Liefde de Sterkste
Spaansche schat.
1JMUIDER COURANT
GEMENGDE BERICHTEN UIT
BINNEN- EN BUITENLAND.
BEGRAFENIS VAN AGENT
MAJOOR HAGOORT.
ROTTERDAMS POLITIECORPS ROUWT.
Woensdag is te Rotterdam onder zeer
groote belangstelling ter aarde besteld het
stoffelijk overschot van den majoor van
politie B. Hagoort-, die als slachtoffer is ge
vallen van de ontploffing aan den Schie-
damschen Singel.
Overal langs den weg welken de stoet nam.
stonden duizenden menschen geschaard. De
gewonde majoor Boelhouwer, die nog in het
ziekenhuis wordt verpleegd, sloeg uit een
serre het voorbijtrekken van den rouwstoet
gade. In den stoet liepen de muziekvereni
ging „Hermandad", de zangvereniging „Her
mandad" en de vertegenwoordigers van de
politie-organisaties.
De lijkwagen, waaraan eenige kansen wa
ren gehecht werd gevolgd door een specialen
wagen met- bloemen en kransen. In den stoet
werden de omfloerste vaandels der verschil
lende organisaties meegedragen.
Bijna het voltallige personeel van het bu
reau Groote Pauwensteeg, stond ter zijde van
het Bureau opgesteld en bracht een groet
aan den overleden majoor, waarna het zich
achter den lijkwegen aansloot. Ook de ver
tegenwoordigers van de verschillende poli-
tiebureaux en politiekosten, alsmede die van
verschillende afdeelingen van het corps, slo
ten zich hier bij den stoet aan. Ongeveer de
helft van het geheele corps volgde de lijk
baar, die omgeven wercl door zes Majoors,
die als slippendragers fungeerden .Een groote
krans van het bureau Groote Pauwensteeg
werd door agenten gedragen. Ook was er
een krans van des firma Roneo in wier pand
de ontploffing is geschied en van het per
soneel en de hoofden van de slangenwagens
die bij het uitbreken van den brand aanwe
zig waren.
Op weg naar de begraafplaats heeft men
nog halt gehouden bij twee politiebureaux.
waar de overledene vroeger dienst heeft
gedaan. Ook hier werden kransen aange
hecht en traden deputaties in den stoet.
Ook op en bij de begraafplaats hadden
zich duizenden verzameld.
ïn de kapel waren aanwezig de Hoofd
commissaris met de commissarissen en tal
van hoofdinspecteurs en inspecteurs.
De burgemeester die den dag te voren een
condoleancebezoek aan de weduwe had ge
bracht, was door ambtsbezigheden verhin
derd, tegenwoordig te zijn.
Nadat de baar onder orgelspel was binnen
gedragen en de politiezangvereeniging .Her
mandad" zich had doen hooren. hebben
achtereenvolgens het woord gevoerd de Hoofd
commissaris de heer Sirks, de voorzitter van
de afdeeling Rotterdam van den Algemee-
nen Bond van Politiepersoneel, de heer Pon
sen en majoor J. Boom namens het perso
neel van de Groote Pauwensteeg. Zij allen
prezen den overledene als een plichtsgetrouw
en vaardig politieman en een prettigen colle
ga. De majoors-slippendragers hebben de
baar daarna grafwaarts gedragen. Onder
treurmuziek van de muziekvereenigimg
„Hermandad" zakte de kist in de groeve,
waarna de omfloerste vaandels een laatsten
groet brachten.
Een familielid dankte voor de eer, den
overledene bewezen.
ZAKENREIS PER VLIEGTUIG.
HET ECHTPAAR VAN DER LEEUW
VERTROKKEN
ROTTERDAM, 24 November (V. D.)
Hedenmorgen om 7.26 uur is de heer M. A. O.
van der Leeuw, firmant van de firma Van
Nelle te Rotterdam, met zijn echtgenoot met
een eigen vliegtuig van Waalhaven vertrok
ken voor zijn vlfegtocht naar Mombasa (Oost
kust van Afrika).
De heer Van der Leeuw maakt deze reis
gedeeltelijk als zakenreis, gedeeltelijk als ple
ziertocht.
Te Mombasa heeft de firma Van Nelle een
kantoor, dat hij zal bezoeken.
De eerste élape gaat van Rotterdam naar
Lyon, mogelijk wordt dan nog doorgevlogen
naar Marseille.
De tocht gaat langs Marseille. Rome. Tunis,
Cairo Khantoem en Nairobi naar Mombasa.
Het toestel fs een Puss Moth vliegtuig.
Er wordt verwacht dat de heer Van der
Leeuw op 18 December Mombasa zal bereiken
Het ligt in zijn bedoeling, op 29 December
langs dezelfde route terug te vliegen.
FEUILLETON.
Naar heit, Engelsch van
Mrs. PATRICK MACGILL.
(Nadruk Verboden).
22)
Maar in zijn hart wist (hij well, dat zelfs
zijn meest rijke gift niet in staat was .haar
polsen ook maar eien wdmilg sneller te doen
kloppen en hij wist ook. dat haar bieeke
wangen en doffe overschaduwde oogen niet
te wijten waren aan gebrek aan voedsel of
Msscbe lucht want Hetty at met. den eet
lust van een gezond jong meisje en haar
meesten tijd bracht zij met haar zusje in
den tuin door maar aan een nameloos ver
langen naar Jack Perivale, wiens geschiede
nis nu tot alle couranten was doorgedron
gen.
Max Reiss was van plan geleidelijk al zijn
zaken in Engeland af te wikkelen. m?t Hetty
te trouwen en dan naar.Amerika te gaan cm
daar opnieuw zijn praktijken te beginnen in
New York. Chicago of een der andere groote
dichtbevolkte steden. Londen was een terrein
wat voor hem wel bijna afgegraasd was.
Er was neit de minste kans op. da: de
autoriteiten zijn vrouw zouden identi.fi-
ceeren als Hetty Loring, het meisje dat ont
snap; was gedurende haar transport naa:
het verbeterhuis. In haar rijke en modieuze
kleeding zou zij er heel anders uitzien en
in ieder geval kon haar vergrijp geen mis
daad genoemd worden.
Met'hongerige blikken keek hij naar het
bieeke gezichtje, dat er zoo aandoenlijk uit
zag in den gouden ochtendzonneschijn.
VRIJDAG 25 NOVEMBER 1932
RATIFICATIE VAN „OUCHY".
WETSONTWERP THANS INGEDIEND.
Ingediend is thans een wetsontwerp tot
goedkeuring van het op 13 Juli 1932 te Genè-
ve gesloten internationale verdrag tot ver
mindering van handelsbelemmeringen (het
verdrag van Ouchy).
Het verdrag gaat volgens de Memorie van
Toelichting uit van de gedachte, dat terug
gekeerd moet worden tot vrijeren handel in
dezen zin, dat een limiet gesteld wordt tot
welke de tarieven moeten worden verlaagd,
zoodat zij niet meer als al te hinderlijke be
scherming kunnen worden aangemerkt.
De opbouw van het verdrag werd intus-
schen in niet mindere mate beheerscht doör
de gedachte dat de meestbegunstiging moet j
blijven de grondslag van de economische be
trekkingen tusschen de volken. Slechts kan
verlangd worden dat a. aan ons uit hoofde
van onze vrijgevige politiek méér gegeven
wordt dan meestbegunstiging; b. wij hiervoor
onzerzijds meer mogen geven dan meestbe
gunstiging, met dien verstande dus, dat dat
meerdere niet door meestbegunstiging ook op
anderen overgaat.
De vraag, of het wenschelijk en mogelijk is
het verdrag ook voor de Nederlandsche over-
zeesche gewesten te aanvaarden is thans nog
in beschouwing.
BINNENSCHIPPERS WORDEN
GEHOLPEN.
EVENREDIGE VERDEELING VAN
VRACHTEN.
WETSONTWERP INGEDIEND.
Ingediend is thans het aangekondigde
wetsontwerp, houdende tijdelijke maatrege
len ter bevordering van een zooveel mogelijk
evenredige vrachtverdeeling in de binnen
scheepvaart.
Een gezondmaking van het bedrijf schijnt
voorshands niet mogelijk; men zal zich er
toe moeten bepalen een middel toe te passen,
dat het zieke organisme nog eenige levens
kracht doet behouden. Daartoe schijnt in de
eerste plaats noodig een eeningszins even
redige verdeeling van het vervoer per bin
nenvaartuig over de aanwezige vervoereen-
heden.
De minister wenscht daarbij geenszins uit
het oog te vei-liezen. dat hier, zooals in elk
ander bedrijf bij den ongebreidelden concur
rentiestrijd alleszins lofwaardige eigenschap
pen. zooals vakbekwaamheid, betrouwbaar
heid, ijver en doorzettingsvermogen, den
doorslag kunnen geven. Met hetgeen de on
dernemer zich op deze wijze heeft verworven,
zal dan ook zooveel mogelijk rekening moe
ten worden gehouden.
In de tweede plaats schijnt het door deze
vrachtverdeeling, welke aan de concurrentie
althans hare grootste scherpte ontneemt, mo
gelijk de vrachtprijzen, welke thans gedaald
zijn tot een voor het bedrijf doodelijk niveau,
op een zoodanig peil te brengen, dat de aan
het vervoer deelnemende schipper tijdens
dat vervoer van een bestaansminimum ver
zekerd is.
Bij de voorgestelde regeling wordt uitge
gaan van de gedachte dat de practische uit
voering zooveel mogelijk aan belanghebben
den moet-worden overgelaten en met inacht
neming van de bijzondere plaatselijke om
standigheden dient te geschieden. Daarom
wordt voorgesteld bij Koninklijk besluit de
Kamers van Koophandel te belasten met de
instelling van Bevrachtingscommissies voor
de binnenvaart en de aanwijzing van het res
sort dier commissies.
Het is de bedoeling, dat in het ressort van
een Bevrachtingscommissie in beginsel de
bevrachting van binnenvaartuigen niet an
ders dan door bemiddeling van de bevoegde
Commissie of namens haar door de door haar
aangewezen organen (bijkantoren, respectie
velijk correspondentschappen) geschiedt. De
commissie keurt de vervoercondities en wijst
het voor belading in aanmerking komend
vaartuig aan.
De voorgestelde regeling zal uiteraard niet
betrekking hebben op de internationale Rijn
vaart.
De beoogde vrachtverdeeling wordt niet
nagestreefd voor zooveel de beurtvaart be
treft. Het. moet derhalve mogelijk zijn voor
deze vaart ontheffing te verkrijgen van het
laad- en vervoerverbod. Een algemeene ont
heffing voor de beurtvaart, zou het gevaar
van ontduiking kunnen medebrengen.
Aan de bevrachtingscommissie zal een ta
melijk groote vrijheid moeten worden ge
laten. Een „Raad van Beroep in bevrach
tingszaken" zal hebben te beslissen in ge
schillen betreffende beurtvaart en taakvaart,
vaste relaties, schepen, in eigen bedrijf va
rende met eigen goederen, en eigen-handel-
schippers.
..Wij zullen niet te lang me ar wachten,
Hetty. Vanochtend ga ik naar de stad om een
speciale vergunning te koopen en dan zullen
v/ij a.s. Woensdag trouwen in Babbacombe.
het kleine dorpje aan den voet van dsn
heuvel,
„Ja", was alles wat Hetty kon antwoor
den, maar 'haar hart stierf in haar binnen
ste. Voor een oogenblik vergat zij alles be
halve haar jammerlijke liefdesgeschiedenis,
haar liefdesdroom te begraven zij kleinen
Chick de kans gaf op een gelukkig en gezond
leven. Max Reiss had zijn woortf gehouden;
die groote Renan was uit Zwitserland geroe
pen om liet kind te onderzoeken en koesterde
alle hoop op een volkomen en duurzame
genezing, als hij den jongen omder zijn per
soonlijke controle had. Dus had hij kleinen
Chick meegenomen naar zijn herstellings
oord in de bergen en Hetty had oen iinnig
dankgebed gepreveld toen zij zag, hoe de
groote. vriendelijke chirurg de zorg voor het
kleine jongetje op zich nam.
Zij dacht nu aan Cihick en aan haar vader
en aan wat het Max Reiss 'had gelkost haar
aan de wet te doen ontsnappen; hoe hij zich
zelf schuldig had gemaakt, alleen terwille
van haar en van zijn groote liefde.
Er klonk dan ook dankbaarheid in haai
stem,., toen zij zelde: „Vergeef mij, ails 't je
blieft. Max! Het v/as de eerste maal. dat zij
hem bij zijn voornaam noemde. „Denk niet
dat ik koud en ongevoelig ben voor alles wat
je gedaan hebt. Misschien zal ik mettertijd
leeren je lief te hebben, als je in het begin
maar geduld met mij wilt hebben en in ieder
geval zal ik als we getrouwd zijn mijn bes
doen. een goede vrouw voor je te zijn".
Zij sprak deze woorden op een aandoen
lijk, lieve manier.
Max Reiss staarde onafgebroken naar het
witte gezichtje met zijn kinderlijken on
schuld en ernstige aantrek kei jfcheid en hij
overdacht of hij nog veel langer moest wach
ten, alvorens hij haar kon gebruiken voor
(Er loordt geivaarschuwd, dat de
Sjjaansche schatgraverweder
op het oorlogspad is in ons
land.)
Ergens in een Spaanschen kerker
Zucht een Spaansche edelman,
Daar hij, door de sterke tralies,
Niet zijn schat bereiken kan.
Die ligt min of meer begravf.n.
Ergens op een Spaansch station.
En hij vraagt zijn vriend in Holland
Of die hem niet helpen kon.
Waarom juist zijn vriend in Holland?
Ach dat is niet wonderbaar.
Wij zijn vrienden sinds den vrede
Na den krijg van tachtig jaar.
Zijn verzoek is zeer bescheiden,
Hij vraagt maar een klein bedrag.
Dat hij weer zijn schat bevrijden
En de zijne noemen mag.
Daarvoor biedt hij u de helft aan
Van een paar millioen of zoo,
Zelfs berekend in pesetas
Nog een niet gering cadeau.
't Is een edelmoedig aanbod,
Maar de zwakte er van blijft.
Dat hij op dezelfde wijze
Wel aan duizend vrienden schrijft.
Sinds de alleroudste tijden,
Heeft de allergrootste schat,
Nooit zooveel als duizend helften
En nooit meer dan twee gehad.
'k Zou u daarom willen raden:
Als die Spaansche edelman,
U soms ook aan boord mocht komen
Met zijn schattigen roman;
Blijf dan onbarmhartig nuchter,
Hoe verleidelijk gij 't vindt,
En bedenk, niet elke Spanjaard
Is een lieve goede Sint.
P. GASUS.
BURGERLIJKE STAND
HAARLEM, 24 November.
Ondertrouwd 23 November: W. van Reijn
en T. Gelsema; A. Groothelm en N. Jansen;
F. R. Del Tin en M. R. Patrizio; J. Boon en
H. G. van Gulik; J. A. Kleih en A. A. Hoogen-
doorn; P. van Drïel en H. Zomer; M. Skoupi
en M. Ubags: A. J. Smalen en F. Brand.
Getrouwd 23 November: C. J. Koek en H.
M. de Ligt; J. Wouda en B. Spoelhof; A. v. d.
Aar en A. van Stijn; W. de Wit en A. C.
Plum; J. J. A. v. d. Meij en M. F. v. d. Steen;
B. J. Hamburg en A. M. Bafcenbrock; L. K.
de Bondt en E. Warmerdam; J. van Bilder-
beek en J. H. M. Kuijpers; C. Steenken en
H. H. Ottolini; H. J. G. Majoor en G. Kroon
van Diest; W. F. Hessen en C. Koper; H. C.
van Damme en S. C. Meijers; C. Harskamp
en H. Pre vost; P. W. Kuijpens cn M. T.
Ziegcr.
Bevallen 22 November: C. D. Kleervan
Velden, d.; J. H. HuijboomHesselink, z.; H.
F. Opdamde Boer, z.; A. M. C. Grannetia
Kemp, d. en z.; 23 November; J. H. Vermeu
lenStuut, z.
Overleden 22 November: A. ten Hovev. d.
Aart, 75 j.. Jan Huijgenstraat; W. G. Leising
v. d.Putten, 69 j., Klein Heiligland; H.
LeeuwendalTijtgaat, 69 j., Paul Kruger-
straat; 23 November; J, C. Weber, 60 j.,
Rijksstraatweg.
Trotzki te Marseille. Trotzki is te Kopen
doorreis icas hij omringd door rechercheurs,
politiek bemoeit.
datgene wat van het eerste oogenblik af zijn
bedoeling met haar was..
Tot nog toe was hij bang geweest, maar nu
Hetty's vader uit don weg was geruimd, was
er geen reden tot verder uitstel, te meer daar
hij dien morgen bericht had ontvangen, dat
een zijner ondernemingen misschien wel
de grootste misliep, omdat de vrouwen
hand ontbrak.
Max Reiss kuchte; zijn stem had een zwa-
ren, bijna vader! jken toon, toen hij een der
kleine handen in de zijne nam en antwoord
de:
..Dat is goed, kindje! Als je maar bij me
blijft, z,al ik je veilig door het leven helpen.
En om nu eens te zien of je werkelijk ap
precieert wat ik voor jou en je vader en je
kleine broertje heb gedaan, vraag ik je om
nog vanavond iets voor me te doen".
Een plotselinge .huivering doorvoerde Hetty
.,Wat moet ik dan doen?" vroeg zij zooals
een klein king- gevraagd zou kunnen hebben.
Max Reiss liet zijn vaderlijke allures vallen
en werd vrooilijik; hij grinnikte alsof hij juist
een goede mop had gehoord.
„Zuilen de jongens je niet met huid en
haar opeten, jouw kleine duif!" grinnikte hij
vergenoegd.
„De jongens? Ik begrijp u niet", stamelde
Hetty, zich afvragend of hij soms dronken
kon zijn, ai was hst ook nog vroeg in den
morgen.
„Doe maar geen moeite om iets te begrijpen
kind. Trek dat mooie witte costuum aan en
zet dien grooten zwarten hoed op. die ik je
pas uit Parijs heb meegebracht en zorg dan
dat je in een half uur klaar bent om met
mij naar de stad te gaan en hij stond op
en drukte een kus op Hetty's goudblond haa
alvorens hij de kamer verliet.
HOOFDSTUK 18.
Is de vrijheid dien prijs waard?
Hetty zat stijf rechtop in Max Reiss' prach-
LETTEREN EN KUNST
Het jubileum van Varia.
Aan den vooravond van Varia's feest heeft
collega Schuil aan de hand van de geschie
denis van het thans dertig-jarig IJmuider
tooneelgezeischap reeds zoo zeer den lof van
deze vereeniging bezongen, dat de verwach
tingen wel hoog gespannen moesten zijn. Of
schoon nog vrijwel nieuweling in de dilet-
tantenwereld, heb ik her jubileer end gezel
schap toch eenige jaren geleden bij gelegen
heid, dar- ik in een jury zat, een paar maal
zien spelen en van de toen ten beste ge
geven vertooning heb ook ik een aangename
herinnering bewaard.
De feestelijke voorstelling van Woesdagavond
heeft de oude reputatie van Varia nogmaals
bevestigd. Er is vlot en zorgvuldig gespeeld
en zelfs den tegenslag, dat. een der hoofd
spelers op "t laatste oogenblik door treurige
familieomstandigheden verhinderd werd van
de partij te zijn, heeft men kranig het hoofd
geboden.
Men trof het, dat men een oud stuk uit het
archief had te voorschijn gehaald om dezen
feestavond op te luisteren. Want nu kon
men nog de beschikking krijgen over een ac
teur die tien jaren geleden in „De weg naar
de hel" de thans zoo te ongelegener tijd va
cant geworden rol van Arthur had gespeeld.
De heer Kok nam nu de rol van den heer
Holtslag over en wie het niet wist, zou niet
zeggen dat men hier met een plaatsvervan
ger te doen had. Maar wij wisten het nu een
maal, want de heer Peek, die als voorzitter
den heer Holtslag verving had het ons mee-
geedeeld in een openingsspeech je, waarin hij
den eere-voorzitter mr. Rambonnet, burge
meester van Velsen, de aanwezige weihouders
met hun dames, de leden en kunstlievende
leden en de afgevaardigden van bevriende
vereenigingen welkom heette.
„De weg naar de hel,", het oude succes
blijspel van Kadelburg, is te bekend, dan dat
men den inhoud hier nog eens in 't kort
weergegeven zal willen hebben. Er zullen wei
nig toeschouwers in de zaal zijn geweest, die
al niet eens eerder om de kluchtige avontu
ren van Hugo Bendler en zijn schoonpapa
hebben gelachen. Maar men kan zulke kod
digheden best voor de tweede of derde maal
genieten, als ze zoo aardig gespeeld worden
als gisteravond.
De schoonpapa was ditmaal het middel
punt van het feest. Zoodra hij opkwam, ging
er in de zaal een hartelijk applaus op. Emil
Dornwald trok er zich niets van aan. want
hij wist, dat het op dat oogenblik nog niet
voor hem bestemd kon zijn, want hij had nog
niets gepresteerd. En de man, voor wien het
wél bestemd was, begreep, dat hij voor deze
spontane huldebetuiging niet terstond kon
bedanken, omdat hij nu niet de heer D. J.
Bais was, die tegelijk met Varia als acteur
zijn dertigjarig jubileum vierde, maar Emil
Dornwald, die waarlijk onder de gegeven om
standigheden geen toejuiching verdiend had;
vraag het maar aan Agatha, zijn vrouw!
Uit dit wegblijven van de reactie op het
applaus, uit dit negeeren van alle afleiding
herkennen wij eerst recht den echten too-
neelliefhebber, den toegewijden speler, die
zichzelf als particulier persoon tijdelijk ge
heel opoffert aan zijn rol. Deze heer Bais, het
blijkt uit zoo'n schijnbare kleinigheid, moet
wel een der steunpilaren van het gezelschap
geweest zijn al deze dertig jaar lang. en de
hartelijke woorden, hem namens het bestuur
hagen aangekomen. Ook te Marseille op de
die er voor waken, dat hij zich niet met
tigen auto met doodsbleek gezicht onder dien
groeten hoed met veeren.
Wacht maar totdat wij in den trein zijn,
dan zal ik je meer ervan vertellen", sprak
haar verloofde, in antwoord op haar bedees
de vraag, wat hij van baar verwachtte.
De weg haar het station was aan beide
zijden begrensd door wijde, groote heide
velden en onder alle andere omstandigheden
zou Hetty, die dol op de mooie natuur was.
van een dergellijiken tocht genoten hebben.
Maar vandaag voelde zij geen geluk in den
gouden zonneschijn, geen schoonheid in de
zee, geen bewustzijn, dat het leven miooi was
iets om van te genieten en dankbaar voor
te zijn.
Hetty's blauwe oogen waren vertroebeld
door verdriet; zij wrong haan' handen in de
dure, nieuwe handschoenen en een torn in
het witte glacé toonde aan welke heftige
aandoeningen haar doortrilden.
Waarom nam Max Reiss haar mee naar
Londen en waarom moest zij zioh in feest
gewaad steken?
Het vxeeselijke gevoel bekroop haar en
liet haar tot het einde der reis niet meer
los, dat zij naar Londen gingien om daar te
trouwen; dat. Max Reiss dit met opzet voor
har had verzwegen om haar te beletten te
protesteeren of een scène te maken
Hetty was zich terdege bewust, dat zij haa:
beïofte gegeven had in ruil voor haar vaders
vrijheid en Chick's genezing en dat zij die
niet meer kon terugnemen, zelfs al zou Jack
plotseling terugkomen en haar vragen hem.
:e vergeven en nog zijn vrouw te worden.
Er kwam een waas voor haar oogen, toen
zij aan den man dacht, die haar zoo trouw
en eerlijk had geschenen.
..Hij was nie: sterk genoeg om dat all's
:e trot-seeren; hij liet mij in den steek toer
hij de gelegenheid had om zijn liefde te be
wijzen. Ik zou h:m niet in den steek gelaten
hebben".
Haar hoofd gloeide hevig en haar har"
was zwaar als lood, toen zij uit de auto stapte
aan het eind van de voorstelling toegespro
ken, en de keurcollectie bloemen, welke hij
daarbij ontving, zijn ongetwijfeld verdiend
geweest.
Was alzoo de heer Bais door toevallig
omstandigheden de eigenlijke hoofdpersoon,
van den avond, om hem heen had zich een
even voortreffelijk stel spelers geflankeerd
Reeds noemden wij Agatha, belichaamd door
mevrouw List-Daalder, ook een beproefde
kracht. Pittig speelde de heer L. W. Boeree
den schoonzoon. En in mevrouw Jeanne Boe-
ree-Karreman haden wij een Lola op het too-
neel met het noodige temperament voor een
Spaansche schoone. De heer Adriaan de
Back assisteerde haar op guitige wijze bij de
zeer in den smaak vallende dansen.
Op het tweede plan brachten mevrouw T
Roza-Peek een zachtzinnige gade, de heer
Jungbacker een strammen impressario, de
heer Neven een ondanks zijn verbolgenheid
vrij tammen graaf en de heeren P. Bals. s
Slort. Jack Roza met de dames Krab en Ne-
ven-Dollé een gevarieerd dienstpersoneel.
H. G. CANNEGIETER
Na afloop der voorstelling heeft de heer
Boeree namens den werkenden kring van
„Varia" den heer D. J. Bais („onze Dirk
Jan") met enkele eenvoudige woorden gehul
digd voor alles wat hij in dienst van „Varia"
tijdens zijn dertigjarig lidmaatschap voor
zijn vereeniging gedaan heeft. Van den da»
der oprichting af was de heer Bais werkend
lid en heeft als zoodanig geen enkele repe
titie verzuimd. Als bewijs van waardeer in»
overhandigde de heer Boeree hem naast een
keurig bloemstuk een gouden horloge met
inscriptie.
Het bestuur van „Varia" had gemeend, ge
zien de ongunstige tijdsomstandigheden,' be
sturen van vereenigingen ter plaatse te moe
ten verzoeken, zich van elke huldebetuiging
op dezen avond te moeten onthouden.
Een uitzondering op den gehandhaafden
regel meende de Orkestvereeniging „Kunst
kring" te moeten maken. Van de eerste voor
stelling' van „Varia" af heeft zij de entre-
acte muziek verzorgd en zoo noodig aan voor
stellingen van het Varia-ca'baret meegewerkt.
Bij monde van haar directeur, den heer Sam'.
Vlessing, die het debuut van „Varia" no»
meegemaakt heeft, heeft zij de vereeniging
gecomplimenteerd; de gelukwensch ging ver
gezeld van een bloemenhulde.
W.
DIEFSTAL BIJ Dr. Ir. PHILIPS
OPGEHELDERD.
GEHEELE BUIT TERUGGEVONDEN
OOSTENRIJKER KWAM TERUG OM HEM
TE HALEN.
Woensdag' 16 dezer werden uit de voorloo-
pige hechtenis in het Huis van Bewaring te
's-Gravenhage ontslagen drie Oostenrijkers
die sedert 8 Augustus j.l. in bewaring waren
gehouden als verdacht van den diefstal van
juweelen en goed ten nadeele van de familie
dr. ir. Philips aan de Van Hogenhoucklaan
in Den Haag op Zondagmiddag 24 Juli te
voren gepleegd tot een totale waarde van
ongeveer tweehonderd duizend gulden. Zij
werden Donderdag 17 dezer als vreemdelin
gen zonder middelen van bestaan over de
Belgische grens gezet, doc.li een hunner werd
Zaterdag 19 Nov. wederom door dc politie
te 's-Gravenhage opgemerkt.
Dinsdagavond werd hij overvallen, toen hij
een bepaald pand verliet. Hij werd in liet
bezit gevonden van alle juweelen en verdere
sieraden, terwijl bü huiszoeking in het panel
ook de gestolen 1000 gouden Engelsche pon
den werden aangetroffen.
Al het gestolene, dat na de inbraak diep'
onder den vloer in het laatstbedoelde pand
was begraven, had hij thans opgegraven met
de bedoeling om het naar het buitenland te
brengen. De thans in beslag genomen buit is
geheel compleet.
Het spreekt vanzelf dat de man opnieuiw in
verzekerde bewaring is gesteld.
Tevens is de uitlevering verzocht van een
der andere reeds uitgeleide Oostenrijkers.
Naar wij vernemen heeft de commissaris
van politie Paré te s-Gravenhage. die met de
justitie het verdere onderzoek in de zaak van
de inbraak en juweelendiefstal bij Dr. Ir.
Philips lieeft geleid, gistermiddag uit Wee-
nen bericht ontvangen dat ook de tweede
verdachte Oostenrijker aldaar is aangehou
den.
De man, die zooals men zich zal herinne
ren als huisknecht bij de familie Philips in
betrekking was, is te Wee'nen aan de Justitie
overgeleverd.
Hij zal zich daar voor het gerecht hebben
te verantwoorden, want volgens de Oosten-
rijksche wet kan hij voor het onderhavige
geval niet worden uitgeleverd.
en mee maar het loket ging, waar Max R:iss
twee eerste klasse kaartjes kocht. Hij had
haar gezegd, dat hij eerste 'klasse reisde om
haast en gedrang bij de loketten te voor
komen.
Het is zeker, dat zooals Hetty daar stond
in haar elegant costuum met den eoquetten
hoed, nieim'and zou hebben kunnen denken,
dat zij ook maar in de verste verte iets te
maken had .met het kleine verschrikte meisje
met het wollen miutsje en den langen man
tel, die uit die handien der politie ontvlucht
was.
Het gevoel, dat Max Reiss haar mee naar
Londen nam oan haar belofte te vervullen,
bleef haar bij, totdat zij een igioed eind
op weg waren en haar verloofde zijn arm
omi haar miiicteM legde, haar naar zich toe
trok en 'haar de aeidiem van hium reis uit
legde.
„Zie je Hetty, ilk ben in een heeleboel
zaken geïnteresseerd en .een daarvan lts een
club; het is een soort nachtclub, weet je
en gewoonlijk wordt er kaart gespeeld'; weet
je, het is er altijd een vrooiijlke groep van
echte deftige heeren met een hoop gold",
legde hij uit.
,.Ja. maar wat heb ik te maken anet een
nachtclub?" vroeg Hetty, nieuwsgierig.
„O. jij moet de boel een beetje opvrooliijken,
het wiel van de roulette draaien, de dobbel-
steenen schudden en de goede luim erin
houden terwijl de dranken gepresenteerd wor
den een gemakkelijk baantje en gezellig
cok, liefje. E..eje hoeft pe vorlovimgs-
ring niet te dragen; het maakt de jongens
een beetje teruggetro.kk.en wanneer zij zien,
dat er op een meisje al beslag is gelegd voor
den grooten stap".
Dit was üe wijze, waarop Max Reiss op het
huwelijk zinspeelde en in zeker opzicht was
Het'.y eigenlijk cpgeliucht, want zij voelde e:
niets voor haar verhouding tot dezen man
bekend te maken.
(Wordt vervolgd),
