte'
het Grünewald.
Als een liefelijken droom, die'
smart verzacht en doet verdwi,
voelde Sibylle deze eenzaamheid,
leek haar een sprookje, dat een
van nog geen uur haar scheidde
het stadsgewoel en van de 3
schen
Hier was zij geheel alleen mets
zelf.
Zij zag de sporen van haar voetë
pen op den afgelegden weg, en)
weemoed bedacht zij, dat zij langs
zen weg tot de menschen zou terufl
ren. Dat zij weer zou moeten leere
leven tusschen al die anderen die
vreemd waren, en de weinigen dl'
liefhad.
i. a Wordt vervol!
