BRIDGE
'ijMUIder
Speyer-Heidelberg-Haarlem per wherry.
SPORT EN SPEL
EEN WEKELIJKSCHE RUBRIEK.
DE VEEDIEVEN
COURANT
DONDERDAG 22 SEPTEMBER 1932
i.
Naar Heidelberg.
Wanneer men verre reizen doet, dan kan
n wat verhalen," zegt het oud Holland-
hp liedje en nu is Heidelberg-Haarlem
niet zoo'n verre reis. maar zij is gedaan
p n wherry, in een doodgewone roeiboot
!aaI het ongeveer 650 K.M. is, durf ik van
te spreken. Voorts zijn er aan het rei
ner roeiboot weer aparte moeilijkheden
bevalen verbonden, en van deze onder-
enJneen zal ik een kort verslag geven.
De eerste en voornaamste moeilijkheid
.onzen tocht was, van het bestuur onzer
o*fi- en Zeil Ver. „Het Spaarne" een boot
te krijgen" voor deze, naar liun mee-
"ïftf vrij hachelijke onderneming.
"evenwel na veel praten en nadat men ge-
•n had dat we niet zoo maar klippen en
miorn versnel 1 inge n wilden passeeren,
out gewapend waren met een prachtig stel
10 terfcaarten van Boven-, Midden- en Be-
n Rjjn. voorts een lijvig boekdeel: het
Kaart reglement, werd de toestemming
ringen en de vierriems outrigged wherry
V&t" voor het doel uitgerust. Eigenlijk
loof ik dat de aarzeling alleen kwam door-
f t de tocht gemaakt zou worden door twee
ïïmes en slechts één heer. Gelukkig even-
1? is alles zonder ongelukken en zonder
«pril verloopen, waardoor dus bewezen is
51? ook door een mixed bemanning de tocht
«naakt kon worden. Voor dames alleen
venwel is het niet aan te raden, omdat het
ffroomoproeien in geval van nood, een ont-
krachtsinspanning vergt. Dat ons
Stuur niet alleen stond in zijn meening
£erd bewezen door het feit dat we op den
ïven- en Midden-Rijn geen en op den Be
zeil Rijn weinig roeiende dames hebben
5en Het aantal damesleden van de mees-
tfvereenigingen wisselt af van vijf tot acht
!n toen we in Wesel vertelden dat onze ver-
Siteing zoo ongeveer 200 damesleden telt,
fie dit ongelooflijke feit van mond tot
id. Daar hoorden we ook dat er geen da
me* alleen „uit" mochten. Steeds moet er
pen heer in den stuurstoel zitten en ze von-
JL het daar een geweldige prestatie dat het
luren tot Wesel alleen in handen der dames
was. Ik hoop niet voor de heeren
der verschillende roeivereenigingen dat na
ons bezoek de emancipatie daar ingetreden
is hoewel ik het ergste vrees.daar er en
kele damesgemoederen, hevig verhit werden
Mi onze mededeelingen.
Maar ter zake.
Laat ik beginnen met te vertellen dat we
Zondagavond te Speyer aan de Roeivereeni-
»ing gekomen, constateerden dat onze boot
keurig aangekomen was. We hadden haar
Kr Rijnaak verzonden en niettegenstaande
ST van Mannheim naar Speyer per auto-
Iransoort vervoerd was, was er geen enkele
beschadiging geschied. Zij lag in het club
huis liefderijk opgenomen tusschen het veel
lichtere materiaal van de Speyersche-Ru-
der-Gesellschaft en we kregen zoo'n ver
bouwd gevoel toen we haar daar zagen lig-
p. 't Was ook zoo'n gerust idee dat zij er
rrkeiijk was en verlangend om onzen tocht
ito volgenden dag te beginnen, keken we
tens naar het snelvlietende Rijnwater: dat
jou een lui leventje worden.
Edoch, volgens de registratie ontvanger of
een dergelijke hooge oome, hadden wij ons
te vroeg blij gemaakt. Want Maandagmor
gen aan het Zollamt verschijnende, hoorden
we dat onze boot er niet was. Hij was er
niet, pertinent niet, want hij was
niet ingevoerd, en een niet ingevoerde boot
kun Je nu eenmaal niet u i tvoeren, dat is
logisch en dus konden we niet vertrekken.
Evenwel na wat geharrewar, telefoontjes en
een belangrijke storting in marken konden
we na veel oponthoud onze boot behoorlijk
uitvoeren en dus wegroeien. Ons werd be
loofd dat we te Lobith onze stortingssom te
rug konden krijgen.
Gelukkig, dat we eindelijk van al dat ge
zeur af waren, togen we ten slotte aan den
gang om onze boot slagklaar te maken. De
tocht zou dertien dagen duren, dus hadden
we nogal veel bagage die zoo practisch mo
gelijk gestuwd moest worden. En toen de
boot te water. Nu ziet het vlot van een Duit-
sche Roeivereeniging er heel anders uit dan.
van een Hollandsche. Het is zeer klein, ligt
eenige meters van den kant af en is met
dezen verbonden door twee smalle loopplan
ken. In het verlengde hiervan zijn twee
smalle steenen trappen die naar het soms
zeer hoog gelegen bootenhuis voeren. Het
bootenhuis is hoog, de Rijn laag, de boot
zéér zwaar. U Sunt zich nu een kleine voor
stelling maken van de moeite en zorgen die
we nogal eens gehad hebben om de boot vei
lig in- en uit het water te krijgen, temeer
daar we vaak op tijden vertrokken dat er
weinig hulp was. Maar toen de boot einde
lijk slagklaar lag te Speyer en we de bagage
naar onze meening juist over de boot ver
deeld hadden, ging het dan ook met een
vaartje van 12 K.M. op Mannheim af. 't Was
inmiddels half twee geworden en het plan
was om dien dag eerst naar Mannheim te
roeien en dan de Neckar op te varen tot
Heidelberg. Alles ging best tot het dicht bij
Mannheim begon te waaien en de eerste ra
derboot in 't zicht kwam. Al van te voren
ietwat beverig vanwege het raderbootinci
dent uit het verhaal CoblenzAmsterdam
in de Waterkampioen zagen we het ding re
gelrecht <>p ons toekomen. En het was een
goeie! Een radersleepboot, met achter zich
de lange rij van Rijnaken. We lieten loopen.
bekeken het geval, en het scheen ons het
beste, maar gewoon stuurboordswal te hou
den en den kop in de golven te leggen, zoo
als we dat op onze kalme wateren gewoon
waren en zachtjes door te roeien. 'V Zou ons
pas na dagenlange ervaring blijken hoe ver
keerd die methode was! De raderboot hield
vol onzen wal en we ontmoetten de golven
tamelijk dichtbij de boot, omdat de stuur-
vrouw niet tè veel den kant wilde houden,
vanwege de ondiepte. Wat gebeuren moest
gebeurde: het plonste naar binnen bij em
mers vol! En toen de boeg naar behooren
droop en alle los slingerende kleeren in de
boot drijfnat waren, werd het pas weer rus
tig. Door die ervaring bang gemaakt (we
waren werkelijk benauwd dat we bij een
herhaling vol zouden loopen) wisten we na
twee dagen drie manieren om aan het ge
vaar „raderboot" te ontkomen: omweggetjes
maken langs doode Nijnarmen, in een ha
ventje vluchten en je lekker veilig voelen
terwijl het gevaarte voorbij tuft, en indien
mogelijk aanleggen en van den wal consta-
teeren hoé hoog de golven wel waren. Maar
ik moet er tot onze eigen eer dadelijk bij
voegen, dat we na vijf dagen zooveel erva
ring opgedaan hadden, dat we voor drie ra-
dersleepbooten tegelijk niet bang waren en
probeerden hoé dicht we er naast konden lig
gen zonder dat we last hadden. De methode
bleek n.l. te zijn: den punt heel licht te ma
ken (geen bagage), niet dwars maar even
wijdig met de golven te gaan liggen en voor
al niet te roeien maar je stil te laten dob
beren. Ook bleek ons later dat het noodig
was op de blauwe dwarsuitstaande vlag te
letten en daar dan ook werkelijk te passee
ren. De groote booten storen zich n.l. niet
aan rechts of links maar houden altijd de
grootste bochten, den stroomdraad volgend.
Varen ze dus volgens het Rijnreglement niet
aan den juisten kant, dan hijschen ze hun
blauwe vlag.
Roeiende zouden we dien middag Heidel-
berg niet meer bereiken want toen we den
Neckar oproeiden begon het al aardig avond
te worden en den Neckartop liep onze boot
niet meer dan 5 K.M. We waren dan ook
zeer dankbaar dat we een sleepje konden
krijgen dat ons helaas in de tweede sluis in
den steek liet. De Neckar is n.l. gekanaliseerd
omdat de snelle stroom anders niet voor
de scheepvaart gebruikt kon worden en in
het traject Mannheim—Heidelbecrg (2T K.M.)
zijn twee sluizen elk met 7 a 8 verval. Op 't
water maakt men evenwel vrienden en ge
lukkig nam een motorbootje op weg naar
Heidelberg ons in de tweede sluis van den
schipper over. In het donker (9 uur ongeveer)
werden we zoo het kanaal dat naast den
Neckar ligt en vlak voor Heidelberg weer in
den Neckar uitkomt, afgesleept. Nu niet als
strand- maar als „sluisvond" werden we
even later aan de Roeivereeniging te Heidel-
berg afgeleverd met de glorieuse uitroep:
„We brengen jullie Hollanders, gevonden in
de sluis!" De reactie op die mededeeling was
even opwindend als de mededeeling zelf,
want van alle kanten kwam men aanloopen
om de landing bij te wonen: Hollanders dat
was vér." Onder leiding van den doortasten
den vice-voorzitter was onze boot spoedig
opgeborgen en na een uur waren we, schoon
gedoucht en opgeknapt in Duitschlands mooie
Universiteitsstad.
VOETBAL.
AFDEELING I.
Eerste klasse.
Blauw WitZ. F. C. (scheidsrechter C. H.
Vrugt)
AD.O.Hermes-D.V.S. (scheidsrechter J. N.
G. Weber).
D.H.C.'t Gooi (scheidsrechter J. M. J.
Vuysteke).
V.S.V.H.B.S. (scheidsrechter M. Israëls).
FeijenoordR.C.H. (scheidsrechter J. F. v.
Moorsel)
Tweede klasse A:
T.OG.Kinheim
Z .V.V.Zeeburaia
V.V.A.D.E.C.
W.F.C.Alcm. Victrix
H.R.C.E.D.O.
Tweede klasse B:
HF.CBloemend aal
BaarnD.W.S.
VeloxAlphen
B.F.C.Hercules
SpartaanA.F.O
Derde klasse B'
ZeemeeuwenO.V.V.O.
De KennemersD. J. K
Halfweg—W. M. S.
OosterparkSchoten
MODERN DRAMA IN SILEZIë.
KATTOWITZ21 Sept. (Reuter). De auto
van den bekenden Silezischen politicus Kor-
fanty overreed met razende snelheid een
ijsventer, die met zijn wagentje langzaam
over de straat reed. De man was op slag dood.
De wagen werd tegen den trottoirband ge
slingerd, waarbij een kleine jongen zoo zwaar
werd gekwetst, dat hij in hoogst zorgwek-
kenden toestand naar het ziekenhuis moest
worden gebracht. De chauffeur die het on
geluk veroorzaakt had, haalde een pistool
voor den dag en schoot zich dood.
Knijpen.
Hebben wij de vorige maal onze aandacht
:e'schonken aan het écarteeren, thans komt
als gevolg daarvan het z.g. „Knijpen" aan de
orde, wat door sommigen ook wordt genoemd
net brengen in de dwangpositie; kortheids
halve zullen wij ons aan den term „knijpen"
houden (de Engelschen noemen dit „squee
ze"). Door toepassing van het knijpsysteem
dwingt men de tegenpartij om juist die kaar
ten weg te doen, die zij liever aan zou wil
len houden. Dat uitknijpen der tegenstanders
geschiedt meestal bij hooge biedingen, waarbij
N-Z over lange kleuren beschikken, hun te
genstanders verwan-en en zoodanig in het
nauw brengen, dat zij niet meer weten wat
zij aan moeten houden. Zij worden langza
merhand gedwongen om posities als een Boer
vierde, Vrouw derde en Heer tweede te ont-
blooten Hierdoor worden de slemkansen van
N-Z belangrijk gebaat. Als voorbeeld diene
het onderstaande:
HillinenS.D.W.
Sch:
Ha
Ru
KI
Derde klasse C:
A
H
A
V
H.R.C.Amstel
H
10
O.D.E.Watergraafsmeer
8
B
6
U.V.V.—R.O.D.I.
7
7
HollandDe Meteoor
4
A.P.G.S.Zandvoort
Vierde klasse A*
Zilvermeeuwen—Beverwij k
VroneSchagen
AlkmaarD. F. S.
UitgeestTexel
E.V.C.Q.S.CJ.
Reserve eerste klasse:
E.D.O. 2—HF.C. 2
Z.F.C. 2AF.C. 2
Ajax 2-Hilversum 2
Stormvogels 2-Blauw Wit 2
Zeeburgia 2Haarlem 2
Reserve tweede klasse A;
R.C.H. 2—V.V.A. 2
Ajax 3H.R.C. 2
Alcm. Victrix 2—W.F.C. 2
West Frisia 2—V.S.V. 2
AFDEELING IT.
Eerste klasse.
Haarlem—D.F.C. (scheidsrechter A. C
Weij).
K.F.C.West Frisia (scheidsrechter A.
Lissauer)
XerxesStormvogels (scheidsrechter J. J,
rootmeijer)
HilversumSparta (scheidsrechter H. S.
Boekman)
V.U.C.Ajax (scheidsrechter J. H. Ver
meer).
Tweede klasse A*
Steeds HoogerUnitas
O.D.S.Neptunus
QuickD.C.L.
H.V.V.—BÜ.C.
R.F.C.O.N.A.
Tweede klasse B-
Overmaas—V.I.O.S.
OlympiaC.V.V.
ExcelsiorGouda
FortunaV.O.C.
S.V.V.VJD.L.
Vierde klasse A:
T.H.B.—R.C.L.
D.V.S.De Jagers
Kranenburg-Leidsche Boys
Reserve eerste klasse:
Feijenoord 2AJD.O. 2
Sparta 2—V.U.C. 2.
H. B. S. 2—Xerxes 2.
Gouda 2D. H. C. 2.
C. V. V. 2—Excelsior 2.
AFDEELING III
Eerste klasse:
Tubantia—A. G. O. V. V.
VitesseWageningen
Ensch. BoysEnschede
Robur et VelocitasGo ahead.
HeraclesP. E. C.
AFDEELING IV.
Eerste klasse:
Willem II—N.O.A.D
N.A.C.Longa.
BleijerheideM.V.V.
Middelburg—P. S. V.
Eipdhoven—B.V.V.
AFDEELING V.
Eerste klasse:
Sneek-Velocitas.
G.V.A.V.—Friesland.
AchillesBe Quick.
Frisia—'Veendam.
LeeuwardenAlcides.
(Sportkr.)
door M. W. ETTY LEAL
schien door Ruiten te spelen zijn contract
zou kunnen halen, maar hij liep gj-oote kans
op het verliezen van een Harten- en een
Schoppenslag indien hij niet tijdig de klein
tjes daarvan op zou kunnen ruimen. Het dub
belen van O (W laad geen mond opengedaan)
gaf hem de overtuiging dat deze wel een ge-
dekten honneur in Ruiten moest, hebben,
voorts Harten Aas en Schoppen Heer en hij
was slim genoeg om thans het „knijpsy
steem" in toepassing te gaan brengen Dat
had voorts te meer kans op succes omdat alle
gevaarlijke kaarten voor N-Z in één hand
zaten. Waren die over O-W verdeeld dan zou
dat systeem niet zoo doeltreffend zijn, omdat
clan wat de een écarteert, door den ander
wordt aangehouden. Z kon dus O in een
'fwaad parket brengen door met troefslaan
door te gaan. Toen Z voor zijn voorlaatsten
roef had uitgespeeld, was de verdeeling als
'olgt:
Sch: 5, 3
Ha: B, 8, 7, 5, 4.3. 2
Ru: 8, 6
KI: 5, 3
Sch: H, B. 10,4,2
Ha: A, 10, 9, 6
Ru: V, 10, 9, 3
KI:
Sch: Ha: Ru- KI:
V V 5 A
«t 2 H
B
9
8
7
'4
2
Z en W pasten, N bood 1 Sans, O 2 Schop
pen, Z 5 Klaveren, W paste, waarop N Klein
Slem Klaveren bood, O dubbelde, waarop
vondgepast werd.
W kwam uit met Sch 5, welke in N met
Aas werd genomen. Z speelde eerst een keer
-roef om den toestand eens te overzien. Hij
merkte toen terecht op dat hij w"1~nis-
Sch
Ha: B, 8, 7
Ru: 8, 6
Sch:
V
Ha
H
Ru
A
H
KI
Sch: H
Ha: A
Ru: V, 10,
KI:
Ha:
V
Ru:
5
2
KI:
2
Z speelde nu zijn laatste troef je uit en
daarop vielen in: W de Harten 7. N de Sch:
9. O de Sch H (die kwam in een ellendig par
ket en moest wel een der drie kleuren ont-
blooten). Z had dat aan zien komen en er
handig rekening mede gehouden. Natuurlijk
speelde hij nu Schoppen en daardoor kwam
O weer in een dilemma: in W viel een Har
ten nL de 7. Z ruimde in N de Harten H op.
wat O er toe bracht om in hemelsnaam maar
de Harten Aas op te offeren. Z speelde $i
logischerwijs de Harten Vrouwen en daarop
viel in W de Boer. in N ging de Ruiten Boer,
terwijl O nu zijn Ruiten Vrouw moest ontbloo
ten en door een kleine Ruiten na te spelen
werden de laatste twee slagen in N gemaakt
zoodat N-Z niet alleen hun gedubbeld con
tract Klein Slem maakten maar zelfs Groot
Slem haalden.
OPHEFFING VAN 7 RECHT
BANKEN EN 48
KANTONGERECHTEN.
Zes gezantschapoen worden
niet meer bezet
WEL VLOOTMANOEUVRES, DOCH
VERKORTE HERHALINGSOEFENINGEN.
BEZUINIGINGSPROGRAM DER STAATS-
BEGROOTING.
Uit de afzonderlijke hoofdstukken van de
Rijksbegrooting 1933 stippen wij nog aan, dat
de bezuinigingen op o.a. de volgende wijze
zullen worden verkregen:
Bij Buitenlandsche Zaken wordt het perso
neel ingekrompen met 7 ambtenaren, het
aantal gezanten wordt verminderd met de
posten van die te Athene, Cairo, Lissabon,
Mexico, Warschau en Weenen, voorts ver
mindering van vex-blijfkosten en opheffing
van consulaten. Voor aandeel in de kosten
van den Volkenbond wordt f 11.000 meer ge
vraagd.
Bij Defensie wordt een termijn aange
vraagd voor den kruiser 1930. een eerste ter
mijn voor een onderzeeboot ter vervanging
van oud materiaal.
De Rijkswerf te Hellevoetsluis zal worden
gesloten, de werkzaamheden overgenomen
door Willemsoord. Maatregelen zullen geno
men worden tegeri het overcompleet aan per
soneel. Voor de herhalingsoefeningen bij de
zeemacht zijn echter weer gelden aange
vraagd. n.l. 913.600.
De besparingen worden zooveel moselijk
gevonden door vermindering van jaarwedden
enz., vermindering van het aantal ambtena
ren en contractarbeiders, beperking van
nieuwen aanbouw en nieuwen aanmaak,
lager ramen van de materieelartikelen, lager
ramen van reis- en verblijfkosten. Voorts
worden wijzigingen gebracht in de vredes-
samenstelling van de wapens en dienstvak
ken bij de Koninklijke Landmacht. De duur
van de herhalingsoefeningen wordt met 4
dagen verkort.
In de begrooting van Justitie wordt bezui
niging verkregen door opheffing van zeven
rechtbanken en 48 kantongerechten, behalve
de reeds bij Maandag ingediende wetsont
werpen te nemen maatregelen. Verder bezui
nigingen bij gevangeniswezen, (opheffing,
van huizen van bewaring) en kinderbescher
ming (concentratie Voogdijraden). Verder
komt in aanmerking de afschaffing van den
dienst van deurwaarders in strafzaken, mede
deelingen door de post in stede van explo
ten. Ook wordt genoemd de reorganisatie bij
de Rijksopvoedinggestichten.
Maatregelen ter vermeerdering van Inkom
sten bij justitie zijn in overweging, nieuwe
uitgaven worden niet gedaan. Ontstane va
catures bij de gerechtshoven te Amsterdam,
en Arnhem zullen voorloopig niet vervuld
worden.
De opheffing der rechtbanken zal 165.000,
die der kantongerechten 155.000 bezuinigen.
Voorts zullen eenige raden van beroep (dir.
.bel.) worden opgeheven.
SURSéANCE F. TH. EVERARD
VERLEEND.
VOOR lVé JAAR.
AMSTERDAM, 21 September (V.D.) De
derde Kamer der Arrondissements Recht
bank te Amsterdam verleende heden sur
séance van betaling aan het effectenkantoor
F. Th. Everard N.V., kantoor houdende te
Amsterdam en Haarlem. De surséance werd
verleend voor den tijd van anderhalf jaar,
ingaande 13 Mei j.l. Tot- bewindvoerders wer
den benoemd mr. M. Geerlings en mr. M. T.
C. van Teeseling.
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
..Ik kom eens aanrijden om een poosje te
ïooken en te praten vóór ik naar de kreek
tijd, waar het personeel aan het werk is", zei
hij tot den jongen man. En nu dwaalden zijn
oogen, met een onderzoekenden blik, naar
Ferguson's slanke gestalte. „Maar ik wist
wet, dat je bezoek had", voegde hij er aan
toe. De tweede blik, dien hij op Ferguson
*ierp, was niet beslist vriendelijk. Ferguson's
lippen werden een weinig opgetrokken. De
heide mannen hadden elkander getaxeerd en
Seen van beiden vond in den ander iets te
bewonderen.
Ferguson's gedachten gingen snel terug
Paar Dr Bottom. Hij zag een man op de
straat staan, die vijf kogels in een blik
schoot, dat hij omhooggeworpen had. Weer
zaghij het gelaat van den man nadat hij zijn
voorstelling geëindigd had brutaal, een en
a hoonenden triomf. Hij hoorde weer de
Etem van den man, toen hij zelf aangeboden
had, om zijn wapenfeit te niet te doen:
Hn'gto bent zeker schaapherder, vreemde
re stem en het gelaat van den man, die nu
v°or hem stond, waren de stem en het gelaat
vau den man, die zijn voorganger geweest
in den schietwedstrijd in Dry Bottom.
Wjn gedachten werden verstoord door de
«m van zijn gastheer, die een verklaring
van zijn aanwezigheid.
„Deze man werd vanmiddag door een ra
telslang gebeten", zei de jonge man. „Hij
blijft vannacht hier. Hij zegt, dat hij een
baantje denkt te krijgen op de Two
Diamond".
De man op het paard lachte spottend.
„Duivels!" zei hij; gebeten door een ratel
slang!" Hij lachte beleedigend en trok het
hoofd van zijn paard om. „Ik geloof, dat ik
maar gaan zal", zei hij. „Je zult hem wel
verzorgen, dat hij niet doodgaat?"
Hij had zijn pony de sporen gegeven en
was in de schaduw verdwenen, vóór een
der mannen op de veranda zich kon verroe
ren! Er ontstond een korte stilte, terwijl de
beide mannen luisterden naar het geluid der
hoefslagen. Toen keerde Ferguson zich om en
sprak den jongen man aan.
„Ken je hem?" vroeg hij.
De jonge man glimlachte koeltjes. „Ja",
zei hij; ,hij is opzichter van de Two Dia
mond!"
HOOFDSTUK VI
Op de Two Diamond
Toen Ferguson door den helderen mor-
genzonneschijn reed, keerden zijn gedachten
weer terug naar het huisje op tde vlakte
„Bear Flat" had zij deze genoemd. Hij werd
door zekere dingen gekweld hij, die zich
nooit iets aantrok zelfs niet in de drie
maanden van ledig loopen, die nu niet be
paald aantrekkelijk waren geweest.
„Zij heeft beslist mooie oogen", zei hij
vertrouwelijk tegen zichzelf, toen hij lang
zaam zijn weg voortzette; „en zij weet ze te
gebruiken. Zij heeft mij beslist een beetje
buiten adem gebracht. En dat heeft nog
nooit een meisje klaargespeeld. En haar haar
lijkt op" hij dacht hier lang over na
„op wel, ik geloof -niet, dat ik ooit iets
dergelijks heb gezien, yin zooals zij mij aan
keek!" Een schaduw overtoog zijn gelaat.
„Zij is dus een schrijfster en zij heeft in
de medicijnen gestudeerd. Ik geloof, dat het
mij veel beter zou aanstaan, wanneer zij
zich niet met zulke dwaze dingen ophield.
Wat voor reden heeft een meisje om
Plotseling lachte hij luidkeels. „Wel, ik ge
loof, dat ik wel gek lijk", „om mij zoo druk
te maken over een meisje. Zij is niets voor
mij; zij heeft precies gedaan wat ieder an
der meisje zou doen, wanneer er een man
naar haar huis kwam, die door een ratel
slang gebeten was"
Hij zette zijn pony aan tot een snellen
draf. En nu merkte hij, dat zijn gedachten
terug wilden keeren tot het oogenblik van
zijn vertrek dezen morgen. Zij had hem tot
aan de deur vergezeld, nadat zij den enkel
verbonden had. Haar broeder was een uur
tevoren weggegaan.
„Ik dank u, juffrouw", zei Ferguson, toen
hij een oogenblik aan de deur bleef staan.
„Ik geloof, dat ik er leelijk aan toe geweest
zou zijn, wanneer u er niet geweest waart".
„Het had niet» te beteekenen", antwoordde
zij.
Hij had geaarzeld nog voelde hij den
heimelijken twijfel, die hem aangegrepen
had voor hij den stap deed, dien hij wist,
dat brutaal was.
„Ik kom binnenkort nog eens hierheen ge
reden, als u het goed vindt", zei hij.
Haar gelaat kleurde een'weinig. „Ik weet
zeker dat mijn broer je graag zal ont
vangen", antwoordde zij.
„Ik herinner mij niet, dat ik gezegd heb,
dat ik uw broer zou komen bezoeken", was
zijn antwoord.
„Maar het zou toch voor hem moeten
zijn", zei ze, hem eerlijk aankijkende. „Je
kunt mij toch niet komen bezoeken, wan
neer ik het je niet vraag".
En nu had hij een gedachte uitgesproken,
die hem gehinderd had.
„Dunkt u, dat de opzichter van de Two
Diamond hier komt, om uw broer te bezoe
ken?"
Zij fronste de wenkbrauwen. „Natuurlijk!"
antwoordde zij. „Hij is de vriend van mijn
broer. Maar ik ik veracht hem!"
over haar blijkbaren afkeer van den Two
Diamond-man uit zijn oogen en stem te ban
nen, „maar dit is toch te erg. En te denken
dat hij zoo zijn tijd verspilt met hierheen
rijden!"
Zij keek hem met kalme, vaste oogen aan.
Hij zag nog haar uitdagenden blik. „Pas
maar op, dat jij je tijd niet verspilt!" luidde
haar antwoord.
„Ik geloof niet. dat ik dit doen zal" ant-
woorde hij toen hij in het zadel klom. „Maar
ok kom niet hierheen om uw broer een be
zoek te brengen!"
„Lieve help!" zei ze „dat noem ik even
brutaal!"
Maar toen hij zijn pony voortjoeg naar de
doorwaadbare plaats in de rivier, had hij zich
omgekeerd om naar haar te kijiken. En hij
had gezien, dat zij glimlachte. Onder het
voortrijden nu overdacht hij meermalen dit
gesprek, zeer tevreden ober zijn eigen stout
heid; en nog meer tevreden, omdat zij niet
boos op hem scheen te zijn.
Het. was al laat in den morgen, toen hij
we gebouwen van de Two Diamond rancho in
het oog kreeg, die verspreid lagen in een
groot bassin, waardoor de rivier stroomde
Een half uur later reed hij naar het woon
huis en zag Stafford aan de deur van het
kantoor staan. De eigenaar wenkte hem om
binnen te komen.
„Ik ben twee dagen te laat", zei Ferguson,
nadat hij op een stoel was gaan zitten in het
kantoor. Toen vertelde hij Stafford den
aanval van de ratelslang. Deze laatste toon
de zich eenigszins bezorgd over de verwon
ding.
„Je hebt toch zeker niet zelf voor dokter
gespeeld?" vroeg hij.
Ferguson vertelde hem van het meisje. De
lippen van den baas verstijfden. Een grim
mig pleizier straalde uit zijn oogen.
„Je bent daar 's nachts gebleven?" vroeg
hij.
„Ik geloof wel, dat ik er bleef. Het was m
een huisje daarginder op een plek, die ik het
meisje „Bear Flat" hoorde noemen. „Ik heb
den naam van den man niet gehoord."
Stafford grinnikte koel. „Zij wisten zeker
niet waarvoor je hierheen kwam?"
„Ik heb het niet verteld", antwoordde Fer
guson kalm.
„Wanneer je dat gedaan had, verklaarde
Stafford, terwijl zijn oogen glinsterden van
een boosaardig pleizier. dan zou je de poppen
eens hebben zien dansen. Die man heet Ben
Radford. Hij is de man, dien je onschadelijk
moet maken, daarvoor heb ik je gehuurd!"
Voor zoover Stafford zien kon. vertrok Fer
guson geen spier. Toch had het nieuws hem
geschokt; hij voelde hoe snel het bloed door
zijn aderen vloog. Maar de uitdrukking van
zijn gezicht was ondoorgrondelijk.
„Nu ja", zei hij, „dat zou de man zeker in-
„Nu ja" zei hij, „dat zop de man zeker in
teressant gemaakt hebben. Dat is dus de
man dien je verdenkt, van de diefstallen?" Hij
keek dan man onafgebroken aan. „Maar ik
heb je al dadelijk verteld, dat ik niet van
plan ben om te gaan schieten."
„Precies" stemde deze toe. ..Wat ik van je
verlang, is dat je bewijst, dat Radford de man
is. Wij kunnen niets doen. vóór wij bewijzen
hebben dat hij steelt. En dan Hij lachte
grimmig.
„Je weet den naam van het meisje mis
schien ook?" vroeg Ferguson.
„Zij heet Mary", bevestigde de eigenaar.
„Ik heb Leviatt over haar hooren spreken".
Ferguson keek den man ernstig aan. „Je
bent er dus niet zeker van, dat Radford je
vee steelt?"
Stafford stopte zijn pijp en stak haar
aan. „Ik ga alleen op Dave Leviatt's verkla
ring daaromtrent af", zei hij.
„Wie is Leviatt?" vroeg Ferguson.
„Mijn opzichter." antwoordde Stafford. Hij
heeft Radford in het oog gehouden en zegt
dat hij. aansprakelijk is voor al bet vee,
dat de laatste maanden vermist werd".
(Wordt vervolgd)
