/i
fiiBMRiscncrr»
8TROOIOEDEN
Stoomwasscherij „DE VLIJ'
W—IIHUI MJI I LI IISIHtf AZIJSt*
Steenhouwerij N. J. GROI
Spaar- en Voorschotbank Bi
Motordienst „DILO"
ft
\Vj
wayyL
wascht HELDER en NIET Dd
VERVERIJ en CHEMISCHE WASSCHïi
uit onze enorme sorteering
Heeren Colbert-Costuumsin prijzen van
Jongeheeren Costuums m. lange en korte pantalons
KinderpakjesSuffolk en Matrozenmodéllen
MT Wjj brengen dit seizoen een prachtsorteering 18a
Minstens 25 procent beneden iedere Concurrentie!
ZIET ONZE ETALAGES
NoordhoUandsch Landbouwcrediet
THEGiiA FEN 1S-Y EREESI6HN 6
TE IJMUIDEN.
H. KROOJNSBtiKG, Juiianakade 31.
Grafmonumenten en Schoorsteenmant^
Dagelijks, behalve Zon- en Feestdagem
IJmuiden 9 uur v.m., van Amsterè
4 uur n.m. lelefoon 41
Het drama van Glossow
TROMPSTRAAT 203
VELSEROORD.
28 cent per K. O. Oratis gemangeld en geiteven,
BILLIJK TARIEF voor opmaak wasschen. o—o
o—o OPPERSEN VAN HEEREN- en DAMESKLEEDINO
f 9.00 - 13.00 18.00 - 26.00 - 31.00 - 38.00 - 45.00 - 49.00 enz.
I 8.00 9.00 10.00 - 12.00 - 14.00 - 17.00 - 21.00 enz.
t 4.00 6.00 9.00 12.00 16.00 18.00 enz.
Van de eenvoudigste tot de fijnste soorten.
Uitsluitend modellen 1925'
f 0.90
1.10
1,50
1.75
1.90 - 2.25 2.50 - 2.75 3.00 - 3.50 - 4.00 - 4.50 - 4 75 - 5.00
HooldkanloorAlkmaar
Bijkantoren i Haarlem, Leiden, 'a Oravenbage, Delft, Rotterdam en Hoorn
Verstrekt handelscrediet onder diverse zekerheid als
HYPOTHECA1R-VERBAND, BOROSTELLINO ENZ.
i—i SPAARBOEKJES RENTE 4% i
Agentschap IJmuiden Kantoor Kerkstraat 5
Opgericht 1896.
MUNNIKENMEO 1 TEL. 2076 BEVERI
o
in magazijnen opgesteld voorradig.
NETTE AFWERKINO - PRIJZEN Bilt
Coöperatieve
Oevestigd te IJmuiden Kanaalstraat 37
Raad van Toezicht:
F. J. H. Schneiders, Mr. A. W. Hellema, A. de Wit.
Rechtskundig Adviseur,'Mr. A. W. Hellema.
Deze Bank verstrekt voorschotten tegen borgstelling of zakelijkezekc
Spaargelden worden legen uitgifte van een boekje in bewaring
tegen eene rente van 4 pCt. in 't jaar, voor een jaar vast 4'(^
De bank is geopend: Eiken Maandag en Donderdag v aa 7Ou'srr
Bestellingen bij den heer P. BLOKKER Amslelstrait
BELEEFD AANBEVELEND.
H. COURTHS-MAHLER.
Roman
22.
Sanna boog het hoofd. Zij wilde niet
liegen en kon de waarheid niet zeggen.
I-lij wachtte ook niet op haar antwoord,
maar verliet langzaam, met gebogen
hoofd, de kamer.
Sanna keek hem na, tot hij verdwe
nen was. Zij wist, dat zij dit gebogen,
grijze hoofd voor 't laatst had gezien.
Deze zekerheid deed een oogenblik
haar besluit wankelen. Maar toen be
dacht zij dat over enkele dagen Gregor
hier weer zou zijn. Toen hied zij het
hoofd weer vastberaden op, dien wilde
zij tot geen prijs weer ontmoeten!
Nu kwam tante Anna naast haar
slaan en legde met groote, in het oog
loopende teederheid den arm om haar
schouder.
„Nu wil ik de verjaartafel voor het
lieve kind nog klaarmaken, opdat mijn
lieve Sanna dadelijk morgen vroeg
alles gereed vindt. Och, mijn lief, dier
baar kind, waar zijn de jaren geble
ven, sinds oom Michael je aan de hand
hield en over den drempel van dit huis
liet gaan? Ik had je van 't. eerste
oogenblik af lief en Gregor was zóó ge
lukkig over de nieuwo, kleine huisge-
noofe! Hij heeft je altijd lief gehad, al
heeft hij het soms in jongensachtigen
(rots voor je verborgen. En nu zal deze
liefde over zijn lot beslissen en van jou
zal het afhangen, of hij gelukkig of on
gelukkig wordt. Ben je er je wel van
bewust, mijn lief kind, welk een macht
je over hem hebt? Zulk een macht
sluit verantwoording in. Je hebt zijn
toekomst in je hand. Het heeft mij
dikwijls zoo bitter leed gedaan, dat ik
volgens den wil van oom Michael zoo
hard en streng voor je moest zijn, maar
indien je de vrouw van mijn zoon,
mijn lief dochtertje werd, wat zouden
wij je dan met liefde omringen en je
verwennen! Het is niet alleen de vuri
ge wensch van Gregor, maar ook de
mijne, dat je zijn hand aanneemt."
Sanna was niet in staat iets te ant
woorden op deze zoetelijke zalvende
woorden. Het was haar te moede, alsof
haar keel werd dichtgesnoerd! Zij
maakte zich haastig uit de armen van
haar tante los.
„Als u mij toestaat, trek ik mij nu
terug, tante Anna, ik wil mij graag
voorbereiden op den dag van morg:o,"
stootte zij uit.
„Ja, ja, ga maar, mijn lieve kind en
goeden nacht! Vanavond zal ik een
bijzonder vurig gebed voor jou en voor
mijn zoon opzenden."
Sanna verliet vlug de kamer, zij kon
den zoetsappigen, valschen toon niet
langer verdragen.
Anna von Rehling keek haar na met
een boosaardig vonkje in haar valsche
oogen.
„Weerspannig schepseltje! als zij
maar niet zoo rijk was!" dacht zij
wrokkend. Zij voelde zich nu in 't ge
heel niet op haar gemak. Sedert Mi
chael von Sachau zoo afwerend tegen
haar was geworden voelde zij zich ver
ward en beklemd.
Sanna ging haastig naar haar ka
mer en sloot de deur. Zij legde alles
stil klaar voor morgen vroeg en ging
- aan haar schrijftafel
oom Michael te schrijven.
Vervolgens deed zij den brief in een
enveloppe en adresseerde hem. Zij leg-
de hem midden op haar schrijftafel
neer.
Daarna ging zij naar bed, opdat zij
den volgenden morgen niet te laat
i I
zitten om aan Nog steeds vreesde zij, dat haar vlucht kastje,
en spoedde zich weg,
door iets verijdeld zou kunnen wor- haar voeten haar konden dragt
den, of dat men haar weer zou terug-zware kartonnen doos hinder;
halen. Indien zij maar eerst in Glos- bij het harde loopen. Een hevig
sow was onder Heerfurts hoede, dan stuimige angst beving haar, 6
zou alles goed zijn. vlucht toch nog verijdeld zou i
Veel te vroeg stond zij eindelijk op worden,
en kleedde zich aan. Geheel gekleed Indien vandaag eens iemand!
wakker zou worden. Even na zes uur zat zij toen nog een uur aan het ven-onstond en bemerkte, dat de hl
moest zij al aan liet. station zijn om den
trein te halen, die Heerfurt haar had
aangegeven. Zij kon echter den slaap
niet vatten en lag als in koorts. Zij zag
toch op tegen dit gaan in de wereld die
zij niet kende. Zij vergeleek zichzelf
met een schip zonder roer, dat zich
niet gesloten was en als mi
haar kamer leeg vond?
Daar lag de brief aan oom t
waardoor haar vlucht verraden
Wat dwaas en ondoordacht:
ster om te wachten, totdat het tijd was
om te vertrekken. Eindelijk was het
zoover.
Zij pakte de vrij zware kartonnen
doos en sloop zacht haar kamer uit.
Onhoorbaar liep zij over den dikken van haar, dien brief daar zoo 0]
looper den langen gang door en de haar verrader te laten liggen!
j moedig in de branding begeeft. Zij was trap af. Maar zij had gewild, dat mei
geheel onervaren, wat reizen betreft, Zacht draaide zij den sleutel, die in J dadelijk vond, opdat oom Mich»
en moest uitsluitend op de korte aan- de huisdeur stak, om. Het knarste wat. niet onnoodig zou opwinden
duidingen van Heerfurt afgaan. Verschrikt en angstig luisterde zij. rust maken. Dat hij het zou t«
I Maar toch liet zij zicli niet van haar Maar er bewoog niets. De deur ging hij vernam, dat zij verdwenen
besluit afbrengen. Geen oogenblik lan-open en de aanbrenkende dag begroette j scheen haar nu toch buiten twif
ger dan noodig was, wilde zij in dit haar. De zon steeg als een bloedroode j was den laatsten tijd toch e
huis blijven, waar haar reeds in de vuurbal achter den tuin uit den grau- j goed voor haar geweest.
I eerstvolgende dagen opnieuw een ont-wen nevel op. Had de angst voor Gregor te
moeting met Gregor te wachten stond.
En voor dit samentreffen voelde zij een
namelooze angst en vrees. Het leek
haar toe, alsof haar een ongehoorde
ramp bedreigde van Gregors zijde. Zij
achtte hem tot het ergste in staat. En
oom Michael, die zelf niet meer was
dan een zieke, afgeleefde man, kon zij
niet als afdoenden beschermer be
schouwen. Zoo ging de nacht vol on
rust voorbij. Het stond hij haar vast,
dat zij Heerfurt zou telegrafeeren.
Maar waar en hoe zij het telegram zou
aanbieden wist zij nog niet. Dat was
ook v. ondergeschikt belang. De hoofd
zaak was, dat zij ongehinderd het huis
verliet en in den juisten trein kwam.
De lucht was koel en scherp en deed vervuld, dan zou zij het nog
haar heet hoofd weldadig aan. i poosje bij oom Michael hebbe»
Zacht trok zij de deur weer toe en
ijlde toen met lichten tred den tuin
door naar het hek in den rooden tuin
muur.
Snel nam zij den sleutel van dit hek
uit het ijzeren kastje, *sloot het en
stapte met een diepen zucht naar bui
ten.
Toen zij het hek achter zich sloot,
wierp zij een laatsten blik op het stille,
grijze huis. Het lag somber in den
roodgouden zonneschijn en alle leven
scheen erin verdwenen. Haastig ver
borg Sanna, door het traliewerk van 't
hek tastend, den sleutel weer in het
houden, totdat zij met zijn
ming had kunnen gaan. Maar
schien was er dan toch weer on»
strijd geweest. Neen, neen, het
ter zóó. Als zij maar eerst met d<
kartonnen doos het station 1
reikt!
Wordt vern
