Tien maanden Ontwapeningsconferentie.
Een verschoten ster.
Liefde de Sterkste
IJMUIDER COURANT
VRIJDAG 9 DECEMBER 1932
Nog dagelijks stroomen de resoluties en
persoonlijke adressen binnen.
(Speciale correspondentie
Genève, Deecemiber.
De ontwapeningsconferentie is tien maan
den oud. Gedurende deze tien maanden'is,
met een kleine onderbreking vrijwel onafge
broken geconfereerd; de moeilijkheden sta
pelen zich op, de economische toestanden
werken tegen., de resultaten zijn schaarsch en
de menschheid is ontmoe digd, ongeduldig
en wat erger, apatisc-h, ja cynisch gestemd;
4e pers, pessimistisch, vult de couranten met
weinig' opwekkende artikelen, de menschheid
is de onderhandelingen beu, in één woord:
4e publieke opinie ten opzichte van de ont
wapeningsconferentie ie hopeloos beneden
peil.
Althans, zoo schijnt het, en begrijpelijk ware
deze gemoedsgesteldheid, voor den opper-
ylafkkigen beo-ordeelaar. Maar hij, die zich de
zesden Februari in herinnering brengt, den
4ag deir aanlb-iedieng der weiteldpetitles, dien
dag, die zooveel ontroering verwekt heeft over
de heele wereld, dien dag, warop veertien
millioen hiamdteefceningén zijn overhandigd,
afkomstig van menschen van alle nationali
teiten, rangen en standen, gewoonten en
opvattingen, als aanmoediging voor de zoo
juist begonnen ontwapeningsconferentie, als
bewijs van 's werelds verlangen naar ontwa
pening, wereldvredehij zal zich toch
wel met eenige bevreemding moeten afvra
gen, wat er van dit enthousiasme is over
gebleven, of werkelijk ai die veertien anil-
lioen individuen in deze tien maanden, het
wachten moede, zich bij de ontevreden me
nigte hebben geschaard, of dat er indertijd
te veel waarde is .gehecht aan deze wereld-
petities, dat toch misschien eenige waarheid
st,ak in het oordeel van enkele cynici;
„dat die veertien millioen handteekeningen,
zooniet het resultaat van een goed georga
niseerde propaganda, dan toch grootendeels
hun oorsprong vonden in een spontane op
welling zonder wezenlijke diepte"..
Maar, na een kort onderzoek zal hem blij
ken dat de fout niet ligt bij de wered'djpetities
dat de publieke opinie niet zoo hopeloos be
neden peil is, als dit op het eerste gezicht
het geval schijnt te zijn, dat in deze tijden
van pessimisme wantrouwen en afbrekende
kritiek, toch nog eenige lichtpunten te vin
den zijn.
Neen, inderdaad, geen geveinsde belang
stelling, geen wenschen zonder diepte ver
tolkten de acht millioen handteekeningen
van vrouwen va.n alle nationaliteiten, de
twee millioen zeven honderd duizend ihiand-
teekeningen van d>e Nederlandsehie dagblad
pers, de duizenden en duizenden handteeke
ningen van de Zwitsoher-sohe, Dudtsebe,
Tchecoslovaaksche pers, van Fraosche mijn
werkers, Amerifcaausehe kinderen, professo
ren, oud-strijders, van burgers uit Jamaica,
Venezuela, China en Ierlandvan,' 'in een
woord, de heele wereld.
Geenszins goddank,hebben ai deze mil-
li-oênen burgers zich, in deze moeilijke tijdén
mokkend van de ontwapeningsconferentie
afgewend, dagelijks nog zenden ze hunne
resoluties, hun aanmoedingen en kritieken
hiermede hun belangstelling boenend voor
den gang der debatten: honderdduizenden
briefkaarten heeft Mr. Henderson in .de loop
der maanden ontvangen met het opschrift:
„Nous demandons le désarmement", duizen
den telegrammen stroomen nog steeds bin
nen, met resoluties van kerkvergaderingen,
vereenigirugen en met persoonlijke aanmoedi
gingen en kritieken.
Enorm groot is het aantal brieven, binnen
gekomen uit alle hoeken van de wereld, brie
ven uit 40 verschillende landsoi, brieven van
vier en vijftig internationale organisaties; in
honderd dossiers heeft men deze correspon
dentie moeten onderbrengen, een correspon
dentie die iedere lezer' moet ontroeren.
Duitschland, Engeland .Nederland' en Zwit
serland zijn vooral sterk in hun adhaesie-
betuigingen, terwijl zelfs die bewoners van
Guatemala, van Ceylon, tot de vrijmetselaars
van Liberia toe, het stilzwijgen niet bewa
ren.
Zeer verschillend van aard is de inhoud
van deze episte.Ls; bijzonder groot is bijv. het
aantal plannen voor wereldvrede, dat aan
den President der ontwapeningisconferentie
wordt voorgelegd, anderen dentoen den loop
der debatten te bevorderen, door gedichten
op de conferentie te maken; treffend zijn
de brieven van de moeders, die hun zoons
niet meer voor den oorlog willen afstaan.
van de oud-strijders die de door hen door
stane ellende aan het nageslacht willen be
sparen; aandoenlijk haast is een brief in het
Hol.lanid'sohe dossier, afkomstig van een armen
Drentsehen straatventer, die van zajn poovere
voorraad koopwaar, een zending tabak en
sigaren naar Genève zond voor „die edele
menschen in Genève die voor den wereldvrede
wenken"; humoristisch daarentegen is het
voorstel van een Amerikaansch jongetje, om
alle wapenen af te schaffen en als men dan
persé wil vechten, dit te doen met rotte
eieren en tomaten.
In het Fra-nsche dossier vindt men smeek
beden als. -,Je vous supplie, Monsieur le Pré
sident, faites tout votre possible pour faire
comprendre aux igouiverneiments que la
guerre est la honte de la civilation", uit
Engeland schrijft men: „For God's sake can't
we have peace".
uit Duitschland: ,,Ioh hoffe auf Gott und
bete um Fried,en".
En zoo is het één lange aaneenschakeling
van aanmoedigingen en kritieken, betuigin
gen van vertrouwen in Mr. Hendersons
leiding, in alle balen., in alle toonaarden,
maar alle eindigend in de smeekbede:
„Par pitié donnez-nous le désarmement".
In een donkere ruimte van het Volkenbonds
secretariaat liggen nu, opgeborgen in acht en
veertig kisten, de wereldpetities, in de re
gistratie de dossiers, waarin „iedere bood
schap tsn gunste van de conferentie", na
persoonlijke beantwoording door den Presi
dent. zorgvuldig wordt opgeborgen, terwijl
een deel dezer petities tentoongesteld in de
groote glazen kasten van de hall van het
ontwapeningsigeibouw, den bezoekers een vage
weerklank geven van de ontelbare verzoeken
om wereldvrede, haar pogen te vertellen,
dat nog' steeds millioen,en menschen hun
oogen op de ontwapeningsconferentie hebben
gevestigd en blijven vertrouwen in gunstige
resultaten.
Zullen ze hierin slagen, deze millioen en
stemmen, afkomstig uit alle boeken van de
wereld, zullen ze er in slagen het onheil
verspreid door de afbrekende kritiek, het
heerschende, steeds toenemende cynisme te
herstellen? Of. zullen ze het onderspit moe
ten delven tegen het heerschende wantrou
wen, de afzijdige houding, de, tegenwerking
'van' een1 aantal' individuen, waardoor- dan
met' een pijnlijke scherpte aan het licht zal
komen, dat de menschheid, verstrikt in
egoïsme en nationalisme, nog gieen peil van
innerlijke beschaving heeft bereikt, waarop
een blijvende ontwapening;, en wereldvrede
kan worden gebaseerd.
Wamt zoo waar is Graaf Apponyi's uit
spraak: „Dat nooit de regeeringen de vol
keren tot ontwapening zullen kunnen dwin
gen, maar dat het de volkeren zelf zijn, die
de regeeringen de ontwapening moeten op
leggen".
Bij de volkeren zelf ligt de beslissing over
dé ontwapenmgscon'f ér entte, bij. de publieke
opinie, aan wier herstel moet worden gewenkt
door de heele wereld, ieder land, en ieder
individu.
SPAANSCHE POLITICI
GESTRAFT.
LANGDURIGE VERBANNINGEN.
MADRID. 7 December (Reuter). Het
gerechtshof, samengesteld uit leden van het
Spoansche parlement, heeft 'eenige vonnis
sen geveld in het proces tegen de personen
die ervan verdacht worden deel genomen te
hebben aan den staatsgreep van September
1923.
Generaal Martines Danido kreeg 24 jaar
ballingschap op de Balearen, terwijl zijn bur
gerrechten verloren worden verklaard.
De generaal Aispura, Eonos Cobe, Frederico
Buramguer, Jose Cavaleanti en Jose Calve
Botello werden elk tot een half jaar balling
schap in Spanje veroordeeld, met verlies van
burgerrechten voor dien tijd.
Eenige andere beklaagden werden even-
:ens tot gedwongen verblijf in een bepaalde
plaats in Spanje veroordeeld met verlies van
burgerrechten.
(De filmster Kcithe von Nagy
moest haar bezoek aan ons
land uUêtellen, omdat zij zich,
bij het lossen van het start
schot voor den Keulschen „zes-
daag schel' aan.de hand heeft
verwondfr -
Hoe vaak is er tegen, mannen
Niet al smalende beweerd:
Laat de vrouwen nou maar, schieten,
Vrouwen doen niet gauw verkeerd.
Wel, nu heeft er een geschoten
In de odeklonje-stad.
Die een rare hand van schieten
En het niet geschoten had-
't Heeft in Keulen wat gedonderd,
Toen die filmster er verschoot.
Want de keet die Ka the maakte
Om haar handigheid waS' groot.
Laat een vrouw bij 't handwerk 'blijven.
Zegt nu op zijn beurt de man.
Maar het schieten is een handwerk
Dat ze beter laten kan.
Laat de mannen nou maar schieten.
Want dat is geen vrouwentaak,
Het gaat mis als zij 't probeeren.
Want dan schieten zij maar raak.
D'arme ster, die zoo verbleekte,
Komt nu later in ons land,
Ook al is ze na haar vuurdoop.
Aan de beterende hand.
Door ervaring weer wat wijzer
Heeft ze, denk ik zoo, ontdekt,
Dat je 't doel voorbij kunt schieten
Met reclame knaleffect.
P. GASUS.
NOORSCH PLEIDOOI VOORT
GEZET.
DEENSCHE SOUVEREINÏTEIT NIET BUITEN
DE KOLONIES?
Donderdagochtend om 10 uur heeft de
Noorsche agent de heer Rijgh voor het Per
manen te Hof van Intern. Justitie zijn plei
dooi voortgezet. Hij zette nader uiteen dat de
concessie in 1863 aan Taylor verleend niet te
beschouwen is als een bewijs van reeds be
staande souvereiniteit van Denemarken over
de Oostkust van Groenland. Taylor gaf
zich ook volkomen rekenschap van dat Dene
marken die souvereiniteit niet bezat. Dene
marken beroept zich voorts op concessies
welke het heeft verleend voor den aanleg van
telegraafstations op Oost-Groenland. Maar
die concessies golden alleen' dat gedeelte dat
ijsvrij was en in geen geval Eiric Rau-desland
Denemarken beroept zich-op inspectie van de
Groenlansdch.e kusten welke is geschied tus-
schen 1814 en 1921 maar op de Oostkust en
zeker in Eiri'c Rau-desland is nimmereenige
inspectie uitgevoerd. De feiten en omstandig
heden waarop Denemarken zich beroept voor
zijn. gezag over geheel Groenland bewijzen
juist dat Denemarken wist dat het geen sou
vereiniteit uitoefende buiten de gekoloniseer
de streken en dat het dus geen souvereiniteit
bezat in Eiric Raudesland. Maar bovendien
zijn er een groot aantal andere feiten die
door Denemarken niet zijn aangevoerd waar
bij de Deensche regeering positief en ondub
belzinnig heeft erkend dat zij slechts souve
reiniteit bezat in de gekoloniseerde gedeelten
van Groenland. Dat. was ook de. algemeene
opvatting in Denemarken.
DE BELEGERING VAN EEN
MELKBOER.
VECHTPARTIJ IN DE JORDAAN.
Een melkverkooper in de Laurierstraat te
Amsterdam, die belast is met het ophalen
van de huur van verschillende door arbei
ders bewoonde perceelen, heeft Woensdag
morgen voor zijn zaak een volksoploop gehad
van eenige honderden arbeiders, die den man
er van beschuldigden dat hij de hand zou
hebben in een poging tot uitzetting van een
gezin in de Van Bossestraat. Een tweetal
agenten dat in de nabijheid van den winkel
op post stond, omdat op deze plaats Dinsdag
ook reeds een demonstratie was gehouden,
was door de overmacht volkomen verrast.
Toen er voor hen versterking kwam opdagen
en getracht werd de menigte uiteen te drij
ven, ontstond er tusschen de politiemacht en
de betoogers een vechtpartij, waai'bij aan
weex'skanten rake klappen werden uitgedeeld
Daar er uit de ramen en uit de xnenigte
met allei'lei voorwerpen naar de agenten ge
gooid werd, liet de inspecteur, die ïxxet de po
litieauto was meegekomen, eenige schoten in
de lucht lossen met het gevolg, dat de de
monstranten in alle richtingen uiteenstoven
De ruiten vaxi de melkzaak warexi intusschen
met steenen ingegooid. Ook 's middags en
'savon-ds was er in dezq buurt veel volk op
den been, zoodat de politie daar in versterk
ten getale surveilleerde.
DUITSCHE KRUISER OP REIS.
WILHELMSHAFEN, 8 December (Wolff)
Hedenmorgen is de kruiser „Köln" voor
een reis van eexx jaar vertrokken. De be
manning telt 555 koppen. On,der de adel
borsten bevinden zich de overlevenden van
de Ni-obe.
UIT HAARLEM
ARRON D.-RECHTB AN K.
DE ONGEREGELDHEDEN IN HET
°R0VEN1ERSHUIS.
TWEE MAANDEN MET AFTREK GEëlSCHT.
DE MS KAN NIET GELICHT WORDEN
LONDEN, 8 December (Reuter). De po
gingen om het wrak van de in het begin van
dit jaar gezonken onderzeeër M2 te lichten
zijn gisteren mislukt.
Nadat xnen er eindelijk in geslaagd was
het op 40 meter diepte liggende schip tot op
erxkele meters onder den waterspiegel te
heffen, dook de neus plotseling naar bene
den en schoot het geheele wrak' weer om
laag. Alle pogingen om het evenwicht- te her
stellen bleven vruchteloos. Men vermoedt,
dat de Bxitsche marine thans de pogingen
om het wrak te lichten, welks nu 8 maan
den hebben geduurd, zal opgeven.
In totaal zijn 26 duikers meer dan 1500
maal naar dexi bodem van de zee afgedaald
om de lichting voor te bereiden.
HET POND TE NEW YORK GESTEGEN.
NEW YORK; Dec. (eRuter) De slot-
ko-ers van het pond sterling bedroeg 3.24 1/2,
Men schrijft deze stijging toe aan dekkingen
door btntenlandsehe baissiex-s, die meenen,
dat de boodschap van Hoover aan het Con
gres omtrent de oorlogschulden het denk
beeld vaxi eexx wijze van betalen opwerpt,
waardoor de druk op den pon-denkoers zou
verminderen.
GOUD VLOEIT NAAR NEW YORK
NEW YORK 7 December (Reuter). He
den is voor een waarde vaxi 6.550.000 dollar
aaxi goud uit Engeland, Frankrijk en Britsch
Indië te New Yox*k aangekomen.
DE KONINGIN WERKEND LID
VAN PULCHRI STUDIO.
Als zeer groote bijzonderheid wordt ons
meegedeeld dat de Koxiingin is toegetreden
als werkend lid Van het genootschap Pulchri
Studio, daartoe uitgenoodigd door het be
stuur. De uitnoodiging is een bewijs van
hooge waard-eering voor het door de Ko
ningin ten toongestelde wei'k en van dank
baarheid voor den steun aan noodlijdende
schilders in dezen crisistijd gegeven.
Men zal zich herinneren dat zich op
26 October des morgens ongeregeldheden
hebben voorgedaan in het Proveniershuis
waar het Bureau van het Burgerlijk Arm
bestuur is gevestigd. Eexi aantal werkloozen
kwam om brandstof vragen en trachtte
daarbij door te dringen in de kamer van
den directeur. Zij werden hierbij tegen
gehouden door eexx agent, die onder aan de
trap sitiond en zijn sabel moest trekken. Zijn
sabsil werd hem bij de worsteling ontrukt
evenals de gum-mistak die hij gebruiken wil
de. Een ander agent, doe boven .stond kon
de werkloozen tegenhouden die latei' door
een politievei*stei-king op straat ws-rden ge
dreven..
Bij deze worstelingen is de eerste agenit
aan het gelaat gewond, terwijl een 42t jarige
'bankwerker aan het hoofd wonden opliep.
Ook een grondwerker kreeg wonden. De
sabel is later teruggevonden, de gummistok
niet.
Aangehouden zijn in verbond .met (bo
venstaande o.a. de bankwerker en een 28-
jarige werklooze, die feaAesi zich hadden te
veran-twoorden wegens het openlijk plegen
van geweld.
Er waren een deskundige, en 4 getuigen ge
dagvaard, terwijl er 3 getuigen a décharge
aanwezig waren.
Den werkloozen was gezegd, dat de dix-ec-
teur niemand ontvangen kon.
„We gaan toch!" riep er een en zij dron
gen xxaar voren.
Eexï dien dag in het Proveniershuis dienst
doend agent, heeft den oudsten verdachte
zien binnenkomen in de wachtkamer waar
een 50 maxi aanwezig was. Hij zeide tot hen:
„We moeten naar den directeur! Vrijwil
ligers voor! Drie man is genoeg!"
In de gang drongen zij op den agent toe,
die op de trap gedreven werd en daar zijn
sabel trok. De oudste verdachte heeft tegen
hem geduwd.
De tweede agent (die ge'wond is) is tus
schen eenige fietsen ingedrukt, is gevallen
en ki'eeg vuistslagen. De jongste verdachte
verklaart hem met een vuist in het gezicht
geslagen te hebben.
Eexx bode van het Armbestuur zag cle zij
deur in de gang opexigaan en de agenten
met het publiek binxiendringexx. Uit de me
nigte klonk geschreeuw:
„Waar zit ie?" en „Sla er m-aar op!"
De oudste verdachte geeft een geheel an-»
dere lezing, Het was de bedoeling om met
een kleine deputatie naar den directeur te
gaan, doch er ontstond eexx gedrang. Ver
dachte is zelf opgedrongen door de achter
xm komenden en ki-eeg een klap.
De Officier Mr. A. R. Audringa achtte het
teiilastegelegde bewezen en hij eischte voor
dit ernstige feit het optreden tegen het
openbare gezag in aanmerking genomen
het gunstige bekend staan van vei'dachten.
tegén elk een gevangenisstraf van 2 maan
den me-t aftrek van preventief die al onge
veer andei-halve maand beloopt.
Mr. B. W. Stomps trad a'ls verdediger op.
BURGERLIJKE STAND
Hoe het er in
eze dagen voor den ingang van het Duitsche Rijksdaggebouw uitziet.
Voor het eerst merkt men bereden S. A. mannen op.
HAARLEM 8 December.
Onderti'ouwd 7 December: A. v. d. Nes en
J. M. Kieft; C. G. van Leeuwen en K. Loon-
stra; F. S. W. Gelaudie en J. P. L. Vink; C.
Oene en H. M. B Jansexi: H. van Kampen
en D. Hoolwerf; J. Mullens en M. T. v. Dijk;
J. M. Overmeer en C. A. SchaafsmaC. W.
Wijkhuizen exi B. E. van Duuren; J. G. Erdt-
sieck en J. M. Zuidweg; A. Scheffer en M. E.
Nijsten.
Getrouwd 7 December: J. Voskuijl en B. W.
M. A. Capelle; N. Vernout en H. J. Gross; A.
Groothelm en N. Jansen; A. Baard en C. A.
v. d. Korf; M. Skoupi en M. Ubags; J. Boon
en H. G. van Gulik; A. J. Smalen en F.
Brand; W. van Reijn exi T, Gelsema; J. A.
Klein exi A. A. Hoogendoorn.
Bevallen 5 December H. J. M. v. d. Hoi'st—
Dengerfnk, d.; 6 December: C. Wesselius
Pieneman, d.; D. RensenStiens, z.; J. E.
de VriesHoman, d.; J. M. Koksvan Tol, z.
Overleden 6 December: A. Meijer, 56 j., A.
L. Dyserinckstraat; G. P., 7 d., d. v. P. J. J.
v. d. Bei-g, Kamperlaan; J. G., 10 mnd., z. v.
N. C. J. Zonneveld, A. L, Dyserinckstraat.
FEUILLETON.
Naar hot Eiigelsch van
Mis. PATRICK MAC GILL.
(Nadruk Verboden)
34)'
Hij was bezig om zooveel hij kon, goed
te maken. Een -groot bedrag, dat 'hij Thomas
Loriing had aangeboden, doch dat deze ge-
weigeid had aan te nemen, had hij op de
kinderen vastgezet en toen hij gehoond had,
dat Hetty ge-vonden was, had hij Thomas
Loring' verzocht miet haar te 'kamen] lunchen
om haar zijn excuses aan te bieden voor ai
het verdrist, dat hij haar veroorzaakt had.
Lady Perivale was voor eenige dagen die
stad uit en haar afwezigheid was de eenige
lichtstraal in de sombere gedaclitengang
van den ouden man. Zij was juist in den
laatsten tijd buitengewoon ongedurig ge
weest en het was -bijna ondoenlijk voor lrem
zijn geduld ie bewaren.
De gedachte aan het kind misschien wel
een z-oon dat hem geboren zou warden, kon
hem geen vreugde ge-ven; bet tegendeel was
waar, want hij gevo?lde zich onbehaaglijk
waaneer hij er aan dacht.
Midden in zijn peinzen weird hij gestoord
door-dat de deur openging en de bediende
aankondigde: „Mijnheer en juffrouw Loring.'
mylord".
Hetty was niet meer het kleine en bleek?
meisje, dat hij acht'ien maanden geleden
voor het eerst en het laatst gezien had. Go-ede
voeding, geregeld werk en ds zuivere Zwitser-
sche lucht -hadden een stralende gezondheid
van haar gemaakt. Zij kwam hem zoo ver
blindend voor in haar frisschen eenvoud en
jonge kracht, dat Loird Perivale zich voor
het eerst in zijn leven aangedaan voelde en
zijn oogien vochtig werden, toen hij zijn
handen uitstrekte exi met bewogen stem zei-
de: „Ik weet, dat liet nutteloos is, kindlief,
je om vergiffenis te vragen, maar
maar
Hetty nam de dunne, slappe hand in haar
stevige, koele vingers en met zachte en vrien
delijke stem een stem, waarnaar iedere
man zou verlangen om. zijn laatste ©ogen
blikken te veraangenamen, zei zij: „Vader
heeft mij alles verteld. Lord Perivale en
natuurlijk vergeef ik het.u. Met de overtui
ging, die u hadit. had u ook geen redein om
anders 'te denken dan u al deze jaren hebt
gedaan", voegde zij er edelmoedig aan toe.
Lord Perivale drukte de kleinie hand, alsof
hij 'haar nooit meer zou loslaten en zijn
eenige gedachte was: „Als Jack nu ook maar
hier was om haar te begroeten!
Nadat er over de zaak, die hen allen
zoo bezighield n-og enkele woorden gewisseld
waren, lieten zij, als door e.en stilzwijgende
overeenkomst, dit onderwerp varen.
Tenslotte was de lunch nog niet eens on
gezellig en Lord Perivale, die zich verlustigde
in I-Ietty's schoonheid en lieftalligheid, had
het gevoel, dat hij zich werkelijk amuseer
de.
De maaltijd was bijna afgel-oopen. toen de
deur plotseling openging en tot groote ver
ba-zing van haar echtgenoot en Hetty's dui
delijk merkbare teleurstelling kwam Lady
Perivale binnen.
Zij deinsde terug, toen zij Hett-y zag zitten
ter rechterzijde van haar echtgenoot en
Hetty hield met doodsbleek gezicht haar
oogen neergeslagen; zij durfde niet oipkijk-en
en was doodsbang dat Jack ook zo-u binnen
komen; zij kon de ontmoeting op dat ©ogen
blik niet verdragen.
Maar Lord Perivale stond met een ge
stamelde verontschuldiging op en ging zijn
vrouw tegemoet.
„Laat mij je helpen", zei hij en nam haar
bontmantel af.
Toen wilde hij zijn gasten voorstellen wat
natuurlijk geheel overbodig was: „Mag ik je
juffrouw Hetty Loring voorstellen?" Daarna
met een overdreven hofeflijke buiging Juf
frouw Loring, Mevrouw Lady Pierlvale".
Hetty werd tot aan haar lippen bleek en
inplaats van met eexï buiging ite antwoor
den, klampte zij zich krampachtig aan de
tafel vast en stamelde: „Maarmaar
ik daicht dat u met Jack was getrouwd! Dus
is het zijn vader?" En hoewel zij er zich zelf
eexï vea'wijt van maakte exx het ook irneit uiter
ste krachtsinspanning trachtte te weerhou
den, kon zij niet helpen, dat er een onmerk
baar ironisch lachje om haar lippen speel
de.
Het was niet meer dan een uiting van over
spannen zenuwachtigheid en iedere andere
gastvrouw zou dit verontschuldigend hebben
als een bewijs van jeugdige tactloosheid1 maar
er was woeide in Lady Perivale's oogen en
dontoex-e haat in haar hart en haar toon was
ijskoud en snijdend, toen zij antwoordde:
„Ik was er mij niet van bewust, dat mijn
huwelijk met Lord Perivale uw gastheer
kwaadaardig legde zij den klemtoon op
dit laatste woord om Hetty van haar on
beleefdheid te dooidringen aanleiding zou
zijn voor onbeheerscht lachen", eindigde
zij.
„Het spijt mij; ik wist niét.ik bedoelde
nietverward brak Hêtty af.
Voor het eerst in 'zijn huwelijk verloor
Lord Perivale zijn kalmte.r'
Misschien was het wel de gedachte aan alles
wat deze menschen door dé schuld van hem
exi zijn faxnili-e -hadden moéten lijden; mis
schien was bij hem het xnoment gekomen
dat bij ieder menscb komt, waarixx zijn ge
duld en lijdzaamheid hun toppunt bereikt
haddlen; hoe het ook zij, hij beval zijn vrouw
naar haar kamer te gaan, alsof zij een klein
kind was en maakte in haar bijzijn tegen
over zijn gasten excuses over haar gedrag.
„Mijn vrouw gevoelt zich niet goed en
daaraan zijn deze vreemde buien te wijten";
legde hij uit als om ©en verzachtende om
standigheid aan te voeren, toen er een on
behaaglijke stilte in de kamer bleef heer-
sehen.
Hetty's vader stamelde een gepast ant
woord, maar in Hetty's hart zong eerx wild
vreugdelied-; het lied der h-oo-p, het lied van
jubelend geluk in het feit, dat zij leefde
en dat per slot van rekening J-ack niet ge-
trouwd was, zooals zij had gedacht.
Stukje voor stukje paste zij het verhaal
aan elkaar en haar natuurlijke scherpzin
nigheid tezamen met haar vrouwelijk in
stinct deden liaar een vrij nauwkeurige op
vatting ervan, krijgen.
Haar stem was wonderlijk zacht en be
deesd en haar oogen schitterden als sterrexx
toexi zij al haar moed -bijeenraapte en Lord
Perivale de vraag stelde, die op haar lippen
had gebrand van het oogenblik af, dait zij
wist, dat Jack vrij was.
„Zoudt u mij willen zeggen en wilt u
xxiet boos zijn als mijn vraag brutaal mocht
klinken maar kunt u mij ook zeggen waar
Jack is?", vroeg zij.
Lord Perivale streek met een vermoeide
beweging met zijn hand over zijn voor
hoofd:
„Als ik je dat zou kunnen zeggen, mijn
kind, en als ik jullie samen getrouwd kon
ziexx, zou ik de gelukkigste man in Engeland
zijn", verklaarde hij en in weerwil van alles
waf Hetty door zijn toedoen had doorstaan,
gevoelde zij diep medelijden met den armen,
ge martelden man.
Zij verlieten het huis in een taxi en wuif
den nog eexx groet naar hun gastheer, die
hen op hst bordes bleef nastaren.
Maar Lord Perivale was niet de eenige
die Hett-y en haar vader zag vertrekken.
Vanuit het raam van haar slaapkamer zag
Lady Olga ze weggaan en in haar donkere
oogen brandde een d-uiveisch licht, te-rwijl
een schampere lach van haar lippen kwam.
„Ik wed, dat die kleine kat gelooft, dat
zijrnu een goede kans heeft om Lady Peri
vale te worden. Maar dan heeft zij zich
leelijk vergist want na vannacht is mijn
jongen mijn ongeboren zoon, de toe
komstige Lord Perivale en alles wat bij dien
titel behoont, zal van hem zijn!"
In den laatsten tijd had zij veel gedacht
voor den zo-on, die haar geboren zou wordexi,
want zij twijfelde er geen oogenblik aan, dat
het een jongen zou zijn.
Dien morgerx had zij Max Reiss bezocht
en hem eexx diamanten collier ter waarde
van tien duizend Pond gebracht exx met
groote voldoening had zij vernomen, dat de
aanslag op het leven van haar stiefzoon dien
avond zou plaats vindexr.
„O, ik zal dat zaaltje zelf wel opknappen,
daar haal i-lt ixie-mand anders bij; ik zou u
lekker bedanken. Het zal heel gemakkelij-k
gaan. Ik zal hem huren om mij xiaar het
meest afgelegen gedeelte van Hampstead tie
rijden hij zal mij niet herkennen als ik
mij goed vermoan exi met e-en vreemd accent
spreek/ en als wij daar aangekomexr zijn zal
ik een ruit inslaan en doen of ik ziek ben.
Ais hij zich dan over mij heenjbuigt, knap
Ik het zaakje op en neem de eerstvarende
boot naar Amerika! Maar als u uw belofte
niet houdt.zei hij bijna fluisterend, imaar
met een verkapte -bedreiging in zijn stem.
„Ik zal mijn belofte houden. Hoe laat zult
u mij vaxi hem verlossen? Vertel het mij
ik wil het weten", riep de vrouw die meer
dan half waanzinnig was.
„Ongeveer om half elf", antwordde Max
Reiss op goed geluk, want hij wilde haar
weg hebben.
(Wordt vervolgd).
