m
59
os
EBSn
59
Miskenning.
Het Mysterie der
Eeuwige Jeugd
IJMUIDER COURANT
ZATERDAG 16 JULI 1932
STORM.
E. TEMPEE THURSTON.
De wind dwarrelde langs het stadhuis en
zwiepte als een danseres, die bloemen op
gooit in de lucht, stukken papier omhoog in
de open ruimte voor de beurs.
De menschen hielden hun hoeden vast op
hun hoofden. Een krantenjongen leverde
een heel gevecht met zijn dun aanplakbil
jet. „Vreeselijke storm op de Oostkust" stond
er op, maar hij slaagde er niet in het zoo
uitgespreid te houden, dat de voorbijgan
gers het kond-en lezen. Het interesseerde hen
ook in het minst niet. Storm op de Oostkust!
Er was al lang storm genoeg hier in de buurt
van het stadhuis. En toen de wind hem on
deugend en wel het papier ontrukte en het
als een wapperende sjaal met zich meenam
keken ze er geamuseerd naar, en drukten
■hun hoeden nog een beetje vaster op hun
hoofden terwijl ze voorbijgingen.
In het raam van een kantoor in Fenchurch
Street zat een kleine man. met een gelukzalig
gezicht, een vroolïjk twinkelt je in ziin oogen
en een geamuseerd glimlachje om zijn roode
lippen te kijken naar de pogingen van de
voorbijgangers, die op het trottoir aan den
anderen kant probeerden hun bureaux heel
huids te bereiken.
Als de wind een loopje nam met de één of
andere paraplue, en de dunne baleinen be
lachelijk hulpeloos naar boven omklapten,
kwam er een grinnikend gorgeltje uit zijn
keel. Als een meisje probeerde van het ééne
kantoor naar het andere te komen, en zenuw
achtig haar rokken naar beneden t-rok om
haar knie'ën te bedekken, dan leunde hij zoo
ver mogelijk voorover in het raam, terwijl
zijn rug schokte van het ingehouden lachen
over haar agitatie een lachen, dat leek te
beginnen bij zijn maag en dat eindigde in
een krampachtige stuiptrekking van zijn
schouders.
Het leek wel, of hij dien ochtend niets an
ders te doen had dan dat-. Een typiste bracht
hem een paar brieven binnen, die geteekend
moesten worden. Met een wuif van zijn hand
beduidde hij, dat ze maar op zijn bureau ge
legd moesten worden. Hij had het veel te
druk om iets te teekenen of zich ergens mee
te kunnen bemoeien.
Ergens in het gebouw in Fenchurch Street
sloegen een paar deuren Hij zat te luisteren
naar de geweldige knallen, die wel leken op
het afschieten van zware artillerie, zonder
dat hij zich ook maar een enkelen keer er
gerde.
„Zal ik niet even naar beneden gaan, me
neer", vroeg de typiste, „en vragen, of ze die
deur op slot willen d.oen, als ze haar niet be
hoorlijk dicht kunnen houden?"
„Nee nee!" zei hij „Ga nu maar door
met je werk. Als je je aandacht houdt bij je
werk. zal die deur je heusch niet hinderen".
Niets kon zijn opgewektheid verstoren. Zijn
roode lippen leken dien morgen nog rooder.
alsof de wind zelf. dwars door de ramen en
deuren heen, hot bloed er in ln beweging ge
bracht had. Ziin oogen stonden sterk en
glanzend, en als hij glimlachte, schitterden
ze. Zijn zachte, ronde wangen straalden van
gezondheid en opgewektheid. Zelfs zijn li
chaam, onder jas en vest, leek veel meer wel
gedaan van gezondheid en plezier, dan van
een goed leven alleen.
Toen hij ruim een half uur uit het raam
had zitten kijken stond hij op met een
glimlach van opperste voldoening, en dwars
door d.e kamer naar zijn bureau loopende.
drukte hij op een electrische bel.
De typiste kwam aan de deur.
„Ga eens", zei hij, „voor me naar den si
garenwinkel aan den overkant, en haal me
een doos van honderd van die Ramon Allones
sigaren. Zeg dat ze voor mij zijn. De beste
die ze hebben. Ze weten we1 welke ik bedoel.
Ze kunnen ze op mijn -rekening zetten".
Hij zei het net, of hij vond, dat hij zé ver
diend had.
Dien heelen morgen, tot laat in den middag
had het s.s. Hildebrand uit Liverpool, met be
stemming naar Hamburg, zich een weg door
het Kanaal en door de loodkleurige, woeden
de golven van de Noordzee gezocht. Het dek
werd van voor tot achter overstroomd met
massa's groen water, dat in geweldige hoe
veelheden van de boeg af tot over de brug
sprongen, en daarachter als een spiegel uit
eenvielen in myriaden glinsterende scherven,
die het gezicht van den man aan het stuur
geeselden als met duizend zweepen.
De hemel was zwart Om twaalf uur midden
op den dag was er geen glimpje van licht te
bekennen in den duisteren, dreigenden storm
Regen en een gillende wind, het gedonder
van de zee, het gestamp van de machines als
de zware voetstappen van een vermoeiden
man in een onbegaanbaar stuk land, en die
golven, met hun gebeuk op de flanken van
het schip, die het van alle kanten ranselden
en het deden schudden en zwaaien tot bin
nen in, met hun duivelsch geweld, beukende,
beukende, weer beukende
Er is geen uitweg op zee. Men kan niet te
rug gaan noch linies of rechts een schuil
plaats zoeken. Men moet maar voort, den
wilden storm in, tot de duisternis breekt en
de wind en de golven zich leggen.
Om vier uur zag de kapitein een licht aan
stuurboord en veranderde zijn koers. Hij boog
zich voorover naar het oor van den stuurman
en schreeuwde uit al zijn macht, maar de
wind en het water sloegen de woorden van
zijn lippen als scheurpapier.
Om half zes ging in het kantoor in Fen
church Street de telefoon, en met den glim
lach om zijn roode lippen, nam de kleine
man de haak van het toestel. Drie minuten
lang was er stilte, terwijl hij luisterde naar
den spreker aan den anderen kant. knikte
met zijn hoofd speelde met zijn potlood op
zijn bureau, en ten slotte: „Uitstekend', zei,
en den haak weer neer legde.
Toen greep hij een papier, dat op zijn vloei
blad lag, waar al een half dozijn namen op
stond ingevuld, en nadat hij het potlood
nat gemaakt had in zijn mond, zette hij er
nog één bij s.s. Hildebrand, bij de Godwin
eilanden.
Toen stond hij op. belde om de typiste,
vroeg zijn hoed en jas. en draaide, voor hij
wég ging, zorgvuldig en tevreden het elec-
trisch licht uit.
ALWEER EEN GEHEIME
ZENDER.
IN EEN KELDER TE LEIDEN.
De radiocontroledienst heeft in samenwer
king met de gemeentepolitie te Leiden pro
cesverbaal opgemaakt tegen een bewoner
van den Hoge woerd aldaar, bij wien in den
kelder een geheime zendinrichting was opge
steld. De onderdeelen van den zender werden
in beslag genomen.
JHR. PROF. MR. W. H. DE
SAVORNIN LOHMAN OVER
LEDEN.
Heden is in den ouderdom van 68 jaar
overleden Jhr. Prof. Mr. W. H. de Savornin
Lobman, oud-president van den Hoogen
Raad.
De teraardebestelling zal Dinsdag pp Oud-
Eik en Duinen plaats hebben.
ONGELUK BIJ VUURWERK TE
SCHEVENINGEN.
WEER EEN MORTIER GESPRONGEN.
Bij het Donderdagavond in Scheveningen
afgestoken vuurwerk is opnieuw een onge
luk gebeurd. Ook nu sprong een mortier uit
elkaar, waarvan een gedeelte terecht kwam
tusschen de toeschouwers op den Strandweg.
Slechts twee personen werden licht gekwetst.
BURGERLIJKE STAND
HAARLEM, 15 Juli.
Ondertrouwd 14 Juli: T. de Vries en W. F.
Kruyd; C. Cassee en H. v. d. Hulst; C. de
Cock en G. P. J. Gerner; M. v. d. Heijde en
IJ. Bregonje; A. J. Fiechter en A. van
Weeghel; A. J. E. M. Dory en J. P. Cornegoor;
J. A. Zürlohe en S. M. J. Hartog; W. Bar-
neveld en M. C. de Wit.
Getrouwd 14 Juli: J. Kollaard en J. C.
Fennis; F. J. G. Heesemans en E. L. G. J.
Kloes.
Bevallen 11 Juli: A. M. JanssenVerloop,
12 Juli: M. M. de Mol—Pels, d.; D. M.
WinterGosewehr, z.; L. de BruijnBoo-
aard, z.; 13 Juli: J. T.Lubertvan Dragt, z.;
C. D. v. d. Bosch—Kuijt, z.; A. Face—Bakker,
d.; B. HoebenBaas. d.; 14 Juli; J. J. M.
Gorisde Vrede, d.; G. M. Loei-akker—Bijns-
dorp, z.
Overleden 12 Juli: D, D. van EdenBurge-
ring, 42 j., Bloemveldlaan; A. M. Langeveld,
70 j., Bralcenburghstraat; 13 Juli: S. Valk, 30
j., Bantamstraat
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
ZISB.AAR2EN
WËRBSCHOENift
H
O
«4
H
i;
GROOTE SCHEEPSBRAND TE
AMSTERDAM.
In aanbouw zijnde
Moldangerin vlammen.
SCHIP KORT GELEDEN TE WATER
GELATEN.
Hedenmorgen om ongeveer zes uur zag men
rook komen uit het in aanbouw zijnde mo
torschip „Molclanger", dat ongeveer twee
maanden geleden van de helling van de Ne-
derlandsche Scheepsbouw Maatschappij wa-
geloopen voor rekening van de firma West-
fal Laren en Co. A/S. te Bergen (Noorwe
gen).
Het bleek, dat in ruim drie, vlak vóór de
machinekamer, brand was uitgebroken. Men
is daar bezig de wanden van het schip te be-
kleeden met kurk voor. het inrichten van
koelruimten.
De brandweer kwam met groot materiaal
en weldra lag de drijvende stoomspuit
„Jason" aan bakboord en waren tal van mo
torspuiten, benevens de „Jan van der Hey-
den" op weg naar de Nederlandsche Scheeps
bouw Maatschappij.
Naast het brandende schip lag het even
eens voor dezelfde Noorsche firma in aan
bouw zijnde motorschip „Berganger". Zoo
spoedig mogelijk werd dit schip verhaald.
De „Jan van der Hey-den" kwam toen langs
stuurboord. Het was onmogelijk het ruim van
het schip binnen te dringen. Eenigen tijd
hebben de vlammen hoog boven het luik uit
geslagen, maar na hard werken verdwenen
de vlammen om plaats te maken voor dikke
rookwolken. De hitte die ontwikkeld werd was
zóó groot, dat de scheepswand gloeiend ging
staan.
Nader wordt gemeld:
De brandweer had hedenmorgen om half
twaalf den brand in het motorschip „Mol
danger" niet tot ruim drie kunnen lokalisee-
ren. Het vüur is doorgeslagen naar ruim twee.
Daar liggen ongeveer 500 balen kurk die
thans branden. Geweldige rookwolken slaan
uit het schip. Naar men verwacht zal ruim
één niet te behouden zijn.
Door het vele water dat in het- schip wordt
gelaten is het naar bakboord gaan hellen.
Wegens gevaar voor omslaan is de „Jason"
van bakboord naar stuurboord verhaald.
Aan deze zijde van het schip heeft men thans
gaten gebrand om langs dezen weg te trach
ten het vuur meester te worden.
Brandwacht in een ruim gevallen
Een brandwacht is hedenmorgen in een
ruim gevallen en heeft een arm gebroken.
Enkele andere brandwachts zijn door rook
bevangen en moesten worden bijgebracht.
AMSTERDAM, 15 Juli (V.D.) De brand
op de Moldanger woedt nog steeds voort-
Tegen 12 uur was het vuur zoodanig in he
vigheid toegenomen dat een noodsignaal
werd gegeven.
Allen, ook de brandwachts, moesten het
brandende schip verlaten.
NIEUWE VERKLARING VAN
HOOVER.
DE U. S. A. NERGENS AAN GEBONDEN.
WASHINGTON, 14 Juli (Reuter). Presi
dent Hoover heeft een brief gericht tot sena
tor Borah, waarin hij zegt: Ik neem niet
aan, dat het dezer dagen gesloten Europes-
peesch accoord bedoeld is als een gecombi
neerde actie van onze debiteuren. Ware dit
wel zoo dan ben ik niet voornemens pressie
te laten oefenen op het A.merikaansche volk
om een of andere gedragslijn te volgen. De
Vereenigde Staten werden niet geraadpleegd
nopens de overeqpkom-sten van Lausanne en
zijn op geenerlei wijze door deze overeen
komsten gebonden.
Ons volk is erkentelijk voor de regeling
van e'en strikt Europeesch probleem en an
dere politieke en economische kwesties, die
het herstel van Europa belemmeren. Een der
gelijk optreden gepaard met werkelijke
vorderingen op het gebied der ontwapening
zal aanzienlijk bijdragen tot de stabiliteit
der wereld.
NIEUW VOORSTEL VAN
AMERIKA TE GENèVE?
OP GROND VAN HET GENTLEMEN'S
AGREEMENT.
WASHINGTON. 15 Juli. (V.D.) Naar ver
luidt, zal de Amerikaansche delegatie te Ge-
nève een veel scherper omlijnde eindresolu-
tie aan de ontwapeningsconferentie voor
stellen, dan in het voornemen van de Engel-
sche en Fransche delegatie ligt. Over den in
houd van deze resolutie wordt tot dusver
niets meegedeeld. Wanneer de voorbereiden
de vertrouwelijke besprekingen niet tot een
bevredigend resultaat leiden, zal de Ameri
kaansche delegatie de resolutie in de ple
naire zitting van Dinsdag a.s. in bespreking
brengen.
Men brengt deze stap in verband met het
publiceeren van het Gentlemen's Agreement
tusschen Engeland en Frankrijk.
Een gezicht op het strand van Coney Island in New-
woedde, die zes huizenblokken
York, waar de reusachtige brand
verwoestte.
(Charlie Chaplin heelt heftig ge
protesteerd tegen zijn klassifi-
catie als rijkste man in Holly
wood. Zijn vermogen bedraagt
niet 10 mülioen dollar, zooals
aangegeven, doch „slechts" drie
millioen.)
Juist Charlie, je hebt groot gelijk,
Dat je zoo verontwaardigd bent,
Ach, 't is het lot van menigeen,
Dat onze wereld hem miskent.
Men slaat je als een Croesus aan,
De rijkste man in Hollywood,
Voorwaar, als 't niet zoo tragisch was,
Dan zou je zeggen: die is goed
Men hoeft je toch slechts aan te zien,
Het oude jasje veel te nauw,
Je veel te lang en wijde broek.
Slecht opgehouden door een touw;
Je schoenen van te groote maa't,
Je dophoed, weer te klein en groen.
Die combinatie, zoo bekend,
En dan die schatting, tien millioen.
O Charlie, 't aardsche leven is
Vol bitterheid en vol venijn,
De grootste ster aan 't frmament
Der film kan zelfs niet veilig zijn.
Houd moed en draag je tragisch lot.
En de miskenning, als een man,
Hoe onrechtvaardig men je tergt,
Bedwing je toorn zoolang het kan.
Wij leven droevig met je mee,
Gelooven je, dat je 't moet doen,
Wel verre van een groot fortuin.
Met mieserige drie millioen.
P. GASUS.
HEVIG ONWEER BOVEN BERLIJN
BERLIJN, 15 Juli. (V.D.) Tusschen 1 en 2
uur in den ochtend barstte boven Berlijn als
einde van de geweldige hitte een hevig on
weer los, dat gepaard ging met een wolk-
breukachtigen regenval. In verschillende
straten stond het water zeer hoog. Vele kel
ders werden overstroomd. De brandweer werd
njet minder dan 500 maal gealarmeerd. Op
andere plaatsen werden bruggen vernield.
Drie arbeiders en twee kinderen zijn door
den bliksem gedood.
UIT HAARLEM
WEER EEN ERNSTIG ONGELUK
OP DE LEIDSCHEVAART.
Duitsche dienstbode doodgereden
Donderdagavond kwart over tien reed de
23-jarige Duitsche dienstbode L. F., verge
zeld van haar 20-jarige zuster per fiets op de
Leidsche va-art tusschen de Schouwtj esbrug
en de Em-mabrug. Ziji reed in de richting van
de stad, dus op het vooral in die avonduren
heel gevaarlijke gedeelte. Naast haar reed- een
tramwagen van lijm 4 in dezelfde richting.
Eveneens uit de richting Heemstede reed met
zeer groote snelheid een auto, bestuurd door
den 21 jarigen sergeant P. F. D. M. uit Voge
lenzang^ Bij het passeeren heeft hij waar
schijnlijk niet voldoende uitgeweken, met- het
gevolg dat hij het meisje van achteren aan
reed en ongeveer twintig meter meesleurde.
Met ernstige wonden werdi zij door leden van
den Ongevallen dienst per ziekenauto van
de firma Mathot naar het Diaconessenhuis
vervoerd, waar zij -bij aankomst reeds over
leden bleek te zijn. vermoedelijk tengevolge
van een schedelbasisfractuur. De auto werd
door de politie in beslag genomen. Omtrent
de oorzaak van dit ongeluk wordt door de
politie een nader onderzoek ingesteld. Tegen
den autobestuurder werd proces-verbaal op
gemaakt.
Ongeluk in de Tempeliersstraat
Man door de tram aangereden.
Donderdagmiddag kwart over twee reed de
35-jarige kapper D. van het Plein de Tem
peliersstraat in-., juist op 'het o ogenblik toen
ook een E,S.M.trein die straat inreed. De
wielrijder kwam op het s-malle wegdek tus
schen het tramspoor en het trottoir terecht.
Hij kreeg eerst een klap van den tweeden
omzwaaienden en toen nog één van het ach-
terbalcom van den achtersten wagen. De
man kreeg een wond aan het hoofd, een paar
-gebroken ribben en s-chramanen aan armen
en b-eenen. Op adlvies van een geneesheer
werd hij maar het Sint Elisabeths Gasthuis
vervoerd.
FEUILLETON
(„LUZIFERS' ENDE")
Een emotioneele roman
door WALTHER KLOEPFFER.
28)
Het was niet de eerste maal, dat hij een
dergelijke opdracht -had uit te voeren. Hij
liep dus regelrecht door naar de woonkamer
In de vestibule ontmoette hij miss Walker
de tamelijk kortzichtige en bijzonder hard-
hoorende huishoudster van den professor.
Men begreep eigenlijk moeilijk, waarom de
professor iemand in dienst had genomen,
waarmede men zich slechts op brullende toon
-kon verstaanbaar ma-ken. Overigens was de
ou-de dame de vriendelijkheid in persoon.
Toen Klaus ha-ar in de ooren getrompetterd
had wat hij moest doen, antwoordde ze glim
lachend: „U weet den weg. Bender; ik be
hoef dus niet mee te gaan".
Klaus begaf zich naar de woonkamer, een
ou der wets oh, voornaam ingericht vertrek, dat,
onmiddellijk aan de slaapkamer grensde. De
gezochte papieren lagen op tafel.. Klaius
wierp een blik in het rond. De deur naar
de slaapkamer stond op een kier. Nieuws
gierig wierp Klaus een blik in deze kamer,
wier eene muur in verbinding stond met den
zijmuur van net daaraan grenzende labora
torium.
De meubels waren vervaardigd v-an rood
bruin palissanderhout. De waschtafel had
een rose marmeren blad. Niets -bijzonders.
Maar waarom twee kleerkasten? Angel was
toch een oude heer en geen dandy, die een
paar dozijn costuums noodig had? Vooral
een der beide kasten, een bij-zonder breed
model, maakte Sander's nieuwsgierigheid
gaande. Hij wilde de kast openen, doch het
zware -monster w-as op slot. Waarom sloot d-e
professor een kast af, waarin slechts kl-eeren
waren? E.en beetje verdacht was het in
ieder geval.
Klaus haalde een looper uit zijn zak.
luisterde eens goed of er niemand i-n de gang
te hooren was en opende de kast. Verbaasd
half verbijsterd, sprong hij achteruit
„Nee; dat is wel heel sterk!" -mompelde
hij.
De kast 'bestond m.-l. u-it twee gedeelten
en het linker -gedeelte bevatte niets meer
of minder daneen radiozender, volkomen
gelijk aan die in de kamer van Dr. Lux. De
rechter helft der kast was leeg doch het
achterschot bestond uit een deur, waardoor
men in een laboratorium kon komen. Deze
deur was gesloten. Klaus had weinig tijd
er zich lang -mee bezig te houden. Hij moest
zoo gauw mogelijk terug naar de kliniek.
Doch op het laatste oogenlblik stelde hij
nog vast, dat ook deze radiozender op golf
lengte 2210 was ingesteld.
Sander sloop naar de deur. Onderweg
gleed zijn blik toevallig over de waschtafel
Plotseling schoten hem weer de beroemde
„Manchetknoopen" te binnen. „Zou de pro
fessor ze hier bewaren?", overlegde -hij
„Zeer waarschijnlijk!" Hij -had er zich in
den loop der laatste dagen van kunnen over
tuigen, d-a-t Angel ze niet droeg. Hij zocht
en zacht en v-omd niets dan boorden en
manchetten. Ten slotte, hij wilde zijn po
ging reeds opgeven, kwam van onder een
stapel dassen, een glazen doosje te voor
schijn. Hij lichtte het deksel op: knoopen.
ontelbare knoopen en daa-r, aha, iets roods,
een carneool in platina gemonteerd, om-lijst
door kleine brillantenop de rugzijde
een inscriptie: QUITO. 12.12.12. Doch slechts
één knoop. Waar was de tweede?
Deze knoop was ontegenzeggelijk het pen
dant van dien, welken hij in zijn portefeuille
had. Mocht men daaruit zekere gevolgtrek
kingen maken? Plotseling herinnerde hij zich
het gevaarlijke zijner situatie. Hij wierp den
rooden steen weer dn het doosje, sloot de lade
nam de papieren van Eileen Oar-son en
maakte dat hij naar de kliniek kwam.
Onderweg kwamen de gekste gedachten
bij hem op. Het radiotoestel en de door de
kast verborgen geheime deur waren zwaar
wegende aanwijzingen tegen prof. Tommy
Angel. Daarentegen was het moeilijk te
verklaren, waar-om een man van ongerepte
rep-uta-tie. doctor honoris causa van zes uni
versiteiten, professor emeritus -en -gedekt door
een kroon van smetteloos zilveren haren,
juist in de laatste-dagen van zijn aardsche
loopbaan de medeplichtige zou worden van
een bende schurken. Dat streed -tegen alle
begrip van 1-og-loa. -
Hoe kwam Tommy Angel echter aan dien
eenen manchetknoop? Waar was de andere?
Ve-iioren, evenals Mr. Devil zijn knoop had
verloren op den muur van het Cecil Pala
ce?
En ten slotte: waar was Mir. Devi'l? In het
laboratorium, op zold-er, in een der barak
ken? Was hij inderdaad nog in het hospi
taal? Hij hoopte het; meer nog: hij ver
moedde het
Gedurende het onderdeel eener seconde
kwam hij onder den indruk van een gedach
te, zóó waanzinnig,Step!" riep -hij zich
zelf toe. „Ik zie spoken op klaarlichten, diag".
Hij ergerde zich over zich zelf. Hoe kon
AirgelOnzin; het is toch een feit, dat
ik indertijd Lux en Angel en nauwelijks
drie minuten later dien mister Devil heb ge
zien! Met eigen oogen gezien! Ergo, moeten
hier drie verschillende personen in het spel
zijn!
Kla-us sch-udde het hoofd. Misschien lag
achter de gesloten -deur der kleerkast de op
lossing van het geheim. Het was slechts een
vermoeden. Doch indien zijn vermoeden op
waarheid berustte, dan was zijn enkele per
soon nde't opgewassen tegen de dingen die
komen zouden. Hij zou in een toestand ge
raken, waar niet slechts -met slimheid, doch
wel degelijk met een aantal krachtige vuis
ten zo-u moeten gewerkt worden. Hij zou d-e
hulp der politie moeten inroepen.
Dooh voor hij de „hulp der vele v-uisten"
te baat nam, wilde hij nog eerst Gussy's
pracht-id.ee ten uitvoer brengen. Vóór het
tot een catastrophe kwam, moest Peter buiten
gevaar zijn.
Kla-us stond voor Angel en overhandigde
de papieren.
Het spreekuur verliep onder normale om
standigheden. Terwijl Klaus zijn d-ienst ver
richtte, dacht hij er koortsachtig over na,
hoe hij die zaak met Peter het best in orde
kon brengen. „Het moet gebeurd zijn, voor
dat Lux uit Trenton terugkomt", overlegde
-hij. „Dus tijdens het spreekuur. Angel mag
niet de kans hebben, op zijn eigen -toestel
luistervink te spelen; want even-goed als ik,
za-1 ook hij op zijn toestel een alarmsignaal
hebben, dat hem waarschuwt, wanneer een
gesprek wordt gevoerd op golflengte 2210".
En daar het reeds tegen elf uur liep, werd
'het hoog tijd dat hij de zaak in orde bracht.
Onder een voorwendsel verliet hij de
spreekkamer en -liep naar de woning van
Lux. Gelukkig was niemand in de gang te
zien. Hij trad de kamer binnen, opende de
kast en wierp een onderzoekenden blik op
knoppen en handles. Klaus schakelde den
stroom in, zette de koptelefoon op en draaide
aan den „call"-knop. Een klein, groen gloei
lampje begon te branden. Een sterk op ozon
gelijkende reuk vu-lde de kamer. Hij draaide
nog eenmaal den knop om en wachtte
„Zou ik me vergist hebben?" vroeg hij zich
angstig af. „Ken ik den bouw van het toe
stel niet?" Hij stond op gloeiende kolen; de
opwinding, de twijfel of de aa-ak zou geluk
ken, dreef hem het bloed naar de slapen.
Hij durfde er niet aan denken wat hij doen
moest alsDe seconden geleken eeuwen....
Eindelijk!
Een verre stem, een onaangename, Klaus
welbekende stem, vloog d-oor de eindelooze
ruimte, de kamer van Dr. Lux binnen.
De gouverneur.
Een cen-tenaarslast viel hem van het hart.
Bliksemsnel repeteerde hij in gedachten wat
hij zou zeggen. De gouverneur vroeg:
„Hier Isla! Met wie?"
„Doctor Lux. Good Morning, -mister Hang
man!"
Klaus probeerde zoo goed mogelijk de ver
waande stem van -den chef-arts na -te boot
sen.
„Morning, Lux! Wat is er aan de hand1?"
„Is Kamura al terug?"
„Yes; gisteren gearriveerd".
„Prachtig. Mr. Devil heeft namelijk op
dracht gegeven, dat Kamura den Duitschen
professor direct naar Staten Island moet
brengen. Kan de „Condor" onmiddellijk
starten?"
„Yes! Is er dan zooveel haast bij?"
„Ja. Mr. Devil wil niet lang wachten. Wan
neer kan Kamura hier zijn?"
„Op z'n vroegst: Woensdagmorgen tien
uur. Maar wat -moeten we doen, als de pro
fessor weigert? We kunnen dien kerel toch
niet aan handen en voeten geboden naar
Staten Island sturen!"
„Hij zal niet weigeren. Noem hem slechts
d-en naam „Klaus", en hij volgt al's een
lammetje. Wat, h-ebt -u het niet goed ver
staan? Luister: K van king, 1 van lady....
K-I-a-u-s. Als u den -professor dat toover-
woordje noemt, dan denkt hij, dat hij in
vrijheid wordt gesteld. Mr. Devil heeft hem
dat op de dmouw gespeld. Later komt hij
natuurlijk weer terug naar het eiland. En nu
good bye, mister Hangman".
(Wordt vervolgd).
