Uit de Natuur.
Snellere Luchtpost naar Indië.
Een Duinwandeling.
Van aües en nog wat.
Het plan Asjes-Schouw.
SINTERKLAAS IN LONDEN.
HET NIEUWE DAGBLAD
DONDERDAG 10 DECEMBER 1931
(De laflgeïoopen tzomieir (heeft evenais die
vorige, zooveel regen gebracht, dat duet grond
water in de duinen vrij hoog staat. (Diaar
komt bij dat in droge zomers meer duinwater
gebruikt wordt dan gewoon voor straat- en
ituinlbeaproeainig, zoodat een (natte zomer
dubbel voordeel geeft .aan den plantengroei
van de enkele lage stukjes duin, waar de
moeras-flora nog niet geheel verdrongen is.
Het is ook niet altijd uitsluitend de daling
van dein waterstand door de waterleiding,
die de moerasflora in die duinen doet ver
dwijnen.
"Wiant bet duinfcerrein is nooit geheel va.st.
Hier en daar zijn stuifplekken. Liggen deze-
op een (hoog punt, dan stuift zeer langzaam
maar zeker (het zand naar lagere plekken,
die ten Noord-Oosten er van liggen, want
de overheerschende wind is Zuid-West. Ligt
zoo'n stuif piek op een laag niveau, dan heto-
ib^e we kans dat zoo'n plek nog- dieper uit
stuif t tot bet grondwater, en we krijgen weer
vochtige plekken.
't Zou dus zaak zijn de hooge-r gelegen
stuifplekken vast te leggen en de lager ge
legene bun gang te laten -gaan. Onbegrijpelijk
genoeg zien wie in iel© Overveemsche duinen
juist bet omgekeerde geschieden aniet bet ge
volg dat er ook plekken verdrogen door op-
hootging door stuifzand, iets Waar de water
leiding niets aan -doen kan. Een tweede kwaad
vormen de konijnen. Somjmige planten van
bet vochtige duin, zooals de Muggen-orchis,
verschenen in 1.929, toen door een strengen
winter ibijima alle konijnen gedooid waren, op
verschillende plekken, ondanks id-en drogen
zomer en lagen waterstand. Nu, na twee jaar
extra regen en boegen waterstand en tege
lijk veel konijnen, heb ik nog geen Mug
gen-orchis in heit Ove-rveensche duin kunnen
ontdekken. Nu is er een plant van die voch
tige duinpannen, die door geen konijnen .aan
gevreten wordt, en toch alleen ito. vochtige
zomers verschijnt. Dit is de Bittere Gentiaan
.(Gemtiana Amarella), zooals idle naam aan
geeft, te bitter om bij de konijnen in den
smaak te vallen.
Dé aanwezigheid van deze plant is d.us,
anet enkele verwante soorten als het Duizend
guldenikruid, dat ook .al bitter is, een goede
maatstaf om te foeoordeelen of de regenval
en hoogere waterstand direct den planten groei
in gunstigen zin beïnvloeden. Is deze er weer,
ana ar ontbroken .andere, zooals de Muggen-
orchis, dan kunnen we zeggen iciat het voordeel
van den regenrijken zomer al direct weer voor
een groot deel teniet gedaan, wordt door de
door konijnen aangerichte schade.
?it Was een stille, zachte middag dat ik het
duin introk, op zoek naar Gentianen." Want
vroeger bloeide ide Bittere Gentiaan tot laat
in 't jaar, tot in het begin van December.
Dat wa.s dan als na een droog voorjaar in
Juli veel regen kiwiam en de planten laat be
gonnen te bloeien en dus dien laten herfst -er
bij moesten nemen. Nu was. de regenval al
vroeger in t jaar voldoende geweest voor
het kiemen van de zaden, want deze Gentiaan
is een één-jarige, /maar dan hoopte ik de
uitgebloeide planten toch ite zien.
Het was levendig in het duin door de
vogels. Groote troepen kraaien vlogen op uit
de aardappelveldj es waar ze zochten naar het
„kriel", dat bij het rooien .achtergelaten was.
Spreeuwen zaten er ook in den
opvliegenden troep, die zijn niet origineel in
bet vinden van hun voedsel maar kijken eerst
waar een ander wat zoekt.
"t Was absoluut stil in liet duin. De berken
stonden met hun prachtige witte stammen
hun laatste gele bladeren af te stooten, het
mos zag' al kopergroen, zoo als dat overal
.groeiende duinmos CBarbula rurali formis)
kan doen. De duinrozen waren bevroren en
bruin maar uit de verte toch bijna even brons
kleurig als anders.
De geheimzinnige aardsterren, die padde
stoelen niet wolkjes bruine sporen als je er
tegen stoot,, waren hier en daar te zien,
in hoofdzaak Gaaster triplex en fimbriatu®,
en als Dritte im (Bund© de zeldzame gesteel.de
stuif'bal, Tulostoma. maimmosum, wat let
terlijk vertaald Ide van tepel voorziene buit-
mond" be.teekent, wat wel juist is maar niet
poëtisch klinkt.
Op een Noord-helling vinden we uitgebloei
de Herminium, een groen orchideetje, dat nat
of droog groeit, maar op de droge plekken
alleen in regenrijke jaren en aangezien de
natte plekken al jaren droog zijn kunnen we
in de Overveensche en Castricumsche duinen
niet ieder jaar op Herminium rekenen. Dat is
op Voorne anders, om het Kwakieswater.
Een groote roofvogel zoekt het terrein af.
Hij is bruin met lichtgrijs en heeft op ieder en
onderkant van den vleugel een zwarte vlek,
een prachtige groote vogel die statig „zeil-
vliegt" in sierlijke bochten, zonder veel vleu
gelslag.
's Avonds zou „Hoé" heet die vogel?" van
'Jan Strijbos pas uitkomst brengen wat het
was het vliegbeeld van bladz. 44 liet geen
twijfel over het was cle zeldzame Ruigpoot
buizerd, die bij ons nooit broedt maar wel in
Noord-Oost-Europa en dan op de trek in ons
land waargenomen wordt en soms als
„arend" in krantenberichten verschijnt, zoo
als Thijsse opgeeft in het Vogelboekje.
De geplukte fasant, die we even te voren
gevonden hadden, zal dus wel een slachtoffer
zijn van dezen wintergast en als de jagers nu
denken dat hij schadelijk is voor de jacht dan
wil ik er alleen op wijzen dat het bij de wet
verboden is om op den Ruigpootbuizerd te
schieten!
Nog één richel over en we waren in de val
lei van de Gentianen. We moesten tusschen
wat aardappelveldjes door, waar nu bloem
bollen geplant waren, goed gedekt tegen ver
stuiven en vorst en kwamen toen in het lage,
goed met laag gras en kruipwilg begroeide
pannetje, waar ze vroeger stonden. Onze
tocht was niet vergeef sch geweest, een 10-tal
planten hadden er gebloeid en strooiden hun
zaad, maar van zoo'n laten bloei als vroeger
wel eens voorxwam, was niets te bekennen.
Op een braak-liggend aardappelveldje nam
ik eens polshoogte hoe het stond met het
grondwater. Mijn stok ging een 25—30 c.M.
gemakkelijk naar beneden. Dat is de bouw-
voor, die ieder jaar gespit wordt. Daarna ging
het zwaarder en zat ik ook dicht bij het
water want de zanddeeltjes, die ik met mijn
stok ophaalde waren kletsnat. Wat zouden
deze veldjes, als men ze eens liet verstuiven
tot het grond water, een prachtig duinmoeras
geven in enkele jaren. Er stonden al overal
rozetten van Duizend-gulden kruid, maar die
worden in Maart weer ondergespit voor de
aardappelen, 't Land brengt heel weinig op,
maar toch iets en de wilde planten zijn maar
onkruid. De wet zorgt prachtig voor de be
scherming van de vogels maar de wonder
mooie rnoerasduinflora gaat langzaam maar
zeker achteruit terwijl een kleine hulp van
den mensch in een terrein wonderen kan
doen.
We gingen terug; het begon te schemeren.
Een ploeg werkvolk ging ook naar huis; zij
verwisselden in een boschje de glimmende
spaden voor roestige fietsen, wenschten el
kaar goeienavond en fietsten naar den Zee
weg en naar huis. Onze fietsen lagen ook
ergens, twee richels verder, door een dal waar
de berken als in een heksenkring om een open
vlak staan en in een vlak waar vijftien jaar
geleden de dotterbloemen en gele Irissen nog
in de natte greppels stonden. D,at heeft de
waterleiding op haar geweten. En we hebben
in het Overveensche duin met de nadeelen
van de waterleiding niet de voordeelen van
het overheidsbezit zooals bij den Haag, Voge
lenzang, Castrieum en SchoorI, voordeden die
soms wel opwegen tegen de nadeelen. Ik
denk aan goede verzorging van het terrein,
bebosschingen op groote schaal, vrije wande
ling voor kaarthouders en geen kans op villa-
bouw. Maar nu de malaise in den eersten tijd
villabouw langs clen Zeeweg tegenhoudt, ge
loof ik dat de inzichten omtrent natuurbe
houd dan weer zooveel gevorderd zullen zijn,
dat men zal inzien dat men niet bouwen mag
in het meest grootsche en ongerepte duin
landschap van Kennemerland.
C. SIPKES.
Kostbare uitgaven
Eén blad van een Gutenberg Bijbel uit
1456 is onlangs bij Sotlieby in Londen ver
kocht voor f 400.
Voor een exemplaar van de eerste uitgave
van „Vanity Fair" door Thackeray van 18*47
werd 1700 gulden betaald.
En een exemplaar der Piekwick-Papers in
1836 en 1337 in 20 deelen verschenen, bracht
14.800 gulden op.
Toen Harry Davis, een kleermaker uit
Leeds, veroordeeld werd tot 3 jaar dwang
arbeid wegens het lichten van een lade,
vroeg hij aan den rechter Mc. Cardie, of deze
ook rekening wou houden met 10 andere
misdrijven, door hem gepleegd.
De rechter deed dit en voegde nog 2 jaar
dwangarbeid aan de eerste 3 toe.
Wist U, dat de eerste beklimming van de
Mont-Blanc, Europa's hoogste berg (4310
M.) in 1786 plaats had door Jacques Balmat
en Paccard, een gids en een dokter uit Cha-
monix? De Jungfrau werd in 1811 voor de
eerste maal beklommen, de Finsteraarhorn
in 1812 en de Matterhorn in 1865.
Ieder jaar verdwijnen in Parijs ongeveer
25.000 personen, waarvan verreweg het mee-
rendeel na verloop van enkele dagen of we
ken weer opduikt. De chef van het Bureau
der Verdwijningen is de heer Page, meldt
le Journal, die soms per dag 50 tot 100 man
nen of vrouwen bij zich krijgt, om aangifte
te doen dat de echtgenoot (e) of de dochter
verdwenen is. Meestal blijken die uitstapjes
slippertjes te zijn....
Een St. Nxcolaas-geschenk.
Uit de St. Nicolaaskerk te Nancy, werden
op 6 Dec. 1905 een verzameling kostbaarhe
den ontvreemd. Zes-en-twintig jaren zijn
deze verdwenen geweest. Nu, afgeloopen
Zondag, den 6en Dec. 1931 vond men die
collectie, bekend onder den naam van de St-
Nicolaassehat in de kerk terug.
Een lied, dat door den Eng. koning Karei
II geschreven werd, is dezer dagen ontdekt
in een liederenboek van 1675. Het heet: „Ik
breng ai mijn tijd in een schaduwrijk prieel
door" en is op muziek gezet door Pelham
Humphrey. Beide deze personen komen voor
in de show: And so to bed, en het lied is
hierin ingelascht.
De Londensche .voetbalclub Arsenal doet
pogingen om Neil Dewar, de mid-voor van
Third Lanark in haar gelederen te krijgen.
Voor dezen vrij onbekenden jongen man wil
Arsenal 8000 tot 10.000 pond betalen.
De clure Jack en James krijgen dus een
collega.
De democraat John Garner werd op het Con-
grse te Washington tot voorzitter van het
Huis van afgevaardigden benoemd. Voor het
eerst sinds 12 jaar hebben de democraten
weer een meerderheid in het parlement
DE BRIDGE-RAGE.
De strijd tusschen
twee systemen.
Bridge is geen jong spel meer. Hoe oud het
precies is, weten wij niet, want in den eer
sten tijd van zijn bestaan was de belang
stelling ervoor niet groot genoeg om vast
te houden, wat in de toekomst een histori
sche datum dreigt te worden. Aanvankelijk
was het alleen auction bridge en door deze
auction (veiling) voornamelijk afwijkend
van whist. Verbeterd whist eigenlijk en de
verbetering zat in de methode van tegen el
kaar opbieden der tegenstanders, het biedend
steunen van partners. Tegenwoordig is auc
tion bridge practisch weer verdwenen, want
men vond een nog beter systeem. Nu is
contract-bridge reeds sinds jaren mode. En
hoe!
De laatste paar jaar is de belangstelling
voor dit aantrekkelijke en oneindig geva
rieerde kaartspel ook in ons land met
sprongen toegenomen. Er bestaat al een
bridgebond, die Nederlandsche kampioen
schappen uitschrijft. Er worden competities
gespeeld, er zijn clubs en vaste bridgemidda-
gen en avonden in clublokalen. Bridge is
van een huiselijk spelletje tot een rage ge
worden.
En Amerika is ons ook hierin natuurlijk
voorgegaan. De epidemie van contractitis is
daar ongeveer drie jaar geleden uitgebroken
en het is in deze eeuw van commercialisme
nauwelijks te verwonderen, dat het er lang
zamerhand tot een soort industrie is gewor
den. En een van de meest verbreide. Terwijl
bridge hier nog altijd een spel is voor wat
men de intelligentia pleegt te noemen, wordt
het in Amerika juist bijzonder veel gespeeld
in kringen, die men niet gewoon is tot deze
groep te rekenen. En er zijn nu in de Ver-
eenigde Staten reeds duizenden lieden, die
er een inkomen in zoeken en vinden. Niet
door tegen zooveel per punt te spelen en van
de winsten te leven, maar door het spel aan
beginnelingen te onderwijzen.
Er is in Amerika een heer. Ely Culbertson
geheeten, die nog niet lang geleden een ge
heel nieuwe methode van bieden heeft op
gezet, die thans in Amerika vrijwel algemeen
wordt gevolgd. Deze Culbertson verdient met
artikelen in tijdschriften, het schrijven van
boeken en het geven van onderwijs, alles in
het tijdverdrijvend amusement van contract-
bridge het nobele inkomen van zoowat een
half mülioen gulden per jaar. Hij wordt be
schouwd als een soort bridge-genie. Maar hij
heeft ook onverzoenlijke vijanden, die hard
nekkig vasthouden aan een ander systeem
en die daar ook een goed belegde boterham
in weten te vinden. De voornaamste van deze
tegenstanders is de heer Sidney Lenz, die
sinds vele jaren beschouwd wordt als de
sterkste speler van Amerika. Dus van de
wereld, want de Amerikanen plegen in der
gelijke beoordeelingen de rest van den aard
bol te negeeren.
Welnu, Maandag is te New York de groote,
dikwijls uitgestelde kamp tusschen deze
belde voorvechters aangevangen. Aangezien
je bridge op normale wijze met vier personen
speelt, hebben beiden nog een partner, Cul
bertson zijn vrouw en Lenz de meestbeloven-
de opkomende ster Oswald Jaeoby. Keel
Amerika is opgewonden over dezen titanen
strijd, die in een geluidvrije kamer van een
New Yorksch hotel wordt uitgevochten. Er
worden in totaal 150 robbers gespeeld, maar
de strijd gaat in wezen tusschen twee syste
men.
Een stuk wereldcrisis wordt daar in die
hotelkamer tot een beslissing gebracht. Hoe
jammer, dat het zulk een onbeduidend stuk
je is en dat de groote economische crisis
zich niet door een paar menschen laat op
lossen, al is het desnoods in 1500 robbers.
Elke gedachte, gewijd aan een verbetering
van de luchtpostverbindhig tusschen Neder
land en Nederlandsch Indië, hét belang van
onze groot-Nederlandsche Luchtvaart, moet
worden toegejuicht en verdient de volle
aandacht.
De verbetering, die we op het oog hebben,
bestaat nog slechts in plannen en is nog
slechts in voorbereiding, doch gezien het
feit, dat hierover reeds publicaties., werden
gedaan, meenden wij, nu de ondernemers dit
goed vinden, van die plannen ook een en an
der te kunnen vermelden.
De gedachte aan een snellere verbinding-
is reeds 6 jaren geleden naar voren, ge
bracht door wijlen Ir. Grasé, den bekwa
men ingenieur-vlieger van de Fokker-fabrie
ken. Dergelijke vruchtbare gedachten gaan
gelukkig niet verloren en de ideale lucht
postverbindhig, welke werd beoogd, zette
zich ook in het brein vast van den heer Slot,
den constructeur der Panderfabrieken. Deze
ontmoette op -zijn Aviatischen levensweg den
jongen, energieken reserve-officiervlieger
van de Luchtvaartafdeeling D. L. Asjes,
eveneens met gedachten in die richting. Het
verband was gelegd en zoo gingen in deze
combinatie beiden ieder op zijn gebied aan
het werk en in de voorbereiding maakten
beiden vorderingen.
Er is toe te juichen dat men, ondanks de
moeilijke tijden, belangstelling vond voor het
plan; de besprekingen met vooraanstaande
belanghebbende lichamen en personen had
den reeds tot resultaat, dat op financieel ge
bied toezeggingen werden gedaan. De voor
bereidingen van de vlucht: routegegevens,
meteorologische data, navigatieproblemen
werden verzameld en berekend eenerzijds;
de ontwerpen en berekeningen voor het
vliegtuig gemaakt, anderzijds.
De taak van den constructeur is niet ge
ring; van de bemanning ook niet, doch deze
komt eerst in tweede instantie.
De berekeningen hebben geleid tot het
ontwerpen van een eendekker met lagen
vleugel, met 3 luchtgekoelde motoren; één in
den neus en twee onder den vleugel. De
afmetingen zijn bepaald: breedte 18 M.;
lengte 11.25 M.; hoogte 3.75 M., vleugel-
oppervlak 40 M2. Het gewicht is gerekend op
2700 K.G. leeg. Hierbij zou dan komen: 2
personen 160 K.G.; post en vracht 340 K.G.;
bedrijfsstoffen voor 14 uur 2800 K.G., zoodat
het totaal zou komen op 6000 K.G. De be
lasting per vierkanten meter vleugelopper
vlak komt 200 op 150 K.G. bij volle
last, hetgeen een hooge waarde moet wor
den genoemd. Het gevolg is: groote aanloop-
lengte, groote laiidingssnelheid en uitloop,
welke .weder door remmrichtïngen zullen
moeten worden beperkt.
Het „snelle plan" is gebaseerd op groote
kruissnelheid wil men althans de rechte lijn
kunnen vliegen, d.w.z. groote trajecten non
stop kunnen afleggen. Voor het ontworpen
vliegtuig is gerekend op 300 K.M. per uur.
Deze eveneens hooge eisch vordert, een
bijzonder goeden aerodynamischen vorm van
het geheel; de frontweerstand moet tot een
minimum worden beperkt, waardoor vanzelf
moet worden gezocht naar een intrekbaar
landingsgestel, op zichzelf, bij een dergelijk
zwaar vliegtuig, een moeilijke opgave.
Teneinde bij onverhoopt optredend defect
aan een der motoren doorvliegen mogelijk
te maken, is bedacht een deel der benzine
te kunnen doen wegvloeien, zoodat het to
taal gewicht evenredig verminderd wordt.
De verdere uitwerking van het project is in
handen van de Panderfabriek en Aviolanda.
De mogelijkheden welke zich voordoen bij
het welslagen van den bouw van het vlieg
tuig zijn enorm: de reisduur heen wordt te
ruggebracht tot twee-en-een halven dag, de
terugreis op anderhalven dag. Binnen een
week is dus antwoord op brieven van Hol
land naar Indië mogelijk. Het is wel niet
noodig om op dit enorme economische be
lang verder in te gaan.
Het is o.i. onjuist om sceptisch tegenover
een dergelijk plan te staan; met volle er
kenning van de niet geringe moeilijkheden,
welke bij de uitvoering van het ontwerp om
een oplossing vragen, is het onjuist, het
plan als èen onmogelijkheid te verwerpen.
Het enorme belang reeds dat wordt gediend
door de gedachte, rechtvaardigt reeds ten
volle de belangstelling op moreel en finan
cieel gebied. Een belangstelling welke onge
twijfeld noodig is, wil aan het, plan begin
van uitvoering kunnen worden gegeven.
Het is daarom verblijdend dat die belang
stelling reeds is betoond en wij hopen door
deze uiteenzetting die nog te hebben aange
wakkerd.
De bemanning is voor haar taak berekend:
een goed physiek en een krachtige wil,
naast ervaring en goed vliegerschap zullen
de vlucht tot een goed einde brengen, daar
twijfelen wij niet aan.
V. cl. ABEELEN.
ONREGELMATIGHEDEN BIJ
SLACHTINGEN TE ALPHEN.
Te Alphen aan den Rijn zijn onregelma
tigheden ontdekt aan de gemeentelijke nood-
slachtplaats. Men had een veehouder voor
minder gewacht betaald, dan de voor hem ge
slachte koe woog. Men zei n.l. 200 ponid ver
kocht te hebben a f 30 per ponid, terwijl
545 pond verkocht was voor 35 en 40 ct. Ook
andere veehouders zooden op deze wijze zijn
benadeeld.
ENKHUIZEN ROUWT OM W. B. THOLEN.
Te Enkhuizen wapperde Dinsdag van den
bekenden Drommedaris de vlag halfstok,
wegens de teraardebestelling van den schil
der W. B. Tholen, lezen wij in de N.R.Ct.
Sinds 1900 bracht hij bijna elk jaar eenige
maanden te Enkhuizen door. Met belangrij
ke gebeurtenissen in het oude stadje leefde
hij altijd mee.
GIFTEN EN INZAMELINGEN VOOR IIET
CRISISCOMITc.
Het personeel der firma Wm. Ruys en
Zonen te Ritterdam heeft besloten iedere
week een collectie te hopden voor het Natio
naal Crisicomoté, het personeel van Van der
Graaf en Co's Bureaux voor den I-Iandel N.V.
te Amsterdam, en Rotterdam, zal lialfmaan-
'delijks een bijdrage geven.
De N. V. Lip's Sloten en Brandkastenfa-
briek stelt een brandkast beschikbaar,
AFLOSSING DER STAATS-
LEENINGEN A EN B.
SPOEDIG NA AANNEMING DER WET.
In de Memorie van Antwoord op het Voor-
loopig Verslag der Eerste Kamer inzake het
wetsontwerp tot het aangaan van één of
meer geldleeningen ten laste van het Rijk
wordt meegedeeld, dat het in de bedoeling
van den mimster van Financiën ligt, om zoo
spoedig mogelijk, nadat het onderhavige
wetsontwerp in het Staatsblad zal zijn ver
schenen den datum te bepalen, waarop de
leeningen 1922 A en B aflosbaar zullen wor
den gesteld, welke aflosbaarstelling ingevol
ge de gesloten leeningscontracten tenminste
drie maanden tevoren openlijk moet worden
bekend gemaakt.
(Van onzen Londenschen correspondent)
LONDEN, 6 December.
De Vereeniging Neerlandia, nog pas acht
jaar oud en dus verreweg de jongste van de
twee vereenigingen van Nederlanders in
Londen, kenmerkt zich, zooals van de jeugd
wordt verwacht, door een opgewekte levens
houding. De tijclen zijn slecht; maar zij
die voor Neerlandia de dingen orgamiseeren
zijn van meening dat deze omstandigheid
zeker het jaarlijksch St. Nicolaasfeest niet
mag treffen. De heer Van Roosegaarde Bis»
schop verklaarde waarom dat niet mocht,
toen het maal voorbij was en de sluizen der
welsprekendheid werden geopend. Hij er
kende dat de tijden niet gunstig waren maar
dat was' slechts 'n reden te meer Sinterklaas
te vieren, in den vreemde, onder elkaar, om
iii de herinnering', welke men aan de pret
zou bewai*en, kracht te vinden om de be
slommeringen van een moeilijken tijd te
overwinnen. Optimistisch was zijn woord; en
de spreker nam de gelegenheid waar ons
deelgenoot te maken van een aardige defi
nitie van een optimist, welke een Amerikaan
hem eens heeft gegeven. Een optimist was
een persoon, die in de verre verte een lichtje
zagdat er niet was. Daar tegenover
stond de pessimistdie het lichtje uit
blies.
Toen wij dit vernamen hadden wij al ge
zamenlijk en „echt knus" gemaaltij d en ge
dronken; en een muziekje van drie had
vaderlandsche wijzen laten hooren eenige
er van voor de vaderlanders onherkenbaar
maar de meestcn van ouden welver
trouwden klank, zooals Piet Hein, wiens
naam even klein blijft als zijn daden groot
blijven. Wij droegen hoofddeksels van exo
tische vormen, Turksch en „West End", Ara
bisch en Spaansche. En de dames droegen
hoofdsieraden van ongemeen schittering.
Het was zoo „echt knus" omdat de za.al voor
meer dan honderd menschen erg klein was.
De tafels waren klein en de stoelen waren
klein en wij hanteerden vorken en messen
met de bovenarmen vast tegen de ribben
kassen gedrukt. Wanneer het ijle muziekje
de wijsjes van onze jeugd en onzen grond
speelde, lieten wij ons niet onbetuigd en
sidderden de lampekappen aan heb plafond
onze vereenigde geluidstrillingen mee.
Romanos in The Strand was ons feesthuis.
Wij hadden het wel graag grooter gehad
maar de feestcommissie, die zich naar aller
oordeel toch zoo voortreffelijk van haar taak
gekweten, had eigenlijk achter het net ge-
vischt, had er niet zoo gauw aan gedacht
dat Sinterklaasavond ditmaal op een Zater
dag viel en vond dus, toen zij een ruime
zaal wilde bespreken, alle ruime zalen van
Londen al weg. Maar zoo de ruimte al wat
tekortschoot, van de stemming en de vreugde
kon dat niet worden gezegd.
Onze Consul Generaal, Mr. Th. H. de
Meester, die eere-voorzitter van Neerlandia
is, was onze president. Hij gaf zeker de od-
vatting van alle aanwezigen weer toen hij
behoogde dat een ouderwetsch St. Nicoteas-
feest in Londen een van die genoegelijke
ervaringen is. die niet mochten worden ge
mist. Wel had men ditmaal concessie moeten
doen aan de bezuïnigingsnoodzaak en daar
om zou de goede bisschop afgescheiden
van den heer Roosegaarde Bisschop thans
niet in hoogsteigen persoon verschijnen om
zijn goede gaven rond te strooien. Hij was
echter wel even op het Consulaat geweest
waar hij een paar verrassingen had achter
gelaten voor die kopstukken van Neerlandia,
zooals de volijverige secretaris, de heer Ir.
C. G. I. W. Koopman, die hun tijd en arbeid
in zoo ruime mate gaven aan de vereeni
ging en aan dit feest.
De president herinnerde ook aan het
Nederlandsche Steuncomité en zal niet te
vergeefs een beroep hebben gedaan op de
Nederlanders in Londen het te steunen. Het
zal hun bovendien gemakkelijk worden ge
maakt want een comité uit de twee Neder
landsche vereenigingen in de stad is tot
stand gekomen voor inzameling van bij
dragen.
Zoodat wij in ons jolijt allerminst de noo-
den van het vaderland vergaten.
En toen het diner voorbij was en er niets
meer te bespreken, te verklaren en voor te
stellen was toog men naar een hooger ge
legen zaal, waar de tooneelkunstenaars, die
de Vereeniging Neerlandia rijk is, met zoo
hoog vertolkingsvermogen ons liet lijden
lieten zien van een echtpaar dat menschen
ten eten verwacht („Voor het Diner", van
Mevr. Simons—Mees), dat wij hoewel het
diner voor ons achter den rus weg er
bijna van overstuur eeraakten. Dat was Hol
land in The Strand, indien het er ooit is
geweest. Er werd nog gedanst, tot twee uur
in den nacht. Hoeveel bloemetjes men toen
nog' buiten heeft gezet, of hoe ver? Wij
weten het niet. Maar het zal wel vroolijk
zijn geweest. Want de leden van Neerlandia
hebben slag van feestvieren.
LANGS DE STRAAT.
De vreemdeling.
Het werd al -donker in het nauwe steegje.
Twee lantarens, een aan het einde, een aan
het begin, wierpen gelige glanzen o-ver de
natte keien. Hier en daar was achter een neer
gelat-en rolgordijn een lamp al ontstoken en
brak een verlicht venster het massale zwart
van de gevelrijen. H
In duet kritidenierswinkeltje floepte een ar
melijke gasvlam aan. Een fox-achtige hond
schoot het stoepje af, snuffelde even en zette
toen dwarsloopend zooals een goede straat
hond betaamt koers naar onbekende hori
zonten. Zijn-staart hing in een nonchalante
krul op zijn eens-witte rug.
Ergens sloeg het vier uur. Een groep kin
deren slenterde de steeg in. Na een laiwaaiïg«
discussie voor de kruidenierswinkel legerden
ze zich om een plas en vermaakten zich anet
modder en water. Een zacht motregent je
spikkelde neer.
Toen kwaan hij de steeg in. Hij w-as ken
nelijk een meneer. Een kaas-bol, ietwat vóór
over, sierde zij n hoofd. Dat hoofd werd boven
dien nog beschut door een paraplu. Verder
had hij een heldergele regenjas, keurig om
geslagen broekspijpen en fonkelnieuwe 'bruine
schoenen. Behalve de reeds genoemde para
plu droeg hij nog een pakje.
Zijn verschijning wekte opzien. Weliswaar
permitteerden meerdere stcegbewoners zich
Zaterdags na eenen en 's Zondags de weelde
van helgekleurde regenjassen en zeer bruine
schoenen, doch nimmer in combinatie met
paraplu en bolhoed. Bovendien was het een
regenachtige door-de-weeksdhe dag. Wat
moest dit vreempie in hun steeg?
Derhalve zette de jeugd rondom de modder
plas zich wantrouwend-nieuwsgierig tot kij
ken.
Voorzichtig de plassen ontwijkend naderde
■hij. Het pakje onder den arm geklemd en
de paraplu precieus hoogdragend boven de
nijgende dophoed.
In vreemd contrast hiermede maaiden zijn
beenen hulpeloos en stuurloos rond onder de
gele regenjas. Hij gleed meer achteruit dan
vooruit, de arme. En 't stomme, meedoogen-
looze gelkijk mn de jeugd maakte die zaak
nog veel erger.
Het leek wel of hij zijn schoenzolen met
zeep had ingesmeerd, en om zich op de
gladde keien in evenwicht te honden zwaaide
hij met paraplu en pakje.
De kinderen gingen er in een drommetje
op af. Hier en daar schoof een raam open,
en observeerde een warrelig hoofd de situatie.
Voorloopig nog zwijgend.
Toen echter, bij een grandioze poging om
zich staande te houden, de heer zijn pakje
verloor en tevens de kaasbol met een wijde
bocht zijn hoofd verliet, had de steeg haar
oordeel klaar.
„Jongééés, opgepast, hij hèt im om" waar
schuwde een stem van boven. Een oude vrouw
kwam de stoep van het winkeltje af, zei
hoofdschuddend: ,,'t Is zonde als je zóóiets
thuis krijgt", en verdween in haar huisje.
Ergens van drie-hoog klonk een verwien-
sching.
Toen gebeurde het. De meneer vouwde zijn
paraplu dicht. Raapte de kaasbol en het pakje
op. Bereikte met twee glijpassen de winkel-
stoep en ging zitten. Zijn gezicht vertoonde
een on-dronkenmansachtige vastberadenheid.
De kinderen, op een meter afstand, keken
toe. De meneer veegde zijn hoed af en zette
hem op. Toen maakte hij het pakje open en
haalde een paar oude, zwarte schoenen te
voorschijn.
De nieuwe bruine schoenen gingen uit en
de oude aan. En toen hij de nieuwe bruine
weer in het papier van de schoenenwinkel
draaide, sprak de heer twee woorden, die
veel duidelijk maakten. Hij zei: „verdraaide
spekzolen"
Toen stak hij zijn paraplu op en nam t pakje
met de mooie nieuwe sclioenen-met-crêpe
ï'ubberzolcn onder den arm.
En verliet met energieken tred de steeg,
kaarsrecht en kwiek over de glibberig© keien.
