Christelijk Mist.
iesvereeniging
Van Zaterdag 6 Juni tot en metlö Juni
Voorstraat - Haarlem - Houtstraat
WOLLEN DEKENS
STOOMEN f 1.-
ESN.
Openbare Vergadering op Woensdag 10 Juni 1925's avonds 8 uur preciesin het Gebouw voor Chr. Belang
Sprekerde heer H. W. TILANUS, Lid der 2e Kamer. Onderwerp: „Het standpunt der Chr. Hist. Uni(
ten aanzien Tan het Traagstnk der Ontwapening in Terband met de Internationale Ontwikkeling.
Gelegenheid tot gedachtenwisseling en vragen stellen. Toegang vrij
Toegang vrij
„DB IBIS"
De IJmnider Courant is
iUnge Year straat 23
Haarlem
Dames Fantasies f 1.30
Heeren Bottines, gep. f 1.75
Werkschoenen f 1.80
Badschoenen Tanaf 90 ct.
SB
it
KLEINE HOUTSTRAAT 18
TELEFOON 12778
ZEILSTRAAT 33
HAARLEM.
het meest gelezen blad voor ijmuiden, Velseroord, Wijkeroog, Velsen
Driehuis en Santpoort.
HUSHOUDWEEK
Vroom Dreesmann
De roman van den kauwguinmikoning.
Over den heer William Wrigley Jr.,
den Amerikaanschen multi-million-
nair en fabrikant van het in Amerika
haast onmisbare en in ons land ook
lang niet onbekende kouwgom., die in
den Haag vertoeft en welke ter gelegen
heid van zijn bezoek aan ons land 25000
gulden heeft gestort voor het Olym
pisch Comité, schrijft de Haagsche
Courant o.a. het volgende:
Deze Amerikaansche groot-industri
eel maakt een reis door Europa, deels
voor pleizier, deels voor zaken. In
Frapkfort gaat hij n.l. een nieuwe fa
briek beginnen en hij wenscht zich per
soonlijk op de hoogte te stellen van den
stand van zaken aldaar.
Wij zijn in de gelegenheid om van
dezen 18-karaats Amerikaanschen dol
larkoning, die aan alle eischen van
den roman voldoet, eenige bijzonderhe
den te vertellen.
Toen William Wrigley elf jaar was,
liep hij weg van de school, kwam
weer terug, maar werd er op z'n twaalf
de jaar weggezonden. Zonder er lang
om te treuren, ging hij in een zeepfa
briek werken en op z'n dertiende jaar
ging hij „den boer op" om de zeep in
allerlei kleine plaatsen aan de winke
liers te verkoopen. Dit werk stond hem
echter maar matig aan en op z'n ne
gentiende jaar had hij er genoeg van,
zocht een andere betrekking, trouwde,
zwierf rond en kwam op z'n 33e jaar
in Chicago aan met 32 dollars in z'n
zak. Daar begon hij een fabriekje en
nu. is de jaarlijksche omzet van
de Wrigley Chewing Gumfabrieken
meer dan 80 millioen dollar. Dat is in
't kort de geschiedenis van dezen wer
ker, een geschiedenis, die ongetwijfeld
„echt"-Amerikaansch is, vol romantiek
maar ook een bewijs van het feit dat
een stugge werker met een helderen
kop in het land der onbegrensde mo
gelijkheden, soms ver vooruit kan ko
men.
Want om van krantenjongen (wat hij
natuurlijk als ieder Amerikaansche
millionnair ook geweest is) het te bren
gen tot een der grootste fabrikanten
van de United States, dat wil heel wat
zeggen.
William Wrigley is 't type van den
stoeren Amerikaan, van den man die
met veel tegenslag te kampen had
driemaal een groote „strop" had en
tweemaal z'n fabriek zag verbranden
maar die volhield, glimlachend en
vertrouwend op z'n eigen kracht. Het
is hem gelukt. Wringley heeft zich,
dank zijn geweldige reclame, tot een
der meest vooraanstaande groot-indu-
strieelen van Amerika opgewerkt. Hij
heeft vier enorme fabrieken, in Chica
go, Brooklyn, Toronto en in Sydney
(Australië) terwijl hij nu spoedig in
Frankfort zijn vijfde fabriek opent. En
dat allemaal door kauwgom! Is het
niet verwonderlijk?
Zoo'n man moet natuurlijk een
krachtfiguur zijn, iemand met een on
uitputtelijk energie. En dat is hij ook.
Alhoewel hij 63 jaar is, ziet hij er uit
als een goede veertiger. En zoo is hij
ook in z'n denken en doen. Altijd nieu
we plannen beramen, nieuwe proeven
uitdenken, dat is voor hem de vreugde
van het leven. Een paar jaar geleden
wilde mr. Wrigley een levensverzeke
ring sluiten met een jaarlijksche pre
mie van 150 duizend gulden. Twee en
twintig maatschappijen sloten in com
binatie de verzekering af. Hij werd door
8 doctoren gekeurd en bleek in een uit
stekende physieke conditie „met 't ge
stel en de bloeddruk van een man van
28 jaar".
Zijn levensgeschiedenis, waaruit wij
hierboven al een en ander aanstipten,
is waarlijk 'n verwonderlijk-romanti
sche. De manier waarop hij zich een
weg baande door het leven dwingt
ieders respect af. Als krantenjongen
toonde hij z'n vernuft door op duizen
derlei wijze z'n bladen aan te prijzen.
Hij sliep dikwijls in de open lucht met
een stapel dagbladen als hoofdkussen
en hij maakte natuurlijk zóóveel mee,
dat hij als jongen van elf jaar al heel
wat wist van wat er in de wereld te
koop was. Daarna kreeg hij allerlei
werkjes op schepen te doen, als koks
maatje en als zeilmaker. Toen hij
tenslotte weer thuis kwam en naai
school ging, bleek het dat studeeren
z'n fort niet was ën op een goeden dag
zei z'n vader: „Je loopbaan als school
jongen was geen succes, we zullen eens
zien wat de wereld van je maakt." En
de kleine Wrigley kreeg een lastig
baantje in een fabriek tegen een salaris
van 1 dollar 50 per week als zeepmen-
ger. Gedurende een jaar hield hij dat
vol aldus de fundeering leggend
voor z'n physieke kracht, dat hij later
door geregelde oefening bewaarde
toen ging hij, na z'n vader lang ge
smeekt te hebben, naar Pennsylva
nia om zeep te verkoopen. Zijn
w-iiÖ
eerste avonturen als handelsreiziger
zijn niet onvermakelijk, maar getuigen
toch al dadelijk ervan dat er bijzonder-
veel pit inden jongeman zat. Hij bleek
een handige zakenman, maar toch was
die zeephandel, waarin hij niet hard
genoeg opschoot, niet in staat om hem
te beletten een ander avontuur te be
ginnen. Met een diligence reisde hij
naar Kansas City, als bezitter van 65
cent, kocht een krant om te zien of er
riog een baantje was en het gelukte
hem als kelner aangesteld te worden.
Toen de eigenaar van het restaurant,
waar hij werkte, ontdekte dat z'n nieu
we kelner kon lezen en schrijven, werd
hij spoedig aangesteld als kassier.
Maar de baas betaalde niet en Wrigley
begon wat anders, werd agent van een
kleine firma in rubberstempels. Dat
gelukte beter en met 32 dollars, een
nieuw pak aan, een arm vol cadeautjes
en een groot zelfvertrouwen, keer
de hij weer naar huis terug. Maanden
van hard werken en teleurstelling volg
den. Niets wilde hem gelukken. Hij
deed weer in zeep, aanvankelijk zon
der succes, maar toen toen voer de
geest der reclame over hem en hij be
gon een premie-systeem, dat zich later
ontwikkelde tot ongehoorde propor
ties én waardoor hij ook z'n succes in
de kauwgummi-brance boekte. Maar
eerst handelde hij nog in kookboeken
en een soort zelfrijzend bakmeel, ook
met cadeaux en premies, een stelsel,
dat toentertijd geheel nieuw was. Eerst
had hij tegenslag, de premies vielen
niet in den smaak, maar op zekeren
dag maakte hij een overeenkomst met
een klein fabriekje om kauwgum-mi,
dat toentertijd populair begon te wor
den, als premie bij z'n bakmeel te ge
ven. En dat liep! Bakmeel en kauw
gum, het was een vreemde combinatie,
maar het ging best.
Het kauwgummi werd populairder,
v éél meer dan het bakmeel. Dus liet hij
het laatste loopen en specialiseerde
zich op het eerste. Weer met premies!
Ieder winkelier, die voor 15 dollars per
week aan kauwgum kocht kreeg een
soort kasregister cadeau. En van toen
af gingen Wrigley's zaken in stijgende
lijn. Hij had nog wel een paar maal
groote malaise maar in 1902, toen hij
quitte of dubbel speelde en een gewel
dige advertentie-campagne begon, won
hij het pleit. Hij kreeg meer geld bin
nen, maakte ook zeer veel reclame en
het slot van de historie was, dat Wrig
ley na vele ups en downs slaagde in
het leven.
Tweemaal vloog zijn fabriek in
brand, maar hij liet er zich niet door
intimideeren, werkte wat harder en
zie., nu heeft hij 5 geweldige kauw-
gummi-fabrieken met duizenden arbei
ders, en productie van 12 billioen pak
jes per jaar en een omzetcijfer van 80
milloen dollar.
En daarnaast is mr. Wrigley nog di
recteur van de National Bank, de
Boulevard-Bridge Bank, van de Erie
Railroad Company en van de Welming-
ton transport-company, die 26 groote
schepen bezit en dan maar dit ruikt
een beetje naar den Amerikaanschen
dollarkoning is hij „eigenaar van
't eiland St. Catharine".
In ieder geval is mr. Wrigley een
man met een interessante geschiedenis
en zijn Doublemint en -Spearmint, die
al vele kaken in beweging hebben ge
bracht, de pepermunterige stopverf
achtige massa, welke de Amerikanen
even-min kunnen missen als water en
zont. zijn tegenwoordig alom bekend,
evenals de z.g. P.K.'s, een uitvinding
van zijn zoon P. K. Wrigley.
Ziedaar een kort verhaal over een
Amerikaan, die het door energie en,
reclame tot multi-millionnair gebracht
heeft.
Zijn motto is „Zeg het ze in weinig
woorden en zeg het ze dikwijls".
Abd-El-Krim.
Men maakt zich in Frankrijk onge
rust over den oorlog, die in Marokko
begonnen is. De Rif-Kabielen zijn geen
wilden met pijl en boog. Zij beschikken
over modern oorlogstuig, dat zij voor
een deel op de Spanjaarden veroverd
hebben en voor een ander deel op een
onbekende wijze weten te koopen van
Europeesche wapensmokkelaars. De
leiders zijn voor een deel mannen, die
in Europa zich ontwikkeld hebben. De
broeder van Abd-El-Krim heeft in
Spanje voor ingenieur gestudeerd. Bo
vendien is Abd-El-Krim, die uitgeroe
pen is tot president van dé Rifrepu
bliek, niet alleen een strijder, hij is ook
een profeet. Hij gelooft door Mohamed
geroepen te zijn, om een eind te maken
aan de bezetting van Mohamedaansch
gebied door de heidenen en om Span
jaarden en Franschen de Middelland-
sche zee in te Jagen. Zijn mannen vech
ten in dat geloof dan ook een hd
oorlog.
Het zwaardere geschut en het li
wapen geven de Franschen niet
veel. Zij vechten niet tegen steden,
tingen, groote legers, maar tegen
ne zwermen ruiters, die steeds te
trekken, maar dadelijk ook weert'
komen-, zeer bewegelijke troepeni
gewoon zijn aan het klimaat, to
der de Europeanen lijden. De Mi
bovendien geboren strijders. Hij i
eerst zijn geweer, dan zijn paart
de derde plaats zijn vrouw liel,
een spreekwoord onder hen ini
Hij kan tegen ontbering, heel
veel meer dan een paar vijgen i
dels noodig en heeft niet spoed
van de dorst.
De Spanjaarden zijn door de
Kabielen al teruggedrongen. Zal
de Franschen gelukken zich tol
haven? Verder reikt hun oorlog
niet. Frankrijk heeft zeker belas
beschavingswerk gedaan in Man
maar voor de Moren zijn ze vre
indringers, die zich heer en me
gemaakt hebben van hun land en
Geuzenmoed strijden ze daarom
hun onafhankelijkheid. Onderla
ziet van Gibraltar John Buil m?
langstelling en zelfs met spannia
hoe de strijd zal afloopen.
WITTE KRUIS
Stel niet uit lid te wordend
Witte Kruis tot dit noodig iu.®
komt onverwachts, het noodlij
schap kost u dan f 4.
Voor f 1.50 Contributie per i^r
3 cent per week is men lid en heelt
recht op kostelooze hulp van eet
wijkzusters en tevens gebruik vaü
pleegmateriaal.
Opgave van lidmaatschap
men te richten aan den AdminisW
den heer J. Woltman, Willehrordst
te Velseroord.
BESTEL UW DBUKWEW
BIJ DE
N.V. DRUKKERIJ SINJEW1
UHUIDEN - WILLEM8PL®
