DE VEEDIEVEN
pe dertiende Volkenbondsvergadering
Fiscale penetralie.
UMUIDER
COURANT
DONDERDAG 13 OCTOBER 1932
De vierde commissie yeroorzaakt een langdurige zitting.
Vrouwen in het hol van den leeuw! Dr. Coiijn's eritiek vindt
algemeen instemming. Bekende strijdvragen weer aan de
orde: al of gedeeltelijk verbod van cpiumrooken en de
minderhedenkwestie.
GENèVE, 8 October 1932.
dertiende Volkenbondsvergadering zou
U liiri rlnrAn niEfarliilr (-uiaa
ken' Dit was de algemeene opvatting, die
■Volkenbondskringen heerschte, toen de
delegeerden van 53 regeeringen op 26 Sep-
t iber bijeenkwamen. De algemeene debatten
nnden dit jaar heel kort zijn; van de zes
fadltioneele commissies zou de „derde" die
oh met het ontwapeningsvraagstuk pleegt
Sff te houden, geheel achterwege blijven,
Max de Ontwapeningsconferentie reeds ge-
Vp„ praatgelegenheid daarover biedt en zij
n«en in staat is het praten in daden om
t zetten; de economische crisis-debatten
■f den a^n de komende Economische Wereld
inference van Londen worden overgelaten,
de strijd over Mandsjoerije zou eerst in
0 guitegewone Volkenbondsvergadering van
November/December gevoerd worden.
Wij zijn thans aan het einde van de tweede
ffeelc en het is thans vrijwel zeker, dat nog
*.ina een gansche derde week aan de vooraf
gaande zal moeten worden toegevoegd. Praat
Tucht over de brandende vraagstukken van
het oogenblik, de ontwapeningskwestie, de
«ononiische crisis en het Japansch-Chinee-
t'ne geschil, draagt echter niet de schuld
ervan dat eenige honderden personen hun
v°rbli]f in het dure Genève (waar, zooals
dezer dagen in de budgetaire commissie met
ttatistieken werd aangetoond, de kosten van
levensonderhoud sinds 1920 slechts met 2%
L gedaald!) nog met een week hebben
moeten verlengen.
De eenige schuld hiervan draagt deze vierde
budgetaire commissie zelf, die in haar ijver,
om op de Volkenbondsbegrooting bezuinigin-
«en aan te brengen, zulke eindelooze betoogen
over het nut van bezuinigingen hield, dat de
]3e volkenbondsvergadering alleen daardoor
den Volkenbonds en den deelnemenden re-
seeringen minstens honderdduizend gulden
meer zal kosten dan noodig zou zijn geweest,
al die bezuinig aars ook op hun eigen
porden wat hadden willen bezuinigen.
Nu het door het vele overbodige gepraat in
de vierde commissie in geen geval meer mo
gelijk werd de Volkenbondsvergadering nog
in twee weken te beëindigen, hebben de
andere commissies zich begrijpelijkerwijze de
egenheid niet laten ontnemen, om kwes-
„j, die anders met de zweep van den presi
dent erdoor zouden zijn gejaagd, ook op al
hun gemak te behandelen. Wanneer men
toch nog in de Volkenbondsstad blijven
mout, kan men dit even goed pratende als
luierende doen, meende men blijkbaar!
Zoo kregen wij dan nog onverwachts
levendige debatten over de Haagsche Con
ventie van 1930 betreffende het recht van
nationaliteit, over het opiumrooken in de
tolopiën en over de bescherming der natio-
•jle minderheden. En ofschoon de tweede
immissie zich aan de afspraak hield, om
;et in bijzonderheden de taak'der Economi
sche Wereldconferentie te bespreken, werden
«enige optimistische uitlatingen van Engel-
sch, Fransche en Italiaansche zijde over de
betering, die in den economischen toe
stand der wereld reeds zou zijn ingetreden,
ie aanleiding tot een nieuwe indrukwek
kende rede van dr. Colijn, die de tegenwoor
dige omstandigheden 'heel wat pessimisti
scher beoordeelde en daaraan de ernstige
vermaning verbond, te Londen eindelijk het
gezond verstand weder te laten zegevieren,
want anders zou de wereld een eeuw in
beschaving achteruitgaan! Optimisten en
pessimisten, alle waren het eens, dat Colijn
wederom een meesterlijke rede gehouden had
en dat zijn verwijt aan de regeeringen, die al
het economisch Volkenbondswerk van 1927
af gesaboteerd hebben en te Genève den
economischen Vrede bepleitten, om daarna
thuis den economischen oorlog verder te
Voeren, volkomen verdiend was.
De vele vrouwelijke belangstellenden in
het verloop der Volkenbondsvergadering ver
drongen zich deze week in een commissie,
die in andere jaren van haar belangstelling
geheel verstoken pleegde te zijn: de juridi
sche commissie, waar minister Beelaerts van
Blokland den voorzitterszetel inneemt, dien
de groote Italiaansche volkenrechtsgeleerde
Scialoja, daar zoovele jaren met eere en
scherpzinnige geestigheid bekleed had. In
deze commissie, waar men in den regel
slechts in dorre rechtskwesties vergrijsde
juristen pleegt aan te treffen, coryphaeen als
de Zwitser Max Huber (oud-president van
het Haagsche Internationale Gerechtshof)
de Belg Henri Rolin en onze landgenoot Lim-
korten tijd duren, uiterlijk twee
burg, waren dit jaar verschillende vrouwe
lijke gedelegeerden doorgedrongen, om daar
de wenschen der vrouwenorganisaties te be
pleiten. Het was een ware heldendaad dier
vrouwen, zonder bepaalde rechtskennis zich
in het hol van den leeuw te wagen, en een
debat over de Haagsche conferentie tot codi
ficatie van het volkenrecht aan te durven!
Doch de dames trachtten, zooals Rolin het
aardig uitdrukte, met de „welsprekendheid
harer bekoring" de manlijke „bekoring der
welsprekendheid" te overtroeven. Wat haar
dan ook vrij aardig gelukte en misschien zou
haar triomf nog grooter geworden zijn, als
minister Beelaerts niet zoo listig was ge
weest, in die kleine ondercommissie, waar ten
slotte feitelijk de beslissing vallen zou, wel
de welsprekendste, maar niet de bekoorlijkste
der dames gedelegeerden te benoemen. Onze
minister had blijkbaar niet genoeg vertrouwen
in de juridische standvastigheid der man
nen, wanneer zij met de lieftalligste der
vrouwen te spreken zouden hebben. Tenge
volge van deze krijgslist van minister Bee
laerts is ten slotte de stormloop der dames
tegen de Haagsche conventie afgeslagen en
moeten zij zich troosten met het vooruitzicht,
dat later een herziening mogelijk zal worden,
wanneer de openbare meening der verschil
lende landen meer voor het denkbeeld van
de gelijkheid van recht van nationaliteit voor
de gehuwde mannen èn vrouwen gewonnen
zal zijn!
De vierde, de budgetaire commissie hield,
zooals ik reeds vermeldde, eindelooze bezui
nigingsdebatten. Er werd gesproken over
salariskorting der Volkenbondsanibtenaren
over inkrimping der Volkenbondswerkzaam
heden en nog allerhande meer. Doch toen
de vertegenwoordigers der kleinere staten
nog een andere bezuiniging voorstelden, n.l.
de afschaffing der drie posten van onder
secretaris-generaal, wedijverden de groote
mogendheden, zelfs zij die het ergst op
besparingen hadden aangedrongen, in
krachtig verzet tegen deze kostenbesparende
hervorming. Want tot dusverre is het de ge
woonte, dat iedere groote mogendheid in de
hoogste directie van het Volkenbondssecreta
riaat (secretaris-generaal, plaatsvervangend-
secretaris-generaal en drie onder-secretaris-
sen-generaal) vertegenwoordigd is en nie
mand wilde de kans loop en zijn zetel te ver
liezen. Bezuinigen op geld wilden zij allen,
bezuinigen op eigen invloed niemand!
De vijfde commissie brengt ieder jaar
denzelfden strijd: de beschuldigingen van
China, Italië en eenige Zuid-Amerikaansche
Staten tegen de koloniale mogendheden, die
in hun bezittingen in het Verre Oosten nog
steeds het opiumrooken onder bepaalde om
standigheden toestaan in plaats van het on
voorwaardelijk te verbieden. Ieder jaar hoo-
ren wij dezelfde aanklacht, dat Engeland,
Frankrijk, Nederland en Portugal zich slechts
door egoïstische overwegingen laten leiden
en geen afstand willen doen van de finan-
cieele winsten van het opium-monopolie.
Ieder jaar hooren wij de verdediging, dat
een totaal verbod van opiumrooken slechts
leiden zou tot een uitbreiding van den smok
kelhandel en dat de afschaffing van het
monopolie slechts mogelijk zal zijn, nadat
de verboden opium-aanbouw in China inder
daad zal ophouden te -bestaan.
Ook de zesde, de politieke, commissie had
dit jaar weder een debat, dat wij er reeds
menigmaal gehoord hebben: over de taak
van den Volkenbond ter bescherming der
nationale minderheden. Ditmaal bestond er
echter bijzondere belangstelling voor, omdat
allen in gespannen aandacht afwachtten,
hoe de gedragslijn der nieuwe Duitsche en
der nieuwe Fransche regeering op dit punt
zou zijn. Zouden de Duitschers ook hier een
zooveel forscher geluid laten hooren? En
zou de regeering-Herriot nog steeds Polen
en de Kleine Entente ondersteunen, die van
geen enkele verbetering der Volkenbonds
procedure willen weten?
Het viel erg mede. De Duitsche gedelegeerde
was even gematigd als vroeger Stresemann
en Curtius en drong slechts op eenige be
scheiden verbeteringen aan, waarvan de heer
Loudon en de gedelegeerden van Denemar
ken en Noorwegen, evenals Lord Cecil, het
goede recht erkenden. En de Fransche woord
voerder liet geen „Non possumus" meer
hooren en gaf eveneens toe, dat voor die ver
beteringen veel te zeggen was. Zoodat wij
op dit punt althans van een Fransch-Duit-
sche toenadering mogen spreken!
B. DE JONG VAN BEEK EN DONK.
(Een Nederlandsch belasting
inspecteur zal, op verzoek van
de regeering van Irak, daar
te lande het belastingstelsel
herzien.)
In het kabinet van Irak,
(Zoek het op de landkaart maar)
Zaten de ministers onlangs
Voorhoofdfronsend bij elkaar.
En Financiën zei somber:
Irak is niet crisisvrij.
Handel, Binnenlandsche Zaken,
Vielen hem al zuchtend bij.
Er moet komen zei Justitie,
Idem zooveel nieuw millioen,
Uit belasting en accijnzen,
Maar hoe moeten wij dat doen?
Toen sprak Buitenlandsche Zaken:
Er bindt ons een vriendschapsband,
Zooals wij dat altijd noemen,
Aan het volk van Nederland.
Daar kan men belasting heffen,
Zooals niemand anders 't kan,
Laat ons daar adviezen vragen,
En we zijn weer boven Jan.
Deze week vertrekt naar Irak
Een belastingconsulent,
Uit het land, waar men de knepen
Van dat kunstje zoo goed kent.
In zijn koffers heeft hij schroeven,
Persen en een dwangbevel,
Deurwaarders en andre zaken,
Gangbaar in het abel spel.
Arme, zielige I-rakkers,
Strakjes komt hij aan, de tolk
Van de achting en de vriendschap
Van het Nederlandsche volk.
Binnenkort zult gij ervaren,
Hoe ze het in Holland doen,
Zet u schrap, er komt een aanslag,
Maak u vaardig als citroen,
Duid het ons niet al te euvel,
Heusch, wij meenen het wel goed,
Ja, wij voelen medelijden
Uit het diepst van ons gemoed.
Straks weer binden ons meer banden;
Uit ons zwaarbelaste hart
Roepen wij: reik ons de handen,
Broeders in belastingsmart!
P. GASUS.
OPLOSSING VOOR HET WEGGOOIEN
VAN VOEDSEL.
WEST FRIESCHE GEMEENTEN VRAGEN
STEUN IN NATURA.
De hoofden der 50 Westfriesche gemeente
besturen zijn wederom in vergadering bijeen
geweest om de situatie te bespreken, ontstaan
door den toenemenden nood in den tuinbouw.
Besloten werd de Regeering te verzoeken
om perfectie van hulpverleening in werk
verschaffing en steun. Verlangend wordt uit
gezien naar de tuinbouwsteunwet.
Door nood gedwongen, gingen zeer veel
stemmen op voor steun in natura. Besloten
werd uitvoerig advies hierover te dioen uit
brengen aan de Commissie-Lambooy.
De vertegemwoordging van den midden
stand verzette zich ter vergadering tegen
steun in natura wanneer niet de midden
stand zelf hiermede gedeeltelijk wordt ge
red.
Dezer dagen werd de burgemeester van
Wemeldingen, de heer F. Wabeke Anz., 70
jaar. Hij is reeds ruim 28 jaar burgervader
dezer gemeente en houdt nog steeds de oude
kleederdracht in eere.
PROVINCIAAL DISTRIBUTIEBUREAU
TE ALKMAAR.
Naar wij vernemen zal het door dc Provin
cie Noord-Holland in te stellen In- en Ver
koopbureau voor Tuinbouwproducten worden
gevestigd in het Landbouwhuis te Alkmaar.
Tot directeur van het bureau is benoemd
de heer P. Klant, secretaris van de Provin
ciale Commissie uit de veilingen in Noord-
Holland.
De heer A. W. Michels, lid van Ged. Staten
van Noord-Holland zal optreden als voor
zitter van de commissie, die op de verrich
tingen van het In- en Verkoopbureau toe
zicht zal hebben te houden. De samenstel
ling van deze commissie moet nog geschie
den.
Zooals bekend is stelt het In- en Verkoop
bureau zich ten doel de aan de Noord-Hol-
landsche Groenteveilingen aangevoerde pro
ducten, die de daarvoor gestelde minimum
prijzen niet kunnen opbrengen voor reke
ning van de Provincie aan te koopen.
Aan elke veiling wordt één van de handela
ren als vertegenwoordiger van het bureau
aangesteld, die zorg meet dragen voor de
verzending van de producten.
De door de Provincie overgenomen produc
ten zullen worden gedistribueerd als men-
schelijk voedsel, daar waar een tekort bestaat
of als veevoeder. Voor de distributie als men-
schelijk voedsel zal de directeur zich in ver
binding stellen met liefdadige instellingen
en inrichtingen van sociaal nut, in verschil
lende plaatsen van het lar.d, voor zoover de
ze in richting in aanmerking komen, om
door het bureau te worden bediend Voor de
levering van groenten, eventueel ook van
vroege aardappelen, zooals veevoeder of
pluimveevoeder, wordt de medewerking ge
zocht van diverse landbouworganisaties.
Zij, die zich met het Bureau in verbinding
wenschen te stellen kunnen zich wenden
tot den directeur, Landbouwhuis te Alk
maar.
ERNSTIGE BOTSINGEN IN BELFAST.
Drie dooden tallooze gewonden.
BELFAST, 12 Oct. (Reuter). Bij de werkloo-
zen-onlusten zijn in de botsingen met de po
litie drie personen gedood, elf zwaar gewond
en 100 lichter gewond.
De werkloozen schoten van de daken op de
politie.
Een regiment infanterie staat gereed naar
Belfast te marcheeren, teneinde de politie te
versterken.
NIEUWE COMMISSARISSEN VAN
POLITIE.
DRIE BENOEMINGEN TE AMSTERDAM
Bij Kon. besluit zijn benoemd tot commis
saris van politie te Amsterdam de heeren K.
H. Broekhoff, A. van IJsendijk en M. N. F. M.
Mouwen, allen thans hoofdinspecteur. De
drie nieuwe commissarissen zijn thans ach
tereenvolgens chef van de Centrale in zake
Falsificaties, waarnemend leider van de Cen
trale Recherche en verbonden aan een dei-
administratieve af deelingen van het hoofd
bureau van politie.
BELASTINGVERHOOGING GAAT
NIET DOOR.
TOCH EEN SLUITENDE BEGROOTING
TE AMSTERDAM.
Het Volk meldt, dat de wethouder van
financiën, Ed. Polak te Amsterdam er in is
geslaagd de verhooging van de personeele
belasting voor 1933, die aanvankelijk werd
noodig geacht om de begrooting sluitend te
maken, te voorkomen.
Er is een andere wijze van dekking voor de
geraamde uitgaven mogelijk gebleken. Den
gemeenteraad wordt nu een sluitende be
grooting aangeboden zonder loonsverlaging
en zonder verhooging van belasting!
Voor het terugnemen van dez-e verhooging
was een bedrag van ongeveer één millioen
noodig. Het is gevonden door een zorgvuldig
nagaan van de begrooting van het loopende
jaar.
Op deze begrooting is nog een aantal be
zuinigingen aangebracht Deze zullen wor-
ken samengevat in een suppletoire begre-o-
t-ing. Het vrijkomende bedrag zal worden ge
stort in het reservefonds, vanwaar het naar
den dienst 1933 kan wordei] overgeheveld.
De schrijver Emil Ludwig, vooral bekend
door zijn boeken over Napoleon en Bismarck
en door zijn interviews met Stalin, den leider
der Sovjet-republiek en met Mussolini, den
dictator van Italië, zal in ons land als spreker
optreden o.a. in Den Haag (21 October
Amsterdam (22 October) en Utrecht
(24 October).
PROF. EINSTEIN HOOGLEERAAR IN
AMERIKA.
Prof. Einstein heefit een benoeming aan
genomen tot hoogleeraar aan het nieuwe
instituut voor voortgieeette studie, daó in
den herfst van 1933 za<l worden geopend.
Einstein zal doceeren in wiskunde en theo
retische physica. Het instituut wordt tijdelijk
ondergebracht in de universiteit van Prin
ceton en heeft een gift ontvangen van 5
millioen dollar.
WIJK AAN ZEE EN DUIN.
EXTRA IIULP VOOR WERKLOOZEN.
In de Dinsdagavond gehouden vergadering
van den gemeenteraad heeft de raad op voor
stel van B. en W. besloten uit de middelen
van het burgerlijk Armbestuur een bedrag be
schikbaar te stellen van ten hoogste 10 cent
per ingezetene, ten behoeve van het ver-lee-
nen van extra hulp aan ondersteunde werk
loozen in deze gemeente in den vorm van
kleeding, beddegoed, schoeisel enz.
Het beschikbaar gestelde bedrag zal door de
vegeering met eenzelfde som worden aange
vuld. De uitdeeling zal worden opgedragen
aan een comité, dat een onderdeel vormt van
het plaatselijk crisiscomité, twee leden van
het college van B. en W. en vertegenwoordi
gers der voornaamste plaatselijke vakcen
trales.
Verder heeft de raad nog op aandringen
van Gedeputeerde Staten besloten tot. intrek
king vah'het raadsbesluit betreffende het
aangaan eener crisisleenina ten bedrage van
f 60.000. Gedeputeerde Staten hadden name-
hjk opgemerkt, dat zij bun beslissing over de
vraag of voor crisis uitgaven die ten laste van
den dienst van 1932 komen, mocht worden ge
leend. wenschten aan te houden totdat vast
zou staan, dat deze uitgaven op den gewonen
dienst van 1932 een r.adeelte saldo hebben ver
oorzaakt en dekking van dit saldo uit de ge
wone middelen van den dienst van 1933 niet
mogelijk zou b'ijken. Aangez'en B. en W. niet
verwachtten, dat Gedeputeerde Staten hun
standpunt- zouden herzien, hadden zij den
raad in overweging geeeven aan het verzoek
van het college te voldoen.
BURGERLIJKE STAND
HAARLEM, 12 October.
Ondertrouwd 11 October; K. Seubring en
M. H. de Jongh.
Bevallen 8 October: D. v. d. DoolZwaan,
z.; M. M. van Ravensberg— Bremer, z.; 9 Oc
tober: E. J. van DeldenSpringveld, z.; 10
October: H. Wilgenkample Febre, z.; M. C.
van Loevenzijnvan Raaphorst, z.; 11 Oct.:
C. M. EsselmanPollé, z.; C. Boogh
Humme, z.
Overleden 9 October: C. Visser, 84 j.,
Leidschestraat; C. Junge, 75 j„ Burgwal; 10
October: W. C. Dessing, 50 j„ Rijksstraatweg;
11 October: C. C. M. MeermanHommes, 62
j., Emmakade.
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
27)
oogenblik bleef Leviatt met gefronst
voorhoofd staan. Toen trad hij glim-
w'ner.d naar voren en ging naast haar op
oot rotsblok zitten. Onmiddellijk wierp zij
wm een afkeurenden blik toe. Toen zij
dat hij bleef zitten, schoof zij haar
«'geneommen een weinig opzij en volgde toen
zelf. Hij kan zich niet vergissen in de be
tekenis van deze beweging, maar wanneer
slim geweest was, zou hij gedaan heb-
_n hij niets merkte. Een vrouw kan een
afstooten, maar wanneer hij deze te-
f11?wijzing aanvaardt zonder iets te zeggen,
hij tamelijk zeker zijn van haar mede
tel €n m«delijden is een pad vol belof-
Maar de opzichter verzuimde zijn gele-
Koneid. Hij beging de vergissing te den-
«n, dat hij, omdat hij haar meermalen ont
bootte, wanneer hij haar broeder bezocht,
jju gerust een zekere intimiteit tegenover
w? kon aannemen.
•;Mij dunkt dat dit rotsblok groot genoeg
f voor ons beiden", zei hij, op beminnelij-
toon,
Zij mat den afstand, die tusschen hen was
bet een berekenend oog. „Dat is zoo", ant-
«oordde zij rustig, „wanneer je precies blijft
z'"ten, waar je nu zit."
Hij lachte gedwongen. „En als ik dat niet
doe?" vroeg hij.
„Dan mag je de plaats alleen hebben",
antwoordde zij koel. „Ik heb je niet ge
vraagd, om hier te komen".
Hij verkoos geen acht te slaan op haar
werk, maar vertelde haar, dat hij aan het
huis was geweest om Ben te bezoeken en,
daar hij hem niet thuisgetroffen had, door
de vlakte was gereden. „Ik zag je, toen ik
nog een heel eind weg was," besloot hij, „en
dacht, dat je je misschien eenzaam zoudt
voelen."
„Wanneer ik mij eenzaam voel, kies ik
zelf mijn gezelschap", antwoordde zij koel.
„Och, natuurlijk", zei hij, ietwat sarcas
tisch, „je zult wet weten, met wien je het
liefst praat. Maar je hebt er toch niets tegen,
dat ik op dezen heuvel ga zitten?" vroeg hij.
„De heuvel is niet van mij", merkte zij
kalm op en bekeek een der beschreven
bladzijden van haar boek, „je kunt hier blij
ven zitten, zoo lang je wilt".
„Dank je". Hij zei deze woorden op ge-
rekten toon. Op een elleboog achterover ge
leund, strekte hij zich uit, alsof hij er zeker
van was, dat zij geen verdere tegenwerpin
gen zou maken. Zij nam niet de minste no
titie van hem, zocht haar papieren bij el
kaar en begon weer te schrijven.
Een poosje bleef hij zwijgend zoo liggen
kijken naar het potlood dat over de breedte
van het blad gleed en weer terug. Een
bundel voltooid manuscript lag naast haar,
de bladen bedekt met zorgvuldig geschreven,
duidelijk leesbare woorden. Zij was altijd
trotsch geweest op haar schrijftalent. Ben
poosje keek hij verbaasd naar haar en
trachtte tevergeefs om de woorden, die op
de bladzijden te voorschijn kwamen, te ont
cijferen. Maar de afstand was te groot en
tenslotte gaf hij het op en ging naar haar
liggen kijken, maar toch vastbesloten, cm
het geschreven geheim, dat zich naast
haar opstapelde op te lossen.
Tenslotte, toen de stilte hem begon te
vervelen sprak hij als toevallig: „Je moet
lang op school geweest zijn om zoo te
kunnen schrijven".
Zij gaf geen antwoord, daar zij op dat
oogenblik verdiept was in een gedachte, die
zij onder woorden wenischte te brengen,
voor zij vleugels kreeg en voor immer ver
dween.
„Schrijven gaat sommige menschen ge
makkelijk af", hield hij aan.
De gedachte was opgeteekend; zij keerde
zich een weinig om. „Ja" zei ze en keek hem
kalm aan, „dat is zoo. Net als brutaal zijn".
Hij lachte luchtig. „Ik ben niet van plan,
om brutaal te zijn", antwoordde hij. „Ik kan
toch niet denken, dat het brutaal is, als ik
je vraag, wat je schrijft. Het is te lang
voor een brief."
„Het is een boek".
Hij lachte, verrukt over deze gedeeltelijke
toenadering. „Mij dunkt, dat je een bijzon
der soort vrouw moet zijn, om een boek te
schrijven", merkte hij bewonderend op.
Zij zei niets. Hij ging overeind zitten en
boog zich tot haar over, terwijl een plotse
linge hartstocht zijn oogen deed schitte
ren.
„Wanneer dat het geval is", zei hij veel-
beteekenend, „dan wil ik je wel zeggen, dat
ik een voorliefde heb voor dat bijzondere
soort."
Haar kin ging een weinig omhoog. „Je
gevoelens laten mij ijskoud", antwoordde zij,
zonder hem aan te kijken.
„Zoo'n vrouw zou natuurlijk heel veel we
ten", vervolgde hij, alsof hij haar afwijzing
niet gehoord had, „zij zou zeker wel zooveel
weten, dat zij zien kon, wanneer een man
haar liefheeft."
Blijkbaar begreep zij zijn bedoeling, want
haar oogen glinsterden listig. „Dan is het
jammer, dat jij geen „bijzonder soort man"
bent", antwoordde zij.
„Wat bedoel je?" vroeg hij, terwijl zijn
oogen gretig glinsterden.
„Ik bedoel, dat je, wanneer je een „bijzon
der soort man" was, zou weten te zeggen,
wanneer een vrouw je niet kan uitstaan", zei
ze koel.
„Dan geloof ik niet, dat ik van een bijzon
der soort ben", verklaarde hij, terwijl hij
een weinig kleurde. „Natuurlijk heb ik wel
gezien dat je niet veel met mij op schijnt
te hebben. Maar ik heb hooren beweren dat er
vrouwen zijn, die gewonnen kunnen worden,
wanneer een man maar aanhoudt."
„Sommige mannen houden er van, om hun
tijid te verknoeien", antwoordde zij rustig.
„Ik noem het geen tijd verknoeien, wan
neer ik met je praat", verklaarde hij snel.
„Onze opvattingen verschillen", merkte zij
kortaf op, terwijl ze het potlood liet rusten
op het blad dat zij beschreef.
Haar profiel was naar hem toegekeerd;
haar wangen waren licht gekleurd; eenige
losgewaaide haarlokjes vielen langs haar
voorhoofd en slapen. Het was een aantrek
kelijk beeld, zooals zij daar zat met het
zachte zonlicht achter zich, een beeld, welks
schoonheid Leviatt's hart deed kloppen van
plotselinge woede en teleurstelling. Zij had
de zijne kunnen zijn, wanneer Ferguson er
ni«t tusschen gekomen was. En nu zou hij
baar verliezen, dank zij dezen nieuwen
knecht.
Een plotselinge woede maakte zich van
hem meester, hij boog zich voorover, met
een boosaardige uitdrukking op zijn gelaat.
„Misschien zou ik wel iemand kunnen noe
men, die zijn tijd niet verspilt!" zei hij
spottend.
Snel keerde zij zich om en keek hem aan,
terwijl zij potlood en papier losliet en haar
oogen toornig flikkerden. „Je bent een van
de lafaards, die mannen vleien en weerlooze
vrouwen beleedigen!" verklaarde zij, deze
woorden langzaam en duidelijk uitsprekende.
Voor zij antwoordde, had hij al gemerkt-
dat hij een vergissing begaan had en hij
lachte verontschuldigend: zijn gelaat ver
wrong zich onder deze poging.
„Dat bedoelde ik niet bepaald", zei hij
flauw. „Ik zou denken, dat het een vrij ter
rein is en geen gunstbewijs. Hij kwam een
stap naar haar toe, zijn stem werd afgeme
ten. „Ik ben dikwijls naar je huis gekomen,
onder voorwendsel, dat ik Ben kwam bezoe
ken. Maar ik kwam niet voor Ben ik wilde
jou zien. Ik geloof, dat je dit wel weet. Een
vrouw moet wel zien, wanneer een man haar
liefheeft. Maar je hebt mij nooit de kans
gegeven, om het je te vertellen. Ik wil dat je
mijn vrouw wordt. Ik ben opzichter voor de
Two Diamond en ik heb zelf wat vee en geld
op de bank in Cimarron. Ik zal een huisje
bouwen een paar mijlen de rivier af en
„Halt!" beval Miss Radford gebiedend.
Leviatt had vlug gesproken, geheel in be
slag genomen door zijn onderwerp, terwijl
de zekerheid uit zijn oogen straalde. Maar
op Miss Radford's bevel hield hij plotseling
op en verstijfde, terwijl hij groote oogen op
zette van verwondering.
„Je hebt genoeg gezegd," vervolgde zij,
„meer dan genoeg. Ik heb nooit over je ge
dacht als een aanbidder. Ik weet zeker, dat
ik niets gedaan heb waardoor je zou kunnen
denken dat ik met je wil trouwen. Ik houd
zelfs niet van je voel zelfs geen achting
voor je. Ik weet niet, of ik wel ooit zal
kunnen trouwen, maar wanneer ik het doe,
dan toch nooit met een man, van wien iedere
blik een beleedigirg is."
Zij keerde zich hooghartig om en begon
haar papieren te verzamelen. Haar optreden
verried niet de minste opwinding; haar stem
was kalm en effen geweest, gedempt door een
lichte boosheid.
Een korten tijd bleef Leviatt staan voor
de volle beteekends van haar weigering
langzaam tot hem doordrong.
(Wordt vervolgd.)
