KAMPEEREN OP WALCHEREN.
Zweefindustrie.
DE VIERDE MAN
UMUIDER
COURANT
DINSDAG 30 AUGUSTUS 1932
Uit de Natuur.
Vrouwepolder als badplaats in opkomst.
/Jij het slechtste weer kan
men kampeeren.
Was ongeveer 14 jaar geleden dat ik
irheren voor liet laatst gezien had, nadat
air pnkele jaren, als gemobiliseerde en als
L-er verblijf gehouden had.
rn terwijl in die 14 jaar bij ons alles ver-
Hprd is de groote steden van onze provin-
Sn van Zuid-Holland onherkenbaar ver-
cie f en veranderd waren, wegen verbreed,
E'en met villa's bebouwd, lagen stad en dtorp
Walcheren nog in dezelfde intieme rust als
°PjLr Met dit verschil dat vroeger de mi-
Se bezetting nog bedrijvigheid gaf. De
Sen waren nog even smal en bochtig, al-
Sn bij Damburg en Koudekerke werd er
erhreed en was er iets van rijwielpaden ge-
attfc De weiden en wegen waren alle nog
Soomd met hagen en boomrijen van Mei-
SSfrn iep en populier. Middelburg en Vlis-
SÏUn waren weinig grooter geworden. De
dorpjes alle gelijk gebleven.
Verdiende een boerenknecht vroeger 12
«mlden in de week. nu was dit door de crisis
fwlaald tot beneden een tientje. Maar er
roB no0" niet veel werkloosheid op het plat
band en in de gemengde bedrijven zijn de
stroppen" ook nooit zoo groot als in de be-
ifriiven waar men slechts één gewas teelt.
Tntusschen waren de kruisbessen zoo goed-
toop dat ze het plukken niet waard waren
ener gratis geplukt en gegeten mocht wor-
d Wat wel veranderd was, dat waren de dui
nen In 1911 en 1918 waren er nog stuifdui-
nen tusschen Oost-Kapelle en Zee. Een
machtig en hoog stuifduin was vroeger op
gestoven en kreeg van de inwoners den naam
van blanke 'oogte" (de h wordt in het Wal-
chersche dialect niet uitgesproken) en van
de "militairen die meer humor hadden „kaal-
de mobilisatie moesten er loopgraven
fremaakt worden. Dat ging goed zoolang er
«een wind stond, wat in de maand Februari,
toen de eerste loopgraven gemaakt werden
het geval was. Maart kwam met storm en in
'één nacht maakte de wind alles weer .vlak.
Toen ging men verstandiger te werk en
werd er stroo en helm geplant en werd de
Kaalkop een modern fort. Na de mobilisatie
werd alles opgeruimd en begon men reeds
met' een definitieve helmbeplanting, die
later voortgezet en nu is de Kaalkop goed
"en ten deele reeds met dennen be
plant.
Vroeger was dit niet mogelijk door het
groote aantal konijnen. De gemeente Mid
delburg, die eigenaresse is van de duinen,
heeft daar iets op gevonden. De jacht is wel
verpacht maar dan ook uitsluitend het van
gen van „wild" n.l. hazen, fasanten, patrijzen
e.d Het konijn is volgens de wet „schadelijk
gedierte" en geen wild. De jagers, d.w.z. de
pachters van de jacht, hebben de conditie
moeten aanvaarden uitsluitend wild te schie
ten. Ze hebben er dus geen belang meer bij
dat er veel konijnen zouden zijn, hun invloed
en middelen om veel konijnen in het jacht
veld te krijgen als het sparen van de dieren
in het voorjaar, als het bestrijden van clan
destiene konijnenvangst, hebben nu geen
nut en de gemeente heeft een 8-tal personen
vergunning gegeven om konijnen te vangen.
Deze zijn wel niet in staat alle konijnen uit
te roeien, zooals in de duinen bij Schoorl,
maar het aantal is belangrijk minder dan
vroeger en veelbelovende perceelen met den
nen, meest Oostenrijkers, zullen de kern vor
men van een groot dennenbosch dat de Wal-
chersche smalle duinenrij zal vasthouden.
Dat dit bosch van groot voordeel zal zijn
voor het eiland staat vast. Ik noem slechts:
klimaatsverbetering, werkverschaffing, hout
voorziening, vreemdelingenverkeer en defi
nitieve vastlegging van het duin.
Een tweede verandering die mij trof. spe
ciaal in Vrouwepolder, is de vermeerdering
van het vreemdelingenverkeer. Hotels zijn er
niet, maar veel inwoners verhuren kamers
aan pensiongasten en de pl.m. 500 kampeer
ders, die op verschillende plaatsen aan den
binnenkant van de duinen staan, Xdus niet
op het strand) vormen hier al een aanzien
lijk deel van de bevolking.
De neringdoenden merken dit zeer goed,
vooral omdat de kampeerders wel iets hoo-
tger eischen stellen aan hun voeding dan de
oorspronkelijke bewoners. Men moedigt het
dus aan in plaats van het te verbieden en
men hoopt dat Vrouwepolder meer bekend
zal worden als rustige badplaats. Iets waar
ik graag aan meewerk door deze regels.
De aanleiding van mijn verblijf bij Vrou
wepolder was het kamp van de Ned. Na
tuurhistorische Vereeniging, het Leiders
kamp N. N. V., zooals het genoemd wordt.
Dit kamp was naar Amerikaansch model in
hoofdzaak bedoeld voor vereenigingsleiders,
om deze de gelegenheid te geven meerdere
natuurkennis op te doen.
Dit jaar was dit kamp zeer druk bezocht
omdat ook veel leden, die geen vereenigings
leider zijn van de hun geboden gelegenheid
gebruik gemaakt hadden aan het kamp deel
te nemen.
Deze groote toeloop zal wel voor een groot
deel toegeschreven, moeten worden aan de
roem die terecht altijd van Walcheren uit-
Igaat.
Weinig streken zijn er in ons land waar
de oorspronkelijke kleederdrachten zoo be
waard zijn. gebleven. De markt in Middel-
burg is iets prachtigs op het gebigd van lan
delijk schoon. De boeren met zwarte „pilow'
pakken met glimmende gespen bewegen zich
over de markt met de boerinnen met Wal-
chersche Nieuwlandsche Goesche, Arnemuid
sche en soms Axelsche dracht. Kenners van
het land kunnen aan de Goesche kap nog
zien of de draagster Katholiek is of Protes
tant. Dit alles heeft ;als achtergrond het
stadhuis, een gebouw, zoo mooi als ik er in
ons land geen weet te bedenken.
't Is geen wonder dat honderden Engel-
schen en Belgen dit alles komen bewonderen
en dat ook de Nederlanders van elders eenige
belangstelling toonen.
En dan het landschap op Walcheren. Ik
denk aan het uitzicht van de hoogste duintop
bij Valkenisse, tusschen 3040 M. hoog. st Is
er slechts een smalle duinenrij maar hooger
als waar ook aan den zeekant. Naar Vlissin-
;en ziende rij kt het oog over Zeeuwsch
Vlaanderen tot aan de Belgische kust met-
de badplaats Knocke. Op Nederlandsch ge
bied zien we r;og Nieuwvliet en de Verklikker
of Nieuwe Sluis.
GEMENGDE BERICHTEN UIT
BINNEN- EN BUITENLAND.
Begroeide duineiï op Walcheren.
Op zee drijft een loodsboot of lichtschip,
juist bij de Wielingen, een ondiepte op de
grens, waar verschil van meening over is
tusschen België en Nederland,
Naar het noorden zien we Zoutelande,
slechts door een smalle, lage duinenrij van
het strand gescheiden. Daar de kust hier
nog vooruitspringt ook, dreigt de duinenrij
hier door te breken en is het strand ver
sterkt met palenrijen en bazalit. Een mach
tig gezicht en een bewijs van de strijd die de
mensch hier voert tegen de zee.
De hooe duinenrij, waarop we staan is
vrij oed beroeid maar 't is toch onbegrij
pelijk dat deze niet definitief vastgelegd
wordt met Oostenrijksche dennen.
We volgen het fietspad naar Zoutelande en
en West-kapelle, het dorp met hoogen vuur
toren. De duinenrij is hier geheel verdwenen
en zelfs met laag water staat de zee tot aan
den stevigen dijk, die hier Walcheren tegen
de zee moet beschermen.
Even voor Domburg beginnen weer dui
nen, niet hoog maar vrij breed en voorbij
Domburg begroeid met eiken. De eik ver
draagt de zeewind slecht, zoodat zij vrijwel
plat op den zandbodem liggen. Meer naar be
neden zijn 't pas flinke boomen, omstrengeld
met geurende kamperfoelie. Men noemt dit
gedeelte de Manteling en inderdaad vormt
het eikenhout wel eenige ..bemanteling" van
het duin en draagt- bij tot de stabiliteit. Maar
Oostenrijksche dennen zijn beter voor dit
doel.
Meer Oostelijk komen de Vronen. Oor
spronkelijk beteekent dit woord „heeren
diensten", nu bedoelt men er mee de gol
vende lage binnenduinen met cultuurland
dat verhuurd wordt als weide, kippenfarm,
enz. Het meeste behoort tot het kroondo
mein. Er ligt o.a. een eendenkooi en er
werden bollen gekweekt, Narcissen, die ach
ter de ploeg in de voor gestrooid werden.
Nu ligt alles braak.
Meer naar het Noorden ligt de reeds ge
noemde Kaalkop, verder het kanaal van de
Middelburgsche waterleiding en een duin
pan die den naam draagt van „papieren-
zolder". Daar deed zich vroeger het verschijn
sel voor dat een dun. droog laagje zand
rustte op een laag nat zand. Wie daar liep.
zakte door het dunne bovenlaagje heen en
kwam in een soort drijfzand, als overblijfsel
uit den tijd dat daar vroeger strand was,
In één vallei stonden, nog merkwaardige
planten, duiziend-gulden-kruid en de Bleek
gele -Stroobloem,- in weer anderen Moeras
wesp en-orchis en Vleeschkleurige Orchis. Da"
deze soorten nog zoo mjooi 'aanwezig warén
danken we aan den regenrijken zomer, want
de waterleiding van Middelburg heeft het
grondwater in de duinen al doen dalen, hoe
wel Middelburg natuurlijk lang zooveel water
niet uit de duinen haalt als Haarlem
Amsterdam. Maar deze laatste steden hebben
ook weer een veel grootere oppervlakte tot
hun beschikking.
In de buurt van Vrouwenpolder werden nog
meer merkwaardige planten gevonden:
De Kaardebol, Marjolein, Zeedistel. Duin
winde en op het kampterrein werd door de
ornitholoog van het kamp. Jan P. Strijbos
een nest gevonden van een graspieper dat-
veel moeite gaf om het te sparen.
't Weer was niet schitterend maar de be
zielende leiding van Dr. Joh. II. v. Burkom,
de voorlichting van menschen als Prof. Jor
dan, v. Kolvcort. de Bruyne, Strijbos, in dit
mooie land, maakte dat de kamptijd om
vloog en leverde opnieuw het bewijs dat on
der de slechtste weersomstandigheden in ons
land in den zomer gekampeerd kan worden.
C. SIPKES
Zeeuwsche paarden.
PILOOT PRILLWITZ HERSTELD.
Anetar seint, dat de heer Prillwitz, die on
langs bij een val'van een vliegtuig van de
K.N.I.L.M. op Bali werd gewond, het hospi
taal te Singaradja heeft verlaten.
Het Communistische vredes
congres te Amsterdam.
GESLIPT BIJ EEN BETROUW-
BAARHEIDSRIT.
Tweeduizend bezoekers.
Slechte organisatie.
ARNOLD VAN VROONHOVEN
VERONGELUKT.
Zaterdag is te Amsterdam het „Interna
tionale congres tegen den imperialistischen
oorlog" begonnen, dat hoofdzakelijk op
communistisch initiatief is tot stand geko
men. De opening was op 's morgens elf uur
bepaald, doch 's middags een uur was er op
het podium in een der zalen van het R.A.I.-
gebouw aan de Ferdinand Bolstraat nog nie
mand van de leiders te zien. Wel kwamen er
voortdurend delegaties binnen. In de zijzalen
waren bureaux ingericht ten behoeve van
de congressisten. Roode Frontstrijders in
uniform bewaakten den ingang van het ter
rein. Dit bleek wel noodig, want een groep
syndicalisten poogde in het congres binnen
te dringen en pamfletten te verspreiden.
Dezen werden er echter uitgezet.
Te half twee Zaterdagmiddag werd het
congres eindelijk geopend door den Fran
schen schrijver Henri Barbusse. Doordat het
nog geenszins rustig was in de zaal, was zijn
rede, die door luidsprekers verder ver
spreid werd, vrijwel onverstaanbaar. Zoo ging
het ook met de andere redevoeringen.
Onder de genoodigden waren de Britsch-
Indiër V. J. Patel, voorzitter van het onwet
tig verklaarde Indische congres, de Deensche
schrijfster Karin Michaelis, het Duitsche
Rijksdaglid Willy Münzenberg, mevrouw Hen-
riette Roland Holstvan der Schalk. Op de
publieke tribune woonde dr. F. M. Wibaut
eenigen tijd het congres bij.
De deelnemers waren voor het overige ech
ter meest van communisische huize, het
geen vooral bleek uit de doeken met op
schriften en vaandels die neergehangen wa
ren, waaronder een van de Vrouwenclub
Haarlem der Revolutionaire Vakbewegings
oppositie. Achter in de zaal waren stands
ingericht met lectuur over Rusland in alle
talen.
De leiding van het congres was afwisselend
in de handen van verschillende comitéleden.
Aan alle deelnemers werd een groot aantal
brochures uitgereikt.
Het congres is naar schatting door twee
duizend deelnemers bezocht.
Nadat Zaterdag en Zondagmorgen steeds
sprekers waren opgetreden, die alle van hun
afkeer van den oorlog hadden gewaagd, zon
der dat men echter tot practisch resultaat
was gekomen, werd Zondagmiddag besloten
het congres Maandag voort te zetten. Zon
dagavond werd een meeting gehouden ter
propaganda naar buiten.
Zondagmiddag is de bekende motorrijder
Arnold van Vroonhoven uit Eindhoven tijdens
een betrouwbaarheidsrit van de Ariël-Motor-
club op de Kloosterdreef te Woensel komen te
slippen en in volle vaart tegen een transfor-
malorhuisje gereden.
Met een gapende hoofdwonde werd hij op
genomen en overgebracht naar het R.-K.
Buitengasthuis te Eindhoven, waar hij Zon
dagavond stervende was.
De man is gehuwd en 27 jaar oud.
130.000 STAKERS IN DE KATOEN
INDUSTRIE.
HIER EN DAAR OVEREENSTEMMING.
LONDEN, 29 Augustus (Reuter) In het
afgeloopen weekend hebben de werkgevers
en werknemers in de katoenindustrie be
sprekingen gevoerd. In enkele plaatsen zijn
overeenkomsten gesloten. In enkele geval
len hebben de werknemers toegestemd in de
loonsverlaging, terwijl in andere gevallen
de werkgevers van een loonsverlaging af
zagen
Volgens schatting van de vakverenigin
gen zijn heden 130.000 man in staking ge
gaan.
VERHAASTE STAKING VAN WEVERS IN
LANCASHIRE
LONDEN, 29 Aug. (Reuter). In vier ste
den van Lancashire zijn dertigduizend we
vers in staking gegaan, zonder de order
hiertoe af te wachten.
De wevers uit de andere plaatsen zijn be
reid de plaatselijke overeenkomsten af te
wachten.
MET EEN ZEIS DOODGESLAGEN
ZELFVERDEDIGING TEGEN
BEZOEKERS.
Twee gebroeders te Drachten hadden Za
terdagavond in verschillende cafés te Drach
ten doorgebracht. Na sluitingstijd begaven zij
zich huiswaarts. In de nabijheid van hun
woning ontmoetten zij K. van der Terp, die
eveneens daar woonachtig is. Van der T. was
vergezeld van zijn vrouw. Bij het erf van Van
der Terp ontstond tusschen de mannen een
woordenwisseling, waarbij een oude veete
werd opgehaald.
De woordenwisseling ontaardde in een
vechtpartij tusschen de gebroeders en van
der Terp, waarbij de laatste uit zelfverdedi
ging zich met een zeis te weer stelde. Hij
trof daarbij een der broeders in de zijde. De
verwondingen waren van zoo'n ernstigen aard
dat de dood spoedig intrad.
De politie heeft een onderzoek ingesteld en
den anderen broer aangehouden, terwijl van
der T. voorloopig op vrije voeten blijft.
De beide broers staan ongunstig bekend,
Van der T. daarentegen goed.
MARECHAUSSEE MET MOTORFIETS
VERONGELUKT
Zondagmiddag is de marechaussee Kolen
brander van de brigade Aalten met zijn mo
torfiets op den weg naar Varsseveld geslipt.
Hij werd van de fiets geslingerd en sloeg met
zijn hoofd tegen den grond. Met een zware
schedelfractuur opgenomen, is hij later aan
de gevolgen overleden, meldt de N. R. Ct.
{Een kinderwagen fabriek te Nij
megen heeft haar bedrijf uitge-
gebreid met een af deeling voor
seriebouw van zweefvliegtuigen)
Ik juich steeds, als in fabrieken
Het bedrijf wordt uitgebreid.
Dat wijst weer op nieuw vertrouwen
En brengt werkgelegenheid.
En al zweeft ook bij dit voorbeeld.
Het product erg in de lucht,
Laat ons' het met vreugd begroeten,
Als een nieuwe arbeidsvrucht.
Als men nu 'een kinderwagen
Van deze fabriek besltelt,
Moet men er wel goed op letten
Dat men dat precies vermeldt;
Want een zweefvliegtuig voor baby
Is nu wel een leuk idee.
Doch niet elke kinderjuffrouw
Is daar nog zoo handig mee.
Maar de kinderwagens komen',
Zou ik denken, binnenkort
Met een briefje: lieve baby,
Wijd u aan de zweefvliegsport;'
Als het rijden gaat vervelen,
Klop dan even bij ons aan,
Het is heerlijk, in het leven
Met ons aan de zweef te gaan.
Zweefvliegtuig en kinderwagen,
Het doet wat vreemdsoortig aan,
Waarom zou 't ais combinatie
Echter niét goed 'samengaan.
Kinderwagenfabrieage
Voor het pas geboren wicht,
't Vliegtuig voor een tak van sport, die
Ook nog in de windsels ligt.
En het ideaal der toekomst
Wordt langs dien weg kinderspel,
Combinatie voor het huilkind:
Kinderwagenzweeftoestel.
P. GASUS.
BURGERLIJKE STAND
HAARLEM, 27 Augustus 1932.
Getrouwd: 27 Augustus, L. J. v. d. Bosch
en H. Waalewijn.
Bevallen: 24 Aug. R. D. Ploeg—Deelen, d.;
J. SteenkistZwetsloot, z.; 25 Aug. D. v. d.
HaarOffringa, d.; A. A. MalefijtBoer-
ma, d.; 26 Aug. A. C. M. Weeretsv. d.
Aardwegh, d.; 27 Aug. C. P. M. v. Leeuwen-
Zonneveld, d.
Overleden: 25 Aug. M. A. R. Zweers—
Waalewijn, 55 j., Amsterdamschevaart.
FEUILLETON.
(Een geval uit de praktijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche)
door UDO VAN EWOUD.
Nadruk verboden.
32)
he heer Fedorra, alias inspecteur Sanders,
"as intusschen op zijn kamer aangekomen,
"elke, zooals hij reeds bii het afloopen van
de lange gang bemerkt had, schuin tegen
over die van Josephine Marie Portelle gele
gen was. Nauwelijks was de jongen, die hem
ttet de lift naar boven had gebracht ver
dwenen, of hij opende voorzichtig de deur,
sloop op zijn teenen over den met een dik
ken Smyrna looper belegde gang en luisterde
gespannen aan de deur, welke' toegang gaf
tot kamer 53, waar de pseudo verpleegster
troonde. Slechts eenige seconden bleef hij in
gebogen houding staan; toen hoorde hij dui
delijk het geluid als van een stoel, die ver
schoven werd en direct daarop vlugge, door
ecn tapijt gedempte schreden, welke zich ver
"ijderden. Blijkbaar had de bewoonster van
"et vertrek zich naar de waschtafel begeven,
"ant plotseling drong nu het klaterend ge-
plas van water tot hem door.
Sanders wist voorloopig genoeg. Josephine
Marie Portelle bevond zich in haar apparte
ment en Erich Friedrich Fedorra bleef thans
n'ets anders over dan zich in zijn burcht te-
ru? te trekken en zijn overbuurvrouw zorg
vuldig te bewaken.
Hij had nu tijd genoeg den toestand nog
fcïis rustig te overdenken en zijn kansen,
die op dit oogenblik zeker niet zoo heel slecht
stonden, na te gaan. Het feit, dat de pseudo
verpleegster In het hotel gebleven was, on
danks het gevaar, dat haar van de zijde der
politie, dreigde, bevestigde zijn vermoeden,
dat zij niet het eerste het "beste hotel in
Düsseldoi'f betrokken had, maar daarbij te
werk was gegaan overeenkomstig een haar
reeds ii: Amsterdam verstrekte opdracht.
Haar handlangers in Holland, wenschten met
haar in contact te blijven; zij hadden niet
voorzien, dat de vlucht op het laatste mo-
mem- nog ontdekt zou worden en zich daar
door voor de verpleegster de noodzakelijk
heid zou voordoen ee'n ander en veiliger on
derdak te zoeken. Zij handelde slechts op be
vel van anderen. Die bevelen had zij uit te
voeren, al stond het haar daarnaast natuur
lijk vrij de noodige maatregelen in het belang
van haar eigen veiligheid te treffen. Dat
laatste had zij trouwens niet verzuimd. De
verdwijning van Evertsen, die nu toch ook
terug had kunnen zijn, was gevolgd door de
ontvoering van iWls en als „dritte im Bunde"
genoot hij nu de speciale bewaking van een
ander lid van dit illustre gezelschap, dat ze
ker niet zou aarzelen tegen hem op .dezelfde
wijze op to treden, wanneer het daartoe zijn
kans schoon zag. Thans waande men hem
rustig in hotel Eden. waar men hem, wanneer
hij zich althans niet al te lang schuil zou
houden, ongevaarlijk achtte en in de laatste
plaats was er dan nog het Düsseldorfsche po
litiecorps, dat de tegenstanders voorloopig
eveneens onschadelijk hadden gemaakt.
In den koffer nl.. welke de rechercheur
kruier voor meneer Muller uit Rotterdam in
hotel Eden had afgegeven, had zich verbor
gen tusschen de zich daarin bevindende klee
ven, een briefje van den hoofdcommissaris
bevonden, waarin deze mededeelde zoojuist
een anoniem schrijven te hebben ontvangen,
waarin de politie geadviseerd werd zich van
alle inmenging in de „hollandische Angele-
i genheit" te onthouden, daar men anders niet
zou kunnen instaan voor het leven der beide
gevangenen. Deze laatste, zoo werd voorts
medegedeeld, zouden onmiddellijk in vrijheid
worden gesteld, zoodra men de zekerheid
had, dat de Hollanasche inspecteur naar zijn
land was teruggekeerd en uit een persoonlijk
door den commissaris onderteekende adver
tentie in een der Düsseldorfsche bladen, waar
van de tekst was voorgeschreven zou blijken,
dat ook deze de zaak- als afgedaan be
schouwde.
Deze laatste maatregelen van de tegen
partij waren oorzaak, dat Sanders zich op
dit oogenblik niet al te pnge'rust maakte om
trent het lot van Wils cn Evertsen. Zij wa
ren weliswaar beiden aan den willekeur van
de bende overgeleverd, maar" voorloopig zou
hun leven geen gevaar loopen. Zoolang hij,
Sanders, zoowel als de Düsseldorfsche politie
zich van elk daadwerkelijk optreden onthield
en uit niets zou blijken, dat men op de hoog
te was van het bestaan van het perceel in
de Alte Jakobstrasse was er geen vuiltje aan
de lucht, zij het dan. dat men rekening zou
hebben te houden niet de mogelijkheid van
rijzend wantrouwen bij de tegenstanders,
wanneer het vertrek van den Hollandschen
inspecteur en de advertentie van den hoofd
commissaris wat al te lang op zich zouden la
ten wachten.
Maar zooveel tijd meende Sanders niet
noodig te hebben. Wanneer de voorteekenen
niet bedroge'n en op het- oogenblik bestond
er niet de minste reden om aan het welsla
gen van zijn plan. te twijfelen naderde
men thans het einde van deze affaire, niet
tegenstaande hij er zelf nog geen idee van
had, wie de werkelijke dader van den moord
op bankier Leuvensteyn eigenlijk was.
Sanders had een der zich in het. vertrek be
vindende fautteuil bij de deur geschoven waar
elk gerucht van hetgeen zich op de gang af
speelde tot hem doordrong. Daar kon hij
zich vrij overgeven aan zijn meditaties, zon
der de kans te loopen, dat hem daarbuiten
iets ontgaan zou.
Ongeveer een uur verstreek zonder dat
zich iets bijzonder voordeed. Hij hoorde de
voetstappen van vlugge kamermeisjes, die in
de op een der zijgangen van deze verdieping-
uitkomende vertrekken aan het werk sche
nen te zijn en den zwaren tred van een of
anderen nieuwen gast, die. geëscorteerd door
een koffers torsenden liftboy, wiens onre
gelmatige voetstappen van dit zware werk
getuigden, z'n kamer opzocht. Bij elk dezer
geluiden echter boog Sanders zich voorover
en drukte hij zijn oor tegen het sleutelgat
om te hooren of zij verband hielden met het
doen en laten van zijn overbuurvrouw. Ein
delijk scheen zijn geduld te zullen worden
beloond.
Nadat het eenigen tijd volkomen stil was
geweest-, vernam hij plotseling weer het
schuiven van de liftdeuren zoo als dat reeds
eenige malen tot hem was doorgedrongen.
Ditmaal echter scheeïi slechts "n persoon de
lift te verlaten, vermoedelijk dus de liftboy
zelf, die snel in zijn richting kwam. Even on
verwachts als zij gekomen waren, hielden de
schreden op. Toen werd bij de kamer aan de
overzijde op de deur geklopt en op hetzelfde
oogenblik waarop dit geluid tot hem door
drong, sprong Sanders op en greep de deur
knop.
Tegelijkertijd werden twee deuren geopend
die van Sanders' kamer echter slechts op
een kier, hetgeen voldoende was om hem in
de gelegenheid te stellen elk woord, dat aan
de overzijde van de gang gesproken werd. op
te vangen. Het was de liftboy die het eerst
sprak.
„Juffrouw Portelle, er is een telegram voor
u beneden, eigenhandig af te geven."
Daarop de aangesprokene, die niet in het
minst verrast scheen:
„Ik kom".
iDt was voor Sanders het moment waarop
hij gewacht had. Nauwelijks bewees het
dichtslaan van een hek, dat beiden zich in
de lift hadden begeven, of Sanders snelde
de gang af in de richting van waar kort te
voren de stemmen der kamermeisjes tot hem
waren doorgedrongen. Inderdaad vond hij
daar twee meisjes, die bezig waren in twee
aan elkaar grenzende kamers de bedden op
te maken en zich bij dit werk op vrij luiden
toon met elkaar onderhielden. Een van haar
overhandigde hij ee'n visitekaartje, dat hij
reeds gereed had gehouden en terwijl hij het
stukje karton vergezeld liet -gaan van een
geldstuk, dat het meisje waarschijnlijk meer
belang inboezemde, zeide hij:
„Wilt u over een kwartier de bewoonster
van Kamer No. 53 zeggen, dat deze. heer haar
in de ontvangstsalon wenscht te spreken.
Denkt u er wel aan: over een kwartier!"
Het meisje, dat den haar zoo plotseling
overrompelenden bezoeker, die overigens een
zeer betrouwbaren indruk maakte, min of
meer verbaasd had aangestaard, kreeg zelfs
geen gelegenheid om te antwoorden, want
even snel als de oude heer gekomen was,
bleek hij ook weer verdwenen. Zij wierp een
blik op het visitekaartje, dat den naam Erich
Friedrich Fedorra vermeldde, daarna op het
geldstuk en liet vervolgens beide voorwerpen
haastig in den zak van haar schort glijden,
toen zij bemerkte, dat. haar collega, die in de
andere kamer werkte, nieuwsgierig haar
hoofd om de deur stak.
Sanders was inmiddels teruggerend naar
de kamer van zijn overbuurvrouw, waar hij,
zonder een moment te aarzelen, binnenging.
Zooals hij verwacht had. was het vertrek
vrijwel op dezelfde wijze gemeubileerd als
zijn eigen kamer. In een der hoeken bij het
raam stond een divan.Daar achter bevond zich
een radiator van de centrale verwarming,
welke gedeeltelijk bedekt werd door een der
overgordijnen en tusschen die radiator en
den buitenmuur hij had dat op z'n kamer
reeds gezien was een vrij hoekje, waar hij
zich met eenige moeite wel in okn wringen.
(Wordt vervolgd).
