ORGAAN VOOR DE GEMEENTE VELSEN
Zaterdag 14 Aügnstas 1926
Yerschfjnt Woensdags Zaterdags
No. 81
lie Jaargang
IJ MUIDER COURANT
^Jnemcni8prijs: f 1.per 3 maanden, franco per post f 1.35. Abonnemen
ten worden aangenomen aan het bureau en bij de Agenten.
Advertentiën 2 maal achtereenvolgend opgegeven op het gewone tarief,
trorden koateloos nog een derde keer opgenomen in het eerstvolgend
y0ensdagnummer.
^dvertentiên voor de Adreslijst 6 plaatsingen van dezelfde tekst (onveran.
ierd) I 4.13 plaatsingen (dus 3 maanden achtereen) f 8.
^dvertentiën uiterlijk in te zenden WOENSDAG tot 9 uur v.m. en
VRIJDAGS tot 4 uur n.m.
lot plaatsen van advertentiën van Buiten de gemeente VELSEN in dit blad
Ij nitsluitend gerechtigd het Advertentie-bureau P. F. C. Roelse, IJmuiden.
Uitgave van de N.V. UITGEVERS-MIJ. „IJMUIDEN''
Adres voor Redactie en Administratie
N.V. DRUKKERIJ SINJEWEL
WILLEMSPLEIN 11 TELEFOON 153 IJMUIDEN
Ingezonden mededeelingen 40 ets. per regel Advertenties van 1 tot en
met 5 regels f 1.iedere regel meer 20 ets. Compact gezette adverten
ties van 1 t. en m. 5 regels f 1.25, iedere regel meer 25 ets. Kleine
advertenties en familieberichten zoomede vereenigings-advertenties uit de
gemeente, uitsluitend bij vooruitbetaling, van 1 tot en met 5 regels f 0.75
iedere regel meer 15 ets. Bij niet contante betaling worden de gewone
prijzen berekend. Advertenties .adres bureau van dit blad" 10 ets. extra;
voor bezorging van op advertenties ingekomen brieven wordt 10 ets. in
rekening gebracht. Bovenstaande regelprijzen worden met 5 cent
verhoogd voor advertenties van buiten de gemeente Velsen.
I
BEKENDMAKING.
jjuitgeme'eiBter on Wethouders van
eisen;
Overwegende, idat bij hun besluit van
juli 1926, o.a. is bepaald, dat, met ont-
leffing vajl het dn het eerste lid van
jrtikel 126a de? algemeene politiever-
iitfening opgenomen verbod, het kam-
j^ren is toegelaten op het gedeelte
^strand1 igelegen ten Zuiden van het
Krthavenihoofd van 10 Meter ten
daarvan tot 600 Meter meer
thans in pacht bij E. G.
het gewenscht is, biet 'kampeeren
lileen toe te laten op het terrein, dat
laarvoor speciaal is bestemd;
BESLUITEN:
hun bovenbedoeld' besluit ingaande
eden in te trekken.
Velsen, 10 Augustus 1926.
targemeester en Wethouders voorn.,
de secretaris, - de burgemeester,
KOSTELIJK. RIJKENS.
WAARSCHUWING.
De Commissaris van Politie te Til-
lirg geeft belanghebbenden in overwe
eg bij hem inlichtingen in te winnen
torens (handelsrelaties aan te knoo-
nmet: Corelis Josephus Maria Jans-
His, timmerman, wonende aldaar,
iwrdhesterdstr^at no. 23.
VAN DEN WACHTTOREN.
Werken in de cel.
Het pulbliek meent gewoonlijk, dat in
k gevangenis alleen maar zakjes ge
hakt en erwten uitgezocht worden.
Haar zelfs een deskundige als de rech
ter Mr. de Jongth is van meening, dat
vooral liet werken in de cel met veel
dan „gepruts" ip en hij prijst
daarentegen warm het werken in de
tpludht, het grondwerk aan. Daar
zijn in het Maandblad voor Be
en Reclasseering van Juli
enige werkmeesters krachtig opgeko-
Ijps nen. De werkmeester van de strafge-
angenis in Rotterdam ontkent, dat de
i E pieren door het werken in de cel nood-
zouden moeten verslappen. In
lcel wordt geien gebruik gemaakt van
d lerlei machineriën, die het werk ver-
rhten. De schoenmaker hanteert er
lieu n ganschen dag den 'hamer. In het
- va aidsbedirijf in de cel wordt gehamerd,
leze üvijld. en 'geklopt, dat het een lust is.
gebruik van boor, zaag, en schaaf
de hand vergt meer inspanning
bet plaatsen van het hout onder
o cirkel- of bintzaag of boor, die ma-
lroi saai gedreven worden. Zwaar riet
ijzer draad worden in de cel ver
tilt in groote manden en de kleer-
jj dijker perst er met ijzers van ongeveer
hea 'K.G. De lanterfanter buiten de ge van
,lal Eais wordt geen harde werker in de
pa i maar er wordt ook wel flink ge-
n, e: "kt. De prestaties zouden vermeer-
va! Td kunnen worden door het invoeren
k it. a stukloon, waarbij men tegen af jak-
rooi "en zorg moet (dragen. Er komen
werkstukken uit die» cel, niet al-
Blis to van de meubelbranche maar ook
hifi andere takken van arbeid.
werkmeester der strafgevangenis
iici Leeuwarden schrijft, dat het niet ge
melijk is, om van een boerenarbei-
aan den schop gewoon is, een
"maker te vormen. Toch levert
Kal in de tweede maand eenüig werk
afwerking dier kleedin'gstukken
cel kan de toets der critie'k door-
Er worden petten van allerlei
gemaakt, verder de uniformen
,}r de rijksv eldwacht, /bewaarders,
•^enbestellers. Behalve het maken
in vuurmakers en het plakken van
^erdoosjes, meestal door menschen
zeer korte straffen, wordt er ook
belangrijke arbeid verricht. In de ge
meenschappelijke werkzalen wordt
minder goed gewerkt dan in de cel. Als
een gevangene na den tijd der eenzame
I opsluiting in de gemeenschappelijke
werkplaats komt, krijgt hij. te hooren:
Zeg, ben je bed bier zoo hard te
werken, ben je gek, zoo hard te peezen,
snap je niet, dat je 'het ook voor ons be
derft! Dat zijn nog maar de zachtzin
nigste uitdrukkingen van de reeds
lang in gemeenschap geplaatsten.
Tegen deze getuigenis dier werkmees
ters houdt Mr. de Jong vol, dat inge
spannen en opgewekt werken in de cel
een hooge uitzondering is. Hij vertelt,
dat hij bij liet bezoeken als regent der
gevangenis in Rotterdam, waar het fa
bric eeren van vuuraanmakers in vojlen
gang was, meermalen zag, dat „de hee-
ren van hun spaanders elen bedje ge
spreid haldiden en dan lagen ze daarin
lekker te rusten."
Wij hechten meer waarde aan de ver
klaring der werkmeesters, die dagelijks
met de gevangenen verkeeren, dan aan
het oordeel van Mr. de Jongh. Dat er in
de cel echter ook wel geprutst en gelui
erd wordt, ontkennen we daarom nog
niet. Het zullen juist wel niet de meest
ijverige en beste werkers 'zijn, die straf
moeten pndergaan. Ledigheid is de
open deur naar de gevangenis en lui
heid de open deur der cel.
Afrika bijna geannexeerd,
Het is niet te gelooven t?n toch waar,
dat 'bijna geheel Afrika thans door de
Europeesche mogendheden geanne
xeerd is. Alleen Abessinië is nog een
zelfstandige staat: Een negerkoning
dus de eenige zelfstandige vorst van
dit groote werelddeel. Maar de positie
van Abessinië is als van een klein kind
tusschen groote, lompe, brutale man
nen. Het zit in den druk. Abessinië
heeft tot naburen Italië, Frankrijk en
Engeland en die zijn alvast begonnen
het negerrijk in sferen van invloed te
verdeelen ,en zich er een economische
positie te veroveren.
Dat is een inbreuk op het reclit en de
vrijheid van dezen staat, waartegen de
zwarte majesteit zich op een ongewone
wijze verdedigt. Hij heeft zich namelijk
niet zijn grieven gewend tot den Vol
kenbond en dreigt inbreuk op zijn zelf
standig rijk te zullen brengen voor het
Int. Gerechtshof.
Dit heeft op de begeerige nahuursta-
ten indruk gemaakt. Een bewijs, dat er
toch door den Volkenbond iets ten goe
de veranderd is en de zwakke toch niet.
meer zoo machteloos is tegenover* den
sterke als voor de nieuwe internationa
le instelling. Er is zelfs een goede kans,
dat Engeland met Abessinië in overleg
treedt en aan de grieven het oor zal
leenen, opdat deze zaak niet voor don
Volkenbond komt en de heele wereld
bekend wordt met de inpalmmethode
dór beschaafde staten. Nutteloos is de
Bond toch niet.
De verplichting van den mensch
aan het dier.
Ik hoor U al zeggen: wat een vreemde titel!
Hoe kan een mensch nu verplichting hebben aan
het dier, zoo in alle opzichten den mindere van
den mensch. En nu deze vraag: Waardoor is de
mensch sterker dan het dier en wanneer toont
hij zich dan zijn meerdere? Geheel opgaande in
ons eigen belang, in het najagen van zelfzuchtige
doeleinden, die alleen ons zelf dienen, en in elk
geval niet verder reiken dan de belangen van een
partij, een volk, hoogstens het geheele mensch-
dom, wordt er vergeten, dat er om dit middelpunt
der schepping, den mensch, een wereld leeft van
schepselen, wier stoffelijke bestaan, xn meerdere
of mindere mate, niet veel verschilt van het zijne,
die door denzelfden Schepper gemaakt zijn. vol
gens dezelfde natuurwetten in het leven worden
geroepen en tijdens dat leven ook aan dezelfde
natuurwetten zijn gebonden. Tusschen deze schep
sels en den mensch bestaat echter een groot ver
schil. De mensch bezit de rede, bet welbewust
overleg, de dieren missen dit. De mensch voert,
krachtens zijn rede, heerschappij over het dier en
in plaats dat deze heerschappij gepaard gaat met
een groote mate van ontzag voor het levensrecht
der dieren, is die heerschappij ontaard in het
meest ver gedreven misbruik van macht, in een
afschuwelijke dierenmishandeling, waartegenover
het stomme dier machteloos en onbeschermd staat.
Hoe is het mogelijk, niet waar, dat, waar aan de
eene zijde een volkomen onderworpenheid be
staal, deze aan dén anderen kant niet met erken
telijkheid wordt aanvaard en met een gevoel van
groote verantwoordelijkheid tevens! Ik bedoel
niet, dat een dier als een mensch moet worden
behandeld; het staat in de schepping op een an
der plan, dan wij, maar het heeft er recht op, als
dier, naar zijn aard en behoeften behoorlijk door
ons behandeld te worden. Wij mogen nooit verbe
ten, dat wij, menschen, door den strijd om het
bestaan gedwongen, in de dierenwereld hebben
ingegrepen, die volgens vaste natuurwetten, vol
gens haar beslemming, rustig voortbestond, waar
in niemand volkomen meester was. En wat deed
de mensch toen hij zich daar indrong? Hij maak
te zich meester van die dieren, die hem tot werk
kracht, voedsel, bescherming, of andere nuttige
doeleinden konden zijn. Hij doodde of verminkte
ze naar willekeur, leidde hun leven in tegen
natuurlijke banen, rukte riatuurbanden uiteen,
waar hem dit lot voordeel strekte en deed dit
zonder medelijden en zonder er over na te den
ken, dat het dier, evengoed als de mensch, recht
heeft op zijn leven. De mensch is immers de ster
kere, aan wien het dier, de zwakkere wordt op
geofferd.
Dit is natuurwet, wel héél wreed, maar toch
natuurwetmaar verder ging de mensch. Hij
ontzag zich niet, de schepsels ten wier koste hij
zijn bestaan opbouwde, onnoodig te kwellen, en te
martelen, en het verschil tusschen mensch en
dier wordt hier zéér sterk zichtbaarwel
een heel groot verschil in het nadeel van den
mensch!
Gelooft ge mij niet? Ziet eens rond op een vee-'
markt, speciaal in den tijd van de nuchtere kalve
ren. Als levenslooze koopwaar liggen ze daar
opeen gestapeld met gebonden pooten, of staan
de tegen elkaar in een hobbelenden wagen, zijn
ze vervoerd!
Of de vliegen en de zon hen steken, wie geeft
er wat om? Onbereikbaar is de moederen
de harde meester, de mensch, kent geen eerbied
voor dit jonge leven, kent geen medelijden met
dit onverdiend, stom gedragen lijden! Als balen
worden ze neergeworpen op de markt,.... nier
staat een duivel tegenover de mishandelde on
schuld! Kent ge de geschiedenis van het paard?
Het veulen is zoo gelukkig bij zijn moeder, wie
kent het niet op zijn hooge beenen, met zijn kroe
zige manen, zijn aardig pluimstaartje, met zijn
hupsche sprongen en onbezonnen vroolijkheid?
Maar zie, de tijd nadert, dat het den mensch tot
nut Tan zijn. Het jonge paard wordt verminkt,
om het geschikt te maken voor trekdienst. En de
ze verminking, welke helsche marteling voor het
dier is, geschiedt zelfs vaak door ondeskundigen
en zonder narcose, o, schande!
In den aanvang van zijn diensttijd, krijgt liet
paard het meestal goed, want het is jong en
schoon en sterk, maar als zijn schoonheid ver
mindert, dan wordt het zonder consideratie ver
kocht aan een meester, die er méér arbeid van
vergt en zóó gaat het door; hoe ouder en zwak
ker het dier wordt, hoe zwaarder arbeid, hoe
slechter verzorging, hoe minder voedsel, tot de
slager er zich over ontfermt en het verlost uit
zijn lijden.
Er loopt in het dorp, waar ik woon, b.v. een
paard, dat tot voor korten tijd een luxepaard was
en thuisbehoorde op een mooi buiten, maar in
plaats dat de eigenaar het liet dooden verkocht
hij het aan een handelaar en nu loopt 't voor een
zand- en steenenkar. moet héél hard werken en
ontvangt weinig voeder, want het heeft een ruw
hardvochtig meester. Ov2r eenigen tijd zal het, to
taal uitgeput, aan den slager worden verkocht. Ik
zou u kunnen vertellen van een paard, blind en
afgetobd, dat een harden meester had en door
mij een zomer lang werd bijgevoerd op voorwaar
de, dat het in den herfst aan den rlager zou wor
den verkocht, als de eigenaar het niet langer kon
gebruiken; maar in plaats van deze belofte na te
komen, verkocht hij het, zonder mijn weten, aan
een z.g.n. ronselaar, een van die menschen, dié
paarden in hun nadagen opkoopen, die er de
laatste krachten uithalen en 't dan b,v. een been
stuk slaan, om tot noodslachting 'e kunnen over
gaan, en 't te kunnen uitponden.
Ik heb het laten opkoopen en op het abattoir la
ten doodschieten. Zóó is 't lot van bijna alle paar
den. Weet ge, hoe 't vee wordt vervoerd in de
veetreinen? 't Wordt meest zonder geleider, meest
in te kleine ruimten,, zonder eten of drinken ver
voerd, vaak eenige etmalen lang! Het vervoer zou
best per sneltrein kunnen geschieden, maar de
eigenaar vindt dat te duur en het geldelijk voor
deel gaat bij hem boven zijn gevoel voor erken
telijkheid of medelijden met het dier, dat hem zijn
bestaan verschaft! Heeft U niet vaak in de buurt
van een station door de stilte van den avond dat
klagelijk geschreeuw en loeien gehoord uit de
veewagens, die op de emplacementen stonden af
gehaakt of werden gerangeerd? Het duurt vaak
dagen eer zoo'n goederentrein rijn bestemming
bereikt, en om de levende waar, die hij bevat
en die zoo geheel onnoodig lijdt, op zijn tocht
naar de slachtbank, denkt niemand!
Op de abattoirs wordt heden ten dagen het
schietmasker gebruikt en dank zij dit toestel,
heeft het dier minder te lijden dan vroeger. Het
wordt nu niet neergeworpen, maar staande ge
schoten. Ook in de vivisectie, waarbij het gezon
de organisme van het dier wordt geïnfecteerd en
het een groot lijden moet doorstaan, om den
mensch te dienen tot genezing der vele mensche-
lijke kwalenOok daar moet het meest mo
gelijke medelijden worden betoond en het dier
altijd pijnloos worden behandeld en daarna snel
pijnloos gedood, zoo spoedig dit mogelijk is. En
denk eens aan de onnatuurlijke kunsten welke de
dieren in een circus slechts na veel lijden geleerd
hebben! Een dier is geen mensch, en zulke men-
scheüjke verrichtingen zijn laf, ja walgelijk! Het
geheele bestaan van deze dieren is één lijdensge
schiedenis! En nu nader ik een punt, waarop ons
land ook nog achter staat.
De hond is geen trekdier, dat is reeds lang uit
gemaakt. Toch gebruikt men hem voor trekdien-
sten, meest onvoldoende gevoed, slecht aange
spannen, door schoppen en slagen voortgedreven,
zoodat zijn leven één afbeulen is, tot de dood hem
verlost! Ziedaar het lot van duizenden honden in
ons land!
Ook de waakhond in zijn veelal slecht hok, die
nooit eens wordt losgelaten, nooit ééns per dag,
na bewezen dienst gelegenheid wordt gegeven
eens flink uit te loopen, een treurig beeld van
naamloos lijden!
En de vogels!
Hier spreek ik ook tot de jeugd. Och kinderen,
verniel toch geen nesten van vogels, het is zoo n
wreed vermaak! Een vogel heeft als eerste ver-
eischte zijn vrijheid noodig; van hem is de lucht!
Zijn vleugels geven het ti aan. Beter is het ^en
vogel op slag te dooden, dan hem te vangen en
in een kooi op te sluiten! Een te jonge, zieke vo
gel kunt ge opkweeken, tot hij weer kan uitvlie
gen.
En jongens: leg nooit insectenverzamelingen
aan. Een vlinder en tor zijn het schoonst in de
vlucht! En wilt ge toch een verzameling aanleg
gen, doodt de insecten dan eerst pijnloos met
ethernarcose en prik ze niet op, alvorens 't leven
geweken is!
Beroof geen kikkers, salamanders en andere wa
terdieren van hunne vrijheid, als ge geen flink
aquarium hebt, waar zij, zonder te lijden, hun le
ven kunnen uitleven! En hebt ge wel eenig idéé,
wat er door de visch wordt geleden? Die arme
dieren worden dikwijls levend gedood of gevild!
Elke visch kan en moet eerst gedood worden en
men kan dit doen, door den kop geheel van het
lichaam af te snijden, of te verbrijzelen!
Dat martelen is schandelijk en een bewijs van
menschelijke wreedheid en ruwheid in de hoogste
mate.
En dan het pluimvee! Op de kippenslachterijen
zouden u de haren te berge rijzen en het vervoer
daarheen in dikwijls veel te kleine kratten is een
ijselijke marteling.
En toch kunnen deze dieren zonder kwelling
worden vervoerd en pijnloos gedood, door met
één haal den kop van het lichaam te scheiden!
Kent ge het lijden van de pelsdieren? Strikken
en vallen worden hun gezet, want een schol door
boort de huid en vermindert dus haar waarde. Be
seft ge den angst dezer dieren, als de val of strik
hen niet op slag doodt, en zij de komst van den
jager moeten afwachten, die hen, die niets mis
deden doodknuppelt! En ook de ganzenleverpastei
is het resultaat van weerzinwekkende mishande
ling der arme ganzen die men dorst laat lijden,
bewegingloos vastgebonden in donkere kelders,
zoodat de lever zwelt en zwelt tot zij eindelijk
uit deze marteling worden verlost door den dood!
Deze mishandeling geschiedt om den mensch een
lekkernij te kunnen voortzetten!
Weet ge hoe reigerveeren worden verkregen,
die menigen kostbaren dameshoed versieren? De
wijfjes-reiger heeft dit schoone kroontje van
veertjes op den kpp, alléén als zij jongen heeft, en
zij valt als buit van den veerenjager, terwijl haar
iongen dan in het nest moeten verhongeren! Elke
esprit van reigerveeren, is een trophee dezer af
schuwelijke reigermishandeling! En ter wille van
zijn modegrillen ontziet de mensch zich niet, zijn
hond ooren en staart te coupeeren en hem zóó
op gruwelijke wijze te verminkenèn te mis-
raaken! Dit zijn eenige voorbeelden.
Ik zou nog vele kunnen noemen, zooals: bet
jachtvermaak, de stierengevechten, en andere
soorten van dierenmishandeling op andere dee'en
der aarde, bedreven door lager staande volkeren,
waarbij niet het dooden de wreedheid des men
schen uitmaakt, waar wél het ophitsen, angst-
aanjagen en pijnigen! Bij al deze mishandelingen
toont de mensch zich de kwelduivel, niet de
meerdere van het dier! Weet gij, wanneer de
mensch de waarachtige meerdere van net dier
wordt? Als hij het schepsel, dat hem dient, aan
hetwelk hij zulk een groote mate van nooit af te
wentelen verplichting heeft, behandelt, zooals zijn
geweten hem voorschrijft, zooals hij zelf in de eer
ste plaats door het dier behandeld zou wenschen
te worden.' Zijn eerbied voor het leven, dat voor
hem wordt geofferd, of geheel in zijn dienst be
steed, zijn dank aan dat schepsel, moet zóó groot
wezen, dat geen geldelijk verlies hem er yan te
rug kan houden, zijn beter ik te laten spreken. Er
ligt zulk eene oneindige voldoening in als men
zijn dieren behoorlijk behandelt; men ontvangt
van hen zoovéél aanhankelijkheid, zóóv.eel aan
doenlijke dankbaarheid en trouw terug.
Het is dankbaar voor elk bewijs van bescher
ming en goedheid! Dat kan ons menschen, vaak
diep beschamen! Als men zijne dieren behoorlijk
behandelde, als het publiek zich eens wat méér
met dierenmishandeling wilde bemoeien, waar het
die ziet, dan zouden de vereenigingen van dieren
bescherming niet zulk een zware taak hebben!
Want deze trachten de verplichting, die 't gan-
sche menschdom aan het dier heeft, na te komen,
omdat zij die maar al te goed gevoelen! Soms 'nclpt
de wetgever mee, maar lang niet genoeg. Var
politiezijde wordt gelukkig steeds méér gesteund
in zulke gevallen!
De verplichting aan het dier, speciaal aan hel
huisdier, is een eerezaak voor den mensch. Die
verplichting kan niet worden afgeschud cn moe'
der jeugd reeds vroeg worden ingeprent, omdal
ons stoffelijk bestaan voor het grootste gedeelte
WITTE KRUIS.
Iedere Woensdagmiddag van half drie tot drie
uur stelt de Vereeniging het Witte Kruis, in de
Chr. Nat. School te Velseroord moeders gratis in
de gelegenheid raad te vragen omtrent de voeding
aan haar zuigelingen. Het advies wordt gegeven
door den Consulent, Dr. Hanneman.
Voor kraamverzorging, welke ook door boven
genoemde Vereeniging wordt uitgeoefend, wende
men zich tot het bestuurslid der Vereeniging,
Mevrouw Dijkstra, Trompstraat 77 te Velseroord.
Tarief naar draagkracht f 5f 15.
wordt opgebouwd en in stand gehouden ten
koste der dieren, omdat het hier in zijne radeloos
heid nooit dezelfde ondeugden bezit als de
mensch, omdat het in deugd, trouw, onderwor
penheid, ons redelijke schepselen, tot voorbeeld
kan strekken, omdat het aan onze genade is over
geleverd en wij moeten toonen, dat wij wezenlijk
volgens het plan van den schepper, de meerdere
van het dier zijn.
Mevr. Mispelblom BeijerTheunisse.
(Daadw. dierenbesch.).
PLAATSELIJK NIEUWS.
IJMUIDEN.
Vanaf 20 Augustus a.s. wordt in
het Thailia-Theater wederom een groot
filmwerk vertoond: De Klokkenluider
van de Notre Dame, (Notre Dame'de
Paris).
Victor Hugo begon met het schrijven
van Notre dame de Paris op 25 Juli
1830. Eenige bladzijden waren nog pas
geschreven toen de omwenteling van
Juli 1830 uitbrak. De (groote politieke
gebeurtenissen, daarna de geboorte
van zijn dochter Adéla, vertraagde den
voortgang van dat werk. Eerst per
1 September voelde Victor Hugo zich
weer gedisponeerd, zijn scheppende ar
beid voort te zetten.
Op 15 Januari 1831, dus In veertien
en een halve maand, was de roman
gereed. Victor Hugo was toen nog pas
29 jaar oud. Bij de herschepping van
Victor Huigo's meesterwerk Notre dame
de Paris werd een waar wonder ver
richt, het romantische Parijs uit de
vijftiende eeuw, in felle kleuren door
den grootmeester der romantiek ge
schilderd, herleefde in Universal city,
Californië, op een dusdanige realisti
sche wijze, als men in izijn stoutste
verwachtingen in Europa niet zou dur
ven droomen. De regie van dit machtig
filmwerk was in handen van Univer-
sals grootste regiseur Wallage Wors-
ley. De hoofdrol in deize film wordt ver
tolkt door den igrooten acteur bijge-
naamid (de man met de duizend gezich
ten) Lon Ghaney.
SANTPOORT.
Gedeputeerde Staten van Noord-
Holland hebben bij hun 'besluit van 4
Augustus j.l. beslist, idiat de gemeente
raad van Velsen terecht heeft besloten
de gevraagde medewerking te verlee-
nen aan de Vereeniging v®or Christe-
lijk-Nationaal Schoolonderwijs te
SAntpoort tot de stichting van een bij
zondere lagere school aldaar.
Gedeputeerde Staten overwegen daar
bij, dat het achteraf terugnemen van
hun verklaringen "door de ouders van
enkele kinderen niet aan toe waarde der
door het schoolbestuur ingediende
„ouderverklaring" afdoet, wijl immers
ten tijde van de indiening der aanvrage
voor het schoolbestuur aannemelijk
was, dat deze kinderen de nieuw te
stichten school zouden bezoeken, al
thans ge'ensizins is aangetoond, dat het
schoolbestuur reden had om het tegen
deel aan te nemen. Er staan volgens
Gedeputeerde Staten op de lijst 72 kin
deren, waarmede rekening moet wor
den gehouden, zoodat het voor Velsen
vereischte aantal van 60 kinderen
ruimschoots werd bereikt.
