Dik UeescU hietvei Cadeau
QmeU M&lctff
L
Het Station dier
Nied. Spoorwegen.
BREESTRAAT - TEL. 2110 - BEVERWIJK
1
BREESTRAAT 35
BEVERWIJK ALKMAAR
3 pond gehakt (half om half) voor 75 cent en een
half pond DIK VERSCH NIERVET CADEAU
Wij geven aan iederen kooper die voor
een gulden besteedt EEN HALF POND
IVKeiworst Cadeau
(ALLEEN VRIJDAGS EN ZATERDAGS)
van Ie kwaliteit HOLLANDSCH RUNDVLEESCH
GEHAKT30 ct. p. pond, 3 pond voor 75 ct.
POULET
35
n tr
3
85
DOORREGEN LAPPEN
30
3
85
MAGERE LAPPEN
40
3
115
RIBLAPPEN
45
n H
3
130
RIBSTUK, kort model
50
M
3
135
ROLLADE
45
3
130
ROSBIEF
50
3
135
BAKLAPPEN
50
t'
BIEFSTUK
65
OSSEN HAAS
65
H
Ms (djaondece cedame qeven wij aan
iedecen Uoopee van 3 futnd van ons
benoemd yekokt halfom hat#o ?5 ct.
een Uaij yiond dik veesek niecvet cadeau
DUS ALLEN NAAR DE BEKENDE
Amsterdamsche
Vleeschhouwerijeti
Breestraat 156, Beverwijk, Telef. 2502
FIL. TE UMUIDEN:
Neptunusstraat 50, IJmuiden, Telef. 61
Willem Barendszstraat 26, llmuiden, Telef. 765
Zeeweg 122, llmuiden-Oost, Telef. 565
DE GOEDHARTIGE
door TON. H.
Uiterst voorzichtig duwde de schildersleer
ling den grooten, zwaren handwagen door de
met menschen bepakte hoofdstraten der stad.
Twee groote, glashelder nieuwe spiegelruiten
plakten aan weerszijden van den wagen te
gen het houten rek, dat de kar als een punt-
stroodak overhuifde, en tot vlak op de straat
langs beide kanten afhing.
De spitsuren, het slipgevaar op het vettig-
gladde asfalt, de verraderlijke tramrails en
de leeftijd van het onervaren schildersmaat
je in aanmerking genomen, was het trans
port lang niet van gevaar ontbloot!
Menigeen, die het onbezonnen vervoer
aanschouwde, schudde dan ook, en niet ten
onrechte, het hoofd, sommigen bleven zelfs
staan en toonden door hun gelaatsuitdruk
king wel aan dat ze niet veel vertrouwen in
een goeden afloop hadden
En de jongen zelf?
Ach, hij was er zich waarschijnlijk ook wel
van bewust dat het vervoeren van deze breek
bare taak eigenlijk boven zijn macht ging,
maar de baas had het hem nu eenmaal op
gedragen, en als de betrokken firma, voor
wie de glasleverantie bestemd was, nu een
maal in het hartje der stad zetelde, kon zij
ook niet anders dan door de hoofdstraten
worden bereikt.
Wat de onverantwoordelijkheid van de op
dracht betreft, daar had het schildersmaatje
ook al weer niets mee te maken. De jongens
moesten tegenwoordig wel meer werk ver
richten wat eigenlijk in de kraam van de
oudere knechts thuis hoorde, en wie protes
teerde ging er uit. Niet één, maar tien ston
den er klaar om het baantje over te nemen,
die stuk voor stuk nog meer werk wilden
verrichten voor minder geld.
Dus was het eigenlijk de begrijpelijkste
zaak van de wereld dat de schildersjongen
met den moed der wanhoop, een vuurrood
hoofd, zijn stevige kwajongensknuisten en
z'n eenige centimeters uit zijn mond han
genden tong, de opdracht ondanks het slip
gevaar, het gladde asfalt, de verraderlijke
tramrails' en zijn jeugdigen leeftijd tot een
goed en welverdiend einde trachtte te bren
gen.
En de jongen had al gauw ingezien dat de
menschendrommen die in de spitsuren deel
uitmaken van de onafscheidelijke meubi
leering van het hartje eener stad, niet tot
zijn grootste vijanden behoorden. Over 't al
gemeen namen zij een afkeurenswaardig-
medelijdende houding tegenover hem en zijn
breekbare last aan, maar maakten maar al
te gaarne plaats als hij in de buurt kwam.
Ook merkte hij wel dat het vettiggladde as
falt niet al te veel vat op de ijzerombande
wagenwielen had, en wat zijn leeftijd betrof
hij voelde zich sterk door het bewust bezit
der lichaamskracht van een echten gezonden
Hollandschen kwajongen, alsmede een niet
te onderschatten dosis optimisnie, die met
hem scheen versmolten.
Als zijn eenige ware vijanden bleven dus
over de verraderlijke tramrails, en daar was
het schildersmaatje zich dan ook wel dege
lijk van bewust! Vlak langs de hevig bebeten,
voorrood gekleurden, ver uitstekenden tong
punt heen, hield hij z'n oogen met angstige
spanning bijna constant gericht op zijn
doodsvijanden, die zich in zijn verbeelding
onder de kar verborgen en vervormden 0111
de wagenwielen in zich op te slokken.
Reeds was hij het einddoel tamelijk dicht
genaderd, toen hij toch nog in 't gezicht van
de haven schipbreuk leed. Dat kwam zoo:
Een verkeersagent was eigenlijk de aanlei-
dende oorzaak. Hij kan een edel en humaan
mensch zijn, maar in hart en ziel is hij vóór
alles om het verkeer te regelen, en zelfs een
klein schildersmaatje, die een veel te groo
ten wagen met spiegelglas voortduwt in de
buurt van verraderlijke rails, in de spitsuren
over het gladde asfalt, kan hem niet van zijn
plicht als verkeersagent ontheffen.
En de bedoelde agent oordeelde het plotse
ling in het belang van 't verkeer noodzake
lijk dat het schildersmaatje even stilstond
om het kruisverkeer eenige oogenblikken de
voorkeur te geven. Daar de jongen op dat
moment zijn doodsvijanden de rails, in 't
oog hield, zag hij het stopsignaal te laat,
hoorde plotseling een waarschuwenden kreet
achter zich, keek op, merkte zijn overtreding
en zette uit alle macht de meest natuurlijke
remmen, zijn onderdanen, aan, werd eenige
meters achter zijn zwaren wagen over de
straat gesleept, en.
Iemand slaakte een gil, de jongen was het
niet, daar schrok hij teveel voor. De bumper
van een vrachtauto verbrijzelde met één
stoot van zijn onmeedoogelooze afweerarmen
het linker spiegelruit.... het rechter brak
van den weeromstuit....
Menschen stroomden toe en ondanks dé
waarschuwend-vermanende woorden van den
verkeersagent werd het een ware verkeers
chaos. Toen het schildersmaatje den vollea.
omvang van de noodlottige geschiedenis be
sefte, barstte hij ondanks zijn fieren jongens
moed in een heftig snikken uit. Het was zijn
schuldniets werd vergoed.niets, maar
dan ook geen cent!....
De politie wilde Ue menschen uiteenjagen,
wat natuurlijk het tegengestelde gevolg bad.
De jongen snikte hartverscheuren, en wist
niet wat hij moest aanvangen. Ook de om
standers, d:3 gaarne hadden geholpen, wis
ten niet hoe, tot plotseling
Juist had de jongen den menschen hart
roerend meegedeeld dat dit hem zijn baantje
kostte, en ze het thuis zoo hard hadden, toen
een Ford eenige meters van het ongeval
stopte en een heer zich door de menigte een
weg baande. Met één oogopslag overzag hij
de ramp, hief zijn hand op als om stilte t«
verzoeken, en sprak luid:
„Menschen, deze jongen wordt ontslagen
als zijn baas dit verneemt. Laten wij hem
helpenwie doet mee?...." en na dit ge
zegd te hebben wierp de heer een gulden in
zijn hoed, en ging er mee rond.
Ondanks malaise, werkloosheid en andere
narigheden scheen het medelijden in de
menschelijke harten nog niet gestolten te
zijn', want het stroomde bijdragen, kleine,
maar ook groote! Toen na eenige minuten
ieder die dat wenschte, zijn offertje had ge
bracht, telde de heer het na en gaf het aan
den jongen met de woorden:
„Ziezoo, vent, ik geloof niet dat er nog
veel aan ontbreekt!"
Overgelukkig bedankte het schildersmaatje
zijn edelmoedigen helper die spoedig tusschen
de menschen verdween.
Een oude dame, die behalve haar geldelijke
bijdrage schijnbaar ook nog haar deel in
aanmoedigende woorden wilde hebben, zei
met vriendelij ke stem
„Zoo, jongen, nu kan je je tranen drogen,
je baas zal je nu niet ontslaan, denk je
wel?
Er kwam een vreemde kwajongenstinte
ling in de helblauwe, nog vochtige oogen van
den knaap, en terwijl zijn gelaat straalde van
uitbundige vroolijkheid, antwoordde hij tot
ieder's groote verbazing:
„Heusch niet, juffrouw, want de heer dié
het geld inzamelde wasmijn baas!"....
VAARDI
JBCS S€H©[
aSjllI
5&S Hl
40ET Hl
ITT DOEM
SPECIALITEIT:
FORMA NATURA JEUGD SCHOEN
WELFSCHOENEN
INGERICHT VOOR FIJN MAAT- EN REPARATIE-
WERK. ORTHOPAEDISCH SCHOENWERK
inplaats van te Beverwijk. Behalve pi^
kaartenbureau en goederenloods, bevat het
gebouw ook nog de woning van den stations,
chef, die met zijn gezin daar zijn levensvree
de moet vinden. Als curiositeit heeft het st?
tionsgebouw deze waarde, dat het een van dg
weinige houten gebouwen is, die Beverwijk
telt. Aan de lijn Haarlem-Uitgeest verrezen
omstreeks 1875 drie stationsgebouwen van
ongeveer een type, n.m.l. Santpoort, Velsen
en Beverwijk. Alleen dit laatste werd van
hout opgetrokken. Naar men ons mededeel,
de, was daarvan de oorzaak, dat het stations,
gebouw slechts als „voorloopig" dienst z0u
doen. Het begrip „voorloopig" is intusschen
zeer rekbaar gebleken. De kwestie kwam hier,
op neer, dat de spoorweg werd aangeie^
door de weilanden, die zich voor het buiten
Akerendam uitstrekten. Daarover werd een
procedure gevoerd, die echter voor de spoor,
wegen geen nadeelige gevolgen had. Aanlei,
ding tot deze juridische zaak was het feit
dat het uitzicht van de bewoners van Ake.
rendam door de stationskap zeer belemmerd
werd. Van de vergezichten op de weilanden
kon in Akerendam niet meer worden genoten
Jarenlang bestaan wel de plannen voor
den bouw van een nieuw station, maar het
bleef dan ook bij plannen. En zoo wettigen
de tijdsomstandigheden de verwachting, dat
Beverwijk nog wel eenige jaren met het hou
ten stationsgebouw opgescheept zal blijven,
Het foeileelijke, onaesthetische, smaak-
en stijllooze gebouw, waarin de Ned.
Spoorwegen in Beverwijk hun cliën
ten plegen te ontvangen, is den Be
verwij kers al jarenlang een doorn
in het oog. Dat hun gemeente, die in zoo
menig opzicht steedsche allures heeft aange
nomen, werd „opgeknapt" met een houten
stationsgebouw, waaraan nu ook nog de tand
des tijds begint te knagen, is iets, dat hen
bij voortduring reden tot ergernis geeft. Een
behoorlijk gebouwd en goed ingericht sta
tionsgebouw geeft aan een bepaalde plaats
een zeker aanzien en dikwijls kan men de
belangrijkheid van een stad of dorp afmeten,
naar gelang het station is gebouwd en inge
richt. De vreemdeling, die te Beverwijk uit
het moderne vervoermiddel, den electrisclien
trein stapt, en dan het genoegen smaakt om
het houten stationsgebouw te mogen aan
schouwen, waant zich eerder aan een of an
der landelijk stationnetje te zijn gearriveerd,
weiland „De Halve maan", voor het station te Beverwijk, dat, omdat er een
servituut op rust, niet bebouiud mag worden.
yuuvG som
keuze te maken
•'etalleen ge/cl
maaeookeegemih
ÖJant. teeivi/'/
onze neuzen uitent
iiifykzyn.l/t/ben
ivi/ onze lekende Q
kda/tleilfen volte JJ[
gaeanc/eeren- 'O'
COLBERTCOSTUÜMS
f 15
125
f35
en
hooger
MAAT-CÖSTUÜMS
f47
f57
f67
en
hooger
KINDER-COSTUUMS
f 5,50
f 7
f 9
en
hooger
Fa. H. S. CLOECK
Het teniae, „kouten huis."
