Voortzetting Tan den
REUZE KOOPJES IN MANTELS EN MANUFACTUREN
Dagelijks Dancing.
I
th i ui
van alle voorradige Heeren-, Jongeheeren- en KinderkEsedlng.
HE EREN ULSTERS, DEMISAISONS en WINTEBJASSEN f 2.98, 3.90, 4 80, 6.90, 7.90, 8.90, 9.80,11.40,13 70,16.40,19.80 enz.
JONGEHEEREN- en KINDER-OYEBJASSEN en JEKKERS f 1.69, 1.90, 2 90, 3.90, 4.90, 5 90, 7.48,9.23, 11.10 enz. enz.
HEERENMOTORJEKKERS thans f 5.40, 6 30, 7.90, 8.40, 10.80 enz. enz.
Prima Manchester, Moleskin en blauw Keper Werkbroeken, blauw Keper Jassen en Stofjassen
PP» Bpot spot prijzen ~~W§
Een groote party prima Kinder-, Jongens- en Manstrnien worden tegen bespottelijke lage prjjzen opgernimd.
9BXXS ON!
GEBOUW CYCLOOP
BB!
Noordhoiiaadsch Landbonwcrediet
Ijjk - en geen geld
GEBR. BISOHOFF
GROOTEN UITVERKOOP
EïïHA AANBIEDING
ReuzenJcoopjes in Heerenpantalons ^OLLlIf HEEKEN VESTEN
thans f 1.69, 1.98, 2.24, 2.98, 3.18, 3.69, 3.98, 4.48, 5.89,
6.90, 7.80, 8 80 enz.
thans f 1.98
2 39 3.89
PRIMA
4.64 enz. enz.
Restanten Heeren-mode-artikelen
Hoeden, Petten, Overhemden, Dassen, Zelfbinders, Strikjes,
Bretels, Handschoenen, zijden en wollen Sjaals enz. enz.
BIJNA VOOR NIETS!
MARCONISTRAAT 3 IJMUIDEN TELEFOON 420
Maakt teekenirgen voor Bouw- en Hlnderwelvergunnirg. Regelt
ontwerpen met de Schoonheidscommissie. Maakt prijsberekeningen
en geeft advies Inzake bouwwerken. Koop en verkoop van huizen
gronden. Levering van Blauwdrukken.
HoofdkantoorAlkmaar
Bijkantoren i Haarlem, Leiden, 'sOravenhage, Delft, Rotterdam en Hoor
Verstrekt handelscrediet onder diverse zekerheid als
HYPOTHECAIR-VERBAND, BOROSTELLINO ENZ.
r SPAARBOEKJES RENTE 4% i
Agentschap IJmuiden Kantoor Kerkstraat
(THE AMAZING QUEST)
Uit het Engelsch door
E. PHILIPS OPPENHEIM
Vertaling van Mevr. M. J. Landré-Tollenaar.
13
,,'t Kwam gisteren ineens bij me op,
dat reclame wel goed. zou zijn," legde
Bliss uit.
„Tegenwoordig is dat 't e enige, dat
helpt. En 't resultaat? Heel Londen
spreekt op het oogenblik over niets an
ders dan 't Alpha fornuis. Een paar
kranten hebben ons al een plaats voor
advertenties kosteloos aangeboden.
Een afgezant van Ellermann is al hier
geweest, en hij heeft meteen een order
van een honderd stuks geplaatst tegen
den prijs van dertien en een halve
guinea per stuk, en nu willen ze een
contract voor de levering van duizend
stuks hehben. Kijk, hier is de order."
„Maar waar heb je in 's hemelsnaam
de centen vandaan gehaald, om zoo
iets voor mekaar te krijgen?" vroeg
ni!'. Masters, terwijl hij, zonder iets te
zien, naar 'het stuk papier keek, dat hij
i'i zijn trillende vingers hield. „Zoo
iets is ook al eens in mij opgekomen,
maar ik wist nooit hoe ik aan de dui-
n komen moest."
„O, het geld heb ik geleend van een
konnis van me, tusschen ons gezegd
on gezwegen, de grootste kaffer die er
rond loopt, maar die veel meer geld
heelt, dan goed voor hem is," ant
woordde Bliss. „Vijfhonderd pond
heeft hij me geleend. Hier heeft u het
overschot."
Hij keerde zijn recht er broekzak ho
ven tafel om en schoof den inhoud, die
er uit kwam rollen, een handvol bank
papier en wat goudgeld, naar mr. Mas
ters toe.
„U moet hem natuurlijk het geld
plus de rente terugbetalen," ging Blfss
verder. „Maar hij heeft er niet de min
ste haast mee, hij zal u wel een reke
ning sturen, heeft hij gezegd."
„O, ja, en dan nog iets". Voordat bei
de menschen wisten wat hij bedoelde,
nam hij van het stapeltje geld twee
pond af en stak ze in zijn zak.
„Mijn salaris van morgen", legde hij
hen uit. „Mijn geld is bijna op. Kijk
daar is de afgezant van Ellermann
weer terug. Hij heeft werkelijk zijn
technischen directeur meegebracht. Nu
mr. Masters, verder het allerbeste en
tot ziens."
Mr. Masters keek hem vragend aan,
terwijl Frances, die oplettend had zit
ten luisteren, verschrikt uit haar stoel
opsprong. Met oogen die verdacht
schitterden, keek Blis hen beiden aan.
„Ik kan er heusch niets aan doen",
zeide hij, „maar ik moet elke connectie
met u afbreken. Ik mag zelfs geen pro
visie van u aannemen; alleen de twee
pond salaris, waarop ik eigenlijk mor
gen pas recht had. 't Spijt me erg, dat
ik het u niet vooruit heb kunnen zeg
gen, maar ik mag werkelijk geen dag
langer in uw dienst blijven."
,Ben je gek geworden, kerel? Je
blijft, en als mijn compagnon", barstte
mr. Masters uit. „Wat denk je wel, nu
weggaan! Waar zie je me wel voor aan?
Weet je wel, dat je me van een zekeren
ondergang gered hebt?"
Bliss kreeg bij die woorden een ge
waarwording alsof hij een kind was,
dat iets heel moois gekregen had. Hij
gevoelde zich bepaald opgewonden van
blijdschap, wat .een geheel nieuwe sen
satie voor hem was. Toen mr. Masters
hem vragend bleef aankijken, stak hij
hem de hand toe, en greep meteen met
zijn vrije linkerhand de beide handen
van het meisje, dat nog steeds stond en
hem smeekend aankeek.
,,'t Is toch zeker maar een grapje?"
vroeg ze, „u bent toch niet heusch van
plan weg te gaan?"
„Werkelijk, ik ga niet uit vrijen wil",
antwoordde Bliss ernstig, „maar ik
m o e t. 't Is nu eenmaal zoo afgespro
ken en ik moet mijn belofte houden.
Maar geloof me, dezen tijd zal ik niet
licht vergeten, heusch, ik zal hem niet
vergeten."
Met moeite maakte hij zijn hand vrij.
Masters trachtte hem nog tegen te
houden, maar op hetzelfde oogenblik
werd bij aangesproken door een wel-
gedanen heer van middelbaren leeftijd.
„Heb ik het genoegen met mr. Mas
ters te spreken? Mag ik me even voor
stellen: Burrell, technisch diréeteur
van de naamlooze vennootschap Eller
mann. Ik zou u graag eens even zake
lijk over die fornuizen willen spreken."
Mr. Masters haalde diep adem. Ten
slotte was hij maar een gewoon mensch
en het gesprek beloofde het keerpunt in
zijn zaken te worden.
„Aangenaam, mr. Burrell", zeide hij.
„Gaat u zitten, gaat u zitten."
Even daarna zaten ze druk te praten
Frances die al dien tijd had staan luis
teren, liep naar het winkelraam. Zon
der zich ook maar eenigszins te storen
aan de nieuwsgierige menigte, welke
zich nog steeds voor het raam ver
drong, keek ze met oogen, die vol tra
nen stonden, het trottoir langs. In de
verte liep Bliss; met zijn oude kleeren
in een bruin papier gewikkeld onder
zijn rechterarm en twee pond en vier
pence in zijn linker broekzak, stapte
hij, zonder omkijken, met een zekere
vastbeslotenheid, snel langs het voch
tige trottoir verder.
HOOFDSTUK VI.
Bliss stond voor het venster van zijn
zolderkamertje en keek diep in gedach
ten naar het drukke gewoel beneden in
de straat. Achter hem in de kamer was
zijn hospita bezig om de restjes van
een heel schraal ontbijt weg te ruimen.
Daar beneden hem, in de van regen
glimmende straat, werd de stroom van
voetgangers en onaanzienlijke voertui
gen steeds grooter.
Aan den overkant van de straat, waar
de vervallen huizen met hun vuile,
scheef hangende gordijnen zoo volko
men den indruk maakten van armoede
en verwaarloozing, stond een rij afge
knotte, zielig uitziende hoornen, 't Mot
regende, de geheele atmosfeer was
dampig en grauw. Vdor het eerst van
zijn leven voelde Bliss den neerdruk-
kenden invloed, welk© uitgaat van een
omgeving van werkelijke armoedi
misère.
„Neemt u me niet kwalijk, mei
maar het is al over achten."
Met een ruk keerde Bliss zich orrl
de geopende deur stond zijn ho?
met het theeblad in haar handen
was een kleine, magere vrouw, met
gezicht, waarvan elke lijn teekei
was voor de vele moeilijkheden, d:
in haar leven ondervonden had. I
dun, peper-en-zout-kleurig haar
glad naar achteren gestreken. 1
ging er iets prettigs van haar uit.
sohien was het de toon van haar s
misschien was het de uitdrukking
haar oogen of waren het de vermo
lijnen om haar mond. Ze keek I
huurder een beetje angstig aan, s
ze wel wist wat zijn antwoord zou
maar toch bang was voor de bev
ging van haar vermoeden.
„Ik heb geen haast vanmorgen,
Heath", zeide Bliss. „Die betrek!
waarvan ik u verteld heb, bei
kwijt."
Zijn. hospita zuchtte, terwijl ze;
theeblad even op een hoek van de j
liet rusten.
„Wat jammer, meneer", was!
eenige wat ze zei.
„Ja verduiveld jammer."
„En 't is zoo vervelend als u in
weer uit moet gaan om werk te i
ken," ging ze door. „Heeft u al iet)
het oog?"
Wordt vervolg
