Lijst 8
m Stemt
Mevr. P. van der Lijn-Wissing
in Luxe- en Huishoudelijke Artikelen,
Meubelen op Afbetalingl
ijzerwaren, Gereedschappen, Borstelwerk enz.
Leer om Leer
Breng op 29 JUÜ! a.s. op HAAR Uw stens uit, zorg
dit ook ZIJ In ém Gemeenteraad gekozen wordt»
Stormschadeverzekering
M. BOSMA Wzn.
ïffl HKIE i ïiïl
NATIONALE
BANKVEREENI6IN8
Verhuring van Safeloletten.
iwa
Vrijzinnig-e 1
0p No. 2 van de lijst va® de® „VRIJHEIDSBOND" Is geplaatst:
D© g@zam©nl|jke Besturen v. d. Afdeellngen IJmniden en Santpoort.
VAN EEN ZAAK
Iedere kooper, die een gulden besteedt,
ontvangt cc® l^lcloc verrassing.
Zie de Etalages. G. de «F^isrex9 «Fas,
Trompstraat 66, hoek Lnmeystraat, IJmniden-Oost.
VEILING
op Gebouwen, Inboedels en Goederen
VRAAGT TARIEVEN
Te koop of te huur
Burgerwoonhuizen, Winkelhuizen, 1
Landhuizen enz.
j Kapitaal t10.000.000 - Reserve 12.500,000
Vrjjheidsbond Liberale Staatspartij
HEDEN OPENING
te IIMUIDEN—OOST op DINS
DAG 28 JUNI 1927, v.m. 10 uur,
op het terrein tegenover de R. K.
School aan den Zeeweg.
Verkocht zal worden:
EEN OROOTE PARTIJ
Aannemers-Hulpmaterialen
alssteigerpalen, planken, touwen,
kuipen, ladders, kruiwagens, kalk
molen, enz. enz. Bovendien een
groot aantal gebruikie balken en
planken.
Kijkdag Maandag tevoren.
Makelaar
J. BONTENBAL.
TIMMERMAN, METSELAAR
EN AANNEMER
WILLEM BARENDSZSTRAAT it
TELEFOON No. 4t7
aan
TRAWLERKADE C 37
TELEFOON 456
Tevens goed adres
.voor onderhoudswerk en voor het maken van bestekken..
TROMPSTRAAT 82
IJMUIDEN-OOST.
Oewone winkelprijs. Gemakkelijke betalingscondities. Oehelm-
houding verzekerd. Vertrouwd le klasse adres. Vraagt
inl. onder brieven No. 2800, Bureau IJMUIDER COURANT.
MARCONISTRAAT 3 IJMUIDEN TELEFOON 4
Maakt teekeningen voor Bouw- en Hinderwetvergunning. Bege
ontwerpen met de Schoonheidscommissie. Maakt prijsberekenit
gen en geeit adTies inzake bouwwerken, koop en verkoop v
huizen, gronden. Levering van Blauwdrukken.
KANAALSTRAAT 74
Kantoor to ÏJmuiden Ktmaalstraai 71
i Effecten Coupons Deposito's Spaarbank - Ilandels-
credieten Vreemde Valuta's Reiscredietbrieven op
binnen- en buitenland Incasso's Giroverkeer.
Bezorging van alle Assurantiezaken
(THE JACOBSLADDER).
UIT HET ENGELSCH
door
E. PHILLIPS OPPENHEIM
Vertaling van Mevr. M. J. LandréTollenaar,
Toen hij de paar treden, welke naar de
hall leidden, opliep en naar zijn vriend
toekwam, begreep deze onmiddellijk door
zijn koortsachtig schitterende oogen en het
nerveuse trekken van zijn mond, wat er
aan de hand was.
,,'t Is in orde, ouwe jongen/' stelde Ja
cob hem glimlachend gerust. „Hang hier
je hoed op. Kijk, hier is ons tafeltje
zooals je ziet, de beloofde cocktails en een
flesch van den allerbesten wijn, dien ze
hier hebben 't Is me kolossaal meege
vallen, de oude heer in Threadneedle
Street maakte niet het minste bezwaar, ik
bulk op 't oogenblik van 't geld Houd
je taai, kerel, houd je taaii"
In de volte viel het eigenaardige twee
tal gelukkig weinig op Dauncey, met
zijn bleek, nerveus gezicht, die al zijn
krachten inspande om het leege gevoel in
zijn hoofd en het branderige gevoel ach
ter zijn oogleden de baas te blijven en Ja
cob, die den grootst mogelijken onzin
praatte, om hem maar af te leiden en die
tegelijkertijd een gezicht trok, alsof hij van
het ongewone doen van zijn vriend niets
bemerkte. Na een paar minuten zaten ze
veilig ieder aan een kant van hun tafeltje,
toen ze hun cocktails opgedronken hadden
en Jacob op zijn gewone opgewekte ma
nier de noodige orders gegeven had, haal
de hij een gloednieuwe portefeuille uit zijn
zak en legde haar tusschen hen in op het
tafeltje.
„Richard", kondigde hij aan, „in dit
kleine leeren dingetje zit honderd pond.
Weg er mee, portefeuille en al. En plant
nu allebei je voeten ferm op den grond en
bedenk eens wat je vanavond, als je thuis
komt, aan Nora zult zeggen. Ik weet, dat
je 't moeilijk gehad hebt, kerel, maar die
tijd is nu voorbij, dat moet je maar steeds
jezelf voorhouden. En nu gaan we fuiven.
Kelner! Maak die flesch wijn eens open.
Verduiveld, dat doet een oud mensch goed.
't Is meer dan twee jaar geleden dat ik die
plof van mezelf gehoord heb."
„Jacob," zeide Dauncey moeilijk, ,,'t Is
me onmogelijk om iets te zeggen, maar als
je eens wist, hoe ik me voelde. Ik dank je
uit den grond van mijn hart," ging hij
voort, terwijl hij zijn glas naar zijn mond
bracht en 't in één teug leegdronk, „uit den
grond van mijn hart, Jacob. Je hebt ge
toond een ware vriend te zijn!"
Na die emotioneele uiting begon hun op
winding te zakken; na verloop van een
paar minuten ^yaren ze in staat om de zaak
als normale, verstandige menschen te be
praten.
„Weet je wat ik vanmiddag ga doen?"
zeide Jacob vertrouwelijk. „Eerst laat ik
me een half dozijn pakken aanmeten. En
daarna trek ik met slaande trom Bond
Street binnen, waar ik een orgie in zijden
tricot onderkleeren ga houden. Vervolgens
kom ik je, precies om vijf uur, van je kan
toor halen. O, ja, dat wou ik je nog zeg
gen: denk er vooral om, om ze te vragen
wanneer ze je kunnen missen."
„Dat weet ik wel zonder dat ik 't ze
vraag. Beter vandaag dan morgen", was
het eenigszins bittere antwoord. „Maan
denlang ben ik al eiken Zaterdag doods
bang geweest, dat ze me de laan zouden
uitsturen. Ze vinden dat ik niet geschikt
ben voor dit soort werk, dat ik mijn geld
niet verdien denk eens aan, die drie
onnoozele ponden ben ik ze nog niet eens
waard!"
„Des te beter, dat je nu door je veran
derde positie je zelf het genoegen kunt
doen, om hun nu eens te vertellen, hoeveel
hun betrekking jou waard is", antwoordde
Jacob. „Drie pond per week, 't is me nogal
wat! Als ik jou was, dan zou ik ze vertel
len, dat ik wegging, omdat ik een betrek
king kon krijgen als raadsman bij een fi
nancier, op een salaris van vijfhonderd
pond. Dan zal je ze zien kijken."
„Goed", zeide Dauncey glimlachend.
„Maar je zult zien, dat ze denken, dat 't
me plotseling in mijn hoofd geslagen is."
„Laat ze", hield Jacob aan. „Wat kan 't
jou schelen, of ze dat denken. Jij kunt
wegstappen met je neus in den wind, en
als extra douceurtje laat je je kantoorjas
je voor den loopjongen achter. Wat zullen
ze het land hebben, dat ze niet beter uit
hun oogen gekeken hebbenwant na
tuurlijker denken ze, dat jij veel intelli
genter bent, dan waarvoor zij je aange
zien hebben."
„Ik zal mijn best doen'', beloofde Daun
cey lachend.
„En dan kom ik je halen in de grootste
auto, die ik vinden kan", ging Jacob voort;
„dan kunnen we onderweg inkoopen doen,
en dan komen we in vol ornaat in Marling-
den aan. Gelukkig ben ik met weinig te
vreden. Dick, weet je, wat me ojp Let
oogenblik al gelukkig zou maken? Om in 'n
auto door Marlingden te rijden en in eiken
winkel, waar ik vroeger geen paar shilling
dorst uitgeven, een bende inkoopen te
doen, zonder naar één prijs te vragen".
Dauncey begon om de opgewondenheid
van Pratt te lachen, maar in zijn oogen
ahd hij de uitdrukking van iemand, die
wonderlijke dingen ziet.
„Ja, natuurlijk geeft je dat een soort
satisfactie'', gaf hij toe, „maar om dit wer
kelijk te apprecieeren, zou je getrouwd
moeten zijn. Ik kan aan niets anders den
ken, dan aan 't gezicht, dat Nora zetten
zal, als ik 't haar vertel en dan, wan
neer ze den inhoud van de portefeuille
ziet, en wanneer het goed tot haar begint
door te dringen! Jacob, als ik nu denk aan
de misère van de laatste jaren, dan vind
ik het niets meer. Bij 't geluk van dit ge
voel valt alles alles in het niet".
Jacob had met schitterende oogen zitten
toeluisteren maar toen Dauncey uitge
sproken had, deed hij een poging, om met
een onverschillig gezicht een deuntje te
fluiten.
„Weet je wat het is, oude jongen'', zeide
hij, terwijl hij de flesch opnam en om zich
af te leiden Dauncey nog eens inschonk,
„we zijn allebei te sentimenteel, daarom
stellen we ons zoo aan".
HOOFDSTUK IV.
Gedurende de rest van den dag werd het
programma van Jacob bijna precies zoo
afgewerkt, als hij het opgesteld had. Tot
zijn groote voldoening lukte het hem een
auto te hurenu welke op het gebied van af
metingen hem, den plotseling veeleischen-
den Jacob Pratt, volkomen tevreden stel
de en de sensatie, welke hun tocht doorj
Marlingden, hun extravagante inkooiaa
en hun prompte betaling verwekten, 01
trof zelfs zijn stoutste verwachtingen,
eenige, die niet deed, zooals vooruit v
gesteld was dat ze doen zou, was.1
Harris. Met een onbewogen gezicht sl: 1
ze toe te luisteren, terwijl hij haar van
verandering in zijn omstandigheden!
telde. Zij, dezelfde vrouw die twee
geleden, toen hij het zoo moeilijk hai
en al sympathie en hartelijkheid gew
was, toonde nu, bij het nieuws van
plotseling verkregen rijkdom, niet
minste enthousiasme.
„Nu raken we u natuurlijk kwijt", zi
ze zuchtend, „Menschen met geld wo:
in het West End van Londen of
dergelijke buurt".
Zoo ver als het hem mogelijk was, s!
Jacob zijn arm om haar niet bepz |r
slank middel.
„Mrs, Harris", zeide hij, toen ft
was, heeft u zoo goed voor me gez°'
als ik maar wenschen kan; nu ik rijkh
hertrouw ik het aan niemand anders j
Als ik hier vaandaan ga, dan gaan 1»
allebei mee; maar ik geloof niet, dat
gauw gebeuren zal. Denk eens aan,'
zou ik zonder mijn rozen moeten k*
nen?"
„En wat zit er in die kartonnen doos
vroeg Mrs. Harris, terwijl ze hetgevaa'
van alle kanten bekeek.
„Een zwart zijden japon voor u
woordde Jacob. Een prachtstuk, e
ponnetje om te zoenen."
„Voor mij een zwart zijden japo-
stotterde Mrs. Harris, terwijl ze een p
kreeg van verrassing. „Sjonge, wat
Harris daarvan zeggen!"
Wordt
