Toen het volle maan was...
Veilige vaart
SS
ZEELAARZEN
sa
IJMUIDER COURANT
ZATERDAG 31 DECEMBER 1932
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
GEMENGDE BERICHTEN UIT
BINNEN- EN BUITENLAND.
DE ELECTRISCHE TRAM
HAARLEMLEIDEN.
DE OPENINGSPLECHTIGHEID.
Zooals gemeld, had Vrijdagmiddag de offi-
cieele opening plaats van de geëlectrificeer-
de tramlijn Haarlem-Heemstede der
N.Z.H.T.M.
De gemeentebesturen van Leiden, Oegst-
geest, Sassenheim, Lisse, Hillegom, Benne-
broek en Heemstede, hadden medegedeeld
aan dezen officieelen openingsrit een feeste
lijk ka-rakter te willen geven.
Te 12,55 werden alle genoodigden in de fa
briek der Firma Beynes, aan het Stations
plein ontvangen door de directie der fabriek,
waarna de directeur der N.Z.H.T.M., Ir. W.
J. Burgersdijk, een openingswoord sprak.
Aanwezig waren o.a. de commissaris der
Koningin Jhr. mr. dr. A. Röell, de griffier mr.
S. H. Veiling Meinesz, de heer Silvergieter
Hoogstadt namens den minister van Water
staat, de heeren van Dijk en van Manen
voor de directie der Ned. Spoorwegen, Jhr.
ir. C. J. A. Reigersman, hoofddirecteur der
Provinciale Waterstaat, de directeur der elec-
triciteitsfabrieken, ir. J. A. Reus, wethouder
Van Liemt, ir. Maas, directeur Openbare
Werken, Jhr. dr. J. C. Möllerus, secretaris van
de Kamer van Koophandel, de heer Krelage
voorzitter van de Algemeene Vereieniging voor
Bloembollen cultuur, de heer Antonie Meyer,
bestuurder van de Vereeniging voor Vreem
delingenverkeer, de heer van Bemmelen, voor
zitter van Onze Vloot, Jhr. J. P. W. van Doorn,
burgemeester van Heemstede, de wethouders
Jhr. A. van de Poll en dr. E. A. M. Droog, de
secretaris de heer N. Vos, verschillende leden
van den gemeenteraad, de inspecteur van
politie Kemper, de burgemeester van Sassen
heim, de heer Goeverneur. baron van Har-
denbroek van Ammerstol (Lisse) en zeer vele
anderen.
Namens de fa. Beynes sprak de heer Bekker,
die de vele genoodigden welkom heette. Toen
de radio kwam, zei men dat de gramofoon af
gedaan zou hebben. Evenmin als dit is waar
dat de autobus de tram verdringt. De bus zal
zijn eigen plaats blijven innemen, omdat in
comfort en snelheid van de tram mogelijk
heden liggen, die niet in de bus aanwezig-
zijn.
Op bepaalde gedeelten wordt de tram ver
vangen door bussen, op andere stukken komt
juist de tram. En de tijden zullen deze maat
regelen in het gelijk stellen.
Ir. W. J. Burgersdij k sprak een wel
komstwoord en gaf vervolgens een kort his
torisch overzicht van de tot standkoming
dezer nieuwe electrificatie. Reeds in 1907 was
ook de lijn LeidenHaarlem in de plannen
opgenomen, doch hiermee hield verband de
electrificatie van de stadslijnen in Leiden en
Haarlem. In 1911 werd de lijn Leiden—Kat
wijk, in 1912 die naar Noordwijk geëlectrifi-
ceerd terwijl in 1913 in Haarlem (tot Den
Hout) de lijnen electrisch werden.
De bekende meterkwestie, de oorlog en de
dure jaren nadièn staken een spaak in het
wiel. In 1924 is de lijn Leidenden Haag ge-
electrificeerd.
Er zijn bezwaren geuit tegen het liggen
van rails op den weg, doch ir. Burgersdijk
bestreed deze. En zij, die bezwaren hebben,
zullen moeten erkennen dat de uitvoering
zooals die nu is, een groote verbetering be-
teekent van den weg.
Spr. hoopte dat van den tocht die de ge
noodigden Vrijdagmiddag maken zouden, een
propagandistische waarde zal uitgaan.
Hierop liet de Tramfanfare vroolijke mu
ziek hooren en de aanwezigen r.smen plaats
in de op het Stationsplein gereedstaande
versierde nieuwe tweelingrijtuigen.
Precies te kwartier over één vertrokken de
extra-trams van het Stationsplein.
Te 1.40 uur was de aankomst te Heem
stede, -waar het gezelschap begroet werd
door het gemeentebestuur.
De burgemeester Jhr. J. P. W. van Doorn,
wenschte de tramdirectie geluk met de elec-
trificeering van deze lijn en sprak de beste
wenschen voor den bloei uit.
Daarna werd de tocht voortgezet naar Ben-
nebroek, Hillegom, Lisse, Sassenheim, Oegst-
geest en Leiden.
In de Sleutelstad werden de genoodigden
ontvangen in de Stads Gehoorzaal.
Na afloop hebben extra-trams de genoo
digden van Leiden naar Haarlem terugge
bracht.
(Volgens een wereldstatistiek "be
treffende verlies van men-
schenlevens op zee, heeft
Nederland van alle landen den
gunstigsten veiligheidsfactor.)
Kijk, dat is een stati'stiekje
Dat ik wel vermelden mag,
Men vaart wel en zelfs het welsfce,
Onder Nederlandsche vlag.
Op de rood-wit-blauwe schépen
Is de grootste veiligheid,
Dank zij reddingapparaten
En het zeebestuursbeleid.
Zulk een nuchter statistiekje
Warmt toch hét wienneeiiandschbloed,
Het flatteert wel. zulk een pluimpje
Op den Nederlandschen hoed.
En de heele wereldmenschhei'd
Krijgt er dit advies van mee:
Als gij wei-vaart wilt genieten,
Ga met Nederland in zee.
En dan nog, ons aller schuitje
Worstelt voor door storm en nood,
Onze reis naar kalmer wafer
Is niet van gevaar ontbloot.
Maar dit kleine stati'stiekje,
(En dat kan ook lang geen kwaad)
Geeft ons weer wat meer vertrouwen
In ons Neerland's Schip van Staat.
P. GASUS.
S3
a
m
m
u
m
m
X
TRAWLER KADE c34
WERKSCHOENEN
z
O
H
O
S9
e*
•S3
K
K
H
MOORDAANSLAG TE HEERLEN.
VROUW DOOR HAAR MAN MET EEN MES
GEWOND.
HEERLEN, 30 December (V. D.) Heden
morgen heeft zich bij Heerlen een droevig
drama afgespeeld. Een 51-jarige mijnwerker
uit Valkenburg had, ofschoon gehuwd en
vader van drie kinderen, al sedert vele jaren
een verhouding met een andere 32-jarige
vrouw uit Heerlen. Zij besloten thans aan de
echtgenoote van den man voor te stellen tot
echtscheiding over te gaan, waarna de man
met de andere vrouw zou trouwen. Daartoe
was de man van morgen reeds vroeg naar
Heerlen gekomen. Te acht uur, toen de man
met die vrouw aan het wandelen was, wei
gerde zij in de Laanderstraa't verder met hem
mee te gaan. Er ontstond een hevige woor
denwisseling, waarbij de man een mes trok
cn aan de vrouw een groot aantal steken in
de borst en in het onderlichaam toebracht.
Hevig bloedend stortte zij ineen. In levens
gevaarlijken toestand werd de vrouw naar
het St. Jozefs Ziekenhuis te Heerlen ver
voerd. De man is later gearresteerd.
NOTARIS TOEREKENBAAR
VERKLAARD.
VERZOEK VAN COLLEGA'S OM
INVRIJHEIDSTELLING.
AMSTERDAM, 30 Dec. Naar wij verne
men, is het onderzoek naar de geestvermo
gens van den van „Aufwertung'' beschuldig
den advocaat-notaris thans geëindigd en
hebben de psychiaters vastgesteld, dat hij
tien jaar geleden geheel toerekenbaar was.
Hij zal heden van de Valerjuskliniek, waar
hij ter observatie sinds 19 November ver
toefde, naar het Huis van Bewaring worden
teruggebracht.
Behalve het reeds eerder ingekomen ver
zoek van ruim 300 cliënten van den ver
dachte aan de Vierde Kamer der Rechtbank
tot zijn voorïoopige in vrijheids stelling, is
thans eenzelfde verzoekschrift ingediend
door verscheidene notarissen uit verschillen
de plaatsen des lands.
DE JOUVENEL WORDT GEZANT TE
LONDEN.
Volgens Havas wordt door medewerkers
van Paul-Boncour medegedeeld, dat de re
geering voornemens is Henry de Jouvenel te
benoemen tot ambassadeur bij het Quirinaal
te Rome. De benoeming zal afkomen zoodra
president Lebrun en de Italiaansche regee
ring er hun goedkeuring aan hebben ge
hecht.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
In het Beiersche dorpje Mittenwald, bekend om zijn hoxitsnijwerk is gisteren de traditio-
neele dwaze Donderdag" gehouden. De beivoners trekken ieder jaar op den Donder
dag tusschen Kerstmis en Oudejaar in de meest uiteenloopende costuums door de
stratendikwijls voorzien van attributen uit houtsnijwerk vervaardigd.
Kunsthandel „Maison Artistiqne'
V Zeeweg 261 - IJmuiden-Oost
O
R Moderne Wandversiering
Electr. Lijstenmakerij
Eenigste Speciaalzaak hier ter plaatse
DE GOUDEN STANDAARD
IN ZUID-AFRIKA.
(Van onzen Londenschen correspondent.)
Zuid Afrika verkeert in andere omstandig
heden dan andere landen met betrekking tot
den gouden standaard, want het is het
voornaamste land van goudproductie en
joud-export. In de berichten over de finan-
cieele maatregelen, welke Herzog's regeering
heeft genomen, is aanvankelijk wat ver
warring geweest. Maar wel bleek dat Zuid-
Afrika voor de wereld niet wenschte te be
kennen dat het goud als standaard-waarde-
meter voor zijn geld had prijsgegeven. De
jongste en thans als officieel erkende voor
stelling is dat de regeering niet formeel het
verlaten van den gouden standaard heeft
aangekondigd. Een andere zaak is dat m
financieel deskundige kringen de opvatting
overheerscht dat Zuid-Afrika gedwongen is
geworden goud te verlaten zooals Engeland
indertijd gedwongen werd het te doen.
Maar voor Zuid-Afrika is de positie toch
heel anders. Om die positie te begrijpen moet
de politieke toestand van het land eveneens
worden bezien. Tielman Roos, tot voor kort
beschouwd als een aanhanger van Hertzog
en eens een van de vurigste nationalistische
leiders in Zuid-Afrika (die thans wel zou
kunnen wenschen dat zijn redevoeringen
van voorheen in een zee van vergetelheid
waren verdronken), heeft naar bekend een
hoogen en veiligen post in de rechtspraak
van zijn land verlaten om zich aan het hoofd
te stellen van een actie, gericht op de
waardevermindering van het Zuid-Afri-
kaansch pond sterling. Tevoren had het ge
schenen alsof de regeering, die van Septem
ber 1931 af had geweierd een verlaging van
de wisselwaarde van het pond te overwegen,
veilig zou zijn tot de verkiezingen van 1934.
Maar het bleek al gauw dat Tielman Roos
genoeg bekeerlingen had gemaakt in de re-
geeringspartij ,of partijen, indien Labour er
nog bij mag worden gerekend) om de re
geering met een nederlaag in het parlement
te kunnen bedreigen. Dit feit heeft stout
moedige speculanten en financiers in paniek
stemming er toe gebracht hun geld om te
zetten in buitenlandsche waarden, hetzij
door rechtstreeksche aankoop van zulke
waarden, hetzij door verscheping van goud.
De maatregelen der regeering moeten er
dus op gericht zijn zoowel de aanhangers
van Tielman Roos terug te winnen door ge
lijksoortige maatregelen als Roos voorstelt,
als het effect teniet te doen van het voor
uitzicht van een landsbestuur met Tielman
Roos als hoofd. Verbod van gouduitvoer en
controle van de wisselmarkt twee van
de door de regeering aangekondigde maat
regelen zijn bedoeld als voorbehoedmid
delen tegen speculatie en paniek. Andere
maatregelen moeten worden gezien als een
compromis voor de financieele politiek van
Herzog's nieuwen rivaal uit het eigen kamp,
als een aanwijzing voor de financieele voor
nemens der regeering.
Als voornaamste goud-produceerend land
van de wereld heeft Zuid-Afrika er belang
bij dat goud zijn beteekenis als internatio
naal betaalmiddel behoudt. De regeering
heeft daarom gezegd dat ze den gouden
standaard niet wil prijsgeven. Zij wil het aan
tal landen, waar goud is verlaten niet.ver-
hoogen, want dat zou slechts een stap ver
der zijn naar den ondergang van een vitaal
exportbedrijf. De goudmijnbezitters zelf den
ken er anders over. Zij zijn niet zoo zeer op
nationaal belang als op eigenbelang bedacht
en beseffen dat zij meer dan 30 percent meer
Zuid-Afrikaansche ponden voor hun goud
zouden ontvangen indien het pond van zijn
gouden voetstuk werd gestooten. De land
bouwers denken er ook zoo over. Met uit
zondering van Canada (waar de dollar trou
wens ook flink gedeprimeerd is) hebben de
staten van het Bntsche Rijk goud prijsge
ven en de Zuid-Afrikaansche boer, die met
die staten op de levensmiddelenmarkt van
Groot Brittannië concurreert, vindt die con
currentie moeilijk, omdat hij in zijn positie
ongeveer een derde meer ponden sterling
voor zijn producten moet vragen dan zijn
concurrenten in andere deelen van het Brit-
sche Rijk.
De kans dat Tielman Roos zich van het
landsbestuur zal meestermaken en dan zijn
nieuwe geldpolitiek voor depreciatie van het
Zuid-Afrikaansche pond zal doorzetten heeft
dus geleid tot een vlucht voor dit pond. An
dere factoren, die b.v. sterk golden voor En
geland in September 1931, zijn er niet. Van
een zoogenaamd ongunstige handelsbalans
is geen sprake. Integendeel, het exportsurplus
is vrij aanzienlijk en wordt geschat op een
15.000.000 per jaar
NA LANGEN TIJD GEARRESTEERD.
KANTOORBEDIENDE VERDACHT VAN
ROOFOVERVAL.
AMSTERDAM, 30 Dec. Op 2 Maart jl. werd
op een banklooper van de Associatie Cassa op
den Singel in de nabijheid van de Raadhuis
straat een overval gepleegd. De man droeg
onder zijn arm geklemd een aetetasch met
65.000 gulden. Hij werd op het juiste oogen-
blik ontzet, zonder dat hij zijn geld had af
gegeven. De daders ontkwamen in een auto.
Heden is door de Centrale Recherche de
waarschijnlijke dader, een 24-jarige kantoor
bediende gearresteerd.
Hij is in het Huis van Bewaring opgesloten.
GEDEELTELIJKE DEMPING VAN HET
ROKIN.
B. en W. van Amsterdam stellen voor de
gedeeltelijke demping van het Rokin van het
gebouw Industria tot de St. Pieterspoort uit
te voeren en dezen grond voor autoparkeer
terrein in te richten. De kosten zijn f 113.000
waarvan f 25.000 voor rioleeringswerken.
BURGERLIJKE STAND
HAARLEM, 30 December.
Ondertrouwd 29 December: C. Harder en C.
J. Hakvoort.
Getrouwd 29 December: W. M. M, Slinger
en J. Verkruissen; J. C. Goekoop en H. P. de
Noo; E. O. Boerstra en J. B. Over; K. J. Dijk
stra en G. Fortgens.
Bevallen 28 December: A. G. Stokman
Termets, z.; 29 December: H. MirckJonker,
z.; E. A. Verdamv. Roode, z.
Overleden 28 December; E. R., 4 mnd., z. v.
J. H. Wilms, Weteringstraat; J., 3 mnd., z.
v. J. de Maaker, Resedastraat; G. J. Broek
huizen, 53 j., Karolingenstraat; A. van Beau
montAbbeste, 73 j., Julianalaan; M. T. v. d.
VlistBeelen, 69 j., Sehalkwijkerstraat; H. J.
Kemme, 58 j., Ursulastraat.
Te Barcelona is naar xoij gemeld hebben het grootste warenhuis van deze stad afgebrand.
Veertienhonderd personen zijn hierdoor zverkloos geworden. Een blik op het bran
dende dak van het gebouw.
FEUILLETON
Naar het Engelsch
van
JEFFERY FARNOL.
15)
Waarop Adam 'een zucht van verlichting
slaakte terwijl de korenhandelaar zichzelf
haast wurgde in zijn pogingen om te zien wie
daar uit dien hoek geroepen had.
„Vijftien pond!" galmde de flitsknoop. „Men
biedt mij vijftien. Wie meer? Vijftien een
maal, andermaalderdemaal! Verkocht
aan den heer in den hoek achter het buffet,
Theodore."
,,'t Is zonde, 't zijn effectief mooie stoelen,
meneer Greims", zei Parsons hoofdschud
dend.
„Tamelijk", zei de korenhandelaar, terwijl
hij met een plons op een stoel ging zitten,
nog steeds pogingen doende om achter het
buffet te kijken.
Het is natuurlijk niet de bedoeling in dit
verhaal elk bod te beschrijven dat dien mid
dag gedaan werd, want dat zou een lang en
eentonig relaas worden. Het is voldoende
te zeggen dat- lang en kort werd geboden,
maar dat de geveilde voorwerpen altijd wer
den toegewezen aan Bellew of Adam, welke
laatste, "aangemoedigd door Bellew's steun,
■zoo brutaal en luid eiken anderen bieder over
schreeuwde, dat de omstanders begonnen te
morren en te protesteeren.
De roodnek, die langzamerhand purper be
gon te worden van opwinding, woede en
hitte, eisehte plotseling op luiden toon dat
Adam een zekere som zou deponeeren bij den
deurwaarder, als zekerheidsstelling voor het
reeds door hem gekochte en dat hij, bij ge
brek aan contanten de deur uitgesmeten zou
worden.
„Der uit getrapt!" riep Parsons.
„Dat is een rationeel voorstel", zei de deur
waarder, die zelf niet heelemaal zeker was
van Adam's koopkracht, hoewel dat niets
aan zijn goedgeluimdheid afdeed. „Dat lijkt
me een rationeel voorstel als de heer met
den halsdoek zoo vriendelijk zou willen zijn
een zeker bedrag bij mij te deponeeren".
„Welzeker", zei Adam, naar voren komend,
zijn boezeroen losknoopend en een handvol
bankpapier te voorschijn halend. „Zei ik oe
dadelijk maar honderd pond geven of is vief-
tig genog?"
„Wel", zei de deurwaarder, in zijn handen
wrijvend, toen hij den stapel bankbiljetten
zag, „tien is meer dan genoeg voorloopig,
meneer, dank u wel".
En dus begon het bieden opnieuw, zonder
gemor, en het duurde niet lang of de deur
waarder riep met luider stemme:
„Heeren, ditmaal komt het voornaamste
stuk van den verkoop een prachtig maho
niehouten buffet, rijk gebeeldhouwd. Een
meubelstuk, heeren, dat zijns gelijke niet
heeft in het heele koninkrijk en dat in vol
komen gaven staat verkeert. Wie van de hee
ren biedt me een flinke som voor dit pracht
stuk?"
„Tien pond".
„Elf".
„Vijftien".
„Zeventien", van Adam.
„Achttien", van Jagway.
„Niet te hard, Job", beet Adam hem toe,
„negentien!"
„Kom, heeren", riep de deurwaarder, „het
is geen kolenbak of bezem, het is een pracht
buffet en u biedt me negentien kale pond
jes!"
„Twintig", riep Job.
„Een en twintig!" riep Adam en hij beet
Job Jagway toe: „Adde nog hooger gaat, zei
ik oe van avond de harses inslaan, Job!"
„Vijf en twintig", zei Parsons.
„Zeven en twintig!"
„Acht en twintig".
„Dertig", zei Greims nijdig.
„Twee en dertig!" piepte Parsons.
„Zes en dertig".
„Zeven en dertig".
„Veertig", snauwde Greims.
„Dat wordt me te veel", zei Parsons met
een zucht.
„Ik heb jaren op het buffet zitten wachten,
Parsons", zei de korenhandelaar, „en ik ben
niet van plan het aan jou te laten of aan
wien dan ook!"
„Veertig!" riep de deurwaarder, „dit prach
tige
„Een en veertig", zei Bellew, die zijn pijp
begon te stoppen.
„Een en veertig, van den meneer in den
hoek!"
„Vijf en veertig!" riep Greims.
„Zeszei Bellew.
„Vijftig', zei Greims.
„Een en vijftig van den meneer in den
hoek", galmde de deurwaarder.
„Niemand meer...."
„Vijf en vijftig!" grauwde Greims en veeg
de zijn nek af.
„Met tien!" zei Bellew.
„Hèwatriep Greims, zich om-
keerend.
„Vijf en zestig pond van den meneer in
den hoek", galmde de deurwaarder. „Moet
het daarbij blijven, heeren? Dat prachtige
stuk! Kom heeren!"
Het publiek was zienderoogen verminderd
tegen het laatste uur, hetgeen niet te ver
wonderen was, daar de menschen onafgebro
ken overboden werden, hetzij door een luid-
ruchtigen kerel met een halsdoek of door een
droomerig individu, dat in een hoek zat met
een pijp in zijn mond. Maar het troepje dat
nog gebleven was, werd plotseling opmerk
zaam, nu de korenhandelaar, wiens woord
voor hen allen een wet was, en wiens aange
zicht een gevaarlijke uitdrukking had ge
kregen, nu de rijke en machtige korenhan
delaar omkeek en zijn langbeenigen tegen
stander opnam van het hoofd tot de voeten.
Ieder spitste de ooren en wachtte op de din
gen, die komen zouden. Dat ontgng den ko
renhandelaar niet en hij begon te begrijpen,
dat hij zijn roem als machtig en rijk man
moest handhaven. Hij stak zijn handen in
zijn zakken, strekte zijn beenen recht voor
zich uit en bleef Bellew aanstaren op een
wijze, die menigen bewoner van het dorp
Daplemere in de grootste verwarring zou heb
ben gebracht. Bellew scheen er echter niets
van te merken, haalde weer de tabak uit zijn
pijp en begon die opnieuw te stoppen.
„Vijf en zestig pond!" riep de deurwaarder
met zijn hamer naar Greims wijzend. „Vijf
en zestig! Kom meneer, doe er een pond bij!"
„Neen meneert"- zei Greims met nadruk.
„Ik zeg.... neen meneer, leg er twintig pond
op!"
Hoofdgeschud, geknik en gefluister.
„Dat maakt vijf en tachtig. Biedt er
iemand
„Zes en tachtig", zei Bellew.
Stilte als des grafs.
De deurwaarder wendde zich weer tot den
korenhandelaar, die was opgestaan en wijd
beens het slagveld overzag, terwijl hij met
het losse geld in zijn zak rammelde.
„Kom, meneer, laat een enkel onnoozel
pond niet tusschen u zelf en dat prachtige
meubelstuk staan, dat zijns gelijke niet heeft
in 't heele land. Zal ik er nog een tien shil
ling opleggen?"
„Ik zeg: neen meneer!" Zei Greims on
verstoorbaar, ik zeg: nog twintig pond, me
neer".
Heviger hoofdschudden, knikken en brom
men en alle oogen richtten zich op Bellew,
die een lucifer had aangestoken en weer liet
uitgaan. Zijn pijp was nu gestopt,
„Honderd zes pond!" riep de deurwaarder.
Honderd zes eenmaal
Bellew gooide lucifer weg.
Adam voelde een koud zweet op zijn voor
hoofd komen en hij balde zijn vuisten. Die
vervloekte Greims!
„Andermaal voor één honderd zes pond...!"
Bellew bracht een tweede lucifer bij zijn
pijp en begon te trekken. „Met vijftig", zei
hij tusschen twee rookwolkjes in.
Zijn pijp brandde 'nu goed en hij knikte
den deurwaarder vriendelijk toe.
„Wat!" kreet Greims. „Hoeveel?"
„De meneer in den hoek bood me honderd
en zes en vijftig pond", zei de deurwaarder,
met een onbeschrijfelijk komisch gezicht
naar dén korenhandelaar kijkend. „Honderd
zes en vijftig! Niemand meer? Éénmaal
andermaal af!"
De hamer viel en Bellew was bezitter van
het buffet. De rest van den verkoop verliep
zonder veel strijd. Nog eenige oogenblikken
bleef de korenhandelaar ontdaan zitten toe
kijken, liet sprakeloos het statie-ledikant zijn
neus voorbijgaan en stond toen plotseling op,
zette zijn hoed op en liep vloeken mompe
lend de deur uit.
Het overige gezelschap volgde hem spoedig
en weldra was er niemand meer in de hal
aanwezig dan Adam, Bellew en de blauwkin
Theodore.
Neen toch niet, er was nog iemand. Toen
Bellew bij toeval omhoog keek naar de trap-
galerij, zag hij daar tante Priscilla staan.
Toen zij zijn blik ontmoette, boog ze zich
over de balustrade en wierp hem een kus
hand toe, zoo innig en met zooveel gratie,
dat geen enkel jong meisje het haar had
kunnen verbeteren, en daarna strompelde ze
gauw weg met een vlug en licht tik-tik van
haar stok.
(Wordt vervolgd).
