IJmuider Courant
Saterdag 23 Februari 1924. 2e blad
PREDIKBEURTEN
VOOR ZONDAG A.S.
IJMUIDEN.
NED. HERV. KERK.
0 uurDs. Erdman, Schaalcollecte voor
de Kerk.
5 uurDs. van Oostrom Soede.
Schaalcollecte voor de Kerk.
Zaterdagavond 8 uurBidstond
Doopsgez. Gem. Aid. Prot. Bond.
0.30 uurDs. W. Luikinga.
GEREF. KERK.
0 uurDs. Jansen.
5 uurDezelfde.
CHR. GEREF. KERK.
0 uurDs. Croes.
5 uur: Dezelfde.
LEGER DES EEILS.
ondag 7 uur v.m. Bidstond
10 Heiligingsmeeting
3 n. m. Verblijdingsmeeting
8 Verlossings
insdag 8 uur n.m. Soldaten
'oensdag 8 Verlossings
onderdag 8 Welkomst
onderdagavond leider der Samenkomst
Majoor Rönitz.
EVANGELISATIE HOOGEBERG
Dndag v.m. 10 uur: Zondagschool.
Dndagavond 7.30 uur: Samenkomst.
Spreker B. Jenninga,
Insdagavond 8 uurBijbelbespreking,
-'oensdag 's avonds 7.30 uur
Jongedochters vereeniging.
VELSEROORD,
NED. HERV. KERK.
0 uur: Ds. Kroese.
uur: Dezelfde.
OBREF, KERK.
1 uurGodsdienstoefening.
uurDs. Wissink.,
VELSEN.
NED. HERV. KERK,
uurDr. P. A. Klap, van Amsterdam.
WIJKEROOG.
GEREF. KERK.
uur: Ds. J. D. Boerkoel.
uurDezelfde.
SANTPOORT.
NED. HERV. KERK.
uurDr. Weener, uit Amsterdam.
LOKAAL BETHEL,
uurDs. Wissink, van Velseroord.
oensdagavond 8 uur
de Heer G. B. Würlh.
EVANGELISATIE,
uurGeen Dienst.
:0 uur Ds. Erdman, te IJ muiden.
OFFICIEEL.
HINDERWET.
Burgemeester en Wethouders der Ge
ënte Vel sen. brengen ter openbare
mils, dal ter Gemeente-secretarie ter
hige ligt een verzoek met bijlagen
n S. Heuvel, te Velseroord, om ver-
inning tot het oprichten van een
ichterij, op het perceel kadastraal
kerid Gemeente Velsen, afd. IJmui-
n, Sectie M, No. 421; gelegen aan den
eweg tc Velseroord.
|>p Donderdag, den 6 Maart 1924, des
ormiddags te elf uren, zal ten Ge-
eentohuize gelegenheid bestaan om
zwaren tegen dit verzoek in te bren-
n en deze mondeling en schriftelijk
te lichten.
Burgemeester en Wethouder^ der Ge
serite Velsen, brengen ter openbare
nnis dat het verzoek van de Naam-
»ze Vennootschap Vischrookerij P.
edhart, te IJmuiden, om op het per-
si, kadastraal bekend Gemeente Vel-
i, afdeeling IJmuiden, Sectie L, No.
•0, gelegen aan de Industriestraat,
i viserhookerij te mogen oprichten,
3r hen is toegestaan.
'eisen, den 20 Februari 1924.
burgemeester en Wethouders voorn.,
!e secretaris, de burgemeester,
KOSTELIJK. RIJKENS.
BEKENDMAKING.
DRANKWET.
iurgemeester en Wethouders der Ge
ënte Velsen, brengen ter openbare
mis, dat op 16 Februari 1924 bij hen
ingekomen een verzoekschrift van
tje Blom, Wed. van J. Edses, van
oep pensionhoudster, wonende te
Isen om verlof voor den verkoop van
«^Lolhoudenden drank anderen dan
ten drank in de navolgende locali-
de beneden-voorkamer van het
sel, plaatselijk gemerkt L 44 en ge-
i aan den Groote Hout- of Konings-
aldaar.
linnen twee weken na de dagteeke-
ig dezer bekendmaking kan een
w tegen het verleenen van dit ver
lof schriftelijk bezwaren bij Burge
meester en Wethouders inbrengen.
Burgemeester en Wethouders der Ge
meente Velsen, brengen ter openbare
kennis, dat op 20 Februari 1924 bij hen
is ingekomen een verzoekschrift van
Y. Geerlof van beroep vischhandelaar,
wonende te Velsen om verlof voor den
verkoop van uitsluitend alcoholvrijen
drank in de navolgende localiteit: de
benedenvoorkamer van het perceel,
plaatselijk gemerkt C 68 en gelegen aan
de Pr. Hendrikstraat aldaar.
Binnen twee weken na de dagteeke-
ning dezer bekendmaking kan een
ieder tegen het verleenen van dit ver
lof schriftelijk bezwaren bij Burge
meester en Wethouders inbrengen.
Velsen, den 21 Februari 1924.'
Burgemeester en Wethouders voorn.,
de secretaris, de burgemeester,
J. KOSTELIJK. RIJKENS.
OPENBARE VERGADERING
van den gemeenteraad op Dinsdag 26
Februari 1924, des namiddags 7 nnr
ten gemeentehnize.
AGENDA:
1. Ingekomen stukken en mededee-
lingen.
2. Prae-advies op het schrijven van
het bestuur der Mariastichting te
Haarlem, inzake subsidiëering van
een in de gemeente Velsen te stich
ten en te exploiteeren ziekenhuis.
3. Vaststelling van pensioengrondsla
gen.
4. Interpellatie van den heer J. E.
Sluiters inzake de aanstelling van
een controleur voor de armbestu
ren.
5. Prae-advies op een door den heer
Schilling ingediende motie inzake
werkverschaffing of stexmverlee-
ning.
6. Voorziening in de vacature van
onderwijzeres aan de openbare la
gere school E te Velsen.
7. Wijziging van den datum van in
gang van het raadsbesluit tot wij
ziging der verordening in verhand
met de Pensioenwet 1922, Staats
blad no. 240.
8. Wijziging der begrootingen van ka
pitaals-inkomsten en -uitgaven
van het gasbedrijf en de waterlei
ding voor 1924.
9. Machtiging tot. het doen rooien van
boom en aan den Wiikerstraatweg.
10. Besloten vergadering.
VAN DEN
Helen Keiler.
Als men blind, doof en stom is.
schijnt de weg tot eenige ontwikkeling
wel geheel afgesneden te zijn. Wat en
hoe kan men nog leeren, als men het
gezicht, het gehoor en de spraak mist?
Het antwoord op die vraag geeft Helen
Keller in haar levensbeschrijving, het
\merikaansche meisje, dat gedoemd
scheen een verloren leven te worden cn
dat inderdaad een der merkwaardigste
vrouwen is der nieuwe wereld. In lang
hadden we niets van haar gelezen. In
de oorlogsjaren heeft zij een oproep om
steun doen hooren voor de oorlogsblin-
den, die evenals zij het gezicht missen
maar nog het gehoor en de spraak be
zitten en er toch veel ongelukkiger aan
toe zijn, dan zij, die van af de geboorte
drie zintuigen mist en toch voorname
lijk door het gevoel veel meer geleerd
heeft dan menigeen, die al zijn zintui
gen in de prefectie bezit maar ze niet
goed gebruikt.
We hebben eens een gedicht van He
len Keiler gelezen over de schoonheid
van een paard en het fluweelzachte van
zijn neusvleugels. Zij kent dit dier al
leen door het gevoel maar heeft aller
lei bijzonderheden heter waargenomen
dan wij normale menschen. Aan dit
gedicht, dachten we, toen we dezer da
gen een opstel van Helen Keiler lazen
over haar vele vrienden in de dieren
wereld. Een dier heet bij instinct zijn
vrienden in de menschenwereld te
kennen. Zeker is het wel, dat de die
renwereld gewoonlijk met groote vrien
delijkheid Helen Keiler tegemoet is ge
komen.
„Ik kan me geen tijd in mijn leven
herinneren", zoo schrijft ze, „waarin
de dieren en ik niet de beste vrienden
waren."
Als kind pakte ze de ruige huid van 'n
mooe setter, een van de jachthonden
van haar vader vast. Met den hond
doolde ze in den tuin rond. Samen von
den ze hun weg door heg en rozenstrui
ken heen. De hond deed zijn best zijn
kleine vriendin van onveilige plekke?)
ver te houden. Zij probeerde den hond
spellen te leeren en bewoog daartoe zijn
teenen. De hond kon de kunst niet
leeren en huilde ten slotte, als zijn klei
ne leermeesteres ongeduldig werd en
zijn teenen wat te hardhandig bewoog.
Maar het dier werd niet hoos en was
altijd weer bereid met, het kleine meis
je te spelen. Helen had het geluk op een
boerderij geboren te zijn. Zij had groo
te belangstelling in alles, dat leefde. Zij
zocht naar de verborgen nesten der
kippen, voelde de koude, natte neuzen
der koeien en hun dreigende horens,
hield de jonge biggen in haar armen,
voedde de groote kalkoenen, zat op
den rug van een muilezel en kreeg, toen
ze tien jaar ond was, een eigen poney.
Deze wist, dat ze niet, kon zien en ging
zijn eigen weg. Hij stond stil, om aan
den weg gras te eten en ging op zijn
achterste pooten staan, om een peer
of appel te plukken, waarbij zij bijna
uit het zadel viel.
In Boston bezocht ze voor het eerst
een dierentuin. Ze vond de apen heel
boosaardig; ze trokken aan haar haar
en scheurden de bloemen van haar
hoed. Hun vreemde koude handen de
den haar huiveren. Ze verbaasde zich
over den adem van den olifant, die
blies als een oven en was wel wat bang
maar ook trotsch, toen zij op Jumbo's
rug zat.
„Ik voelde me als een klein bootje,
drijvende op de groote zee en was blij,
toen ik weer op den vasten grond was
neergedaald."
Ze betastte twee jonge leeuwtjes, die
op hun rug rolden en als poesen snor
den en kon niet gelooven, dat. dezen tot.
groote, gevaarlijke dieren konden op
groeien. Later heeft ze ook volwassen
leeuwen aangeraakt. Een goedmoedige
leeuwin in den dierentuin in Washing
ton drukte vriendelijk haar lichaam
tegen haar aan en likte haar hand. Een
prachtige leeuw gaf haar vriendschap-
nelijk een poot. en liet haar zijn grooten
kop voelen en gromde goedig voor haar
pleizier.
Ze heeft vele dierentuinen on mena
geries bezocht. En zoo maakte ze ook
kennis met buffels, nijlpaarden, zee
leeuwen en kameel en. De aanraking
met al deze dieren maakte de wereld,
waarin zij leefde, belangwekkend. Ze
raakte een ratelslang aan en voelde bet
geratel"een geluid, waarvoor alle le
vende wezens bevreesd zijn en dat toch
zoet is als water in de woestijn voor
den dorstige, als hij daarmee zijn ge
zellin roept!" Ze werd hartelijk ontvan
gen door een orang oetang. die in haar
schoot klom en zijn ruige pooten om
haar hals legde. Ze verwonderde zich
over de giraffen en stelde zich de dolle
vraag, of het die dieren iets kan sche
len of hun kopje thee warm of koud is,
daar ook de warmste thee langs dien
langen weg ijskoud in hun maag zou
komen!
Ze vond de giraffen de droefste schep
selen onder de zon, die, arme beesten,
waarschijnlijk zelf verdriet hadden
over hun wanstaltigheid,
Ook in dezen schets van de dieren
wereld trof het ons, dat Helen Keiler
eenige malen schreef: Ik zag Zij
is niet ziende blind, gelijk zoovelen,
maar zij ziet, hoewel zij blind en hoort,
hoewel ze doof is en spreekt, hoewel ze
de spraak mist. De omstandigheden
waren haar gunstig en ze heeft veel
hulp van de menschen, vooral van
haar leerares gehad. Maar als ze zelf
niet een ijzeren volharding had gehad
en een zeer begaafde en levendigen
geest, zou ze het nooit zoo ver gebracht
hebben. Ze kent van de schepping en de
menschenwereld meer dan menigeen,
die over alle zintuigen beschikt.
Om het graf van den dooden Farao.
Er is tusschen den Americaan Carter,
den leider van het onderzoek en het
leeghalen van het doodenpaleis van
Toetankamen en de Egyptische regee
ring een conflict uitgebroken, waardoor
het werk voorloopig gestaakt is. Of het
conflict zal worden opgelost of de Egyp
tische regeering, die de macht heeft,
zal Carter ter zijde schuiven, maar op
een of andere wijze zal toch het onder
zoek van het graf voortgezet worden.
Ook in Egypte verlangt iedereen er
naar, om te weten, wat men eigenlijk
in den doodkist zal vinden; er kunnen
belangrijke geschriften in zijn. zeker
j bevinden er zich kostbare sieradiën in
Men hoopt ook de wijze van balse
men te leeren kennen, den leeftijd van
den doode en wellicht zelfs de doods
oorzaak.
j Carter heeft zestien jaar in Egypte
gewerkt en gezocht en nu zijn werk hij-
na voltooid is en hij den dooden Farao
7ou zien, komt de Egvut.ische regeerinc
tusschen heiden. Het gaat. om de wet
telijke rechten der gevonden voorwer
pen. Hel gaat ook om de controle der
regeering, om den stroom van nieuw
tjes jagers en kijklustigen te keeren.
Carter heeft de regeering geschreven,
dat zijn werk niet om winst is onder
nomen maar in het belang der weten-
schan en dat. het graf aan Egypte
een belangrijk voordeel heeft bezorgd
Dat is echt. Amerikaansch. Zaken zijn
zaken en de doode Farao heeft het
vreemdelingenhezoek in Egypte sterk
doen toenemen en er is door hotelhou
ders. gidsen, bazarhouders enz. veel
geld verdiend.
Wij krijgen den indruk, dat. de Egyp
tische regeering aan het dwarsboomen
is en dat aan Carter onrecht wordt aan
gedaan. Of zou alles een doorgestoken
kaart zijn? Nog weer nieuwe spanning,
voordat de doode vorst te voorschijn
gehaald is, nog weer fellere belangstel
ling voor het graf bij Luxor en ook
Tf:?on schraalheid
en openspringen der huid. PU ROL "In
doozen 90, 60 en 30 ct.
Bij apoth. en Drogisten.
weer nieuwe stroomen van menschen,
die door het ongewone en sensationeele
worden aangeti'okken.
De mobilisatie herdacht.
Er zijn plannen, om begin Augustus
de mobilisatie feestelijk tc herdenken.
Wie een hond wil slaan, kan wel een
stok vinden. En wie feest wil vieren,
vindt wel een of andere gebeurtenis,
die bejubeld kan worden. Feestelijke
herinneringen hebben anders niet ve
len aan den mobilisatietijd. Velen den
ken er aan terug als aan verloren tijd,
een tijd van wachten en vervelen, van
luieren en kankeren. Het begin was
goed; de mobilisatie liep vlot van sta
pel, maar nog beter was het eind, toen
do soldaten naar huis terug konden
keeren en weer aan den arbeid gaan.
Onze troepen maakten werkelijk geen
bijzonder martialen indruk, toen de
mobilisatie was begonnen. Onze man
nen gingen niet zingende met bloemen
op het geweer ver van huis. De uitrus
ting van -de ouderen vooral zag er ook
niet in de puntjes uit. En de houding
der landweermannen was evenmin
krijgshaftig. Het verhaal gaat, dat een
van onze hooge officieren, toen hij langs
de grens van Limburg de Duitsche
troepen zag voorbijtrekken en toen het
oog liet gaan op zijn troepen, weende.
Daar aan den overkant waren echte
militairen, maar onze soldaten deden
te zeer denken aan de vroegere schut
terij. Onze soldaten werden zoet gehou
den door het verlof. Als er eenige we
ken geen verlof werd verleend, omdat
de toestand kritiek was, was de geest
onder de troepen buitengewoon slecht.
Voor de meeste soldaten bestond er
maar een vraagstuk, hoe brengen we
den tijd zoo goed mogelijk door en hoe
maak ik me het best van den dienst af.
ïn de eerste maanden werden de gemo-
biliseerden overladen met lekkers, lec
tuur, bivakmutsen enz. Maar die Sin
terklaasstemming tegenover de troepen
heeft niet lang geduurd.
Menigeen is er door de mobilisatie
niet beter op geworden. Luiheid is des
duivels oorkussen en het viel menigeen
zwaar, na de uniform afgelegd te heb
ben, weer met ambitie en energie aan
het werk te gaan. Men was het luieren
en lummelen al te zeer gewoon geraakt.
Ook is de toon van velen er ruwer, de
levenswijze er losbandiger door gewor
den.
Heeft, de mobilisatie ons buiten den
oorlog gehouden? Het is moeilijk uit te
maken. Wanneer we echter letton op
de geweldige strijdmachten, waarover
Duitschland en Engeland beschikten
en daarmee vergelijken ons legertje cn
onze paar oorlogsscheepjes, dan zullen
we moeten erkennen, dat zij ons zeker
niet. gespaard hebben uit vrees of re
spect voor onze militaire macht. Als het
in hun belang geweest was, hadden ze
onze onzijdigheid zeker geschonden en
ons in den oorlog betrokken. Ook is het
thans wel algemeen bekend, dat ons le
ger lang zoo paraat niet was, als in dien
tijd vaak beweerd werd. Wij zouden
ons kruit spoedig verschoten hebben,
indien ook wij oorlog hadden moeten
voeren. Onze ammu.nitievoorraad was
zeer gering en we zouden den oorlog al
gauw hebben moeten staken niet hij
gebrek aan manschapen of geld maar
wel aan kogels.
Om al deze redenen lijkt ons er geen
bijzondere reden tc bestaan, om 'n mo
bilisatie jubilee te gaan organiseeren
Hot plan is in den Haag een reünie te
houden van hen die tien jaar geleden
..in hangen tijd klaar stonden, om 's
•lands onziidieheid te verdedigen".
Da feestelijke taal is er en het zal
aan toasten niet ontbreken, maar waar
schijnlijk zal het een officierenfeest.
worden en zullen de manschappen, die
door de mobilisatie gezin en werkkring
moesten verlaten, wel niet van de partii
zijn.
Christus lm New-York.
De bekende Christusvertolker van de
Passiespelen te Oberammergau is in
Amerika geweest. Hoewel Anton Lang
in ziin gelaat en geheele voorkomen
ook in ziin gewone leven veel op Chris
tus gelijkt, heeft hij in de hoofdstraten
van New-York gewandeld, zonder her
kend te worden. Als Christus zelf daar
verscheen, zou hij niet opgemerkt wor
den evenmin als men zich van zijn
woord en voorbeeld veel aantrekt in
bet. levensgedrag en de groote-stadsze-
den. Een van de scherpste woorden van
Bernard Shaw luidt, dat er geen Chris
tenen zijn en er ook in dé heele geschie
denis maar een geweest is en die is door
de bedienaren van kerk en godsdienst
aan een kruis geslagen. Toch meencn
we. dat er nog wel op veler leven een
stille en groote kracht uitgaat van het
woord en leven van Christus en dat hip
wedergekomen in onzen tijd, zeker wel
zijn geestdriftige en toegewijde aan
hangers zou krijgen maar evenzeer ook
WITTE KRUIS.
Stel niet uit lid te worden van het
Witte Kruis tot dit noodig ia. Ziekt
komt onverwachts, het noodlidmaat-
schap kost u dan f 4.—.
Voor f 1.50 Contributie per jaar dus
3 cent per week ia men lid cn heeft dan
recht op kostelooze hulp van een de*
wijkzusters en tevens gebruik van vet-
pleegmateriaal.
Opgave van lidmaatschap gelieve
men te richt- n aan den Admlnistrateu-
den heer J. F. de Liefde, Lagerstraat 1
te Volaeroord,
zijn bittere vijanden. Maar in het open
bare leven, in de verhoudingen tus
schen de staten, in het zakenleven, in
de vermaken eener groote stad kan men
helaas weinig of niets christelijks mer
ken.
SPORT.
STORMVOGELS—BLAUW-WIT.
Stormvogels komt als volgt tegen de
Amsterdammers uit:
v. d. Wint
Blinkhoff Jr. Koster
Struys Snoeks
Sprokkreeff, Blinkhoff Sr., Visser, Sint,
Oldenburg.
De wedstrijden voor Zondag.
Ons wekelijksch overzicht blijft dit
maal wegens plaatsgebrek achterwege.
Wij volstaan dezen keer met de hier
onder volgende prognostics cn den
wensch, dat de Stormvogels alles op
alles zullen zetten, opdat de twee pun
ten in IJmuiden blijven. Het kan, het
moet!
StormvogelsBI.-Wit Stormvogels
A. S. C.Sparta Sparta
O. D. S.—U. V. V. gelijk
HaarlemQuick Haarlem
ExcelsiorH B. S. gelijk
Helder—V. S. V. Helder.
Chauvinisme.
Hoe moeilijk het is een onpartijdig
verslag samen te stellen, moge blijken
uit, onderstaande regelen, welke wij
knipten uit het Sportblad van het
Leidsch Dagblad. Letterlijk niets deugt
er bij Stormvogels, haar wijze van spe
len, baar spelers, terrein, grensrechter,
publiek, niets. Men oordeele zelf:
Tntusschen ontdekten wij toch nieu
we eigenschappen bij de IJmuidenaren,
en die ontdekking was een minder
prettige. Een deel der Stormpietjes
bleek n.l. ruw (wij zullen niet schrijven
„gemeen", ofschoon dat woord mis
schien niet eens overdreven zou zijn)
te kunnen spelen en zoo ontaardde de
wedstrijd op sommige oogenblikken in
een onverkwikkelijke smijtpartij. De
IJmuider half-linie en achterhoede,
werkte daarenboven ook enthousiast
met de handen en armen, zonder dat de
„onfeilbare" hiertegen optrad. De heer
Hakker had trouwens lang zijn dag
niet. Hij floot misschien een vijftigmaal
voor buitenspel, dikwijls ook ten on
rechte, maar vergat het zeker wel een
twintigmaal. En twee van die twintig
keeren kosten A. S. C. twee doelpunten.
Het eerste doelpunt kwam daarenbo
ven, na wat men noemt een „geheide"
handshal. Bijzonder onaangenaam deed
ons het onsportieve gedoe van enkele
der zwarthemden aan. Wij noemen b.v.
Visser, die zelf wel heel onbehoorlijk
speelde, maar groot misbaar maakte
als hij maar even werd aangeraakt.
(Witte Jan en. Sint maakten een heel
wat prettiger indruk).
De IJmuider grensjager spande in
het. onsportieve de kroon, door enkele
malen, door zijn clubgenooten te laten
ingooien, toen het zeer duidelijk een A.
S. C.-ingooi was. Bijzonder vermakelijk
was het volgende staaltje van zijn
grensrechterlijke neutraliteit. Heilig,
die zoo wat den heelen middag ver
keerd ingooide (hij liet telkens den bal
vallen, in plaats van te gooien zonder
één appèl van den A. S. C.-grensrech-
ter) zag zich betrapt toen de heer Hak
ker vlak hij hem stond. Een vrije schop
was het gevolg en na eenig heen. en
weer geschop, vloog het leer aan de
andere zijde van het veld over de lijn.
Stephanus gooide in volgens de regelen
van de kunst, maar kreeg desondanks
een vrije schop tegen zich, op appèl
van den IJmuider grensman. Waar èn
spelers èn grensrechter telkens weer
blijk gaven van bun gemis aan sporti
viteit, is het begrijpelijk dat er in dit
opzicht ook niet veel te priizen viel bij
het publiek. De heele tocht naar dat
verre haringdorpje was dan ook voor
ons één groote ergernis.
Wie bovenstaande gelezen en den
wedstrijd gezien heeft, zal het met ons
eens zijn, dat den lezers van dit blad
een wel „ietwat," scheeve voorstelling
van één en ander wordt gegeven.
STORMVOGELS—BLAUW-WIT.
Door het Bestuur van Stormvogels is
aan het D. C. toegestaan a.s. Zondag op
het terrein vlaggetjes ten bate van de
Tuberculosebestrijding te verkoopen.
De opbrengst zal besteedt wor
den voor het ligtententerrein. We kun
nen dezen verkoop met warmte aanbe
velen.
