Over den Atlantischen Oceaan.
m -
iPt
Liefde de Sterkste
Bolverwachting.
BURGERLIJKE STAND
IjMUIDER courant
Precies 10 uur licht de van Nes het anker,
-«aait langzaam en stoomt dwars over het
Schottegat- de Annabaai door. De drukke ka-
den, omzoomd door roode huisjes met wit-
jjjjjncie daklijsten, glijden aan ons voorbij.
Er liggen een paar stoomschepen, maar veel
schoenertjes, twee en driemasters, waarvan
de helft- de Nederlandsehe, de rest de Vene-
zolaansche vlag voert. Ze bregen aloë, houts
kool en divi-divi van de Benedenwindse he
«landen of vruchten, bananen, meloenen,
Papaya's enz. van Venezuela. Dan passeeren
«ij het Gouvernementspaleis, het fort, waar
de vlag ons saluut beantwoordt, van de over
zijde, waar de hotels liggen, wordt druk ge
wuifd en even later zijn wij in volle zee. Er
loopt een kalme deining, die het snelle schip
nauwelijks doet bewegen. De scherpe boeg
snijdt door het water, dat het een lust is. Ik
moet mijn plaats bij het voorkanon verlaten,
want wij gaan schieten. Door den kijker kan
ik de vier kogels van elke volle laag steeds
vlak rond de schijf in het water zien val
len. Gezellig, dat manoevreeren evenals alle
26<loe aan boord van onze frissche Holland-
sche jongens.
j|
s
R. K. Kerk op Bonaire.
Met een geweldigen zwaai hernemen wij
dan onzen koers en gaat het recht op Bo
naire aan. 45 mijl, drie uur varen, als wij
het op ons gemak doen, anderhalf uur als er
haast bij is!
Als Curacao aan den horizont verdwijnt is
Bonaire al duidelijk zichtbaar. Het Noordelijk
deel is heuvelachtig, de Brandaris is ruim 200
Meter hoog, de Zuidpunt is vlak, zeer vlak
zelfs, zoodat wij van de brug van den torpe
dojager op de brandingsgolven achter te
gen het eiland kunnen zien slaan. Maar de
voorgrond is interessanter. Zoo moet Stavo
ren of P-etten er in hun bloeitijd hebben uit
gezien! Keurige huisjes allemaal. Echt Hoi-
landsch netjes, een paar grootere en twee
kerkjes er tusschen. Op de reede weer schoe
ners van allerlei afmetingen. De sloep van
den gezaghebber haalt ons van boord. Zijn
auto staat klaar voor de eerste korte ken
nismaking met het eilandof eigenlijk met
Kralendijk zelve. En zoodra ge voet aan wal
zet. beseft ge ineens, waar die eigenaardige
naam vandaan komt: Koral-endijk moet dat
geweest zijn, want de branding werpt hier
overal een dijk op, vaak tot 4 en 5 Meter bo
ven den gemiddelden waterstand, geheel be
staande uit losgeslagen stukken en brokken
van de koraalriffen, die er voor liggen.
Daar is weer werk voor den zeekijker, als hefc
weer kalm genoeg is tenminste.
Het stadje zelf maakt een keurigen indruk.
Ook hier is een tijd van welstand geweest en
de meesten hebben die gelegenheid aange
grepen om huis en hof op te knappen. De
grootere huizen zijn van koraalsteen ge- 1
bouwd en dan met kalk bij gesmeerd en rood
geschilderd, balcsteenrood hoor! De kleine
re zijn van takken gevlochten, maar ook
met leem en kalk glad gesmeerd en geschil
derd; Flinke deuren, flinke houten luiken
voor de ramen, alleen de heg bestaat na
tuurlijk weer uit cactussen, mannetje aan
mannetje naast elkaar geplant. De bewoners
zijn iets minder donker dan op Curacao;
sluik haar komt er wat meer voor, meer In-
diaansch bloed dus, maar Europeesch ge
kleed zijn ze weer allemaal.
Wij kijken nog even bij de werkverschaf
fing, het aanleggen van aarden en steenen
dammen om het t e snel afvloeiiende regen
water tegen te houden en verwonderen ons
hoe een chauffeur den weg vindt in die wir
war van landweggetjes, die hier het cactus
bosch doorkruisen. Want in deze buurt is de
Kandelabercactus weer de domineerende fac
tor in het landschap. Dan bezien wij nog
den nieuwsten huizenbouw, beton, gemaakt
FEUILLETON.
Naar hat Engelseh van
Mrs. PATRICK MACGILL.
(Nadruk Verboden).
13)
Robert Loring toegreep haar. Zijn gezicht
werd nog iets -bleaker en zijn lippen trilden
jammerlijk. Een gesmoorde snik ontsnapte
aan zijn borst, toen trok hij, zijn ontroering
overwinnend, Hetty naar zich toe, -legde .beide
handen op haar schouders en zei: „Je lijk:
op haar, kind, maar ik hoop, dat jouw leven
gelukkiger zal zijn dan het hare was. Er zijn
tooh nog twee kinderen tweelingen?"
Het-ty knikte, want spreken kon zij niet.
-,Waar zijn ze.boven?"
Weer tooog het blond-e hoofd in antwoord.
„Ik moet ze even zien, voordat ik heen
ga Het, heeft geen doei hiér te blijven. Als
het mij liukt, wil ik ono-rgien naar South
ampton -of eien der andere -havens gaan. Hsto
je geld?" vroeg hij plotseling.
Met bonzend hoofd en dwarrelende ge
dachten ging Hetty naar een klein bureautje
dat dicht bij d? 'plaat-s stond, waar Lord
Perivale bewusteloos op den grond lag, en
nam er een kleine portefeuille uit:
,-Hier is a-1 het geld, dat i)k bezit, vader",
begon zij. maar de woorden bestierven op
baar lieren, toen een luid en bevelend klop
pen de' doodeiijke s-ilte in hiuis v-ertorak.
De gejaagde, angstige uitdrukking die in
baar vaders oogen verscheen, sneed Hetty
door het hart.
„Het zou nutteloos zijn mij in «dit si-
dinsdag 15 november 1932
Bonaire.
van én gewapend met koralen en gaan dan
genieten van den prachtigen zonsondergang
over de baai bij een kopje thee op het ter
ras van den Pasangrahan.
's Morgens om 7 uur staat de wagen weer
voor om een bezoek aan den vlakken Zuid-
Oosthoek te brengen. Al gauw liggen de hui
zen van het dorp achter ons en rijden wij
voort over een steenige vlakte, langs het hek
van een plantage. Een gewoon hek van ijzer-
draad, maar de palen zijn een beetje onge
woon vastgezet. Ze zijn maar een heel klein
eindje in den grond te krijgen
en -daarom is elke paal vastgezet, door er een
stel groote koraalb rokken omheen te stape
len. Een gek gezicht en een juist beeld van
de armoede van den bodem. Toch groeit er
nog wat mangrove, wat cactus en waar de
grond iets beter is divi-divi en wabi, net
als op Curacao.
De koralendijk, vaak 100 a 200 M. breed is
onze weg. Het achterliggende land wordt-
al vlakker en lager dan steeds grijzer en
witter van kleur.
Wij naderen de groote salinen, zoutpannen
van Bonaire, een van de rijkdommen van
het eiland. Zout in onuitputtelijke hoeveel
heden, vooral in droge jaren. Alleen, de ar
beidskrachten zijn schaarsch en duur en.
het werk is zwaar in de verblindende witte
pekel, en zouthoope.n, Dat zouden wij ook een
beetje ondervinden. Van Kralendijk af ko
men wij eerst aan de blauwe, dam aan de wit
te eindelijk aan de oranje pan, zoutmal-erijen
eigenlijk, geschilderd in de kleuren van d-e
prinsenvlag. Dan rijden wij tot bij den vuur
toren en begint onze wandeling recht de
vlakte in, waarvan het oppervlak een hard
geworden zout en gipskorst- is, eerst grauw,
dan grijs, dan steeds witter, tot wij op
zuiver zout loopen. Dan wordt het modderig
en zien wij in de verte het doel van den
tocht, een groot aantal bergjes van een tot
anderhalven voet hoog. Nesten vanflamin
go's. Hier en daar ligt nog een groot ver
geten ei, maar de kolonie zelf is verlaten. De
jongen zijn al vlug en vormen met de ouders
een roze band langs den zoutwoestijm. Dan
daar maar op af en weer loopen wij een dik
uur over de zoutkorsten en door de pekel.
Wij vinden een paar doode jongen, die in de
pekel geconserveerd zijn en oude nesten, die
heelemaal met zoutkristallen omkorst zijn. En
telkens even stilstaan om de flamingo's te
bekijken. Een ongelooflijk mooie kleur toch,
dat haTd roze, afstekend tegen de witte
zoutpan of de groene omranding. Ze worden
al spoedig onrustig, slaan de vleugels uit,
waar achter langs een breède zwarte band
loopt en veel te vroeg al vliegen ze op, lang
zaam en statig, fel lichtroze, door de zon
beschenen, contrasteerende tegen de don
kere wolken aan den horizont.
Wij zien nog sterntjes en steltkluiten en
bewonderen de duikkunst der pelikanen, die
visschen achter het rif vlak bij de kust en
rijden dan weer huistoe over de groote
steenvlakten, waar meloencactussen oprij
zen, ten toeken, dat er niet veel anders
groeien wil.
's Middags maken wij kennis met een
tweeden rijkdom van Bonaire, dé aloë. Eindè-
looze velden der bruinroode bladrozetten
Kralendijk
garenkis-tje te verschuilen; i-k zal mijn kans
nemen en den heuvel oven gaan", zei hij, ter
wijl hij de portefeuille uit Hetty's handen
rukte en in den zak van zijn jas borg.
Gehoor gevend aan den sterkste, diepst
ingewortelde ingeving der menschelijke na
tuur die va-n zelfbehoud vergat Robert
Loring de nog steeds bewustelooze figuur
op den grond. Blijkbaar kwam het niet bij
hem op, dat zijn dochter de een of andere
verklaring voor zijn toestand zou moeten
geven.
Weer dat luide, hardnekkige klepipen!
Met een -sprong was de-vluchteling bij de
openslaande deur en verdween in den nacht,
om wie weet wat te ontmoeten, want in
eens kwam de gedachte bij Hetty op, dat
het huis waarschijnlijk omsingeld zo-u zijn.
Voor de derde maal ging de klopper, toen
Hetty's overspannen zenuwen het opgaven
en zij op den vloer in elkaar zakte, schijn
baar even levenloos voor de buitenwereld ais
haar bewustelooze bezoeker.
HOOFDSTUK 12.
LIEFDE MAAKT ZELFS ONSCHULD
LISTIG.
Dat Pletty niet in staat was de deur te
openen be-teetoenide d? redding voor haar
vader, want het gaf hem een goede drie
kwartier voorsprong in zijn wedloop met de
mannen der wet.
Het herhaalde kloppen was niet het werk
der politie,- maar van Lord Peri vale's schauf-
feur. die een beetje ongerust was geworden.
„Ik zal ongeveer twintig -minuten weg
blijven", had zijn meester gezegd, want Lord
Perivale had bij zichz?if gedacht- dat in
twintig minuten de zaak wel beslecht zou
zijn.
Maar die twintig minuten hadden zich
verlengd tot een uur en tien minuten en
nog steeds was er niets te zien van James
Dyson's meester.
bedekken vlakten en heuvels. Hier en daar
zijn vrouwen bezig de bladeren af-te snijden.
Zij zetten ze uit te lekken in houten bakken,
zonder eenige persing nota béne. Een massa
sap gaat onderweg verloren, de helft blijft
in het blad zitten, maar niettens-taaude het
ingedikte sap vooral in Amerika zwaar be
taald wordt, heeft ons bestuur nog altijd
niet weten gedaan te krijgen, dat een doel
treffender. economischer winningmethode
werd ingevoerd. In de aloë-velden wordt nooit
gewied, dat doen de geiten, het tweede pro
duct van de plantage Bolivia; waarover wij
rijden naar Bocca spelonk, een kleine baai,
waarbij een groote druipsteen-grot ligt.
Ook hier weer een oud strandtenras, een
paar meter boven zee, aan de landzijde be
grensd door een steilén rotswand vol meloen
cactussen, leguanen, kloven, spleten, parkie
ten en meer interessante dingen. In die
wand opent zich dan één groote grot, die
vooral bekend is, omdat de Indianen er met
roode oker lijnen en puntrijen op de zolde
ring hébben geteekend, waarvan de beteeke-
nis natuurlijk verloren is gegaan. Deze tee-
kens en wat sluik haar, dat is zoowat alles,
wat er op Bonaire van de Indianen is ovei-
ge ble ven.
Op den terugweg rijden we even langs de
plantage „Fontein", die zijn naam wel
zal ontleenen aan een steeds flink stroomen-
de bron, een ongekende weelde op deze eilan
den. En zooals steeds, hier is water, dus kan
alles er groeien. Toch groeit er helaas niet
veel. Men is hier gewend, dat een plantage
niet veel oplevert. Hier komt het beetje zon
der eenige moeite, waarom zou men dan
moeite doen om er meer van te maken? Dat
is wel een nadeel hier in deze tropenlanden,
waar het leven zoo gemakkelijk is, dat men
er niet toe komt het zich moeilijk te maken.
Zet hier nu eens een paar Chineezen of
desnoods Britsch Indiërs neer en ge zult bin
nen een paar jaar een groenten, en vruchten-
tuin vinden, die het heele eiland voorziet en
nog naar Curagao zou kunnen exporteeren
ook. En dat zou zoo noodig zijn. De heele be
volking van Bonaire is ondervoed, niet uit
gebrek aan eten, maar omdat maispap en ge
droogde visch geen variatie genoeg biedt. Op
het heele eiland staat geen een vruchtboom
en Curacao toont ons, dat dit toch heel goed
zou kunnen Maar er moet moeite voor wor
den gedaan, worden nagedacht en overwogen
en denken daar slijt je van! Maar het Gou
vernement- waakt. Langzaam maar zeker,
worden allerlei verbeteringen ingevoerd,
maar het is vervelend Chineezen te moeten
importeeren voor werk, dat de bewoners zelf
zeer goed zouden kunnen doen. Toch zal het
daarheen moeten als ook de laatste pogin
gen mislukken. Werklust, dat is wat de in-
landsche bevolking op deze eilanden ont
breekt. Ze nemen allen het leven te gemakke
lijk en wordt er veel geld verdiend, dan gaat
het aan mooie kleeren en snuisterijen weg.
Van de hand in den tand, zoo leeft het vroo-
lijke zwarte volkje.
Ook de Noord Oosthoek van Bonaire is een
bezoek overwaard. Hier is meer boomgroei
dan op Curacao, ik denk, dat de grond het
regenwater béter opneemt en dus vasthoudt.
Toch zijn er prachtige cactusbosschen ook.
Rincon ligt alleraardigst, midden in een
vruchtbaar dal, groote.door het gouvernement
verzorgde putten zorgen steeds voor voldoen
de water, dat met ezeltjes wordt gehaald,
maar wat ons het meest lokt, is het Goto-
meer, een soort Doode Zee, een zoutmeer
middenin het heuvelland. En daar stonden
ze weer de roze watteproppen op lange poot en
bij tientallen en bij honderden. Weer aan het
besluipen, langs omwegen door het Cactus
bosch. achter struiken en rotsen wegschul-
leiid, de telelens op het Agfafilmtoestel en ik
ben benieuwd wat ik daar gemaakt heb. Toch
op Bonaire.
Ten laatste besloot de chauffeur aan de
deur te kloppen welk toesluit hij uitvoerde
en hij wachtte g-eruiionen tijd alvorens hij
voor de tweede maal dein klopper in 'bewe
ging bracht.
Toen er weer tien minuten verstreken
waren, opende Dus on de klep van de brie
venbus en trachtte er doorheen 'te kijiken,
maar hij kon niets zien, wamt er brandde
geen licht in de hall.
„Wat heb jij in den zin?"
Een aware hand daalde bij deze woorden
neer op dein schouder van Lord Perivale's
zeer achitensiwaardïgen chauffeur. Dyson
protesteerde niet eens; hij was veel -te on
gerust.
,,Mi.j>n mieiseatieir, Lord Feiivalie, heeft mij
anderhalf uur geleden gezegd, dat hij een
miniuuit of twintig in dit huis zou blijven en
ik ben niet heelemaal gerust, gezien, dat er
op -mijn 'kleppen geen antwoord komt.
De politieagent keek verlegen.
,,Die ik-leine juffrouw Loring woont hier
alleen -met twee kinderen en er is geen man
in huis, daarom houd ik altijd een extra
oogje in het zeil. Het is wel een rare tijd
voor Lord Perivale om bezoeken te maken,
niet?", vroeg die agent, wien de zaak nog
ongeloof waard ig voorkwam
„Wel, als j.e mij hiet gelooft, zijn auto staat
hier en als jij denkt, wel antwoord te krij
gen, probeer' het d&n maar", protesteerde
de chauffeur nijdig.
De derde serie -kloppen waren van de hand
van den politieagent en hadden Hstty's
flauwte ten gevolge;'-teen er echter twee of
drie minuen verstreken waren en er nog
steeds geen antwoord "kwam, "bésloot de die
naar der wet op zijn eigen houtje een on
derzoek in te stellen. - -
„Blijf jij hier en bewaak d=. voordeur, dan
zal ik achterom loopen en zien of er on
raad is", sprak de agent.
De groote openslaande deuren, zwaaiden
heen en weer in hun scharnieren en het was
dus heel gemakkelijk voor dén politiedienaar
een fijne sport, dat jagen met de camera.
Alleen moet je niet te veel op je jachtveld
en toestel letten, want- dan word je hier cac
tusverzamelaar tegen wil en dank. Toen mijn
film klaar was, had ik negen vijgencastus-
stengels van drie verschillende soorten aan
mijn schoenen en kuiten hangen. Als je zoo'n
ding aanraakt zitten de stekels meteen met
weerhaken in je vleesch vast en breekt het
heele stengeldeel af en gaat mee. Ellendig
goed en hoe harder je ze afslaat, hoe steviger
ze dan weer in je vingers zitten. De geiten
zitten er soms vol mee en kunnen ze dan
niet meer kwijt tot ze 's avonds in den corral
worden afgeplukt.
Dan gaat- het over de heuvels, dicht langs
de Brandaris naar Slagbaai. waar weer een
zoutpan is. Daarna dwars door een Aloëfarm,
Colombia naar Rincon terug. Hier in de buurt
groeit veel divi-divi en ook ander hout, dat-
tot houtskool wordt verwerkt. Ook alweer
een uitvoerproduct van dit eiland.
En nóg zijn we niet uitgekeken op Bonaire.
Betrekkelijk dicht achter Kralendijk aan de
Oostkust van het eiland ligt een groote la
gune, Lac genaamd Een ondiep zoutwater-
meer, dat voor een groot deel met mangrove
is begroeid en waar o.a. veel duiven en rei
gers huizen. In de lagune en voor den mond
er van groeit zeer veel van een of andere
zeegrassoort en daarop weiden die groote
reuzenslakken, waarvan de mondopening der
schelp zoo prachtig rose is, en die wij vaak op
schoorsteenmantels zien en in sponsenwin-
kels kunnen koopen. Op het einde van de
landtong, die de lagune en zee scheidt, ligt
een kleine nederzetting van visschers, die ge
woonweg schuil gaan achter den afval van
hun voedsel: de horens van die reuzenslak.
Bergen van tientallen meters lang en 3 en 4
meter hoog, opgestapeld van groote schelpen,
die elk voor zich een sieraad van onze huis
kamer zouden zijn. Ik probeer er een gave uit
te zoeken, maar haast alle zijn beschadigd
vooral aan den mondrand. Dan maar even
een paar opduiken. Een bootje is gauw ge
vonden en waar wij op 7 a 8 Meter diepte
niets zien dan een paar vlekken in het bruin
groene tapijt, komt onze duiker boven met
drie groote exemplaren van de gewenschte
Strombus gigas. Een paar hamerslagen in
den nek der schelp, één snede met het mes
en het groote dier, zeker een paar pond
vleesch glijdt uit de schelp en kan worden
klaargemaakt voor consumptie, versch of in
de zon gedroogd. En die baai levert maar
jaren achtereen dagelijks tientallen van die
reuzenschelpen, die toch zeker ettelijke jaren
oud zijn. De zee lijkt wel onuitputtelijk!
En zoo nemen wij afscheid van het keurige,
vroolijke en rustig levende Bonaire.
VLISSINGEN, 14 Nov. (V.D.) Het Neder
landsehe stoomschip „Rozenburg", dat nabij
den Noordhinder in aanvaring is geweest met
het stoomschip „Mount Helykon" en dat
dreigde te zinken, is door de sleepbooten drij
vende gehouden. Het stoomschip is binnen-
I gesleept en passeerde tegen negen uur heden
ochtend Vlissingen. Het zal nabij Rommekens
op een bank worden gezet.
om naar binnen te wandelen en de ontdek
king te doen, die een algemeene opschudding
teweeg bracht, toen zij bekend werd.
Men prcibseerde vruchteloos Lord Perivale
bij bewustzijn te brengen en hij werd in zijn
eigen auto naai- her ziekenhuis overgebracht.
Toen Hetty weer tot besinning kwam, lag
zij op de sofa in haar kleine salonnetje en
over haar gebogen stand de verbaasde agent
met een glas water in zijn hand.
Haar oog viel op het haardkleedje met
zijn vireeselijke vlekken en zij huiverde.
„Voelt u zich wat beter, juffrouw", vroeg
de vriendelijke en doods-nieuwsgierige agent.
Hij had ambitie om overgeplaatst te wor
den bij den onderzoekingsddenst van Scot
land Yard en te oordeelen naair het resul
taat zdjner uaspoiünigen was de verwonding
van Lord Perivale het gevolg van een vuist
slag van den vuistslag van een sterken
man!
„Wat is er gebeurd?" waagde hij -te vragen,
daar Hetty geen woord sprak.
Hetty's arme, vermoeide brein was een en
al verwarring. Wat kon zij den man zeg
gen? Hoe kon zij haar vader beschermen,
wanneer Lord Perivale de heele ellendige ge
schiedenis ging vertellen zoodira hij -tot be
wustzijn kwam?
Er scheen geen uitweg en Hetty schudde
hulpeloos met haar hoofd als om te bedui
den, dat zij zich niet kon herinneren wat er
eigenlijk gebeurd was.
Op dat oogenbliik kwamen twee andere po
litieagenten binnen, die door het bureau ge
zonden waren om Hetty mee te nemen, ter
wijl anderen hielpen in de achtervolging
van den ontvluchten misdadiger.
,Het blijkt haar vader te zijn en op een
of andere manier schijnt de broer van Lord
Perivale bij het geval betrokken te wezen:
hoe de vork in den steel zit weet iik niet
meer precies, maar hij schuimbekt van woede
omdat de kerel ontsnapt- is", vertelde een
der nieuwe aangekomenen.
Hetty voelde zich wee en koud terwijl zij
Het Weekbl. v. Bloembollencul
tuur ziet in de verkiezing van
Roosevelt reden voor betere
verwachtingen i.o.v. den bol-
lenhandel met Amerika.)
Bolland's beste bolleboozen
Voerden in den laatsten tijd,
Als zoovelen in de wereld,
Wel een zwaren levensstrijd!
Zij ontmoetten in hun handel
Moeilijkheden voor en na,
Waarvan zeker niet de kleinste
Kwamen uit Amerika.
Tal van hindernissen werden
Aan de grenzen opgesteld,
Van het land. dat van de klanten
Eens al grootste werd geteld.
Alle bollenwerkers stuitten
Op dit bolwerk van verweer.
En zelfs met de grootste moeite,
Bolwerkten zij het niet meer.
Hoover klopte, zoog en veegde,
Met verboden en met tol,
Alle groeikracht, alle bloeikracht,
Uit den Nederlandschen bol
Maar nu gaat de hoop herleven
Op 't oubollig element.
Dat men wacht van de verkiezing
Van den nieuwen president.
't Roosevelt dat nu gaat komen
Is niet zonder doorn misschien.
Maar 't zal zeker meer begrijpend
Naar de bollenvelden zien.
P. GASUS.
KONINGIN STEUNT HET
VELUWERESERVAAT.
BELANGRIJKE GIFT ONTVANGEN.
De koningin heeft de plannen der vereeni-
ging tot Behoud van Natuurmonumenten in
Nederland, inzake den aankoop van het On
zalige Bosch aan den Veluwezoom, door een
belangrijke gift gesteund.
In totaal werd tot dusverre aan giften en
rentelooze voorschotten 42.500 toegezegd,
zoodat verdere steun nog noodig blijft.
MENGELBERG NAAR NAPELS.
ALS DIRIGENT VAN IIET SAN CARLO
THEATER.
HAARLEM, 14 November.
Bavallen: 9 November: L. J. van Veen-
Stoof, d.; 11 November: A. M. A. Beuken—
Dollé, z.; J. J. Koppen—Blauw, d.; M. G.
SchenkBoon, z.; A. W. FranckenOol-
gaardfc, z.; H. T. KoekRuijgvoorn, d. en z.;
IC. G. Roeland—Nolet, d.
Overleden 11 November: M. G. Schenk—
Boon, 28 j., Kamperlaan
luisterde. Met geheel haar hart was ze bij
haar vader en zij hoopte vurig, dat het hem
gelukt mocht zijn veilig te ontsnappen.
.,U moet u aankl-eeden juffrouw en met
mij meegaan naar het politiebureau", deelde
de aigent, die hoopte in den detective-dienst
te komen, medé.
Hetty keek met giroote verschrikte oogen
naar hem op.
,-Neen maar, dat kan niet; Chick en
Dumpling, mijn kleine broertje en zusje
slapen boven en zij zullen zoo bang zijn ais
ik er morgenochtend niet ben. Chick is
bovendien nog ziek en moet extra verzorging
hebben".
Hetty sprak zoo eenvoudig en zoo absoluut
serieus, dat de jonge agent iets dééd, wat
heelemaal niet met zij-n dienst in overeen
stemming te brengen was.
„Maakt u maar g«en zorg over de kleintjes
juffrouw. Ik zal mijn vrouw morgenochtend
naar ze toe situ ren, maar ik moet u heuse h
meenemen naar heit bureau om enkelie vra
gen te beantwoorden", eindigde hij zoo
vriendelijk als hij kon.
Hetty trok haar mantel aan en zette «en
wollen mutsje op haar blonde krullen waar
door ze meer op een schoolmeisje dan op een
volwassen jongedame leek; daarna ging ze
met een bezwaard gemoed met den agent
mede.
Terwijl zij snel over den donkeren heuvel
liepen, dacht zij er over, achter welken
boom of welk boschje 'haar vader verscholen
zou zitten, indien hij er -nog was.
Lord Perivalie's auto stond', toen zij aan
kwamen voor het politiebureau en bij haar
binnenkomen zag ze den ouden man bleek
en zenuwachtig, met verbonden hoofd zitten
tegenover een grooten, beambte, die zooals
zij terecht vermoedde, de inspecteur was.
(Wordt vervolgd).
rFBHftlMi:Ti >ii ui -
- - W
VAN DER SLEEN
DE INVOER VAN HAM EN SPEK
IN ENGELAND.
DE ONDERHANDELINGEN, O.A. MET
NEDERLAND.
De onderhandelingen van den Engelschen
Minister van Landbouw met de vertegen
woordigers der landen, die ham en spek
in Engeland invoeren, zijn geëindigd. Het
doel van deze onder-handelingen was, den
■invoer van ham en spek met tenminste
20 procent te verminderen. De verdere on
derhandelingen zullen langs diplomatieken
weg worden gevoerd. Bij deze onderhande
lingen zijn betrokken Nederland,. Amerika,
Rusland., Polen, die Baihische staten en
Scandinavië.
INSPECTEUR VAN POLITIE GESTRAFT.
Op dé vragen van het Rotbe-rdamsehe
raadslid mr. L. A. Donker (s.d.) oveir een
inspecteur van politie te Rotterdam, die op
Katendireehit toelast was met de controle
der Chineesche restaurants en en* na slui
tingstijd op-nieuw een deed openen, ten
einde er met zijn kennissen feest te vieren
heeft de burgemeester geantwoord, dat dit
streng is afgekeurd en de noodüge discipli
naire maatregelen legen den betrokkene
zijn genomen.
ERNSTIGE AANVARING OP DE
NOORDZEE.
De „Rozenburg" binnengesleept.
Het San Carlo Theater te Napels heeft zijil
programma van opera's en concerten voor
het a.s. seizoen bekend gemaakt. Er zullen 24
opera's worden uitgevoerd, waarvan 6 novi
teiten; als gastdirigenten worden o.a. Res-
pighi, Mascagni en Richard Strauss genoemd
allen in verband met eigen werken. Als be
langrijke uitvoeringen worden verder aange
kondigd: Figaro, Orpheus en Don Carlos. Die
Meistersinger, Samson en Dalila.
De 6 concerten, welke dit seizoen worden
gegeven, staan onder leiding van de Italia
nen Vittorio Gui en Vitale en van de bui
tenlanders di-. Mengelberg, Furthwangler en
Strauss.
BEGRAFENIS VAN PROF. Dr. J. ZAAIJER
Onder enorme belangstelling is Zaterdag
middag op de begraafplaats Rhijnhof te Lei
den de teraardebestelling geschied van het
stoffelijk ovsrehot van Prof. Dr. J. H. Zaaijer,
in leven hoogieeraar in de heelkunde aan de
Leidsche Universiteit. Onder de aanwezigen
bevonden zich de president curator der Leid
sche Universiteit en burgemeester van Leiden,
de heer A. v. d. Sande-Bakhuysen, het be
stuur van de Academische Senaat en van de
Geneeskundige Faculteit Jhr. Mr. Dr. de Gij-
selaar, oud-burgemeester van Leiden en ver
tegenwoordiger van verschillende corporaties
en vereenigingen, vele hoogleeraren, zoowel
uit Leiden als uit Amsterdam, Utrecht en
Groningen, doctoren, lectoren, privaat-do
centen, vertegenwoordigers van alle studen
tenorganisaties, assistenten en oud-patienten.
Bij de groeve is het woord gevoerd door Prof.
Dr. J. v. d. Hoeve, namens de Academische
Senaat en de Medische faculteit, en door Dr.
W. F. Suermondt, assistent van den overle
den hoogleeraar, terwijl tenslotte nog gespro
ken is door een vertegenwoordiger van de
Nederlandsehe Vereeniglng voor Heelkunde.
Een zoon van den overledene dankte voor
de belangstelling.
