gunstige Bonwterreinen
GIBE. BXSCMOFF
De Oroote Mod®
Complets In zuiver Wollen Stoffen 39.00 - 47.50 - 55.00 - 67.50
DAMESMANTELS, steeds de laatste nouveautés
Nieuwe korf gebreide Mantels, acr apart, «et rand 8.90 -18.50
ilBlll-gSB IS ill i lil
Adverteer©» doet ferkoopec
IJMUIDEN
ERICA - LAVENDEL 011 BOIS DE ROSE
7 90 - 12.75 - 14,75 - 16 50 - 18.00 - 19 75 - 22 50 - 24.75 - 26 00 28.25 - 32.50 - 34 00 - 37.50
ERICA
BOIS DE ROSE
LAVENDEL
MARINE
BRUIN
ZWART
Lak Capes met Capichon
i 6 50 - 8.75 - 11.75 - 15.75 - 17.50 - 18.25 - 19,75-23.00-25.00-27.50
3 50 - 4.75 - 5 50 - 6 25 - 7.00 - 8 50 - 9.75 - 12.50 - 14.75 - 16.50
Bureau v Administratie Controle
Tevens arbeiders- en bnrgeFW®0nhnfzen
inSPTUNUSSTR.
I ONTVANGEN
m de MODEKLEUREN
Voor Dames 8.25
9.00 9.50 10.75
Kinderen 650 -8*75 - - 7-50
OOK IN DE NIEUWSTE TINTEN
3.25 3,75 4.25 4.75 5 25 6.25
zit»
Tel. 399 Th. Kruijt, Trompstraat 76, Velseroord, Tel. 399
N. V. SXPL. MIJ. „V1L81R0ÖRD".
TE VELSEROORD, ZEEWEO E 38, heelt
beschikbaar, gelegen te Velseroord en Santpoort,
PRIJZEN VANAF f 1.75 PER M'.
te Santpoort, IJmuiden, Beverwijk en Velseroord TE KOOP.
Bouwcredieten op billijke voorwaarden.
Noordhoilandsch Landbouwcrediet
HoofdkantoorAlkmaar
Bijkantoren i Haarlem, Leiden, '5 Oravenhage, Delft, Rotterdam en Hoorn
Verstrekt bandelscrediet onder diverse zekerheid als
HYPOTHECAIR-VERBAND, BOROSTELLINO ENZ.
I—1 SPAARBOEKJES RENTE 4% 1—1
Agentschap IJmuiden Kantoor Kerkstraat 5
MARCONISTRAAT 3 iJMUIDEN TELEFOON 420
Maakt teekeningen voor Bouw- en Hinderwetvergunning. Regelt
ontwerpen met de Schoonheidscommissie. Maakt prijsberekeningen
en geeft advies Inzake bouwwerken, koop en verkoop van huizen
gronden. Levering van Blauwdrukken
AANGESLOTEN BIJ HET NED. SPAARBANKBUREAU
BENTE *°|0
Esatoor te IJmuiden - Julisnsksde 4.
GEOPEND 's MAANDAGS en 's VRIJDAGS VAN 7-9 UUR.
Kantoor te Velseroord - Willebrordstr&at 911,
HOEK STATIONSWEO.
GEOPEND 's MAANDAOS en 's VRIJDAGS VAN 7—9 UUR.
POSTN. 116147. TELEFOON 367.
Bfjk - m geen geld
(THE AMAZING QUEST)
Uit het Engelsch door
E. PHILIPS OPPENHEIM
Vertaling van Mevr. M. J, Landré-Tollenaar.
46
„Hoor eens even'', zeide hij, „toen ik
vanmorgen binnen kwam, probeerde
•de vent voortdurend je hand te grij
pen".
Frances fronste de wenkbrauwen.
„Vrouwen die hun eigen brood moe
ten verdienen, raken aan dat soort din
gen wel gewend," antwoordde ze ver
bitterd. „Je merkt het meestal héél
gauw, wanneer je chef in dat stadium
is. Gewoonlijk kan je het heel gemak
kelijk den kop indrukken."
Even zuchtte ze, terwijl de uitdruk
king1 op 'het gezicht van Bliss hoe lan
ger hoe onheilspellender werd.
„Ik kan aan je heele manier van doen
merken, dat de kerel het je lastig
maakt," zeide hij toen driftig.
„Ja, hij is van de volhoudende soort,"
gaf Frances half lachend, half verdrie
tig toe. „En ofschoon ik toch werkelijk
y.'cl een zekere handigheid heb, om dat
.-■•ag menschert op een afstand te -hou
den, moet ik nu toch eerlijk toegeven,
dat iik wat hem betreft, ten einde raad
i en. De man heeft zoo'n dikke huid,
ba-. alles erop afstuit."
„Ja, daardoor wordt dat slag men-
;-eheri? j-ui-.t zoo rijk," zeide Bliss. „Ik
i je eens wat zeggen, Frances, geen
an tweeën kunnen we er blijven."
„Dat is alles nu goed en wel," prote
steerde ze, „maar voor elke betrekking
van typiste, welke er vrij komt, zijn er
sollicitanten te over, tenminste voor de
betrekkingen waar je een behoorlijk
salaris krijgt. En je weet toch zelf ook
wel hoeveel moeite je hebt moeten doen
voordat je een behoorlijk baantje ver
overd had."
„Dat is waar, maar dan verhonger
ik liever, dan dat ik daar blijf," ant
woordde Bliss driftig. „Denk je, dat ik
zal kunnen dulden, dat de vent j ui in
mijn tegenwoordigheid het Iiof maakt?.
Vanmorgen hoorde ik hem iets zeggen
over Zondag én Brighton, wat was
dat?"
„O, zoolang ik bij hem ben, heeft hij
me al eiken Zondag gevraagd om mee
naar Brighton te gaan," antwoordde
ze ontwijkend.
„Wel ja, naar Brighton," mopperde
Bliss. „Plannen maken zou nog gaan,
maar er komen zouden jullie er nooit,
tenminste niet zoolang ik daar chauf
feur ben. Zullen we naar een bioscoop
gaan?"
Frances schudde van neen.
„Je weet heel goed, dat je het niet
kunt betalen', evenmin als ik. Zoolang
je nog geen vaste bterekking hebt,
moest- je eigenlijk de helft van je sala
ris wegleggen, dan had je tenminste
iets om op te teren, als je weer zonder
betrekking komt. Laten we maar wat
in het Park gaan zitten."
Na lang zoeken vonden ze een be
schut plekje, want al deed het jaarge
tijde anders verwachten het was nu
bijna einde Mei er woei 'n gure Oos
tenwind. Van hun zitplaats hadden ze
juist het gezicht op het kleine meertje,
met zijn omlijsting van vroolijk ge
kleurde hyacintbenbedden, welke de
geheele omgeving, ondanks het ongun
stige koude weer, met hun doordrin
genden zoeten geur vervulden. Ver der-
langs den buitenkant van het 'hek liep
Park Lane. Gedurende een paar oogen-
blikken kwamen Bliss verschillende
interieurs uit die merkwaardig onge
lijke verzamelng van huizen voor den.
geest, zoodat hij, door allerlei herinne
ringen 'overstelpt, even de oogen sloot.
Daar zaten ze nu beiden op een bank,
'die niet bepaald gemakkelijk te noe
men was, beiden hadden ze het niet be
paald warm, terwijl hun omgeving
niet bepaald interessant was. En toch,
toen hij, geholpen door zijn herinnerin
gen, zijn vroegere leven met den toe
stand van nu vergeleek, voelde hij heel
duidelijk, dat dit veel beter was.
Hij had nu iets verkregen, dat iets
nieuws, maar tegelijk iets blijvends
was. Steels ge wij ze, opdat niemand van
de voorbijgangers iets zou zien, legde
hij zijn hand over die van Frances. Van
heel uit de verte drong het eigenaardi
ge, galmende gepraat van een paar op-1
gewonden mannen tot hen door, die
zichzelf de uitverkorenen waanden
óm wereldoude doctrines als een pas
gevonden waarheid aan hun béte toe
hoorders te verkondigen. Het breede
grintpad; dat vlak langs hun bank liep,
was vol wandelaars, bijna allen jonge
menschen in dezelfde omstandigheden
als zij beiden; dienstmeisjes en winkel
juffrouwen met hun uitverkorenen, al
len behoorende tot een wereld, die
Bliss een paar maanden geleden als
iets, dat voor hem niet bestond, gene
geerd zou hebben. Heel even keek hij
naar het bleeke, vermoeide gezicht en
de veel gedragen kleeren van het meis
je na-ast hem. In gedachten vergeleek
hij haar eenvoudig uiterlijk met het
chic tot in de puntjes verzorgde voor
komen van zijn vroegere theater-vrien
dinnetjes, maar hetcontrast was zoo
groot, dat alle vergelijking gewoonweg
onmogelijk was. En toch, 'dit merkte
hij tot zijn groote voldoening telkens
weer, gaf de simpele aanraking van
haar hand hem een geluksgevoel, dat
hij nog nooit gekend had en dat door
zijn alle-andere-gewaarwordingen-ver-
dringende kracht hem een wonder toe-
leek.
„'t Leven is toch iets eigenaardigs",
zeide hij plotseling.
„Eigenaardig? 's Is iets wreeds,"
antwoordde ze.
„Waarom?"
„Omdat 't zoo hopeloos is", zuchtte
ze. „Toen ik naar Londen kwam, dacht
ik, dat ik iets voor mijn zusters zou
kunnen doen, maar daar is ook weer
niets van gekomen."
„Vertel me eens wat van ze?" vroeg
hij ernstig. „Ik heb je nog nooit over
hen hooren spreken. Hoe heeten ze?"
Toen ze begon te spreken, kregen
haar oogen een droomerige uitdruk
king.
,,'t Is me niet mogelijk om veel over
ze te spreken", 'zei'de ze. ,,'t Is eigenlijk
zoo'n indroevige geschiedenis. Toen
moeder stierf hielden we maar een
pond per week inkomen over. Mijn
jongste zuster, Ruth, heeft werkelijk
een buitengewoon mooie stem, roaar
voor een zangopleiding hebben we geen
geld. Als het me maar mogelijk was
om haar voor een jaar naar Dm
te sturen zie je wel, nu begin
toch weer over en er is toch niets
te doen. Zoo nu 'en dan zingt z<
concert en dan geeft ze nog zangle
maar je kunt wel begrijpen, ia
daar niet veel mee verdient. EJsiej
andere zuster, is niet sterk, die
zooveel mogelijk rust houden. Eon
lang hebben we met ons drieën
woond, maar ik kon daar buiten
weinig beginnen, dat ik maar li
naar Londen ben gegaan, om tc
beeren daar mijn eigen brood te
dienen; daardoor hebben zij voor
tweeën meteen iets meer geld. 'tk
tijd mijn illusie geweest om iets-n
ze te kunnen doen, maar 't is on mo
lijk, 't geld, -dat ik verdien, liet) ft
noodig. Soms vind ik mezcli
dwaas, dat ik maar niet bij Mr. M
ters gebleven ben".
„Kom, dat moet je niet denken,"
woor'd'de hij opgewekt, ,,'t Was
beste kerel, maar geen geschikte
voor jou."
Zij lachte eenigszins bitter.
„Als jij 't zoo goed weet, zou je
meteen wel kunnen zeggen, welk si
man dan wel geschikt voor me is.'
„Ik natuurlijk antwoordde hij kai'
jes. „En in elk geval zal ik de eet
man zijn, met wien je ooit de proef'-
nemen."
Wordt vervolg!
