- assJtt ,JS 23. few
VOOR DE KINDEREN
EEN LAGE STREEK.
HET NIEUWE DAGBLAD
DINSDAG 8 DECEMBER 1931
Voor den Politierechter.
DE LATE REIZIGERS.
De laatste trein was IJmuidie>n-Oost binnen
gereden en de reizigers zakten af door den
tunnel; de lampen werden gedoofd en de clief
nog met het Leeken zijner waardigheid in de
hand, keek met welgevallen over het verlaten
perron, blij dat de dag er weer op zat, toen
tot zijn ontsteltenis twee personen weer uit
den tunnel opdoken, waarvan de voorste
teekenen van een weibesteden dag en avond
vertoonde, voorzoover men dan van iemand,
die in 't café zit, kan zeggen, dat hij zijn
dag goed besteedt.
De chef meende, dat, als er geen trein meer
vertrok het ook geen zin had op het perron
te vertoeven, blij als hij was het zelf weldra
te verlaten en ieder zal den chef gelijk geven;
hij. deelde dan ook -den bezoekers mee, min of
meer complimenteus, dat doet er niet toe, dat
deze -terug moest gaan. Nu had de ander zich
echter in het hoofd gezet, dat er op dat late
uur sigaretten op het perron te koop waren
en hij drong verder om die verkoopplaats te
ontdekken.
Nu moet je al een slechte chef zijn, om als
3-e het perron verboden terrein hebt verklaard
toe te laten, dat iemand het toch betreedt en
aangezien het een goede chef was, pakte 'hij
den sigarettenbezoeker beet en duwde hem
terug. Daar kwam de tweede man, die. zoo
hij beweerde, nuchter was, zich met 'het- geval
bemoeien, terwijl de ander zich vreedzaam
liet voortduwen, zooidat hier de dronken man
meer verstand toonde dan de nuchtere en nu
ontwikkelde zich nog een kleine schermut
seling, waarbij de veldheerstaf van den chef
een woord meesprak. Zoover gekomen wordt
de zaak weer minder klaar; de chef zegt, dat
de tweede bezoeker eerst heeft geslagen, ter
wijl deze beweert, dat hij den eersten klap
van den chef ontving. De rechter ging tus-
schen ja en neen door, recht op het doel af
en zei, dat het er alleen om ging, dat de
twee gebroeders niet van het perron waren
vertrokken, toen de chef het gelastte; de
klaopen vielen bezijden, maar niet de f 30
boete voor elk. der beide reizigers.
EEN GEWELDIG FRUITETER.
Toen de jongen nog bij zijn baas in Uanui-
den werkte, welke baas handel dreef in groen
ten en fruit, had deze al geineend, dat hij
een buitengewone liefde koesterde voor de
goederen van den patroon en als je verliefd
bent, beteekent dat eigenlijk, dat je dingt
naar het bezit van het geliefde. Die baas
z>ei dit zóó niet, maar gewoonweg: „ik denk
dat dies jongen steelt" en toen zei de jongen:
„je bent zelf een dief", waarop hij met be
kwamen spoed de deur uit-gezwiept werd.
Daar stond hij dan en hij had trek-in een
appeltje; hij vond een kameraad, die ook
een frugivoor was en tezamen gingen ze naar
naar het pakhuis, waar de jongen den weg
wist en om nog een appeltje voor den dorst
te hebben, laadden zij een karretje vol met
appelen, peren, pruimen en ook nog uien;
dit laatste artikel was overbodig; ze waren
al uiïg genoeg. Ze kregen echter geen ge
legenheid om den voorraad op te eten, want
werden dra achterhaald.
Waarom deed je het? vroeg de rechter.
Ik had trek in een appeltje, zei de jongen.
En jij?, tegen den tweede. Ik ook, meheer.
Nou, omdat ze eerlijk bekenden en nog
nooit veroordeeld waren, kwamen ze er dit
maal mét f 10 boete af.
Je moet aan je trek naar appelen niet
■altijd toegeven, want dan krijg je met den
politierechter een appeltje te schallen.
DE VERRADERLIJKE EIERDOP.
De juffrouw in IJanuiden kwam thuis en
zag, d'at een ruit in de keukendeur stuk was
en die deur ongesloten, terwijl bij haar ver
trek den avond te voren de deur op slot ende
ruit heel was. Als u dat gebeurde, zou u even
als ik denken: er zijn dieven in huis geweest
en je zou je boel gaan nazoeken. De juffrouw
deed dat ook en zag, dat er tien gulden weg
was, snaar tevens, d at er een eitje le egge-
slobbeird was, getuige de leege dop. Nu zegt
■het spreekwoord wel, dat een leege dop niet
veel waard is en voor u en mij zou dit wellicht
het geval zijn, maar voor de juffrouw was het
een aanwijzing omtrent den dader, ze had
namelijk een vriend, die de gewoonte had
rauwe eieren te nuttigen en nu stond die
vriend terecht, omdat hij op zoo ongewone
wijze bij zijn vriendin was binmengekomen,
zonder voorkennis van haar of haar man.
Dat leek dus wel heel ernstig, maar Mr. Van
Dam, die als verdediger optrad, snuffelde
even in zij-n portefeuille en diepte er een
bloemrijke prentkaart uit op. Of de juffrouw
die geschreven had? Ja, diat had ze. I-lij gaf de
kaart aan den rechter en die zei: hm! Liet
'm den officier zien en die zei: hm! Liet
griffier keek er met een schuin oog naar en
zei niets, maar de deurwaarder lachte in zijn
baardje.
Mr. van Dam vroeg of de beklaagde haar
wel een deel van zijn gage liet toekomen en
zij stemde diat toe, want hij kwam daar
di'kwijjs eten, als hij niet voer, daarom
stuurde hij uit dankbaarheid ook nog geld
als hij wel voer. Maar hij had dan toch eigen
machtig geen deel van dat geld mogen terug
halen, zoodat de goede vriend, die diefstal
met braak in den nacht had gepleegd, waar
ilk wel eens vier jaar vor heb zien krijgen,
gestraft moest worden. Hij kreeg f 15 boete
A bon entendeur demi mot suffit.
SCHEEPVAARTBERICHTEN
Astrea 4 v. New York n. Port au Prince,
Venez.
Aludra 5 v. Montevideo, Buenos Ayres naar
Rotterdam
Amstelkerlc 5 te Accra, W.-Afrika naar Am
sterdam
Alcyone 7, 22 u, v. Buenos A.yres te Rotter
dam verwacht.
Boschdijk 4 21 u. 58 m. 300 mijl N.oost van
F]ores, Rotterdam n. New Orleans.
Bintang 5 te Galeutta v. Vancouver.
Bodegraven G v. Callao n. Chili.
Baloeran 6 13 u. v. Sabang, Batavia naar
Rotterdam.
Bil der dijk 5 v.m. v. New York naar Rot
terdam.
Baarn 5 te Tocopilla v. Corral.
Crynssen 5 v. Cristobal n. Cartagena.
Damsterdijk 6 n.m. te Londen, Rotterdam n.
de Pacifickust.
Dempo p. 6, 11 u. Fininsterre, Rotterdam n.
Batavia.
Deli 6. 7 u. te Bolawan, New York n. Java.
Gaastcrland vertrekt S v. Duala, W.-Afrika
naar Amsterdam.
Gottïngcn 1 te Amsterdam v. Bremen.
Helder 6 te Curasao v, Amsterdam.
Kertosono 5, 12 u. v. Port Soudan, Java n.
New York.
Kota Intcn, p. 7» 3 u. Perim, Batavia naar
Rotterdam..
Kota Nopan p. 6, 10 u. Perim, Rotterdam n.
Batavia
Kota Pinang 6, 6 u. v. Port Said, Batavia n.
Rotterdam.
Kot Radja P-. 6, IS u. Gibraltar, Rotterdam
naar Batavia.
Klipfontein p. 6 Ouessant, Beira n. Rot
terdam.
KoKta Tjandï 6 te Rotterdam v. Bremen.
Loclimonar G v.m. te Londen, Pacifickust n.
Rotterdam.
Luna 4 v. New York n. Haiti.
Meerkerk 6 te Rotterdam v. I-Iamburg.
- Melislcerk 7 te Amsterdam v. Hamburg.
Melampus p. 6 Dungeness, Amsterdam naar
Liverpool.
MontferI.-i.nd 7, 15 u. te IJmulden verwacht,
Buenos Ayres naar Amsterdam.
Nijkèrk 7, 21 u. v. Duinkerken n. Antwer
pen. Beira n. Rotterdam.
Oostkerlc 6 te Suez, Japan n. Rotterdam.
Ouderkerk 4 v. Manilla, Japan n. Rotterdam
Orania 6, 12 u, v. Las Palmas, Buens Ayres
naar Amsterdam.
Foelau Tello 6 te Hamburg, v. Londen.
P( C. Hooft 8, 10 u. v. Batavia te Amsterdam
verwacht.
Phrontis vertrekt 5 v. Batavia n. Amster
dam.
Polyclorus 6 v. Rotterdam n. Londen.
Randfontein 7 v. Aden, Rotterdam n. Mom-
bassa.
Reggestroom 7 te Amsterdam v. Hamburg.
Statendam p. 6, S u. 30 m„ Lizard, Rotter
dam n. New York.
Saleier, 6 v. New York.
Slamat, p. 6 16 u. Kaap del Armi, 8, 6 u. v,
Batavia te Marseille verwacht,
Siantar p. 6, 9 u. Point tie Galle, Batavia n.
Rotterdam.
Springfontein 7 te Oost-Londen, Beira naar
Rotterdam.
Tiberius 7 le Amsterdam v. Hamburg,
Telamon 4 v. BeBlize n. Pto, Barrios.
Tabian p. 5 Perim, Amsterdam n, Batavia.
Talisse p. 6 Ouessant, Australië naar Rot
terdam.
Tarakan vertrekt 5 v. Batavia n. Padang.
Tjimenteng 3 v. Sjanghai n. Japan,
TItus 6 12 u. 400 mijl Noord .van Terceira, W.
indië n. Amsterdam.
Ulysses 5 te Londen, Chili n. Amsterdam.
Venezuela 5 18 u. v. Dover, 6 14 u. 10 m. 75
mijl Z. Oost van Land's End, Amsterdam naaJ
Barbados.
Van Rensselaer 6 v. Curasao n. Pto. Cabella
Westerkerk 6 te Lourcneo Marques v. Rot
terdam.
Waterland 7 v. Amsterdam n. Buenos-Ayres.
Zeelandia 5 v.m. te Buenos Ayres v. Amster
dam.
Zuiderkerk 6 te Yokohama v. Rotterdam.
Chr. Huygens 6 te Sabang, Amsterdam naar
Batavia.
Dempo p. 1 15 u, Sagres, Rotterdam n. Ba
tavia.
Djember 7 v, Rotterdam n, Londen.
Edam 7 v.m. te Galveston v. Rotterdam.
Hoogkerk T v. Rotterdam n. Hamburg,
Kedoe p. 7 1 u. Point de Galle, Rotterdam
naar Batavia.
Klipfontein 7 te Antwerpen Beira naar Rot
terdam. -
Laertes 6 v; Colombo, Batavia n. Amsterdam
Montferland 7'te Amsterdam Buenos Ayres
P. C. Hooft 7 v. Couthampton 8 6 u. v. Ba
tavia te IJmuiden en 10 u. te Amsterdam verw.
Poelau Laut 5 v. Sabang, Batavia n. Amster
dam.
Rijnland 7 te, Esbjerg v. Buenos Ayres vertr.
12 n. Amsterdam,
Saparoea 5 v. Manilla San Francisco n. Cal
cutta.
Tarakan 5 v. Batavia n. Amsterda.m.
GANDHI PREEKT LIJDELIJK
VERZET.
OOK VOOR ZIJN VOLGELINGEN IN EUROPA.
PARIJS, 6 December (B.T.A.) Het woord
voerend "voor een buitengewoon talrijk gehoor
verklaarde de Indische leider Gandhi, dat ook
in Europa door de Indiërs het lijdelijk verzet
zou kunnen worden t-oegepast. Hij gaf aan
zijn volgelingen den raad zich in geval van
een oorlog voor den militairen dienst aan
te melden, doch wanneer het tot vechten
kwam, in de lucht te ^schieten.
Wat betreft de mogelijkheid van een veiibond
met Engeland, zeide Gandhi, dat nog .niet alle
hoop daartoe verloren is.
Europa's grootste locomotieven!abriek, n.l. de firma Henschel A.C. ie Kassei, zal op 31
December a.s., tengevolge van het geringe aantal opdrachten worden stilgelegd.
Hef verkeer te Londen.
Cijfers over het derde kwartaal.
DE VROUW, DIE HAAR MAN ZOU HEBBEN
GEWURGD.
Het verhoor van de vrouw te Geleen, die er
van verdacht wordt, haar 75-jarigen man te
hebben.gewurgd, heeft niets opgeleverd, meldt
de N.R.Ct. De vrouw is stokdoof en niet ge
heel toerekenbaar. Zij is niet aangehouden.
De cijfers van straatongelukken voor Lon
den, die juist zijn bekend gemaakt, gelden
het derde kwartaal van het jaar. Ze toonen
aan dat er 830 minder menschen zijn ge
kwetst in het verkeer dan in het kwartaal
daarvoor. Het is uitgelegd als een bewijs dat
de straten sedert de nieuwe verkeerswet is
ingegaan (die zeer zware straffen stelt op
rijden met gevaar voor de openbare veilig
heid maar waarbij overigens de snelheids-
grens is afgeschaft) veiliegr zijn geworden.
Bij nadere beschouwing blijkt dit maar be
trekkelijk juist te zijn.
De cijfers zijn nog ontstellend genoeg:
154000 menschen gekwetst en 329 gedood door
loet verkeer, in Londen alleen in één kwar
taal, is bar.
Daarbij blijkt dat althans het aantal ge-
doode voetgangers nog weer grooter is gewor
den. De vermindering in het aantal dopden
en gekwetsten geldt voor de categorie, die
zelf tusschen of boven de wielen zit. Zij,
die den minder en minder gebruikelijk en weg
volgen en voor hun voortbeweging gebruik
maken van hun beenen, worden nog steeds
kwetsbaarder. In de eerste drie kwartalen
van het jaar zijn er 48 minder menschen
in het verkeer gedood dan in de zelfde periode
van 1930.
Maar de voetgangers hebben deze vermin
dering niet teweeggebracht, integendeel hun
soort leed 34 meer verliezen dan het vorig
jaar, al leed de soort, die zelf van voer
tuigen gebruikmaakt ook 102 minder verlie
zen. Het percentage gedoode voetgangers is
sedert verleden jaar nog wèer met meer dan
5 procent toegenomen, schrijft onze Londen-
sche correspondent.
Een verontrustende bijzonderheid Sm' de
jongste cijfers is dat 85 voetgangers op trot
toirs werden gekwetst door voertuigen, welke
de trottoirs opgereden waren. De meeste on
gelukken loepen voetgangers op bij het over»
steken van een straat. Hoewel de autori
teiten dus kunnen veststehen dat zij door
haar maatregelen aan bestuurders en. passa
giers meer veiligheid hebben gegeven, zij
kunnen niet zeggen dat de Londensone straat
voor den voetganger veiliger hebben ge
maakt.
GIFTEN EN TOEZEGGINGEN AAN HET
NATIONAAL CRISISCOMITé.
De ledenvergadering van de Vereeniging
voor den Effectenhandel heeft besloten om
een bijdrage' te verleenen aan het Nationaal'
Crisiscomité Het hoofdbestuur van de Orde
van Vrijmetselaren wekt de leden op ot steun
aan het comité en deszelfs werking.
De leerlingen van de Van Oldenb --neveldt-
school te Rotterdam en die van het C.n\ Gym
nasium te Utrecht hebben besloten wekelijks
een bijdragen aan het comité te geven. -
Financiëele berichten.
DIVIDEND SIMPLEX 6
Blijkens het jaarverslag der Simplex Ma
chine- en Rijwielfabriek te Amsterdam wordt
voorgesteld 6 dividend uit te keeren.
Het winstsaldo bedraagt f 200.666.
EN
N.V. BURGERHOUT'S MACH.FABRIEK
SCHEEPSWERF.
Blijkens het verslag van de N.V. Burger-
houts Machinefabriek en Scheèpswérf te
Rotterdam was niettegenstaande de grootere
bedrijfsdrukte 1930 een ongunstig jaar en zal
inkrimping en reorganisatie van het bedrijf
onvermijdelijk zijn.
Er was een nieuwe voetbal
noodig, Daarover was het
Bestuur van de voetbal
club het roerend eens en
er werd een spoedvergadering uit
geschreven, waarop de leden van
de club met dit feit in kennis zou
den worden gesteld.
eD vergadering werd gehouden
in de- schuur van boer Goverts,
wienst zoon Japik, ijverig lid van
de club, een der beste voetballers
van het stadje was. Goverts was
daarom niet weinig trotsch op zijn
jongen en daarom gaf hij gaarne
zijn toestemming, wanneer zij hem
vroegen van de schuur gebruik te
mogen maken om er te vergaderen
of om er de bezittingen van de ver
eeniging in weg te bergen. Daar be
vond zich, behalve de zware goal-
palen, een groot kist, waarin de
club haar bal en andere wedstrijd-
benoodigdheden, zooals seinvlagge-
tjes voor de grensrechters, weg kon
den bergen.
Het schijnt druk te zullen wor
den vanavond, zei Kees van Vliet
de president. Met ons hoeveiep
zijn nu al?
Zestien, luidde prompt het
antwoord van Karei Terboon, die
secretaris was en die dus de pre
sentielijst bij te houden had.
Telkens kwamen er weer rrieuwe
gasten de schuur binnenstappen,
totdat eindelijk de voorzitter bo
ven op de schatkist van de club
sprong en de vergadering opende.
Leden van de club, begon hij,
zooals jullie misschien zullen
weten wordt het meer dan tijd, dat
wij ons een nieuwe bal aanschaf
fen. Maar daarmede zijn we nog
niet klaar. Over een paar weken
moeten wij ook het veld opnieuw
inhuren voor zes maanden, terwijl
de goalpalen ook weieens extra en
grondig mogen worden nagezien
en gereparreerd. Jaap Drielsma,
onze keeper, verklaart tenminste,
dat de vellen er bij hangen. Hoe je
nou aan hout vellen kunt hebben
begrijp ik wel niet erg goed, maar
hij bedoelde in ieder geval dan toch
te zeggen, dat een grondige repa
ratie of vernieuwing geen over
bodige luxe zou zijn.
Welnu, leden van de club, voor al
die zaken is geld noodig. Veel geld,
meer geld dan wij in kas hebben.
Het bestuur heeft gisteren een ver
gadering gehouden en nu wilden
wij het volgende voorstellen. Wij
moesten de Havikken uit Utrecht
vragen, een wedstrijd tegen ons te
spelen. De vorige maal was de be
langstelling voor die match zoo
groot, dat onze kas in ééri keer
weer heelemaal op orde kwam.
Maar voor de overkomst van de
Havikken is ook weer geld noodig.
Nu kunnen wij ook een wedstrijd
uitschrijven tegen O. V- C. hier uit
de stad, wat natuurlijk wel veel
goedkooper is, maar waarvan wij
niet verwachten, dat zij druk be
zocht zal worden. Dus niet veel
geld in 't laad je.
Wij zullen dus stemmen over een
Utrecht of een match tegen O- V. C.
Kees van Vliet sprong van de
kist en Karei Terboom liet een si
garenkistje rondgaan, waarin de
stemmingspapiertj es waren- Hier
en daar werd nog even fluisterend
en snel beraadslaagd door de leden
onder elkaar
Daarop bereikte het sigarenkistje
den secretaris weer en ditmaal wa
ren de papiertjes welk er zich in
bevonden netjes opgerold of toe
gevouwen. Frank van Belt de pen
ningmeester maakte de stembil-
jetjes open en las harop wat daar
op geschreven stond; Havikken of
O. V. c.
Aan het einde der telling ver
klaarde de Voorzitter met luider
stem, dat met nagenoeg alge-
meene stemmen besloten was, tot
de uitnoodiging' van de Havikken
uit Utrecht.
Laten we hopen, dat we dit
maal weer net zooveel publiek krij
gen als de vorige keer, besloot
Kees, want werkelijk onze pen
ningmeester Frank van Belt heeft
bijna grijze haren van het pieke
ren over onze financiën. De verga
dering besloot met een driewerf
„Hoera!" voor E. D. N. zooals de
club heette en ging druk pratend
uit elkaar.
Den daaropvolgenden Zondag
kwamen de Havikken spelen. Zes
tien flinke jongens sprongen uit
den trein op het perron, waar het
bestuur van E. D- N. hen verwel
komde, op Frank van Belt de pen
ningmeester na, die natuurlijk op
het veld aanwezig moest zijn „om
op de dubbeltjes te passen" zooals
Kees van Vliet het noemde.
De opkomst van de zijde van het
publiek overtrof de stoutste ver
wachtingen. Dat consteerden Kees
van Vliet en Karei Terboom al da
delijk, toen zij op het veld aan
kwamen.
Reuze! fluisterde Karei den
president toe, het is voor de
Havikken ook heel wat prettiger
spelen wanneer er wat vertier langs
de lijnen is.
Er zijn goede spelers bij, fluis
terde Kees terug, wij zullen
flink ons best moeten doer, tallen
wij niet ingemaakt worden.
Paul Brongers, een H. B. S.'er uit
de vijfde klas, zou de wedstrijd lei
den.
Precies om halt drie verzamelde
hij deb eide partijen in liefveld,
door enkele malen lang op zijn
scheidsrechters-fluitje te blazen.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM^
Het publiek langs de kanten begon
te klappen als begroeting der
spelers.
Even werd er geloot om de kant
van het veld, de spelleider liep
eenige stappen uit het midden weg,
een korte fluitstoot en de wedstrijd
was begonnen.
Toen Paul Brongers voor de laat
ste maal zijn fluitje aan den mond
had gebracht om met eenige lang
gerekte tonen het einde vo.li den
wedstrijd kenbaar te maken, ging
er langs de lijnen een luid ge
juich op voor de E. D. N.'ers die
met drie-twee uit den wedstrijd
kwamen, als overwinnaars. De
Havikken hadden werkelijk hun
uiterste best gedaan de gelijkma
ker te plaatsen, maar de E. D.
N.'ers hadden gespeeld „als dui
vels". Die laatste vergelijking was
van voorzitter Kees, die hijgend het
veld kwam af strompelen.
De captain der Havikken kwam
met een uitnoodiging eens in
Utrecht te komen spelen en Kees
beloofde daarover zoo spoedig mo
gelijk beriqht te zullen sturen. Daar
op namen de „vijanden" vriend
schappelijk afscheid. Dat er groóte
vreugde heerschte in de gelederen
der E. D. N.-ers behoeft zeker niet
verteld te worden. Ook niet, dat de
kas een flinke duw in de goede
richting gemaakt had.
Dienzelfden avond nog kwam het
bestuur bij Frank van Belt tezamen,
om de verdienste na te gaan.
Frank van Belt zou de centen en
guldens tellen, Karei Terboom de
dubbeltjes en Kees van Vliet zou
zich belasten met het verzamelen
der kwartjes.
Sjonge! riep Kees aan het ein
de der telling verheugd uit, meer
dan ik ooit zou hebben durven ho
pen. Nou Jaap krijgt zijn nieuwe
goalpalen en wij koopen er dade
lijk nog een nieuwew baal bij voor
reserve.
Op dot oogenblik sloeg de toren
klok negen uur.
Aai, schreeuwde de voorzitter,
ik smeer hem hoor, ik moet nog
heel wat aan mijn huiswerk doen!
Ga je mee zoover Karei?
Penningmeester, vervolgde hij
lachend tegen Frank, jij zorgt
wel dat alles op het droge komt hè!
Met een sjovialen klap op Franks
schouder nam de voorzitter af
scheid en trok lachend zijn secre
taris mee, die juist Frank de hand
drukte, zoodat ook die haast omver
getrokken werd. Toen de twee an
dere bestuursleden vertrokken wa
ren, ging Frank voor zijn tafeltje
zitten, om het geld netjes in papier
tjes te rollen en het in de kas (een
keurig sigerenkistje) weg te bergen.
Enkele oogenblikken later hoor
de hij het signaalfluitje van de E. D.
N.-club. Nieuwsgierig stak hij. zijn
hoofd uit het raam, om te zien, wie
er was. Het bleek Frits Beil te zijn,
de jongen die naast Frank in de
schoolbank zat.
Wat zou die moeten? dacht
Frank. Hoewel Frank hem geen be
paald kwaad hart toedroeg, mocht
hij Frits Beil toch niet heel erg lij
den. Waarom zou hij misschien zelf
niet hebben kunnen uitleggen. Dat
hij daarin niet alleen stond, be
wees het feit, dat Frits eigenlijk in
het geheel geen vrienden had. Hij
ging meestal zijn eigen weg en be
halve op school kregen zijn mede
leerlingen hem eigenlijk niet vaak
te zien. Frank had wel eens verha
len gehoord van tot 's avonds laat
uitgaan met allerlei opgeschoten
jongens en bierdrinken en biljarten
in café's maar hij had er nooit bij
zonder het oor aan geleend, omdat
hij het voor laster en „kletsen" van
de jongens onder elkaar gehouden
had. Hij had dus wel alle reden ver
baasd te zijn over dit p^tselinge en
onverwachte bezoek van zijn klas
genoot. Zoo verbaasd was hij zelfs,
dat hij er niet eens aan dacht, naar
beneden te gaan om open te doen.
Dat scheen intusschen zijn broertje
Wim al gedaan te hebben, te oor-
deelen naar zijn stem, die zieh ver
mengde met het zwaardere geluid
van Frits Beil, beneden in de gang.
Frank boog zich even over de .rap-
leuning en riep: Kom maar even
boven!
Allright! riep Frits terug en
twee treden tegelijk nemend, kwam
hij snel de trap op.
Heb je een oogenblikje voor
me? vroeg Frits, Ik moet je nood
zakelijk even spreken. Zijn toon was
opgewonden en ernstig-
Zeker, antwoordde Frank een
beetje verbaasd over dezen aanhef,
ga even binnen, en hij wees naar
de openstaande deur van zijn ka
mertje. Wim voelde dat hij overbo
dig werd geacht en ging met een
kleur van verlegenheid eanw weer
naar beneden. Hij had gehoopt iets
bijzonders te zullen hooren van de
„groote jongens", waarmede hij
morgen op school bluffen kon.
Frank sloot de deur van zijn ka
mer achter zich en wees Frits een
plaats aan op de stoel, die hij tot
dat doel voor zijn gast neerzette.
Toen nam hij zelf plaats op het ta
felblad, naast het sigarenkistje en
het geld, dat gedeeltelijk nog op sta
peltjes er naast stond,
Ik zal maar met de deur in huis
vallen, begon Frits. De kwestie is
dat ik op het oogenblik heel erg ver
leg enzit om vijf gulden. Ik moet ze
morgen betalen, want anders krijg
ik er vreeselijke onaangenaamheden
mee met mijn ouwe-heer. Ik weet
niét'óf jë hém kent, maar
Hoe zou ik hem kennen, zei
Frans, De heer Bèil woonde name
lijk te Amsterdam, en bij den dood
van Frits möedér, was "de jongen bij
zijn tante, de jongste zuster van den
heer Beil in huis gekoriien.
Nou, ja, ik bedoel, als je hem
zoudt kennen, zou je weten dat het
geen lolletje is, het met mijn pipa
aan den stok te krijgen. Nu wilde ik
je vragen, zou jij mij nu niet tot
overmorgen aan die vijf gulden
kunnen helpen? Ik kan het mijn
tanten en oom niet vragen, want die
zouden het onmiddellijk aan mijn
uowe-heer overbrieven. Overmorgen
krijg ik mijn zakgeld en dan zal ik
je het geld dadelijk teruggeven.
Aan de manierwaarop Frits
sprak en de zenuwachtigheid, waar
mede hij telkens op den stoel heen
en weer bewoog, begreep Frank, dat
er inderdaad wel iets heel ernstigs
aan de hand moest zijn, waarom
zijn klasgenoot het geld noodig'had-
Het spijt me hetl erg, zei Frank
spijtig, maar ik kan je werkelijk
niet helpen, ik heb het niet. Als mijn
Vader thuis was, zou ik er hem wel
om kunnën vragen, maar die is op
reis voor zaken en komt zeker niet
voor overmorgen weer in de stda.
Toen zag hij, dat Frits zijn oogen
vestigde op de stapeltjes geld die op
tafel, lagen. Uit vrees, dat Frits hém
verkeerd beöoï'deelèn zou en omdat
hij eigenlijk toch wel met de jongen
te doen had, liet hil er snel pp vol
gen: En' dit is kasgeld van E.D.N.
waar ik dus niet aan kan komen.
Maar waarom niet, pleitte Frits
het is immers maar voor twee
dagen. Of dat geld daar nu in dat
kistje ligt of dat je er mij even mee
uit den brand helpt. Je hebt het im
mers overmorgen weer terug. Kom
kerel, doe het maar, je weet niet hoe
beroerd ik er tusschen zit..„„ Kom
Frank
Een oogenblik twijfelde Frank
nog, maar toen hij de vragende en
angstige blik zag, waarmede Frits
hem aankeek, kon hij niet langer
weigeren. Hij telde twintig kwartjes
uit, die Frits met een zucht van ver
lichting haastig bij zich stad.
Besten, besten dank, zei Frits
en greep Frank's rechterhand met
beide handen vast. Tot weder
dienst bereid kerel....
Frank liet zijn gast uit. Het was
met een onpleizierig gevoel, dat hij
weer aan het tafeltje plaats nam,
om het kasgeld van E. D. N. verder
weg te bergen, Hij zuchtte eens diep,
hij voelde zich beklemd
De dag daarop merkte Frank, hoe
Frits hem telkens ontweek en het
laatste in de klas kwam, om er het
eerste weer vlug uit te verdwijnen.
Het was zeker, dat hij Frank geen
gelegenheid wilde geven hem aan
te spreken. Toen kwam de dag der
terugbetaling. Die verliep, zonder
dat Frits één woord' erover sprak.
Nog twee dagen wachtte Frank en
toen werd het hem te bar. Bij het
uitgaan der school snelde hij Frits,
die het op een loopen gezet had
achterna en greep hem ruw bij den
arm.
Hijgend stonden de twee jongens
tegenover elkaar.
Hoe zit het met het geld? vroeg
Frank, waarom betaal je me niet
terug en ontloop je me, alsof wij
hee'emaal geen afspraak loopen
hebben.
Frits zweeg, een oogenblik.
Toen vroeg hij, uiterst verbaasd
doende: Geld? Welk geld be
doel je?
Toen drong het ineens tot Frank
door, met wat voor soort schoelje hij
hier te maken had. Een wilde drift
sloeg in hem op en zijn stevige jon
gensvuist schoot als een hamer voor
uit op Frits wang, die een kreet van
pijn slaakte. Het volgende oogenblik
waren zijn in een verwoede strijd
gewikkeld. E enkring van nieuws
gierigen, die zonder uitzondering op
Frank's hand waren, vormde zich
om de beide vechtenden. Zwijgend
vocht Frank, ziedend van toorn.
Frits kreunde zoo nu en dan van
pijn, hetgeen zijn woede aanzette.
De nederlaag van den bedrieger was
volkomen en meer dan vernederend.
Frank betaalde uit zijn weekgeld
vijf gulden in de kas van E. D. N. én
niemand heeft- ooit geweten, wat de
aanleiding geweest was tot- Frank's
verbitterde woede.
