Leer om Leer
Vervolg Plaatselijk Nieuws
IJinuiden.
Jubileum Tooneeluereeniging .Varia''.
Vervolg.
Varia had ter opvoering op haar zilve
ren jubileum-avond gekozen „Tzingani
(zigeuners en zwervers), romantisch too-
neelspel in vier bedrijven door Jhr. A. W.
G. van Riemsdijk.
Alleen reeds wanneer men den vreem
den titel hoort is men geneigd aan den
heer van Riemsdijk te denken. Mea Culpa,
Pro Domo en andere titels rechtvaardigen
zulks. Romantisch is het tooneelspel on
tegenzeggelijk, om niet te spreken van
dramatisch of melodramatisch, en on
danks, dat de stof, die in vier bedrijven
verhandeld wordt wel met een Jangen me
ter is uitgemeten, heeft het stuk van be
gin tot eind de toehoorders kunnen boeien,
wat zeker niet in de laatste plaats te dan
ken is aan het sublieme spel van Varia
en we durven wel met eenige zekerheid
zeggen dat de heer Riemsdijk zijn tooneel
spel zelden zoo goed vertolkt gezien zal
hebben en door andere dilettanten-ver-
eenigingen zeker nimmer.
In het kort komt de verhandeling hierop
neer:
Rosni, zigeuner, zoon van een beroemd
stamhoofd bij het heidenvolk, blijkt een
muzikaal talent te zijn. Zijn ontdekker
leidt hem op buiten het zigeunerleven tot
een beroemd componist. Hij leert zijn
vrouw Anna kennen, die hem afvallig
maakt van zijn volksgeloof. Rosni heet ge
heel met het zigeunerleven gebroken te
hebben, doch op den bodem van zijn hart
blijft de aanhankelijkheid voor de noma
den leven. Bij den zigeunertroep, waar
van hij gevlucht is, bevindt zich een oude
zigeunerin, waarzegsier, kaartlegster, toe
komstlezeres, die met haar troep rond het
huis van Rosni, dien zij als een afvallig!
heeft vervloekt, evenals zijn vrouw, die
hem zoo ver gebracht heeft, blijft zwerven,
en komt op alle gelegenheden hem zijn on
trouw aan zijn geloof verwijten. Haar ver
vloeking vindt blijkbaar gehoor. Anna,
Rosni's vrouw, krijgt een oogziek'te, en
moet geopereerd worden. Om haar man
niet alleen te laten noodigt zij haar zuster
Hester uit, tijdens haar verblijf in het zie
kenhuis, de huishouding fe komen bestu
ren, niet wetende, dat Hester, evenals An
na zelf, liefde voor Rosni had opgevat.
Anna gaat naar het ziekenhuis, komt onge
neeslijk blind terug en de scheppende
componist vindt zijn bezieling niet meer
bij zijn blinde vrouw, doch wel bij haar
zuster Hester. Ondanks haar blindheid ziet
en voelt Anna, wat er gebeurt en als Ros
ni en Hester elkander hun zondige liefde
bekennen is zij daarvan getuige en zoekt
den dood. Wroeging is oorzaak van de
scheiding tusschen Hester en^Rosni, die
ten slotte zwicht voor den aandranjg van
de oude zigeunerin en zijn oude geloof
weer aanvaardt.
Om de hoofdfiguren zijn geweven een
tweetal vrienden van Rosni, waarvan de
gebochelde Varillo, een organist, in het
geheim Anna bemint en Gignoni, een cel
list, beide eveneens bohémiëns. De laatste
is een drinker, doch laat zich daarvan be-
keeren door Marie, het dienstmeisje bij
Rosni, die belooft met hem te zullen trou
wen, als hij het drinken wil laten. Verder
is er nog een aardige zigeunerjongen
Paolo, behoorende tot den stam van Rosni,
die door de oude zigeunerin tijdelijk als
huisgenoot van Rosni en Anna is afge
staan doch later wordt teruggehaald. Het
hevigst door den dood van Anna getroffen
is de gebochelde Varillo. Hij met zijn op
offerende ziel heeft het kwaad -over het
huis van Rosni voorvoeld. Zijn waarschu
wingen worden echter in den wind gesla
gen, doch na den dood van Anna komt hij
als een gebroken grijsaard Rosni vergiffe
nis schenken en hem tot zijn beroep terug
brengen.
Men ziet, de romantiek speelt de hoofd
rol in dit tooneelspel van vier tot in het
oneindige gerekte bedrijven. De tekst is te
fijn uitgesponnen, de monologen en dialo
gen krijgen de vorm en afmetingen van
sprookjes en vertelseltjes, van persoonlij
ke biographieën en zou oorzaak kunnen
zijn van een weinig boeienden avond, in
dien het stuk niet door eerste krachten
wordt gespeeld. Dit was bij Varia echter
wel het geval. We wille» bij deze feeste
lijke uitvoering niet in détails 'treden over
de persoonlijke verdiensten der medewer
kenden. Laten we volstaan met de mede-
deeling, dat dit bijna vier uur durende too
neelspel zijn onbetwistbaar succes in
hoofdzaak te danken heeft aan het sublie
me spel van alle daarin medewerkenden,
waarbijwe natuurlijk in de eerste plaats
denken aan de hoofdfiguren, meer bijzon
derlijk aan Anna, Hesier, Rosni, Va
rillo en de oude zigeunerin. Vooral het
laatste bedrijf was van groote tragische
kracht, en in dit bedrijf waren vooral Hes
ter en Varillo buitengewoon goed.
Door het werk loopt een muzikaal-in-
strumentaal en vocaal motief, waarmede
ieder bedrijf aanvangt en dat zeer muzi
kaal voorgedragen door de fijn aangesla
gen violen, niet nalaat diepen indruk te
maken. Ook de muziek achter de schermen
verhoogde door een zuivere en talentvolle
voordracht de bekoring niet weinig.
Als we nu nog vermelden, dat de cos-
tuums keurig waren en de toiletten van
Anna en Hester ons een modeshow van de
Vries, Hirsch, Gerzon of anderen koning
in het rijk der modes in herinnerig bracht
en dat de regisseur het tooneel eenvoudig
tot een juweel van smaak, rijkdom en ge
zelligheid had gemaakt, dan zal het den
lezers en lezeressen wel duidelijk zijn, dat
het applaus bij het vallen van het doek de
afmetingen aannam van een grootsche en
geweldige ovatie, en we kunnen daaraan
toevoegen in alle opzichten verdiend.
Over de geboden gelegenheid tot aan
bieding van gelukwenschen met het jubi
leum het volgende:
Enkele minuten nadat het doek voor de
laatste maal gezakt was en de daverende
bijvalsbetuigingen waren verstomd, begon
nen de gelukwenschen aan de jubilaris.
Wel ontstond een klein hiaat door die
enkele minuten waardoor een aantal be
zoekers reeds vertrokken, doch die waren
nu'-eenmaal noodig om de wagenvrachten
bloemstukken en bloemenmanden op het
tooneel te brengen.
Wegens het zeer vergevorderd uur - het
middernachtelijk uur was reeds verstre
ken hadden de gelukwenschende ver-
eenigingen besloten er van af te zien ieder
voor zich de feestvierende vereeniging te
complimenteeren en had men den heer
Dolleman, voorzitter van IJmuidens Bloei"
bereid gevonden namens alle feestrede
naars het woord te voeren. Een zeer ver
standige maatregel, doch waardoor dat
eigenaardige van zoo'n huldiging toch wel
grootendeels verloren ging en zagen we de
schitterend mooie bloemenmanden in-
plaals van bij individueele overhandiging
in schilderachtige en oogbekorende wan
orde als een schilderij van kleurenweelde,
thans netjes saamgevoegd en saamgereid
tot een groot, maar stijf bloemenbed.
Met een ,,kort maar krachtig"' woord
bood de heer Dolleman, namens de op het
tooneel bijeengekomen bestuursdeputaties,
de gelukwenschen en de bloemen aan,
waarvoor Varia's voorzitter, de heer Holt-
slag, niet minder krachtig en hartelijk na
mens de Vereeniging bedankte.
Vooraf had de heer A. P. Roza namens
Varia in een inslaand speechje de familie
Vlessing, vader, dochter en zoon, hartelijk
dank gebracht vpor de inderdaad zeer
mooie muzikale illustratie, welke" door het
stuk geweven is en die door het publiek
met groote waardeering voor de zang en
de cello was aangehoord. Aan mej. Nettie
Vlessing werden bloemen en aan den heer
Vlessing Jr. een souvenir aangeboden.
Daarna nam de heer Holtslag nog eens
het woord om aan de heeren D. J. Bais en
P. Bais, die reeds 25 jaar aan Varia ver
bonden zijn, onder warme dankwoorden
het gouden insigne aan te bieden, ten tee-
ken, dat zij verheven waren tot eere-leden
van de tooneelvereeniging en om de wer-
kende leden en zeer bijzonderlijk den heer
A. P. Roza als regisseur de diepstgevoelde
verplichting van het bestuur en de kunst
lievende leden over te brengen, voor hun
1 groote, belanglooze ijver en toewijding
voor het welzijn van Varia,
j Wel laat, doch toch nog te spoedig werd
het bloemenmozaïek aan het bewonderend
oog onttrokken.
Gorter-herdenking.
Op Woensdagavond 30 dezer zal in het
Kennemer Lyceum te "Bloemendaal een
herdenking plaats hebben van den dichter
Dr. Herman Gorter. Daartoe is een comité
1 gevormd, waarin o.a. zitting heeft de heer
D. Fuldauer, leeraar aan de Rijks H. B.
S. alhier en biograaph van den dichter.
Bazar.
In - het Gebouw Irene is Woensdagmid
dag de bazar geopend, die aldaar door de
Geref. Vrouwenvereeniging was georgani
seerd. Nadat Psalm 84 3 gezongen was,
sprak Ds. S. van Leeuwen een openings
woord, waarin hij er op wees, dat het bes
te is, als in de vrouwen de geest van Maria
en Martha vereenigd is. Spr. hoopte dat
de bazar het gewenschte resultaat zou op
leveren en dat de electrische kronen over
eenigen tijd in het kerkgebouw zullen mo
gen prijken.
Er was veel te koop op den bazar, voor
al veel handwerken, door de Vrouwenver
eeniging vervaardigd. Er waren verschil
lende attracties, ais grabbelton,'sjoelbak
en electrisch visschen en er was ook een
kleine theetent.
Nederl. Middenstandsbank.
Men zendt ons een circulaire, waarin
kennis gegeven wordt van de oprichting
der Nederlandsche Middenstandsbank.
Hierin lezen wij het volgende.'
,,De oprichting van deze instelling mag
ongetwijfeld als eene belangrijke gebeur
tenis voor den geheelen Nederlandschen
Middenstand worden aangemerkt. Im
mers: indien niet te ontkennen valt, dat de
huidige economische verhoudingen eene
krachtige organisatie van den Midden
stand steeds meer noodzakelijk doen zijn,
dan zal de vestiging van een zelfstandig
Middenstands-credietwezen toejuiching
vinden in alle kringen van handel dr ij ven
den en industrieelen, zulks te meer nu de
oprichting der Bank plaats heeft onder
omstandigheden, welke voor de toekomst
een hechte positie van het Middenstands
bankwezen mogen doen verwaenten.
i Bestonden tot dusverre op het terrein
van het Middenstands-bankwezen drie
afzonderlijke crediet-organisaties, hetgeen
uiteraard niet tot de meest economische
aanwending van kosten en krachten ver
mocht te leiden: thans zijn deze drie
stroomingen in één bedding vereenigd. De
bestaande centrale banken worden in eene
Algemeene Nederlandsche Crediet-instel-
ling genaamd Nederl, Middenstands
bank'tezamen gebracht,
j Voor deze concentratie van het Mid
denstands-bankwezen is volkomen over
eenstemming verkregen en algeheele sa-
1 menwerking verzekerd van de zijde der
drie belangrijke groepen in de Midden-
stands-organisatie. De Neutrale, de Pro-
testantsch-Christelijke en de Roomsch-
Katholieke organisaties beschouwen de
Nederlandsche Middenstandsbank als hare
gemeenschappelijke credietinstelling, ter
wijl de belangen der afzonderlijke groepen
door bijzondere regelingen gelijkelijk ge
waarborgd worden.
Dank zij den toegezegden steun van de
Regeering, na bekomen" goedkeuring van de
Staten-Generaal, begint de Nederlandsche
Middenstandsbank haar bedrijf op eer
hechten grondslag, die haar recht geeft op
het volle vertrouwen van den midden
stand en waarbij ook naar het oordeel dei
genoemde organisaties alle waarborger,
voor veiligheid voor crediteuren aanwezig
1 geacht mogen worden,
j In verband met dezen Regeerings-
steun is het ons eendeer erop te mogen
wijzen, dat, op uitnoodiging van de Re
geering en van de Nederlandsche Bank',
de heer Mr. J. G. de Hoop Scheffer te
Amsterdam naast Commissarissen als
voórzitter van den Raad van Toezicht
onzer instelling zal optreden.
Alle eerste voorwaarden, noodzakelijk
1 voor de toekomstige gunstige ontwikke
ling van ons Middenstands-bankwezen,
mogen dan ook aanwezig worden ge
acht; slechts op één punt dient nog ir
het bijzonder de aandacht te worden ge
vestigd. Wil de „Nederlandsche Midden
standsbank" in de toekomst volledig en
blijvend haar taak kunnen vervullen, dan
is daarvoor mede noodzakelijke voor
waarde, dat zij gedragen worde door den
steun en het vertrouwen der stands- en
vakvereenigingen en van iederen Mid
denstander individueel. Wij stellen ons
tot taak, met inachtneming der algemeene
principes van bank-politiek, de belangen
van Middenstand en Middenstanders te
dienen; aan den Middenstand en aan de
Middenstanders is het thans om door da
den te bewijzen, dat men het groote be
lang van een eigen bankwezen weet te
waardeeren, dat de stand krachtig ge
noeg is om een eigen bankwezen te dra
gen."
De Nederlandsche Middenstandsbank
heeft o.a. een bijkantoor te IJmuiden-
Oost, Stationsweg 84, directeur de heer
J. Bontenbal.
Een jubileum.
Op 29 December a.s. zal een jubileum
worden gevierd, wel niet van een ingeze
tene, maar van iemand, die hier bijkans 20
jaar heeft gewerkt. De heer J. Gutteling,
thans evangelist te Geesteren bij Borculo,
zal dien dag zijn 40-jarige evangelisten
loopbaan herdenken.
Dat is een jubileum, waarvoor zeef
ker velen in de -gemeente Velsen en v
al in het voormalige Velseroord beW
stelling zullen hebben. Immers de h
Gutteling heeft hier al die 20 jaren
groote trouw en toewijding zijn ark
verricht. Toen hij te Velseroord door v'
Hoofdbestuur zijner vereeniging, de
derl. Evangelische Protestanten Vergl
ging, werd geplaatst, was hij reeds hu
schillende plaatsen werkzaam gewe-*
o.a. te Nijverdal en Jubbega, Van de at*
Friesche heide kwam de heer Guttel»
xvr '1
naar de Heide te Velsen. Want bij jï u()L
komst heette Velseroord nog De Hej|
ïoor
dien:
Vi
Ut
de v
geit'
dee
leve
De godsdienstoefeningen werden toen
gehouden in het lokaal van Veldman in,
Kal verstraat. In 1903 werd eerst het mof
evangelisatiegebouw aan de Kalverstjj
tegenover den Zeeweg gesticht, wat thi
de consistorie der Ned. Herv. Kerlt
welk gebouw geschonken werd door Jl
Mr. J. W. G. Boreel van Högelanden.
Het voormalig Velseroord zag er
heel wat anders uit dan nu. Het is nu»
stad van 10000 inwoners, toen woonden»
een paar duizend menschen en zeen. |jer
spreid. De bebouwde kom was rondom]
Beurs: Kalverstraat, Zeêweg, Static:
weg, Engelmundusweg.
Getrouw en met toewijding heeft de
Gutteling zijn taak vervuld. lederen zj
dag tweemaal preeken, in de week cat
chisaties, vereenigingswerk en veel k TEÏ*
bezoek. Dit laatste was wel een der
gen, die den meesten tijd vroegen, a;
waarvoor de heer Gutteling zeer gesciii
was. Een trouw zieleherder was hij va
jong en oud en de zieken kregen de m*
te bezoeken. Als er nu een bloeiec
Hervormde gemeente is te IJmuiden-Oo
is dit zeker voor een groot deel te dan!»
aan het pionierswerk van den heer Gutj
ling. Verzorgen en bewaren en opbouvi
dat was zijn taak. ^Vlle vereenigingen
den door den heer Gutteling zelf g_.
of door zijn beste, nobele vrouw, want: HO
had een gade (en bezit haar geluü
nog), die hem trouw terzijde stond in
werk. Maar de zegen op zijn arbeid
dan nog veel meer te danken, o.a. hiera
dat huis en hart van den voorganger alli
open stonden. Daar was men nu altijd
kom en nooit was men er teveel. Wat
er zeer velen, die de dankbaarste hen
neringen bewaren aan dit echt christel?
huisgezin, waar het steeds goed was t
toeven. Hoeveel vriendschap, hoeveel
not is er in dit huis door velen gesmid
bij deze goedhartige, gulle en ron
Zeeuwen.
Op maatschappelijk terrein bewoog
heer Gutteling zich ook, zoo was hij^
stuurslid der Chr. Nat. School aaria
Stationsweg en van de afdeeling detk
Chr. Geheel Onthouders Vereeni^
evenzoo van de vereeniging voor Chr. bi
waarschoolonderwijs, die later ontbonds
Bij iedereen waren de heer Guttelingi
zijn vrouw gezien en jarenlang is ditto
het middelpunt geweest van het deel d
Ned. Herv. Gemeente te Velseroord, l
toen nog kerkelijk tot Velsen behoord?
Wij twijfelen er dan ook niet
zeer velen zullen met dankbaarheid ,ïi
dit a.s. jubileum kennis nemen en heti
de familie Gutteling op 29 December:
ker niet aan hartelijke gelukwenschen
warm medeleven uit onze gemeente ot
breken.
grit
D
c«m
IOC
|M'
V
Bur
Liï
kerde
it
mtoo
L
BU
Ier i
12 D
mldd
unb
(THE JACOBSLADDEK).
UIT HET ENGELSCH
door
E. PHILLIPS OPPENHEIM
Vertaling van Mevr, M. J. LasdréTollenaar.
47
„Thuis zijn ze zoo iets leuks van plan",
ging Lady Mary voort. „Vader en moeder
hebben het in hun hoofd gehaald, om zoo
maar, ineens, voor een dag of veertien
naar ons huis in Schotland te gaan. En
nu vragen ze, of u misschien lust heeft, om
dadtr te komen logeeren. Van vader moest
ik u zeggen, dat u er kunt visschen en
jagen, maar dat is voor later, dat weet u
waarschijnlijk zelf wel. En zeilen doen we
er ook veel."
„Dat klinkt verleidelijk," antwoordde
Jacob enthousiast. „En nog wel in Schot
land! Nu moet u weten dat ik juist zat te
piekeren, of ik er niet een weekje stilletjes
tusschen uit kon trekken."
,,Ik ben alleen bang, dat 't voor ons niet
erg goed zal zijn," verklaarde ze, terwijl
haar blauwe oogen hem ondeugend la
chend aankeken. „Afgescheiden van die
flirtation met Miss Bultiwell is Maurice
den laatsten tijd heel waardig tegen me
geweest. Soms heb ik oogenblikken, dat ik
hem niet kan uitstaan. U zult zien, dat het
verkeerd met ons afloopt. Ik heb zoo'n ge
voelig hart." Ze zuchtte, terwijl ze gedu
rende een oogenblik een sentimenteele
pose aannam.
Jacob moest legen wil en dank lachen.
Juist met dien eenigszins uitdagenden
blik zag het meisje tegenover hem er snoe
zig uit.
„Maar vertelt u me eens'', vroeg hij. „Is
het eigenlijk niet veel te vroeg, om nu al
naar buiten te gaan?"
Lady Mary knikte.
„Om u de waarheid te vertellen," zeide
zè vertrouwelijk, „ik voör mij heb den in
druk gekregen, dat vader met de geheele
familie onaangenaamheden heeft gehad.
Zoo ver als ik uit de verhalen heb wijs
kunnen worden, schijnt er sprake te zijn
van de een of andere onderneming, waar
mee hij meer verdiend heeft dan zij!
Jacob veegde zijn tranen af en snoot zijn
neus.
„Ja, zooiets zal 't wel geweest zijn,'
mompelde hij. „Heel verstandig van uw
vader, om een tijdje voor kluizenaar te
gaan spelen. Zeker een soort plaats, waar
eens per dag de post komt en telegram
men tot de onmogelijkheden behooren,
„Vindt u 't erg?"
„Welnee, absoluut niet,"
„Dus we kunnen oo u rekenen?"
„Ja, wat graag. Wanneer gaat u weg?"
„Vandaag gaan er al een paar bedien
den naar toe," antwoordde ze, „en ik
denk, dat wij met den nachttrein gaan. 't
Is dezer dagen voor vader zoo moeilijk!
Als 't mogelijk is komt u dan morgen, of
anders wanneer u kunt, als u maar niet te
lang wacht. En dan nog iets. Ik moet u nog
namens vader vragen, of u aan niemand
zeggen wilt, waar u naar toe gaat. Hij be
grijpt natuurlijk wel, dat u hier op uw
kantoor uw adres moet achterlaten. Maar
als uw secretaris dan ook maar de eenige
is, die het weet. Hij zou zoo dolgraag wat
rust hebben, de arme stakker."
„Ik zal het aan niemand vertellen," be
loofde Jacob.
„Zelfs niet aan Jack," hield Lady Mary
aan.
„Goed, als u dat graag wil. Zelfs niet aan
Lord Felixstone.
Ze stond op en térwij 1 hij haar naar de
deur bracht, trok ze haar handschoenen
aan,
,,'t Zal leuk zijn, ik stel me er zóó veel
van voor!" fluisterde ze, terwijl ze hem
haar hand ten afscheid toestak.
Toen de deur zich achter zijn bezoekster
gesloten had, schelde Jacob om Daun-
cey.
,,'n Boffert, Dick", zeide hij triomfante
lijk. „Voor een paar weken eclipseer ik en
naar een heel wat beter oord dan Marling-
den. De vader en moeder van Felixstone
hebben mij door Lady Mary laten uitnoo-
digen om een dag of veertien bij ze in
Schotland te komen."
„Schitterend", riep' Dauncey uit. „Dan
ben je tenminste veilig voor de lui bier!"
„Ik zal jou mijn adres geven, Dick,
maar houdt het zooveel mogelijk geheim.
Veertien dagen lang ben ik dood voor de
buitenwereld. Houd de koersen goed in de
gaten en grijp in als je 't noodig vindt,
maar, en dit is de hoofdzaak, houd de
hand aan Harris, zorg, dat hij eiken dag
de Mrs. Fitzpatricks met het nieüwe goed
je tegen meeldauw bespuit."
HOOFDSTUK XXIII.
Een paar dagen daarna, toen Jacob met
dikke oogen van den slaap en een honger
als een paard uit den trein op het kleine
landelijke perronnetje stapte, was het eer
ste wat bij zag Lady Mary, die gekleed in
een geruiten wollen rok, een lichtkleur!
gen mantel en een dito muts in een dog
cart zat, bespannen met twee jonge ruige
ponies, die baar de handen vol werk ga
ven.
„Hallo, Mr. Pratt", begroette ze hem,
opgewekt. „Maak voort en spring er zoo
gauw mogelijk in. Die twee klefrie rakkers
zijn niet aan een dogcart gewend. Bekom
mer u maar niet om uw bagage, daar zullen
de menschen van het station wel voor
zorgen."
Zonder zich een oogenblik te bedenken
sprong Jacob vlug over het houten hek;
even daarna zat hij naast haar in het wa
gentje.
„Schitterend," lachte ze. „Nu zullen we
eens probeeren of u goede zenuwen heeft."
Jacob zette zijn hoed af en haalde eeni
ge keeren achter elkaar diep adem,
,,'t Zal u niet zoo gemakkelijk lukken,
om me bang te maken," zeide hij, terwijl
hij begeerig de frissche morgenlucht op
snoof. „Wat is 't hier verrukkelijk!"
Bijna onmiddellijk verlieten ze den
hoofdweg en bogen ze naar links af, langs
een pad, dat eigenlijk niets meer was dan
een karrespoor, dat dwars over de uitge
strekte heide liep, welke hier bezaaid was
met groote rotsblokken. Zoo ver het oog
reikte lag de roestbruine beide met haar
strooken goudbloeiende brem en hier en
daar een eenzamen spar, open onder een
strakke blauwe lucht; er stond een bolle
wind, welke van den kant kwam, waar het
zandige zacht-golvende terrein bijna lood
recht in zee wegviel. De dogcart liep niet
op gummibanden en veeren waren klaar
blijkelijk overbodig geacht. Het lichte wa
gentje werd zoo been en weer geslingerd j
dat Jacob zich met zijn voeten tegen
schuine plank schrap moest zetten;
bonkte het neer in een diepen kuil, <1;
hotste en botste het over een aantal hi g
verborgen steenen, dan ging het, stee'
denzelfden woesten galop, door een
moeras, zoodat het water naar weersa
den wegspatte. Een paar maal keek Is:
Mary steel sgewij ze naar haar metgeK
maar hij zat zoo vergenoegd te kijken, H
ze eindelijk in een lach schoot.
„De eerste proef heeft u goe<
staan", verklaarde ze, „maar ik had ot
niét anders van u verwacht. Ik wou, dat
Mr. Montague gezien had, toen ik giste
morgen met hem hierlangs reed. Hij bii
de als een kind."
„Mr Wie zegt u'\ bracht Jacob
met moeite uit.
„Mr. Montague en een vriend van het
Eergisternacht zijn ze met vader mee?
komen, 'n Paar verschrikkelijke lui.'
hoop, dat u me geen oogenblik aan bj
goede zorgen zult toevertrouwen,
Pratt."
Wordt vervolgd
A
