DIT
Over den Atlanïischen Oceaan.
ST. NI COLAAS
RECLAME
Liefde de Sterkste
Hoofdeinde.
Nog eens: Trinidad.
Noordkust van Trinidad.
Inlanders wat maïs en ananas hebben ge
plant en vanwaar uit ons oog ver kan uitzien
over de aan onze voeten liggende zwaar 'oc-
boschte valleien en hellingen. In den onder
groei van het bosch tal van oude bekenden,
varens zooals Gleichenia en Seloginella, waar
wij in het oerwoud van Nieuw Guinea mee
worstelden, kleine palmen en enkele boom
varens. Op den grond weer begonia's en tal
van paddestoelen. Uren lang gaat het zoo
langs de hellingen over lage heuvelruggen
tot beneden ons tusschen de boomen hier en
daar de Oropucho rivier glinstert. Maar wij
blijven hoog langs de helling tot een cacao
plantage bereikt is, gelegen in een keteldal,
waar de gezochte bron moet liggen. Een jonge
cocosnoot geeft een welkome verfrissching en
dan gaat het weer verder langs den oever
van het smalle riviertje, tot de steile berghel
ling steeds nader komt en wij eindelijk staan
voor een smalle kloof in een loodrechten
rotswand. Daaruit stroomt met vrij groote
snelheid ons riviertje te voorschijn onder
een paar forsche druipsteenpegels door, ko'u
sen en schoenen zijn gauw uitgetrokken, cïe
pantalon wordt tot ongeveer een Meter hoog
te opgesjord en dan gaat het naar binnen.
Eerst zoekend, glijdend, soms struikelend,
nog niet gewend aan het tastend loopen en
aan de groote schaduwen, die om ons hoofd
zweven, geluidloos en spookachtig, klap
wiekend in het licht van onze electrische
lamp. Een getikkel op mijn hoed verraadt,
dat de vleermuizen boven aan het gewelf
zenuwachtig worden. De lamp omhoog ge
richt en daar weerklinken rauwe kreten, die
het gesuis der groote vleugels overstemmen.
Bij tientallen vliegen groote vogels op van
rotsrichels en druipsteencascaden. Een dub
bele torenvalk zou je ze kunnen noemen,
wacharo-birds zeggen ze hier. Nachtvogels,
die diep in deze grotten broeden en tegen den
avond uitvliegen om de zaden te verzamelen,
waarmee zij zich en hun jongen heeten te
voeden en die bij duizenden opgehoopt liggen
in de drogere gedeelten der grot.
Wij zijn zeker al een 500 M. naar binnen,
steeds het bochtige riviertje volgend en niet
tegenstaande reeds lang geen spoor van
licht uit de buitenwereld meer tot ons door
dringt, jaagt onze lamp vair eiken richel nog
eenige vogels op. Hoe kan dat toch. Dringen
hier nog ultraviolette of andere stralen door,
waarvoor ons oog ongevoelig is en die door
deze dieren wel worden waargenomen? Het
lijkt haast onmogelijk, dat deze snelle dieren
heelemaal op het gevoel hun weg zouden
vinden ook al blijkt, als wij er een weten te
vangen, dat ze groote lange snorharen heb
ben aïs een kat. Ik voor mij geloof liever, dat
ze voor ons onzichtbare stralen gebruiken.
Vliegen kunnen dat immers ook en zijn daar
entegen ongevoelig voor lichtstralen uit be
paalde deelen van het spectrum, die voor ons
wel licht zijn, zij het dan ook gekleurd. Wij
bereiken de eigenlijke bron niet. Plotseling
wordt het gewelf lager, zoo laag, dat het
bijna den waterspiegel raakt. Wij moeten nog
een uur of drie loopen terug ook en dus houd
ik mijn kleeren liever droog en zonder huid-
bescherming zwemmen gaan in dien onder-
aardschen snellen stroom, lacht mij niet toe.
Bovendien hebben wij behalve een petroleum-
vlammetje maar één electrische lamp en als
die nat wordt kun je in hardstikke donker te
rugzwemmen. Neen, dat zullen wij een vol
kende keer wel eens doen. Bovendien, oude
Incaschatkamers zijn hier toch niet te wach
ten, Wij waden dus terug onder luid protest
der wacharo's en vleermuizen en wandelen
weer langs de prachtig berghellingen door
het zware bosch. En genieten weer van de
prachtige zonsondergang op onzen rit langs
de Noordelijke bergrug van Trinidad, een
klein paradijs op aarde. Waar aardige vroo-
lijke menschen wonen. Niet alleen Euro
peanen of afstammelingen der eerste kolo
nisten, maar ook veel vrijgelaten slaven en
contractarbeiders. Hier ontmoet ge Hindoe
vrouwen, beladen met armbanden en met
twee gouden broches plus een hangslot in den
neus net als in den Himalaya. Hier dreigt de
Brahmaan u met den stok als ge hem foto
grafeert evenals in Colombo. Ook hier vluch
ten Mahomedanen voor uw camera, die een
stukje van hun ziel zou meenemen. Maar de
Trinidadneger. die hier de oudste rechten
heeft, die blijft staan en lacht eens. Een
gulle lach en een prettig antwoord als ge
hem een grap toewerpt. En vaak een geestig
antwoord. Daar schijnt overal wat Hindoe of
Europeesch bloed in te zitten. Flinke kerels
en vrouwen zijn het, niet bang om te werken,
zelfs niet om zwaar werk te doen op akker
en veld, als ze weten, dat de opbrengst hun
en him vrouwen en kinderen ten goede zal
komen. Ook onder elkaar spreekt alles dat
langzame voorzichtige Engelsch en soms een
patois, 75".', Fransch, 15-7, Engelsch en 10%
Spaansch. Ze verstaan haast allen Fransch.
Een goed land. dat Trinidad U moet eens
gaan kijken. In 1934 samen?
VAN DER SLEEN.
ONTPLOFFING TE ROTTERDAM
GEHEEL OPGEHELDERD.
Gewonde politieman brengt
verslag uit.
DE MAJOORS HADDEN EEN RAAM
GEOPEND.
Uit 'n verhoor dat men thans den bij de gas
ontploffing te Rotterdam gewonden majoor
van politie Boelhouwer heeft kunnen afne
men is gebleken, dat de beide majoors ge
poogd hebben, toen zij in het huis geen
vuur zagen, aan de achterzijde een raam
open te schuiven.Daar dit zeer moeilijk ging,
heeft majoor Hagoort zijn sabel onder het
raam geschoven, waarna dit 3 c.M. opgescho
ven kon worden. Op hetzelfde oogenblik stak
de krantenbezorger aan de voorzijde de krant
in de bus, er ontstond tocht in het huis,
de gasmassa raakte in beweging, er 'trad zuur
stof toe, en het gas ontplofte door de door
kortsluiting in de kabels veroorzaakte von
ken.
De theorie der deskundigen is hiermee vol
komen bevestigd. Ook is verklaard, dat de
telefoon op het bovenhuis niet meer werkte,
daar de telefoonkabel eveneens doorgebrand
is, en dat het licht uitging. De kabels vertoo-
nen de verschijnselen van kortsluiting.
Bij de ontploffing werden de beide agen
ten met een geweldige kracht achteruit ge
slingerd. Boelhouwer kwam achter in den
tuin terecht, maar Hagoort werd bedolven
onder den neerstortenden gevel, waardoor hij
zooveel zwaarder gekwetst werd dan zijn
collega, en aan de gevolgen overleden is.
VAN ANDERE MEENÏNG DAN
DE MINISTER.
IJ-MUIDER courant
Van Curacao vertrekkende met de Colon-
Iijn, kan men vaak eenige dagen in Trinidad
blijven om dan met de Surinamelijn verder
te gaan naar Paramaribo en dat is dan
een prachtige gelegenheid om eens nader
kennis te maken met dit buitengewoon mooie
eiland, dat voor vele West-Indiëvaarders de
eerste gelegenheid is om kennis te maken
met werkelijk tropischen plantengroei. Dan
zal meestal eerst blijken, dat de eerste indruk
er aardig naast was. Wat menigeen voor
oerbosch aanziet in Trinidad ontpopt zich bij
nadere beschouwing vaak als een cacaoplan
tage met haar wonderlijken groei van scha-
duwboomen er boven. En die „Mother of
Cacao" of ook wel immertel, zooals de In
dische dadap hier genoemd wordt, is een
reuzeboom, waarvan men de grootte ziet,
omdat ze oprijst te midden van cacao-
boompjes, die de grootte hebben van ouder-
wetsche lage appel- of pereboomen. Maar het
wild-bosch-karakter ontstaat vooral dooi
den overweldigenden groei van epiphyten, van
allerlei planten die op stam en takken van
deze schaduwboomen leven. Een tak van een
arm dik draagt meterlange bladeren van
lelie-achtige planten, die in dichte blad-
rozetten bijeen staan en waaruit karmijn-
roode bloeiwijzen oprijzen. Langs stam en
takken groeien allerlei klim- en slinger
planten, van de groote Monstera deliciosa en
allerlei aronskelken af tot de teere Salaginel-
la's toe. En dan hangt er van de takken nog
een gordijn van luchtwortels maar ook van
cactusplanten neer. Zoo'n nachtcactus met
een kleine honderd bloemknoppen. Dat is
toch wel iets om van te watertanden. Een
nachtwandeling lijkt hier ook best de moeite
waard_ Alleen jammer, dat al die schoonheid
meestal zoo hoog boven den grond blijft. Ook
van buiten af, aan den overkant van een dal,
van zee uit is het de boven de koffie en
cacao uitgroeiende schaduwboom, die het
landschap beheerscht. Daarbij komen dan
overal verspreid staande palmen, groote
bamboestoelen aan den oever van elk beekje
of stroompje en de „rimboe" ziet er al heel
aardig uit. Pas bij nader toezien, kijkt ge
door de heggen van wilden plantengroei rond
de boschen in de thans natuurlijk slecht on
derhouden plantages, ziet de regelmatige
plaatsing der boomen, de afwisseling van
koffie, cacao en de prachtige cocospalmen,
die hier ook op zeer groote plantages ge
kweekt worden en die ge dadelijk als zoo
danig herkent, omdat hierbij geen schaduw
boom noodig is.
De cacao-oogst loopt op zijn laatst. Slechts
hier en daar worden de roode vruchten, die
direct aan den stam van den boom hangen
nog ingezameld, doorgehakt en de cacao-
boonen er met de vingers uitgehaald. Ze lig
gen ingebed in een slijmerige massa, die in
fermenteerbakken moet loslaten en dan be
hoeft de boon nog slechts te worden ge
droogd. Gewoonlijk ondergaat ze dan eerst
nog een eigenaardige bewerking, die men
hier „dansen" noemt. De boonen worden
daartoe handdik op een houten vloer uitge
spreid en dan gaat- er een aantal inboorlingen
in staan rond trappelen. Dat brengt de mooie
glans er op. Vooral als het dansen gebeurt
in halfronde ijzeren schalen, waarin de Span-
FEUILLETON.
Naar het Engelsch van
Mrs. PATRICK MAC GIL J
(Nadruk Verboden).
20)
Max Reiss stond bij Chick's bedje en Hetty
voelde hoe diep zij bloesde onder de door
dringende oogen, die op haar gericht waren.
-Wat jammer, dat het ventje niet eens
door Rh nam onderzocht kan worden, dien be
roemden Franschen dokter, die uitsluitend
kinderziekten behandeld. Kort geleiden heeft
hij een veel erger geval van ruggegraats-
zieikte dan van Chick genezen", vertelde hij
en streek met zijn dikke, beringde hand
zacht over het kleine jongenskopje.
Voor een ooigenbhk was Hetty's verdriet
vergeten. In haar hart had zij altijd nog de
hoop gekoesterd, dat kleine Chick nog eens
zou kunnen genezen, ten spijt van alles wat
de doktoren hieromtrent gezegd hadden.
./Wiewie is die dokter? O, denkt u dat
hij Chick zou wi lien behandelen?" riep zij,
terwijl de (hoop haar wangen kleumde en haar
groote oogen dead schitteren.
.,Dat zou hij, voor tweehonderd pond en
vergoeding' van zijn reaiskosien", liuidde het
koele antwoord!, dat de sclhittering weer uit
Hetty's ootgien deed verdwijnen, evenals di?
'blos van haan- wangen, omdat zij d'e omimo-
gelijkibeid ervan inzag ooit tweehonderd Pond
bij elkaar te krijgen.
O, wat was het leven wreed, zioo ongeloof
lijk wreed en onrechtvaardig!
l «Er zijn menschen, die zoo'n bedrag uit-
WOENSDAG 23 NOVEMBER 1932
jaarden indertijd hun suikersap indikten, dan
verkrijgt men een mooi roodbruin glanzend
product. Een klein beetje oker moet de na
tuur af en toe helpen
Wie als toerist op Trinidad de gewone
autotochten naar Blue Basin of round the
saddle gemaakt heeft, zal niet vermoeden,
dat suiker een der belangrijkste uitvoerpro-
ducten van dit eiland is. Zoodra wij echter
het stuur Zuidwaarts wenden naar San Fer
nando of nog verder, zien we in de groote
vlakten bijna niet anders dan suikerrietvel
den, die alleen dichter bij de kust door
cocosplantages worden onderbroken. Riet en
fabrieken zijn kleiner dan in onze Oost, al
wordt hier veel werk door tractoren gedaan.
San Fernando zelf, ook een flink stadje, van
een 30.000 inwoners, ligt weer op het einde
van een heuvelrug, die midden door het
eiland loopt- en hier de kust nadert. Nog wat
Zuidelijker ligt het beroemde Pitch Lake
of wel Asphaltmeer, waar nu al 15 jaar asfalt
gegraven wordt in zeer groote hoeveelheden
en waar nog voor ettelijke honderden jaren
voorraad ligt. Toch is de oppervlakte door
het voortdurend uitgraven al een meter of
vijf gezakt. Overigens een veel minder in
teressant voorkomen dan bijv. de asfalt-
bronnen bij Mena Grande, al zijn die door
hun ongunstige ligging, van veel minder
financieel belang. Evenals daar zit hier ook
aardolie, ook weer meer midden in het eiland
en daar is nog een eigenaardig natuurver
schijnsel te vinden, dat een bezoek over
waard is. Daar liggen namelijk midden in
werkelijk wild bosch eenige moddervulka-
nen. Het schijnt, dat onder dezen heuvelrug
een ophooping van vulkanische gassen
plaatsvindt, die op een gegeven oogenblik een
uitweg zoeken door de spleten, die met mod
der gevuld zijn. Dan opent zich plotseling
midden in het bosch een spuitende heete
bron, die in enkele dagen tijd de gehe-ele om
geving met kokende modder overdekt en dus
alle plantengroei doet afsterven. Eigenlijk
niet alle Wat in den grond wortelt wordt
onverbiddellijk gedood, maat wat op de tak
ken leeft, en dat is zeer veel in het oerbosch
van Trinidad, dat blijft leven en wanneer
dan na eenige maanden die boomen omval
len is dat een extra buitenkansje voor de or
chideeën- en cactusverzamelaar. Ik heb er
genoten, dat kan ik wel zeggen. Het mooiste
oerwoud van Trinidad heb ik echter gevon
den in de Northern Range. Rijdt ge over
Sangre Grande naar Toco en Sans Souci, dan
ziet ge er iets van, maar het zijn meest
Moorah bosschen, een geplant bosch van
prachtig zwaar hout, rechter v.an stam dan
onze Indische djatti Maar als ge bij Valen
cia het Noorden in 'gaat en dan bijv. eens
wandelt naar de Oropuche bron, dat is mooi
terrein. Dat doet sterk denken aan het oer
woud in de Padangsche bovenlanden! Bergen
tot een duizend meter hoogte, bestaande uit
een gemakkelijk verweerend oergest-eente,
waarin de door tropische regens gevoedde ri
vieren diepe steile dalen hebben uitgesleten.
De hellingen zoo steil, dat men door de krui
nen der lager staande boomen den overkant
der ravijnen kan zien en bewonderen. Af en
toe een opengeknapt stuk, waar een paar
geven voor een diner", dacht, Hetty d'iep-on-
geluikki® en zij keende zich af om haar tranen
te verb:rgen.
,,Kom naar beneden -in dein salon; er is
niemand; je vader is een paar uur gaan
slapen; hij heeft den geheeien «nacht geen
oog dichtgedaan uit angst om jou", sprak
Max Rsiss na een stilte, die ©enige minuten
had geduurd.
,,ALs u 'het goed vindt, zou ik liever hier
boven bij Chick blijven", antwoordde Hetty.
Zij vreesde ervoor om alleen te mioe'tiem zijn
met den aman, die zich zooveel moeite ge
geven ib;ad om zijn vriendschap voor haar te
bewijzen.
Maar er was iets ongeduldigs in. de stem
van Max Reiss, toen hij op een toon, die
meer een bevel dan een verzoek was ana: „Het
is toch beter, dat je mee naar beneden gaat.
Ik wil met je spraken en het is ai';ij d het beste
de dingen, die men doen wil, dadelijk af 'te
maken".
Beseffend, dat zij met al haar pogingen dat
gesprek toch alleen maar zou kunnen uit
stellen en niet lontgaan, stond Hietty vermoeid
op en gtnig Max Reisis vóór naar de kamer
beneden.
Een wee en angstig gevoel bekroop haar,
toen ze zag hoe de dikke hand dis deur zorg
vuldig stoot, waarna Max Reiss met een paar
groote stappen op haar toe kwam en haar in
zijn sterken armen sloot.
Haar tenger lichaam met zoo'n kracht
tegen zich aandrukkend dat- zij bijna geen
adem kon krijgen, zei hij met his«esobe stem:
„Ik wilde eigenlijk mijn ibsSooming niet zoo
gauw opeis enen, maar jij brengt mij het
hoofd op hoi je benevelt mijn denken, jij
brengt mijn -btoedj in opschudding, als ik jou
zie, kan ik aan niets anders imeetr denken.
De woorden wenden afgebroken door ruwe
kussen en iedere ikius voelde ze als een
brandmerk.
Hetty sloot haar oogen, wendde haar hoofd
af en -trachtte met haar zwakke krachten den
stroom, van liefdesbetuigingen en kussen af
IS HET AANGEWEZEN
DAGBLAD VOOR UW
_J Meeste lezers,
ijl grootste resultaat.
Vraagt nog heden onze
Advertentie-Tarieven
Bureau IJmuider Courant,
Kesmemerïaan 42
IJmuiden - Telefoon 5211
te wenden, liefdesbetuigingen die kwamen
uit den mond van den -man, die zij tege
lijkertijd 'haatte en vreesde.
,,Ik was razend van woede, toen jij mij
aan den kant zette terwllle van dien jongen
dwaas, die niet eens weet wat het woord
„ïiefde" beteekenit. maar -ik verloor den moed
niet. Ik zal wel afwachten en mij stilhouden
zei ik tot mijzelf. Een liefde aas de mijne
overwint alles en toen de gelegenheid kwam
om jullie allemaal te helpen met geld
vierhonderd pond hebben jouw veiligheid en
die van je vader gekost helb dik het gevaar
getrotseerd, oandat ik het vooruitzicht had
jou toch nog tot mijn vrouw te maken",
vervolgde hij opgewonden 'tot het hevig ver
schrikte meisje in zijn armen.
„En dat is nog niet alles wat ik voor je
zal kunnen doen", ging hij voort, als een
climax overgaande -tot wat hij een vorste
lijk aanbod vond: Ik ben van plan Renan
over te laten komen om naar Chick te kijken
jé weet, dat iik veel van kinderen houd
en dan gaat er de volgende week een boot
naar Afrika, waarvan de kapitein groote ver
plichtingen jegens mij heeft; hij zal je vader
veilig overbrengen naar een zijner vrienden
die" een betrekking voor hem zal vinden en
hem zoo het verleden doen vergeten. Zoo-
dira de eerste opwinding over zijn ver
dwijnen voorbij is. zal er voor 'hem geen ge
vaar meer te vreezen zijn", eindigde hij vol
verwachting.
„En dat doe ik allemaal ik loop al dat
gevaar ik besteed al dat geld uit liefde
voor jou, Hetty.omdat ik jou tot vrouw
wil hebben", eindigde Max Reiss en maakte
weer aanstalten om -haar te omhelzen.
Miaar Hetty vluchtte naar den anderen
kant van de tafel, zoor/er van hem weg afl-s ze
-maar kon.
„Neen neien ik bid u neen", rie,p
zv< rmeckend en strekte haar bei-de handen
afwerend uit, alsof ze met haar zwakke po
gingen den sterken man kon weerhouden.
Haar kiytet klonk luider dan. zij of Max
STRAFFEN VOOR VERKEERSONGELUKKEN
TE LAAG GEACHT.
De procureur-generaal bij den Hoogen Raad
mr. Tak, heeft conclusie nemende in een
aanrijdingszaak, waarbij iemand op zooda
nige roekelooze wijze met een auto gereden
had onder de gemeente Staphorst, dat hij een
voetgangster aam-eed, die een blijvende ver
lamming heeft gekregen, waarvoor ver
dachte in hooger beroep door het Gerechts
hof te Arnhem tot 1 maand hechtenis ver
oordeeld is, als zijn oordeel uitgesproken, dat
niet alleen deze straf veel te licht- is, maar
dat de rechterlijke macht in dergelijke ge
vallen in het algemeen niet zwaar genoeg
straft.
CRISISPACHTWET OOK VOOR
TUINBOUWERS.
WIJZIGING SPOEDIG INGEDIEND.
Op de vragen van de r.k. Tweede Kamer
leden Loerakker en Ch. L. van de Bilt betref
fende wijziging van de Crisispachtwet in
dien zin, dat. cleze van toepassing is op den
tuinbouw, hebben de ministers Donner en
Verschuur geantwoord, dat het wetsontwerp
tot een dergelijke wijziging van de Crisis-
pachtwet, hun departementen reeds verlaten
heeft.
Reiss kon vermoeden, want hij bereikte de
ooren van Robert Loring, die niet sliep zoo
als Max Reiss dacht, maar zich rusteloos
van den eenen kant- op den anderen lag te
gooien, zich afvragend wat de toekomst voor
hem zou zijn, nu hij zijn vrijheid herkregen
had.
Max R.:iss had open kaart gespeeld; hij
had Robert Loring eerlijk verteld, dat hij
hem hielp en beschermde, omdat hij zij.n
dochter liefhad en haar tot vrouw begeer
de.
„Wij hadden na veertien daigen zullflisn
trouwen, toen die jonge parvenu Jack
Perivale, de zoon van Lord' Periivale oip de
proppen kwam en' haar om zoo te zeggen
onder mijn neus wegkaapte. Ik vond dat des
tijds vreeselijk, maar ik ben een goedhartig
man. mijnheer Loring; ik heb uw dochter
nog altijd lief en wil haar nog tot mijn vrouw
maken. Ik zal goed voor haar zijn en ook
voor de kleintjes zorgen, totdat u er weer
bovenop bent en u ze bij u kunt laten
ko-msn', verklaarde Max Reiss en hij zag er
zoo vriendelijk en oprecht uit, terwijl -hij
die schijnbaar edelmoedige voorstellen deed,
dat Robert Lorimig innig' hoopte, -dat Hbtty
goedgunstig zou denken over deai man. die
hen allen in zijn macht had.
„Dat is de stem van mijn kleine mei-sje;
er moet iets niet in orde zijn. aan dl:n ikl-ank
ervan te oordeelen", mompelde Het:y's vader
toen de schrille kreet door het huis weer
klonk.
Haastig trok hij eenige kleeren aain en
rende op zijn sokken naar beneden.
„Vadertje", riep Hetty met een snik van
verlichting en wistrp zi>ch wanhopig aan zijn
hals.
„Wat is «r dan kindje? Je hebt haar toch
niet verschrikt, wend-de hij zich driftig toi'
Max Reiss.
„Ik haa.r verschrikt? Neen maar die is
goed! In mijn tijd voelde een jong mir-isje
zich gevleid wanneer ze ten huiwslijk werd
gevraagd, maar ijk mag gehangen worden'
(De brand van de PC. Hooit
is thans practisch afgeloopsn.
De Jolian de Witt is klaar om
te vertrekken)
De P. C. Hooft is uitgewoed,
Een eind is aan 't gevaar.
Zij is dan wel niet uit den brand,
De brand is wel uit haar.
Het hoofd bleef boven water nog,
Maar 't leed is niet gedaan,
Het zwaarst hangt haar nog boven 't hoofd
't Hoofdbrekend werk vangt aan.
De haven van de hoofdstad wordt,
Onthoofd nu binnenkort,
Als 't moede hoofd haar rustplaats vindt,
Op wat haar hoofdeind wordt.
Het warhoofd kwam per slot tot rust,
Het heethoofd is gedoofd.
Een leeghoofd rest er grootendeels,
De rest is waterhoofd.
Maar „Nederland" is 't hoofd niet kwijt
Na 't droef P(rendre) C(ongé)
De jongens van Johan de Witt
Die kiezen alweer zee.
P. GASUS.
DE N. Z. H. T. M.
DE LIJNEN IN WATERLAND.
De verbouwing der tramlijnen in Water-
laïid nadert thans haar voltooiing,
De lijn Amsterdam-Purmerend en het
baanvak AmsterdamMonnikendom zijn
reeds eerder gereed gekomen.
De uitvoering van het baanvak Monniken
damEdam moest gelijken tred houden met
de door de Provincie onder handen genomen
verbreeding van den weg voor het gewone
verkeer tusschen deze steden. Op dit baanvak
kon hierdoor niet tezelfder tiid als op het
baanvak AmsterdamMonnikendam, de elee
trische tram haar intrede doen.
Thans is de lijn tot Edam echter geheel
verbouwd. Voortaan zullen de reizigers dus
zonder overstappen te Monnikendam per
electrische tram Edam kunnen bereiken.
In aansluiting met de electrificatie van
deze lijn AmsterdamEdam werd de tram
lijn van Edam naar Volendam eveneens in
een electrische tram verbouwd. Hierdoor ver
krijgt Volendam thans een directe electrische
tramverbinding met Amsterdam.
De officieele opening heeft plaats op 30
November.
Het gemeentebestuur van Edam heeft den
wensch te kennen gegeven bij de opening
van de doorgaande tramlijn Amsterdam-
Edam—Volendam de gasten der N. Z. H. T.
M. in Edam en Volendam welkom te heeten
en te ontvangen.
ERNSTIGE KOLENDAMP
VERGIFTIGING.
Te Sliedrecht is de ruim 70-jarige heer
J. Mosterd dood in bed gevonden. Zijn
echtgenoote was bewusteloos. Beiden bleken,
evenals een 35-jarige dochter en een klein
zoon, die bij hen inwoonden, vergiftigingsver
schijnselen te vertoonen.
De toestand van de vrouw is redelijk wel.
De dochter en de kleinzoon zijn her
steld.
Na sectie op het lijk door dr. Hulst is ko
men vast te staan dat de dood niet het gevolg
is geweest van het eten van vergifigde spij
zen, doch dat deze moet worden toegeschre
ven aan kolendampvergiftiging.
BURGERLIJKE STAND
HAARLEM, 22 November.
Bevallen 13 November; J. Ragetlie--Vens,
d.; M. P. Piekvan Beek. d.; 19 November:
E. J. H. Wassenaar—Nottebröck, z.; E. Doets
Akkerman, d.; C. Krikke—v. d. Berg, z.; J. C.
J. Nelisv. d. Peet, d.; 20 November: H.
SpoorValk. z.; G. v. d. ErfMens, d.; J. E.
de RegtSmit, z.; 21 November: J. A. Smidt
van Ketel, z.; C. J. Steenkfstv. d. Pol, z.;
P. F. KosterBlumenkamp, z.
Overleden 19 November: W.. 6 mnd., z. v.
A. H. Maasdam, Teylerstraat; F. M„ 2 mnd.,
z. v. P. H. M. Dammers. Bakenessergracht;
20 November: M. de Vriesde Waal, 70 j.,
IMerovingenstraat; M. v. d. Veen, 57 j..Kam
perlaan; 21 November: J. S. Martens, 47 j.,
Indischestraat.
als ik -mij herinneren kan, dat er zich ooit
eentje zoo aanstelde".
Met een schamp: ren lach eindigde hij den
zin.
Robert Loring hield zijn dochter op arms
lengte van zich af en keek nieuwsgierig in
het blozende, ernstige gezichtje.
„Ben je daarom zoo opgewonden. nteisge-
lief? Mijnheer Reiss doet je me,: zijn huwe
lijksaanzoek heel veel eer aan!", klonk -het
kal-maerend.
Hetty 'hisif het hoofd op en streek -het haar
van haar voorhoofd.
„Is het een -eer vadertje? M-aair.ik
kan hem niet trouwen omdat ik hem niet
liefhebi-k kan hem nooit liefhebben. Ik
houd van Jack Periva-li? en zal van hem blij
ven houden tot aan -mijn dood. eindigde zij
en haar toon 'klonk uitdagend
Maar bij het hoore-n van den naam Peri
vale liet Robert Loring zijn dochter los en
met van woede fonkelende oogen en bevende
stem viel hij ui-t: „Ik zou je nog flilever dood
zien dan getrouwd met een afstammeling van
dat ges-lacht. De broer van Lord Perivale was
eens mijn vriend en ik vertrouwde hem als
een kind zijn moeder. Ik heb zelfs ter wille
van hem anderen benadeeld, toen hij veel
geld noodig h-ad; bij een heftig onderhoud,
waarbij hij mij met een revolver dreigde,
is hij door zijn eigen kogel pe«r ongeluk ge
dood en na zijn dood werd i-n zijn bureau
een -brief gevonden, aan zijn broer geadres
seerd, waarin hij de geheels waarheid ver
tuide en mij tenminste ontlastte van de be
schuldiging, dat- ik het gsid -mijner cliënten
ten eigen bate zou aangewend hebben. Het
zou een beduidend verschil in mijn vonnis
gemaakt hebben als die brief was gevonden
en vo-orgelezen, maar Lord Perivale wilde de
n-aam van z-ijn gestorven broeder 'hoog hou
den; daarom noemde hij dien brief niet en
pro-beerde een valsche aanklacht wegenis
moord tegen mij in te dienen. En de zoon van
zoo iemand zou jij willen trouwen?"
(Wordt vervolgd),
