HET NIEUWE AVONDBLAD VGDD VELSEN. BEVERWIJK eO. ONZE VISCHUITVOER. BEVERWIJK VELSEN I8e JAARGANG NO. 95 DINSDAC 21 FEBRUARI 1933 IJMUIDER COURANT ABONNEMENTEN: per week 10 cents, per maand 40 cents plus cents incasso, per kwartaal .1.20 plus 5 cents incasso, losse nummers 3 cents. KantoorKennemerlaan 42 - IJmuiden - Telefoon 521 VERSCHIJNT DAGELIJKS, BEHALVE OP ZON- EN FEESTDAGEN. UITGAVE LOURENS COSTER, MAATSCHAPPIJ VOOR COURANTUITGAVEN EN ALG. DRUKKERIJ N.V. DIRECTIE: P. W. PEEREBOOM EN ROBERT PEEREBOOM. ADVERTENTIEN1—5 regels ƒ0.75. Elke regel meer 15 cent. Bij abonnement belangrijke korting. Advertenties van Vraag en Aanbod 13 regels 25 cent, elke regel meer 10 cent. Ingezonden medcdeelingen dubbele prijs. Alle abonnés van dit blad zijn, zoodra zij 14 dagen als zoodanig in de registers zijn ingeschreven en verder op voorwaarden, die van tijd tot tijd gepubliceerd en ten kantore van dit blad gratis verkrijgbaar zijn, kosteloos verzekerd tegen de gevolgen van ongevallen voor de navolgende bedragen: f2000.—bij algeheele invaliditeit; ƒ600.— bij overlijden; ƒ400.bij verlies van een band, voet of oog; ƒ250.bij verlies van een duim; ƒ150.— bij verlies van een wijsvinger; 100.— bij breuk van boven- en/of onderarm; 100.— bij breuk van boven- en/of onderbeen; 50.bij verlies van een anderen vinger. Tenge volge van spoor-, tram- of autobusongeval; 5000.bij overlijden van man en vrouw beiden; 3000.bij overlijden van den man alleen; 2000.bij over lijden van de vrouw alleen. Opvarenden van visschers-, marine-vaartuigen, enz. 400.bij verdrinkingsdood door ongeval tijdens de vaart, tot een maximum van 2000.indien hetzelfde ongeval den dood van vijf of meer abonnés mocht tengevolge hebben. Alleen de abonné(e) zelf is verzekerd, behoudens het vermelde omtrent spoor-, tram- of autobusongevallen. Polis is niet noodig. Uitkeeringen krachtens deze verzekering worden gewaarborgd door de Nieuwe H.A.V.-Bank te Schiedam. IJMUIDEN Exporteurs aan den rand van den afgrond. Uitvoerbelasfing in plaats van uitvoerpremie. Verzoek der Vischhandelüereeniging om tijdelijke opheffing consenten. Regeling van buitenlandsche visch weer afgewezen. Wie denkt er in IJmuiden niet met wee moed terug aan den goeden ouden tijd, die nochtans slechts een viertal jaren achter ons ligt, aan de vette jaren 1928 en 1929, toen het visscherijbedrijf nadat de exporthandel met ontplooiing van veel ondernemingsgeest nieuwe afzetgebieden had gezocht en ook ge vonden had in de plaats van Duitschland, dat in laatstgenoemd jaar toch ook nog G millioen K.G. visch van IJmuiden betrok? Toen en men onthoude dit eens goed, dank zij deze energie de reederijen hier ter plaatse haar vloot met tal van stoomtrawlers konden uitbreiden, omdat de export zich dermate had ontwikkeld, dat de „oude vloot" niet zooveel visch kon aanvoeren of men wist er raad mee. „In het vorige verslag werd gewezen op de klacht van den vischhandel omtrent den onvoldoenden aanvoer van versche visch voor de behoeften van den handel. Uitbrei ding van de trawlvisscherij werd daarin voor de ontwikkeling van den vischhandel nood zakelijk geacht", zoo lezen we in het jaar verslag van 1929 van het Staatsvisschérs- havenbedrijf. Zoo stonden de zaken in 1929. En thans, eenige jaren nadien staat de exporthandel aan den rand van den afgrond, waarin hij onvermijdelijk zal neerstorten, wanneer de regeering niet terugkeert op haar dwa lingen des weegs en den handel niet allen mogelijken steun en een onbeperkte vrijheid verleent. Weer afgewezen. Wil de regeering (lees: de heer A. B. Brouwer) onzen eens zoo bloeienden export handel per sé te gronde richten? Het heeft er allen schijn van. Want ten tweeden male is het verzoek van het bestuur der IJmuider Vischhandelvereeniging, om tijdens den duur der staking uitvoercertificaten te verstrekken voor visch van vreemden oorsprong, afgewe zen. Eerst vreesde men dat de trawlvisscherij door inwilliging van dit verzoek benadeeld zou worden. Let wel: alle trawlers waren door de staking buiten bedrijf. De Visch handelvereeniging herhaalde haar verzoek, dat ditmaal ondersteund werd door het be stuur der Rieedersvereeniging. Men zou zoo denken, nu zal het wel voor elkaar komen, nu de reeders, de „benadeelde" reeders, het verzoek ondersteunen! Geen denken aan. Onze vischhandel zal er onder. Een nieuw argument is wel liet duidelijkste bewijs, dat men in Den Haag niet op de hoogte is van den gang van zaken. Want van uitputting van het contingent (men weet dat het thans alleen gaat om de grove visch, de „poisson ordinaire") is in de verste verte geen sprake Noch van het Fransche, noch van het Bel gische. Van het Fransche contingent grove visch voor het eerste kwartaal 1933 is nog weinig opgebruikt. En wat het Belgische be treft, ook hiervan is nog weinig afgegaan, omdat we met onze visch door de hooge prijzen in België niet kunnen concurreeren. Waarbij nog dient te worden opgemerkt, dat België geen afzonderlijke quota voor fijne visch en grove visch heeft vastgesteld en waar nu de fijne visch niet wordt toegelaten kan het geheele contingent worden opge bruikt voor grove visch als schelvisch, kabel jauw enz. welke vischsoorten door Neder- landsche schepen nagenoeg niet worden aan gevoerd. Waarmede we meenen te hebben aangetoond, dat er zonder eenig gevaar voor onze contingenten aan het verzoek der Visch handelvereeniging voldaan had kunnen wor den. Geen enkele tegemoetkoming. Op geen enkele wijze werd den handel tegemoetgekomen. In de Duitsohe havens werd de pakhuishuur verlaagd. Daarvan is hier geen sprake. De vischhandelaren hebben juist dezer dagen weer voor een half jaar huur afgedragen. Geen cent minder dan verleden jaar. In Duitschland zijn de spoor- tarieven eenige malen verlaagd. Ook daar van is in ons land geen sprake. De Duitsche regeering- doet al het mogelijke om het visch- verbruik te bevorderen. En hier? Er wordt niet aan gedacht. Slechts tegenwerking. Niet alleen, dat er van eenige tegemoet koming geen sprake is, integendeel, slechts tegenwerking valt den exporthandel van de zijde der regeering ten deel. Getuige de uitvoercertificaten, eerst voor Frankrijk, later ook voor België ingevoerd. De kosten werden op de schouders van den handel gelegd, die er niet om had ge vraagd, die ze zelfs liever vandaag dan morgen weer ziet verdwijnen. In plaats van een uitvoer-premie kwam er een uitvoer- belasting. En dat in een tijd, waarin de export heeft te werken onder de allermoei lijkste omstandigheden. En hoe gaat men thans bij liet afgeven der uitvoercertificaten te werk? Beperken de hiervoor aangewezen ambtenaren zich tot hun eigenlijke taak, toe te zien, dat er geen vreemde visch op het Nederlandsch contin gent wordt uitgevoerd? In geenen deele. Men moet het maar eens probeeren een half mandje Hollandsche braadschelvisch naar België uit te voeren. Van deze visch is de invoer in België verboden, maar de uitvoer uit ons land niet. Belgische klanken onzer exporteurs zitten te springen om braad schelvisch bijv., want goede braadschelvisch wordt er in Ostende niet aangevoerd. Maar al zouden onze exporteurs wel eens een mandje willen sturen, ook al om te trachten de klanten, die ze nog niet verloren hebben te behouden, men behoeft het niet te pro beeren. Want het consentenbureau (lees A. B. Brouwer, de rechterhand van minister Verschuur) steekt er gewis een stokje voor, ondanks dat dit geenszins in strijd is met de strekking der uitvoercertificaten. Wel consenten maai- geen visch. Er zijn-Belgische exporteurs, die met den zal vol invoerconsenten loopen. Ze zijn waar deloos, want er is geen visch. Of eigenlijk is er wel visch, maar dat is Deensohe visch en die mag niet worden geëxporteerd, want de minister vreest, voor ontijdige uitputting onzer contingenten. Een deel van het be stelde is er wel te leveren, maar zeggen de afnemers, als je ons alles niet kan zenden, houdt dan de rest ook maar. We zullen wel zien of we ergens anders terecht kunnen. En dat kunnen ze in dezen tijd natuurlijk, nu iedereen er op uit is om klanten te win nen. Zoo vervreemden de Belgische afnemers hoe langer hoe meer van hun Nederlandsche leveranciers, die hen al jaren en jaren tot hun tevredenheid hebben bediend. Onze exporteurs staan aan den rand van den afgrond hebben we in het begin van dit artikel geschreven. En sedert eenige dagen zijn ze nog wat dichter bij die afgrond ge komen, doordat Duitschland een invoerrecht van 10 Mark per Doppelzentner (100 K.G.; of 3 gulden per kist gaat heffen op versche zeevisch. Het beetje handel dat er nog op. Duitschland gedreven wordt, is hiermede ook kapot gemaakt. Weliswaar staat onze re geering hier machteloos tegenover, doch ligt hierin niet een reden te meer opgesloten, om de moeilijkheden, die men thans den handel in den weg legt zoo spoedig mogelijk op te ruimen? Al die zinlooze maatregelen waar dienen ze voor? Laat men toch ver standig worden, voordat het te laat is. De staking kan spoedig afgeloopen zijn, maar ze kan ook nog maanden duren. En tal van exporteurs, die thans niet eens hun kosten goed kunnen maken, kunnen het hoofd niet langer boven water houden. Over al is hun de pas afgesneden en onze re- geering, in stee van deze categorie tegemoet te komen, werkt er hard aan mee, om hun ondergang te bespoedigen. „Holland speelt in de kaart van België" zeide ons dezer dagen een exporteur. Dat is daai zeker vanwege het verdrag van Ouchy. Als het getij verloopt Als het getij verloopt, verzet men de ba kens. Maar ook al zouden de bakens thans verzet worden, een ander vaarwater is er voor de exporteurs niet te vinden. Ook in het binnenland niet. Want de binnenland- sche handel is vermoord door de vracht auto's, die van heinde en ver naar IJmuiden komen en dagelijks honderden kisten visch naar alle provincies vervoeren. Ook thans nog nu door de staking den aanvoer zoo beperkt is. Het schijnt wel, dat men in ons land de zwarte. Noordsche kabeljauw, een visch- soort, die hier nooit gewild was, bij gebrek aan beter leert eten, want deze visch vindt ook z'n weg wel. Er heerscht een gedrukte stemming in den afslag. En dat zal niemand na van boven staande regelen kennis te hebben genomen, verwonderen. S. B. „NATHAN HEEFT MAZZEL". A.s. Zondag geeft de R. K. tooneelvereeni- ging „Kunstkring" een uitvoering in de Witte Bioscoop. Opgevoerd zal worden het bekende tooneelspel „Twee straten verder" (Nathan heeft mazzel), het stuk, dat het vorig seizoen met zooveel succes in het Cen- i traal Theater te Amsterdam werd opge voerd. De regie is in handen van den heer Holt- slag. Ongetwijfeld wacht den bezoekers een ge notvolle avond. HET ZWEM- EN STRANDBAD. WEDER BELANGRIJKE MEDEWERKING! Men schrijft ons: Spraken wij kort geleden den wenseh uit, dat het goede voorbeeld van de directie der Vereenigde Koninklijke Papierfabrieken fir ma van Gelder Zonen, navolging zou vin den, thans bereikt ons het bericht, dat ook de N.V. Binnenl. Exploitatie Mij. van On roerende Goederen te Bloemendaal voor een belangrijk bedrag op de Obligatieleening heeft ingeschreven. VREDESGROEP IJMUIDEN. Voor de Vredesgroep IJmuiden zal a.s. Donderdagavond de heer J. G. Schoup uit Den Haag in Flora. Zeeweg een lezing houden over het boek: „In Vlaanderen heb ik ge dood". GECOMBINEERDE UITVOERING CONCORDIA—VRIENDENKRING. De gecombineerde uitvoering, welke de Harmonie-Vereenighig „Concordia", direc teur Sam Vlessing in samenwerking met de Tooneelvereeniging „Vriendenkring", regis seur de heer F. A. J. Hunsche, a.s. Donder dagavond in de groote zaal van het Thalia Theater geven zal, wordt voor de pauze door eerstgenoemd gezelschap verzorgd. Het programma vermeldt o.a. een marsch van Nico Gerharz Sempre Avanti; ouverture Finlandia van Sibelius; de c.zardas uit „Der Geist der Woiwoden" van Groszmann; een „Souvenir de l'Arlésienne" in een arrange ment van den directeur, terwijl de solo klarinettist van het corps, de heer Cor Tol, het concertstuk voor klarinet en orkest van Sam Vlessing zal voordragen. Na de pauze voert „Vriendenkring" ten tooneele Henk Bakker's boertig tooneelspel in 4 bedrijven „De duistere Gast". HAARLEMSCHE ORKEST VEREENIGING. De Haarlemsche Orkest Vereeniging geeft heden, Dinsdagavond, in de Gemeentelijke Concertzaal te Haarlem een ledenconcert on der leiding van haren tweeden dirigent Marinus Adam. Als solist zal hieraan de con certmeester der H.O.V., de heer Hans Bij- 'vanck, medewerken met het Vioolconcert in a-klein van Anton Dvorak. Vooraf speelt de H.O.V. het voorspel van „Lohengrin", na de pauze wordt de symphonie Fantastique van Hector Berlioz uitgevoerd. GODSDIENSTIGE SAMENKOMSTEN. Van Dinsdag 21 tot Donderdag 23 Februari hebben in huize Emmanuel aan de Zeestraat alhier conferentie-samenkomsten plaats. Des morgens half elf, 's middags drie uur en des avonds 8 uur vinden deze samenkomsten plaats. Verschillende sprekers zullen optre den, terwijl zang en muziek de samenkom sten zullen opluisteren. RADIODISTRIBUTIE VOOR WERKLOOZEN. Het Radio Comité meldt ons, dat her nieuwde inschrijving voor het verkrijgen van een steunbon voor werlcloozen en daar mede gelijkgestelden zal plaats hebben voor de Centrale Velsen-Noord op Donderdag 23 Feb. 's avonds tusschen 6.307.30 uur en uitrei king 2 Maart, zelfde tijd in het gebouw van den R.K. Volksbond; voor de Centrale Ken- nemerland IJmuiden Oost op Donderdag 23 Februari tusschen 78 uur voor de namen van A.M. van 8—9 voor de namen N.Z. Uitreiking op dezelfde uren op Donderdag 2 Maart in het gebouw der Arbeidsbeurs. Voor de Centrale's Huisman en v. d. Broek inschrijving op Vrijdag 24 Februari en uit reiking op Vrijdag 3 Maart in het zaaltje van Outenaar des avonds tusschen 78 uur. OUDERAVOND. Maandag werd in de gymnastiekzaal der Chr. School aan de van Langeveldstraat een ouderavond gehouden. Ds. J. Th. Meijer, Ned. Herv. Predikant alhier, behandelde een op voedkundig onderwerp, dat door de aanwe zige ouders van leerlingen en leden met groote aandacht werd gevolgd. Daarna hadden de ouders gelegenheid ken nis te maken met het nieuwbenoemde hoofd der school, den heer Verhoeff. aan het woord. (Ingezonden) Voor den inhoud dezer rubriek stelt de Redactie zich niet verantwoordelijk. Van ingezonden stukken, geplaatst of niet geplaatst, ivordt de kopij den inzender niet teruggegeven. HET CONFLICT TE IJMUIDEN. HOE LANG DUURT DE STAKING NOG? Voor een artikel, waarvan de invoer in ons land ^ongehinderd kan plaats vindén, mag men beweren dat een internationale prijs geldt. Er zijn in Nederland veel van deze artikelen, voor IJmuiden zijn er op dit oogenblik slechts twee artikelen welke in het teeken van de belangstelling staan, nl. visch en ijs. Voor visch geldt dit wel in zeer sterke mate, voor ijs, eeri zeer ondergeschikt artikel voor het visscherij bedrijf, in mindere mate. Wanneer men de waarheid van deze een voudige bewering ei'kent, dan heeft men den sleutel voor de oplossing "van de vraag: hoe lang duurt de staking nog? Deze staking vertoont een heel ander beeld dan vorige arbeidsconflicten in het visscherij - bedrijf. In de eerste plaats'zijn èr in het con flict een veel grooter aantalvakgroepen be trokken, en in de tweede plaats staan de werkgevers meer aaneengesloten tegenover de werknemers. Vroegere .stakingen gin gen over de vraag, hoeveel .winst de werkge ver zou overhouden, de .werknemers tracht ten deze winst door middel van staking te verminderen. Thans is ook in dit opzicht het beeld geheel veranderd, want thans be proeven de werknemers het -verlies van de werkgevers te vergrooten. Wanneer deze laatste bewering waar is, dan kan men hieruit ook 'weer uitrekenen hoelang de staking nog duren' zal: Het kan zijn, dat, na Verloop van langen tijd, enkele of meerdere werkgevers, reeders dus, welke nog wat te verliezen hebben, dit nog willen vergokken en willen gaan varen, doch dit zal dan slechts een tijdelijk varen zijn, want alweer voor het-product visch geldt een internationale prijs, en deze internatio nale prijs ligt beneden den prijs welke de IJmuider reeder voor zijn visch moet ont vangen om - zonder verlies te kunnen vis- schen. Alweer een eenvoudige én harde waarheid, welke voor iedereen.te contrölee- ren is. De tijd, die de staking thans geduurd heeft, heeft toch voor ieder duidelijk bewe zen dat Nederland onze vloot niet noodig heeft om aan goede en goedkoope visch te komen, en dat het buitenland ons niet noo dig heeft is al wederom een waarheid als een koe. Toen de staking te IJmuiden uitbrak la gen er duizenden buitenlandsche visschers- vasrtuigen stil; enkele tientallen van deze vaartuigen er bij in de vaart en de buiten landsche markten, welke wij van visch voor zagen, kregen eerder meer dan minder visch. Het is de vloek van den tegenwoordigen tijd, dat wij elkander internationaal niet meer noodig blijken te hebben, dat wij na De oceaanreus Leviathande vroegere „Vaterland", wordt naar de dokken van Southampton gesleept voor een algeheele restauratie. tionaal overvloed van ai'beiclskrachten heb ben., dus ook voor onze visschersvloot. Nu moet men niet denken dat ik in dit artikel wil beweren dat de loonen en arbeids voorwaarden in het visscherijbedrijf best wat minder kunnen. Deze vraag is geen vraag meer. Hiernaar vraagt men in de wereld niet. De vraag is alleen: willen wij gezamen lijk in IJmuiden trachten goedkooper visch aan de markt te brengen? Aan den reeder kan in deze geen offer ge vraagd worden, want hij heeft niets meer te offeren. De reederij heeft alles geofferd wat er te offeren viel, heeft zelfs in vele geval len haar geheele bezit aan schepen verpand. Men kan nu eenmaal niet meer offeren dan zich zelf. En nu staakt men te IJmuiden om deze geheele opoffering nog grooter te ma ken. Als men dit bedenkt kan men wederom uitrekenen hoelang de staking nog zal duren. Er is een andere vraag welke men zich stellen moet. en dat is deze: kan het vis scherijbedrijf en kunnen de nevenbedrijven nog wel ooit zonder verliezen visch vangen en aanbrengen, onder de omstandigheden waaronder het Nederlandsch bedrijfsleven gebukt gaat? Er zijn nog industrieën in Nederland, v/elke, steunend op hunne reserve's, andere tijden afwachten. Tot deze bedrijven behoort zeker niet het visscherijbedrijf met haar ne venbedrijven. Hier zijn geen reserves. Op de vraag, waarom dan toch gestaakt wordt terwijl wat hier door mij beweerd wordt als eenvoudige waarheid, door ieder te begrijpen, erkend wordt, zou ik willen ant woorden: omdat men in de voor de staking verantwoordelijke kringen niet het flauwste besef heeft van de internationale economi sche wetten en waarheden- Is het waar of is het niet waar dat Neder land en de rest van Europa van visch voor zien kan worden zonder onze medewerking? En is het waar of is het niet waar dat men dit goedkooper doet dan wij het onder deze omstandigheden kunnen doen? Er is vroeger herhaaldelijk van werkne merszijde beweerd, wanneer een bedrijf haar arbeiders geen behoorlijk bestaan kan ver schaffen. dan moet dit bedrijf maar ten on der gaan. Mocht dit vroeger juist zijn, toen deze arbeiders elders hun kost konden ver dienen, thans is dit niet meer juist, omdat de arbeiders uit een ondergegaan bedrijf slechts terecht kunnen bij hun werkloozen kassen in het begin, en later bij den steun, en deze steun zal ook zijn einde vinden, dit blijkt uit de steunbedragen welke per week en per gezin thans reeds in het buitenland gegeven worden. Men zegt, dat deze staking gaat om de macht. Het komt mij voor dat dit injuist is. Deze staking toch bewijst dat de macht ge heel in handen is van de werknemers, en dat het bedrijf, het zieke, noodlijdende vis scherijbedrijf, is geworden een speelbal in handen van enkelingen. Deze enkelingen zijn niet de reedex-s, want wat er ook voor de ree ders te bereiken is, dit zal hoogstens zijn een kans op geringe verliezen, aan winsten zal toch op dit oogenblik wel geen enkele onder nemer denken, direct of indirect verbonden aan het visscherijbedrijf. Laat toch ieder in IJmuiden bedenken, dat er geen seprake van is dat de reeders kunnen toegeven, zooals men dit noemt. Ook het reederijbedrijf, met de nevenbedrijven, is een Nederlandsch bedrijf, van alle kanten zwaar belast en gekneveld, zonder eenige be scherming of hulp van de regeering, aan den eenen kant bevochten door de werknemers, en aan den anderen kant onderboden en be concurreerd door buitenlandsche vischaan- voeren. In dezen strijd, in deze staking, is er geen sprake meer van aan welke zijde de sym pathieën zijn; en nu mag het waar zijn dat er door meerdere samenwerking, door rationa lisatie en efficiency in IJmuiden nog heel wat verlies kan worden vermeden, ook difc hebben wij nu eenmaal te aanvaarden zooals het is, hoe wij het ook betreuren. Door te staken, en op deze wijze het bedrijf den dood steek te geven, en daarmede de broodwinning van duizenden en duizenden totaal te doen verdwijnen, lossen wij ook deze vraagstukken niet op. Wanneer men zich inbeeldt dat men een bedrijf, waaraan zooveel gebreken kleven als het IJmuider visscherijbedrijf, kan in stand houden met hoogere loonen en betere ar beidsvoorwaarden dan gelden bij buitenland sche concurreerende bedrijven, dan is dit een waandenkbeeld. Direct en indirect, worden de resultaten en mogelijkheden bij het visscherijbedrijf voor het overgroote deel beheerscht door loonen en arbeidsvoorwaarden, en dit geldt niet al leen voor de loonen der opvarenden. Alles, wat er noodig is. moet worden gemaakt, en ook in deze nevenbedrijven gelden wederom voor het grootste deel de loonen en arbeids voorwaarden. Wij zijn bij het bovenstaande van de ver onderstelling uitgegaan, dat de concurrentie tusschen buitenlandsche visscherijbedrijven en het Nederlandsche visscherijbedrijf een geheel vrije concurrentie was, en zelfs in dit geval ligt ons bedrijf achter; doch de con currentie is niet vrij. Buitenlandsche soort gelijke bedrijven en nevenbedrijven genieten de bijzondere gunst van hun regeering, ge deeltelijk gedwongen en gedeeltelijk uit ge negenheid tot dit bedrijf. Buitenlandsche be drijven hebben het voordeel van gedepre- cieerde valuta, het voordeel van invoer-be- scherming en daarnaast in vele gevallen het groote voordeel van regeeringsteun en sub sidie. Hier niets van dit alles. Het tegendeel zelfs. Een hooge valuta, vrije invoer, en een ge weldige ondragelijke sociale last, ja, zelfs nog een uitvoerbeperking. Hoe lang zal de staking nog duren? Is het wonder dat reeders en andere eige naren van stoomtrawlers gelaten afwachten wat de leiders der opvarenden van hun be drijf zullen maken? Tegen een dergelijk ont stellend gebrek aan werkelijkheidszin, tegefl'

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1933 | | pagina 1