HET NIEUWE AVONDBLAD
VGDD VELSEN. BEVERWIJK eO.
ONZE VISCHUITVOER.
BEVERWIJK
VELSEN
I8e JAARGANG NO. 95
DINSDAC 21 FEBRUARI 1933
IJMUIDER COURANT
ABONNEMENTEN: per week 10 cents, per maand
40 cents plus cents incasso, per kwartaal .1.20 plus
5 cents incasso, losse nummers 3 cents.
KantoorKennemerlaan 42 - IJmuiden - Telefoon 521
VERSCHIJNT DAGELIJKS, BEHALVE OP ZON- EN FEESTDAGEN.
UITGAVE LOURENS COSTER, MAATSCHAPPIJ VOOR COURANTUITGAVEN EN ALG. DRUKKERIJ N.V.
DIRECTIE: P. W. PEEREBOOM EN ROBERT PEEREBOOM.
ADVERTENTIEN1—5 regels ƒ0.75. Elke regel meer
15 cent. Bij abonnement belangrijke korting. Advertenties
van Vraag en Aanbod 13 regels 25 cent, elke regel
meer 10 cent. Ingezonden medcdeelingen dubbele prijs.
Alle abonnés van dit blad zijn, zoodra zij 14 dagen als zoodanig in de registers
zijn ingeschreven en verder op voorwaarden, die van tijd tot tijd gepubliceerd
en ten kantore van dit blad gratis verkrijgbaar zijn, kosteloos verzekerd tegen
de gevolgen van ongevallen voor de navolgende bedragen:
f2000.—bij algeheele invaliditeit; ƒ600.— bij overlijden; ƒ400.bij verlies van
een band, voet of oog; ƒ250.bij verlies van een duim; ƒ150.— bij verlies van
een wijsvinger; 100.— bij breuk van boven- en/of onderarm; 100.— bij breuk
van boven- en/of onderbeen; 50.bij verlies van een anderen vinger. Tenge
volge van spoor-, tram- of autobusongeval; 5000.bij overlijden van man en
vrouw beiden; 3000.bij overlijden van den man alleen; 2000.bij over
lijden van de vrouw alleen. Opvarenden van visschers-, marine-vaartuigen,
enz. 400.bij verdrinkingsdood door ongeval tijdens de vaart, tot een
maximum van 2000.indien hetzelfde ongeval den dood van vijf of meer
abonnés mocht tengevolge hebben.
Alleen de abonné(e) zelf is verzekerd, behoudens het vermelde omtrent spoor-,
tram- of autobusongevallen. Polis is niet noodig. Uitkeeringen krachtens deze
verzekering worden gewaarborgd door de Nieuwe H.A.V.-Bank te Schiedam.
IJMUIDEN
Exporteurs aan den rand van den afgrond.
Uitvoerbelasfing in plaats van
uitvoerpremie.
Verzoek der Vischhandelüereeniging
om tijdelijke opheffing consenten.
Regeling van buitenlandsche visch weer
afgewezen.
Wie denkt er in IJmuiden niet met wee
moed terug aan den goeden ouden tijd,
die nochtans slechts een viertal jaren achter
ons ligt, aan de vette jaren 1928 en 1929, toen
het visscherijbedrijf nadat de exporthandel
met ontplooiing van veel ondernemingsgeest
nieuwe afzetgebieden had gezocht en ook ge
vonden had in de plaats van Duitschland,
dat in laatstgenoemd jaar toch ook nog G
millioen K.G. visch van IJmuiden betrok?
Toen en men onthoude dit eens goed, dank
zij deze energie de reederijen hier ter plaatse
haar vloot met tal van stoomtrawlers konden
uitbreiden, omdat de export zich dermate had
ontwikkeld, dat de „oude vloot" niet zooveel
visch kon aanvoeren of men wist er raad
mee. „In het vorige verslag werd gewezen
op de klacht van den vischhandel omtrent
den onvoldoenden aanvoer van versche visch
voor de behoeften van den handel. Uitbrei
ding van de trawlvisscherij werd daarin voor
de ontwikkeling van den vischhandel nood
zakelijk geacht", zoo lezen we in het jaar
verslag van 1929 van het Staatsvisschérs-
havenbedrijf.
Zoo stonden de zaken in 1929. En thans,
eenige jaren nadien staat de exporthandel
aan den rand van den afgrond, waarin hij
onvermijdelijk zal neerstorten, wanneer
de regeering niet terugkeert op haar dwa
lingen des weegs en den handel niet allen
mogelijken steun en een onbeperkte vrijheid
verleent.
Weer afgewezen.
Wil de regeering (lees: de heer A. B.
Brouwer) onzen eens zoo bloeienden export
handel per sé te gronde richten? Het heeft
er allen schijn van. Want ten tweeden male
is het verzoek van het bestuur der IJmuider
Vischhandelvereeniging, om tijdens den duur
der staking uitvoercertificaten te verstrekken
voor visch van vreemden oorsprong, afgewe
zen. Eerst vreesde men dat de trawlvisscherij
door inwilliging van dit verzoek benadeeld
zou worden. Let wel: alle trawlers waren
door de staking buiten bedrijf. De Visch
handelvereeniging herhaalde haar verzoek,
dat ditmaal ondersteund werd door het be
stuur der Rieedersvereeniging. Men zou zoo
denken, nu zal het wel voor elkaar komen,
nu de reeders, de „benadeelde" reeders, het
verzoek ondersteunen! Geen denken aan.
Onze vischhandel zal er onder. Een nieuw
argument is wel liet duidelijkste bewijs, dat
men in Den Haag niet op de hoogte is van
den gang van zaken. Want van uitputting
van het contingent (men weet dat het thans
alleen gaat om de grove visch, de „poisson
ordinaire") is in de verste verte geen sprake
Noch van het Fransche, noch van het Bel
gische. Van het Fransche contingent grove
visch voor het eerste kwartaal 1933 is nog
weinig opgebruikt. En wat het Belgische be
treft, ook hiervan is nog weinig afgegaan,
omdat we met onze visch door de hooge
prijzen in België niet kunnen concurreeren.
Waarbij nog dient te worden opgemerkt, dat
België geen afzonderlijke quota voor fijne
visch en grove visch heeft vastgesteld en
waar nu de fijne visch niet wordt toegelaten
kan het geheele contingent worden opge
bruikt voor grove visch als schelvisch, kabel
jauw enz. welke vischsoorten door Neder-
landsche schepen nagenoeg niet worden aan
gevoerd. Waarmede we meenen te hebben
aangetoond, dat er zonder eenig gevaar voor
onze contingenten aan het verzoek der Visch
handelvereeniging voldaan had kunnen wor
den.
Geen enkele tegemoetkoming.
Op geen enkele wijze werd den handel
tegemoetgekomen. In de Duitsohe havens
werd de pakhuishuur verlaagd. Daarvan is
hier geen sprake. De vischhandelaren hebben
juist dezer dagen weer voor een half jaar
huur afgedragen. Geen cent minder dan
verleden jaar. In Duitschland zijn de spoor-
tarieven eenige malen verlaagd. Ook daar
van is in ons land geen sprake. De Duitsche
regeering- doet al het mogelijke om het visch-
verbruik te bevorderen. En hier? Er wordt
niet aan gedacht.
Slechts tegenwerking.
Niet alleen, dat er van eenige tegemoet
koming geen sprake is, integendeel, slechts
tegenwerking valt den exporthandel van de
zijde der regeering ten deel.
Getuige de uitvoercertificaten, eerst voor
Frankrijk, later ook voor België ingevoerd.
De kosten werden op de schouders van den
handel gelegd, die er niet om had ge
vraagd, die ze zelfs liever vandaag dan
morgen weer ziet verdwijnen. In plaats van
een uitvoer-premie kwam er een uitvoer-
belasting. En dat in een tijd, waarin de
export heeft te werken onder de allermoei
lijkste omstandigheden.
En hoe gaat men thans bij liet afgeven
der uitvoercertificaten te werk? Beperken de
hiervoor aangewezen ambtenaren zich tot
hun eigenlijke taak, toe te zien, dat er geen
vreemde visch op het Nederlandsch contin
gent wordt uitgevoerd? In geenen deele. Men
moet het maar eens probeeren een half
mandje Hollandsche braadschelvisch naar
België uit te voeren. Van deze visch is de
invoer in België verboden, maar de uitvoer
uit ons land niet. Belgische klanken onzer
exporteurs zitten te springen om braad
schelvisch bijv., want goede braadschelvisch
wordt er in Ostende niet aangevoerd. Maar
al zouden onze exporteurs wel eens een
mandje willen sturen, ook al om te trachten
de klanten, die ze nog niet verloren hebben
te behouden, men behoeft het niet te pro
beeren. Want het consentenbureau (lees A.
B. Brouwer, de rechterhand van minister
Verschuur) steekt er gewis een stokje voor,
ondanks dat dit geenszins in strijd is met de
strekking der uitvoercertificaten.
Wel consenten
maai- geen visch.
Er zijn-Belgische exporteurs, die met den
zal vol invoerconsenten loopen. Ze zijn waar
deloos, want er is geen visch. Of eigenlijk
is er wel visch, maar dat is Deensohe visch
en die mag niet worden geëxporteerd, want
de minister vreest, voor ontijdige uitputting
onzer contingenten. Een deel van het be
stelde is er wel te leveren, maar zeggen de
afnemers, als je ons alles niet kan zenden,
houdt dan de rest ook maar. We zullen wel
zien of we ergens anders terecht kunnen.
En dat kunnen ze in dezen tijd natuurlijk,
nu iedereen er op uit is om klanten te win
nen. Zoo vervreemden de Belgische afnemers
hoe langer hoe meer van hun Nederlandsche
leveranciers, die hen al jaren en jaren tot
hun tevredenheid hebben bediend.
Onze exporteurs staan aan den rand van
den afgrond hebben we in het begin van
dit artikel geschreven. En sedert eenige dagen
zijn ze nog wat dichter bij die afgrond ge
komen, doordat Duitschland een invoerrecht
van 10 Mark per Doppelzentner (100 K.G.;
of 3 gulden per kist gaat heffen op versche
zeevisch. Het beetje handel dat er nog op.
Duitschland gedreven wordt, is hiermede ook
kapot gemaakt. Weliswaar staat onze re
geering hier machteloos tegenover, doch ligt
hierin niet een reden te meer opgesloten,
om de moeilijkheden, die men thans den
handel in den weg legt zoo spoedig mogelijk
op te ruimen? Al die zinlooze maatregelen
waar dienen ze voor? Laat men toch ver
standig worden, voordat het te laat is. De
staking kan spoedig afgeloopen zijn, maar
ze kan ook nog maanden duren. En tal
van exporteurs, die thans niet eens hun
kosten goed kunnen maken, kunnen het
hoofd niet langer boven water houden. Over
al is hun de pas afgesneden en onze re-
geering, in stee van deze categorie tegemoet
te komen, werkt er hard aan mee, om hun
ondergang te bespoedigen. „Holland speelt in
de kaart van België" zeide ons dezer dagen
een exporteur. Dat is daai zeker vanwege het
verdrag van Ouchy.
Als het getij verloopt
Als het getij verloopt, verzet men de ba
kens. Maar ook al zouden de bakens thans
verzet worden, een ander vaarwater is er
voor de exporteurs niet te vinden. Ook in
het binnenland niet. Want de binnenland-
sche handel is vermoord door de vracht
auto's, die van heinde en ver naar IJmuiden
komen en dagelijks honderden kisten visch
naar alle provincies vervoeren. Ook thans nog
nu door de staking den aanvoer zoo beperkt
is. Het schijnt wel, dat men in ons land
de zwarte. Noordsche kabeljauw, een visch-
soort, die hier nooit gewild was, bij gebrek
aan beter leert eten, want deze visch vindt
ook z'n weg wel.
Er heerscht een gedrukte stemming in den
afslag. En dat zal niemand na van boven
staande regelen kennis te hebben genomen,
verwonderen.
S. B.
„NATHAN HEEFT MAZZEL".
A.s. Zondag geeft de R. K. tooneelvereeni-
ging „Kunstkring" een uitvoering in de
Witte Bioscoop. Opgevoerd zal worden het
bekende tooneelspel „Twee straten verder"
(Nathan heeft mazzel), het stuk, dat het
vorig seizoen met zooveel succes in het Cen-
i traal Theater te Amsterdam werd opge
voerd.
De regie is in handen van den heer Holt-
slag.
Ongetwijfeld wacht den bezoekers een ge
notvolle avond.
HET ZWEM- EN STRANDBAD.
WEDER BELANGRIJKE MEDEWERKING!
Men schrijft ons:
Spraken wij kort geleden den wenseh uit,
dat het goede voorbeeld van de directie der
Vereenigde Koninklijke Papierfabrieken fir
ma van Gelder Zonen, navolging zou vin
den, thans bereikt ons het bericht, dat ook
de N.V. Binnenl. Exploitatie Mij. van On
roerende Goederen te Bloemendaal voor een
belangrijk bedrag op de Obligatieleening
heeft ingeschreven.
VREDESGROEP IJMUIDEN.
Voor de Vredesgroep IJmuiden zal a.s.
Donderdagavond de heer J. G. Schoup uit
Den Haag in Flora. Zeeweg een lezing houden
over het boek: „In Vlaanderen heb ik ge
dood".
GECOMBINEERDE UITVOERING
CONCORDIA—VRIENDENKRING.
De gecombineerde uitvoering, welke de
Harmonie-Vereenighig „Concordia", direc
teur Sam Vlessing in samenwerking met de
Tooneelvereeniging „Vriendenkring", regis
seur de heer F. A. J. Hunsche, a.s. Donder
dagavond in de groote zaal van het Thalia
Theater geven zal, wordt voor de pauze door
eerstgenoemd gezelschap verzorgd.
Het programma vermeldt o.a. een marsch
van Nico Gerharz Sempre Avanti; ouverture
Finlandia van Sibelius; de c.zardas uit „Der
Geist der Woiwoden" van Groszmann; een
„Souvenir de l'Arlésienne" in een arrange
ment van den directeur, terwijl de solo
klarinettist van het corps, de heer Cor Tol,
het concertstuk voor klarinet en orkest van
Sam Vlessing zal voordragen.
Na de pauze voert „Vriendenkring" ten
tooneele Henk Bakker's boertig tooneelspel in
4 bedrijven „De duistere Gast".
HAARLEMSCHE ORKEST VEREENIGING.
De Haarlemsche Orkest Vereeniging geeft
heden, Dinsdagavond, in de Gemeentelijke
Concertzaal te Haarlem een ledenconcert on
der leiding van haren tweeden dirigent
Marinus Adam. Als solist zal hieraan de con
certmeester der H.O.V., de heer Hans Bij-
'vanck, medewerken met het Vioolconcert in
a-klein van Anton Dvorak. Vooraf speelt de
H.O.V. het voorspel van „Lohengrin", na de
pauze wordt de symphonie Fantastique van
Hector Berlioz uitgevoerd.
GODSDIENSTIGE SAMENKOMSTEN.
Van Dinsdag 21 tot Donderdag 23 Februari
hebben in huize Emmanuel aan de Zeestraat
alhier conferentie-samenkomsten plaats. Des
morgens half elf, 's middags drie uur en des
avonds 8 uur vinden deze samenkomsten
plaats. Verschillende sprekers zullen optre
den, terwijl zang en muziek de samenkom
sten zullen opluisteren.
RADIODISTRIBUTIE VOOR WERKLOOZEN.
Het Radio Comité meldt ons, dat her
nieuwde inschrijving voor het verkrijgen van
een steunbon voor werlcloozen en daar mede
gelijkgestelden zal plaats hebben voor de
Centrale Velsen-Noord op Donderdag 23 Feb.
's avonds tusschen 6.307.30 uur en uitrei
king 2 Maart, zelfde tijd in het gebouw van
den R.K. Volksbond; voor de Centrale Ken-
nemerland IJmuiden Oost op Donderdag 23
Februari tusschen 78 uur voor de namen
van A.M. van 8—9 voor de namen N.Z.
Uitreiking op dezelfde uren op Donderdag 2
Maart in het gebouw der Arbeidsbeurs.
Voor de Centrale's Huisman en v. d. Broek
inschrijving op Vrijdag 24 Februari en uit
reiking op Vrijdag 3 Maart in het zaaltje van
Outenaar des avonds tusschen 78 uur.
OUDERAVOND.
Maandag werd in de gymnastiekzaal der
Chr. School aan de van Langeveldstraat een
ouderavond gehouden. Ds. J. Th. Meijer, Ned.
Herv. Predikant alhier, behandelde een op
voedkundig onderwerp, dat door de aanwe
zige ouders van leerlingen en leden met
groote aandacht werd gevolgd.
Daarna hadden de ouders gelegenheid ken
nis te maken met het nieuwbenoemde hoofd
der school, den heer Verhoeff.
aan het woord.
(Ingezonden)
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de
Redactie zich niet verantwoordelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst of niet
geplaatst, ivordt de kopij den inzender niet
teruggegeven.
HET CONFLICT TE IJMUIDEN.
HOE LANG DUURT DE STAKING NOG?
Voor een artikel, waarvan de invoer in
ons land ^ongehinderd kan plaats vindén,
mag men beweren dat een internationale
prijs geldt. Er zijn in Nederland veel van
deze artikelen, voor IJmuiden zijn er op dit
oogenblik slechts twee artikelen welke in het
teeken van de belangstelling staan, nl. visch
en ijs. Voor visch geldt dit wel in zeer sterke
mate, voor ijs, eeri zeer ondergeschikt artikel
voor het visscherij bedrijf, in mindere mate.
Wanneer men de waarheid van deze een
voudige bewering ei'kent, dan heeft men den
sleutel voor de oplossing "van de vraag: hoe
lang duurt de staking nog?
Deze staking vertoont een heel ander beeld
dan vorige arbeidsconflicten in het visscherij -
bedrijf. In de eerste plaats'zijn èr in het con
flict een veel grooter aantalvakgroepen be
trokken, en in de tweede plaats staan de
werkgevers meer aaneengesloten tegenover
de werknemers. Vroegere .stakingen gin
gen over de vraag, hoeveel .winst de werkge
ver zou overhouden, de .werknemers tracht
ten deze winst door middel van staking te
verminderen. Thans is ook in dit opzicht
het beeld geheel veranderd, want thans be
proeven de werknemers het -verlies van de
werkgevers te vergrooten.
Wanneer deze laatste bewering waar is,
dan kan men hieruit ook 'weer uitrekenen
hoelang de staking nog duren' zal:
Het kan zijn, dat, na Verloop van langen
tijd, enkele of meerdere werkgevers, reeders
dus, welke nog wat te verliezen hebben, dit
nog willen vergokken en willen gaan varen,
doch dit zal dan slechts een tijdelijk varen
zijn, want alweer voor het-product visch geldt
een internationale prijs, en deze internatio
nale prijs ligt beneden den prijs welke de
IJmuider reeder voor zijn visch moet ont
vangen om - zonder verlies te kunnen vis-
schen. Alweer een eenvoudige én harde
waarheid, welke voor iedereen.te contrölee-
ren is.
De tijd, die de staking thans geduurd
heeft, heeft toch voor ieder duidelijk bewe
zen dat Nederland onze vloot niet noodig
heeft om aan goede en goedkoope visch te
komen, en dat het buitenland ons niet noo
dig heeft is al wederom een waarheid als
een koe.
Toen de staking te IJmuiden uitbrak la
gen er duizenden buitenlandsche visschers-
vasrtuigen stil; enkele tientallen van deze
vaartuigen er bij in de vaart en de buiten
landsche markten, welke wij van visch voor
zagen, kregen eerder meer dan minder visch.
Het is de vloek van den tegenwoordigen
tijd, dat wij elkander internationaal niet
meer noodig blijken te hebben, dat wij na
De oceaanreus Leviathande vroegere „Vaterland", wordt naar de dokken van
Southampton gesleept voor een algeheele restauratie.
tionaal overvloed van ai'beiclskrachten heb
ben., dus ook voor onze visschersvloot.
Nu moet men niet denken dat ik in dit
artikel wil beweren dat de loonen en arbeids
voorwaarden in het visscherijbedrijf best wat
minder kunnen. Deze vraag is geen vraag
meer. Hiernaar vraagt men in de wereld
niet. De vraag is alleen: willen wij gezamen
lijk in IJmuiden trachten goedkooper visch
aan de markt te brengen?
Aan den reeder kan in deze geen offer ge
vraagd worden, want hij heeft niets meer te
offeren. De reederij heeft alles geofferd wat
er te offeren viel, heeft zelfs in vele geval
len haar geheele bezit aan schepen verpand.
Men kan nu eenmaal niet meer offeren dan
zich zelf. En nu staakt men te IJmuiden om
deze geheele opoffering nog grooter te ma
ken. Als men dit bedenkt kan men wederom
uitrekenen hoelang de staking nog zal duren.
Er is een andere vraag welke men zich
stellen moet. en dat is deze: kan het vis
scherijbedrijf en kunnen de nevenbedrijven
nog wel ooit zonder verliezen visch vangen
en aanbrengen, onder de omstandigheden
waaronder het Nederlandsch bedrijfsleven
gebukt gaat?
Er zijn nog industrieën in Nederland,
v/elke, steunend op hunne reserve's, andere
tijden afwachten. Tot deze bedrijven behoort
zeker niet het visscherijbedrijf met haar ne
venbedrijven. Hier zijn geen reserves.
Op de vraag, waarom dan toch gestaakt
wordt terwijl wat hier door mij beweerd
wordt als eenvoudige waarheid, door ieder te
begrijpen, erkend wordt, zou ik willen ant
woorden: omdat men in de voor de staking
verantwoordelijke kringen niet het flauwste
besef heeft van de internationale economi
sche wetten en waarheden-
Is het waar of is het niet waar dat Neder
land en de rest van Europa van visch voor
zien kan worden zonder onze medewerking?
En is het waar of is het niet waar dat men
dit goedkooper doet dan wij het onder deze
omstandigheden kunnen doen?
Er is vroeger herhaaldelijk van werkne
merszijde beweerd, wanneer een bedrijf haar
arbeiders geen behoorlijk bestaan kan ver
schaffen. dan moet dit bedrijf maar ten on
der gaan. Mocht dit vroeger juist zijn, toen
deze arbeiders elders hun kost konden ver
dienen, thans is dit niet meer juist, omdat
de arbeiders uit een ondergegaan bedrijf
slechts terecht kunnen bij hun werkloozen
kassen in het begin, en later bij den steun,
en deze steun zal ook zijn einde vinden, dit
blijkt uit de steunbedragen welke per week
en per gezin thans reeds in het buitenland
gegeven worden.
Men zegt, dat deze staking gaat om de
macht. Het komt mij voor dat dit injuist is.
Deze staking toch bewijst dat de macht ge
heel in handen is van de werknemers, en
dat het bedrijf, het zieke, noodlijdende vis
scherijbedrijf, is geworden een speelbal in
handen van enkelingen. Deze enkelingen zijn
niet de reedex-s, want wat er ook voor de ree
ders te bereiken is, dit zal hoogstens zijn een
kans op geringe verliezen, aan winsten zal
toch op dit oogenblik wel geen enkele onder
nemer denken, direct of indirect verbonden
aan het visscherijbedrijf.
Laat toch ieder in IJmuiden bedenken,
dat er geen seprake van is dat de reeders
kunnen toegeven, zooals men dit noemt. Ook
het reederijbedrijf, met de nevenbedrijven,
is een Nederlandsch bedrijf, van alle kanten
zwaar belast en gekneveld, zonder eenige be
scherming of hulp van de regeering, aan den
eenen kant bevochten door de werknemers,
en aan den anderen kant onderboden en be
concurreerd door buitenlandsche vischaan-
voeren.
In dezen strijd, in deze staking, is er geen
sprake meer van aan welke zijde de sym
pathieën zijn; en nu mag het waar zijn dat er
door meerdere samenwerking, door rationa
lisatie en efficiency in IJmuiden nog heel
wat verlies kan worden vermeden, ook difc
hebben wij nu eenmaal te aanvaarden zooals
het is, hoe wij het ook betreuren. Door te
staken, en op deze wijze het bedrijf den dood
steek te geven, en daarmede de broodwinning
van duizenden en duizenden totaal te doen
verdwijnen, lossen wij ook deze vraagstukken
niet op.
Wanneer men zich inbeeldt dat men een
bedrijf, waaraan zooveel gebreken kleven als
het IJmuider visscherijbedrijf, kan in stand
houden met hoogere loonen en betere ar
beidsvoorwaarden dan gelden bij buitenland
sche concurreerende bedrijven, dan is dit een
waandenkbeeld.
Direct en indirect, worden de resultaten en
mogelijkheden bij het visscherijbedrijf voor
het overgroote deel beheerscht door loonen
en arbeidsvoorwaarden, en dit geldt niet al
leen voor de loonen der opvarenden. Alles,
wat er noodig is. moet worden gemaakt, en
ook in deze nevenbedrijven gelden wederom
voor het grootste deel de loonen en arbeids
voorwaarden.
Wij zijn bij het bovenstaande van de ver
onderstelling uitgegaan, dat de concurrentie
tusschen buitenlandsche visscherijbedrijven
en het Nederlandsche visscherijbedrijf een
geheel vrije concurrentie was, en zelfs in dit
geval ligt ons bedrijf achter; doch de con
currentie is niet vrij. Buitenlandsche soort
gelijke bedrijven en nevenbedrijven genieten
de bijzondere gunst van hun regeering, ge
deeltelijk gedwongen en gedeeltelijk uit ge
negenheid tot dit bedrijf. Buitenlandsche be
drijven hebben het voordeel van gedepre-
cieerde valuta, het voordeel van invoer-be-
scherming en daarnaast in vele gevallen het
groote voordeel van regeeringsteun en sub
sidie.
Hier niets van dit alles. Het tegendeel zelfs.
Een hooge valuta, vrije invoer, en een ge
weldige ondragelijke sociale last, ja, zelfs nog
een uitvoerbeperking.
Hoe lang zal de staking nog duren?
Is het wonder dat reeders en andere eige
naren van stoomtrawlers gelaten afwachten
wat de leiders der opvarenden van hun be
drijf zullen maken? Tegen een dergelijk ont
stellend gebrek aan werkelijkheidszin, tegefl'