ORGAAN VOOR DE GEMEENTE VELSEN
Werkhanden
Da antia kleine Annie
Plaatselijk Nieuws
IJmuiden
Velsen.
No. 86
Woensdag 2 Februari 1927
12e Jaargang
IJ MUIDER COURANT
Voor den dienst in Ned. Indië is bestemd
Mr, K. G. T, G, J, Westerling alhier, als ambte
naar ter beschikking bij den belastingdienst.
Zooals men weet, is Mr. Westerling secretaris
der Vereeniging IJmuiden's Bloei en van de Neu
trale Schoolvereeniging IJmuiden en Omstreken.
Wegens vermindering van werkzaamheden
hebben Zaterdag bij de Amsterdamsche Ballast
Mij. alhier 50 arbeiders ontslag gekregen,
DE NIEUWE SCHUTSLUIS.
Over de tewaterlating van de eerste groote
deur voor de nieuwe schutsluis alhier op Zater
dag j.L te Rotterdam lezen wij in de bladen het
volgende;
De weersgesteldheid was Zaterdagmorgen niet
erg geschikt, om iemand te verleiden, de be
schermende binnenstad te verlaten en zich te
wagen op den vlakken Kreekweg, die voert
naar de scheepswerf van de firma Burgerhout.
De toch al stormachtige Zuid-Wester woei met
orkaankracht. Het was niet het van stapel loo-
pen van een vreedzamen koopvaarder of slanke
torpedoboot, die de autoriteiten en belangstel
lenden de elementen deed trotseeren, om zich
naar Rotterdam's Zuid-Oostelijken uithoek te
begeven. Het gold hier den van stapelloop van
een massaal, plomp gevaarte, de eerste van
's werelds drie grootste sluisdeuren, bestemd
voor 's werelds grootste sluizen te IJmuiden, een
magnifiek staaltje van Hollandsche techniek en
ondernemingsgeest.
Tegen half één, het uur, bestemd voor de te
waterlating, verzamelden zich op de officieele
met oranje-kleuren versierde tribune de auto
riteiten en genoodigden; onder hen bevonden
zich, behalve de leden van de directie van Bur-
gerhouts Machinefabriek en Scheepswerf, mr. H.
van der Vegte, minister van Waterstaat, met
mevr. van der Vegte-Visser, de heer J. A, Rin
gers, hoofdingenieur aan den Waterstaat, be
last met den sluisbouw te IJmuiden, benevens
verschillende autoriteiten van den Waterstaat
uit de residentie en uit IJmuiden.
De doop werd verricht door mevrouw van der
Vegte-Visser, en na het knallen van de cham-
pagneflesch, die de deur tot een allervoorspoe-
digsten waterkeerder moest bestemmen, gleed
het gevaarte, onder het gillen van sleepboot- j
sirenes en het gejuich van het werfpersoneel, te
water.
Zooals gezegd, is hiermede een van de drie te
bouwen sluisdeuren voltooid. Om een indruk te
krijgen van de enorme afmetingen van de deuren,
diene het volgende.
De lengte is 53.50 M., de breedte 8.40., de
hoogte 20 M. Het totale gewicht bedraagt
1.200.000 K.G. Het gevaarte is horizontaal ge_
bouwd en ook zoo te water gelaten. Het drijf-
vermogen werd verkregen door in de deur een
gedeelte als luchtkist te construëeren en wel
zóó, dat er zelfs nog een ruim reserve drijfver- 1
mogen overblijft. Om den diepgang bij de tewa-
terlating niet te groot te doen zijn, werden er
nog extra houten bekistingen rondom aange
bracht. Hierdoor is de diepgang tot eenige me-
ters teruggebracht. Onmiddellijk na de tewater
lating werden door de met vlaggen getooide
kranen de eerste platen gelegd voor ,de volgende
deur. j'
Hedenmorgen circa 9.15 uur is het gevaarte
bij lagen waterstand door vier sleepbooten van
Piet Smit Jr. onder de bruggen doorgesleept naar
het gemeentedok 4, waar de extra-bekistingen
1
weer verwijderd zullen worden en het gevaarte
gereed gemaakt wordt voor het transport naar
IJmuiden,
In den vroegen morgen had dit ongewone
sleepconvooi, waarbij de sleepbootkapiteins hun
vaardigheid in manoeuvreeren konden toonen,
veel bekijks.
Als de deur te IJmuiden is gekomen, zal zij
in haar oorspronkelijken stand worden terugge
bracht, waarna ze ingevoerd wordt in de deur-
kast van het binnenhoofd, ter onderzoek, of zij
tijdens de reis ook geleden heeft.
De aanbesteding van de deuren, welke plaats
had op het einde van 1924, was voor f 310.000
per stuk,
Voor de Nijverheidsschool alhier, uitgaande
van de Vereeniging voor Nijverheidsonderwijs in
Kennemerland, hebben zich 60 nieuwe leerlingen
aangemeld. Tot 7 Februari kunnen zich nog
leerlingen bij den directeur der school aanmel
den.
De vorige week heeft de firma J. J. Glas,
het bekende manufacturenmagazijn „De Vlijt"
in de Kalverstraat, haar 25-jarig bestaan her
dacht. De firma mocht daarbij van vele zijden
groote belangstelling ondervinden, in den vorm
van tientallen bloemstukken en schriftelijke en
telefonische gelukwenschen uit binnen- en buiten
land.
Voor het candidaatsexamen in de handelswe
tenschappen is aan de Universiteit te Amsterdam
geslaagd Mej. C. M. J. van Lierop alhier
De afdeeling der Nat. Chr, Geheel-Onth.
Vereeniging alhier geeft Maandag 14 Februari
twee bioscoop-voorstellingen in het Gebouw voor
Chr. Belangen, n.l. te 5 uur voor kinderen en te 8
uur voor grooten.
DE LOONACTIE IN HET VISSCHERIJBEDRIJF.
De IJmuider Federatie heeft Maandag alhier
en te Egmond met de bemanningen der binnen-
zijnde schepen vergaderd. Beide vergaderingen
waren door ruim 300 leden bezocht en hechtten,
evenals alle vorige vergaderingen, hunne volle
goedkeuring aan het te stichten Fonds voor so
ciale voorzieningen en machtigden het bestuur
op dien basis het contract voor 2 jaar af te slui
ten.
Het bestuur der IJmuider Federatie acht thans
verder vergaderen niet meer noodig en heeft den
besturen der beide Reedersvereenigingen meege
deeld, dat het machtiging heeft het contract af
te sluiten.
ruw, rood of beschadigd worden
weer spoedig gaaf en zacht met
Doos 30 ct. PUROL
Onder zeer groote belangstelling werd Vrij
dagmorgen op de R.K. begraafplaats alhier ter
aarde besteld het stoffelijk overschot van den
vorigen Maandag j.l. zoo noodlottig om het leven
gekomen schipper D. Kee.
De Requiem-Mis werd opgedragen door den
Zeer Eerw. heer D. Bont, Professor van het Semi
narie Hageveld en neef van den overledene. De
kerk was geheel bezet.
Op het kerkhof merkten wij op vertegenwoor
digers van de directie der Papierfabrieken zeer
vele leden van het personeel der Papierfabr. en
voorts eenige Paters van de H.H. Harten, uit Gin-
neken, van welke Orde een broeder van den over
ledene het vorige jaar naar de Missie is vertrok-
l^n.
De lijkkist werd door kameraden naar de groeve
gedragen. De baar was gedekt door een aantal
kransen, n.l. van de directie der Ver. Kon. Pa
pierfabrieken, van de schipperscollega's; van hel
personeel der pakkamer en van het personeel der
smederij.
De beaardingsplechtigheden werden verricht
door den Zeer Eerw. heer pastoor.
De droeve plechtigheid maakte op alle aanwe
zigen een diepen indruk.
Donderdagavond hield het Ondersteunings
fonds „Eendracht is Macht in „Bloemoord
haar jaarvergadering.
Na de opening door den voorzitter, de heer C.
J, van Heyst Pz., die in zijn inleiding gewaagde
van de vele zieken die de vereeniging thans heeft
en waardoor de kas een groote aderlating onder
ging, werden de jaarverslagen van secretaris en
penningmeester uitgebracht.
Hieruit bleek, naar Hl. Dbl. meldt, dat de Ver
eeniging in 1926 was gegroeid van 380 tot 421
leden. In kas was op 1 Januari 1926 f 2536.58.
Ontvangen f 3402.07. Uitgaven f 2685.04. Batig
saldo f 717.03, terwijl het geheele bezit van het
fonds f 3253.61 bedraagt. Hierbij is een dubieuse
post van f 341.91 nl, hei tegoed bij de Zaanland-
sche Bank. De aftredende bestuursleden, de
heeren C. J. van Heyst, voorzitter, G. J. van
Gulik, penningmeester, W. Boot en F. Bremer
kamp werden herkozen, terwijl als nieuwe be
stuursleden zijn aangewezen de heeren F. v. d.
Zwet, Meinem3 en J. Metselaar
De Voetbalvereeniging „Kinheim"', die ver
leden jaar het kampioenschap in de hoogste
klasse van den Haarlemschen Voebalbond ver-
overde en daardoor in de vierde of laagste klasse
van den Nederlandschen Voetbalbond (N. V. B.j
bevorderd werd, heeft het Zondag j.l. door hare
overwinning op „D, I. O." met 30 tot het
kampioenschap gebracht.
Dit is een kranige prestatie en dat hare sup
porters daarover in de wolken waren, behoeft
geen betoog.
Ze wilden hieraan op het veld reeds uiting
geven en hadden botje bij botje gedaan, waar
voor niet alleen een boeket, maar ook een zil
veren beker was aangeschaft, die met een harte
lijke toespraak door den heer D. werden over
handigd,
De bedoeling was voor dezen beker neder
laagwedstrijden te .óiganiseeren.
Als het nu met „Stormvogels" ook eens op het
eind niet zulk een verkeerde richting was uitge
gaan, dan had onze gemeente 3 voetbalkampi
oenen geteld.
Maandagavond heeft de S.D.A.P. een
groote openbare vergadering gehouden in Hotel
I De Prins, waar de heer A. F. Muller van Amster
dam, secretaris der Ned. Vereen, van Fabrieks
arbeiders, als spreker optrad.
Zijn onderwerp was „Voor de onwapening,
medezeggingschap en verdere doorvoering van
den acht-urendag".
Medewerking werd verleend door de Arbei-
derszangvereeniging „Morgenrood", Directeur
Nico de Zwager.
De voorzitter, de heer W. F. Visser, opende
de bijeenkomst en sprak er zijn teleurstelling over
uit, dat de opkomst slechts matig genoemd kon
worden, vooral in verband met het groote
wicht van het onderwerp, dat besproken werd.
Dat het Nederlandsche volk veel voelt voor de
ontwapening, is verleden jaar bij de groote De
monstralie ten duidelijkste gebleken,toen het in
groote drommen naar Den Haag trok.
Meent men daarmee al genoeg gedaan te heb
ben? Er is meer noodig dan demonstreeren, er
moet kracht gezet worden achter het stellen van
dien eisch en als de aanwezigen bij het einde
dezer vergadering daarvan door den spreker
doordrongen zijn en dientengevolge allen propa
gandisten in fabrieken en werkplaatsen en bijeen
komsten worden, dan acht hij toch het doel be
reikt.
Hierna werden twee zangnummers gegeven
„Vereenigingslied" van C. Kreutzer en „Nimmei
Nacht" van N. H. Andriessen, welke luid applaus
verwierven.
De spreker, de heer Muller, begon zijn rede
met de mededeeling, dat de strijd tegen het mili
tairisme al zoo oud is als de sociaal democrati
sche partij, al is die strijd ook niet van den
aanvang af op dezelfde wijze gevoerd. Aanvan
kelijk meende die partij al genoeg te doen door
aan te sturen op de vorming van een volksleger.
Als dat er was, dan zou het gevaar voor het
uitbreken van een oorlog veel verminderd, zoo
niet geheel geweken zijn, meende men en dan
zou het leger in de handen van de kapitalisti
sche klasse een minder gevaarlijk instrument
worden bij eventueele binnenlandsche beroerin
gen.
Van die meening zijn de arbeiders teruggekomen,
ze hebben de oveftuiging, dat ook nu nog geen
voldoende waarborgen bestaan tegen het uit
breken van een oorlog, wat in de jaren 1914 tot
1918 ten duidelijkste gebleken is. Door yalscht
voorlichting in de Pers kon de volkswoede nog
voldoende opgezweept worden om tegen de be_
woners van naburige Staten in vuur en vlam te
geraken.
j Neen, alleen de ontwapening kan redding bren
gen, slechts de leuze van „Geen man en geen
cent" biedt voldoende waarborg.
Over de heele lijn moet de strijd tegen hel
mililairisme aangebonden worden.
Een uitstekend strijdmiddel ziet men in de
opheffing van het matcriëel en geestelijk peil der
arbeidersklasse.
j De moderne arbeidersbeweging is daarop dan
ook in den laatsten tijd meer dan ooit gericht en
er is in dat opzicht al heel wat bereikt,
j Verbetering van het onderwijs en invoering van
sociale wetten tot verbetering van den toestand
der arbeiders, waarin de 8-urendag en betere
1 loonen, een belangrijke plaats innemen, zullen het
volk op een zoo hoog standpunt brengen, dat een
intense afkeer van het militairisme het gevolg
zal zijn.
Dat ziet ook het kapitalisme in en daarom
i wordt van die zijde alles 'aangewend om den
j voortgang in die richting stop te zetten en zoo
mogelijk ongedaan te maken wat reeds bereikt is
i De kapitalisten der heele wereld vereenigen
I zich tot machtige trusten op handels- en indu-
striëel gebied, waardoor tengevolge van de in-
I gevoerde productiebeperking werkloosheid op
1 groote schaal ontstaat, die natuurlijk weer de
inzinking van de arbeidersbeweging tot nasleep
moet hebben.
Laten de arbeiders hieraan zich spiegelen en
zich organiseeren tot een machtig verbond. Een-
dracht maakt 'macht, dat ziet men aan de betrek-
j kelijk weinig leden tellende Duitsch nationale
J partij, die een zeer groote rol speelt,
i Het militairisme in de hand van het kapitalis-
me is een zeer gevaarlijk wapen tegen de arbei-
dersklasse en daarom ten strijde daar tegen!
Bovendien is het in ons land een groote dwaas
heid, zooveel geld voor oorlogsdoeleinden te be-
steden, daar het toch niet verdedigd kan wor-
DIEREN BESCHERMEN IS
MENSCHEN BESCHAVENI
Wordt dus lid van de afd. Velsen e,
Omstr., der Ned. Vereen, tot bescher
ming van dieren! Min. contr. f 1-25 pe
jaar. Secretariaat: Stationsweg K 8f
Velsen.
den tegen die groote oorlogsmachten van dei
tegenwoordigen tijd.
En in de groote landen levert een groot lege
een voortdurend gevaar op voor het uitbreke;
van een oorlog, als gevolg van verwikkelinge:
met naburige Staten, die zonder het bezit va;
een leger gemakkelijk door besprekingen to
oplossing gekomen waren,
Wij hebben gelegenheid gehad om van nab
kennis te maken met de ontzaglijke oorlogsram
pen. Wie heeft in de dagen van 14 tot '18 nie
gerild van afschuw! Nog leeft de wereld onde
de verschrikkelijke gevolgen van dien oorlog e
zou men dan niet meewerken om dergelijke ram
pen te helpen voorkomen?
Streeft dus met ons mee naar het omhoo
brer.gen van het levenspeil en uitbreiding de
sociale wetgeving, want zooals we reeds zeidei
zijn dat strijdmiddelen tegen het militairisms
En uw hulp is zoo noodig, want na 1920 waai
er een stevige wind uit den hoek der reactii
onder allerlei voorwendsels wordt getracht d
onder revolutieangst verleende concessies aan hc
volk terug te nemen, waarvan spr. een paa
voorbeelden aanhaalt. Minister Slotemaker d
Bruijne geneert zich volstrekt niet te handele
lijnrecht in tegenstelling met vroeger gedan
toezeggingen. Gebrek aan geld is er volstrel
niet, daarvan haalt spr. een zeer sterk spreken
staaltje aan.
De reactie zou niet zoo brutaal den kop op
steken, als niet zooals nu, slechts één vijfd
deel der arbeiders georganiseerd was.
De Pers is ook een zeer krachtig wapen in d
hand onzer tegenpartij en daarom wekt sprekt
allen op om de twee arbëidersbladen de „Vooi
waarts" en „Het Volk" krachtig te steunen.
Een luid applaus dankte den spreker. Lust t<
debat was er niet.
Het Mannenkoor zong nu „Mutter Segen" va
A. Opladen en „Morgenrood" van Otto de N<
bel, waarna de heer Visser met dank aan sp
en zangkoor de vergadering sloot.
BEURTZANG.
„BLONDE ELSKE".
Elske lieve blonde Elske,
Met je klare wire oogen,
Met je guitig vragemondje
En je zieltje zonder logen.
Elske weet je wel mijn kind.
Dat ik jou zoo aardig vind?
Elske lieve kleine Elske,
Met je zachte blonde lokken,
Met je blanke rozewangen
En je kijkers die zoo jokken.
Elske weet je beste meid
Dat een ieder naar je vrijt?
Elske lieve blonde Elske,
Elske boven oh zoo velen,
Met je kleine trippelvoetjes
Ben je waarlijk om te stelen.
Heusch ik wou om dit of dat,
Dat je mijals vrijer had!
Uit „mijn jonge jaren" GEORGE HAAK
VAN
H. COURTHS—MAHLER
UIT HET DUITSCH VERTAALD DOOR
J. P. WESSELINK—VAN ROSSUM
49
Fred von Bergen werd zeer benijd, maar
ten slotte gunden allen hem de rijke ver
loofde liever dan aan een ander, want
Bergen was zeer bemind. Zijn ouders en
een neef van hem, assessor Kurt von Ber
gen, hadden een verre reis afgelegd om
zijn geluk met eigen oogen te aanschou
wen. De ouders van Fred, eenvoudige,
maar voornaam en achtenswaardig uit
ziende lieden genoten door het geluk van
him eenig kind, en hadden slechts oogen
voor Fred en zijn verloofde, die zich van
de liefste zijde liet zien.
Maar Kurt von Bergen, zijn neef, die op
hem geleek alsof hij zijn broer was, was
verrukt over de schoonheid van Annie
Sundheim. Hij was een man met artistiek
gevoel, en werd door de schoonheid van
het jonge meisje, dat door mevrouw von
Saszneck werd behandeld als haars gelij
ke, met een oprecht rein gevoel gevuld.
Maar hij was niet zoo onverstandig ver
liefd te worden op Annie. Hij genoot van
haar schoonheid als een kunstkenner, als
of zij een kostbaar kunstvoorwerp was.
Kurt von Bergen toonde zich een op-
vroolijkend, levendig element, dat zich te
meer kon doen gelden, daar Fred te veel
door zijn meisje in beslag genomen werd,
om zich aan de gasten te kunnen wijden.
Baron Hochberg was zijn nicht zeer
dankbaar, dat zij dadelijk bereid was ge
weest het verlovingsfeest op Saszneck te
doen plaats hebben. Zoo behoefde hij niet
veel naar voren te treden en kon zich nu
èn dan een uurtje terugtrekken.
Overigens voegde de baron zich geheel
naar de wenschen zijner dochter.
Marianne wilde reeds vóór Kerstmis
trouwen. Toevallig was in de garnizoen
plaats een mooie, nieuwgebouwde villa te
koop. Dadelijk kon met de inwendige in
richting begonnen worden. Fred von Ber
gen zou al het verdere regelen en toezicht
op alles houden.
Dadelijk na het huwelijk wilde Marianne
met haar man voor twee maanden naar de
Riviera gaan. Daarna wilden zij hun villa
betrekken.
Baron Hochberg besprak de geldquaes-
tie ook met Bergen, en stelde een vaste
rente vast, die den armen kleinen luite
nant deed duizelen. Marianne vond de
rente heel gewoon, zij was immers aan een
andere levenswijze gewend.
Fred was Marianne van harte dankbaar,
dat zij hem door zijn vrouw te worden,
alle zorgen ontnam. En Hochberg ging in
deze dagen van Bergen houden. Hij was
immers zelf een arme luitenant geweest,
en begreep hem maar al te goed.
Dat hij Marianne hartelijk lief had was
duidelijk. Daarom kon hij met een gerust
geweten het lot zijner dochter in zijn han
den leggen.
Het is waar: nog liever zou hij Norbert
als schoonzoon hebben gehad, maar daar
deze het niet kon zijn, was ook Fred hem
goed. Toen de verlovingsfeesten voorbij
waren en de gasten vertrokken, werd het
wat rustiger op Saszneck. Men kon nu
weer een gezellig praatuurtje houden.
Baron Hochberg zat alleen met zijn
nicht in haar kleinen salon. Zij hadden
allerhande onderwerpen behandeld; daar
na had baron Hochberg het gesprek op
Annie Sundheim gebracht.
„Je zult mij misschien uitlachen, Elisa,
maar ik was blij, dat de verloving van Ma
rianne mij eenige dagen vroeger dan mijn
voornemen was naar Saszneck riep. Ik
heb er naar verlangd het meisje weer te
zien, dat mij zoo levendig aan mijn verlo
ren geluk herinnert, en het mij' opnieuw
voor de ziel heeft getooverd, Ik heb dag
en nacht aan juffrouw Sundheim moeten
denken. Menigmaal stond ik op het punt
al mijn werk te laten liggen, en naar hier
te komen om te genieten van haar aan
blik. Het is en blijft een wonder, zoo sterk
als zij op mijn Maria gelijkt. Soms vloeien
de twee beelden ineen. Het is mij soms
alsof ik weer vroolijk en gelukkig zou kun
nen worden, als ik Annie Sundheim altijd
om mij heen had," zei hij opgewonden.
Mevrouw von Saszneck keek hem onder
zoekend aan, daarna zei zij aarzelend:
„Ik weet niet Rolf, hoe de aard van je
gevoelens voor Annie zijn, of je dat, wat
je voor je vrouw hebt gevoeld, ook voor
haar kunt voelen. Stellig ben je nog flink
en kras genoeg om nog eens te trouwen.
En het is je goede recht je nog een later
geluk te scheppen. Maar ik weet niet hoe
Annie er over zou denken. Het zou zeker
een groot geluk voor haar zijn, als jou
vrouw in goede omstandigheden te komen.
Maar afgezien van jelui groot verschil
in leeftijd, is Annie een eigenaardig per
soontje en ik geloof niet, dat zij gedreven
door uiterlijke beweegredenen er in zou
toestemmen je vrouw te worden, als haar
hart er haar niet toe dringt,"
Baron Hochberg had kalm geluisterd.
Nu schudde hij met een weemoedig lachje
het hoofd.
„Neen, neen Elisa, je hebt mij geheel
verkeerd begrepen. Ik voel voor dit jonge
meisje een zeer. sterke sympathie maar
niet zooals jij schijnt te denken. Mijn ge
voelens voor haar zijn meer als die van
een vader. Zij zou, wat den leeftijd be
treft, ook eer mijn dochter kunnen zijn.
Ik zou er nooit aan kunnen denken dat
jonge, opbloeiende schepseltje aan mijn
afnemenden leeftijd te binden. Maar als
ik geen dochter had dan Elisa, zou ik An
nie aannemen, zou haar dan, als mijn lief
kind, in mijn huis en aan mijn hart nemen.
Ik zou haar zeer, zeer lief kunnen hebben,
liever dat moet ik tot mijn smart be
kennen en tot mijn schande, dan mijn
eigen kind. Ik zou gelukkig zijn dat mooie,
jonge schepseltje, het evenbeeld van mijn
Maria, steeds om mij heen te kunnen heb
ben. Maar daarvoor bestaat, helaas, geen
mogelijkheid. En daarom moet ik mij be
perken je heel dikwijls op Saszneck te be
zoeken en mij aldus in den aanblik van
Annie Sundheim te verheugen. Maar niet
waar, Elisa, dit alles blijft onder ons. Ik
heb Marianne niets er van laten merken,
dat Annie zoo op haar moeder gelijkt.
Het besef, dat zij mij toch niet zou be
grijpen, hield mij terug. En nooit hindert
mij het gevoel, niet door haar begrepen te
worden zóó, dan als er sprake is van haar
moeder. En behalve Marianne kan nie
mand er toch belang in stellen."
Mevrouw von Saszneck knikte.
„Wees gerust Rolf, ik spreek er niet
over en heb er ook tegenover Marianne
niets van laten merken, ofschoon ik haar
dikwijls graag zou hebben gezegd, dat
Annie zoo op haar moeder gelijkt."
Baron von Hochberg haalde diep aden
„Zij zou het ook weinig belangrijk hel
ben gevonden. Marianne heeft mij nc
nooit gevraagd: „Hoe zag moeder er ui
hoe was haar aard?" Zij heeft noc
aan iemand anders gedacht dan aan ziel
zelf en het verbaast mij, dat zij oogei
schijnlijk tegenover haar verloofde ze<
lief en hartelijk is, vooral daar zij toch b
slist oog op Norbert had."
„Laat ons hopen, dat zij von Berge
werkelijk lief heeft, dan kan nog vei
goeds in haar tot ontplooiing komen, w;
tot nu toe veschrompelde," zei mevrou
von Saszneck op haar goedhartige manie
De eerstvolgende dagen zocht bare
Hochberg zooveel mogelijk het gezelscha
van Annie, 's Middags vergezelde hij ha<
op haar wandelingen door het park, ondi
den maaltijd sprak hij steeds levend
en opgewekt met haar, bewees haar alle:
hande kleine beleefdheden op de hei
eigen beschaafde manier van den edelma
en wendde zijn blik niet van haar af. Zij
stem had een heel bij zonderen klank a
hij met haar sprak en zijn oogen een eigei
aardige uitdrukking.
Marianne merkte dat heel goed op, o
schoon Bergen, zooveel als hem ma*
mogelijk was, beslag op haar legde en el
uur dat hij vrij had, op Saszneck dooi
bracht. En ook zag zij hoe Norbert's ooge
vol onrust en kwelling op haar vader e
Annie Sundheim waren gericht.
Op zekeren dag stond hij in de hal va
het slot en keek met sombere oogen to
hoe deze twee zich gereed maakten vo(
een wandeling. Op dat oogenblik kwaï
Marianne naar hem toe.
Wordt vervolgd.
