jlmuider Courant
Bïf Pluggebstcn
El
vierdag 3' Juli I92e- 2e b|ad.
PREDIKBEURTEN
VOOR ZONDAG A.S.
IJMUIDEN.
ned. herv. kerk.
uur: Ds. Warners, Vloot-predikant.
iketi i uurDs- Bremer, van Breskens
(vroeger te Egmond).
jjt'GDKERK (Koning WUlemshnis),
uur: De heer Tismeer.
■iJalerdagavond 8 uurBidstond.
f|| Doopsgez. Gem. Aid. Piot. Bond.
Oeen dienet.
GEREF. KERK.
pur: Ds. N. Buffinga, van Rotterdam,
juur: Dezelfde.
CHR. GEREF. KERK.
uur: Ds. T. A. Bakker,
juur: Dezelfde.
EVANGELISATIE HOOGEBERG.
(uudagmorgen 10 uur: Samenkomst,
igndugmiddag'12 uur: Zondagsschool,
giidagavond 7.30 uurSamenkomst,
liindagavond 8 uur: SprekersJ.v.Essen
,n F. den Adel, uit Leiden,
Dinsdagav. 8 uurOpenlucht-samenkomst,
t'otnrdagavond 7.30 uur: Meisjeskrans.
voor meisjes vanaf 12 jaar.
donderdagavond 8 uur: Bijbelbespreking.
Allen Welkom. Toegang vrij.
VELSEROORD.
NED. HERV. KERK.
jO surde heer T. Doevendans,
van Ij muiden.
GEREF. KERK.
leg
10 uurGodsdienstoefening,
juur: Hetzelfde.
VELSEN.
NED. HERV. KERK.
uur: Dr. H. H. Meulenbelt,
em. pred. te 's Gravenhage.
WIJKEROOG.
GEREF. KERK.
10 uurDs. H. Mulder, van Amsterdam.
Juur: Dezelfde.
SANTPOORT.
NED. HERV. KERK.
10 uurProf. Dr. O. A. van den Bergh
van Eyslnga,
Vredes-Zondag. Collecte Orgelfonds
GEREF. KERK (LOKAAL BETHEL)^
l,4S uur: Ds. Bootsma, H. Avondmaal.
i.30 uurDezelfde.
EVANGELISATIE SANTPOORT.
0 uurDs. J. Dijkstra, te Haarlem
BEVERWIJK.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE.
10 uur: Ds. van Calcar.
HINDERWET.
Burgemeester en wethouders der gemeente Vel-
Ho brengen ter openbare kennis, dat het verzoek
ra de American Petroleum Company, te 's Gra-
renhuge om op het perceel, kadastraal bekend
gemeente Velsen, aïdeeling IJmuiden, Sectie M
Ae, 3676. plaatselijk bekend Frans Naerebout-
rfrut no. 4, te mogen oprichten een ondergrond-
da benzinebewaarplaats met bovengrondsche
aiUpinrichtmg, door hen is toegestaan onder
rwrwaarden."'
Velsen, den 28 Juli 1926.
Burgemeester en wethouders voornoemd,
de secretaris, de burgemeester,
HOFSTEDE l.s. RIJKENS.
van den wachttoren.
Orde op zaken stellen en aanpakken.
Wanneer de zaken in de war zijn, is
het eerst noodi'ge, dat mèn precies
vaststelt, waar men aan toe is en dan
met alle kracht aan het werk gaat, om
de inkomsten met dè uitgaven in over
eenstemming te «brengen. Zoo alleen
heeft men kans, er weer bovenop, te
iomen.
Frankrijk is arm, omdat het rijk aan
francs is. Nooit is Duitschland zoo
arm geweest, als toen ieder de zakken
propvol met Marken had en het de
moeite niet waard was. zich te bukken,
om er een van den grond op te rapen.
Een van do punten op het program van
het nieuwe ministerie is het innen der
achterstallige belastingen. Wel een
hewijs'van slapheid van het finantieel
beheer van Frankrijk, dat dit als een
bijzondere maatregel moest worden
aangekondigd. In weinige landen wor
den de belastingen zooveel ontdoken ën
wo traag geïnd als in de republiek, die
het geld zoozeer noodig heeft.
Frankrijk heeft zijn moeilijkheden
Ifrootendeels aan zichzelf te wijten. Het
heeft in den oorlog zware verliezen ge
leden. Het rijke, industrieele gebied in
het Noorden was grootendeels ver
woest; het had in den oorlog telkens
weer groote sommen moeten leenen
van Engeland en Amerika. Maar na den
oorlog heeft het toegegeven aan de
dure eerzucht, om de eerste militaire
mogendheid van Europa te worden.
Het heeft bovendien twee koloniale
oorlogen gevoerd, in Syrië en Marokko,
die aan den kant van den vijand veel
bloed, aan den kant van Frankrijk veel
goud heeft gekost. Het heeft verder om
den haverklap ministeries, die door
nieuwe belastingen den finantieelen
toestand wilden herstellen, doen vallen.
Het heeft veel te lang getreuzeld met de
regeling der schulden en altijd maai'
gehoopt, dat Duitschland wel betalen
zou en de schuldeischers wel genadig
een streep door de rekening zouden
zetten. Het gevolg was, dat de franc in
waarde al maar daalde en dat Marian
ne thans platzak is en niet weet, hoe
zij aan geld zal komen.
Vele rijken hebben hun geld in vei
ligheid gesteld; het kapitaal is ge
vlucht. Door een heffing in eens, was
nog veel te redden geweest. Maar het
parlement was daarvoor niet te vinden.
Terecht is de opmerking gemaakt, dat
er nu toch een heffing is eens heeft
plaats gehad, die wel armer heeft ge
maakt, maar geen geld opgebracht.
Met iedere daling van de franc verloor
immers ieder een deel van zijn vermo
gen en werden de inkomens kleiner.
Wanneer het kwartje plotseling maar
tien cent waard zou zijn, zou ieder
60 verarmd zijn.
Hoewel de vrede voorde eten* oplever
de. Frankrijk kreeg Elzas-Lotharingen
en eenige Duitsche koloniën en ieder
jaar in natura of geld schadevergoe
ding van Duitschland, is het voortdu
rend armer geworden. Als de zaken
slecht gaan, zoekt men de oorzaak over
al elders maar niet bij zicnzelf. Zoo is
in Frankrijk tegenwoordig een bittere
stemming tegen Amerika, die de oor
logsschulden niet heeft kwijt geschol
den. Een betooging van invalieden
heeft onlangs in Parijs tegen die hard
heid en inhaligheid v an Amerika plaats
gehad. Een droeve stoet van ongeluk-
kigen in wagentjes, van blinden, van
mannen met misvormde, weggescho
ten gezichten enz. uitte zoo openlijk de
teleurstelling en de verbittering ovel
den vroegeren bondgenoot.
Maar Amerika vindt, dat ook in de
internationale vriendschap zaken za
ken zijn en als zaken behandeld moe
ten worden. Het is al royaal geweest
door een regeling te aanvaarden, waar
bij een groot deel van de schuld feite
lijk cadeau gegeven wordt. Men maakt
er in Amerika bezwaar tegen, dat men
van de buitenlandsche schuldeischers
de grootst mogelijke grootmoedigheid
verwacht, terwijl de binnenlandschen
hun volle pond eischen en geen
Franschman er aan denkt zijn eigen
staat van afbetaling vrij ie stellen.
Het bedenkelijke voor Frankrijk is
niet alleen de waardeloosheid van de
franc maar het begint ook al meer een
staat zonder crediet en zonder vrien
den te worden. Hot heeft twee sterke
mannen. Clemenceau, die den oorlog
hielp overwinnen maar nu* te oud is,
om te regeeren en Poincaré, die door
zijn politiek van wantrouwen eh ver
bittering tegen Duitschland na den
oorlog veel kwaad heeft gedaan, maar
thans wellicht zijn onmiskenbaar groo
te talenten en kracht zal gebruiken, om
gevaarlijker vijand dan de Duitschers
te verslaan: toenemende verarming.
Noodlijdende gemeenten.
Minister Kan heeft aan de Ged. Sta
ten der verschillende provincies een
schrijven gericht over de gemeenten in
finantieele moeilijkheden. De goedkeu
ring der Ged. .Staten is noodig voor de
vaststelling der gemeentelijke begroo
tingen. Daardoor kunnen zij eenige
controle en toezicht uitoefenen; als zij
hun macht misbruiken, de gemeenten
zelfs min x of meer onder curateele
plaatsen.
Het aantal gemeenten, dat „in finanti
eele moeilijkheden verkeert- neemt
steeds toe, schrijft de minister. In '25
waren er van de 265 gemeenten boven
de 5000 zielen 45, wier rekening sloot
met een nadeelig saldo. De schulden der
gemeenten groeien snel aan. Het be
drag der gemeentelijke leeningen was
in 1893 230 en in 1924 1093 millioen
gulden. Nog grooter is de toename dei-
uitgaven: in 1900 110 en in 1921 1001
millioen gulden.
De minister geeft allerlei goeden
raad. Voorkomen dient te worden, dat
een tekort van jaar tot jaar blijft op-
loopen. Het aantal „kwade posten" bij
de heffing der gemeentelijke belasting-
moet tot een minimum beperkt worden.
Scherp toezicht is uit te oefenen op het
vaststellen der salarissen. Zonder-
uiterste noodzaak moeten de finanti
eele lasten niet verzwaard worden.
Men ziet, dat men van dezen goeden
raad goeddeels kan zeggen: Dat weet
mijn grootje ook. Erg gelukkig is dit
schrijven niet. Het rijk geefc zelf waar
lijk niet zulk een goed voorbeeld. We
denken aan de rappoitcn der bezuini-!
en Beten van Andere Insecten geeft het
inwrijven met PUROL dadelijk verlichting.
gingscommissie-Rink. De gemeentebe
sturen zijn zeker zuiniger ?n hun admi
nistratie en beheer dan het Rijk. En het
is niet zonder bedenken, dat men de
zelfstandigheid der gemeentebesturen
nog meer in gevaar brengt door de ge
woonlijk toch al bemoeizuchtige Ged.
St. te raden: Houdt ze kort.
Nog altijd blijft oen billijke regeling
der financiën tusschon rijk en gemeen-
ten uit. Het rijk lieeft in do laatste Jar-.n
de gemeenten zware lasten opgelegd.
Dat meerderen finantieel nood Tijd end
zijn, is over het algemeen geen eigen
schuld. Ook is het eenzijdig alleen te
letten op de groote kapitalen, die dooi
de gemeenten geleend zijn. Dat geld is
niet. weg, niet alleen gebruikt, om te
korten te dekken. Voor een groot deel
is dat geld gebruikt voor groote, 1100-
dige en nuttige werken, die de wel
vaart der bevolking dienen en voor een
ander deel ook niet geringe, directe in
komsten in den gemeente&as brengen.
Dat het den meesi.cn gemeenten niet
moeilijk valt, aan geld te komen, is wel;
een bewijs. dat"zij over het algemeen
finantieel niet zoo wankel staan, als
men uit dit schrijven zou moeten op
maken.
Dat alles wil niet zeggen, dat zuinig
heid niet noodig' zou zijn, of dat het fi
nantieel beleid der gemeentbesturen
overal in orde is. Maar dit is niet de
voornaamste oorzaak der finantieele
moeilijkheden, waarmee menige ge
meente te kampen heeft, waardoor de
gemeentelijke belastingen hier en daar
ook bijzonder zwaai- en drukkend zijn.
Zwakke kinderen.
De zorg voor zwakke kinderen neemt
gelukkig steeds meer toe. Er zullen
thans duizenden bleeke, zwakke, bloed-
arme kinderen naar buiten uitgezond"]!
zijn en in vacantiekolonies plaats heb
ben gevondefi. In de laatste jaren is er-
aanmerking op gemaakt, dat de kin
deren voor die uitzendïng bestemd,
met te weinig deskundigheid en nauw
gezetheid worden uitgezocht. Het is
wellicht nog moeilijker, om zwakheid
dan om ziekte te constateercn. Een leek
zal met verwondering van sommige
dier uitgezonden kinderen zeggen: Zijn
dat nou zwakke stumpers! En er zijn
mager, bleeke kinderen, die men zoo
op liet oog tot de zwakken zou rekenen,
die kerngezond zijn.
Voor de Volkenbondartsen heeft Dr.
Eykel over kinderuitzending gespro
ken en geklaagd, dat de regeling en het
uitkiezen niet naar bchooren geschiedt.
Al te vaak komt het nog voor, dat ge
zonde of te zieke kinderen naar de ko
loniehuizen gezonden worden. Hij wil.
dat de kinderen eerst door de huisart
sen aangewezen worden en daarna
door school- en kinderartsen nog nader
onderzocht worden, om na te gaan,
welke kinderen naar herstellingsoor
den, buitenscholen of gezinnen kunnen
worden gezonden.
Het zal wel niet met wiskunstige ze
kerheid vast te stellen, zijn, welke kin
deren uitgezonden moeten worden en
waarheen zij moeten gaan. Maar het
schijnt tegenwoordig wel eens zonder
voorafgaand ernstig onderzoek te gaan,
waarbij het uiterlijk voorkomen bc
slist en schijn bedriegt, ook hier wel.
RAABSOVERZXCHT.
Vergadering van 27 Juli.
De Raad kwam Dinsdagavond weder
bijeen, ditmaal ter behandeling van een
agenda, die duidelijk het kenmerk
droeg, dat men de bij vorige gelegcnhe-
I den nog niet afgewerkte punten zooveel
mogelijk •walde aan kant maken, om
met een gerust geweten, met het gevoel,
dat het werk is afgedaan, de vacantie
te kunnen genietenen straks, in de Sep-
tembermaand met een schoono lei het
nieuwe „cursusjaar", het laatste voor
I de eerstvolgende periodieke raadsver-
kiezingen, te kunnen ingaan. Zoo be-
S vatte deze agenda slechts weinig pun-
ten voor de openbare vergadering, die
een uitgebreide discussie deden voor-
j zien, en inderdaad heeft de Raad zich
j over het geheel met een vlotheid door
de agenda «heen gewerkt, waarvan de
Voorzitter mocht wenschen. dat hij zich
dien tot regel maakte. En juist het
agendapunt, waaromtrent men zeker
wel de meeste wrijving mocht, verwach
ten, het voorstel van B. en W. omtrent
de wijze van exploitatie v an de thans
nagenoeg gereed zijnde 295 gemeente
woningen, tot welker bouw circa l1/^
jaar geleden werd besloten, werd op
voorstel van B. en W., omdat alle be
zwaren van het Bestuur der Woning-
bouwvereeniging „Velsen", nog niet
waren uit den weg geruimd, van deze
agenda afgevoerd.
Als men hieruit nu echter zou aflei
den, dat «het slechts een korte vergade
ring is geweest, slaat men de plank mis.
Zijn gewoonte getrouw, kwam er ook
dezen avond bij onzen raad weer een
v ergadering met gesloten deuj-en aan te
pas en daar moeten, afgaande op den
daarvoor gevorderden tijd, wel ernstige
vraagstukken aan de orde zijn gewec-st.
Ja, die besloten vergaderingen! Die
zijn ons perslui wel een doorn in het
oog. Wij zien uit den aard 'der zaak al
tijd met een zekeren spijt de deuren
achter ons sluiten, .met ben. gevoel on
geveer als de wandelaar en natuurlief
hebber in zich voelt opkomen, als hij
zich den toegang tot de schoonste
brokjes natuur door het hatelijke bord
je -.Verboden Toegang art. 361 Wetb. v.
Strafr." ziet ontzegd.
Ons over onzen spijt over die moeilijk
te aanvaarden beteugeling van onze
weetgierigheid heen zettend, moeten
wij erkennen, dat er nu eenmaal din
gen zijn, die de Raad niet aanstonds
zonder schade voor de belangen van de
gemeente aan «het publieke oordeel kan
prijs geven of het groote publiek tot in
finesses daaromtrent inlichten, maar
toch, met eenigen goeden 'wil en vanl
den ernstigen plicht doordrongen, om
de gemeentezaken waarbij zoo groote,
zoo verscheiden belangen vaak voor de
burgerij of benig deel daarvan gemoeid
kunnen zijn in liet openbaar te behan
delen en dan zoodanig, dat voor be
langhebbenden de gelegenheid bestaat
desgewenscht van hun 'meening te
doen blijken, ook van hun deskundige
voorlichting ev. partij te trekken, moet
liet toch mogelijk zijn verschillende be
langrijke gemeentezaken op een andere,
meer openbare, en daarmede naar onze
meening beter v oorbereide wijze tot be
slissing te brengen, dan tot dusver,
vooral den laatsten tijd bij menig voor
stel bet geval was.
En de opmerking, door den lieer Vis
ser namens de soc-dem. fractie in deze
vergadering in die richting gemaakt,
waartoe een voorstel van B. en W. tot
uitbreiding en verbetering der straat
verlichting, een gerede aanleiding bood
van welk belangrijk voorstel de pers
en het publiek in het algemeen in het
geheel niet in de gelegenheid waren
gesteld kennis te nemen voor het
oogenblik waarop het door den Voor
zitter ter behandeling aan de orde
werd gesteld, bewijst wel, dat ons be
zwaar niet denkbeeldig is en ook in
den Raad wordt gevoeld. Tegen liet
voorstel zelf werden van verschillende
zijden nogal bedenkingen aangevoerd.
hoewel bleek, dat vrijwel de geheele
Raad wel in de voorgestelde richting
wilde gaan. Het verschil zat hem meer
in het tempo. De wethouder van gas en
water deed dan ook zeker wijs door
dat gedeelte uit zijn voorstel, dat het
tempo beheerschte daaruit terug te
nemen, waarna het z.h.s. kon worden
aangenomen.
Van de agenda bleven na terugname
van het voorstel betreffende tie wijze
van exploitatie der gemeente-woningen
geen punten over, die in een overzicht
als dit bijzondere aandacht vragen.
Voorstellen als verkoop van grond,
grondoverdracht voor wegverbreeding,
verleening van voorschotten aan enke
le personen onder waarborg van twee
de hypotheek en meer dergelijke, zij
mogen voor de rechtstreeks daarbij
betrokkenen van belang zijn, de daar
omtrent genomen beslissingen zijn te
beschouwen als uitvloeisel van reeds
vroeger genomen principleele beslui
ten, over welker draagkracht en over
het standpunt door de verschillende
partijen in den Raad toen daaromtrent
ingenomen te dezer plaatse bij die ge
legenheid wel zal zijn uitgeweid; wij
zullen daarbij dan ook thans niet stil
staan.
Iets anders echter is het met punt 2
der agenda, het voorstel van B. en W,
tot beslissing omtrent doortrekking
van den weg over het zeeduin en dat
B. en W. een door hen zeker niet ver
wachte verrassing bezorgde.
Het 'betrof hier een- voorstel van de
hecren Roelse, Visser, Schilling, Schaar
en Dalmeijer, om den weg, langs de
semaphore, bestraat op 2 Meter breed
te, cloor te trekken tot de Zuidpier,
reeds meer dan een jaar geleden inge
diend. Dit prae-advies echter bleef
achterwege, tot de eerste onderteeke
naar van dit voorstel er B. en W. eenige
vergaderingen terug eens aan kwam
herinneren. En nu kwamen B. en W.,
in overeenstemming met het advies
van de comm. v. O. W. voorstellen, be
doeld voorstel gelijk met het vraag
stuk betreffende den aanleg van een
verbindingsweg tusscben de Haring-
haven en de Zuidpier te behandelen,
dat 'dan aan de orde zou komen, als
antwoord op het dienaangaande aan
den minister van waterstaat gerichte
verzoek is ontvangen.
De voorstellers kwamen hieviegen
op. Zij meenden dat het hier een belang
gold voor de ontwikkeling van hel
strandleven, ook van IJmuiden zelf,
dat in wezen geheel verschillend was;
met het doel, dat men met de tot stand-
koming van den grooten verbindings- 1
weg langs de Haringhaven of verder
zuidelijk beoogde, welk laatste doel in i
elk geval, lioe wensehelijk mogelijk
ook, zich op toekomstmogelijkheden
richtte, terwijl dezen weg. aan en j
reeds thans bestaande behoefte, speei- 1
aai voor de IJmuidenaren en de dag-
jesmenschen, die van elders via
IJmuiden worden aangevoerd, beoog-»
de te voorzien. B. en YV. vreesden, dat
door het paar voren brengen van dit
plan de tot standkoming van den
„breeden weg" kon worden vertraagd,
zulks speciaal met het oog op de met
Waterstaat hieromtrent ic voeren on- i
derliandelingen. Bij de nïeroviv gc- j
voerde discussie kregen de voorsteller^
van verschillende zijden krach tigen
steun, met name van de heerenWJaas
en Vermeulen en het eind was, dat de i
Raad z.h.s. een voorstel Roelse aan-
nam, waarbij B. en W. werden uitge;
noodigd onverwijld stappen te doen,
onafhankelijk van andere bestaande
plannen, tot het doortrekken van den
verharden weg langs de Semaphore tot
de Zuidpier.
Maar behalve deze, waren er nog
meer verrassingen. Zoo de mededeeling
van den Voorzitter dat een ingezetene
f 1000.— beschikbaar had gesteld voor
behoeftige gemeentenaren, welke na
tuurlijk gaarne onder dankzegging aan
den milden schenker werden aanvaard.
Een 2e aangename mededeeling, die
B. on W. konden doen w.-.s, dat dank
zij hun onvermoeide pogingen daartoe
thans is verkregen, dat de Gemeente
Velsen is verklaard lot le klas kantoor
voor den invoer van vleesch.
En dan kon Wethouder Dunncbier
nog mededeelen, dat dc Directie der
Ned. Spoorwegen zich bereid had ver
klaard den tunnel onder het Station
Velsen in de richting van Velscroord'
door te trekken, zoodat we dan ook aan
die zijde (op het Hanenland), recht
streeks het station Velsen zullen kun
nen bereiken, wat voor allen die aan de
westzijde van de spoorlijn wonen, ge
heel Velseroord, wel een zeer welkome
mededeeling zal zijn.
De Raad zorgde ten slotte op dezen
avond van blijde verrassingen voor de
laatste in die serie, door het besluit ie
nemen, dat met 1 November a.s. Vel
seroord bij IJmuiden, Wijkeroog bij
Velsen, Jan Gijzenvaart bij Santpoort
zullen worden ingelijfd, wijzigingen,
die mogelijk aan hen, wier historische
zin hen aan het behoud der namen doet
hechten, die daarmede voor sommige
deelen onzer Gemeente verloren gaan
leed zal doen, die ook in den eersten
tijd mogelijk nog wel eenige practi-
sche bezwaren kunnen opleveren, wel
ke echter van tijdelijken aarcl zullen
blijken, wijzigingen echter, die hij den
voortdurenden groei onzer gemeente,
waardoor de verschillende deelen in en
door elkaar heen groeien niet konden
uitblijven.
En daarna kregen we voor de geheele
maand Augustus vacantie.
INGEZONDEN,
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie,
Een kantpraatje.
Zoo, Kwik, ben je niet aan de beurt, sta jfl
niet op de lijst?
Neen, Kwak, eergister een boot gehad en nu
moet het hard meeloopen, wil ik er nog een krij
gen. Als er zooveel booten stilliggen om te bik
ken en enkele varen op Engeland, is de kans voor
losse afbeiders niet groot en als de regeling zoo
blijft gaan, kunnen ze haar voor mijn part wel
opdoeken; verbeeldt je, daar zag ik menscben los
sen, die veel -Duitsche trolders gelost hebben en
nu enkele dagpn niets gehad hadden, zij hebben
zeker vijfmaal zooveel losgeld verdiend als een
ander en nu worden ze nog eerst in de losse boo-
ten genomen. Als je een paar vaste booten, zoo
als jij, Kwak, en je krijgt dan nog één of ander
los bootje, dan heb je niet te klagen en je gaat
de andere losse menschen ver vooruit.
Ja, Kwik, dat is zoo, maar met de nieuwe re
geling wordt dat beter; dan krijg je roleering en
wordt er voor elk ter inzage, een controlelijst op- -
i, Kwak, als er nu zoo'n lijst hing, zou je
rare cijfers zien. Er zijn bijna geen arbeiders, wel
ke deze regeling goedkeuren; zoolang de kleine
ploegjes niet opgedoekt worden, of als ze niet
willen, dat ze dan gepasseerd worden, dan is er
kans op verbetering.
Kwik, dat komt wel; maar waar zijn de man
nen, die zich er voor spannen; het comité van
actie, zijn eenvoudige menschen, zonder invloed,
en de voorzitters, zijn als winkeliers, die er geen
eigen meening op na houden, omdat ze van alle
menschen moeten eten.
Dat betert wel, als de arbeiders hun waarde
maar inzien, als ze één blok vorMen en ze begrij
pen, dat ze dikwijls onmisbaar zijn bij groote
aanvoeren, dan gaat er macht van hen uit, dan
zouden ze zelfs, de "vaste ploegen Runnen dwin
gen met hen mee te werken om hen ook hun
deel te doen toekomen.
Het is alleen hun laksheid, de losse arbeider
is nu eenmaal gewend, om achteraf te worden ge
zet, maar als eenmaal de oogen opengaan cn ze
voelen dat ze onmisbaar zijn, dan, Kwak, is de
oplossing nabij en verdwijnt alle troebel aan den
kant.
Nu, Kwik, hopen wij dat er binnenkort ver
betering komt en dan praten wij nog wel >ens
om door critiek verbetering te krijgen. G.
