GEEFT
KISTENMAKERIJ
Parelkooks.
SPECULAAS
Spaar- en Voorschotbank Boaz
<«-DeA»
EEN MOOIE KOP EN SCHOTEL
CADEAU
De Wiskottens
BEKENDMAKING.
Fa. Knapen en Co.
Kon. Ned. Hoogovens en Staalfabrieken.
Het Kantoor voor Rechtszaken
Luxe Brood- en Banketbakkerij
Pres. Steijnstraat 15 Telefoon 438
Dansles in Concertzaal „Thalia"
Noordhollandsch Landbouwcrediet
WED. S. J. GROENIJMUIDEN
Mi I MsÉiti li ml
K
0
P
N
S
C
H
0
T
L
Neemt proef met onze prima Margarineaoorten
Te IJMUIDEN KANAALSTRAAT C 73
R
N.V. IJmuider Agenturen
en Administratiekantoor
Hypotheken,
Scheepsverbanden,
Leliestraat 101-108
Telefoon 2177 - Beverwjjk
Het adres voor VISCHKISTEN
VRAAGT PRIJS AAN
Wij deelen U mede, dat vanaf 1 November voor nieuw in
komende opdrachten de prijs zal bedragen f 13.per 1000 K.O.
WILHELMINAKADE Ho. 20 i—IJMUIDEN
Btlut zich met
INCASSO'S, RECHTSBIJSTAND, ADVIESEN, CREDIETEN,
INFORMATIÊN, ASSURANTIËN, BELASTINOEN,
PROCEDEEREN, CONTRACTEN, BEHANDELINO VAN
ERFENISSEN EN BEMIDDELINO TER VOORKOMINO VAN
FAILLISSEMENTEN
Vraagt pr|Ja en Inlichtingen.
Probeert mijn overheerlijke
6' maal bekroond in 1924.
Amandclpeppeo
10 25 ea 50 d. Mr stuk
Suiker boae tu 10 ct. mmr mm»
Coöperatieve
Oeveetlgd te IJmuiden Kinaelalreet 37
Raad ven Toezicht i
Ir. W. Polderman, F. J. H. Schneiders, Mr. A. W. Hellema, A. de Wil
Rechtskundig Adviseur, Mr. A. W. Hellema.
Deze Bank verstrekt voorschotten legen borgstelling of zakelijke zekerheid
Spaargelden worden tegen uitgifte van een boekje in bewaring genomen
legen eene rente van 4 pCt. In 't jaar, voor een jaar vast 4'/, pC
De bank is geopend i Eiken Maandae en Donderdagvna 7—0 uur n.m.
AANSTAANDE MAANDAO, 3 November begint de
onder leiding van JAMES WAIDLICH,
Dansleeraar te Haarlem.
Voor eeretbeglnnenden 'a avonds halt seven.
Voor geoatenden hall negen.
Voor belde lessen bestaat nog gelegenheid tot deelname
voor enkele Dames en Heeren.
Inschrijving een half nnr vóór den aanvang.
Hoofdkantoor: Alkmaar
BijkantorenHaarlem, Leiden, 'a Oravenhage, Delft, Rotterdam en Hoon
Verstrekt handelscredlet onder diverae zekerheid als
HYPOTHECAIR-VERBAND, BOROSTELLINQ ENZ.
SPAARBOEKJES RENTE 4% :-i
Agentschap IJmuiden Kantoor Kerkstraat!
TELEFOON No. 5
TELEFOON No. S
GROOTHANDEL IN STEENKOLEN.
AQENTUUR VAN STEENKOLEN VOOR HET VERKOOPKANTOOR
DER STAATSMIJNEN IN LIMBURO.
DE MEEST AANBEVELINGSWAARDIGE STEENKOLEN
VOOR STOOMTRAWLERS.
TIMMERMAN, METSELAAR
I—I EN AANNEMER I—I
WILLEM BARENDSZSTRAAT ld
TELEFOON No. 467.
den is het edres KLOOSTER
STRAAT 15, Beverwijk, Tel. 2175,
en U krijgt de hoogste waarde.
Ook voor de eerslvolgende.veillng
in de „Willem Bircndsz", kunnen
goederen dagelijks opgegeven wor
den een mijn adres.
S. WATERDRINKER.
HET ADRES VOOR
i-i HANDELS i-i
DRUKWERKEN
i-i IS i-l
N.V. DRUKKERIJ
SINJBWEL
IJMUIDEN
WILLEMSPLEIN
VANAF VRIJDAO 31 OCTOBER TOT EN MET DON-
DERDAO 6 NOVEMBER BIJ AANKOOP VAN I 1
LEVENSMIDDELEN, WAARONDER POND
MARGARINE (ROOMBOTER SUIKER UITOESLOTEN)
FILIALEN DOOR OEHEEL NEDERLAND.
WIJ VRAOEN EN BEZOROEN AAN HUIS ZONDER PRIJSVERHOOOINO
C
L
A
M
Kanaalstraat 65, IJmuiden Dir.L. M. Camman Tilcfoon 103
Agentschap ven de Nationale Hypotheekbank
Agentschap van de Rotterdamsche Scbeepsbypotheekbank
Verzekeringen Bouwcredleten, Credlethypotbeken,
Voorschotten, Boekhouding en Admlnlstratlfo
voor export en binnenland, tegen scherp concurreerenden prijs
PRIMA KWALITEIT EN VLUOOE AFLEVERINO.
39
71.
door
RUDOLF HERZOO.
„Ga.at u weg!"
„U? Wie ia dan u? Jongen, doe je
oogen eens open! Ik ben toch Emilie,
je schoonzuster' Emilie!"
Hij draaide het hoofd om en opende
de oogen.
„Anna!" stiet hij uit. Zijn hoofd viel
terug. In onmachtige woede keek hij
naar de vrouwen.
„Wees nu als 't je blieft eens 'n beetje
vriendelijker. Wij doen je niets." En
Emilie Wiskotten stak hem de hand
toe. - i lj»'|
Hij stiet de hand terug, den blik op
Anna gericht. „Is het je gelukt met je
gespionneer?"
„Scheld maar, Ewald," zeide het
meisje kalm. „Er uit krijg je me tooh
niet meer."
„Ik ben hier de baas!"
„Jongen, jongen!" kalmeerde Emilie
Wiskotten hem en legde hare hand op
.zijn voorhoofd, met een vrouwelijk,
moederlijk gebaar. „Je bent ziek,
Ewald. Daarom moet je heel kalm ge
hoorzamen."
Ik neem niets van de familie aan!"
„Wie spreekt er van de familie? Maar
lijdensgenooteh, die ja, zie je, die
moeten elkander toch helpen."
Zonder te begrijpen keek hij haar
aan. Zoo kende hij haar in 't geheel
niet. Was dat Gustav's vrouw?
„Ja, ja, jongen. Wij zijn lijdensge-
nooten. Dat heb je zeker niet geweten,
anders was je wel tot mij gekomen."
„Eens heb ik gehoordmaar
„Het niet geloofd. Ik doe je ook geen
verwijten. Ik heb de hoop niet opge
geven, en ook jij zult haar niet opge
ven, daarom ben ik tot jou gekomen.
Zie je, Ewald, ik maak 't slecht, maar
jij maakt het op 't oogenblik nog veel
slechter. Daarom zullen we botje bij
botje leggen en half om half doen.
„Emilie
„Zou je je schoonzuster in den steek
laten, jongen? Nu allen doen, alsof
alsof ze mij vergeten hebben! Jij bent
toch anders. Jij met je geestdrift. Lie
den die, zooals wij, ongelukkig zijn,
kunnen toch niet kleingeestig tegen
elkander wezen."
„Nee, Emilie?"
„Heb je pijn?"
Hij keek haar onrustig aan. „Pijn?
Heelemaal niet!"
,Maar wat heb je dan? Wij beiden
behoeven ons toch niet voor elkander
te schamen?"
Zijne kaken bewogen zich heen en
weer. En langzaam trok een gloeiend
rood van den hals af over zijn ingeval
len gelaat. „Anna mag het niet hoo-
ren," mompelde hij.
Emilie Wiskotten wenkte Anna glim
lachend, zich naar den achtergrond te
begeven. Toen boog ze zich' dicht over
hem heen.
„Spreek nu, Ewald wat heb je?"
Hij worstelde met de woorden. Ze
wilden er niet uit. En Emilie voelde
den gloed van zijn gelaat als een hee-
ten luchtstroom.
„Wat heb je?" herhaalde ze heel
zacht en moederlijk.
„Honger!" stiet hij ;uit en sloeg de
handen voor het gelaat.
Dit woord nam reusachtige afmetin
gen aan, wankelde met vermagerde
ledematen door de kamer, stiet tegen
de leege kist, die het meubilair uit
maakte, en knaagde met rattentanden
aan het stroo van den beddenzak. Anna
voelde dat het in de kamer was. Haar
gelaat en handen werden koud, haar
adem kwam met moeite uit de diepte
opwaarts een sprakeloos weenen zat
haar in de keel, zooals bij kinderen die
bang zijn in het donker. Met hulpeloo-
zen blik keek ze naar Emilie.
Emilie Wiskotten's hand beefde.
Een oogenblik slechts. Toen verzette
zij zich tegen de rilling, die haar over
den rug liep. Honger! Zij had ook hon
ger. Die daar vóór haar bekende het.
Ze dwong haar blik, kalm en onderzoe
kend te blijven. Totdat hij bijna een
koude scherpte kreeg. Zoo ver dus lie
ten de Wiskottens het met de uitspruit
sels komen, die zich niet vrijwillig
naar den stam voegen wilden. Ze wer
den uitgehongerd.
„Je bent net een kleine jongen,
Ewald," zeide ze. „Als men honger
heeft, eet men toch. Maar dan gaat men
toch niet liggen en trekt zich de dekens
over de ooren. Lieve hemel, zulke klei
nigheden
Hij hield nog altijd de handen voor
de oogen. Maar hij luisterde verwon
derd toe. Had ze hem niet verstaan?
„Ik zou je eenvoudig verzoeken met
mij mee te gaan," ging ze op den toon
voort, waarmede men slechts van zelf
sprekende dingen behandelt. „Maar
tante Josephine, bij wie ik woon, is
eene lastige oude juffrouw, als ze niet
eerst voorbereid is. Weet je wat, wij
eten bij jou. Ik dek de tafel en Anna
gaat inkoopen doen.
Hij bleef sprakeloos. Slechts nu de
wonderlijke stemming met geen enkel
woord bederven en verjagen. Alles met
zich laten gebeuren. Alsof er een
sprookje uit zijne kinderjaren rondom
hem zweefde.
Emilie Wiskotten sprak zacht met
Anna Kölsch. „Ben je niet bang over
straat te gaan?"
„Bang? O nee En hare tanden
klapperden op elkander,
i „Ik zal onderwijl door de oude een
beetje vuur in het potkacheltje laten
aanmaken. Dezen nacht zullen wij wel
niet weg kunnen."
Toen Anna Kölsch een kwartier later
met eene flesch port, cacao, melk, ei
eren en beschuit terugkeerde, was de
kachel aan, de groote kist voor het
raampje met een doek bedekt, waarop
twee borden, twee kopjes en een pan
netje stonden. „Meer was er niet
schoon," zeide Emilie. „We moeten het
er dus maar mee doen. De oude brengt
een brief aan tante Josephina, dat ik
niet thuis kom. Ik heb haar nog een
mark gegeven.
„Ik zal roereieren maken, dat gaat
gemakkelijk."
„Geef me do flesoh port eens aan. De
wijn moet hem eerst opwekken."
Anna Kölsch hield zich op den ach
tergrond. Ewald moest van hare aan
wezigheid zoo weinig mogelijk bespeu
ren. Ze schoof de pan op het kacheltje,
keerde het vertrek den rug toe en hield
zich met het gerecht bezig. Emilie
Wiskotten schonk een kopje vol wijn,
boog zich over den jongen, die'stijf uit
gestrekt lag, heen, en noodde hem om
te drinken. „Dat is de welkomstti
Langzaam aan. Met heel kleine t<
jes."
En hij dronk
Na weinige minuten sloop er
schaduw naderbij. Anna zette het I
netje op tafel en verdween weer
haar hoek, waaruit slechts hare oo
groot te voorschijn schitterden. Eit
Wiskotten vulde een bord, doopte
beschuit in den wijn en ondersteu
Ewald's mageren rug.
„Eet nu."
De oogen op de wollen deken geri
at hij langzaam en toen sneller, al
sneller. En de laatste wijndroppel
sopte hij gulzig met de beschuit
het kopje. Voorzichtig legde Em
hem weer achterover. Hare kracl
raakten? uitgeput, zooals zijn trots
raakte.
„Lig je goed?" vroeg ze en bedw
hare ontroering.
Hij gaf geen antwoord. De wijn 1
hem beneveld. Hij was op hetze!
oogenblik dat zij zijne ledematen
strekte, ingeslapen.
Emilie Wiskotten liep op de teel
door het vertrek. Anna bewoog zi
Ze ging haar eene schrede van uit
hoek tegemoet. Heel vast omvatten
elkander, alsof de eene de ander
dersteunen moest, alsof de eene
andere verhinderen moest, gedruiscl
veroorzaken. En de eene weende tei
den schouder van de andere. Alsof
dammen doorgebroken waren, die i
tranen in het hart teruggestuwt h
den, zoo weenden de vrouw en
meisje
Wordt vervolgd
