Eerste Haarlemsche Papierhandel. Gebr* Harti
l.
GROOTE UITBREIDING
Karpetten- Matten- en
PiklIESS
DE IRIS
ianbeH, IS. G. van Praag
Spr©©!efts
Tandarts Stark
in onze zaak te VELSEROORD,
i*r Groote Afslag
De Wiskottens
L. DE BEURS ZOON
IEB4
Vraagt onze uitgebreide Staalcollectie ter inzage.
o-o
Kleine Houtstr. 49
Haarlem - Tel. 1279
Zendingen franeo.
W|j z|jn er weer!!!
j. Y*N DAM I
?an onze
Alleen te Haarlem
welke heden Zaterdag geheel geïnstalleerd zal zjjn
Met deze gelegenheid zijn wij besloten heden Zaterdag
en de volgende week aan eiken kooper, die een bedrag
besteedt van YJJF GrCLDEU, cco pracht ge
bloemde NAT cadeau te geven X
Wy raden U aan van deze gelegenheid te proflteeren
Nog een klein partijtje W-els stukjes Jubileumkatoen
hebben wij thans weer ontvangen
Iet welHEDEN ZATERDAG in onze zaak te
VELSERÖOBD en IJMÜXDEN een GEBLOEIDE
by de firma
BLOEMSTIAAT 34 TELEFOON 95
\Aanbevelend, L. DE BEURS £r Zn.
Winkels Kleine Hdufstrast 18,
Zeil&traat 33. Telefeos 2778, Haarlem»
WMUIDEN
YELSEROÖBD
Kanaalstraat 30 - ij molden*
De bekende Kleedingkampioen
bericht zijn geachte Cliënten en
publiek van IJ muiden en Omstreken,
dat hij weer eens ouderwets zal
uitpakken.
De lasterlijke booze praatjes van
mijn concurrenten (wat mij niet het
minste deert) is voor mij het bewijs
dat ik op den goeden weg ben en
ten voordeele werk voor mijn
geachte cliëntéle.
Onze voorraad bestaande uit
duizenden Costuums, Jongehee
ren Costuums, Kinderpakjes,
Dames en Heer en Regenjassen
in fijnste Gabardine en de nieuwste
dessins, gaan weg voor een appel
en een ei.
Ben je dik of dun, groot of klein,
hebt je veel of weinig geld, wat
je zot kt vind je steeds bij de
alombekende Kleedingkampioen
Alleen 15 BARREVOETESTR.
Let op het juiste adres
Loopt vooral niet verkeerd
15 Barrevoetestraat 15, Haarlem
Recht t.o. de Lange Boogaardstraat
Het huis met de vijf lichtbakken.
komen vroeg
t vooriaar. koop bijtijds
po. SPRUTOL
Verknjgb. bij alle drogisten.
119
B
OROOTE MARKT 5
Spreekuur 9—11 en 2—4 dagelijks.
Speciaal in moderne tandtechniek
en prothese, kunstgebitten en goud
brugwerk 70 en 90 gulden, het
pijnloos trekken inbegrepen. Vraagt
Kliniektarieven aan.
Leveranciers van vleesch aan H M. Koninklijke Marine, Instituut en
Militair Hospitaal. Importeeren hun vleesch wat zij verkoopen,
direct uit de produceerende landen, als bij uitstek 1ste kwaliteit, ge
keurd door de gemeentelijke vieeschkeuringsdienst en door den aange-
stelden eerste klasse Rijkskeurmeester Dr. Voorthuijzen, te Alkmaar.
Prijzen van 1ste kwaliteit:
Runderlappen bij de 3 pond f 1.25 Rollade bij de 3 pond
Runderlappen bij de 5 ons f 0.50
Rundergehakt bij de 3 pond f 1.25
i Rundergehakt bij de 5 ons f 0.50
i Half varkens-half ossengehaktt 0.50
Tevens Iste kwaliteit Varkensvleesch enz.
Rollade bij de 5 ons
Roastbeaf en lende per 5 ons
Biefstuk en ossenhaas
f 1.65
f 0.55
f 0.60
f 0.80
WÉrtTfftiP dat gij uw goederen ter uitstooming
w %r R B 0f verving brengt komt dan eerst bij
one aan en informeert U naar den prijs. U zult
verbaasd staan van de uiterst lage prijzen
waarbij een keurige en vlugge bediening.
Beleefd aanbevelend,
E SSg3^£g@^gSSg^3S^SSBaSSSS»
is de omzet van GEZOUTEN GROENTEN bij mij zoo groot
Alleen omdat ge bij mij uitsluitend 1ste kwaliteit koopt ZZZ
Goudgele ANDIJVIE 18 ct. per pond Malsche SNIJBOONEN 28ct.
per pond SPERCIEBOONLN 28 ct. per pond Probeer mijn
puu beste BRAVO's a 14 ct. per K.G. Prima DUINAARDAPPELEN
18 ct. per K.G. Vraagt prijs per zak. Beleefd aanbevelend,
33
10
door
RUDOLF HERZOG.
HOOFDSTUK II.
BB
„Als liet. niet zoo doorgaat, wilde je
zeker zeggen. Ja, dan zouden we er op
een dag wel bij neer kunnen gaan zit
ten. Tegenwoordig kunnen nog slechts
groote firma's meepraten. En ver
trouw er op, wij zullen meepraten."
Hij dronk zijn wijnglas leeg.
„Zeg Emilie, als je je vader ziet
„Wat heeft die er nu mee noodig?
Geld geven? Die denkt beter aan zijn
kind dan jij aan de jouwe."
„Zeg hem dan, dat ik vanavond bij
hem kom. We zullen het over het ge
luk van zijn kind hebben."
Hij stond op en rekte de armen uit.
„Dat heeft gesmaakt. Nu is de machi
ne weder warm." Hij hield cie krachti
ge armen als de wieken van enn molen,
gestrekt.
Emilie keek naar hem. Een heel
klein, weinigje. Van ter zijde slechts.
Zij was toch trotsch op hem. Alleen,
dat hij haar altijd als een onnoozel
kind behandelde. En zij was vronw cn
moeder. Wat wilde hij dan nog meer?
„Emilie
„Ja
Hij lachte en zij lachte ook. Toen liet j
ze zich zonder tegenstreven in de ar
men nemen.
„Hoep nu de kinderen eens."
Ze kwamen binnen gemarcheerd. De
jongen Gustav, als iedere eerstgebo
rene in de rechte lijn met een snuf
felend neusje, de kleine Emilie, naar
haar moeder genoemd, hard loopend,
struikelend, zoodra ze haar vader in het
oog had gekregen. Hij ving haar op en
zette haar op zijne schouders, waar zij
van vreugde kraaide.
„Zeg, laat je je vader alleen eten?"
„Hebt u alle twee de appels alleen op
gegeten?" vroeg de jongen en zocht op
de tafel.
„Je gunt ze mij zeker niet, mijn wak
kere zoon?"
„Gunnen wel, maar Emilie en ik had
den er ons reeds op gespitst."
„Ja, als jullie er je reeds op gespitst
hadt, zullen we maar eens zien of ze
nog niet heelemaal in mijn maag ver
dwenen zijn! Zoekt!"
Juichend liet het zusje zich naar be
neden glijden. Links en rechts hingen
ze aan den lachenden vader en door
zochten snel zijn zakken.
„Ha!" schreewde de jongen.
„Ha!" kraaide het meiske hem na.
Toen wilden ze zich met hun buit uit
de voeten maken. Doch de vader hield
hen tegen.
„Wat? Is dat jullie goede opvoeding?"
„Je moet „dank u!" zeggen,' hield
Emilie Wiskotten hun voor.
„Dank u," zeiden ze klagelijk, en ke
ken naar de appelen, die voor hen be
duidend aan waarde verloren hadden.
„Galgestrop," lachte Gustav Wiskot
ten en streelde zijn oudste over het
haar. „Zeg nu eens wat je worden wilt."
„Dominee!"
„Dominé!" 1
„Wa wat? Hoe kom je daar nu
op?
„Dan kan ik 's Zondags in de kerk
spreken en mag niemand brommen.
Maar liever liever zou ik nog wat
anders willen worden,"
„Drommels, wat zal er nu komen?"
„Lijkwagenkoetsier."
„Lij lijkwagenkoetsier
„Dan heb ik altijd een langen stoel
achter mij en ik ben de eerste!"
Gustav Wiskotten haalde diep adem.
„Goddank", zeide hij, „hij heeft ten
minste eerzucht
In de fabriek klonk de fluit, die tot
den arbeid riep. Links en rechts van de
Wupper. In het gansche dal.
HOOFDSTUK III.
i
De straten waren als uitgestorven.
I De vensters der huizen waren gesloten,
de deuren stijf op de klinken. Het ge
beurde nauwelijks, dat een spelend
kind het trottoir betrad. Een zeldzame,
i plechtige rust, een groote stilte hadden
het gedruisch der week, al het gehaast
van den werkdag zwijgend verslonden.
Koud en vergeten staken de hooge
schoorsteenen in den Maartschen mor-
gen op, alsof ze de overbodigste dingen
ter wereld waren. Het was Zondagmor-
i gen.
I Zacht klokgelui zweefde door het
dal. Een paar vrouwengezichten ver
schenen, reeds met den Zondagschen
hoed versierd, voor de vensters. De
volle klokslag dreunde in het rond.
Daarna een tweeklank, een drieklank.
De manner in de huizen, die in hunne
hemdsmouv cn bij de tafel zaten, leg-
den de kranten neer en trokken hunne
jassen aan. Buiten vormde het klokge
lui een harmonisch geheel. De kinde
ren kregen hun gezangboek en den
cent voor het zakje; de volwassenen
staken een nikkelstuk voor de schaal-
collecte aan de kerkdeur bij zich. Geen
woord werd daarbij gesproken. Het
portaal der kerk reikte op Zondagmor
gen tot in de huizen.
In de lucht weerklonk het klokgelui
der kerken vereenigd tot meerderen
lof van den Heer. Het waren ijverige
gemeenten, die elkander streng beoor
deelden, omdat ze niet verdraagzamer
onder elkander waren. Lutheranen en
Gereformeerden ontmoetten elkander
in het strijdperk, en ook de Luthersch-
Hervormden verdedigden hun stand
punt. De Katholieken hadden hun
klein aantal door den bouw van een
Godshuis, dat met trots op een der
hoogste torens van het Rijnland boge-
kon, gewicht bijgebracht. De weinige
Israëlietische kooplieden kwamen
slechts op politiek gebied in aanmer
king-, Ontelbare sekten echter, wien de
Evangelische godsdienst om verschil
lende redenen niet behaagde, waren
over het gansche dal verspreid.
Streng hield ieder zich aan zijn vaan.
De Gereformeerden maakten weinig
onderscheid tusschen Lutheranen en
Katholieken; de Lutheranen even wei
nig tusschen Katholieken en Prote
stanten. In het mengelmoes der klok-
ketonen hoorde een ieder slechts zijne
klok, de klank der overige ging spoor
loos langs hem heen.
Aan alle hoeken van het dal groeide
nu het geroep der kerken aan. De huis
deuren gingen open. Alleen, met z'n
tweeën, in geheel© families verschenen
de menschen. Altijd echter zwijgend.
Het was een ernstig voorwaarts schrij
den, straat op, straat af. Een zwijgende
knik, een stijve groet, waar bekenden
elkander tegenkwamen. Viel er iets
aan de voorbijgaande af te keuren, dan
wisselde men onder elkander een lan
gen blik en kneep de lippen samen. Be
sproken werd het geval pas na de kerk.
Af en toe weken de voorbijgangers op
de smalle trottoirs voor elkander uit.
Dan ontstond er een stremming in de
lange zwarte linie. De familie van een
Presbyter schreed met in zichzelf ge-
keerden blik voorbij.
Een half uur duurde het klokgelui,
een half uur het ernstig voorwaarts
schrijden van bleeke arbeiders met
doffe oogen, krachtige handwerkslie
den met tevreden gezichten, recht voor
zich uit kijkende fabrikanten, van
vrouwen en meisjes uit alle standen
der burgerij, hier magere, afgewerkte,
met roode vlekken op de ingevallen
wangen en stijf weggestreken haren,
daar welvarende en met zichzelf te
vreden lichamen, anderen frisch en
krachtig, van het echte, sterke, berg
achtige soort, doch met domme óogen.
Wordt vervolgd.
