a
DE VEEDIEVEN
cemencde berichten uit
binnen- en buitenland.
burgerlijke stand
sa
Sg
g
H
ss
®L. VONHOFF
Onzalig Bosch.
langs de straat.
ider courant
zaterdag 22 october 1932
ALEXANDRINE TINNé.
rffi NEDERLANDSCHE ONTDEKK1NGS-
REIZIGSTER.
Augustus 1869 drong tot Nederland de
rmare door. dat de Nederlandsche onder
^LnffSreizigster Alexandrine Tinné op den
Augustus can datzelfde jaar door de
e0-s was vermoord, toen zij zich op weg
wvond van Moerroek naar Ghat in het
- - Afrika.
p-eule Alexandrine Petronella Tinné werd
October 1839 te 's-Gravenhage geboren.
In was een dochter van den Hagenaar W. F.
Tfnrié en freule van Capellen. Zij woonde
Kfèr niet haar moeder in Egypte (1861) en
relde zich daar aangetrokken tot ontdek-
tMstochten door het nog bijna onbekende
Mei van Afrika.
Zij wist, dat het gebied, dat zij wilde door
trek^11' gevaarlijk was, Vóór haar waren
Si van onderzoekers vermoord. Nog kort voor
lij haar onderzoekingstocht begon, daarbij
?Lezeld door haar moeder en haar tante
Adriana van Capellen, was de Duitsche ont-
l^ingsreizigerKarl Klaus von der Decken
oost-Afrika door de inboorlingen gedood.
om dézen tijd September 1863 be
vond zich Alexandrine Tinné, die zich reeds
eeiiige iaren op deri tocht had voorbereid,
aan"de Bahr-el-Ghasal, de Gazellenrivier. Zij
„as reeds in 1862 van Cairo den Nijl op
gevaren en van Khartoem werd de toch
over Koeka voortgezet tot waar de even-
frênoemde rivier in den Nijl valt.
5 Zonder ongevallen werd het geweldige
moerasland van Gondokors bereik,t maar
stroomversnellingen en geweldige rotsblokken
noodzaakten haar naar Khartoem t-erug te
Keeren. Daar ontmoette zij de Duitsche on
derzoekers Heinrich Steudner en von Heuglin
die juist waren teruggekeerd van een onder
zoekingstocht in Abessinië. Met hen besloot
aj het nog onbekende stroomgebied van de
gahl-el-Ghasal te onderzoeken en tot de
bronnen van die rivier door te dringen. Men
voer opnieuw den Nijl op tot aan Mesjra-el-
Uez, waar de kameelen werden bestegen,
get'was een ontzettend vermoeiende tocht
door een ongezonde streek en Steudner be
keek in het dorp Wan op den lOden April
1853.
Ook de moeder van Alexandrine Tinné
stierf aan verraderlijke koortsen gedurende
dézen tocht. De koene reizigster zette haar
reis voort en de resultaten waren zeer be
langrijk. De loop van verschillends rivieren
werd nauwkeurig nagegaan en opgenomen,
roodat men zich een beter begrip kon vor
men van de stroomstelsel ten Westen van
Witten Nijl. Tal van negerstammen had
men leeren kennen en belangrijke inlïchtin-
jen uit het binnenland verzameld. Ook de
jotanische studiën vna freule Tinné waren
ian groot gewicht. In Maart 1864 kwam
i: expeditie te Khartoem terug.
Eenige jaren later, in 1867, vormde onze
'izigstèr het plan het Mohammedaansche-
edeelfe .van" Soedan te doorzoeken. Men
■aadde het haar af; de Sahara was zeer
mveilig, zoo werd gezegd, en de bevolking
rad zeer fanatiek op tegen iedere vreem
deling, die het durfde wagen tot haar gebied
door te dringen. Zij besloot daarom terug
ie keeren en nu gi'ng zij, op aanraden van
lerard Rohlfs, Freiherr von Maltzau, bij
genaamd Boe-Ain-Asrak (vader met de
blauwe oogen, bijnaam hem door de in
landers, .gegeven) en Gustav Nachtigal, alle
drie bekende onderzoekers, in Januari 1869
van Tripolis naar Moerroek. Dit was haar
derde expeditie. In den zomer was zij verder
getrokken in de richting van Ghat. Op den
31en Juli bleek het, dat zij door de Toearegs,
de wilde en wreede volksstam der woestijn,
was omringd. Men nam de noodige maat
regelen, maar op 1 Augustus werd zij over
vallen en met haar metgezellen vermoord.
Van freule Tinné's reizen getuigt o.a. haar
boek: „Geographical Notes of Expeditions in
Central Africa by three Dutsch ladies" uit
gegeven door de „Historical Society of
Lancashire and Cheshire".
DOODVONNIS WEGENS SCHOENEN
DIEFSTAL.
MOSKOU. De rechtbank te Leningrad
veroordeelde zes beambten van de schoen-
fabrieken Skorochod tot den dood door den
kogel wegens diefstal van 1000 paar schoenen.
De rechtbank verklaarde dat dit vonnis
indeüjk moest bewijzen dat de regeering
geen diefstal van staatseigendommen zou
toelaten.
De veroordeelden hebben telegrafisch een
gratie-verzoek naar Moskou gezonden.
TWEE GEVALLEN VAN
KINDERMOORD?
DUITSCHE DIENSTBODEN IN DEN HAAG
GEARRESTEERD.
Het Haagsch Corr. Bur. meldt:
De Haagsche politie houdt zich bezig met
twee gevallen van vermoedelijke kinder
moord of -doodslag gepleegd door twee
Duitsche dienstboden. Het eene meisje, 21
jaar oud uit Beieren heeft erkend, het kind
waarvan zij in eht laatst van September
heimelijk was bevallen in een kast te hebben
verborgen. Daar werd het eerst dezer dagen
ontdekt, omdat het meisje een paar dagen
na haar bevalling naar een ziekenhuis was
overgebracht.
Het tweede geval betreft een 30-jarig
meisje uit Westfalen dat het kind, begin
dezer week geboren in doeken had gewikkeld
en iri een actentasch verborgen had. Eerst
beweerde zij het pakje gevonden te hebben
maar later bekende zij. Ook dit meisje is
naar een ziekenlnrichting overgebracht.
De toestand van het eerste meisje laat niet
toe haar een geregeld verhoor af te nemen.
ONDERSCHEIDING VOOR COMMISSARIS
BROEKHOFF.
Tot eeli der zes vice-presidenten van het
Internationale Politiecongres is in d-e te Rome
gehouden zitting gekozen de heer K. H.
Broekhoff, commissaris van politie te Am
sterdam, leider van de Valschgel-dcentrale.
AUTOBUSONGELTJK MAAKT
10 SLACHTOFFERS
PADANG, 21 Oct. (Aneta) Hedenmorgen
botste een vrachtauto van de B. O. W. ko
mende uit Fort de Koek te Loeboekkalang
tegen een autobus, die vol met passagiers
was. 10 personen werden zwaar gewond. Zij
moesten worden opgenomen in het hospitaal
te Padang.
HAARLEM 21 October.
Ondertrouwd 20 October: W. van Nes en
M. E. T. Klabou; H. J M. Snoeks en S. C.
Bonnet; H. J. Korevaar en J. H. Heesemans;
A. Engels en D. L. v. d. Weele; A. Goedhart
en M. A. de Geus; H. A. Leeman en J. C.
Goedhart; H. Bakker en D. Edam; L. Nijen-
huis en W. E. de Wilde; C. Rasmussens en
C. Vrij.
Getrouwd 20 October: W. B. de Vos en J.
Kraal; D. J. Verbruggen en J. C. S. Fort-
gens; J. L. van Voorst en E. R. Sietses.
Bevallen 17 October: M. B. van Leeuwen
Koops, d.;A. M. Klinkenberg—van Wetering,
d.; 20 October: R. MertenHietkamp, z.; A.
C. W. SpruitKleinhout, d.
Overleden 19 October: B. A. Raymann, 48
j., Hazepaterslaan; C. J. Waalewijn—Huijs-
mans, 57 j., Krelagestraat.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
H
m
fei
o
09
z
u
m
w
H
S3
3
RICHARD TAUBER KOMT TE
HAARLEM.
Naar de Radio Bode van deze week mede
deelt zal Richard Tauber als gast van de
A.V.R.O. op 13 November optreden in de ge
meentelijke concertzaal te Haarlem.
DEENSCH ONTWAPENINGS
VOORSTEL AANGENOMEN.
MAAR EERSTE KAMER ZAL WEL WEER
VERWERPEN.
KOPENHAGEN, 21 Oct. (V. D.) Het ont
wapeningsvoorstel, waardoor het Deensche
leger en de vloot worden gewijzigd in een
bewakingscorps en een kustverdediging, is
gisteren in derde lezing door het Folketing
met 74 tegen 71 stemmen van conservatieven
en Venstre-partij aangenomen en naar het
Landsting verwezen.
Het staat vrijwel vast, dat het Landsting
het voorstel verwerpt, aangezien conserva
tieven en Venstre-partij in den Senaat een
meerderheid hebben. Ook verleden jaar werd
het voorstel door het Folketing aanvaard en
door het Landsting verworpen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
LEERAAR BOEKHOUDEN M.O.
SCHAEPMANLAAN 15 - DRIEHUIS
OPLEIDING PRACTIJK-EXAMENS
7?z Coburg is het huwelijk voltrokken tusschen Prins Gustaaf Adolf van Zweden en
■prinses Sybille von Sachsen Coburg. Op deze foto, genomen in het slot te Coburg, ziet men
v. I. n. r.: grootvorsting Cyrill van Rusland, hertog Eduard van Coburg (vader van de
bruid), de kroonprins van Zweden (vader van den bruidegom)daarnaast het bruids
paar en tenslotte de kroonprinses van Zweden en de hertogin von Sachsen
Coburg Gotha.
(De Ver. tot Behoud van Na
tuurmonumenten*) vraagt van
het Nederlandsche publiek voor
1 Januari 1933 honderd-
duizend gulden om het ver
maarde Onzalige Bosch als
natuurmonument te kunnen
behouden.)
Tjonge jonge, wat een dagen,
Om te komen om een ton,
Je moet toch maar durven vragen,
Ook al zeg je dan pardon.
Hebben die monumentalen
Van de crisis niet gehoord?
Wie komt nu met idealen
Van natuurschoon ons aan boord.
Vieze modderige paden.
Klef doorsieperd is het mos.
Rottend blad om door te waden,
Wel onzalig is zoo'n bosch.
En een gift, niet eens een leening,
'k Vraag u nou, in dezen tijd
Hè, ziezoo, van deze meening
Heb ik mij nu eens bevrijd.
Verder wou ik dan nog vragen,
Of u deze bosschen kent,
Of u in vac anti ©dagen,
Daar wel eens gelouterd bent,
't Ls, wanneer ik uit moet kiezen,
't Schoonste bosch in heel ons land,
Neen, dat moog' we niet verliezen
Aan den schoonen Veluwrand.
't Brengt aan duizenden verrukking
In de zomerzaligheid,
En, hoe erg ook de verdrukking,
Hoe onzalig ook de tijd;
Ieder zal naar eigen krachten,
't Zijne hieraan willen doen,
't Is een ton, niet te verachten,
Maar toch ook weer geen millioen.
Het woord monument zegt alles;
Als ge een natuurvriend bent,
Zegt ge': hoe ook in de dalles,
Hier mijn gift, 't is nu (t) moment.
Gevestigd te Amsterdam, Heerengracht
540, Postgiro 32391.
ALWEER VALSCHE MUNTERS.
NU IN DEN HAAG.
De Haagsche politie is er in geslaagd een
valsche muntersbende op 't spoor te komen
en de verdachten te arresteeren.
Reeds gediurenden eenigen tijd bereikten-de-
politie berichten over het in omloop zijn van
valsche rijksdaalders. Toen iemand Maanda;
j-1. een valsche rijksdaalder in betaling gaf in
een sigarenwinkel werd hij ^gevolgd 'en later
aan de politie aangewezen.
Nu had Maandagavond juist op de Veer
kade te Den Haag een motorongeluk plaats.
Motorrijder en duorijder maakten een tui'
meling waarbij o.m. een rijksdaalder op den
grond viel die valsch was.
De duorijder maakte zich uit de voeten,
maar weldra is de man aangehouden in een
pension.
Intusschen had de eerste gearresteerde be
kend, en als vervaardiger van de rijksdaal
ders aangewezen iemand uit de Zusterstraat
in Den Haag. Toen de politie daar huiszoe
king deed vónd zij den eigenlijken verval-
scher op bed liggen, ernstig gewond.
Hij bleek toen de motorrijder te zijn. Hij
werd naar het ziekenhuis overgebracht en
onder bewaking gesteld. De beide andere go-
arresteerde -kooplieden zijn naar het
Huis van Bewaring over,gébracht.
LAATSTE SLACHTOFFER VAN DE MIJN-
ONTPLOFFING OVERLEDEN
Donderdagavond is in 't ziekenhuis te Lin-
nich thans ook de 31-jarige mijnwerker Ti-
busect overleden.
Hiermede zijn alle 7 mijnwerkers die bij de
ontploffing in de mijn Sofia Jacobi getrof
fen werden, overleden.
Dit laatste slachtoffer was degene die de
benzine-lamp ontstoken heeft, waardoor
ontploffing veroorzaakt werd.
Het lot van den onmiddellijk gedooden
mijnwerker Weber is zeer tragisch.
Hij was na een mijn-ongeval, tengevolge
waarvan hij 4 weken op het ziekbed had ge
legen, pas weer eenige dagen in de mijn te
ruggekeerd en werd toen gedood.
Het Hoedje.
Er scheen iets niet in orde te zijn bij den
heer en dame, welke op het trottoir van de
drukke winkelstraat stilstonden, zonder zich
te bekommeren om andere voorbijgangers,
wien zij den weg versperden. Er was tusschen
hen geen sprake van ruzie, want daarvoor
zagen zij er veel te netjes uit; -maar wat
woorden niet kunnen uitdrukken, dat kun
nen blikken soms verduidelijken. Er was
iets in den bii-k van den heer. dat doelde op
onheilspellende voornemens, terwijl de ma
nier, waarop mevrouw haar taschje dicht
deed, opende en weer sloot, ook niet naar
kalme gemoedstemming heen wees. De huiwe-
lijksbarometer stond een kenner zag dit
onmiddellijk op storm en onweder en het
was ook spoedig duidelijk, dat de wolk. zoo
te zeggen, in de étalage hing van een winkel
waarvoor deze beide lieden zich geposteerd
hadden.
Je lijkt wel malbespottelijkzei de
heer.
Je hebt er geen verstand van, siate de
dame.
En het bleek zoo zonneklaar, diat het ging
om het hoedje, dat in de étalage stond uit
gestald en waarvan hij alleen den prijs be
keek. Die zei hem genoeg. Het was bespot
telijk.
Kom mee, dreigde hij iets luider.
Ik ga naar binnen, hield zij vól
De dame wilde gaan, althans zij hield
zich zoo, want ze deed één stap in de rich
ting van de deur. Toen scheen zij zich te
bedenken. Het had misschien iets te maken
met het betalen van het peperdure hoedje,
maar in elk geval deed zij die ééne stap weer
terug, en dreigde toen:
Mee moeit je.
Nee.
Tja, ook zeer nette lieden kunnen zich zelf
en hun stand en kleeren wel eens een --ren-
blik vergeten maar dan toch niet langer
da-n één oogenblik.
De lieer en dame zagen beiden blijkbaar
in, d-afc ze te luid spraken en te lang voor
den winkel stilstonden. Jarenlange -training
moet- -het zijn ge-weest, welke hen nu bijna
gelijktijdig een goede oplossing aan de hand
deed, om de kwestie uit te maken. Ze draaiden
zich oom en wachten bij de -tramhalte, welke
zich pal vóór den winkel bevend. De tram
was juist g-eii^sseerdze hadden vb* minu
ten voor h-un discours, om nog tijdig te
kunnen verdwijnen, als op den hoek der
straat de tram weer aankwam.
De gebaren werden, hoewel nog steeds be-
heerscM. weder drukker, de woorden werden
scherper, de blikken sneden als messen,
maar tot resultaat scheen het niet te leiden.
Het hoofd van den heer was nu karmijn
rood. Hij schudde het hoofd en bleef schud
den ondanks haar betoog, maar het schud
den geschiedde tooh reeds slapper en cner-
gielooz-er. Een man is tenslotte ook maar
een mensch.
De. dame scheen nu zéker van de over
winning. Er verscheen op haar gelaat de
milde lach van een gelukkige. Tot nu toe
was er iets i-n haar houding geweest, dat
nog twijfel mogelijk maakte aan haar ocge.
maar nu niet meer. Ze stond rechtop en
knikte een paar maal.
En tenslotte had deze gedecideerdheid ook
op den heer haar uitwerking. Het schudde
van zijn hoofd hield n-u geheel op. Zijn blik
was- mat. Zijn handen hingen slap Langs
het lijf. Hij zag er werkelijk uit, als een,
die den slag verloren had.
Kom maar, zei de dame.
Hij antwoordde niet meer, hij gaf zi-ch
volledig gewonnen.
Op den hoek v-an de straat kwam j-uist de
tram aan en zij wendden zich weer gelijk
tijdig o-m. En beiden stonden zij een oogen
blik later weer voor de étalage, waarin nog
altijd het hoedje prijkte.
Toen geheel onverwacht, slaakte de dame
e;n kreet, zacht, maar -toch aandacht trek
kend. En ze vergat zich weer geheel, toen
ze luidop siste:
Jouw schuld!
Op het hoedje in de etalage lag nu een
klein, doch zeer sierlijk -kaartje: „ver
kocht".
Wat zouden mannen oo-k tegen vrouwelijke
kunstgrepen moeten beginnen, als af en toe
het lot hen niet een handje hielp?
TON RUIJGROK.
AUSTRALIë RATIFICEERT „OTTAWA".
WELLINGTON, 21 October (Reuter). Het
Huis van Afgevaardigden heeft de overeen
komst van Ottawa geratificeerd.
VROUW MET VIER KINDEREN VERBRAND.
PARIJS, 21 October. (V. D.) Gisteravond
brak in een der buurten van de Parijsche
banlieu in een bovenwoning een brand uit,
waardoor de aanwezigen den weg naar bui
ten werd afgesneden. De heer des huizes en
een toevallig aanwezige vriend slaagden er
op het laatste oogenblik in uit een der ven
sters te springen. Met ernstige brandwonden
werden zij naar het ziekenhuis overgebracht.
De vrouw en vier kinderen van den leeftijd
van vier tot tien jaar konden echter niet
meer ontsnappen en kwamen i-n de vlammen
om.
FEUILLETON.
(TOM MIX SERIE.)
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
Hy vertelde haar van Ferguson's verborgen
revolver, hoe zij man tegenover man hadden
j^staan m-e-t den dood tusschen hen in en
Desloot: „Op dat oogenblik had ik besloten,
hem niet dood t-e schieten Maar hij had
reet den moed om den trekker over te ha-
'on, terwijl hij naar mij keek. Hij wachtte,
tot, ik weer op mijn paard zat en wegreed.
10en besloop hij mij van achteren".
Hij zag hoe zij huiverde en streelde lang
ham haar haren, terwijl hij haar vertelde,
ooe het hem speet, dat alles zoo geloopen was
beloofde haar, dat hij, wanneer hij he
rwas, een knecht van de Two Diamond ter
rerantwoording zou roepen voor geval
laatste het land niet reeds verlaten had.
aar Hij zag, dat zijn woorden haar ndet erg
oovredigden, want- toen hij een uurtje later
*re§ li?gen om te slapen, was het laatste wat
rei dat zij aan de keukentafel, met haar
a°0id in de handen zachtjes zat te schreien.
■Arm kind" zei hij, toen de slaap zijn
oogen verduisterden, „het ziet er naar uit,
k^;Het eind zal zijn van. haar geschie-
HOOFDSTUK XX.
Liefde en een geweer.
Ferguson bracht den volgenden morgen
g-een bezoek aan Miss Rad-ford hij had
Leviatt en Tucson zien wegrijden van de
rancho, had opgelet in welke richting zij
weggingen en was hen gevolgd. Twintig mij
len ver had hij ze in het oog gehouden en
bewaakt met een ijzeren geduld, dat beloond
werd.
Zij hadden twintig mijlen stroomafwaarts
geneden, toen Fergus-on achter een rots ver
borgen, hen plotseling in een klein bassin
zag verdwijnen. Toen reed hij om de rots
heen en langs d-e heuvelrij, die het bassin
omzoomde, steeg van zijn pony en kroop
door een boschj-e eiken hakhout naar een
plek waar hij ze duidelijk kon zien.
Hij was zoo verwonderd, dat hij zachtjes
floot. Onder hem in het bassin stond een lee-
men hut. Hij was meermalen in.deze land
streek geweest, maar had n-ooit tevoren de
hut gezien. Dit was geen wonder, want
zooals deze daar in het kleine bassin lag,
voor het oog verborgen door een aaneen
gesloten rij heuvels en, rotsen, waartusschen
nooit een herder kwam of zich druk over
maakte was zij zoo veilig voor loerende
oogen, als een menscheiijke woning met mo
gelijkheid kon zijn.
Er was een kleine corral naast de hut,
waarin verscheidene stieren liepen, een zestal
koeien en ongeveer twintig kalveren. Toen
Ferguson's oogen dit laatste detail opmerk
ten glinsterden zij triomfantelijk. Zelfs de
rijkste verbeelding kon een zestal koeien
geen twintig kalveren laten voortbrengen.
Maar Ferguson had geen behoefte aan
dit bewijs, om hem te overtuigen, dat de
mannen, die de hut bewoonden ronselaars
waren. Eerlijke menschen vonden het ndet
noodig, om in een bassin tusschen de heu
vels te huizen, waar zij beschut waren voor
blikken van uit het open veld. Veedieven
vonden zooiets niet eens altijd n-oodig
tenzij het mannen waren als deze, die geen
eigen kudde hadden, waartusschen zij hun
op oneerlijke wijze verkregen dieren konden
verbergen. Hij was overtuigd, dat deze man
nen zwervende dieven waren, die hun slag
sloegen onder de kudden in hun buurt, op
dezelfde plek bleven tot zij een tamelijke
hoeveelheid vee bij elkaar hadden en dan
d-e heelebo-el naar den een of anderen be
gunstigden vriend dreven die niet afkeerig
was om het gevaar van ontdekking te loo-
pen, wanneer hij door dat ge-vaar in de ge
legenheid was om op een gemakkelijke wij
ze geld te verdienen.
Er waren nog twee mannen behalve Leviatt
en Tucson lang, slank krachtige man
nen. Ferguson bespiedde hen een half uur en
toen sloop hij, overtuigd, dat hij er niets bij
zou winnen, wanneer hij daar bleef, den
heuvel af naar de plek, waar zijn pony stond,
steeg op en reed naar d-e rivier.
Laat in den middag reed hij Bear Flat bin
nen, bracht zijn pony in siell-en draf en hield
even voor zonsondergang stil voor Radford's
huis. Hij steeg af bij den rand der veranda,
een glimlach s-peelde om zijn lippen. Het
geluid van zijn komst brach-t Mary Rad-ford
aan de deur. Zij kwam de veranda op en hij
stond stil, om haar vragend aan te kijken.
„Wat is er aan de hand?" vroeg hij.
„Dat zul je wel weten", antwoordde zij
kalm.
„Ik heb nooit goed raadsels kunnen op
lossen", antwoordde hij lachend.
Er is geen raadsel", zei ze, nog altijd
kalm. Zij kwam naar voren t-ot ze niet meer
dan twee passen van. hem afstond en keek
hem eerlijk aan „Toen je hier gisteravond
wegging, heb je Ben onderweg ontmoet?"
vervolgde zij rustig.
Hij schrok en kleurde een weinig. „Wel ja'/
antwoordde hij, zich afvragende of Ben haar
verteld had wat er bij die ontmoeting ge
sproken was „heeft hij je dit verteld?"
„Ja" antwoordde zij effen, „hij heeft het
mij verteld. Dat zal wel voldoende voor je
zijn. Het spijt mij, dat ik je ooit ontmoet
heb. Je weet wel waarom. Wanneer ik in
jouw plaats was, zou ik maar zoo gauw mo
gelijk maken, dat ik hier wegkwam."
Haar stem was lusteloos, haast onverschil
lig, maar er lag toch een barschen toon in,
die verried, dat zij zich slechts met moeite
inhield. Hij lachte, in de meening, dat hij
niiets te vreezen had sedert hij de nieuwe
overeenkomst met den eigenaar van de
Two Diamond-liad gesloten. „Ik vermoed, dat
ik bang moest worden", antwoordde hij,
„maar ik ben het niet. En ik zie niet in dat
ik mijn tijd verloren laat gaan."
Haar lippen vertrokken sarcastisch. „Dat
heb je al eens meer gezegd", zei ze, terwijl
haar oogen toornig glinsterden. „Je ver
trouwt sterk op de handigheid, om de men
schen voor den gek te houden. Maar je hebt
je ditmaal vergist. Ik weet, waarom je naar
de Two Diamond gekomen bent. Ik weet,
waarom je zoo dikwijls hier kwam. Natuur
lijk heb ik ook eenige schuld. Je h-e-bt mij voor
den gek gehouden, zooals je iedereen gedaan
hebt." Plotseling stond zij rechto-p, met
vlammende oogen. „Wanneer je van plan
waart om mijn broer te doo-den, waarom
had je dan niet den moed, om als man tegen
man tegenover hem te staan?"
Ferguson bloosde. Zou het helpen om te.
ontkennen, dat hij haar voor den gek had
willen houden dat hij ooit de bedoeling had
gehad om Ben neer te schieten? Hij dacht
van niet. Leviatt had haar tegen hem opge
stookt. Hij lachte grimmig.
„Iemand heeft kwaad gesproken", zei hij
kalm. „Je zoudt helpen, om dit geval op te
helderen, wanneer je zei, wie dit was."
„Iemand heeft het mij verteld" antwoord
de zij, „iemand die het weet. Waarom ver
telde je mij niet, dat je hierheen kwam om
Ben te dooden? Dat Stafford je daarvoor
gehuurd had-?"
„Maar dat deed ik niet, juffrouw, protes
teerde hij, verbleekencL
„Dat deed je wel!" Zij stampte driftig met
haar voet op den grond.
Ferguson sloeg zijn oogen neer. „Ik kwam
hier, om te onderzoeken of Ben vee stal,
juffrouw, bekende hij openhartig. „Maar ik
was niet van plan om hem dood te schieten.
Wel, ik heb er dikwijls genoeg de kans voor
gehad en ik deed het niet. Is dat geen vol
doende bewijs?"
„Neen", antwoordde zij, terwijl haar stern
beefde van plotseling opkomende, bittere
ironie, „je schoot hem niet dood. Dat wil zeg
gen, je schoot niet op hem, terwijl hij je aan
keek toen er kans was, dat hij je met ge
lijke siunt zou betalen. Neen toen schoot je
hem niet neer je wachtte, tot hij je de
rug toe keerde. Jijjij lafaard!"
Ferguson' s lippen verbleekten „Je vertelt
rare dingen, juffrouw" zei hij koel. „Alles
schijnt verward te zijn. Heeft iemand op
Ben, geschoten?"
Zij lachte lioonend en doorboorde hem met
een toornigen belee-digenden blik. „Ik dacht
wel, dat je het zou ontkennen", antwoord
de zij. „Dat zou geheel in overeenstemming
zijn met je bedriegelijke manier van doen."
Hij boog zich voorover, met groots ver
baasde oogen. Wanneer zij niet zoo opge
wond-en geweest was over het voorval'zou zij
gezien hebben, dat zijn verbazing echt was,
maar zij was overtuigd dat het niets was
dan slimheid, die zij tot nu toe bewonderd
had, maar die nu in haar hart een heftige
woede opwekte.
„Wanneer werd er op hem geschoten?"
vroeg hij kalm.
„Gisteravond", antwoordde zij boos. „Na
tuurlijk is dat ook een verrassing voor je.
Een uur nadat je wegging kwam hij naar
huis gereden en viel bij de veranda van zijn
paard. Hij was tweemaal geraakt beide
keeren in een rug."
(Wordt vervolgd).
