FLORA - BIOSCOOP
It Licht Ét Verdwean
Tijdschriften en Couranten
Gelll. Zondagsblad
Boekhandel
P. F. C. MOELSE.
YELSEIIOORD.
is
BIOSCOOPVOORSTELLING
De Trots der P «aiomars.
Wereldnieuws.
Abonnementen 11 Advertentiën
BOEKHANDEL P.F.C, MOELSE,
Sjjk - en geen geld
85 ct. per3mnd. franco per pos*;
Onze Ulustratie Keeft
stelliK zoo veel fraaie
verhalen, foto's, teeke-
nlruren enz. als elke
andere illustratie, maar,
ls VEEL GOEDKOOPER.
Voor wie met zijn tijd
wil medesaan is een
Illustratie tegenwoordig
even onmisbaar al9 een
courant. De abonne»
mentsDrijs is voor nle<
mand een bezwaar.
Men afconneere zich en vrage
proefnummer aan bij de
Adminïstr. van deze courant.
Afzonderlijke nummers ter kennli-
making 71/, cf. te bekomen in den
ZATERDAO 13 en ZONDAG 14 MAART 1526
's AVONDS 8.15 UUR
Als Hoofdnummer:
Groot rcmantisch drama naar het wereldberoemde boek van
RUDYARD. 7 Aden. Deze film werd uitgezocht door
I het „Tuschinski-Theater te Amsterdtm vcor bel jubileum van
I het één-jarig beslaan en draaide 14 achtereenvolgende drgen
met uitverkochte zalen.
Als 2e Hoofdnummer
Paramounifiim in 4 aden.
Zondagmiddagvoorstelling 5 uur. Explicatie van Chr. Speenhoff.
op en voor alle
worden aangenomen zonder
prijsverhooging in den
(THE AMAZING QUEST)
Uit het Engelseh door
PHILIPS OPPENHEIM
Vertaling van Mevr. M. J. Landré-Tollenaar,
34
Zonder een ooigenblik te aarzelen nam
Bliss de invitatie aan. Toen ze zaten,
gaf de jonge man zijn kaartje aan Bliss
en na verloop van korten tijd nam het
gesprek een meer. vertrouwelijke wen
ding. Be naam van den jongen man
was 'Sturgess, zijn vader had een fa
briek van 'tricot-goederen in tihe Mid
lands; hij 'was voor zaken in Londen en
daar er toevallig een groote voetbal
match in het Crystal Pal-age was, had
hij meteen van de gelegenheid geprofi
leerd om die bij te wonen. Hij was heel
zelden,,in Londen geweest, maar wilde
de stad graag leeren kennen. Zonder
eenige aarzeling nam hij de invitatie
van Bliss aan, om samen ergens te gaan
so u pe eren.
Zooals gewoonlijk het geval is met
buitenlui, die voor een paar dagen in
stad zijn, was hij gedurende den raoal-
l ijd heel druk en luidruchtig. Maar toen
do lichten één voor één werden uitge
draaid, begon hij zijn opgewektheid te
verliezen.
„Ik vind Londen een vervelende
stad," viel hij uit, „na half een is er
niets meer te doen. Dan rnoet u in Pa
rijs komen! Kent u Parijs?"
„Ja, ik ben er een of tweemaal ge
weest," vertelde Bliss hem. ,,'t 1$ e?
verduiveld' leuk, maar Londen is ook
zoo kwaad niet, als je den weg maar
weet."
„Maar hoe kan je nu van iemand, die
maar één keer per maand in Londen
komt, verwachten, dat hij den weg
weet," mompelde de jonge man.,
„Wel, waar zoudt u zin in hebben?"
vroeg Bliss. „Zoudt u zin hebben om
naar een gemengde bridge-club te gaan,
waar eiken avond een paar verduiveld
mooie vrouwen komen spelen. Zelfs als
u geen kaart speelt, is het toch wel ge-
noegelijk om er eens rond te kijken; in
elk geval kunnen we er wat te drinken
krijgen."
„Graag", stemde de jonge man en
thousiast toe. „Ik heb wel eens 't een en
ander over dat soort clubs gelezen."
„Veel te gemakkelijk," zeide Bliss
zachtjes tegen zichzelf.
De bridge-club was voor Bliss zelf ook
een verrassing. Ze werden ontvangen
door een zeer deftig uitziend, eenvoudig
gekleed portier, die hen naar binnf n
geleidde, waar een nog deftiger uitzien
de major-domo, die Bliss, tot diens niet
geringe verbazing, met de beleefde fa-
milairiteit van een ouden bekende be
groette, don nieuwen gast het vreem-
delingenboek voorlegde, met het ver
zoek om daarin voluit zijn naam te
schrijven.
De speelkamer maakte een deftigen
indruk met haar sobere tinten en een
voudige meubelen. Toen de beide jonge
mannen binnenkwamen, waren er vier
tafeltjes bezet. Bij een van de tafeltjes
zat als toeschouwster een elegante, in
't zwart gekleede vrouw, die Bliss toen
hij naderbij kwam, de hand toestak.
„Komt u 'hier bij me zitten, mr. John
son, «dan kunnen.we wat praten," zeide
zij, „wilt u uw vriend even voorstel
len?"
Gelukkig herinnerde Bliss zich op
dat oogenhlik, dat mr. Fancourt hem
dien morgen over een mrs. Fortescue
had gesproken, en terwijl hij 'zichzelf
inwendig feliciteerde met zijn goed ge
heugen, stelde hij mr. Sturgess voor.
In 't eerst was de jonge man weer
eenigszins gereserveerd, maar 't duurde
niet lang of mrs. Fortescue, die buiten
gewoon vriendelijk tegen hem was, had
hem volkomen op zijn gemak gesteld.
„Heeft u lust om te spelen?" vroeg
Bliss aan zijn nieuwen vriend'.
„Ja, graag", antwoordde Sturgess.
„Speelt u mee?" vroeg hij toen, zich tot
mrs. Fortescue wendende, die glim
lachend van neen schudde.
„Ik heb vanavond niet veel lust",
legde ze uit. „Ik b'en vandaag naar de
courses geweest, en dan heb ik 's
avonds altijd hoofdpijn. Maar als u zin
heeft om te spelen, gaat u dan gerust
uw gang.'
„Ik wil heel graag", verklaarde de
jonge man. „Maar dan alsjeblieft niet
zoo'n tam spelletje."
„We spelen hier nooit hoog", zeide
mrs. Fortescue, terwijl ze zich iets tot
haar nieuwen bekende overboog, „en,
tenzij u een heel sterke speler bent, zou
ik u niet aanraden, om hooiger te gaan
dan de speelvoorschriften van de club
zijn. U moet rekening ermee houden,
dat het 'hier bijna allemaal heel sterke
spelers zijn, die eikaars methoden door
en door kennen."
Mr. Sturgess keek haar een oogen
hlik onzeker aan, het leek wel, of «dit
antwoord iets inhield, dat hij niet ver
wacht had.
„Vanavond, aan 't souper" heb ik te
gen onzen vriend'hier, mr. Johnson, ge
zegd, dat ik van de speelgelegenheden
in Londen heel weinig af weet," zeide
hij toen. „Ik kom van Leicester-shire.
Als het mogelijk is, zou ik dolgraag eens
een echte speel club zien, ik bedoel een
club, waar baccarat en zoo gespeeld
wordt. Je leest er zooveel van in de
kranten, maar tot dusver is het me nog
noodt gelukt, iemand te ontmoeten, die
me in zoo'n gelegenheid zou kunnen in
troduce er en."
Mrs. Fortescue keek eenigszins ver
veeld een anderen kant op.
„Ik voor mij geloof, dat die dingen
meer in de verbeelding van de he er en
journalisten staan," zeide ze toen lang
zaam. „Hallo Jimmy, heb je zin in een
robber?"
Terwijl ze sprak, was mr. Fancourt
het zaaltje binnen gekomen; bij haar
woorden bleef hij eerst even staan en
kwam toen langzaam haar kant op.
„Ik heb niet veel zin," zeide hij toen.
terwijl hij Bliss nonchalant goeden dag
toeknikte. „Maar als jullie een vierden
man noodig hebben, wil ik wel meespe
len."
Toen Bli'ss zijn nieuwen vriend uit
Leicester-shire voorstelde, viel het. hem
op, dat Mr. Fancourt niet bepaald voor
komend was.
„Mr. Sturgess voelt niet veel voor
bridge", zeide Bliss. „Hij wil liever bac
carat of zoo iets spelen."
Mr. Fancourt keek den jongen man
'eens aan en glimlachte even.
„Uw vriend heeft zeker al dien not
sens 'gelezen, die in den laatste»' tij
door de kranten wordt rondgestrooi
over geheime baccarat clubs en-zoo
voort. Ik voor mij geloof niet, dat zulfa
sluhs hier in Londen bestaan. Ik kei
heel wat menschen, die veel van spelei
houden, maar tot dusver heeft nieman
er mij ooit over gesproken. Wel gelo(
ik, dat er in Brighton een is. Maar mi:
schien heeft uw vriend zin in een rol
ber Auction Bridge, maar dan niet hof
ger dan een halve stuiver per punt."
„Dat is een kapitaal idee," viel m
Sturgess hem levendig in de rede. ,,'f#
in elk geval beter dan niets doen".
Met hun vieren gingen ze aan eer
leegstaand tafeltje zitten. De eerste roti
ber werd door Bliss en mr. Fan-court
die partners waren, verloren. Daarin
speelden ze nog eens en nu met het om
gekeerde resultaat. Langzamerhand be
gon mr. Sturgess, die zijn gedachte!
blijkbaar niet goed bij het spel kon be
palen, teekenen van ongeduld te vertoo
nen. Voortdurend keek hij de kamtf
rond.
„Wordt er nu werkelijk aan geen vat
die tafeltjes hooger gespeeld?" vroe
hij eindelijk.
Mr. Fancourt schudde van neen.
„We gaan niet hooger dan een pe:
ny", antwoordde hij, „u moet bed'eij
ken, dat we geen van allen gefortuneefl
zijn."
„Hoe denkt u over een spelletje po
ker?" opperde mr. Sturgess.
Gedecideerd schudde mr. Fancouï
van neen.
Wordt vervolgd.
