Uit het Hollandsche kamp op Groenland.
Ons sterk geslacht
DE VIERDE MAN
IjMÜlDER courant
ZATERDAC 3 SEPTEMBER 1932
op weg naar Angmagsalik.
's Avonds tegen 22 uur kwamen we echter
in het pakijs en stoomden we verder naar
buiten, zcodat we nu op ongeveer 70 K.M. uit
de kust met een fraai gezicht op de bergen
in de verte doorstoomen.
Waarschijnlijk leggen we eerst aan bij de
basis van de Engelschen, een 100 mijl noor
delijk van Angmagsalik en geeft de kapitein
ze daar een paar uur. waarin ze dan zooveel
mogelijk uit kunnen laden.
Zwemmen in de Poolzee.
Aan de brieven uit het Hollandsche Pool-
.tftinn te Angmagsalik (Oost Groenland i
n twee der expeditieleden, de heeren H. P.
Th van Lohulzen en K. L. van Schouwen-
i're is het volgende ontleend:
Na' ons vertrek op 14 Juli uit Kopenhagen,
„ij nu 21 Juli omstreeks 9 uur vlak voor
itSand en stoomt de „Gertrud Rask" een
Xd binnen naar Seydisfjord. De eerste
inblik van het land isrotsen met vrij veel
nen op 300 n 400 Meter nevels tegen de
Een zoodat de toppen niet te zien zijn,
S vogels en een enkele kleine walvisch-
Jowt werden opgemerkt.
ongeveer H u«r zlm we voor Seydis-
fnrd een kleine plaats met vervelooze hou-
10 huizen. Daar de „Gertrud Rask" hier
w>ipn voor Scoresbysund moet innemen, kun-
flPn wij den middag besteden om het plaatsje
"■i- t€ joopen en een rots te beklimmen, ten-
Se een beter overzicht van de omgeving
S kririen: aan drie zijden rots en aan den
vierden kant de fjord.
Het wordt den meteoroloog nu ook duide-
Uik waarom de IJslandsche stations op de
wperkaartjes vaak windrichtingen geven, die
riet bij de drukverdeeling passen 's Avonds
v: fj0rd weer uitgestoomd naar het Noorden.
JL, volgenden dag met nog steeds kalme zee
„eeren we om 12 uur den Poolcirkel. Za-
f.rdacr 23 Juli zien we het eerste ijs. lage
ïrhollen vaak prachtig blauwgroen, waar ze
™pt het water in aanraking komen. Om 10 u.
S de eerste botsing met het ijs; de kapitein
nrobeert zooveel mogelijk botsingen te voor
komen Om twaalf uur zijn we op 69 1/2 gr.
KB en kunnen dus, zonder veel tegenspoed
des'avonds Scorebysund bereiken. Flinke
iisber^en komen eerst om 18 uur in het zicht,
dus eigenlijk al vlak voor de kust, die we
ais het helder geweest was al hadden
moeten kunnen zien. Maar niets van dat al!
Eerst om 22 uur duikt de kust op; de wolken
handen tot ongeveer 400 M. boven de zee; de
bergen worden door de zon verlicht; prach-
t\" effect maar moeilijk voor den kapitein,
daar hij geen toppen kan zien. Plotseling
echter ontdekken we eenige huisjes, die zich
tegen een ijsveld afteekenen; de kolonie is
dit zeker niet, maar er is tenminste leven.
Even later komen twee eskimo's met hun
kajaks aan boord, ze hadden ons van de
kust af al gezien. Prachtig gezicht dat ka
jakken en die Eskimo-gezichten: zoo handig
als dat gaat, je krijgt zelf lust in een kajak.
Wie weet?
Spoedig werd de steven gewend en na drie
kwartier bereikten we Andrupshavn, de
eigenlijke kolonie, aan de Scorebysund. Om
streeks 23 1/2 uur lagen we voor de kolonie,
bestaande uit 1 kerk en 8 huizen (waaronder
het radiostation en het huis voor de Fran-
sche Poolexpeditie) en eenige eskimo-wonin
gen.
Daar het theoretisch nog juist de tijd voor
de middernachtzon voor Scoresbysund was,
bleef het licht als normaal overdag, met en-
kele wolken. Door de hooge rotsformaties
(tot 1400 M.) is het onmogelijk de midder
nachtzon hier nog in dezen tijd waar te
nemen.
Dinsdagmiddag 26 Juli kwamen de Fran-
schen aan. Zij waren 1 Juli uit Brest ver
trokken en hadden tot 24 Juli in Akureyri
(IJsland) gelegen. Op het bericht van de
snelle en voorspoedige overtocht van de Ger
trud Rask hebben zij het toen aangedurfd.
Zij kwamen met twee schepen: de „Pourquoi
Pas", een schip van de grootte van de „Ger
trud Rask" iets minder geschikt voor het ijs
en van geringer tonnage, en de „Pollux" (een
mijnenlegger, die de geheele bagage aan
boord had. evenals de geheele expeditie).
's Middags kwam een officier van de
..Pollux" even aan boord van de „Gertrud
Rask" cn toen wij met hem in gesprek kwa
men. en vertelden dat wij Prof. Dauvillier
kenden (op onze. voorbereidende reis dezen
winter naar Finland hadden wij Prof. Dau
villier reeds in Helsinki bij Dr. Keranen ont
moet), was hij dadelijk zeer verrukt: ik
spreek bovendien Fransch tegen hem! Met
een der Fransche motorsloepen gingen we
daarna naar de „Pollux" toe, waar we aan
den commandant werden voorgesteld, die
Engelsch sprak, dat wel te verstaan was. en
die ons buitengewoon vriendelijk ontving.
Prof. Dauvillier werd dadelijk gehaald, had
eenige moeite om in zijn geheugen het vakje
te vinden, waar wij in zaten, doch toen dat
eenmaal gevonden was, was hij ook zeer
vriendelijk en kwam het tot besprekingen,
waarbij tusschen de beide expedities ver
schillende afspraken betreffende de radio-
en de Poollichtwaarnemingen werden ge
maakt. De Franschen laten hier veertien
menschen achter, voor een programma, dat
wij met ons vieren zullen doen.
De volgende dagen hebben wij de omgeving
van Scoresbysund onderzocht, te voet en ook
met een van de Watkins-expeditie, die aan
boord van de „Gertrud Rask" was, geleende
roeiboot de fjord naar verschillende richtin
gen doorgevaren. Ook gezwommen, althans
gebaad in de fjord. De koude valt erg mee
en heerlijk is het je daarna in wind en zon
te laten opdrogen en vervolgens in snel
tempo terug te roeien. Dan smaakt het eten
nog eens extra goed en slaap je 's nachts
nog eens extra lekker.
Zoodoende gaan deze dagen hier in ledig
heid en zalig nietsdoen voorbij. De charme
van het roeien is nu veel minder geworden,
omdat het ijs zoo snel wegsmelt. Op enkele
stukken na is de baai bijna ijsvrij. Het was
de eerste dagen zoo aardig om te roeien en
door goed commandeeren en manoeuvreeren,
nog juist tusschen twee ijsvlakten door te
slippen, maar nu roei je over een onafzien
bare watervlakte, waar geen kunst meer aan
is.
Wel heb ik (v. S.) twee dagen geleden in
een kajak gezeten. Watkins bood ons aan,
dat als iemand het eens doen wou, we wel
een van hun kajaks konden, leenen. wat ik
onmiddellijk graag aannam. Een kajak is
een kano van zeehondenhuid, die ook aan
den bovenkant is overtrokken en waar je
alleen een kleine opening in hebt, waardoor
je naar binnen moet en dan net in kan
zitten.
Je kunt bovendien deze opening waterdicht
om je lichaam afsluiten en de kunst, die elke
Groenlander moet kennen is, met het ding
omslaan en weer opkomen met behulp van
zijn peddel. Watkins kent dit werkelijk uit
stekend en doet het behalve met zijn peddel,
ook met zijn hand, een vaardigheid, die
slechts zeer weinig Groenlanders bezitten.
Ken je deze kunst trouwens niet, dan ver
drink je onherroepelijk als je met het ding
omslaat, want er uit komen, kun je niet. Ga
je het nu leeren, dan moet je eerst oefenen
je gewone evenwicht te leeren bewaren,
waarbij er steeds iemand achter je in het
verlengde van je boot is met zijn kajak. Val
je nu om, dan blijf je rustig hangen en sluit
je handen onder je kajak samen, zoodat ze
dan boven water uitsteken. De ander brengt
dan de punt van zijn kajak tusschen je
handen en je boot en zoodoende kan je je
opdrukken. Watkins was steeds achter mij
en het eerste tochtje liep uitmuntend. Het
is natuurlijk een erg wankel bootje, maar
als je er eenige vaardigheid in hebt gekregen
is het een heerlijk middel van vervoer. Op
het oogenblik loopt iedereen te bedenken of
hij in Angnamsalik een kajak zal koopen
(d.w.z. laten maken, want die dingen worden
op maat gemaakt) of niet. Ik voel er erg
veel voor, maar moet er nog eens over philo-
sopheeren.
De meteoroloog (v. L.) schrijft uit dezen
tijd nog:
Behalve eenige halowaarnemingen was er
in Scoresbysund meermalen gelegenheid
prachtige luchtspiegelingen waar te nemen.
Enkele foto's werden hiervan gemaakt, ter
wijl ik ook op de film (met behulp van een
van de Watkins-expeditie geleende tele-lens)
verschillende heb trachten vast te leggen.(De
teekeningen uit den brief zijn hier niet te repro
duceeren). Prachtige kansen boven het ijs
en bij voldoend langen afstand. Temperatuur
van het water 1 gr. C. en van de lucht op
het land 's middags 12 gr. C. en op het
schip ongeveer 70 gr. C. 's avonds; dus een
prachtige inversielaag. Bijna den geheelen
dag spiegelingen, maar alleen 's avonds en
's morgens bijzondere.
29 Juli 's morgens 7 uur vertrokken we uit
Scoresbysund cn vonden bij het uitkomen
van de fjord ijstoestanden, zooals ze nog
nooit gevonden waren, er was practisch geen
ijs en we konden vlak langs de kust den
weg naar Angmagsalik inslaan. Wel dreven
hier en daar ijsbergen: geweldige knapen, die
je een beetje angstig maken als je er zoo
vlak langs stoomt, maar die in hun geweldige
felle witheid en hun majesteitelijke rust zoo
buitengewoon mooi zijn.
(alleen voor heeren)
(Een gezelschap van vier heeren
en twee dames heeft een
zwemtocht van .Edam naar
Marken ondernomen. Alle hee-
gavcn onderweg op,- de
dames bereikten het
GEMENGDE BERICHTEN UIT
BINNEN- EN BUITENLAND.
Gratie aan de moordenaars
van Beuthen.
INTERNATIONALE SAMEN
WERKING BEPLEIT.
ren
beide
doel.)
Dit rijm is alleen voor heeren,
Dames, wil het overslaan,
Ik moet met mijn medemannen,
Me even ongestoord verstaan
Mannenbroeders, leest aandachtig
Ket hier bovenstaand bericht,
En dan vraag ik in gemoede
Wat is onze dure plicht?
Sluit een oogenblik uw oogen
En ge ziet het zestal gaan,
Vier der onzen, twee der haren,
Zwemmende op Marken aan.
Ha, ons viertal zal eens toonen,
Wat het sterk geslacht wel kan,
Waar de vrouw toch steeds moet buigen,
Voor de spierkracht van den man.
Kijk, die dames zwemmen dapper,
Kranig voor zoo'n zwak geslacht,
De nabijheid van de onzen
Geeft haar blijkbaar extra kracht.
Flink hoor, dames, maar doe 't liever
Kalmpjes, anders breekt de lijn,
Denk maar aan het oude spreekwoord,
Dat ook 't pogen schoon kan zijn.
Kijk, een heeft er opgegeven,
't Is te zwaar ook voor een vrouw,
Neen, het is een man warempel
En een tweede volgt al gauw.
En een derde en de laatste
En de dames zwemmen voort,
Kijk daar zijn zij al in Marken.
Een blamage ongehoord.
Mannenbroeders, ik herhaal het.
Hier ligt onze. toekomsttaak,
Onze rehabilitatie
Worde tot eën eerezaak.
't Water wordt nu in September
Spoedig al een beetje kil.
En ik kan uit dezen hoofde
Nu nog niet doen, wat ik wil,
Maar mijn broeders, laat ons toonen,
Wat wij kunnen met elkaar,
Laat ons zwemmen, Edam—Marken
En retour hm! 't volgend jaar.
P. GASUS.
BURGERLIJKE STAND
HAARLEM, 2 September.
Ondertrouwd 1 September: J. Dörr en I. E.
Schnaubelt; A. A. Al ting en G. Horstman; J.
Dirks en C. J. Verdam; W. T. Alting en D.
T. Weijers, J. C. A. Drost en S. J. Spaargaren;
J. Mudde en W. Kaptein: A. Adema en J.
Bloemen; H. Kol en G. Buur; H. W. Scher
pen huyzen en G. Spaans; P. v. d. Bergh en J.
F. Hirsch; H. J. Douwma en M. Waal; J. L,
Uitendaal en G. Kooreman, P. Wilkes en I. M.
Lindner, T. Jansen en W. A. Weijers.
Getrouwd: 1 Sept. J. Ransijn en C. Ver
dam, H. C. Cerdijk en M. M. Lubbers, J. Hen
driks en A, Groen, J. van Zeeland en C. W.
Jansen, D. C. C. Roeien en L. H. Gerrisen, C.
Smit en M. Balabréga, T. H. M. van Swieten
en B. Kruisman, T. Keesing en A. Bruin,
S. Zuelen en H. H. T. J. Stomphorst, S. de
Vries en H. C. Machielse.
Bevallen: 28 Aug.: G. KamoenSmidt z. N.
DupkerKarssen d. 29 Aug.: J. A. A. Slicht
van Opstal z. J. T. Bouwmeesterv. d. Wal z.
30 Aug. J. TwiskHuisman z. W. Cuyon-
Fortgens z. H. C. van LeeuwenStegeman
d. W. P. C. SchoutenGravemaker d. 31 Aui_
D. A. P. SchooVerstege d. J. H. van Wief-
ferenHensen d. P. DijkhuizenGlas z. J. E.
LuïjtenLos d. H. E. WijnandsPüsch d.
M. v. d. Spekvan Koperen d. L. W. Hen
senv. Poorten z. 1 Sept.: M. S. de Ruig
Leuven z.
Overleden: 3D Aug.: J. M., 7 m., d. van H.
A. J. v. d. Bogaard, Thorbeckestraat. E. L. van
Breemen, 77 j., M. van Heemskerkstraat; W.
J. Vinke, 52 j., Wagenweg. P. B. R., 2 m., zoon
van P. Schelvis, Kamperlaan. 31 Aug. H.
Gieliam—Bouwmeester, 82 j., Slagerspoort, J.
C. FerwerdaSillmann, 74 j., Teslastraat. J.
H. Micgielse, 59 j., Hof van Egmond.
OP HET CONGRES VAN RADICALE
DEMOCRATEN TE AMSTERDAM.
Te Amsterdam wordt dezer dagen het acht
ste congres gehouden van de Entente Inter
nationale des partis radicaux et des partis
démocratiques similaires, aan welk congres
deelnemen afgevaardigden van radicaal-de
mocratische partijen, gelijk te stellen met
den vrijzinnig-democratischen bond in Ne
derland.
Vooral Frankrijk is op dit congres sterk
vertegenwoordigd, voorts, zijn er afgevaar
digden uit Duitschland. Engeland, België,
Denemarken, Griekenland, Bulgarije, Polen
en Zweden.
De voorzitter der Entente de heer Ivar Be-
rendsen uit Kopenhagen heeft .het congres
jeopend en de nagedachtenis gehuldigd van
den overleden eere-president der Entente
Ferdinand Buisson.
Namens het Amsterdamsche gemeentebe
stuur heeft wethouder E. J. Abrahams het
congres verwelkomd. Het gemeentebestuur,
zei hij, heeft groote belangstelling in alles,
dat de democratie vooruit kan brengen.
Vervolgens sprak de heer Emile Borel, oud
minister en député in Frankrijk en secretaris
generaal der Entente, waarna de: heer
Edouard Pfeiffer adjunct-secretaris-generaal
deed uitkomen, dat de Entente organisaties
heeft in vrijwel alle landen van Europa.
De heer Th. M. Ketelaar nam het voorzit
terschap op zich van de plenaire ochtendzit
ting.
Prof. Nogaro (Frankrijk) heeft vervolgeus
gesproken over de monétaire kwestie. Spr.
ze'ide overtuigd te zijn. dat de stabiliteit van
de ruilmiddelen op de basis van den gouden
standaard hersteld zal kunnen worden, mits
de reserves aan goud of deviezen, noodig voor
de inlossing goed worden berekend, en een
eind kan worden gemaakt aan de abnormale
kapitaalsverplaatsingen, voortvloeiende uit
de oorlogsschulden.
Op deze inleiding volgde een uitvoerig de
bat.
Over de kwestie der economische samen
werking. die vervolgens werd ingeleid, sprak
allereerst het lid der Tweede Kamer mr, A.
M. Joekes.
Als te nemen maatregelen voor verbetering
van den toestand stelde spr: voor: bestrijding
van het overdreven nationalisme, dat de on
derlinge afhankelijkheid der volkeren mis
kent en vijandige gevoelens tegen andere lan
den opwekt (applaus). Men streve naar fï-
nancieeie stabilisatie, naar verlaging van de
tolmuren, naar afschaffing van het verwar
rende contingenteerings-stelsel.
Als positieve middelen noemde spreker: uit
voeren van groote openbare internationale
verkeerswerken en: economische samenwer
king op het gebied van productie en distribu
tie. Spr. acht internationaal toezicht door de
regeeringen in het belang van de consumee-
rende landen noodzakelijk.
Spr. besloot met de hoop. dat de Internatio
nale Economische Conferentie den moed zal
hebben, ingrijpende maatregelen te nemen
om in den steeds nijpender economischen
toestand verbetering te brengen.
De heer Lypacewijsz (Polen) hetzelfde on
derwerp besprekende, kwam tot de conclusie,
dat internationale samenwerking, niet maat
regelen in ieder land afzonderlijk de oplos
sing moeten brengen.
In de middagzitting werd begonnen met de
discussie over de rapporten over de econo
mische kwestie.
Mr. Von Saher (Nederland) betoogde, dat
wij terug moeten naar de basis van een ka
pitalisme in den gemitigeerden vorm van
voor den oorlog.
Het oud-lid van den Duitschen Rijksdag
Hcule zei, dat het in Duitschland de Hitier-
beweging is, die speculeert op de domheid dei-
massa, en haar beloften doet, die zij nimmer
verwezenlijken kan. De massa moet in bewe
ging gebracht worden voor vrij handelsver
keer. Het is helaas slechts angst, dat gepre
dikt wordt en zonder vertrouwen komt men
er niet. Angst is ergeï dan domheid.
Op voorstel van den voorzitter Emile Borel.
werd besloten, dat eenige commissies zullen
worden gevormd, waarvan de leden uit de
sprekers van den dag worden gekozen, die
resoluties zullen opstellen, welke Zaterdag
aan het congres zullen worden voorgelegd.
Daartoe uitgenoodigd door het gemeente
bestuur. maakte het- gezelschap hierna per
touringcar een tocht door de nieuwe wijken
van de stad.
Heden zou het congres zich bezig houden
met het vraagstuk der ontwapening.
Doodstraf veranderd in levenslang.
Bij besluit van heden van het Pruisische
staatsministerie zijn de doodstraffen der bui
tengewone rechtbank tc Beuthen tegen de
vijf nationaal-socialisten, die zich hadden
schuldig gemaakt aan moord op een politic
ken tegenstander, bij wijze van begenadiging
veranderd in levenslange tuchthuisstraf. De
motiveering van dit besluit was, dat de ver
oordeelden, toen zij hun daad pleegden, nog
geen kennis droegen van de noodverorde
ning van den Rijkspresident van 9 Augustus
1932, en dat zij onbekend waren met de zware
straffen, die de noodverordening behelst.
HERRIOT BEWAART HET
STILZWIJGEN.
PARIJS, 1 Sept. (Reuter). In de heden ge-»
houden kabinetsraad gaf Herriot een over
zicht van den buite.nlandschen toestand. De
ministers van financiën en voor de begroo
ting gaven een overzicht, van de te nemen
maatregelen tot herstel van het financie
wezen.
Na afloop der bijeenkomst werd aan Her
riot gevraagd, hoe hij dacht over het Duit-
sche document inzake de bewapening, maar
Herriot weigerde beslist zich hierover te uiten.
Hij raadde den journalisten aan, hun kalmte
te bewaren.
PARIJS. 2 Sept. (N.T.A.) De door liet Wolff
bureau gegeven verklaring van de beteekenis
van de Duitsche nota inzake het bewapenings
vraagstuk, wordt door de meeste bladen op
genomen.
De bladen volgen den raad van Herriot op,
om niet het hoofd te verliezen en de Duit
sche stap rustig te beoordeelen.
Men verwacht, dat Herriot morgen een ver
klaring zal afleggen over het Fransche stand
punt in deze aangelegenheid.
VLOOT VAN HARÏNGLOGGERS
TE KEULEN.
Men meldt uit Berlijn aan de N.R.C.:
Het rijksministerie van landbouw en voed
selvoorziening deelt mee, dat de onderhan
delingen over het verhoogen van de tarieven
voor gezouten haring, over de con tingeen tee -
ring van den invoer van zoute haring en het
contingenteeren van den invoer van versche
visch nog voortduren en de beslissing eerst
over eenige dage'n is te verwachten.
Aan de rijksregeering, de kamer van hoop-
handel en den havendienst te Keulen is voor
gesteld te Keulen een vloot van haringloggers
te vormen en deze schepen in de haven van
KeulenNiehl te stationneeren. Bij dit voor
ste] is men er van uitgegaan, dat slechts 25
pet. van het Duitsche haringverbruik door de
Duitsche visscherij woi'dt gedekt. Men rékent
voor de Keulsche haringvloot op zes loggers
van ongeveer 15 millioen mark. Van particu
liere zijde zouden voor verwezenlijking van
dit plan reeds 3 millioen ter beschikking zijn
:esteld.
HET CADEAUSTELSEL
NIEUWEN VORM.
IN
ECONOMY-COUPONS.
ZIEKTE VAN WEIL TE DELFT.
Ook te Delft heeft zich nu een geval van de
ziekte van Weil voorgedaan. De zweminrich
ting blijft geopend.
Het cadeaustelsel wordt eenerzijds fel bestre
den, anderzijds warm verdedigd. In ieder ge
val: het heeft zich een plaats veroverd.
De techniek van het verkoopen is veran
derd; attracties worden den consument in
ruime mate geschonken in den vorm van
prijsvragen, kortingbons, cadeaux, extra-
kortingen bij aankoop boven een zeker be
drag, spaarzegels, enz.
Een nieuwe toepassing van het cadeaustel
sel wordt thans gebracht door de Economy-
coupon-onderneming. Naar wij vernemen is
men ook te Haarlem reeds hiermede begon
nen.
De winkelier verstrekt zijn cliënten hij den
aankoop van winkelwaren Economy-coupons.
De verzamelaars van deze bons kunnen deze
bij de onderneming inwisselen tegen nuttige
geschenken en ook tegen geld. Tevens stelt
de onderneming haar spaarders in staat, om
door inzending van eenige coupons gratis
deel te nemen aan bijzondere vermakelijkhe
den, circusvoorstellingen, autotochten, cine
ma- of tooneelvoorstellingen, enz.
In Den Haag hebben zich reeds 400 winke
liers bij de onderneming aangesloten.
FEUILLETON.
(Een geval uit de praktijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale Recherche)
foor UDO VAN EWOUD.
Nadruk verboden.
36)
Toen Wils den volgenden ochtend op een
uur, dat hem onder normale omstandigheden
reeds aan de lunch zou hebben herinnerd, de
ontbijtzaal binnentrad, vond hij hier slechts
eën tafeltje bezet en wel door inspecteur
Sanders, die hem vanachter het ochtendblad
der „Düsseldorfer Nachrichten" een „Frissche
morgen wenschte.
«Wel, hoe is 't, Miel? Weer geheel de oude?"
Eu zonder antwoord af te wachten, liet hij
er op volgen: „Tjonge, kerel, je ziet er heel
wat beter uit dan gisteravond, toen ik je
daar zoo broederlijk met Evertsen op één ma
tras in dat ongezellige kamertje vond. Het
spijt me werkelijk, dat je d^or mijn schuld
m die impasse geraakt bent Ik had je in
Zweibriickenhof niet alleen achter moeten
.aten ja. goed beschouwd, had ik zelfs heel
wat verstandiger gedaan de uitnoodiging om
me naar Düsseldorf te vergezellen vóór me
te houden, maar je inquisieve geest ken
nende...."
Deed je nog verstandiger en liet je
me zelfs in het onzekere waar de reis heen
z°u gaan", interrumpeerde de reporter la
chend. „Beste kerel spaar me je excuses. Ik
beb een flinke les gehad en daarvoor moer
jou eigenlijk dankbaar zijn. In het ver
volg hoop ik me tijdig te herinneren, dat
vooral bij expedities als deze voorzichtigheid
nog steeds de moeder van de porceleinkast
is. Maar vertel me nu eerst, eens even jouw
wedervaren gedurende mijn verblijf in die
vroolijke keuken aan de Al te Jakobstrasse.
Sanders voldeed aan dit verzoek en ter
wijl de reporter zich te goed deed aan een
welvoorzien ontbijt, dat inmiddels was geser
veerd, gaf hij een uitvoerig relaas van zijn
avonturen in de beide hotels, de ontmoeting
met Josephine Marie Portelle, alias „zuster
Robert" en den inval in het perceel, waar de
zes handlangers van de laatste konden wor-
deen gearresteerd. Hij vond daarbij ook ge
legenheid voor een verklaring van het plot
selinge verdwijnen van Evertsen. Het bleek,
dat deze den vorigen ochtend de verdachte
was gevolgd, waarbij hij weer in de Alte Ja
kobstrasse terecht was gekomen. De ver
pleegster was hier weer 't huis binnenge
gaan, doch terwijl hij in een, schuin tegen
over het pand liggend slopje op haar terug
komst had gewacht, was hij daar plotseling
overvallen door een drietal mannen, die hem
een in chloroform gedrenkten zakdoek onder
den neus hadden geduwd waarna hij het be
wustzijn had verloren. De verpleegster moest
dus op de een of andere manier ontdekt
hebben, dat zij gevolgd werd en daarop
waren onmiddellijk maatregelen getroffen
Het vermoeden lag voor de hand. dat zij
daarop onmiddellijk naar hotel Zweibrücken
hof was teruggekeerd om te onderzoeken, of
zich daar wellicht, nog me°r achtervolgers
bevonden. Daar moest zij Wils in gezelschap
•'an eën haar onbekende hebben gezien en
•■oen deze laatste vertrok, werd een der hand
'angers achter hem aangestuurd. Zijn gans
naar het hoofdbureau bewees, dat men hier
-weneens met een vijand te doen had en
hierna werd met bekwamen snoed het plan
ot ontvoering van den renorier in elkaar ge-
-°r. Dat de man. die zich voor rechercheur
~>^genhardt uitgaf, aanvankelijk niet wist.
dat Sanders tot de politie behoorde, bewees
,het feit, dat hij het woord „collega" ge
bruikte. Hij zag dus in den inspecteur een
collega van Wils, terwijl deze laatste juist
gemeend had, dat de man in hem eveneens
een lid der politie vermoedde.
„En daarmee, Miel", zoo besloot Sanders
zijri verslag, „is mijn taak hier geëindigd,
zoodat we gevoegelijk vandaag nog naar Am
sterdam zouden kunnen terugkeeren. Aange
zien echter mijn tegenwoordigheid daar op
dit oogenblik evenmin vereischt wordt, zou
ik je willen voorstellen vandaag Düsseldorf
eens uit den gezichtshoek van den belang
stellenden toerist te bekijken en ons vertrek
op morgenochtend te bepalen".
Wils wierp zijn metgezel een verbaasden
blik toe. Het kop koffie dat hij juist naai
den mond wilde brengen, weer neerzettend,
antwoordde hij:
„Hoewel ik met je laatste voorstel volko
men accoord kan gaan, vraag ik me toch niet
zonder eenige verbazing af, wat jou plotse
ling de rust heeft geschonken, die noodig is
om een man van jouw temperament er toe
te kunnen bewegen ineens alle gedachten
aan een zaak, die m.i. juist nu je volle be
langstelling eischt, opzij te zetten en je ver
blijf hier als een ontspanning te beschou
wen".
Sanders lachte.
„Beste jongën, ik zei je toch al, dat mijn
taak hier afgeloopen is. Met die zes men
schen. wier kaartavond we gisteren zoo wre-
rielijk hebben verstoord zullen m'n collega's
hier het wel klaar spelen en wat onze brave
verpleegster betreft, die is immers naar Ber-
'ijr. vertrokken!"
„Alles goed en wel, maar weet je dan, wie
de dader is? Zoo ja. dan wil je misschien
wel zoo goed zijn mij van dat- geheim
wanneer het althans nog een geheim is
deelgenoot te maken, zoo niet, dan zul je me
^eer verplichten door me te vertellen, wat je
verdere plannen zijn".
De laatste woorden waren er bij den re
porter eenigszins heftig uitgekomen en San
ders voelde zeer wei, dat zijn raadselachtige
houding den ander min of meer prikkelde.
Zijn stem klonk dan ook ernstig, toen hij na
een korte pauze, gedurende welke Wils ner
veus met zijn vingertoppen op den tafel trom
melde, antwoordde:
„Die laatste vraag is zoo positief gesteld
Miel, dat ik geen kans zie daar op een di
plomatieke manier om heen te draaien. Het
spijt me, meer dan ik je zeggen kan, dat ik
op dit oogenblik niet in staat ben je volle
dig opheldering te geven, temeer, omdat je
het tenslotte zelf geweest bent, die m'n be
langstelling heeft weten op te wekken voor
een zaak, zooals ik die in m'n praktijk nog
niet heb meegemaakt. Wanneer ik je dan
ook nu verzoek mij geen verdere vragen
meer in verband met deze affaire te willen
stellen, dan weet ik, dat ik meer van je eisch
dan je redelijkerwijze van mij had mogen
verwachten. En toch kan ik op dit oogenblik
niet anders handelen. Wanneer dat je kan
troosten, wil ik je wel zeggen, dat-de zaak
nog niet geheel is opgelost. Daaraan ver
bind ik dan gaarne de toezegging, dat ik je
tijdig zal waarschuwen, wanneer de slotapo
theose verwacht kan worden, zoodat je er in
ieder geval van verzekerd kunt zijn tot het
laatste moment in deze geruchtmakende af
faire als ooggetuige te zullen optreden.
Wils, die aandachtig naar de woorden van
zijn metgezel had geluisterd, staarde nu. in
eedachten verzonken, naar buiten. Hij was
eerlijk genoeg om te erkennen, dat slechts
eigenbelang, of althans het belang van het
blad, dat hij vertegenwoordigde, oorzaak was
geweest, dat hij Sanders op het spoor van
den) dader (s) had gebracht en daarbij zijn
medewerking had aangeboden, doch dat nam
niet weg, dat deze onverwachte verandering
in de houding van den inspecteur, die hem.
nu de oplossing nabij was, eenvoudig uit
schakelde, een groote teleurstelling betee-
kende. Intusschcn had hij echter lang ge
noeg met de politie samengewerkt om te we
ten, dat zich bij het opsporen van misdaden
gevallen voordoen, waarin openbaarmaking
gelijk zou staan met het opzettelijk doen
mislukken van de betreffende onderneming
en deze overweging was het dan ook, welke
hem tenslotte tot een besluit deed komen,
dat ook Sanders volkomen moest bevredigen.
Met een impulsief gebaar stak hij den in
specteur de hand toe en terwijl hij zijn te
leurstelling, die hij nog steeds niet geheel
had weten te overwinnen, achter 'n wat wran
ge glimlach trachtte te verbergen, zei hij:
„Accoord! Ik zie in, dat je op het oogenblik
niet anders kunt handelen en ik zal me er
dus bij moeten neerleggen/Je laatste toezeg
ging stelt me volkomen gerust omtrent den
afloop van de zaak en ik twijfel er dan ook
niet aan. of je zult je ter gelegener tijd her
inneren, wat mij in deze toekomt".
Sanders nam de hem geboden hand cn
drukte die vast in de züne.
„Sans rancune dus, Miel?"
„Sans rancune!"
„Ik ben blij, dat je het zoo opneemt, beste
kerel. Geloof me, dat het me vanmorgen even
dwars heeft gezeten, toer het bleek, dat ik
dit van je zou moeten eischen".
..Daaraan twijfel ik geen moment" ant
woordde Wils, lachend. „Op gevaar af echter,
dat je me opnieuw aan je eisch zult herinne
ren. zou ik je toch nog één vraag willen doen.
Mocht je niet in staat zijn die te beantwoor
den. dan heb je niets anders te doen dan te
zwijgen, of. zoo je dat prefereert je schou
ders op te halen, wat practisch op hetzelfde
neerkomt".
„En dat is?"
„Heeft het verhoor van dat ülustre gezel
schap uit de Alte Jakobstrasse nog wat op
geleverd?"
De inspecteur slaakte een zucht van ver-
'ienting.
(Wordt vervolgd).
