Heeren-, Jongeheeren- er Kinderkleeding,
Dames- Bn Kinderconfectie
Manufacturen, Bedden en Tapijten
NUTSSPAARBANK
geen zitting
Spaar- en Voorschotbank Boaz
Maandag 3 Januari voormiddag 9 uur begint de
JHIBIMU TER ilBEKE HSfS|j
Hedenavond
De arme kleine Annie
Deze geven n een overzicht van onze spot lage prgzen
Noordhollandsch Landbonwcrediet j
GEBR. BISCHOFF
GROOTE UITVERKOOP
MARCONISTRAAT 3 IJMUIDEN TELEFOON 420
Maakt teekeningen voor Bouw- en Hinderwetvergunning. Regelt
ontwerpen niet de Schoonheidscommissie. Maakt prijsberekenin
gen „en geeft advies inzake bouwwerken, koop en verkoop van
buizen, gronden. Levering van Blauwdrukken.
Hoofdkantoor: Alkmaar
Bijkantoren: Haarlem, Leiden, 's Gravenhage, Delft, Rotterdam en Hoorn j
Verstrekt bandelscrediet onder diverse zekerheid als
HYPOTHECAIR-VERBAND, BORGSTELLING ENZ.
SPAARBOEKJES RENTE 4
Agentschap IJmuiden Kantoor Kerkstraat 5.
Cotpiratliv,
Gevestigd te IJmuiden Kanaalstraat 47
Raad van Toezicht:
F, J, H, Schneiders, Mr, A, W, Hellema, A, de Wit, F. H, Luchsinger.
Rechtskundig Adviseur, Mr, A, W, Hellema,
Deze Bank verstrekt voorschotten tegen borgstelling of zakelijke zekerheid.
Spaargelden worden tegen uitgifte van een boekje in bewaring genomen tegen een
rente van 4 pCt, in 't jaar, voor een jaar vast 4pCt.
De bank is geopend: Eiken Maandag en Donderdag van 79 uur namiddag.
N. V. Drukke: ij Si&jewef, Wiüemsplain.
VAN
H. COURTHS—MAHLER
UIT HET DUITSCH VERTAALD DOOR
J, P. WESSELINK—VAN ROSSUM
41
„Ja dat is een eigenschap van den ouden
man, hij geeft geen bloem zonder ach en
wee te klagen,''
„Ik kan het begrijpen hij ziet toch
elke bloem van het eerste kiemen aan ont
staan en ik geloof, dat hij er met zijn ge-
heele hart aan hangt."
„Hij heeft de bloemen lief wat men
liefheeft verliest men slechts met groote
smart," zei Norbert met vreemd ontroerde
stem.
Zij keek hem aan en onder zijn blik over-
toog plotseling een donkere blos haar ge
laat.
„Ik moet mij haasten,'' zei zij snel en
wilde zich vlug verwijderen. In den haast
viel het mandje met de verwelkte bloemen
uit haar hand. Het viel op den grond en
de bloemen lagen verstrooid op den inge-
legden vloer van de hal.
Zij bukte zich verward om ze op te ra
pen. Norbert was vlug naast haar om haar
te helpen. Daarbij raakten hun handen el
kaar toevallig aan. Zij krompen beiden
plotseling ineen en zagen elkaar een oogen
blik verward aan. Slechts één oogenblik
maar in dit oogenblik lag er geen sluier
over hun ziel. Zij keken elkaar aan als
twee menschen die, aangegrepen door de
almacht der liefde, machteloos zijn gewor
den. En een vlammend rood overtoog hun
gelaat. Maar toen kwam er in Annie's
oogen zoo'n verschrikte, angstige uitdruk
king, dat hij zich beheerschte.
„Zij mag niet vermoeden, wat er in je
omgaat", zei hij tot zichzelf.
Opspringend wierp hij de laatste bloe
men in het mandje en riep met gedwongen
vroolijkheid:
„Zoo, dat ongeluk is weer hersteld, juf
frouw Sundheim".
Maar zijn stem stem klonk heesch en
rauw.
Ook zij stond op en dwong zich tot een
flauw lachje, „Zoo is het als men haastig
is. Blinde ijver veroorzaakt altijd onheil.
Ik dank u voor uw hulp mijnheer von Sasz
neck", zei zij met onzekere stem, en met 'n
buiging verwijderde zij zich snel.
Sedert dat oogenblik vermeden de beide
jonge menschen het elkaar te ontmoeten.
Maar des te ijveriger zochten ze elkaar in
gedachten. En steeds dieper voelden zij de
almacht der liefde, die zich door geen ver
standelijke redeneering liet gebieden.
De volgende weken verliepen in groote
drukte en onrust. Marianne verstond de
kunst, geheel Saszneck aan den gang te
houden. Het huis was niet meer zonder
gasten en scharen vereerders verdrongen
zich om de rijke erfgename. De jonge offi
cieren van het garnizoen wedijverden met
de jonkers uit de omgeving om de gunst
der barones te verwerven. Maar zij werden
alle, vrijwel zonder uitzondering, slecht
door haar behandeld. Alleen Fred von Ber
gen kon er zich op beroemen nu en dan
door haar te worden uitverkoren. Hij was
het in elk geval het meeste waard, want hij
had Marianne oprecht lief en maakte haar
niet alleen het hof, zooals de anderen, om-
dat zij een rijke erfgename was, maar om
haarzelf. Bergen was zeer gelukkig dat
Marianne hem voortrok; hem dikwijls
naast zich riep; en hem allerhande kleine
diensten opdroeg, die een vrouw van haar
ridder pleegt te verlangen. Bergen had er
geen vermoeden van, dat Marianne slechts
met hem coquetteerde en lief tegen hem
deed om Norbert te prikkelen. Zij verheel
de zich dat zij dezen daardoor uit zijn koe-
Ie rust zou kunnen brengen, en vermoedde
niet, dat hij haar optreden verachtelijk
vond.
Tegenover Annie was Marianne zeer
wispelturig. Was zij goed geluimd, dan
trok zij Annie naar zich toe en behandelde
haar bijna als een vertrouwde. Was zij
daarentegen door iets ontstemd, dan stiet
zij Annie koud en hoogmoedig van zich af
en was even beleedigend als op den eer
sten dag. Annie had al haar zelfbeheer-
sching noodig om kalm te blijven tegen
over deze luimen. De vertrouwelijkheden
der barones waren haar bijna nog onaan
genamer dan haar vijandige behandeling,
want Marianne's vrije, weinig meisjesach
tige opvattingen beleedigden haar fijnge
voeligheid. Er was geen enkel punt van
overeenstemming tusschen deze beide zoo
geheel verschillend aangelegde meisjes.
Norbert was er maar al te dikwijls getuige
van als Marianne zich tegenover Annie op
haar onwellevende manier, zonder zich
maar eenigszins te beheerschen,, liet gaan.
Dan werd hij telkens door een heftigen
toorn aangegrepen. Een paar maal had hij
zich op afkeurenden toon tegenover Mari
anne uitgelaten. Sedert dat oogenblik sloeg
Marianne Norbert en Annie wantrouwend
gade. En toen Norbert dat bemerkte, be
heerschte hij zich nog meer, om geen reden
tot argwaan te geven.
Alle gezelligheid was werkelijk van Sasz
neck verdwenen,, dat moest mevrouw von
Saszneck zichzelf bekennen, die vaak An
nie in bescherming moest nemen tegen de
aanvallen van Marianne.
Op een middag speelde Norbert tennis
met de beide meisjes, terwijl mevrouw von
Saszneck aan de zonzijde naast het veld,
op een gemakkelijken stoel gezeten, toe
keek.
Marianne speelde goed als zij zich moei
te gaf, en oppaste. Maar zij werd toch ver
re overtroffen door Annie. Maar dat gaf
zij zichzel niet toe. Want zij verbeelde zich
uitnemend te spelen.
Vandaag speelde zij met Annie tegen
Norbert. Als een bal verkeerd rolde, of zij
een fout beging, dan gaf zij de schuld aan
Annie.
Deze verdedigde zich in het geheel niet.
Het was altijd een marteling voor haar met
Marianne te spelen, want het ging nooit
zonder beleedigingen, vooral niet, als er
geen gasten bij waren, zooals heden. Als
er gasten waren bemoeide Marianne zich
in het geheel niet met Annie. Dan was zij
ook meestal in een goede stemming en pas
te wel op zich niet van de onaangename
zijde te laten zien. Maar als Norbert er bij
was schiep zij er steeds groot vermaak in
Annie te verootmoedigen.
Steeds weer knorde zij op Annie als een
spel niet gelukte, ofschoon het meestal
haar schuld was. Norbert was woedend
over het onhebbelijke gedrag van Marian
ne, en mevrouw von Saszneck beproefde
verschillende keeren Annie in bescherming
te nemen. Zij had Annie al eenige malen
verzocht, zich de onhebbelijkheden van
Marianne niet aan te trekken en te doen
alsof zij het niet merkte.
Maar Annie leed er toch onder, al be
heerschte zij zich.
Zij begreep heel best, dat Marianne boos
was omdat Norbert en mevrouw von Sasz
neck haar gevraagd hadden mede te spe
len. Marianne wilde alleen met Norbert
spelen, evenals zij steeds beslag op hem
legde, als er geen gasten waren. Toen er
weer een bal verkeerd was gegaan, wierp
Marianne haar raket woedend weg.
„Neen voor zulk spelen bedank ik.
Bovendien houd ik er meer van één tegen
één te spelen", zei zij ontstemd.
Norbert bleef dadelijk staan.
„Goed, speel dan met juffrouw Sund
heim verder, ik trek mij dadelijk terug",
zei hij scherp en ging naast mevrouw von
Saszneck in een leuningstoel zitten.
Maar dat was volstrekt niet wat Marian
ne wenschte.
„Ik dank je juffrouw Sundheim speelt
niet accuraat genoeg'1, pruilde zij.
„Zij speelt accurater dan jij," zei hij
kortaf, ternauwernood zijn ergernis kun
nende verbergen.
Marianne wierp het hoofd naar achteren
en zette haar voet ongegeneerd op een
stoel, zoodat haar vormen in den nauwen,
korten witten rok van haar sportcostuum
duidelijk uitkwamen. Zij hield van zulke
ongedwongen, ongegeneerde houdingen.
Het was haar aard niet haar aantrekke
lijkheden naijverig te verbergen.
„Belachelijk, ik ben een bekend goede
speelster, de heer von Bergen zegt: de
beste, die hij kent."
Hij lachte spottend.
Wordt vervolgd,
